[VER] A ride to remember
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Pagina 1 van de 1
- Luna2006
-
- Berichten: 3359
- Geregistreerd: 03-04-13
[VER] A ride to remember
Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-14 18:46
Ben een tijdje geleden begonnen met een verhaal te schrijven. Zou het graag met jullie willen delen en hoop dat jullie het wat vinden!
Het licht brandde in mijn lege kamer. Alles was nog kaal en niet aangekleed. Enkel een paar foto’s stonden op mijn bureau. Mijn bed was opgemaakt en de kleren hingen in de kast. Mijn eerste jaar op kamers en meteen ook mijn laatste. Mijn ouders hadden mij de kans gegeven om mijn 6de middelbaar in het buitenland te mogen doen. Amerika was heel anders als België. Ik had gekozen voor bij mensen op een ranch te gaan wonen voor een jaar. Ik zat maar een uurtje op de bus om tot school te komen. Dat zou nog wel lukken. En deze ranch was perfect voor mij. Er stonden een veertigtal paarden waarvan dertig van andere mensen. Ze hadden 3 rijpistes, 2 buitenpistes en een binnenpiste. Ze hadden een stapmolen en 5 paddocks. Naast een veertigtal paarden hadden ze ook nog eens 100 koeien. Hij was echt gigantisch voor mij. Hier kon ik wel over het verdriet van mijn paard heen komen. Dagger had ik deze zomer moeten laten inslapen na een beenbreuk in de weide. De eigenaren van de ranch hadden voorgesteld dat ik een stal mocht gebruiken en opzoek mocht naar een eigen paardje. Hier zou ik dan ook zo snel mogelijk werk van gaan maken. Morgen ging ik met hen mee naar de paardenmarkt om een geschikt paard te vinden. Ik zuchtte, sloot mijn laptop af en ging op mijn bed liggen. Morgen werd een lange dag.
Mijn wekker ging af. Ik rekte mij lang uit. Vandaag zou ik een paard gaan kopen en ik kon niet meer wachten. Ik kroop uit mijn bed en wandelde naar de kast. Ik haalde er een zwart topje uit, een rood geruit hemd en een oude gescheurde jeans. Ik deed het topje aan, knoopte het hem onder mijn decolleté en deed het knoopje en de rits van mijn jeans dicht. Ik deed sokken aan en zocht naar mijn bruine westernschoentjes. Ik hield wel van die westernstijl en was er honderd percent zeker van dat ik met een quarter thuis zou komen.
Beneden in de keuken kwam een heerlijke geur mij tegenmoet. Ashley zette een bord voor mijn neus neer met eieren en spek.
“Dankje en goedemorgen.” Zei ik rustig. Ze glimlachte naar mij.
“Eet nu maar, als we te laat zijn, zijn de beste paarden weg.” Zei ze enkel. Ashley was een jonge vrouw van weinig woorden. Ze was eind twintig, maar dat zag je niet aan haar. Ze had haar zwarte haren bijna altijd in een vlecht en had standaard een jeansbroek aan met westernlaarsjes. Je kon haar kledingstijl vergelijken met haar paard. Haar paard was een echte mustanghengst die ze zelf had getemd en ze waren nu toch al een jaar of tien beste maatjes. Beiden waren ze even onafhankelijk en soms vroeg ik mij af hoe Luke het met haar vol hield. Hij was de grote baas van de ranch. Het was een zachte man die een hart had voor dieren. Hij had een oude quarter ruin die los over het erf heen liep. Ze kenden elkaar door en door en Luke kon het paard zonder zadel rijden. Ze lazen en schreven samen. Wat keek ik op naar deze man. Ik wou dit ook ooit bereiken met een paard. Maar eerst moest ik maar eens leren western rijden. Ik heb jaren paarden en pony’s in zowel de dressuur- als de springsport ingereden. Ik heb dit altijd erg graag gedaan maar wil nu zelf iets nieuws proberen. Daarom dat ik deze kans om naar Amerika te komen met beide handen heb gegrepen.
