Inleiding

Eerlijk is eerlijk, ik heb ontzettend veel fouten gemaakt uiteindelijk heb ik hier ook van geleerd, maar ik heb spijt. Ik hoop dat mensen hier van kunnen leren, door mijn ervaringen te delen door middel van een boek met humor maar ook realiteit wil ik mensen behoeden niet dezelfde fout als mij te maken.

Red een paard, denk na.

Het verhaal gaat over

Als een 15 jarig meisje haar eerste paard besluit te kopen, denkt zij verder niet na over de consequenties, vooral veel mensen welke haar ideeën steunen en zeggen haar te helpen. Op het moment dat alles uit de hand lijkt te lopen is er geen weg meer terug, keuzes maken, en dan vooral veel verkeerde keuzes, pijnlijk doch onbewust.
Vooral veel dieptepunten en tranen, een verhaal over niet los kunnen laten, verdriet en liefde richting een dier dat toch ontzettend fout loopt. Gevaarlijke situaties en ook ontzettend veel hoop en dagdromen. Komt dit goed of blijkt dit geen sprookje te zijn waarover dit meisje al die tijd heeft gedroomd?

Een verhaal om mensen, vooral jonge paarden gekke meiden een kijk in de realiteit te geven.

Proloog

Enkele jaren had ze gewerkt in de zomer vakanties, voornamelijk bij appel en peren boeren door storm en regen maar ook tijdens de echte hittegolven. Al het geld ging in een blikken pot waar geen cent terug uit kwam tot haar 15e verjaardag. Na alle loze beloftes van haar vader had zij besloten zelf te sparen voor een paard dat was altijd al haar grootste droom geweest.
Van rijles heeft zij nooit genoten, maar sinds enkele jaren verzorgde zij een vreselijk lieve merrie waar ze mee kon lezen en schrijven, van veulen af aan had zij alles mee gemaakt en haar droom was dan ook een jong dier.
Niemand die haar wijs probeerde te maken dat dit geen verstandig besluit was, iedereen moedigde dit haar juist toe.

Het was ging wens van slechts enkele weken of zelfs maanden, dit was een diepe wens van vele jaren. Toen ze het dier, dat uit de weide werd gehaald, met veel aandacht bekeek voelde ze zich onzeker en klein. Het was een prachtig dier, met zijn goudkleurige vacht en meelzachte snuit stond het dier zenuwachtig voor haar.
Toen ze het dier bij het halster probeerde te nemen voelde ze zich licht in haar hoofd worden, waren dit enkel gezonde zenuwen? Al snel voelde ze ‘het’, dat waar iedereen het over heeft. Als je bij een paard gaat kijken moet je een klik voelen, anders moet je het paard absoluut niet kopen, voel je die klik dan komt alles vanzelf goed.

Stiekem voelde ze ook ontzettend veel onzekerheid en angst, maar dit schoof zij af op onzekerheid en gezonde spanningen. Want wat is er nu spannender dan een paard bekijken wat je misschien wel gaat kopen. “Dit word hem” in haar stem klonk geen twijfel, en toen ze dat zelf ook bewust hoorde voelde ze zich een stuk kalmer dan enkele minuten terug.
Natuurlijk was het niet de bedoeling om het dier direct mee te nemen naar huis, er werd een afspraak gemaakt om het dier nog een paar keer te bezichtigen, immers mocht een beslissing als deze niet in haast genomen worden.

Zo kwam het dat na nog twee bezichtigingen het dier enkele weken later als zijnde verrassing in de stal stond. Van haar eigen geld gekocht, maar toch als verrassing op stal gekomen.
Weer bekroop haar het gevoel van angst en onzekerheid, maar al snel werd dit gevoel gestild door de blijdschap die zij voelde. Eindelijk stond hij daar, haar eerste eigen paard, en zij wist zeker dat dit dier voor altijd de hare zou zijn.

