Ik heb heel lang geleden ooit eens een deel van een verhaal geschreven. Vandaag de dag heb ik besloten hem aan te passen en opnieuw op bokt te zetten. En het belangrijkste is om hem dit keer wel bij te houden! Tot nu toe komt alleen Adriaan er in voor, Adriaan heeft vorig jaar meegedaan aan XFactor. Ik heb al een idee wie ik er nog meer in ga verwerken, maar dat merken jullie vanzelf wel! Heel veel lees plezier! En ik hoor natuurlijk graag wat jullie er van vinden.

Starend kijk ik uit het raam van mijn lege slaap kamer. Puffend hoor ik mijn vader op de trap om mijn laatste verhuisdoos naar beneden te sjouwen . In mijn gedachte neem ik afscheid van mijn kamer, de vergeelde raamkozijnen, lachend naar de blauwe gordijnen met bruine berenhoofdjes die er al hangen zolang ik me kan herinneren. Ik kijk daarna nog een keer mijn kamer rond waarna ik de deur van de kamer sluit. Wanneer ik naar beneden loop heb ik een dubbel gevoel, ik laat iets achter waar ik ben opgegroeid, waar ik me zo thuis voelde daar tegenover staat dat ik een nieuw leven begin.
Ik heb mijn hele leven in Londen gewoond. Mijn ouders zijn pas gescheiden, mijn moeder Charlotte gaat wonen in New-York waar zij een baan aangeboden heeft gekregen bij Fashion Magazine, een populair mode blad. Mijn broertjes en ik verhuizen naar Nederland, daar komt mijn vader, Bram vandaan.
De laatste spullen staan in de auto, mijn vader heeft een tijd terug al een hele hoop mee genomen. Als ik naar de auto loop zie ik al dat mama al bij de auto afscheid aan het nemen is van mijn broertjes Kevin en Mike. Ik vind dat het hoog tijd is voor een groepsknuffel, god mag weten wanneer ik mijn eigen moeder weer zie. Ook papa komt er bij staan. Echt gepraat wordt er niet, enkel de fluitende vogels die je hoort en in de verte een blaffende hond.

We stappen de auto in en zodra we de straat uit rijden plug ik mijn oordopjes in mijn oren. Tussen door hoor ik m’n vader wat mompelen tegen Kevin en Mike, de hele reis is het stil. Iedereen is van alles natuurlijk aan het verwerken en iedereen doet het op zijn eigen manier. Gelukkig heb ik mijn muziek, muziek is de hele wereld voor me. Na een tijdje zijn Kevin en Mike in slaap gevallen, en ook ik krijg moeite om mijn ogen open te houden. Weer hoor ik Bram wat mompelen en doe een oordopje uit. ‘Gaat het wel met je prinses, je bent zo stil?’ vraagt hij bezorgd. ‘Ja pap, ik heb een tegen strijdig gevoel en probeer het afscheid met mam te verwerken.’ Hij verteld dat het goed komt en dat ik nieuwe vrienden zou krijgen en na de zomer vast op een leuke school terecht kom, hij had ook liever gehoopt dat het anders zou lopen, en zie dat hij er moeite mee heeft. Ik geef hem een kus op zijn wang ‘Pap, we komen er met zijn vieren wel uit in Nederland, ik hou van je!’

Na een hele lange reis zijn we eindelijk bij ons nieuwe huis in Utrecht aangekomen die ik voor het eerst zie. ‘En wat vinden jullie van de buitenkant van ons nieuwe stulpje?’ vraagt Bram met een grijns. Kevin en Mike zijn reuze enthousiast; ‘Waaaaaaauw wonen wij in zo’n groot huis?’ ‘Haha, nee jullie mogen in de schuur slapen!’ Met zijn alle laden we de auto uit. ‘Het is al laat jongens, we pakken morgen wel uit. Ga maar slapen!’ We staan met zijn alle in een woonkamer vol met ingepakte meubels, en knuffelen elkaar. Daarna gaan we naar boven waar pa de kamers voor ons heeft verdeeld. Ik slaap op zolder!

De volgende dag word ik wakker van de lucht van vers gebakken broodjes die door het hele huis te ruiken valt. Ook Kevin en Mike zijn al wakker. ‘Goedemorgen zus, heb je lekker geslapen? Je ziet er niet zo uitgeslapen uit.’ Als er een altijd bezorgd over mij is, is het Kevin wel. ‘Ja hoor Kev, ik heb goed geslapen.’ Daarna ontbijten we, en pakken we alle spullen uit.

‘Waarom ga je niet alvast de stad in prinses, hier heb je geld koop maar een leuk jurkje voor de vele stap avonden die je dalijk tegemoet gaat!’ Ik kijk hem lachend aan. ‘Bedankt pap, je bent de beste!’ ook hij moet lachen, ‘Slijmbal, ach je hebt tenslotte nog maar een week vakantie ontdek Utrecht maar alvast!’
Kevin en Mike gaan mee zodat zij ook de stad leren kennen. Het is lekker weer en alle terrassen zitten vol. Ook in de grachten die we tegen komen zien we veel bootjes die van het weer genieten.
Opeens merkt Mike een leuke jurk in het raamkozijn op. ‘Kijk Kirsa, is dit niet iets voor jou?’ Ik ben verbaasd dat die kleine etterbak zo oplettend was, dat is hij normaal nooit. Of eigenlijk hoor ik te zeggen dat ik niet oplettend was, ik was blijkbaar meer gefascineerd door de mooie mannen die ik hier zie rondlopen. We lopen naar binnen en ik ben meteen verkocht op deze jurk. Hij is Licht roze, getailleerd en heeft een diep uitgesneden rug. Rond etenstijd besluiten we om naar huis te gaan. We hebben inmiddels toch al drie rondjes gelopen.

