Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-21 11:15

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-21 11:15

Daar is ie dan eindelijk!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Als ik aankom bij het kinderdagverblijf en nog even sta te wachten op de begeleidster van Feline, gaat mijn telefoon.

‘Hey schat, ik wilde je even laten weten dat alles hier prima verloopt en we goed op schema liggen. Hoe gaat het bij jou?’
‘Hey, ik ben nu bij het kinderdagverblijf. Werk was een regelrecht drama, volgend jaar ga ik gewoon weer mee.’ – Ik hoor een lach aan de andere kant van de lijn.
‘Snap ik helemaal, komt helemaal goed, je kunt het. Geef Feline en Tygo een kus van me en ik bel je als we goed en wel zijn aangekomen.’
‘Zal ik doen, veel plezier!’

Ik druk het gesprek weg en sta met een leeg gevoel. Hij klinkt ontzettend vrolijk aan de telefoon, hij zal vast aan me denken, maar ik geloof niet dat hij me echt mist. Ik weet dat het onredelijk is, maar het maakt me wel enigszins boos dat het lijkt of hij me niet mist na vanochtend. Nu is het ook wel dat ik normaal gesproken ook niet zo met deze gevoelens zit, maar ik heb echt het idee gehad dat het deze keer anders zou zijn.
Feline komt ondertussen naar me toegerend en klemt zich vast aan mijn been, haar begeleidster ziet er serieus uit.

‘Hoi, heeft u nog heel even de tijd?’
‘Ja natuurlijk.’ – Ik richt me tot Feline en zeg dat ze nog even mag gaan spelen met de andere kindjes.

We lopen naar de ruimte waar een computer en een grote tafel met 6 stoelen eraan. Ze gebaart me te gaan zitten en ik neem plaats op een van de stoffen stoelen. Ze komt tegenover me zitten en lijkt niet zo goed te weten waar ze moet beginnen.

‘Je kunt gewoon vertellen wat er gebeurd is hoor, ik ben zelf docent zoals je weet, dus ik weet dat kinderen niet altijd hun beste kant laten zien als ze ergens anders zijn.’ – Haar blik zegt me dat Feline zich niet op haar opperste best heeft gedragen vandaag.
‘Nou, Feline heeft vandaag meerdere driftbuien gehad en bij de laatste heeft ze alleen maar geschreeuwd dat papa nu weg is door mama.’ – Ze kijkt me bewust niet aan als ze dit nieuws brengt.
‘Het zijn natuurlijk mijn zaken niet wat er in privé sfeer afspeelt, maar ik denk dat Feline er meer van meekrijgt dan u denkt.’ – Wat onzeker probeert ze heel kort oogcontact te maken om heel snel weer weg te kijken. Ik ben even sprakeloos, ik weet natuurlijk wel dat ze iets mee heeft gekregen van het gekibbel tussen Niels en mij, maar we hebben toch altijd geprobeerd om het niet in hun bijzijn te doen.
‘Ik denk dat Feline niet zo goed snapt dat Niels mee is als begeleider van een schoolreis en dat ik gewoon thuis ben. Voorheen waren we namelijk beiden mee als begeleider, maar dit jaar ben ik thuis gebleven vanwege Tygo.’ – Ik zie aan haar dat ze er veel moeite mee heeft om me aan te blijven kijken.
‘U hoeft de situatie niet aan mij uit te leggen hoor, maar ik denk dat het wel fijn is voor Feline als u uit probeert te leggen wat er aan de hand is.’
‘We hebben Feline meerdere malen uitgelegd wat er aan de hand is, ook tegen haar gezegd dat Niels na een week weer terugkomt en dat hij even weg is voor het werk. Maar ze is bijna 3, dus in haar wereld zal ze niet helemaal snappen wat “weg voor het werk” betekent.’ – Ik word wat vinnig van de manier waarop ik aangesproken word door haar.
‘Sorry mevrouw, het is niet mijn bedoeling om verwijten te maken. Ik meld alleen wat mij opvalt bij Feline.’
‘Het is al oké, het is gewoon een vermoeiende dag geweest. Ik zal het nog een keer aan haar uit proberen te leggen.’ – ik sta op en zie dat ze eigenlijk nog wat wilde zeggen, maar ik heb er op dit moment even geen energie voor. Met wat haast zet ik Tygo en Feline in de auto en stap zelf ook in.

