Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-11-14 12:27

[VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 12:27

Hoi schrijvende bokkers,

Daar is ie dan: de échte schrijfuitdaging van november. Als vervolg op dit topic: [UK] [VER][GED]Schrijfuitdaging november: Winkelwagen uitdaging.

Hoe werkt het?
Elke maand word je uitgedaagd om naar aanleiding van een opdracht een kort verhaal of gedicht te schrijven. Met elkaar kiezen we daarna wie de beste inzending heeft en die mag dan de uitdaging van volgende maand verzinnen.
Een verhaal mag maximaal 2.000 woorden lang zijn en maximaal drie inzendingen per deelnemer. De taal is vrij te kiezen, maar denk erom dat je met een inzending in het Nederlands de meeste lezers kan bereiken en dus de meeste kans maakt. Inzenden mag tot 25 november, daarna kunnen we nog tot 30 november stemmen om een winnaar te kiezen. De winnaar krijgt eeuwige roem en het voorrecht om de volgende uitdaging te mogen verzinnen. Wat mij betreft mogen ook mensen stemmen die zelf niet hebben meegedaan, maar hou het wel een beetje eerlijk en ga geen stemmen ronselen elders op het forum voor je eigen verhaal.

De uitdaging van deze maand: kies je personage
Bij gebrek aan inspiratie heb ik bedacht om er opnieuw een soort winkelwagenuitdaging van te maken, maar deze keer met personages. Elk personage heeft zijn persoonlijke eigenschappen en kenmerken. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je ze zelf niet verder mag vormgeven. Bovendien hoeft je personage niet per se de hoofdpersoon te zijn. Wees creatief!

Personage 1:
- 10 jaar
- Heeft een vreemde hobby
- Lievelingsdier: sneeuwpanter
- Heeft een ongekend grote angst voor iets

Personage 2:
- Twintiger
- Draagt een groot geheim bij zich, maar durft dit aan niemand te onthullen
- Verliefd op een vreemde vogel
- Reislustig

Personage 3:
- 46
- Leidt een dubbelleven
- Besteedt een grote tijd per dag aan zijn/haar passie
- Heeft iets belangrijks meegemaakt in zijn/haar verleden

Nou, ik hoop dat jullie er iets mee kunnen. Ik vond het zelf in ieder geval behoorlijk lastig om überhaupt een uitdaging te verzinnen.

Heel veel succes en plezier met schrijven, ik kijk uit naar jullie verhalen!

Liefs,
Elmo

**Geplaatst**: 02-11-14 12:29

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 12:29

Oei, deze vind ik nog lastiger dan de winkelwagen uitdaging.
Ga er morgen over nadenken.

**Geplaatst**: 02-11-14 12:31

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 12:31

Heel erg gaaf! Ik was van plan om de vorige ook mee te doen maar school gooide roet in het eten

Ik ga er over nadenken.

**Geplaatst**: 02-11-14 12:38

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 12:38

Personage 3 lijkt mij de leukste uitdaging!

**Geplaatst**: 02-11-14 12:57

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 12:57

Oh wat grappig dit. Ik ga er eens over nadenken of ik mee ga doen.

**Geplaatst**: 02-11-14 13:03

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 13:03

Oei wat moeilijk

Ik ga er eens over nadenken.

**Geplaatst**: 02-11-14 14:36

Geplaatst: 02-11-14 14:36

goed, ik ben dus voor optie 3 gegaan en ditmaal een gedicht:

Man 46

's avonds in het duistere tij,
schrijdt hij daar soms stilletjes voorbij.
In zijn hart een groot geheim geborgen
voor nu en dan wat uren zonder zorgen.

Want daar is zij die steeds trouw op hem wacht.
Geen vragen stellend, dat is haar kracht.
Altijd rekening houdend met zijn eventueel bezoek.
Zij houdt van hem, nooit valt het doek.

