ok, nog eentje dan.
om het af te leren.
het gaat over een man die een plaag is voor zijn familie.
hij weet geen maat te houden, doet bv aan stalking en allerlei vervelende zaken.
soms komt hij op een familiefeest, meer een moetje.
hij heeft zichzelf niet in de hand.
zijn zus vertelde me dat.
ik denk dat hij de ongeschreven regels van sociale omgang niet kan bevatten, wegens een groot trauma.
het gedicht heb ik nooit opgestuurd naar de zus.
het heet:
De Broer Van
- ~ -
Ik ben iemands broer
In de cirkel van licht die familie heet
Dool ik als een blindeman
Het eeuwige spel van aantrekken en afstoten
En dan is opeens de maat vol
Maar het is niet mijn maat
Ik zet de grenzen niet
Mijn geheim
Was te pijnlijk voor mij
Mijn geheim
Werd mijn realiteit
Alomvattend
Ik snuif kou
Ik adem ijs
Wil ik het wegblazen, opwarmen,
Zo prikken de pegels mij in het hart
Beschermen mij tegen heling
Als de doornen uit het sprookje
Laat mij slapen
Laat mij wapperen
Vraag mij niet het ijs te ontdooien met warme adem
Ik kan het niet
Ik prik mezelf
En ik hou angstvallig mijn adem in
En ik ontdooi niet verder
Dat is al
Verder niet
Niet verder
Niet verder
- ~ -