Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-02-21 21:58

Geplaatst: 26-02-21 21:58

Viel me ook op dat Niels erg zijn best doet om Biebs te negeren, maar zich tegelijkertijd als een vis in het water voelt. Die indruk wekte dat helemaal niet?

**Geplaatst**: 26-02-21 22:25

Geplaatst: 26-02-21 22:25

Ooh niet stoppen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-21 22:33

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-21 22:33

Nikass schreef:
Viel me ook op dat Niels erg zijn best doet om Biebs te negeren, maar zich tegelijkertijd als een vis in het water voelt. Die indruk wekte dat helemaal niet?

Ik heb ook even geworsteld met die zin en nog steeds eigenlijk.
Ik probeer de situatie te schetsen waarin het voor Syl (en wellicht voor anderen ook) duidelijk te zien is dat hij Biebs negeert aangezien die twee voorheen aan elkaar "vastgeplakt" zaten, maar zich gedraagt alsof er niets aan de hand is en hij zich prima op zijn gemak voelt op zijn werk. Vandaar ook "vis in het water".

**Geplaatst**: 26-02-21 22:38

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 26-02-21 22:38

Goed stuk! Heb de indruk dat er nog heel wat boven water zal komen

**Geplaatst**: 26-02-21 23:53

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 26-02-21 23:53

Goed stuk weer, meerrrrrrr

**Geplaatst**: 03-03-21 11:17

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 03-03-21 11:17

Goed stuk. Leest weer lekker weg!

**Geplaatst**: 03-03-21 11:43

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 03-03-21 11:43

Ben ook heel benieuwd naar hoe dit zich verder gaat ontwikkelen, het leest in elk geval heerlijk weg

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-21 14:57

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-21 14:57

Ik probeer om de rest van het gesprek ook mee te krijgen, maar achter me hoor ik dat de deur gesloten wordt. Alle radertjes in mijn hoofd draaien op volle toeren, wat zou er spelen waar Biebs zo van overstuur is? Waarom vraagt Niels wat ze aan me verteld heeft? Zou er toch meer spelen tussen die twee dan wat ze naar buiten hebben gebracht?
Ik loop de gang uit in de richting van de docentenkamer, ik ben totaal niet meer bezig met wat ik afgesproken heb voor na de pauze. Als automatisch loop ik naar het koffiezetapparaat, neem een beker koffie en neem plaats aan de halflege pauzetafel. De enige personen die er zitten zijn Cas, Eric, Daniëlle en ik. Cas en Daniëlle zijn in gesprek over zijn vrouw Eef en lijken niet te willen dat iemand zich in het gesprek mengt. Eric zit voor de verandering met zijn laptop open nog wat te werken, gelukkig kijkt hij niet op van zijn werk als ik aan tafel plaatsneem.
Waarom is Biebs zo gruwelijk overstuur? Wat zou er kunnen zijn waarover Niels niet eerlijk is en dat volgens Biebs wel moet zijn. Ik staar wat voor me uit, mijn lunch onaangeraakt voor me en mijn beker koffie in mijn rechterhand. Zouden ze toch meer gedaan hebben dan Biebs me verteld heeft? Zou Niels liegen over een verdere affaire met Biebs?

Ik weet dat ik me er eigenlijk buiten moet houden, zeker nu ik eindelijk weer een goede band met Biebs heb en ik wat betreft Daniëlle nog op onzekere voet sta, maar ik merk dat het me niet loslaat. Het feit dat Niels meteen vraagt wat Biebs aan mij verteld heeft, maakt het alleen maar meer verdacht. Er is dus blijkbaar iets aan de hand wat van dusdanig belang is, dat hij het koste wat het kost geheim wil houden. Dat kan eigenlijk niets anders zijn dan dat het te maken heeft met de driehoek Niels, Biebs en Daniëlle. Maar wat dan precies?
Ik word uit mijn gedachtestroom gehaald door een hand die mijn schouder behoorlijk stevig vastpakt. Ik kijk achterom en kijk in het strakke gezicht van Niels.

‘Kun je even meekomen?’ – Verbouwereerd blijf ik hem even aankijken. Het ziet er niet naar uit dat ik een andere keuze heb, zeker gezien zijn hand op mijn schouder behoorlijk dwingend overkomt.

‘Natuurlijk.’ – Zijn hand verdwijnt van mijn schouder, ik sta op en laat mijn spullen bij de tafel liggen.

Meteen trekt zich een knoop in mijn maag en de zenuwen schieten door heel mijn lijf. Ik zie vaag dat Daniëlle het gesprek dat ze met Cas aan het voeren was heeft onderbroken en met een gefronst gezicht naar ons kijkt. Doelbewust kijk ik haar niet aan, ik denk niet dat ik mijn gezicht dan in de plooi kan houden.
Niels neemt me mee terug naar het lokaal van Biebs. In de korte wandeling heeft Niels geen woord tegen me gezegd en zijn hele houding komt aardig vijandig over.

‘Zo. Ik denk dat je wel weet waarom ik je gevraagd heb om even mee te komen?’ – Nog steeds dat strakke gezicht. Het valt me nu pas op hoe intens donker zijn ogen zijn. Ik leun tegen een van de tafels aan, want ik merk dat ik niet heel stabiel op mijn benen sta.