Ze vallen beide bijna in slaap in de auto waardoor ze allebei stikchagrijnig aan het avondeten zitten, er is werkelijk geen land mee te bezeilen waardoor ik ook niet bepaald het zonnetje in huis ben.
Na het eten, of eigenlijk een poging tot eten, wil ik ze beiden nog even onder de douche door halen voordat ze naar bed gaan, gezien me dat morgenvroeg niet in mijn eentje gaat lukken als ik op tijd wil zijn. Maar als ik met Tygo onder de douche sta en Feline met een enorme driftbui de badkamer rondvliegt, is het wel duidelijk dat ik die niet meer onder de douche ga krijgen. Ik voel me een ontzettend slechte moeder, maar desondanks gooi ik Tygo zo ongeveer in zijn bed met een fles en Feline met een berg knuffelbeestjes en haar nachtlampje aan terwijl ze de restantjes van haar driftbui weg jammert. Mijn haren nog nat van het douchen, heb ik even vlug een andere outfit dan naar school aangetrokken omdat ik weet dat ieder moment Syl aan de deur kan staan en ik die niet wil ontvangen in mijn pyjama.

Ik plof nog even op de bank, en laat mijn hoofd rusten op de leuning. Ik sluit mijn ogen en de vermoeidheid komt als een enorme golf binnen. De gemaakte zin om nog een beetje een relaxte avond te hebben met Syl, lijkt ook helemaal weg te zijn. Als ik denk aan het moment dat zij zo meteen vrolijk en met een hele hoop verwachtingen voor de deur staat, schiet mijn maag in de knoop. Ik heb geen ruimte voor verwachtingen, ik wil er niets mee, in ieder geval niet nu.
Om niet op de bank in slaap te vallen, ga ik weer rechtop zitten en word tegelijkertijd ook een beetje boos op mezelf. Als je er zo geen zin in hebt dan had je vanmiddag gewoon moeten zeggen dat het vanavond niet uit zou komen. Maar nee, je bent weer gezwicht voor de smekende ondertoon in haar stem, je wilde haar niet teleurstellen, omdat je weet hoe ontzettend klote het voelt om teleurgesteld te worden door iemand waar je veel om geeft.
Nog voor er ook maar een spoor van Syl te bekennen is, schenk ik toch vast wat wijn in voor mezelf, zet wat muziek op en blijf rechtop op de bank zitten, “ik mag niet in slaap vallen en haar voor een gesloten deur laten staan” is een mantra die ik in mijn hoofd blijf herhalen.
Na een poosje kijk ik op de klok, die geeft 21.14 aan, mijn glas wijn is inmiddels halfleeg en ik begin me af te vragen of er misschien iets gebeurd is waardoor ze er nog niet is gezien we om 20.30 afgesproken hebben. Ik stuur haar een berichtje waarin ik vraag of ze oké is. Voordat ik kan zien of ze mijn bericht überhaupt aankrijgt, zie ik Niels zijn naam in mijn scherm verschijnen.