Maar thuis wacht zijn onwetende vrouw.
Met haar drie lieve kinderen, nog in de rouw.
Haar jongste kind nog maar pas geboren.
Het lot besliste, dit kind was verloren.

In de waan dat hij uit werken is gegaan.
Want oh wat heeft hij toch een drukke baan.
accepteert zij dat hij veel van huis is.
Voor het gezin een groot gemis.

Oh wee als de leugen uitkomt.
Dan is hij het die verstomd,
alles gaat hij dan verliezen.
Jammer dat hij niet eerder kon kiezen. :wave:

**Geplaatst**: 02-11-14 15:04

Geplaatst: 02-11-14 15:04

Ze was nog maar zo klein, zo onschuldig. Ze kon toch geen heks zijn?
Het moest haast wel een misverstand zijn.
Zou ze echt de kudde schapen vervloekt hebben? Zou zo'n klein iemand dat kunnen?
Natuurlijk wist iedereen dat ze wat vreemd was. In plaats van haar moeder te helpen met het huishouden ging ze vaak het bos in. Dan zat ze uren bij de beek, kijkend naar alle dieren die kwamen drinken.
En de dieren leken ook niet zo bang voor haar.
Dus natuurlijk was ze raar, maar zou ze echt hier in de kerkers thuishoren?

Toch zag je in haar grote blauwe ogen niets dan angst.
Als ze echt geen heks was, zoals ze zelf beweerde, zou ze ook niet zo bang hoeven te zijn.
Dan zou bij de watertest bewezen worden dat ze inderdaad geen heks was. Ze zou zinken, maar God zou haar in de hemel toelaten.
Als ze een heks was, zou ze blijven drijven, en dan op de brandstapel worden gezet. En dan zou God niet zo genadig zijn. Ik huiverde, ik wilde er niet aan denken.

Ze keek me aan, haar vieze blonde haren omlijstten haar natte ogen.
"Zou het pijn doen, verdrinken?" Vroeg ze.
"Ik weet het niet," zei ik.
Normaal zei nooit iemand wat tegen me. Ik zat hier nu al een paar jaar, en had al veel gevangenen zien komen en gaan.
Ik zag er ondertussen vast niet meer zo netjes uit, in de kerker heb je helaas niet de mogelijkheid om je te wassen of te scheren.
"Ik ben bang," zei ze.
"Dat is toch nergens voor nodig," probeerde ik haar gerust te stellen. "Ze zullen er gauw genoeg achter komen of je schuldig bent of niet."
"Maar ik zal verdrinken!" riep ze wanhopig uit.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. ik dacht niet dat het zin had om haar te vertellen dat ze dan eeuwig zou leven, dus ik hield mijn mond maar.
De wachter kwam binnen met het 'diner', een stuk brood en wat water. Niet genoeg om dat lege gevoel in mijn maag te stillen, niet te weinig om te sterven.
In stilte aten we.

Na het eten praatten we nog wat. Als ik mijn ogen dicht deed kon ik me inbeelden dat dit gesprek ergens buiten deze kerkers plaats vond.
Zo kwam ik te weten dat ze 10 jaar was, dat haar lievelingsdier een sneeuwpanter was sinds ze zo'n beest een keer op een plaatje had gezien en dat ze 2 broertjes had.

De volgende dag kwamen ze haar halen.
Ze stribbelde tegen, maar de soldaten waren veel sterker dan zij.
Ze sleepten haar mee.
Met een blik vol wanhoop keek ze naar me om, en ik draaide mijn hoofd weg. Ik kon er niet tegen.
Ik zat hier al heel wat jaartjes, had al veel wrede dingen gezien en meegemaakt, maar ik bezweek onder die blauwe ogen. Ik kon er niet tegen.

Later hoorde ik dat ze onschuldig was bevonden. Toch kon ik niet echt blij zijn.
Zou het pijn doen, verdrinken?

Ik heb dus voor personage 1 gekozen. Sorry voor de spellingsfouten die erin kunnen zitten. Ik wilde het verhaal morgen op de PC maken, maar kreeg opeens inspiratie, dus heb het op mijn mobiel getypt.