“Fee, ben je klaar?” Hoorde ik Luke roepen. Ik waakte op uit mijn gedachten en glimlachte.
“Ook goedemorgen Luke. Ja hoor, krijg toch niets door mijn keel.” Antwoorde ik hem. Luke noemde mij altijd Fee. Ondanks dat hij nog maar begin dertig was zag ik hem acht als een vaderfiguur. Hij zou mij vandaag helpen met een paard uit te zoeken en zou er zelf ook nog een bij halen om zijn quarter met pensioen te laten gaan. Ik wist dat dit moeilijk was voor hem.
“Ok, neem je geld en we vertrekken.” Riep hij mij nog na toen hij naar buiten wandelde. Ik glimlachte, ruimde mijn bord op en liep de trappen weer op. Ik nam mijn handtas en mijn hoed. Ik zette de cowboyhoed op mijn hoofd en bekeek mezelf nog eens in de spiegel. Ik was blij dat ik een zwart lijntje onder mijn ogen had gedaan en wat mascara op. Anders zag ik er zo levenloos uit. Het stadsmeisje zou altijd in mij blijven zitten maar hier kon ik toch ook wel aan wennen.
Op de markt was het druk, heel druk. Luke trok mij door de mensenmassa heen. We liepen langs zoveel paarden die ik prachtig vond maar Luke leek er geen aandacht aan te schenken. Hij wist perfect waar hij zijn paarden wou gaan kopen blijkbaar. Hij wandelde naar een man toe die zijn paarden in een paddock had staan. Twee grote hokken waar hengsten en ruinen bij elkaar stonden en dan de merries. Ik ging meteen richting de hengsten en ruinen. Dit sprak mij het meeste aan. Het liefste van alles wou ik terug een ruin hebben waar ik mee zou kunnen samen werken. Merries lagen mij niet echt. Het was alsof ik geen klik met ze had.
“Fee kom eens hier!” Riep Luke. Ik keek op en wandelde naar hem toe. Ik gaf de andere man een hand.
“Joe.” Stelde hij zich voor met een stevige handdruk.
“Phoebe” Volgde ik zijn voorbeeld.
“Joe is een goede kennis van mij, hij heeft de beste quarters uit de omgeving.” Vertelde Luke. Ik zag op Joe’s gezicht een grijns komen. Aan zijn paarden te zien wist hij perfect welke dieren hij moest hebben. Stuk voor stuk zagen ze er prachtig uit.
“Hij vind wel een paard dat bij je past.” Ik keek verbaasd op. Mocht ik dan zelf geen paard kiezen? Hier had ik niet op gehoopt. Ik had het liefste die bescheiden bruine quarter ruin genomen omdat hij daar zo zielig stond te staan en duidelijk de laagste in rang was.
“Wat denk je daar van die apaloossa merrie? Leidster van de kudde, afstandelijk maar een echte lieverd.” Vertelde Joe. Ik bekeek de merrie eens. Ze had een prachtig hoofd, goede bouw maar ze was zo dominant dat ik nu al wist dat ik haar niet zou mogen.
“Wat is haar naam?” Vroeg ik om aardig te klinken. Ze had witte vlekken op haar voskleurige hoofd. Haar blauwe ogen keken mij glashelder aan. Haar onderbuik was wit met hier en daar nog een vlekje. Ze had 2 sokken aan haar achterbenen die aan de binnenkant door liepen tot onder haar buik. Op haar achterhand had ze duizenden kleine witte vlekken.
“Golden Miss Cherry, Dochter van mijn beste merrie en hengst. Ze is 7 jaar oud en perfect ingereden.” Vertelde Joe ons. Ik bekeek zijn licht gerimpelde gezicht eens. Hij was eind veertig, had ijzige blauwe ogen en een blonde snor. Zijn blonde haren waren waarschijnlijk verstopt onder zijn cowboyhoed. Hij was kleiner als Luke, maar dat was niet moeilijk. Die was met zijn meter negentig gewoon een erg grote man.
