Geplaatst 
Een tijd terug heb ik eens op een ander forum meegedaan aan een soort opdrachten spel waarin mensen elkaar een onderwerp geven voor een kort verhaal. Nou was ik rond aan het klikken op mijn laptop en kwam ik hem weer tegen. Ik wil hem graag met jullie delen om te kijken wat jullie er nou van vinden.
als je niet tegen open einden kunt, sorry
Home alone...
Ik keek in het gezicht van Mike en glimlachte. Zijn blonde, rossige haar stond eigenwijs alle kanten op en zijn fel blauwe ogen keken mij doordringend aan. Ik voelde dat hij mijn hand pakte en zijn gezicht kwam steeds dichter bij. Ik rook zijn aftershave en zijn adem rook naar pepermunt. Heerlijk vond ik zijn geur. Het was een hele mooie dag en de zon scheen op onze gezichten. Mike was mij op komen halen thuis en had mij meegenomen naar het park. Nu kwam zijn gezicht steeds dichterbij en…
Ik kwam met een klap terug in de werkelijkheid. Er klonk een angstwekkend gegil in het huis. Ik schrok mij een ongeluk, rechtop zittend in mijn bed. Het was vast maar een droom. Net zoals mijn afspraakje met Mike in het park. Even staarde ik versuft mijn kamer in. Pas toen mijn ogen begonnen te wennen aan het donker stapte ik uit bed. Ik moest naar het toilet.
Ik stommelde over de gang heen richting de badkamer. Ik verwachtte dat mam wakker zou worden van mij. De deur zou openen en haar hoofd om de deur zou steken. Ik liep verder richting de badkamer maar er kwam niemand. Ze zal wel vaster slapen dan normaal. Toen ik van het toilet terugkwam wierp ik een onwillekeurige blik op de slaapkamer deur van mijn ouders.
Ik liep verder maar stopte meteen. Mijn adem stokte even. Waarom stond hun slaapkamer deur open? Die stond nooit open!
‘Mam? Pap?’ Ik schuifelde in de richting van hun slaapkamer. Ik kreeg geen antwoord.
‘Mam?’ Vroeg ik nog iets harder. Maar weer kreeg ik geen reactie. Dit was echt niets voor hen. Was de gil dan misschien wel echt geweest? Nee, dat was gewoon een droom en dat kon niet.
De vloer kraakte onder mijn voeten. Ik duwde de slaapkamer deur nog een klein stukje verder open zodat ik naar binnen kon. Ik taste even in het duister, waarna mijn ogen weer begonnen te wennen aan het donker.
‘Mam? Pap?’ Probeerde ik nog maals. Ik liep richting hun bed. Het leek wel... alsof hun bed leeg was. Ik stapte nog een klein stukje naar voren en taste voorzichtig met mijn handen het bed af. Maar er lag echt niemand. Waar konden ze zijn?
Ik kreeg er rillingen van. Toen ik door de deur heen liep, de gang op kraakte de vloer opnieuw onder mijn voeten. Vroeger als kind had ik dat altijd leuk gevonden, dat kraken. Maar nu gaf het een extra griezelige sfeer. Ik liep snel naar de trap, om zo naar beneden te gaan. Ik haastte mij naar beneden.
‘Mam? Pap?’ Riep ik toen ik beneden was. Weer geen antwoord.
Buiten begon het te stortregenen en het leek wel of het huis een decor was geworden van een griezelfilm. Met extra special effects buiten. Ik maakte de keukenlamp aan. Hij deed het vijf seconden waarna hij begon te knipperen en steeds minder licht begon te geven. Als er iemand was die dit allemaal deed, stoppen nu. Ik had er echt helemaal genoeg van. Ik hoopte dan pap en mam ergens een briefje hadden neergelegd dat ze naar het ziekenhuis waren voor oma. Maar dat briefje kon ik ook ergens vinden.
Een bliksemschicht verlichtte de kamer even. Nadat het duister was wedergekeerd hield de keukenlamp er ook mee op.
Plots hoorde ik geluid uit de kelder komen. Ik stond daar even besluiteloos richting de kelderdeur te kijken. Wat kon dat zijn? Ik twijfelde even of ik wel wilde gaan kijken. Die kelder had altijd als iets engs gehad. Maar nu werd dat gevoel nog meer versterkt door het donker en het onweer. Iets in mij zei dat er iets niet in orde was daar. Maar aan de andere kant was ik toch wel nieuwsgierig naar wat dat geluid was. Stapje voor stapje schoof ik richting de kelderdeur. Er klonk weer geluid beneden. Misschien was het wel de kat van de buren die weer door het kelderraam naar binnen was gesprongen. Maar zo klonk het eigenlijk niet.
Ik reikte met mijn hand in het donker richting de deurklink die ijskoud aanvoelde. Ik deed hem omlaag en opende de deur. De kelderdeur kraakte en piepte zoals hij nog nooit gedaan had. Een koude lucht, alsof het daar vroor gleed langs mijn lichaam. Ik stond bovenaan de keldertrap.
‘Hallo? Is daar iemand? Mam? Pap?’ Probeerde ik. Voor de zoveelste keer kreeg ik geen gehoor.
Plots stokte mijn adem want ik hoorde iets achter mij. Ik voelde gehijg in mijn nek.
Maar voordat ik mij om kon draaien voelde ik een harde klap op mijn achterhoofd en tuimelde voorover de keldertrap af. De klap was het laatste wat had gevoeld. Daarna werd alles pikke... pikkedonker voor mijn ogen…
kan er namelijk zelf ook nooit tegen als iets een open einde heeft 
heb wel wat ideetjes welke kant ik op zou kunnen hiermee 