Laatst bijgewerkt door gerlindie op 02-11-14 15:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-11-14 15:07

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 15:07

Piezze: gaaf!
wat knap gemaakt!

**Geplaatst**: 02-11-14 15:09

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 15:09

moeilijk onderwerp. ik ga aan de slag!

**Geplaatst**: 02-11-14 15:15

Geplaatst: 02-11-14 15:15

Gaaf allebei! Ik vind het gedicht echt heel mooi geschreven piezze, heel sterk. Gerlindie jouw verhaal houdt me helemaal in zijn greep! Je hebt er een leuke twist aan gegeven!

Superleuk dat jullie zo enthousiast zijn allemaal

**Geplaatst**: 02-11-14 15:17

Geplaatst: 02-11-14 15:17

Oehh interessant ik ga er ook even voor zitten.

**Geplaatst**: 02-11-14 17:45

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 17:45

Mooi verhaal, meeslepend!

**Geplaatst**: 02-11-14 17:50

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 17:50

Leuk gedaan allebei!

**Geplaatst**: 02-11-14 17:58

Geplaatst: 02-11-14 17:58

Leuke opdracht! Ik doe ook weer mee, zodra ik een idee heb

De andere verhalen lees ik pas als die van mij af is...

**Geplaatst**: 02-11-14 18:19

Geplaatst: 02-11-14 18:19

Traag gingen zijn ogen open. Waar was hij? Moeizaam keek de man om zich heen. Hij bevond zich in een kleine kamer met groen geschilderde muren. Er viel een grauw daglicht binnen uit een klein raampje. De man knipperde met zijn ogen. Deze kamer kende hij.
'Goldie?'
Zijn stem klonk krakerig. Dit was de slaapkamer van Goldie, zijn minnares, zijn liefde, zijn passie, zijn godin. Dat wist hij nog.
Hij zag het bed, waar ze zoveel uren hadden doorgebracht. Met een frons zag hij helderrode lakens liggen. Goldie's lakens waren nooit rood. Ze had enkel zwarte lakens, omdat niemand zwarte lakens had.
Dan zag de man wat op het bed lag. Wie op het bed lag. Goldie.

'Ik hou van je, Goldie,' fluisterde ik in haar oren. Ze glimlachte en kuste me vol passie. Mijn handen gleden over haar kanten bh, haar zachte buik en sexy jarretels. Ik keek naar haar. Naar haar gouden haar dat over de satijnen lakens was uitgespreid. Naar haar vuurrode mond, die me zo verleidelijk naar me glimlachte. Haar ellenlange, blanke hals.

De man kroop voorzichtig naar het bed.
'Oh Goldie,' fluisterde hij. 'Oh Goldie, wat is er gebeurd?'
Hij pakte haar hand vast, haar tengere, bleke hand die over de rand van het bed bungelde. Zoute tranen gleden over zijn wangen.
Hij opende zijn ogen weer, en zag het bloed op zijn handen. Goldie's bloed. Zijn adem stokte.

Goldie stak een sigaret op. Niemand zag er zo elegant uit als zij wanneer ze rookte.
'Vertel eens wat over je verleden,Will.'
Ik aarzelde, niet veel mensen wisten wat ik had gedaan. Ik schraapte mijn keel. 'Wel, vroeger was ik een dokter. Een redelijk goede zelfs. Hersenchirurg.'
Ze blies de rook in kringetjes uit en keek me geïnteresseerd aan. 'Waarom nu niet meer?'
Goldie had een doorrookte stem, en dat vond ik geweldig.
'Dat doet er niet toe, lieveling. Het is alleen maar jij en ik, nu.'

Will probeerde zich te herinneren wat er was gebeurd. Hoe kon het zijn dat zijn geheugen een zwart gat leek? Wie had er zijn plaats ingenomen? Wie had zijn leven overgenomen en zijn prinses, zijn geliefde vermoord?