‘Hee schat, alles goed daar?’
‘Hee schat, ja hoor, we zijn inmiddels na heel wat file aangekomen in het hotel. De leerlingen hebben we naar hun hotelkamers gebonjourd en zitten nu nog even een drankje te doen aan de bar. Hoe is het daar? De kinderen een beetje lief voor je geweest?’ – Ik hoor geklop op het raam. oliebol, Syl is er. Ik loop naar het raam en gebaar met een vinger voor mijn getuite lippen dat ze stil moet zijn.
‘Nou, Feline heeft blijkbaar heel de dag driftbuien gehad en heeft hier thuis ook heel de badkamer bij elkaar geschreeuwd toen ik met haar wilde douchen. Dus ze heeft het er een beetje moeilijk mee.’ – Ondertussen open ik de voordeur en maak weer het “shh-gebaar” om vervolgens naar mijn telefoon te wijzen.
‘Oh, dat is niet zo mooi… Hopelijk heeft ze er de rest van de week niet zo’n last van. En jij, heb jij de dag een beetje overleeft?’ – Syl blijft stokstijf tegen de voordeur aan staan, waarschijnlijk bang om een geluid te maken, ik moet er stiekem wel een beetje om lachen.
‘Jawel hoor, maar wel bekaf. Ik wil zo eigenlijk ook nog wat tv kijken in bed, voordat ik op de bank omval en morgen verga van de spierpijn.’ – Zonder geluid fluister ik “sorry” naar Syl, die een voorzichtige glimlach laat ontsnappen.
‘Dan zal ik je niet te lang ophouden lieverd, wij drinken hier nog wat en duiken er dan ook in. Ik bel je morgenavond weer even als we gegeten hebben.’
‘Is goed, nou veel plezier daar en kom in een geheel weer naar huis alsjeblieft!’
‘Dat moet wel lukken! Dankjewel, slaap lekker en ik hou van je.’ – Als automatisch vormt zich een brede lach om mijn lippen als hij “ik hou van je” zegt. Ik draai me met mijn rug naar Syl toe en zeg heel zacht:
‘Ik ook van jou. Slaap lekker.’ – Hoe ontzettend dubbel voelt dit terwijl Syl achter me waarschijnlijk staat te verbijten hoe vervelend ze het vindt om dat soort uitspraken te horen.
Ik draai me weer om naar Syl en stop mijn telefoon in mijn kontzak. Zij trekt ondertussen haar jas uit en zet haar tas op de vloer. Ze loopt langs me heen om haar jas op te hangen en ik zie dat ze me niet aankijkt. Mijn armen strek ik naar haar uit en ze geeft me een snelle, koele knuffel. Zou er iets aan de hand zijn? Waarom reageert ze zo koel? Ben ik echt zo bot geweest vanmiddag?

‘Is er iets?’
‘Nee, niet specifiek.’ – ze draait zich om en loopt naar de woonkamer, ik loop haar achterna.
‘Syl, heel eerlijk, zeg het me als je iets dwars zit, ik heb de energie niet om te gaan vissen nu.’
‘Je hebt me zo ongeveer de gehele dag genegeerd.’ – Ze kijkt me nu wel aan, strak.
‘En als ik dan kom vragen of het een beetje met je gaat, krijg ik een snauw en daarna een halfbakken “sorry” voordat je met een rotgang wegstormt. Ik heb nog even getwijfeld of ik wel zou komen, gezien ik niet echt het idee heb dat je hier nu heel veel zin in hebt.’ – Mijn kaken verstrakken, ik bal mijn vuisten en adem eens diep in, ik wil niet uit mijn slof schieten naar haar toe, maar als we deze kant in gaan dan had ze voor mij niet hoeven komen.
‘Ik snap dat het vervelend voor je is, maar ik ben niet altijd Miss Sunshine en dat wil ik ook niet zijn. Je hoeft het je niet zo persoonlijk aan te trekken als ik chagrijnig ben.’ – Voor mijn gemoedstoestand komt dit heel vriendelijk mijn mond uit.
‘Sorry… Ik kan je de laatste tijd maar heel moeilijk peilen, daar word ik onzeker van en ga alles op mezelf betrekken.’ – Nee, ik heb zo’n geen zin in dit soort gesprek vanavond. Zeker niet als ik me naar haar moet gaan verantwoorden over mijn humeur.
‘Ik kan mezelf maar moeilijk peilen de laatste tijd, maar ik kan je een ding zeggen; Als er iets met jou te maken heeft, hoor je het. Zullen we het voor de rest van de avond wat luchtiger houden? Het is namelijk geen leugen dat ik ontzettend moe ben.’ – Ik onderdruk een ontzettende diepe zucht, ik wil namelijk niet over laten komen of ik ontzettend geïrriteerd ben.