Inmiddels is de laatste dag van de zomer vakantie. Morgen moet ik naar school, de Herman Brood Academie om precies te zijn. Ik droom ervan om mijn eigen band te hebben. Maar goed, ik heb heel veel zin om mensen te ontmoeten met dezelfde droom die ik heb. Ik zet nog een kop thee, en ga nog even bij Kevin in zijn kamer zitten. ‘En Kev heb je zin in je eerste schooldag?’ zeg ik lachend, omdat ik weet hoeveel hekel hij aan school heeft. ‘Ja enorm, echt heel veel!’ zegt hij sarcastisch. Ik moet lachen ‘Ga je wel op tijd slapen Kevin, het kan niet zo zijn dat je je verslaapt de eerste schooldag!’ Daarna ga ik naar bed.

’s Morgens heb ik veel moeite om uit bed te komen, na al het gehaast heb ik het toch kunnen presteren om op tijd te komen. Na wat rondjes te hebben gelopen door mijn school ontmoet ik eindelijk mijn nieuwe klas. Gelukkig is iedereen voor het eerst. Mijn oog valt meteen op een jongen en ga naast hem zitten. ‘Hoi ik ben Adriaan, Adriaan Persons’ zegt hij meteen. ‘Hoi Adriaan, ik ben Kirsa.’ En schud hem de hand. Hij is zo schattig dat ik hem amper durf aan te kijken. In de eerste les moet iedereen zich voorstellen. Gelukkig heb ik niet zo’n grote klas. Daarna kunnen we al weggaan en ons klaar maken voor onze volgende les. Ook hier, en de volgende lessen krijgen we alleen maar een introductie. De pauze breng ik door met Adriaan. ‘En waar kom je vandaan Kirsa? Je praat zo met een accent maar ik kan het niet helemaal thuis brengen.’ Daarbij kijkt hij mij met zijn donkere ogen aan, alsof hij bijna door me heen kan kijken. ‘Ik kom uit Londen, mijn moeder is Brits en mijn vader Nederlands, ik woon hier pas sinds deze zomer!’ ondertussen neem ik een slok van mijn thee. ‘En je bent twee talig opgevoed? Knap hoor!’ Zegt hij. ‘Haha, dankje, en jij waar kom jij vandaan en wat brengt jou op de Herman Brood Academie?’ ‘Ik kom uit Breda, en ik speel piano, daarnaast probeer ik af en toe eens een liedje te zingen, en jij?’ ‘Ik wil zangeres worden in een popbandje!’
Het is weer tijd om naar de laatste les te gaan. Na school lopen Adriaan en ik samen richting het station aangezien wij allebei die kant op lopen en wordt er gefantaseerd over het hebben van een eigen band.

‘Hi prinses, hoe was je dag vandaag?’ Vragen alle drie de mannen des huizes in koor. ‘Goed hoor, hoe was het bij jullie?’ Pap warmt mijn bord met eten op. ‘Goed, mijn nieuwe baan is leuk! Ik moet er alleen nog even inkomen, maar ik heb veel collega’s die mij helpen!’ Het doet me goed om Bram te zien stralen. Dat is veel te lang geleden. ‘Bij mij was het ook leuk, ik heb veel leuke meiden in mijn klas, en de jongens zijn ook wel tof!’ roept Kevin blij terwijl hij voetbal kijkt. ‘Bij mij ook, ik had al bijna een date met Nicole, zij blijkt het mooiste meisje van de school te zijn’ Mike is ook een echte flirt!
Ik eet mijn eten op en ga meteen in bad, ik heb te veel inspiratie en in bad kan ik altijd makkelijk liedjes schrijven zonder dat niemand mij stoort. Ten slotte kan ik die meteen in de les zang wel laten horen zodat ik daar misschien iets van feedback op kan krijgen.

De volgende dag tijdens zangles mag ik zingen, ik besluit het stuk te zingen die ik gister geschreven heb.

On the horizon
Oh well I know, I know, I know I know, the sun will be rising back home
Living out of cases, packing up and taking of
Made a lot of changes
But not forgetting who I was
On the horizon
Oh wel I know, I know, I know, I know, the sun will be rising back home

Don’t forget where you belong – home
Don’t forget where you belong – home
If you ever feel alone – don’t
You were never on your own
And the proof is in this song

‘Dat was het enige wat ik heb geschreven gister.’ Ik krijg een applaus. ‘Wat mooi, je hoort aan je stem dat je dit echt voelt. Met de kracht van je stem en de kwaliteit van het schrijven moet je wat doen!’ Wat een mooi compliment, en dat op de tweede dag. Niks kon mij even kapot maken. Zangles was de enige les die we hadden. ‘Kirsa, zou jij je lied willen opnemen, en naar mij willen sturen? Ik kan er wel een piano stuk onder zetten.’ Ik glimlach ‘Wauw Adriaan, dat wil ik graag, misschien is het leuker om samen iets te verzinnen, dan kunnen we ook oefenen voor de show voor over tien weken!’ ‘Graag, ik spreek je vanavond dan wel!’


Misschien een raar moment om voor dit deel te eindigen, maar zoals eerder gezegd hij wordt vervolgd!

Het liedje dat is gebruikt in het verhaal is One Direction - Don't Forget Where You Belong.