Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-09-10 23:34

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 24-09-10 23:34

super goed

**Geplaatst**: 25-09-10 09:00

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 25-09-10 09:00

mooi stuk weer

**Geplaatst**: 25-09-10 11:44

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 25-09-10 11:44

Prachtig stuk, kijk uit naar het volgende!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-10 20:54

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-10 20:54

Ik had even zin om te schrijven dus dit is een erg lang deel geworden.. Ik heb geen idee wat jullie ervan vinden..
het is wat minder wanhoop en verdriet en wat meer positiviteit denk ik..

Deel 5

Een beetje verward hijs ik mezelf overeind, langzaam wordt mijn omgeving scherper en ik concentreer me op het gezicht van mijn redder. Ik ken het ergens van. Het is een jongen van ongeveer 18 jaar met grote bruine ogen en een mooie lichte huid. Zijn haar is een diep donkerbruin en hangt in slordige lokken om zijn gezicht. Het is halflang en vormt een groot contrast met zijn lichte huid. Hij heeft volle donkere lippen en twee kuiltjes als hij lacht. Hij is prachtig. Met een schok besef ik wie dit moet zijn. Maar dat kan niet. Nee. Ik moet me vergissen, of mijn gedachten moeten volledig zijn doorgedraaid. Hoe kan ik me anders voorstellen dat ik hem hier, en juist op deze plek, tegenkom?
Hij ziet mijn onderzoekende blik maar herkent mij niet, natuurlijk niet. Toen hij mij voor het laatst zag had ik donkerblond stijl haar en een bril. Ik verfde het toen en stijlde mijn haar elke ochtend zorgvuldig. Nu was mijn haar donkerbruin en krullerig. Mijn huid lichter en mijn trekken verouderd en volwassen geworden.
Wow, eigenlijk had ik er nooit aan gedacht, maar ik was 15 toen ik werd ontvoerd. Nu was ik dus 17,5. Wow, bijna 18.
Ik concentreerde me weer op de jongen. ‘Hoe heb je me gevonden? Wacht, weet je wie ik ben? Ken je me nog? Nee, waarschijnlijk niet. Huh, dit is raar. Waarom ben je weggegaan ?’
Hij kijkt me fronsend aan. ‘Ken ik jou?’
Oke, ik kan het hem niet echt verwijten, maar toch ben ik een klein beetje beledigd. ‘Nou ja, je herkent me waarschijnlijk niet maar ik ben, uh, Angela.. Caenburgh.. Ik neem aan dat je me niet helemaal vergeten bent?’
Zijn ogen staan een beetje verward en hij kijkt me lange tijd aan. ‘Ben je het echt? Meen je dat.. Maar, je was toch blond? En je had zo’n donkere huid. Dit kan niet waar zijn.’
‘Ik ben het echt, en je weet wat er me is gebeurt, neem ik aan. Dat verklaart mijn huidskleur. Ennuh, mijn haar, tja, dat verfde ik.’
‘Je bent het echt! Wat goed je weer te zien, ik hoorde al dat je weer terecht was. Ze zijn overal naar je opzoek, ben je gek ofzo? Hoe kun je nou zomaar weglopen en dan nota bene hier het bos in wandelen. Denk je niet dat dat een klein beetje dom is?’
‘Hah, alsof het me uitmaakt of ze me vinden? Dan maken ze me dood. Denk je dat me dat iets uit maakt? Het zou een stuk makkelijker zijn dan dit rot bestaan en die stomme therapie elke middag. Alsof ik ook maar iets van de afgelopen 2,5 jaar kan vergeten of achter me laten.’
Mijn woorden klinken bitter en mijn ogen worden hard, makkelijk te verklaren. Maar waarom kijkt hij zo boos, of is het iets anders.. Bezorgd?
Ik kan het niet plaatsen.
‘Angela! Hoe kun je dat zeggen, zeg alsjeblieft dat je een grapje maakt. Zo mag je niet denken!’
Nee, ik snap helemaal niks van hem.
‘Uhm, mag ik misschien weten waarom dit je zo interesseert? Je kent me amper wat maakt het jou uit of ik dood ga?’
Nu lijkt hij me niet te begrijpen, hij fronst en vraagt: ‘waar heb je het over?’
‘Nou, nogal logisch lijkt me, je kende me goed. Nee, je kende me perfect. Je wist alles over me. Sinds we kleuters waren gingen we al met elkaar om. Maar, toen we 14, of waren we al 15, waren ging je opeens zo raar doen. Ik wist niet waarom want serieus, ik had weinig ervaring in mensen doorgronden, maar je ging weg. Je verliet me. Sindsdien heb je niks van je laten horen.’
‘Nu ken je me niet meer. Ik ben nu praktisch een vreemde voor je, je herkende me niet eens!’
Hij kijkt me zuchtend aan, alsof ik iets heel duidelijks mis. Ik kan echt niet bedenken wat.
‘Ik snap je verwarring, je had nooit een goed zelfbeeld van jezelf, maar goed. Ik denk dat je nu toch wel moet kunnen begrijpen wat er gebeurde.’
Ik dacht na maar kwam geen stap verder. ‘Ik snap echt niets van wat je me wil zeggen, leg het alsjeblieft uit. Ik ben nog niet zo scherp.’
Hij lachte even en vervolgde toen. ‘Angela, ik was smoorverliefd op je. Maar zoals ik nu al merk, je had niks door!’
‘Je zag me totaal niet staan, nee zeg maar niks, ik weet dat je me heel aardig vond. Maar meer was het niet!’
Dat verklaarde een deel van de verwarring maar lang niet alles.
‘Maar waarom ging je dan weg?’
Ik huiverder even, de dag dat hij weg ging weet ik nog heel goed……………