**Geplaatst**: 02-11-14 19:36

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 19:36

leuke uitdaging Elmo! ik ga ook nadenken over welke ik ga nemen

**Geplaatst**: 02-11-14 20:52

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 02-11-14 20:52

Nu ben ik benieuwd hoe je verhaal verder gaat damned.
Ook al moet ik zeggen dat ik nog niet alles helemaal volg wat er gebeurd...

**Geplaatst**: 03-11-14 14:12

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 03-11-14 14:12

Leuke uitdaging Elmo!
Ik zal aan het eind weer uitgebreider commentaar geven, maar voor nu wil ik al wel even kwijt dat ik de inzendingen al erg origineel en sterk vind

Eén vraagje aan Damned: is het verhaal zo af, of komt er nog wat bij?

**Geplaatst**: 03-11-14 16:59

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 03-11-14 16:59

Ik heb nu al weer zin in de volgende uitdaging!
Nou ja, tot dan toe maar andere verhalen lezen.

**Geplaatst**: 03-11-14 17:09

Geplaatst: 03-11-14 17:09

Het verhaal is af

kleine uitleg: ik heb voor de 46-jarige gekozen. Hij leidt een dubbelleven : een soort van letterlijk dubbelleven want hij heeft Goldie gedood, maar weet het niet meer. Dus een soort van andere ik

Laatst bijgewerkt door Schemerdier op 03-11-14 17:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-11-14 17:09

Geplaatst: 03-11-14 17:09

Damned: gaaf! Ik moest het wel nog een keer nalezen, ik denk dat dat komt doordat er twee stukken door elkaar heen lopen. Toen ik het herlas en de rechte en cursieve stukken afzonderlijk van elkaar las begon ik het ietsje meer te begrijpen. Ik vind het juist wel mooi als dit het is. Het laat de lezer met vragen achter (Is er iets mis met de man a.k.a. ex-hersenchirurg zijn hersenen? Is ie een beetje psycho?), hoewel het misschien ietsje meer uitgewerkt had kunnen worden. +:)+

Gerlindie, je mag best nog een paar keer mee doen hoor

Citaat:
Een verhaal mag maximaal 2.000 woorden lang zijn en maximaal drie inzendingen per deelnemer.

**Geplaatst**: 03-11-14 17:12

Re: [VER][GED]Schrijfuitdaging november: kies je personage

Geplaatst: 03-11-14 17:12

oeh, daar had ik overheen gelezen.
Ga nadenken!

**Geplaatst**: 04-11-14 09:23

Geplaatst: 04-11-14 09:23

De hoofdpersoon is de twintiger. De bijpersoon is het meisje van 10. Misschien heb ik niet alle leestekens correct maar ik heb mijn best gedaan

Bij het stemmen reageer ik op de andere verhalen maar voor nu vind ik ze al erg gaaf $*\o/*$

Het is weer een avond zo als altijd. Samen met het gezin eten, daarna krijg ik een preek omdat ik wéér niet op school was en daarna ga ik de stad in. Hopend dat ik hem zie. Mijn raaf, de liefde van mijn leven. Maar samen zijn kunnen wij niet.

