Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-20 13:14

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-20 13:14

poes schreef:
Een weekje rust kan de ogen openen

Ja, precies!
Prem in het buitenland met zijn lieftallige dochter (welke Nina te pas en te onpas belachelijk maakt zonder dat Prem grenzen stelt). En een gesprek met Nienke (die op zijn zachts gezegd "not amused" is door Prem) kan ook de ogen hebben geopend.

OK! Ik heb zitten stoeien, want ik vond het een moeilijk stuk. Maar vooral moeilijk omdat ik hoop dat ik het over kan brengen zoals ik het bedoel.

En ik weet dat er mensen zijn die meelezen die me dagelijks zijn (wat ik alleen maar leuk vind), maar het is een verhaal.

Ja, ik dek me nu inderdaad in uit zelfbescherming. En daar laat ik het verder bij

.

Nina's dagboek
Maandag 20 juli 2019

Ik ben zo bang.

Ik maakte er laatst zelfs nog een grapje over tegen Wouter.

Straks ben ik zwanger.

Ik wees hem erop dat mijn borsten opeens veel groter waren geworden. Maar volgens Wouter was het onzin. Hij vond het wel mooi. Het komt vast doordat ik wat ben aangekomen. Dat komt eerst bij je borsten, zegt Wouter. Ik grapte dat de pijn dan vast groeipijn was.

Ach, ik moet me niet zo druk maken. Er is me altijd verteld dat ik niet zwanger zou kunnen raken.

Het komt vast door die verdomde eetbuiten. Maar eetbuien heb ik altijd. Dus dat hoeft niets te betekenen. Is trouwens wel echt iets waar ik wat aan moet gaan doen! Misschien trekt mijn lichaam het niet meer.

Ik ben trouwens ook al in geen maanden, nee jaren, ongesteld geweest. Dus dan kan ik het toch helemaal niet zijn?

Maar sinds ik Wouter’s foto’s heb gekregen van ons shoppingspree-uitje naar Bataviastad afgelopen weekend, twijfel ik toch. Tuurlijk zal ik iets aangekomen zijn. Maar ZOveel? Ik herken die persoon op de foto niet. Dat kan ik niet zijn.

En dan die misselijkheid. Die ene keer was dat zeker het gevolg van het pittige Indiase eten. En als je ziet wat ik weg werk, snap ik dat ik misselijk ben. De oorzaak is vast dat rare eten. Dat is wat ik aan moet pakken. Het is verder vast niets. Want er zitten ook gewoon echt goede dagen bij.

Maar als ik daar zo van overtuigd ben, waarom vertel ik niet eerlijk over die nacht in Amrath? Waarom zit ik nu stiekem op het toilet over te geven en doe ik net of er niets is op kantoor? Glimlach ik, terwijl ik de tranen achter mijn ogen voel branden omdat ik me zo rot voel?

Schaam ik me teveel om weer te vertellen over mijn eetstoornis en vreetbuiten die nu hun tol gaan eisen? Of ben ik bang voor wat ze gaan zeggen?

Maar ik ben ook onwijs verkouden. Mijn zus is ook ziek. En verkoudheid is geen symptoom van een zwangerschap - dat heb ik net nog opgezocht op Internet. Het zal wel niks zijn. Ik ben wel echt dood-en-dood moe. En ik heb het koud. Ja, het is vast een griepje. Ik maak me zorgen om niks.

Maar als dat het niet is? Het is dan niet iets wat zomaar overgaat. Oh, ik wil echt geen test doen. Ik ben bang voor de uitslag. Ik zou het liever nog even een paar weken uitstellen. Nog even de “kop in het zand”. Alles moet blijven zoals het was.

Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest

Ja, ik ga het straks doen. Als ik thuiskom. Voor de zekerheid. Het is vast niks. Erna gelijk door naar dressuurles. Kan ik tenminste niet te lang over de uitslag piekeren.

Prem is toch nog in LA. Dus niemand hoeft het te weten. Ik heb al in geen dagen met hem geAppt. Hij appt me wel dat ik stil ben. Ik heb hem gezegd dat ik grieperig ben. Prem denkt dat het iets met mijn schildklier is. Ja, dat denk ik eigenlijk ook. Ik moet gewoon stoppen met me zorgen maken.

Maar als het wel wat is, kan ik het maar beter weten. Want dan heb ik geen idee hoe lang ik het dan al ben.

Ach, ik heb al vaker een test gedaan. Ook toen was ik er 100% van overtuigd dat ik zwanger was. Misselijk. De baby al voelen schoppen. En was het uiteindelijk ook niets. En als ik daar dan achter kwam, was ik gelijk verlost van al mijn kwalen. Zag ik er zo tegenop voor niets. Ja, het is dit keer vast ook niets. Het KAN niet. Het kan NIET.