‘Niet helemaal, om eerlijk te zijn.’ – Ik probeer om mijn stem niet te laten trillen en de vermoorde onschuld te spelen.

‘Niet helemaal? Dus je hebt wel een vermoeden?’
‘Niels, stop hiermee. Vertel Syl gewoon wat je wil vertellen.’ – Biebs rust met haar hoofd in haar gevouwen hand. Haar duim rust op haar slaap en ze ziet er geïrriteerd uit.
‘Kijk Syl, ik denk dat iedereen wel kan beamen dat jij en Daniël binnen de korte tijd dat jij hier rondloopt vrij close zijn geworden.’ – Hij laat even een stilte vallen, blijft me aankijken en ik voel dat het bloed verdwijnt uit mijn gezicht.
‘Maar het vreemde aan de situatie en dat zul je vast niet ontkennen, is dat sinds jij “gezellig” bij ons op bezoek bent geweest alles compleet geëxplodeerd is. Ik weet niet wat er zich allemaal tussen jullie voorgedaan heeft, maar ik weet dat jij weet wat er zich afgespeeld heeft tussen Bibi en mij en ik weet ook dat jij degene bent geweest die Daniël daarover heeft ingelicht.’ – Een spiertje bij zijn linkeroog begint wat te trekken en ik zie een ader in zijn hals zichtbaar worden. Hij draait even met zijn hoofd en kraakt daarbij zijn nek, blijkbaar kost het hem veel moeite om kalm en beheerst te blijven.
‘Nu is dat compleet jouw plaats niet geweest en wat ik van Bibi heb begrepen is dat je daar naar haar toe ook je excuses voor gemaakt hebt. Nu heb ik totaal geen boodschap aan jouw excuses gezien je mijn huwelijk bijna naar de klote hebt geholpen met jouw “uitspatting”. Nu heb ik écht geprobeerd om me totaal niet met je te bemoeien, je enkel op een professionele manier te benaderen, maar als ik zie hoe jij en Daniël nog steeds die “onderonsjes” hebben terwijl ik aan diezelfde tafel zit, knapt er iets bij mij.’ – meerder malen trekt hij wat met zijn lip en de ader in zijn hals is compleet opgezwollen. Ik ben inmiddels op de tafel gaan zitten omdat ik het gevoel heb dat de grond onder mijn voeten vandaan geslagen wordt.
‘Ik kan je natuurlijk niet verbieden om met Daniël om te gaan, gezien zijzelf de regie heeft over wie ze ziet en met wie ze spreekt, maar als ik merk dat je wederom loopt te stoken tussen Daniël en mij dan ben ik ineens een stuk minder professioneel.’ – Ik kijk naar Biebs, die nog steeds met haar hoofd in haar hand rust en niet me niet terug aankijkt. Ik heb het idee dat Biebs een nog veel intensere boodschap heeft ontvangen dan ik net, want verslagen dekt niet eens de lading van haar uitstraling op dit moment. Ik richt me weer naar Niels, ik probeer complete zinnen te maken in mijn hoofd, echter heb ik geen idee wat ik hierop terug kan zeggen. Het lijkt of mijn tong in de knoop ligt en mijn hersenen op slot zijn geslagen. Zonder erover na te denken en zelfs als verrassing voor mijzelf zeg ik:

‘Ik heb je gehoord, maar verwijt mij niet de misstap die je zelf hebt begaan.’ – Alsof er een enorme bom ontploft is, schiet Biebs overeind en kijkt mij met opengesperde ogen aan. Ze knikt hysterisch “Nee” en slaat haar hand voor haar mond. Blijkbaar is dit ook niet het antwoord dat Niels verwachtte, want enigszins van zijn stuk gebracht kijkt hij met een enorme frons naar mij. Hij zet twee agressieve passen in mijn richting en buigt zich naar me toe, zijn rood aangelopen gezicht op amper een paar centimeter afstand van het mijne en met gitzwarte ogen zegt hij met zijn kaken stijf op elkaar:

‘Laat het met rust, Syl.’ – Hij benadrukt ieder woord, de druppels speeksel worden hierbij zijn mond uit gelanceerd en mijn naam kan hij niet met meer minachting uitspreken. Ik besluit verder niets meer te zeggen, zeker gezien de reactie van Biebs op mijn eerdere uitspraak. Niels neemt weer afstand, kijkt nog een keer naar Biebs die nog steeds verschrikt mijn richting in kijkt en beent vervolgens het lokaal uit.
Het lijkt of ik nu pas uit kan ademen en het zweet breekt me ineens aan alle kanten uit. Ik kijk eerst of Niels uit het zicht is en vervolgens in de richting van Biebs.