“Dat wordt ze Fee. En wat heb je voor mij in petto Joe?” Ik zuchtte eens. Deze merrie was totaal niet wat ik in gedachten had maar ik moest Luke maar vertrouwen. Misschien viel dat paard nog best mee.
“Die daar, die bruine. Pittig karakter en nog half wild. Hij is amper drie en moet nog alles leren.” Vertelde Joe over het paardje wat ik net nog zielig had gevonden.
“Misschien minder interessant is dat hij klophengst is. Maar ben er zeker van dat jij ermee kunt lezen en schrijven. Golden Sir Bear is een paard met potentieel.” Gingen ze verder. Ik lette eigenlijk al niet echt meer op. Ik keek naar mijn merrie die nu nog rustig tussen de andere dames stond, niet wetende dat ze dadelijk de trailer werd opgeladen en het gedaan zou zijn met haar rustige weideleven. Ik wou met haar gaan trainen en liefst morgen al. Paarden moesten bij mij presteren.
“Ga haar maar halen, knoop dit maar vast aan haar touwhalster.” Ik kreeg een simpel touw in mijn handen geduwd. Ik keek er even naar. Oké dan maar. Ik bukte mij en kroop tussen de twee baren door. Rustig wandelde ik naar de apaloossa merrie toe die mij uit de hoogte aan staarde. Haar slanke hoofd kantelde ze een beetje. Ik zag dat ze mij aan het polsen was. Even wachtte ik rustig af. De merrie zuchtte en ging verder met knabbelen. Duidelijk niet geïnteresseerd meer in mij. Ik ging langs haar staan en nam haar touwhalster vast. Ik gaf haar een klopje op haar hals die ze dankbaar in ontvangst nam. Ze leek niet echt de leidster te zijn maar ik was dan ook niet goed in zulke dingen in te schatten. Dat merkte ik pas wanneer ik voor het eerst op een paard zou gaan zitten.
“Brave meid.” Prees ik haar nog even voor ik het touw vast knoopte. Op het moment dat ik met mijn tong klakte zette de merrie een pas vooruit.
“Kom nou.” Smeekte ik haar. Ik zag hoe mensen het paard aankeken dat haar hoofd koppig de lucht in stak en weigerde een pas te verzetten. Ik zuchtte. Dit was echt geen paard voor mij. Ik gaf een klein rukje aan het touw en keek de merrie dwingend aan.
“Phoebe, je moet het haar vragen, ze is een echte dame.” Riep Joe mij toe. Ik rolde eens met mijn ogen maar zou het dan toch maar proberen.
“Wil je meekomen?” De merrie brieste en wandelde rustig met mij mee. Onvoorstelbaar. Dit paard was altijd behandeld als een koningin. Dat zou bij mij niet waar zijn. Ik kon toch niet altijd lief aan haar blijven vragen wat zij wou?
“Cherry is altijd speciaal geweest, ze zal moeten leren dat ze een paard is en geen mens. Ik heb haar zelf met de fles groot gebracht nadat haar moeder is gestorven.” Vertelde Joe. Dit verklaarde een hele hoop. Ik zou moeten leren te communiceren met een paard en haar laten zien dat een paard zijn ook best oké was.
“Cherry, kom je mee de trailer op?” Vroeg ik de merrie toen we voor de trailer stonden. Ik voelde mij net een gek. Zou ik dit zo altijd moeten blijven doen? Ik praatte nooit tegen mijn paarden buiten als ze het echt goed deden. De merrie keek mij even aan en brieste eens. Ze wandelde rustig mee.
“Braaf.” Zei ik en gaf haar een klopje op haar hals. Beer werd als volgende opgeladen. Die maakte redelijk wat kabaal. Hij krabde met zijn hoef op de trailer en hinnikte luid. Ik had dit niet in dit paard gezien.