Maar toch.

Ik ben bang en ik maak me zorgen.
Ik wil niemand tot last zijn en ik baal van mezelf. En ik voel me alleen.

Als ik in de middag naar mijn fiets loop, liggen er twee puzzelstukjes bij mijn fiets. Raar. Ik geloof heilig in voortekenen. Want hoe komen er anders puzzelstukjes op de stoep terecht? Twee puzzelstukjes. Als ik zwanger zou zijn, zouden het er drie zijn. Een voor Prem, een voor mij en een voor Baby. Toch?

to be continued

**Geplaatst**: 09-09-20 13:57

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 13:57

kan niet anders zeggen, dan dat ik blijf lezen! dus dat is een goed teken, aangezien ik geen boeken meer gelezen heb sinds het niet meer "verplicht" is.......

**Geplaatst**: 09-09-20 14:08

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 14:08

AAARGH DOE DIE TEST

**Geplaatst**: 09-09-20 14:17

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 14:17

Echt waar, bang voor de test? Wees dan bang voor die baby! Ik zou amper kunnen ademhalen tot ik weet dat ik veilig ben

.

Nou weet ik dat zij wel graag een kind wil, dus dat kan anders voor haar zijn. Al lees ik er niet meteen in dat ze er blij mee is.. En op deze manier? Is ook niet haar gedroomde sprookje neem ik aan

**Geplaatst**: 09-09-20 14:38

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 14:38

jaa.. whaaa doe die test.

en inderdaad.. ik ben ook heel benieuwd hoe ze tegenover kinderen staat. volgens mij wou ze het wel, maar kon het niet. dus daar maar naar toe gaan leven

**Geplaatst**: 09-09-20 14:39

Geplaatst: 09-09-20 14:39

Joltsje schreef:
jaa.. whaaa doe die test.

en inderdaad.. ik ben ook heel benieuwd hoe ze tegenover kinderen staat. volgens mij wou ze het wel, maar kon het niet. dus daar maar naar toe gaan leven

... kon niet? -O-

**Geplaatst**: 09-09-20 14:49

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 14:49

Ohh ik ben zooo benieuwd. Ik
Voel de spanning en onzekerheid.

**Geplaatst**: 09-09-20 18:58

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 18:58

Fijn stuk, dapper idd. Fijn geschreven zo!

**Geplaatst**: 09-09-20 19:45

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 19:45

Nien, meid... doe de test!!!

**Geplaatst**: 09-09-20 20:20

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 20:20

Ik ga voor zwanger, dat denk ik al een poosje

*kruipt terug onder meeleessteen

**Geplaatst**: 09-09-20 22:38

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 09-09-20 22:38

Ik denk al bijna zodanig lang zwanger dat weg halen geen optie meer is.

**Geplaatst**: 10-09-20 12:51

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 10-09-20 12:51

OMG Prem flipt als ze zwanger zou zijn en maakt haar uit voor een golddigger net als Manuela....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-20 13:37

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-20 13:37

Mer1980 schreef:
OMG Prem flipt als ze zwanger zou zijn en maakt haar uit voor een golddigger net als Manuela....

Spijker op de kop. Knap dat je dat eruit haalt!

Sky_As schreef:
kan niet anders zeggen, dan dat ik blijf lezen! dus dat is een goed teken, aangezien ik geen boeken meer gelezen heb sinds het niet meer "verplicht" is.......

Dat vind ik echt een SUPER compliment! Dankjewel. In het begin wilde ik mooie, volzinnen schrijven die dan ook niet altijd goed te volgen waren. En soms baal ik ervan dat het niet "grappig genoeg" is. Maar ik vind het het belangrijkst dat het makkelijk te lezen is (en te begrijpen). Dus ik heb me daar bij neergelegd en concentreer me nu juist op het neer kunnen zetten van de juiste toon (in begin inderdaad niet altijd goed).

OK, het wordt wel een lekker controverseel boek zo, anorexia, buitenhuwelijks kind en dan ook nog dit. Maar ik hou het toch hierbij. Ik wil dingen niet mooier maken zoals ze zijn en soms is het leven gewoon helemaal niet leuk.

Toch een beetje bang voor de reacties

My darkest hour - my deepest despair
Donderdag 25 juli 2019

Ging ik er gisteren nog zo dapper/ ontspannen heen, heb ik nu al een paar keer gehuild. En rollen ook nu de tranen over mijn wangen. Wat heb ik in godsnaam gedaan?

Ik had gisteren eerst een paar uur gewerkt voordat ik naar de kliniek ging. Toen ik vertrok, vroeg mijn manager nog of er niet iets ernstigs was. Ik was natuurlijk vorige week ook al naar de dokter geweest. “Niets wat niet beter kan worden” antwoordde ik quasinonchalant. Ik was echt de hele ochtend kotsmisselijk; ook omdat je niets mocht eten vanwege de narcose. Het ging snel beter worden.