Languit lig ik op mijn bed, ik verveel me. Mijn huiswerk is af, mijn computer kapot, mijn boeken versleten van het vele lezen, Bella is weg, Nigel laat niks van zich horen..
Nigel. Waarom zou hij zou raar doen? Hij kon toch gewoon antwoord geven als ik hem iets vroeg? Ik fronste even, jongens..
Een zacht bliepje verstoord mijn gedacht, mijn ogen schieten open en ik kijk op mijn mobiel. Één nieuw bericht, afzender: Nigel.
Heee,,, sorry van die ruzie vanmiddag. Moet met je praten, kan ik langskomen? Xxnigel
Snel terug smsen dan maar, wat zou er zijn?
Even later gaat de deurbel, ik rol van mijn bed af en ren naar beneden.
‘Hee, Nigel!’
‘hoi. Is er iemand thuis?’
‘uhmm, nee?’
‘mag ik binnenkomen?’
‘natuurlijk. Kom maar.’
Hij loopt langs me naar boven, mijn kamer in. Hij draait zich om en leunt met zijn rug tegen de muur. Een beetje verbaasd loop ik achter hem aan en ga op mijn bed zitten.
‘Waarom kom je niet naast me zitten?’
‘Dat lijkt me geen goed idee.’ Is het koele antwoord.
Huh? Wat heeft hij toch? ‘wat is er nou toch aan de hand Nigel?’
‘Alles. Angela, we gaan verhuizen, ik heb genoeg van deze stad.’
‘Maar. Ik dan? Je weet hoe hard ik je nodig heb, vooral nu.’ Tranen springen me in mijn ogen. Hoe kon hij? Net nu mijn moeder dood is. Ik bijt op mijn lip.
‘Daarom juist Angela, ik wil gewoon een gezellige vriendin om mee te lachen en leuke dingen mee te doen. En jij kunt alleen maar triest en somber doen. Ik heb er genoeg van. We verhuizen naar een andere stad, en daarna gaan we emigreren, een beetje avontuur en zo. Dus ik denk dat dit afscheid is.’
‘Wat? Maar waarom. Het spijt me. Geef me tijd! Ik kan weer normaal doen, het spijt me dat ik zo somber was. Alsjeblieft ga niet weg!’
Ik begon te huilen.
‘Sorry Angela, het is te laat. Je hebt genoeg gedaan.’
‘Nee! Alsjeblieft, ik smeek het je ! Ga niet!
‘We hebben al een huis gekocht, doei Angela.’
‘nee nee nee!! Doe me dit niet aan, alsjeblieft, doe dit niet!’
Maar hij draaide zich al om en liep naar beneden, de deur uit, de voortuin door, de straat over en hij was weg.

‘Dit is niet normaal, je was verliefd op me, ik niet op jou. Maar wat jij deed. Nee, dat ging te ver. Waarom?’
Hij wendt zijn ogen af. ‘Omdat, uh, ik.. Moeten we hier nu over praten?’
‘We moeten je thuis zien te krijgen, je pleegouders zijn vreselijk ongerust, Ik zag dat je pleegmoeder helemaal overstuur was..’
Ik voel me meteen schuldig..
‘Oke, maar ik hou het van je te goed! Ik wil namelijk nog steeds weten waarom je op die manier weg ging..’
‘Oke dan, ik vertel het je later. Kom nu maar mee.’
Hij pakte mijn hand en hielp me overeind. Daarna leidde hij me voorzichtig het bos uit. Om het huis heen stonden meerdere auto’s, politieauto’s maar ook gewone en een ambulance.
Ik bleef stil staan en keek geschrokken rond, Nigel draaide zich om en lachte even. Daarna trok hij me verder richting het huis, ik ademde even diep in en liep toen met hem mee.