Terug thuis laadde we de paarden uit. Ik wandelde met Cherry naar het hoofdgebouw. Hier waren de ruimste stallen waar de paarden stonden van de eigenaren en van de rijkere mensen. Alles was mooi afgewerkt en de paarden werden behandeld als koningen.
“Fee, neem de stal langs Djerba maar. Beer zou denk ik de stal afbreken.” Hoorde ik hem bedenkelijk zeggen. Ik knikte en wandelde naar de voorlaatste stal. Djerba was een jaarling berber van een van de rijkste jongens uit het dorp. Ik had hem nog nooit gezien maar ik wist dat hij de duurste paarden had. Hij had nog een volbloed merrie staan. Catch was een verwend paardje maar won wel alle wedstrijden die ze liep. Hoewel ik de jongen waarschijnlijk helemaal niet zou mogen zou ik hem graag eens ontmoeten. Gewoon om over zijn ervaringen te spreken met dit paard. Ik hield wel van warmbloeden en nog meer van volbloeden. Dagger was ook een volbloed kruising geweest en hiermee had ik de mooiste overwinningen behaald tot nu toe. Al moest ik mijn hoop op een gesprek met deze jongen niet te groot maken. Ik was sociaal niet echt sterk. Ik was iemand van weinig woorden en al helemaal niet sociaal met andere mensen. Op school zat ik liever ergens in een hoekje zonder al die andere mensen om mij heen. Tijdens de les was ik ook nooit erg aanwezig. Ik kribbelde liever wat op mijn schrift of in een kladblok dan op te letten.
Djerba stak zijn snuit over de onderste staldeur heen. Zijn prachtige zwarte hoofdje kwam tevoorschijn. Ik glimlachte even en gaf hem een streel over zijn witte snuit. Meer als de helft van zijn hoofd was wit. De jongen wist wel wat hij had gekocht. Ondanks dat het veulen nog enorm overbouwd was, was hij wel correct.
“Hey wat doe je bij Djerba?” Hoorde ik een jongensstem. Ik keek verschrokken om. De jongen die voor mij stond had zwarte haren die zo donker waren als de nacht. Ogen die diepbruin waren en een strakke kaaklijn die bij een jonge man hoorde. Toch had hij een erg jeugdig gezicht. Zijn jukbeenderen waren lichtelijk zichtbaar. Zijn lichaam had een perfecte v- vorm en zijn heupen waren naar voren gedraaid. Zijn huid was getint.
“Jou Djerba kwam hallo zeggen tegen mijn nieuwe dame en zo’n lief hoofdje kan je niet afwijzen.” Sprak ik rustig tegen hem. De jongen sloeg een scheve grijns en schudde zijn hoofd eens. Hij kwam in beweging en kwam mij een hand geven. Ik kwam amper tot aan zijn schouder. Maar met mijn meter 59 was dat niet heel erg moeilijk. Ik was altijd de kleinste.
“Ik ben Ilay, en jij?” Zijn hand was zacht maar zijn handdruk stevig.
“Phoebe, maar iedereen noemt mij Fee.” Stamelde ik. Ik kon het niet laten de jongen nog eens te bekijken. Hij had een wit shirt aan met een Vhals. Om zijn nek zat een zilveren ketting met het turkse symbool. Ik staarde er even naar en bekeek hem dan verder. De beige rijbroek zat strak rond zijn bovenbenen en de zwarte leren rijlaarzen staken af tegenover al het lichte wat hij aan had. Een typische Engelse ruiter in mijn ogen.
“Ik weet niet of je baas een paard over heeft maar ik wil een buitenrit maken.” Zei de jongen. Ik opende mijn mond om iets als excuus te geven dat ik niet mee kon omdat ik moest helpen. Dit was ook wel zo maar ik had vooral schrik om met zo’n knappe jongen samen te zijn.