In de kliniek moest ik eerst aangeven wie er gebeld moest worden, mocht er iets misgaan tijdens de ingreep. Ik heb het nummer van de huisarts maar doorgegeven. Verder weet niemand het. Ik had de huisarts gevraagd het voor haarzelf te houden. Mijn moeder heeft al genoeg aan haar hoofd met mijn vader. Ik kan dit allemaal zelf, en als het allemaal achter de rug is, kan ik weer door met mijn leven. Dat dacht ik.

Alles ging goed. Totdat ik de echo kreeg. Er veranderde iets. De dokter vertelde dat ik 10 weken zwanger was. Opeens was het echt. De dag voor het Dam-incident. Ik had een baby in mijn buik. Een baby die ontstaan is uit de liefde van twee personen. Veel tijd om te piekeren had ik echter niet; erna ging alles in sneltreinvaart.

Na de ingreep voelde ik me in eerste instantie opgelucht. Ik was niet meer misselijk. Mijn buik was een heel stuk minder. Het was alsof er een last van me was afgevallen. Er was niets veranderd. Ik kan gewoon weer door met mijn leven. Dacht ik.

-“Heb jij gisteren operatie gehad? Niets ergs hoop ik?”. Ik moet mijn verhaal kwijt. Kim appt me en hoewel ze niet mijn beste vriendin is, zegt iets in me dat ik het nu moet vertellen. Ze komt volgende week bij mijn wedstrijd kijken. Hoewel mijn hoofd daar nu totaal niet naar staat. Hoe kon ik denken dat ik gewoon door kon gaan met mijn leven?

“Ik wil het wel zeggen, maar je moet dan echt niet doorvertellen of over hebben vrijdag. Want bijna niemand weet het en ik vind het toch wel heftig. En moeilijk om erover te praten.
Ik was zwanger en heb abortus laten plegen. Eigen keuze, niet eens besproken met vriend, maar zeker gezien het feit dat ze mij altijd hebben gezegd dat ik rekening moest houden met het feit dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen (anorexia en erna nooit echt meer normaal ongesteld geweest) toch wel raar/ moeilijk. En oneerlijk/ moeilijk onderwerp om over te praten. Omdat ik WEET dat er zoveel mensen op tegen zijn. En dat er zoveel mensen juist proberen zwanger te worden. Dus het voelt zo vreselijk fout. Ik had nooit gedacht dat ik het zou doen.
Maar Prem zit er niet op zit te wachten. Het is erg heftig. Door de echofoto werd het opeens heel erg tastbaar.
Nogmaals; liever geen vragen stellen ofzo want wil eerst plekje geven en niemand weet het. Misschien hadden ze wel vermoedens, trouwens, want borsten zijn/ waren giga en opeens at ik de hele dag door. Want als maag leeg was, moest ik overgeven totdat ik bloedde. Wat een ellende.”
De tranen stromen geruisloos over mijn wangen terwijl ik dit typ.
-“Ja logisch, daardoor was je ook ziek." Ik had al eerder verteld dat ik me niet lekker voelde. "Dat is inderdaad heel heftig, Nien, maar ik snap het wel. En het is jouw keuze en jouw leven en dat moet je inderdaad zelf verwerken. Altijd heftig zulke beslissingen, maar alleen jij kan die maken.”

Als ik mijn bericht even later teruglees, komt geen geenszins overeen met mijn gevoelens. Ik probeer er luchtig over te doen, maar de waarheid is dat ik gebroken ben. Op dit moment twijfel ik zelfs of ik ooit nog zal kunnen lachen. Of de zon ooit nog gaat schijnen.

Ik kijk op mijn horloge. Prem en Baukje zitten in het vliegtuig op de terugweg naar Nederland. Hij weet van niks. En ik ga hem ook niks vertellen. Hij heeft het druk genoeg met zijn eigen leven. Ik knap dit zelf wel op, dacht ik. Ook al voel ik me nu zo labiel als wat. Ik wilde niet dat Prem dacht dat ik hem er ook ingeluisd had. Net zoals Manuela bij hem gedaan had. Hij zal me toch niet geloven als ik zeg dat me altijd verteld is dat ik niet zwanger kon raken. Hij zal boos worden. Ik kon het niet aan dat hij me ging vertellen dat ik het weg moest halen. Ik kon het niet aan.

Pop springt met al haar krachten op bed en komt op mijn buik liggen. Het lijkt wel of die gekke hond me precies aanvoelt. Ze heeft het ook zwaar, maar het is net alsof ze een opleving heeft om me te troost te kunnen bieden. Ik moet nog harder huilen. Pop neemt me zoals ik ben. Houdt van me, ongeacht hoe ik eruit zie.