Ze laat zich op de bank zakken en het ziet eruit of ze bijna gaat huilen, waarop ik de volgende zucht niet kan onderdrukken. Ik laat me naast haar zakken en sla een arm om haar heen, waarop ze zich tegen me aan laat zakken.
Met mijn neus tussen haar haar, plant ik een kusje op haar hoofd. Ik kan het haar ook niet kwalijk nemen, het zal voor haar nog verwarrender zijn dan voor mij. Zij is helemaal afhankelijk van mijn dagindeling, hoe ik mijn aandacht verdeel en ze weet dat Niels ook meespeelt. Ik zou me ook onzeker gaan voelen als ik in die situatie zou zitten en puntje bij paaltje wil ik haar helemaal niet kwetsen.

‘Wil je wijn?’
‘Is goed.’ – Het lijkt erop dat ze wat meer ontspant, gelukkig.

De geopende fles wijn haal ik van het aanrecht en schenk een glas wijn voor haar in, ik laat de fles bij de salontafel staan, al heb ik niet de intentie veel te drinken vanavond als ik denk aan morgenochtend als ik alles alleen moet doen.

‘Krijg ik nog een kus? Of ben je daar ook te onzeker voor?’ – Ze lacht na die opmerking.

De verwachting van een snel kusje wordt niet helemaal waargemaakt, gezien het uitmondt in een langzame, volle zoen waarbij ze met beide handen mijn gezicht vastpakt. Onderin mijn buik ontstaat een kriebel, ik word er een beetje door overvallen. Ik heb me eigenlijk meer ingesteld op een rustig avondje bankhangen en een wijntje drinken, maar blijkbaar heeft mijn onderbewuste andere intenties.
Ik geniet van onze zoen, het verdringt de gecompliceerde sfeer van net compleet naar de achtergrond. Ze draait zich met haar hele lichaam naar me toe en ik voel haar adem langs mijn gezicht. Ze schuift nog dichter tegen me aan en ik trek haar bovenop me, mijn handen glijden over haar rug en stoppen bij haar billen. Ik duw tegen haar billen aan waardoor ze haast niet dichterbij kan zitten, ik maak me los van haar mond en kus haar hals. Ze richt zich op en haar gezicht spreekt boekdelen, haar ogen stralen en ik hoor haar oppervlakkige ademhaling door de opening tussen haar lippen op en neer gaan.
Ze zoent me weer, ik voel haar handen door mijn haar gaan en het gekriebel in mijn buik wordt heftiger. Ik raak ontzettend opgewonden en in een opwelling laat ik een hand onder haar shirt verdwijnen, in een rechte lijn naar haar borsten, die ik uitvoerig bevoel en masseer. De geluiden die ze maakt, geven heel duidelijk aan dat ze in dezelfde stemming is als ik en terwijl mijn hand nog uitvoerig bezig is onder haar shirt, voel ik haar hand langs mijn dij naar boven glijden. Als ze tussen mijn benen eindigt en daar een wrijvende beweging maakt, kan ik een kreun niet binnenhouden. Ze slaat alle beleefdheden over en begint meteen met het losmaken van mijn jeans terwijl ze zachtjes in mijn oor fluistert:
‘Je maakt me echt helemaal gek.’

Ze werkt zichzelf van mijn schoot af en trekt zacht aan mijn broek, die ze vervolgens langs de bank op de grond laat vallen. Dezelfde handelingen herhaalt ze voor mijn slipje alvorens ze op haar knieën op de grond zakt.
Moet ik dit niet stoppen? Misschien is dit niet helemaal eerlijk… Maar als ik haar lippen langs mijn blote knie omhoog voel gaan worden alle gedachten weggevaagd en een onbeschrijflijke golf aan geiligheid neemt mijn hele lichaam over.