‘Gaat het?’ – een bezorgde ondertoon is te horen in haar stem.
‘Dat kan ik denk ik beter aan jou vragen…’
‘Ik ben oké, ik ken hem al langer en kan me aardig verdedigen. Ik heb hem echter nog nooit zo link gezien als naar jou…’
‘Als dat alles was.’ – Ik probeer te glimlachen en er een grap van te maken, gezien ik zo meteen niet compleet ontdaan de afspraak met Daniëlle binnen kan stappen. Die gaat natuurlijk meteen vragen stellen.
Ik loop naar Biebs toe en sla even een arm om haar schouders, mijn eigen emotie schuif ik even aan de kant voor zover dat gaat.
‘Ik ga nog wel even mijn spullen pakken Biebs, die liggen nog in de docentenkamer en ik heb zo nog een afspraak om twee leerlingen te bespreken die ik ga observeren.’
‘Ik loop wel even mee, “smile and wave”, dan krijgen we de minste vragen.’
‘Je hebt gelijk. Ben je trouwens nog een beetje bijgekomen van zaterdagnacht?’ – ik probeer een ander onderwerp aan te snijden zodat we iets hebben om over te praten als we zo de docentenkamer binnenstappen.
‘Nou… Ik voel de kater nog…’ – We lopen wat ongemakkelijk pratend over het weekend richting de docentenkamer, Niels zit inmiddels aan de pauzetafel en er is niets meer aan hem te zien. Hij lijkt op zijn gemak zijn lunch te nuttigen. Ik zie de blik van Daniëlle meteen naar ons toe schieten, maar wederom kijk ik haar niet aan. Biebs en ik gaan nog even aan tafel zitten, Eric is inmiddels losgeweekt van zijn laptop en zit blijkbaar te springen om een gezelligere gesprekspartner dan Niels, gezien hij meteen zijn kans grijpt om een gesprek met ons te starten. Waar het over gaat, heb ik totaal geen idee van. Ik doe net of ik luister, maar Biebs en Eric zijn vooral aan het woord. Als uiteindelijk de zoomer gaat om de pauze af te sluiten, heb ik nog geen hap van mijn lunch op. Ik hoor Biebs naast me zuchtend opstaan, ze pakt haar tas en we wisselen nog een betekenisvolle blik voordat ze wegloopt naar haar volgende les. Ik hoor Niels zijn keel schrapen en wil eigenlijk niet zijn richting in kijken, maar kan het op de een of andere manier ook niet voorkomen. Hij kijkt schuin naar mij en zijn blik spreekt boekdelen, ik probeer mijn gezicht zo neutraal mogelijk te houden, zeker omdat ik zie dat Daniëlle onze richting in kijkt. Uiteindelijk staat hij ook op en loopt met zijn spullen de docentenkamer uit. Ik sta uiteindelijk ook op, maar in plaats van meteen naar Daniëlle te lopen voor onze afspraak, loop ik nog even naar de wc toe om wat koud water in mijn gezicht te deppen.
Als ik terug de docentenkamer in kom lopen is ze inmiddels alleen over, ze draait zich in mijn richting en zegt:

‘Ik dacht al, ben je het nou vergeten en toch naar huis. Maar je bent er nog.’
‘Nee hoor, ben het niet vergeten. Moest nog even naar het toilet, maar wil je hier blijven zitten?’
‘We kunnen even naar het kantoortje van Niels? Die heeft nu toch les en daar komen niet continue leerlingen en collega’s voorbijlopen.’
‘Nee, liever niet eigenlijk.’ – Ze kijkt me wat verbaasd aan.
‘Ik vind dat zo’n sauna daar, er kan niet echt een raam open en de zon staat er nu vol op. Dus liever ergens anders.’ – Ze trekt een wenkbrauw op, maar gaat er verder niet op in. Ik wil eigenlijk niet tegen haar liegen, maar het lijkt me niet heel verstandig om tegen haar te spuien over de intimidatie van Niels.
‘We kunnen ook even in een spreekkamer gaan zitten beneden? Moeten we wel de deur dicht houden, want daar komen dus wel geregeld leerlingen langslopen.’
‘Ik vind het prima Daniël.’ – Ik kan nog net een zucht onderdrukken en mijn lippen in een glimlach persen.

We lopen naar de spreekkamer op de begane grond en er hangt een ongemakkelijke sfeer, ik merk dat ik niet goed weet wat ik kan zeggen omdat ik met mijn hoofd nog steeds bij het incident met Niels zit en daaruit volgt dat ik merk dat Daniëlle niet wil vragen naar waarom Niels me op kwam halen uit de docentenkamer, maar wel graag wil weten waar dat over ging. Als we gaan zitten en zij haar laptop opstart wisselen we even kort een blik, ze kijkt me met ontzettende vragende ogen aan en ik merk dat ik er ontzettend nerveus van word. Dan werkt het ook niet mee dat we nu samen in een kleine afgesloten ruimte zitten en ik alle zeilen bij moet zetten om niet toe te geven aan de kriebels in mijn buik.

‘Is er iets?’ – Als ik die vraag stel, kijkt ze weg naar het scherm van haar laptop.
‘Nee, hoezo?’
‘Je kijkt me zo vragend aan.’ – Ze krabbelt even kort in haar nek.
‘Niet bewust.’ – Ik zie haar hand weer van haar nek glijden en ik heb ineens weer intens de behoefte aan koud water in mijn gezicht.
‘Ja toch wel, ik wilde er eigenlijk niet naar vragen, maar je doet zo vreemd… Waarom is Niels je daarnet komen halen? Ik zag aan hem dat hij geïrriteerd was.’ – Ik slik. Ik kan nu twee keuzes maken: óf ik ben compleet eerlijk en vertel wat er gaande was, met het risico dat het alleen maar verder escaleert óf ik brei er een leugentje omheen dat mijn opleiding moeilijk doet met het ondertekenen van stagedocumenten…

**Geplaatst**: 03-03-21 15:48

Geplaatst: 03-03-21 15:48

Keuze 2, keuze 2

Anders krijgt Syl weer iedereen over haar heen, dat alles haar schuld is.