“Ik zal wel gaan vragen. Kun je Catch al uit haar stal halen en klaarmaken?” Commandeerde hij mij terwijl hij een sleutel in mijn handen stopte. Ik nam het halster met halstertouw van de haak bij Catch’ staldeur en deed het halster rond haar oren. Ik opende de stal en gaf een klein rukje aan het halstertouw en de merrie volgde al. Ze was waarschijnlijk zeer gevoelig. Ik bracht ze naar het gebouw waar de poetsplaatsen waren en ook de zadelkamer. Hier had ieder zijn kast die hiervoor wou betalen ofwel kon je tuig van de ranch zelf lenen voor te lessen. Er was hier wel altijd iemand bezig om een paard op te zadelen of gewoon om te poetsen. Ik zette Catch vast op de voorste poetsplek en haalde snel wat borstels en een hoevenkrabber. Met de borstel ging ik rustig over haar bijna koperen vacht heen. Ze blonk geweldig en leek ervan te genieten. Ik pluisde haar staart helemaal uit en haalde alle schaafkrollen eruit. Netjes gaf ze voetje per voetje.
“Zo meid, je bent weer prachtig.” Mompelde ik tegen haar. Het tuig van Catch bestond uit een geel dekje, gele peesbeschermers, een duur bruin springzadel en een bruin hoofdstel. Ik deed eerst de peesbeschermers om en legde daarna het dekje op haar rug. Het zadel woog bijna niets dus dat was makkelijk voor mij. Catch was een gigantische merrie die met haar meter 72 een merrie was om u tegen te zeggen. Net toen ik kwam aansingelen kwam Ilay met een paard af gewandeld.
“Maak kennis met Amore. Hij is het paard van een kennis. Een leuke allround KWPNer.” Ik keurde het paard eens en knikte. De bruine ruin stond mij wel aan. Een leuke kol en zwarte benen. Ik gaf Ilay de sleutel terug en glimlachte lief.
“Nu mag jij Amore en Catch verder klaar maken. Ik moet mij denk ik maar eens omkleden.” Grapte ik. Hij bekeek mij eens en grijnsde. Hij zette Amore langs Catch en ging poetsspullen halen. Oké mooi dan kan ik mij netjes gaan omkleden. Ik draaide mij om, spurtte naar het huis en vloog de trap op. Ik opende mijn kast en haalde er een zwarte rijbroek uit. Ik deed mijn hemd uit, werkte mijn jeans naar beneden en wrong mij in de paardrijbroek. Met mijn maatje 36 was ik niet erg dik maar paardrijbroeken zaten zo strak dat ik toch graag wat wou afvallen. Ik zocht in de kast naar mijn bruin lederen rijlaarzen. Deze waren mijn favoriet en droeg ik nu al een hele tijd bijna continu. Zeker in België had ik ze bijna elke dag aan gehad. Ik bekeek mijzelf eens in de spiegel. Ik leek erg slank in deze kleren en net een echte dressuur of springruiter. Ik deed mijn blonde lokken in een nonchalante vlecht en deed onwillekeurig nog wat parfum op. De overtollige make-up onder mijn ogen veegde ik weg, zo netjes mogelijk. Wat wou ik graag er perfect uitzien. Deze jongen was zo knap dat ik niets anders kon doen dan mij even uitsloven.
...
- hannah41
-
- Berichten: 3467
- Geregistreerd: 08-03-10
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 07-01-14 19:19
- RoosTaffy
- Berichten: 305
- Geregistreerd: 27-08-12
- Woonplaats: Rotterdam
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 07-01-14 19:27
- taartjee
- Berichten: 2659
- Geregistreerd: 10-04-12
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 07-01-14 19:49
Ben zeer benieuwd naar het vervolg
- _roodvos_
-
- Berichten: 1430
- Geregistreerd: 20-02-12
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 07-01-14 21:58
Ik volg!
Wanneer komt het upje?
- prugelpiet
-
- Berichten: 13171
- Geregistreerd: 20-01-12
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 07-01-14 22:03
- Luna2006
-
- Berichten: 3359
- Geregistreerd: 03-04-13
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-14 18:57
“Hij is braaf hé?” Vroeg ik ter bevestiging.