Had ik het kindje maar kunnen houden. Had ik zelf die mogelijkheid maar gehad. Maar ik zag geen oplossing. Waarom zag ik dat toen niet, en zie ik dat nu wel?

Mijn hart is gebroken. Pas nu weet ik dat voelt; een gebroken hart. De tranen rollen over mijn wangen en ik voel me alleen.

to be continued

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 10-09-20 13:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-09-20 13:42

Geplaatst: 10-09-20 13:42

Arme Nina

**Geplaatst**: 10-09-20 13:43

Geplaatst: 10-09-20 13:43

Gelukkig heeft ze het wel tegen iemand verteld, arm mens..

**Geplaatst**: 10-09-20 13:50

Geplaatst: 10-09-20 13:50

Och Nina

zoek hulp lieve meid, praat met iemand!

**Geplaatst**: 10-09-20 13:54

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 10-09-20 13:54

Wat vreselijk!

**Geplaatst**: 10-09-20 14:00

Geplaatst: 10-09-20 14:00

Ik zit er echt helemaal in!

Zou alleen wel ook letten op de details, in Nederland moet je verplicht minimaal zoveel dagen wachten tussen dat je aangeeft abortus te willen en de werkelijke behandeling en volgens je verhaal nu zitten er 3 dagen tussen twijfel om te testen en de abortus. Door die data aan te passen in het verhaal maak je het nog kloppender.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-20 14:05

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-20 14:05

Phoe, bedankt voor de reacties.

Murthul schreef:
Ik zit er echt helemaal in!

Zou alleen wel ook letten op de details, in Nederland moet je verplicht minimaal zoveel dagen wachten tussen dat je aangeeft abortus te willen en de werkelijke behandeling en volgens je verhaal nu zitten er 3 dagen tussen twijfel om te testen en de abortus. Door die data aan te passen in het verhaal maak je het nog kloppender.

Dit klopt echt helemaal! Heb net nog zitten denken of ik het nu aan moest passen, maar dan klopt het vervolg niet meer.
Het is een beetje dom
Maar ik had in de kalender van 2020 gekeken. En toen was Maandag de 20e, dus had dat genomen. En toen dacht ik net bij het plaatsen van: "mmm, dat klopte dus niet".

Maar Nina kwam er Maandag 15-jul-19 achter. Pas het aan in mijn eigen versie, thanks!

En verder,
Echt bedankt :knuffel:

.

Spoiler:

**Geplaatst**: 10-09-20 14:21

Geplaatst: 10-09-20 14:21

Spoiler:
bewijs van de kosmos dat ze echt niet bij elkaar passen

**Geplaatst**: 10-09-20 14:25

Geplaatst: 10-09-20 14:25

Ik vind dat je heerlijk schrijft, ik kijk elke dag met een hoop op een update.
Ik ben verbijsterd over Prem, geinteresseerd in Nina en haar gedachtes en gevoelens. Ik zou willen dat ik door kon lezen tot het einde van het verhaal, ik wil weten hoe het afloopt!

Dikke duim omhoog voor jou!

**Geplaatst**: 10-09-20 14:43

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 10-09-20 14:43

jeetje, echt jeetje.

Niet stoppen met schrijven nu he? het is veel te spannend.

**Geplaatst**: 10-09-20 15:26

Geplaatst: 10-09-20 15:26

Wat vreselijk. Arme Nina. Ik zou niet weten wat ik in zo'n situatie had gedaan.. ene kant zegt vertel het de man ook! Maar hoe Prem met haar omgaat en hoe hij Manuela zag met haar zwangerschap zou ik dat ook niet heel chill vinden om te doen.
:knuffel:

moeilijk!

**Geplaatst**: 10-09-20 15:37

Geplaatst: 10-09-20 15:37

mmm met dat laatste stukje toch wel wat moeite maar dat ligt enerzijds dat ik niet zo pro abortus ben en anderzijds

Spoiler:
ben ik zelf zaterdag 10 weken zwanger

maar blijf vooral schrijven

**Geplaatst**: 10-09-20 15:50

Geplaatst: 10-09-20 15:50

Jeetje zeg, wat een beslissing zo.... Dat ze niet voor zichzelf de beslissing neemt en het dan toch nog even mededeelt aan Prem, van: niet schrikken, de afspraak staat al om...maar ik vind dat je recht hebt om het te weten... want linksom of rechtsom verandert zoiets toch al alles en dan kan je hem er maar beter in betrekken.....zodat hij beter kan begrijpen wat er in je om gaat als je ineens "raar" gedrag vertoont :(:)

Wat super sneu voor Nina dat ze dit als de enige uitweg zag :(:)