Mijn moeder keek mij aan met tranen in haar grote bruine ogen. Ik luisterde niet. Waarschijnlijk zei ze zoiets als: " Je stelt ons diep teleur, Tamar. " of " Zo hebben wij je toch niet opgevoed, Tamar. " Opeens midden in de preek die ik kreeg hoorde ik een snerpend iets. Een gil? Een schreeuw doordrenkt met angst en ik voelde op mijn rug iets tot leven komen. Mijn vleugels. Klaar om door mijn T-shirt heen te prikken. Die gil was het. Ik wist wie ze was, waar ze was en wat ze daar deed. Zij is mijn redder. Zij kan mij helpen een zwarte Engel te worden. En als ik dat ben kan ik samen zijn met mijn raaf. We kunnen samen vliegen, samen reizen naar de plek waar wij horen. Ik moet nu weg. Mijn vleugels groeien steeds sneller en ze konden elk moment echt verschijnen. En als dat gebeurde was mijn geheim bekend en zou Gabriella komen. Ze zou mijn hoofd van mijn lijf rukken en de vleugels verbranden in een vulkaan. Het was tijd, mijn tijd is gekomen. Mijn aardse leven is voorbij. Het is nu of nooit.
De koele avondlucht was voor mijn vleugels een laatste trigger om te verschijnen. Mijn armen werden gevoelloos en de wereld leek te vervagen. Ik hoefde niks te doen. Mijn vleugels wijste mij mijn weg naar de gil die ik net hoorde. Ik concentreerde mij en riep mijn raaf met een ultrasone toon. Mijn offer is gearriveerd.
Mijn vleugels stopte met bewegen en ik voelde mijn armen weer. Ik viel op de grond en ving mij op met mijn armen. Daar stond ze. Een klein, blond meisje in een wit kanten jurkje. Haar blonde haren zaten in twee kleine staartjes vastgebonden met roze lint. Ze was onschuldig, ze was bang en jong. Een beter offer kan je niet krijgen. Hoe onschuldiger, hoe jonger je offer des te zwarter wordt jij. Ik ging op mijn knieën voor haar zitten en pakte haar hand. Ik moet een paar kleine dingen over haar te weten komen. Haar angsten worden mijn angsten. Haar hobby's worden mijn hobby's. Haar dromen worden mijn dromen. Haar karaktertrekken worden mijne.
' Dag kleine meid.', zei ik glimlachend. ' Is er iets? Je kijkt zo bang. ' Met een trillende hand wees ze naar de schaduw. ' Je bent bang van de schaduw? ', fluisterde ik stiekem een aantekening makend in mijn hoofd.
Ze knikte. ' Heel erg. '
Ik pakte haar hand en trok haar door de schaduw naar mij toe. ' Dat viel best mee toch? '
'Er zijn nog meer schaduwen, mevrouw.'
' Maar natuurlijk, kleine meid. ' Ik dacht even na. Het is moeilijker dan ik dacht. Hoe kan ik haar naar haar dromen, hobby's, en haar karakter vragen? Alleen als ik dat gedaan heb kan en mag ik haar offeren. Tot die tijd zie ik het niet gebeuren dat ik haar kan vermoorden. Oh nee, offeren. ' Ik breng je thuis. '
Onderweg naar haar huis praatte wij over haar dromen, hobby's en karakter.
Haar droom: Een sneeuwtijger zien in het wild.
Haar hobby's: Het verzamelen van bewijzen dat het bovennatuurlijke bestaat.
Haar karakter: Onschuldig.
Mijn conclusie: Een perfect offer.

Naast ons verscheen een oude, lege steeg. Een perfecte plaats om geofferd te worden. Het zal lijken alsof ze is vermoord door een seriemoordenaar maar mijn baas zou het weten. Ze zou het ruiken en horen: Dit is het werk van Tamar. Ze zou mij bij zich roepen en mij duister maken. Ik zou een duistere engel worden. Ik zou mijn raaf kunnen trouwen. Onze dochters worden donkere engels en onze zonen worden raven. Mijn leven zou perfect zijn, ik zou gelukkig zijn. Ik duwde het meisje tegen de muur en legde mijn hand over haar mond zodat ze niet kon gillen. Ik liet mijn nagels uitschuiven tot tien gevaarlijke messen en ik stak een nagel tegen haar keel, ik voelde haar hart kloppen. Tien laatste keren zoals het mij is uitgelegd en toen gebeurde iets wat ik niet voor mogelijk had gehouden.
Ik kon het niet meer. Ik kon haar niet meer offeren. Ze is mijn enige kans en alles zou perfect worden maar ik kon het niet. Haar hart klopte een elfde keer en ik voelde een in menselijke pijn in mijn rug. Mijn vleugels. Weg. Langzaam voelde ik het leven uit mij weg lopen en met een laatste kracht schreeuwde ik zijn naam. Mijn raaf. Het spijt mij...