LOL ik leef niet mee hoor _O-

**Geplaatst**: 03-03-21 16:52

Geplaatst: 03-03-21 16:52

Is er geen optie drie met ‘vraag het hem zelf’?

**Geplaatst**: 03-03-21 17:03

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 03-03-21 17:03

En ik zou gelijk een epi-pen (of hoe heet zo'n ding?) gaan halen. In zo'n wespennest is het niet de vraag of je gestoken wordt, maar wanneer.

**Geplaatst**: 03-03-21 17:36

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 03-03-21 17:36

Ben ik dan echt zo slecht dat ik hoop dat Syl voor optie 1 kiest? :')

Heerlijk stuk weer.

**Geplaatst**: 03-03-21 18:26

Geplaatst: 03-03-21 18:26

Poekkie schreef:
Is er geen optie drie met ‘vraag het hem zelf’?

Ik zou voor deze optie gaan idd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-21 19:00

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-21 19:00

Diertjec schreef:
Poekkie schreef:
Is er geen optie drie met ‘vraag het hem zelf’?

Ik zou voor deze optie gaan idd

Zou Niels eerlijk zijn?
En hoe zou Syl dat als antwoord kunnen geven zonder dat het verdacht wordt/is?

**Geplaatst**: 03-03-21 19:32

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 03-03-21 19:32

Tsja, zou Niels wel eerlijk zijn moest Syl de situatie uitleggen en het naar hem teruggekoppeld wordt?

Ze zou een hint kunnen geven zonder insinuaties: ‘het ging over dat hij wist dat je dat van dat incident met Biebs van mij wist maar ik wil me er verder buiten houden’. Zoiets?

**Geplaatst**: 03-03-21 23:10

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 03-03-21 23:10

optie 1 Alsjeblieft! veel spannender!

**Geplaatst**: 04-03-21 10:45

Geplaatst: 04-03-21 10:45

Spannend weer, benieuwd voor welke optie ze gaat

**Geplaatst**: 04-03-21 15:55

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-03-21 15:55

Heel benieuwd welke optie ze gaat kiezen!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-21 14:36

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-21 14:36

Ik kan ook niet te lang wachten met antwoorden, dan komt het helemaal gekunsteld over.
‘Oh niets bijzonders.’ – ik probeer het zo nonchalant mogelijk te brengen. In gedachten veeg ik de spuug spetters van Niels weer van mijn gezicht af. Zou hij ook zo naar haar doen?
‘Ik geloof je niet. Anders zou hij dat wel aan tafel hebben gezegd.’ – Ze kijkt me aan met een blik waardoor ik niet weg kan kijken. Het voelt of er in koeienletters “leugenaar” op mijn voorhoofd staat geschreven.
‘Maak je niet druk Daniël, het is echt niets bijzonders.’
‘Vertel het me dan, als het niets bijzonders is.’ – haar gezicht staat niet meer zo vragend, eerder dwingend. Ik wil niet tegen haar liegen, maar ik wil ook niet wéér degene zijn waardoor er onenigheid komt tussen die twee. Ik vertrouw Niels namelijk voor geen meter, gezien zijn woede van afgelopen pauze.
‘Vraag het anders aan hem later, als je mij niet gelooft.’ – Dit komt eigenlijk net iets te vinnig uit mijn mond.
‘Ik vraag het jou nu toch? Kom op Syl, houd eens op met dan geheimzinnige gedoe, daar heb ik na de afgelopen tijd mijn buik meer dan vol van.’
Ik zucht, wrijf even met mijn hand over mijn voorhoofd en kijk haar daarna met een gladgestreken gezicht aan.
‘Nee, ik ga het je niet zeggen. Ik ga niet weer tussen jullie instaan. Als je wilt weten wat jouw man allemaal uitspookt en wat hij allemaal te verkondigen heeft, moet je dat aan hem vragen.’ – terwijl ik dit zeg, draai ik mijn hoofd weg. Ik wil niet zo tegen haar doen, maar ik wil ook geen speelbal meer zijn.
‘Wat heeft Niels in hemelsnaam tegen je gezegd dat je nu zo ontzettend vreemd doet? Hoezo tussen ons instaan? Heeft hij gezegd dat jij tussen ons instaat? Nou?’ – ze pakt mijn schouder vast en draait me haar richting in. Mijn gezicht houd ik van haar afgedraaid, ik wil niet dat ze ziet hoeveel moeite het me kost om mijn walging omtrent Niels verborgen te houden.
‘Syl?’ – Haar dwingende toon is iets naar de achtergrond verdwenen, het heeft plaatsgemaakt voor een vleugje achterdocht waarin ik door voel schemeren dat ze zich zorgen maakt over wat Niels precies weet. Ik adem diep in om aan mijn zin te beginnen:
‘Daniël, Niels heeft geen idee van wat er tussen ons gebeurd is, als je dat soms denkt. Ik wil hem alleen niet nog meer ammunitie geven, ik weet namelijk dat wanneer ik je vertel over waarom Niels me is komen halen afgelopen pauze jij verhaal gaat halen bij Niels, Niels weer verhaal komt halen bij mij en dan is het cirkeltje weer rond. Dus als je wilt weten wat hij tegen me gezegd heeft, moet je dat écht aan hem vragen.’
‘Oké, ik zal het hem vragen.’ – in haar stem hoor ik dat ze eigenlijk geen genoegen wil nemen met dit antwoord, maar ondanks dat begint ze er niet meer over. Ze draait zich weer naar haar laptop en logt in op het registratiesysteem.

