Ik hoor je praten,
maar je bent er niet.
Kom toch bij me lief.
Was je er nog maar.
Alleen als een soort fantoompijn,
voel ik jou nog tegen me aan.
De pijn trekt door en dooft het vuur in mijn hart.
Met tranen ben ik van binnen niet te blussen.
Blijf bij me lief.
Troost me nu ik ben versleten.
Dood ben je pas als ik je ben vergeten.