‘Angela, daar ben je!! Is alles goed met je, ik was zo bezorgd. Wat is er gebeurd meisje?!’
Nu zie ik wat Nigel bedoelde toen hij het had over mijn pleegmoeder. Patricia was in alle staten, haar huid was bleek en haar ogen stonden groot met schrik en bezorgdheid.
‘Niks Patricia, alles is goed met me. Ik kreeg een mailtje die me even liet schrikken en ik raakte in paniek, ik vluchtte naar het bos en viel daar in slaap. Sorry dat ik jullie zo liet schrikken.’
‘Het is al goed schat, kom maar mee naar binnen. Je zult wel moe zijn. Het bos is nou niet bepaald een lekker bed.’
Ze doet zich stoer voor maar ik zie dat ze staat te trillen op haar benen. Ik voel me opnieuw schuldig, niet alleen omdat ik haar zo heb laten schrikken maar ook omdat ik me vreselijk heb gedragen de afgelopen dagen. Ik moet beter mijn best doen om hier doorheen te komen!
Nadat ik Patricia heb uitgelegd wie Nigel is en dat alles goed met me gaat loop ik langzaam naar boven. Nigel volgt me, hij weet dat ik nog steeds op antwoorden wacht.
‘Zo, ga je me nu vertellen waarom je bent weggegaan?’ Ik hoop dat hij de beschuldigingen in mijn stem niet hoort.
‘Het spijt me, ik had het je eerlijk moeten vertellen. Maar ik kon het niet. Ik was bang..’ Hij lijkt de draad van het gesprek kwijt te raken en kijkt een beetje peinzend uit het raam.
Ik sta op en ga naast hem op het bed zitten. Ik pak zijn hand en wacht tot hij me aankijkt.
‘Kun je het me nu wel vertellen?’
‘Ja, het gevaar is nu weg.’ Plotseling klinkt zijn stem bitter, wat zou er aan de hand zijn?
Hij pauzeert even en vervolgt dan, ‘mijn vader sloeg me, mijn moeder was mijn moeder niet. Ze was de zus van mijn vader. Mijn moeder is overleden bij mijn geboorte. Mijn tante kwam toen bij mij en mijn vader wonen om hem te helpen bij de opvoeding. Ze vond dit haar plicht maar ze haatte het dus deed ze niks aan mijn vaders mishandelingen.’
Hij kijkt me recht in mijn ogen en ik zie de pijn achter zijn nonchalante houding.
‘Ze hoopte dat hij me op een dag zou vermoorden, zodat ze haar eigen leven weer kon opbouwen.’
‘Ik was zo blij dat jij mijn vriendin was, iemand waarmee ik overal over kon praten. Behalve over mijn vader. Ik was bang dat ik in de problemen zou komen daardoor.’
Hij lacht zwakjes. ‘maar vanaf je veertiende werd je veel te observerend, ik kon het niet langer geheim houden. Omdat ik smoorverliefd op je was was het helemaal een onmogelijke opgave om dit voor je te verzwijgen. Ik besloot dat het te gevaarlijk werd.’
Zijn gezicht wordt weer serieus en hij houdt zijn hoofd iets schuin. ‘Wat als mijn vader erachter zou komen dat jij het wist en hij je zou opzoeken? Ik kon het risico niet nemen dus vertelde ik dat jij achterdochtig werd en hij stemde erin mee om te verhuizen. Naar een andere stad aan de andere kant van Nederland.’
‘Ik kan niet zeggen hoeveel pijn het me deed om je achter te laten, vooral toen je me smeekte het niet te doen.’
Hij wendt zijn blik af en kijkt weer uit het raam.
‘Genoeg uitleg?’
Ik knik langzaam, nog te geschokt door deze openbaring om goed te reageren. ‘Ik denk het wel. Er is nog één ding dat ik wil weten.’
‘Hoe vond je me vandaag, wat deed je daar in het bos? En waarom zijn jullie teruggekomen naar deze stad?’
‘Mijn vader is dood Angela, hij heeft zelfmoord gepleegd. Ik ben bij mijn tante in huis geplaatst maar we vonden het beide net zo erg. Volgende week ga ik uit huis. Een huisje hier in de buurt. Maar tot die tijd struin ik vooral veel buiten rond. Het is nu voorjaarsvakantie, ik neem aan dat je daar niet van op de hoogte was, en ik heb te veel vrije tijd. Dus loop ik door het bos te wandelen.’
‘Ik hoorde je gillen en ging op het geluid af, je gilde in je slaap Angela. Ik wou helpen maar ik wist niet of ik je wakker moest maken. Dus ging ik naast je zitten en ik wachtte.’
‘Oke, nu heb ik genoeg verklaringen voor vandaag gehad, ik ben doodop dus ik denk dat ik maar even ga slapen.’
Hij lacht naar me. ‘dat lijkt me een goed idee, ik moet sowieso mezelf even laten zien aan mijn tante. Anders gaan er nog mensen naar mij zoeken. Alhoewel mijn tante waarschijnlijk hóópt dat er iets met me is gebeurt.’
Hij staat op en kijkt me nog even aan, dan loopt hij de kamer uit. Ik hoor hem de trap aflopen. Ik wil luisteren tot ik hem hoor vertrekken en hem dan na kijken uit mijn raam maar zodra het geluid van voetstappen op de trap is weggestorven val ik om in een diepe slaap.