‘Dus, Quin en Sofie. Ik heb van Eric begrepen dat Quin uit zichzelf met jou heeft gekletst?’ – haar hele houding is ineens heel afstandelijk en zakelijk, ik weet niet of ik daar blij mee moet zijn.
‘Ja, ze vroeg of ik al docent was en hoe mijn vakantie was. Het is niet alsof ze meteen haar levensverhaal gedaan heeft bij me.’
‘Nou, als je even kijkt naar de ellenlange verslagen die hier staan, waarin meerdere docenten hun zorgen uitten over Quin haar gedrag, dan is het best speciaal dat ze tegen een “vreemde” begint te praten.’ – ze kijkt me ook niet meer aan…
‘Maar waarom is ze dan niet aangemeld voor het zorgteam? Als er zo ontzettend veel docenten zijn die zich zorgen maken.’
‘Omdat haar ouders dat niet nodig vinden. Quin haalt goede cijfers, is geen storende factor in de klas en is eigenlijk nooit betrokken bij conflicten. Daardoor hebben haar ouders meerdere malen afgeslagen dat ze aangemeld wordt in het zorgteam.’
‘Maar wat moet ik dan doen? Kijk, ik wil best helpen waar ik kan, maar ik zie niet helemaal in wat mijn rol hierin kan zijn als eerstejaars stagiaire…’
‘Je hoeft absoluut geen zorgteam-rol op je te nemen, maar wat Eric bedacht heeft en daar kan ik me ook wel in vinden, als jij haar nu de komende tijd wat kunt observeren? Ze weet namelijk heel goed dat wij als docenten haar in de gaten houden, waardoor ze continue een muur optrekt. Jij bent voor haar blijkbaar niet zo intimiderend, waardoor ze die muur wat laat zakken. Praat eens met haar, loop in de pauze eens rond, maak eens een praatje met Sofie. Sofie is overigens een stuk minder gesloten, maar die “beschermd” Quin wel heel erg, ook tegenover ons, dus je moet er niet met gestrekt been ingaan.’
‘Ik snap het probleem niet zo, als ik eerlijk ben… Ze haalt goede cijfers, zoekt geen problemen op en is wat stil? Is het niet gewoon een gevalletje “verlegen”? Als ik naar mezelf kijk tijdens mijn middelbareschooltijd, stak ik ook mijn hoofd niet boven het maaiveld uit. Ik was ook “stil”, had een handjevol vrienden en zat mijn tijd wel uit. Wat maakt het dat jullie dat zien als een probleem?’
‘Omdat het bij Quin tot in excessen gaat. Ze gaat wel om met Sofie, maar die twee hebben meer dan eens knallende ruzie gehad, waarbij Quin uiteindelijk Sofie smeekt haar niet in de steek te laten om vervolgens heel hecht te worden en Sofie tegenover iedereen te claimen en haar op te zetten tegen anderen, ook tegen ons. Quin gaat geen “gewone” contacten aan, vertrouwt ons als docenten niet en we hebben eigenlijk geen idee hoe het er bij haar thuis aan toe gaat. Haar ouders verschijnen netjes op de ouderavonden, tonen zich betrokken, maar houden alle zorg af die we willen bieden. Omdat we geen signalen zien waaruit blijkt dat de thuissituatie onveilig is, kunnen we ook niks met jeugdzorg.’
‘Maar jullie hebben dus wel een vermoeden? Anders zouden jullie er niet zo bovenop zitten.’
‘Ja, vooral Eric heeft het idee dat het te maken kan hebben met hechtingsproblematiek, maar wij zijn niet bevoegd om dat soort diagnoses te maken. Dus snap je nu enigszins de zorgen met betrekking tot Quin? En dat het dus echt wel een ding is dat zijzelf contact zoekt, al is het oppervlakkig.’ – Ze kijkt me weer aan, maar op een zakelijke manier, waarbij er duidelijk te merken is dat het enkel een blik is om haar vraag kracht bij te zetten.
‘Ja, ik snap het. Alleen is me nog niet helemaal duidelijk wat het doel is? Dat we meer informatie krijgen over Quin en daar vervolgens niets mee kunnen?’
‘Dat we misschien meer inzicht krijgen in haar belevingswereld en haar zo misschien beter kunnen ondersteunen, zonder dat ze het idee heeft dat ze een “probleem” heeft.’ – Ze kijkt me wat geërgerd aan.
‘Ik ga er nog even over nadenken als dat mag? Ik weet niet of ik de juiste persoon hiervoor ben.’
‘Natuurlijk mag dat, ik zal Eric ook even vragen wat hij er precies van verwacht, gezien het zijn mentor leerling is.’