Zonnestralen en maneschijn

Ik geloof niet dat ik werkelijk had verwacht dat mijn paard zo braaf zou zijn, en dat terwijl mijn dier nog zo jong is. Feitelijk kijk ik zelfs op tegen mezelf, elke vorm van twijfel die er was is gewoon weg. Mijn paard is gewoon ontzettend braaf, en dan kan mijn allerliefste nog zo jong zijn, hij volgt me als een hondje en niks is hem te gek.
Zo heb ik hem vandaag een goede borstelbeurt gegeven en heb ik over het erf met hem gelopen, toen Amber haar pony aan het rijden was ben ik naar de bak gelopen en hebben Balou en ik wel een half uur toegekeken. En ach, af en toe wilt hij een pluk gras dat kan ik hem ook niet kwalijk nemen.
Ik schrok alleen wel heel erg toen hij moest mesten en er een heleboel witte en lange wormen uit kwamen, ik geloof dat Amber zei dat dit spoelwormen of lintwormen waren, en het was juist goed dat dit gebeurde want ik had Balou een ontwormen kuur gegeven!
Ik geloof dat ik wel twee uur met hem bezig ben geweest, ik ben echt ontzettend gek op hem en ik zie het allemaal helemaal voor me nu ik op de rug van Warna lig ben ik aan het dag dromen over later, de toekomst samen met Balou dat is een prachtige combinatie.

-

Elke dag is een feest, er bestaan geen dagen zonder dat ik graag naar mijn Balou fiets, hij begint wel een beetje te puberen, maar dat is natuurlijk helemaal normaal. Ik moet gewoon een beetje strenger voor hem zijn, ik vind het alleen jammer dat de mensen die mij hulp hadden aangeboden voor dat ik besloot mijn Baloubeer te kopen nu plots geen tijd meer hebben om mij te helpen.
Knuffelen doen we beide erg graag en volgende week hebben wij een fotoshoot omdat ik samen met Amber een paard heb gered. Dat paard had heel erge gaskoliek, we hadden haar in de weide zien liegen en hebben heel de middag met haar gelopen en de eigenaar geprobeerd te bereiken. Als dank krijgen wij nu een fotoshoot cadeau, stiekem vind ik het ook wel heel erg spannend, ik hoop maar dat Baloubeer zich een beetje gaat gedragen.

-

Ik wandel nog steeds elke dag met mijn knappe pony, ik ben gek op de zomervakantie ik heb alle tijd van de wereld voor mijn top knol. Nog een paar dagen en dan komt de fotoshoot er aan, en met de dag heb ik er meer zin in! Balou luistert goed naar me, iedereen kijkt verbaasd hoe hij mij volgt als ik links of rechts loop, ik geloof dat wij echt een klik hebben.
En ik geloof ook niet dat er nog iets kan gebeuren wat ons uit elkaar kan halen, wij zullen altijd vriendjes blijven.

-

Morgen is de fotoshoot en terwijl ik Balou een borstelbeurt geef voel ik de zenuwen in mijn buik opborrelen, volgens mij merkt Balou dat ik een beetje zenuwachtig ben want hij begint te dribbelen en draait van links naar rechts. Dat maakt me nog zenuwachtiger, “toe Balou, niet doen hoor” weet ik niet al te hard uit te brengen. Ik wil niet dat andere mensen zien dat ik het eng vind als Balou zo doet. Snel zet ik Balou terug in de wei, hij is natuurlijk nog erg jong en soms heeft hij gewoon niet zoveel geduld. Met een bedrukt gevoel vertrek ik weer naar huis.

-

“Ahh” roep ik, dat deed behoorlijk zeer. Snel draai ik om en zie hoe Balou met zowel zijn hoofd als zijn staart paradeert door de weide. Als ik naar mijn handen kijk zie ik dat deze flinks geschaafd zijn en ook mijn ribben doen zeer. Waarom moet hij nu zo vervelend doen als we een fotoshoot hebben, dat was echt heel gevaarlijk wat hij deed. Niemand blijkt er echt interesse in te tonen, maar ik durf Balou echt niet te pakken dus doe ik alsof ik erge dorst heb en wat moet drinken.
Als ik terug buiten kom zijn de foto’s van Balou al gemaakt en is het de bedoeling dat ik er nog naast ga staan ook voor de foto’s. De foto’s hoef ik echt niet te zien, die zullen wel niet veel zijn.

-

Balou is een drama, het enige wat mijn paard kan doen is steigeren, trappen en aan het touw trekken. Met enige moeite durf ik mijn eigen paard te pakken uit de wei en hem mee te nemen naar de poetsplaats. Maar zodra hij daar vervelend doet zet ik hem maar erg snel terug. Maar toch hou ik van mijn paard en thuis vertel ik nog eens hoe gek ik op hem ben en hoe goed alles gaat.