Laatst bijgewerkt door xAlice op 27-09-10 21:07, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-09-10 21:00

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 27-09-10 21:00

weer een erg mooi stuk
mis de alinia's beter zichtbaar maken met behulp van enter? word het iets makkelijker lezen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-10 21:06

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-10 21:06

iets beter zo?
dikgedrukt heb ik ook maar weggehaald, leest niet fijn vind ik..

**Geplaatst**: 27-09-10 21:07

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 27-09-10 21:07

ja zo is t al wel beter

..
kan je makkelijker lezen
als t 1 lap is word het vervelend om te lezen

maar hou nu t hele verhaal bij en vind t echt een mooi verhaal

**Geplaatst**: 27-09-10 21:17

Geplaatst: 27-09-10 21:17

ooo wat kan jij super mooi schrijven, ik ben nu bij hoofdstuk 4 en lees morgen verder

edit; toch nog een hoofdstukje gelezen

**Geplaatst**: 27-09-10 22:14

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 27-09-10 22:14

Wat mooi toch weer! :+:

**Geplaatst**: 27-09-10 22:16

Geplaatst: 27-09-10 22:16

Heb alles gelezen.
Mijn complimenten!
Erg goed geschreven en erg pakkende stukken.

**Geplaatst**: 27-09-10 22:52

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 27-09-10 22:52

wat vreselijk mooi gesvchreven weer.. !! kan niet wachten op volgende deel..!!

**Geplaatst**: 28-09-10 08:23

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 28-09-10 08:23

mooi stuk weer, ik zat er weer helemaal in

**Geplaatst**: 28-09-10 10:32

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 28-09-10 10:32

Weer prachtig!

**Geplaatst**: 28-09-10 21:26

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 28-09-10 21:26

oo echt mooi

:))

ik wacht op het volgende deel, lees alles met veel plezier

**Geplaatst**: 28-09-10 21:56

Geplaatst: 28-09-10 21:56

je kan erg leuk schrijven.. stiekem ben ik nu ook wel een beetje nieuwsgierig

**Geplaatst**: 28-09-10 21:59

Geplaatst: 28-09-10 21:59

Super!

**Geplaatst**: 28-09-10 22:34

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 28-09-10 22:34

dit is echt een super deel!

**Geplaatst**: 30-09-10 22:18

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 30-09-10 22:18

wanneer komt het volgende stuk.. O:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-10 14:07

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-10 14:07

Sorry, er is een sims epidemie hier thuis.. Dat betekent dat de computer zelden vrij is.
en als ie vrij is zit ik ook nog regelmatig te simsen.. :')

Ik probeer zo snel mogelijk verder te schrijven maar zit nu even inspiratieloos.. _O-

**Geplaatst**: 11-10-10 17:05

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 11-10-10 17:05

Heb je al inspiratie

?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-10 17:07

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-10 17:07

Sorry, ik heb gister geprobeerd verder te schrijven maar kwam echt niet ver..
Misschien dat ik vanavond nog een poging doe..

**Geplaatst**: 11-10-10 17:29

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 11-10-10 17:29

Okee

doe maar rustig aan

je moet het doen wnr jij tijd/zin hebt en vooral inspiratie

**Geplaatst**: 11-10-10 17:33

Geplaatst: 11-10-10 17:33

het is goed!!!

**Geplaatst**: 11-10-10 20:32

Re: [VER] Dat ene meisje..

Geplaatst: 11-10-10 20:32

waneer komt het volgende deel?

**Geplaatst**: 11-10-10 20:37

Geplaatst: 11-10-10 20:37

xAlice schreef:
Sorry, ik heb gister geprobeerd verder te schrijven maar kwam echt niet ver..
Misschien dat ik vanavond nog een poging doe..

..Hier staat t niet precies
t deel komt wrschijnlijk binne kort..aangezien ze even zonder inspiratie zit