Ze sluit haar laptop af en stopt deze terug in haar tas. Pakt haar telefoon uit haar tas en kijkt naar de tijd.
‘Syl, moet je meteen weg?’
‘Nee, niet per sé. Hoezo?’
‘Gewoon. Zullen we nog even een kop thee drinken?’
‘Ja, prima.’

We lopen samen naar de docentenkamer en nemen met onze kop thee plaats aan de bekende tafel. We zitten nog wat over koetjes en kalfjes te praten als de zoomer gaat. Een voor een komen er een aantal docenten binnendruppelen die net hun laatste les hebben gegeven. Daniëlle staat op en gebaart me mee te komen. Ik kijk haar wat vragend aan, maar ze pakt mijn pols en trekt er licht aan om me mee te krijgen.

‘Wat gaan we doen?’
‘Zie je zo, kom.’ – Ze heeft er flink de pas in. We lopen de vide over, de gang in en voordat we het trappenhuis oversteken trek ik me los.
‘Nee, dit ga ik niet doen.’ – Ik kijk beledigd in haar richting, waarom zeult ze me mee naar het lokaal van Niels?
‘Kom op. Ik ben hier zo ontzettend klaar mee. Het wordt eens tijd dat we stoppen met deze onzin, het is geen soapserie.’ – Ze pakt mijn arm weer vast en duwt me zo onderhand het lokaal van Niels in.
Niels zit nog achter zijn bureau, wat op zijn laptop te werken als hij verbaast opkijkt wanneer we beiden zijn lokaal binnen stappen.

‘Zo. Na vandaag zijn we klaar met dit gedoe.’ – Ze sluit de deur achter haar en komt naast me staan.
‘Niels, wat heb jij tegen Syl gezegd? Zij zegt dat ik het aan jou moet vragen, dus bij deze.’ – Een vernietigende blik wordt me door Niels toegeworpen. Ik kijk hem strak terug aan.
‘Daniël, moet dit op school?’ – Hij probeert er duidelijk onderuit te komen.
‘Ja, dit moet nu. Gezien jij Syl niet meer bij ons thuis wil hebben en ik wil Syl er wel bij hebben, dan kunnen we voor eens en altijd die onzinnige strijdbijl van jullie begraven.’
‘Ik heb geen strijdbijl met Syl te begraven, tenzij daar een rede voor is?’ – Schijnheilige eikel. Ik hoor Daniël naast me zuchten.
‘Niels, je bent haar in de pauze komen halen, ik zag aan je dat je geïrriteerd was. Bovendien zegt Syl niet waar het over is gegaan en dat ik dat aan jou moet vragen, dus er zal meer spelen dan je nu laat blijken.’ – ik zie de ader in zijn hals weer opzwellen.
‘Ik heb Syl gevraagd om zich niet meer te mengen in zaken die alleen ons aangaan. Ik weet dat zij degene is geweest toentertijd met Bibi en dat zijn zaken die ik tussen ons wil houden, daar heeft niemand anders iets mee te maken.’ – Hij maakt zich groot door zijn schouders recht te richten en diep in te ademen.
‘Ik bepaal zelf met wie ik zulke dingen bespreek Niels. Bovendien heb jij daar helemaal niets over te zeggen, volgens mij is ons hele huwelijk geëvalueerd tussen jou en Bibi.’ – Ze laat zich absoluut niet uit het veld slaan door de houding van Niels. Ik voel me daarentegen met de minuut ongemakkelijker, het voelt of ik gevangen ben in een situatie die over mij gaat, maar waarbij ik niets te zeggen heb. Niels sluit even zijn ogen, je ziet duidelijk aan hem dat hij probeert zichzelf rustig en beheerst te houden.
‘Ik vraag het nog een keer Daniël, moet dit écht op school? Ik vind het helemaal niet de plaats om dit soort zaken te bespreken. Ik houd werk en privé na de afgelopen tijd graag wat meer gescheiden.’
‘Dit kan ook prima thuis, maar zoals ik eerder zei; mét Syl erbij, gezien daar klaarblijkelijk voor jou het probleem ligt.’ – Terwijl ze dit zegt, legt ze een hand op mijn schouder. Ongezien voor Niels, maar duidelijk voelbaar voor mij, knijpt ze er even zacht in. Er zijn honderd dingen die ik zou willen zeggen, voornamelijk dat ik écht geen behoefte heb aan daar thuis te gaan zitten discussiëren, maar het voelt niet alsof ik hier iets over te zeggen heb.
Met een geforceerd vriendelijk gezicht perst Niels er een “prima” uit.
‘Vanavond plannen Syl?’ – Met een gruwelijk sarcastische ondertoon spreekt hij de vraag naar me uit. Daniëlle kijkt me vragend aan en alles in me wil zeggen dat het écht niet nodig is dat ik erbij ben, maar mijn mond spreekt het tegenovergestelde uit:
‘Nee, geen plannen…’
‘Nu wel. 20.30, je weet waar we wonen.’ – Hij smijt zijn laptop dicht en loopt met zijn spullen onder zijn arm, dwars door ons heen. Wanneer hij het lokaal uit is, wend ik me in lichte paniek tot Daniëlle.