“Ik dacht dat je kon rijden?” Vroeg hij spottend. Ik keek hem beledigd aan.
“Het is een aantal maanden geleden dat ik nog op een paard heb gezeten, sinds dat…” Mijn stem stierf weg. Hij knikte enkel en zweeg ook. Dit had ik niet zien aankomen, dat hij zijn mond liet snoeren door een simpel meisje. Ik maakte de stijgbeugels op maat en steeg op. Ik liet de teugels wat langer zodat het paard zich lekker kon ontspannen. Ilay zette zijn voet in de stijgbeugel van Catch. De merrie begon al te wandelen maar Ilay lande in het zadel alsof het niets was. Ik keek hem goedkeurend aan. Deze jongen kon zeker en vast paardrijden. Ik nam de teugels op maat en drukte mijn kuiten tegen de buik aan zodat Amore vlot ging stappen. Hij wandelde langs Catch.
“Wat is er met je paard gebeurt?” Vroeg Ilay terwijl hij een weg is sloeg die richting de bossen ging. Virginia was perfect voor lange bosritten te maken.
“Dagger stond op wei samen met andere paarden. Tussen allemaal ruinen en hij was hengst.” Begon ik. Ik keek hem niet aan en staarde naar de hals van het bruine paard. Mijn mooie simpele vosse hengst. Helemaal zandkleurig, geen vlekje wit. Ondanks dat hij niet groot was, was het een paard dat veel respect kreeg van anderen.
“Er kwam een nieuw meisje op stal met ook een hengst.” Ilay fronste zijn voorhoofd.
“Wat heeft dat er nu mee te maken?” Brak hij mijn verhaal af. Ik draaide binnen de seconde mijn hoofd kwaad richting hem. Hij zweeg.
“De regels was, 1 hengst per weide maar het meisje luisterde niet en zette haar fries bij Dagger in de weide.” Ik zag de beelden weer voor mijn ogen voorbij flitsen. Hoe Dagger naar hem toe kwam gedraafd met zijn sierlijke passen. Hoe de fries dit niet aanstond en omhoog ging. Het schrille gehinnik van mijn eigen paard.
“De Fries steigerde en sloeg zijn benen om Daggers hals. Die kon dat gewicht niet houden en viel. Hij viel ongelukkig en brak zijn been.” Ik beet op mijn trillende onderlip en aaide het paard over zijn hals. Ik had het meisje dat nog steeds niet vergeven. Ik en Dagger waren een team geweest ondanks zijn moeilijke karakter.
“Dagger was niet de makkelijkste maar een schat van een paard. Eenmaal als je wist hoe hij in elkaar zat had je het beste paard onder je.” Fluisterde ik zachtjes. Ilay liet Catch dichter rijden en legde zijn hand op mijn schouder. Ik keek hem aan en glimlachte flauw. Het was niet van mijn gewoonte om dit meteen aan iemand te vertellen maar Ilay kon volgens mij een goede vriend worden van mij.
“Wat naar voor je. En nu heb je een ordinaire quarter. Je gaat de wedstrijden missen.” Zei hij. Ik kon mijn oren niet geloven. Beledigde hij nu al mijn Cherry? Ondanks dat ik de merrie zelf niet echt mocht leek hij te twijfelen in mijn kwaliteiten.
“wacht tot ik je versla tijdens de kerstcompetitie.” Daagde ik hem uit. Misschien heel erg snel, ik had dan maar vier maanden om Cherry om te scholen en haar tot een goed niveau te krijgen.
“Je wint niet van mij en Catch. We trainen er al drie jaar voor.” Zei hij zelfzeker. Ik grijnsde en rolde met mijn ogen.
“Ik ben een meester in paarden trainen.” Verzekerde ik hem. Hij schudde zijn hoofd. Hij nam Catch wat korter en ik merkte hoe de merrie begon te trippelen. Ik merkte hoe Ilay geïrriteerd raakte aan haar gedrag.