**Geplaatst**: 04-11-14 15:35

Geplaatst: 04-11-14 15:35

De hoofdpersoon is personage 2.

Een traan. Dat is het enige wat mij ontsnapt. Slecht een traan. Geen paniek, geen huilbui, geen smeekbede. Mijn gevoelens zitten verstopt. Ik kan ze niet tonen, niet nu ik op het punt sta om het moeilijkste uit mijn leven te doen.
Ik heb altijd geweten dat dit punt eraan zit te komen. Vanaf het begin al. Ik heb het steeds weten te verdringen. Maar nu is dat punt toch gekomen. De grote beproeving. Als ik faal, kost het me mijn leven, als ik slaag, kost het me zijn leven. Toch zal ik slagen. Ik zal ze tonen dat ik de beste ben. Ik zal ze tonen dat niets mij tegen zal houden.
Ik hoorde al bij de Organisatie toen ik hem leerde kennen. Gevoel had ik al jaren niet meer en toch voelde ik iets voor hem. Ik wist dat het dom was, dat ze erachter zouden komen, dat het gevaarlijk was maar ik had geen keuze. Mijn hart vertelde mij wat ik moest doen.
Het was het engste wat ik ooit had gedaan. Nooit had ik naar mijn hart geluisterd, altijd was het mijn training geweest. Maar nu, nu gooide ik mijn training aan de kant en sloeg een onbekende weg in.

Ik sta over het lichaam gebogen. De hartslag is verdwenen. Even voel ik iets dat het beste als triomf beschreven kan worden maar dat duurt niet lang. Mijn training neemt het weer over. Dat korte moment van gevoel is weer voorbij.
Hij zal worden gevonden, gestorven aan een ‘hartstilstand’. Dat zullen ze denken. Niemand zal moord vermoeden.
Voorzichtig loop ik naar de deur. Ik mag nu niet betrapt worden. Als ze eerst een vreemde en dan een dode vinden, zal de conclusie snel getrokken zijn. Zonder veel moeite sta ik weer buiten. Net op tijd. De bewaking komt net langs. Snel duik ik een winkeltje in, recht in zijn armen.

We raakten aan de praat. We bleven afspreken. Ik wilde geen argwaan wekken door hem te negeren. Dat vertelde ik mijzelf. In werkelijkheid was ik verliefd geworden.
Vele uren hebben we pratend doorgebracht. Hij vertelde over zijn passies, de reizen die hij wilde maken. Zijn passies waren anders dan bij anderen. Zijn hele manier was anders. Hij kon doordringen tot mijn zwaarbeveiligde hart, juist omdat hij bijzonder was.
Samen hebben we vele reizen gepland, vele plekken wilden we bezoeken. Nooit zijn we verder dan het restaurant gekomen. Het was niet veilig, maar toch ging ik door.

De Organisatie weet het. Daarom zijn we hier. Hij is vastgebonden, een prop zit in zijn mond. De opdracht is simpel: dood hem. Laat zien dat je nog trouw bent aan ons, dat dit slechts een domme fout is.
Ik kijk naar het mes in mijn hand. Ik kan dit. Dit is waar ik voor ben opgeleid. Ik mag zelfs sporen achterlaten deze keer. Hij kijkt naar me. ‘Doe het niet’, zeggen zijn ogen. ‘Je hield toch van mij?’ Ik zou hem willen zeggen dat ik van hem houd, maar ik zeg het niet. Ik zou hem willen zeggen dat ik hem niet zal vergeten, maar dat kan ik niet. Ik kan hem slechts aankijken, in de hoop dat hij het in mijn ogen kan lezen. “Het spijt me”, fluister ik. “Vergeef me.” Dan zet ik het mes op zijn keel.