‘Ik wil dit niet… Écht niet… Hij is nu alleen maar kwader en wat heb ik te zoeken bij dat gesprek? Dat is toch iets tussen jullie?’
‘Rustig aan, Niels is niet zo’n boeman als jij nu van hem maakt. Ik wil je bij het gesprek hebben zodat het eens uitgesproken kan worden, vooral tussen jou en Niels. Ik ben het een beetje beu dat er achter mijn rug om van alles gebeurt dat met mij te maken heeft. En ik ben het al helemaal beu dat jullie elkaar nog net niet naar de keel vliegen, jij hebt te accepteren dat Niels mijn man is en hij heeft te accepteren dat ik ook de behoefte heb om met anderen te praten over persoonlijke zaken. Dus, als je het niet teveel moeite vindt, zou ik het in ieder geval heel fijn vinden als je er vanavond bent.’ – Ze werpt me haar meest vriendelijke glimlach toe en zelfs in deze gestreste situatie maakt dat, dat mijn hart nog steeds een sprongetje maakt.

**Geplaatst**: 10-03-21 16:55

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 10-03-21 16:55

Meeeerrrrr!

**Geplaatst**: 10-03-21 18:05

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 10-03-21 18:05

Goed stuk weer!

**Geplaatst**: 10-03-21 21:01

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 10-03-21 21:01

Heel goed stuk! Ik ben zo benieuwd naar de rest!

**Geplaatst**: 10-03-21 21:34

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 10-03-21 21:34

Zalig geschreven weer, in 1 ruk doorheen.. Ga je ons lang laten wachten op het volgende deel?

**Geplaatst**: 11-03-21 14:28

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 11-03-21 14:28

Super stuk weer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-03-21 16:30

Geplaatst door de TopicStarter : 12-03-21 16:30

Een wat kleiner stukje deze keer!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik kijk haar met een verwijtende blik aan, waarop ze even met een vinger langs mijn wang aait.

‘Sorry dat je hierin betrokken bent geraakt, ik had beter moeten weten.’ – ze heeft een vertederende uitstraling. Ik doe mijn best om niet weer meegezogen te worden in de wervelwind van vlinders die ze nog steeds teweeg weet te brengen. Ik pak haar hand vast, ze laat hem ontspannen in mijn handen rusten en ik kijk even naar de ring die aan haar ringvinger prijkt. Ik veeg met mijn duim over het goudkleurige metaal en even daalt het besef in wat die ring voor waarde heeft. Ik laat haar hand weer los en blijf naar beneden kijken.

‘Ik ben er vanavond. Niet voor hem, voor jou. Verwacht alsjeblieft niet dat ik een band met die man op ga bouwen.’ – Ze slaat haar armen om mijn schouders heen en fluistert zachtjes “dankjewel” in mijn oor.

Hoofdstuk 10: De gedraging bewijst altijd waarom woorden niets betekenen

Ondanks het droge weer, vertik ik het om op de fiets naar hun huis te gaan. Ik gun hem niet het genoegen dat ik daar verwaaid aankom, terwijl hij comfortabel op de bank heeft zitten wachten tot ik daar aan zou komen. Ik heb me misschien net iets te veel opgedoft om het casual te laten lijken, maar op dit moment kan ik alle hulp gebruiken om mijn zelfvertrouwen een kleine opkikker te geven. Mijn telefoon gaat:
‘Goedenavond mevrouw, U had gebeld voor een taxi? Ik ben over 2 minuten bij het aangegeven adres.’

Ik pak mijn tas en sleutels, draai mijn deur op slot, kijk op de hal nog een keer in de spiegel om te zien of mijn haar nog oké zit en loop dan de trappen af naar beneden. Voor de deur staat de taxi te wachten met knipperende alarmlichten. Ik open het rechterachterportier en stap in. Vriendelijk vraagt de chauffeur naar het adres en probeert een praatje aan te knopen.
Het is een lange gast, ik gok een jaar of 24, met een hip, glad kapsel en een stoppelbaard. Hij draagt een colbertje met een witte blouse eronder. Zonder echt na te denken over mijn woorden beantwoord ik zijn vragen en opmerkingen over het weer, over mijn avond en luister ik naar zijn antwoorden die ik krijg zonder specifiek vragen aan hem te stellen. Geregeld kijkt hij middels de achteruitkijkspiegel in mijn richting en ik probeer om niet te afwezig te lijken.
Echter ben ik een voor een alle scenario’s al aan het afdraaien in mijn hoofd. Eenieder nog desastreuzer dan de ander, geen enkel scenario heeft een positieve uitkomst en ik vrees voor de enorme klap die daarachteraan zou kunnen komen. De zenuwen gieren door mijn lijf, ik heb al meerdere keren mijn telefoon bekeken of er geen berichten zijn binnengekomen dat ik uiteindelijk toch niet hoef te komen, maar het is compleet stil gebleven.
Hoe zou zij zich nu voelen? Hoe zou het eraan toe zijn gegaan in de tijd dat ze met z’n tweeën hebben kunnen praten? Zouden ze al besproken hebben waar het vanavond over moet gaan? Ik hoop dat het een kort gesprek gaat zijn, waarbij ik zo snel mogelijk weer weg kan.