“Om de hoek is een lange baan, eens zien wie het snelste is.” Daarom was de merrie dus zo druk. Ik knikte. Ook ik nam de teugels korter maar Amore gaf geen kik. Dus begon ik hem lichtje tikjes te geven met mijn hakken maar trok hem telkens weer terug. Dit irriteerde het paard zo mateloos dat hij ook begon te trippelen. Ilay keek verbaasd om. De twijfels in zijn ogen groeiden. Ik lachte zelfgenoegzaam. Dit werkte ook altijd bij dagger net voor een cross. We draaiden de bocht om en beiden lieten we de teugels vieren. Ik leunde voorover, bijna tegen de hals van de kwpn’er. Catch liet ons stofhappen maar zo snel gaf ik mij niet gewonnen. Ik gaf Amore nog wat extra benen en legde mijn handen bijna langs zijn oren. Niet makkelijk om te racen met je beugels zo lang. Ik had ze recreatief gemaakt. Het was onmogelijk om te winnen van een engelse volbloed op een recht stuk. Maar nu kon ik wel lekker inschatten hoe goed de merrie was. In de cross zou het moeilijk worden om te winnen tenzij ik met Cherry stukken zou kunnen afsnijden. Ik ging terug rechter zitten en nam Amore wat terug naar een arbeidsgalop. Ik liet het paard zijn eigen tempo zoeken en zag hoe Catch steeds meer snelheid haalde. Ze waren een heel eind verder maar ik liet hem begaan. Heel zijn houding was gespannen dus hij was niet zeker over zijn rijden op het moment. Catch leek dan ook een erg hevig paard te zijn. Ilay was bijna op het einde van de weg terwijl ik amper over de helft was. Hij moest hard aan de teugels sleuren om zijn merrie stil te krijgen terwijl ik met mijn pinken Amore tot een drafje kreeg.
“Met die snelheid krijg je nooit een bocht gepakt, laat staan een hindernis.” Sprak ik hem toe toen ik terug langs hem stapte. Zijn gezicht was gespannen en hij bromde iets maar ik verstond hem niet.
“Train je haar er ooit wel op om rustig te galoperen?” Vroeg ik hem nog eens. Hij keek mij kwaad aan.
“In de piste is ze de snelste en beste springer van de omgeving. In de dressuur loopt ze mooi verzameld.” Ik kon mijn lach niet inhouden en begon te lachen.
“Ja dat was Dagger ook maar een monster in de cross.” Merkte ik op en draafde voor hem uit. Ilay hield Catch tegen zag ik toen ik omkeek. Ik haalde Amore terug en draaide om.
“Waarom draaf je niet?” Vroeg ik hem.
“Catch vind draven maar niets in het bos.” Stamelde hij. Net als ik dacht, een onhandelbaar paard in het bos. Waarschijnlijk sprongen ze op goed geluk alle hindernissen.
“Leer het haar dan iets te vinden.” Merkte ik kort op. Ilay snoof.
“Ik train mijn paard wel hoe ik dat wil.” Ik zweeg. Ik ging niet tegen hem in gaan want als er klachten waren dan was het mijn schuld en kreeg ik op mijn kop.
- taartjee
- Berichten: 2659
- Geregistreerd: 10-04-12
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 12-01-14 19:07
Ik wil weten hoe het verder gaat
- hannah41
-
- Berichten: 3467
- Geregistreerd: 08-03-10
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 12-01-14 19:13
- xDaphnexx
-
- Berichten: 1073
- Geregistreerd: 24-12-12
- Woonplaats: Dordrecht
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 12-01-14 20:12
- xDaphnexx
-
- Berichten: 1073
- Geregistreerd: 24-12-12
- Woonplaats: Dordrecht
Re: [VER] A ride to remember
Geplaatst: 23-01-14 22:53
Pagina 1 van de 1