Na enige tijd stopt de taxi achter hun auto aan de zijkant van hun huis, wederom verwonder ik me over de vreemde kleur, die in het donker weer totaal anders lijkt dan in het daglicht. Voor een milliseconde twijfel ik of ik toch afzeg, ik voel namelijk een ontzettende afkeer door mijn hele lijf heen golven. Ik stap na de kleine twijfeling toch uit en zie de taxi wegrijden, ik blijf nog heel even staan en adem diep de nog koude avondlucht in. Ik laat mijn hoofd in mijn nek vallen en kijk naar de sterren die goed te zien zijn, ik kan mezelf er niet van weerhouden om kort te glimlachen gezien ik héél even terugdenk aan de laatste keer dat ik hier in het donker aankwam.
Ik schud deze beelden uit mijn hoofd en loop met lood in mijn schoenen naar hun voordeur, het voelt of mijn hart dwars door mijn borstkas naar buiten probeert te komen en mijn darmen hebben zichzelf in een oncomfortabele knoop gelegd. De bel klinkt vriendelijk, burgerlijk en vrij snel daarna hoor ik een sleutel in het slot morrelen. Alsjeblieft, laat Daniëlle opendoen…
Nog voor ik mijn gedachten af kan maken zwaait de voordeur open en staat Niels me neerbuigend aan te kijken.

Hij trekt kort een wenkbrauw op en blijft even pontificaal in de deuropening staan. Ik kijk recht in zijn donkere ogen en zonder een woord uit te spreken is er al het nodige gezegd. Vreemd genoeg voel ik me door zijn vijandigheid sterker in mijn schoenen staan, het staar moment zorgt voor een flinke stoot adrenaline die door mijn aderen giert.

‘Niels.’
‘Syl.’ – Een schamper lachje wat net hoorbaar is volgt achter het uitspreken van mijn naam.

Hij stapt opzij om me binnen te laten en sluit daarna de voordeur weer achter ons. Hij loopt me straal voorbij waarop ik mijn jas zelf maar aan een van de hangers ophang. Ik loop de hal uit en de woonkamer in, hij zit op de bank naast Daniëlle met demonstratief een arm achter haar op de leuning van de bank. Zijn blik maakt dat ik alleen maar meer walging voel voor die man, hij zit me nog nét niet uit te lachen naast haar.
Ik lach zo vriendelijk mogelijk naar Daniëlle, die op haar beurt vriendelijk teruglacht en meteen weer vraagt of ik iets wil drinken. Mijn standaard antwoord “water” wordt deze keer wel gehonoreerd, gezien Niels gebaard dat Daniëlle kan blijven zitten en hij wel opstaat.
Gaat hij nu de galante man uithangen? Wil hij nog éven een wit voetje halen voordat we het daadwerkelijke gesprek in gaan?
Ik ga op het andere gedeelte van de bank zitten en bedank Niels met tegenzin voor mijn glas water. Er hangt een ongemakkelijke stilte, ik kijk even naar Daniëlle en hoop dat ze begrijpt dat ik wil zeggen dat ik me echt totaal niet op mijn gemak voel en het liefst meteen weer vertrek.
Als ik een knipoog van haar terugkrijg, voelt het heel even of ze wil zeggen: “Maak je niet druk, komt goed!”.

‘Goed, gezien geen van jullie twee iets zegt, zal ik maar met de deur in huis vallen. Ik ben het helemaal zat dat jullie twee zo ontzettend achterlijk doen naar elkaar toe. Ik weet niet precies wat er tussen jullie allemaal voorgevallen is, maar het is tijd dat dat eens aan de kant geschoven gaat worden.’
‘Er is niet meer voorgevallen dan wat ik je vanmiddag al heb gezegd Daniël, ik heb simpelweg tegen Syl gezegd dat ze zich niet moet bemoeien met zaken die alleen ons aangaan.’
‘Simpelweg gezegd? Je hebt het met een rood aangelopen gezicht, met jouw kaken stijf op elkaar, door je tanden heen naar me gebruld.’ – Ik probeer een zelfvoldane blik te onderdrukken als ik zie dat Daniëlle enigszins verontwaardigd naar Niels kijkt. Wederom een vernietigende blik van Niels.

‘Ik kan me voorstellen dat dat niet bepaald als een vriendelijk verzoek over is gekomen, maar het feit blijft dat jij degene bent geweest die naar Daniël is gerend met het nieuws dat er een scheve schaats is gereden. Waarom? Wát heb jij daarmee te maken? Wat heb jij überhaupt met onze relatie te maken? Wat maakt dat jij denkt dat het oké is om te gaan stoken? Wat heb jij daaraan?’ – met iedere vraag die hij stelt wordt zijn toon aanvallender, loopt zijn gezicht weer rood aan en wordt zijn ademhaling dieper en gejaagder.

‘Niels, doe eens rustig. Is het misschien ooit eens bij je opgekomen dat ik het fijn vind om iemand te hebben met wie ik kan praten over persoonlijke zaken. Dat ik niet alleen maar met jou wil en kan praten over verschillende onderwerpen? Dat betekent niet dat ik je meteen af serveer.’
‘Ik vertrouw haar gewoon voor geen meter Daniël.’
‘”Haar” zit er gewoon bij hè?’