Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-01-21 17:11

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 20-01-21 17:11

Super tof stuk!!
Ook leuk om te lezen hoe het nu tussen Niels en Daniëlle gaat, dan is het iets beter te begrijpen waarom ze niet met Syl verder wil!

**Geplaatst**: 20-01-21 23:12

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 20-01-21 23:12

ik vind dit verhaal echt goed!
vooral t stukje tussen danielle en niels op het eind.

**Geplaatst**: 20-01-21 23:43

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 20-01-21 23:43

Arme Niels. Voelen ze liefde kan hij er ook niks aan doen. Dat zn geval reageert.

Maar weet nog niet wat ik van Danielle moet vinden.. ze gebruik der ‘vriendinnetje’ gewoon.,

**Geplaatst**: 27-01-21 10:17 · **Anoniem** **Geplaatst**: 27-01-21 10:17 hoe is het ermee, TS?

Geplaatst: 27-01-21 10:17

hoe is het ermee, TS?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-21 15:46

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-21 15:46

Dank voor het vragen Sammiex2000!

Schrijven en klussen in het nieuwe huis zijn een zware combi haha! Vooral omdat ik de karakters niet tekort wil doen, zeker op dit "wankele moment" in het verhaal.
Ik heb er tussendoor wel aan geschreven en er zit weer een kleine update aan te komen, maar ik gok niet vandaag

Ik ben jullie en het verhaal niet vergeten hoor!

**Geplaatst**: 29-01-21 06:11

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-01-21 06:11

Ik heb alles in één keer gelezen en kan niet wachten op het volgende deel.
Je schrijft echt super

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-21 14:31

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-21 14:31

Klein stukje dan

De rest is nog "under construction"
Wederom enorm bedankt voor de complimenten!

@Plutolover; Zou ze niet gewoon behoorlijk in de war zijn? Heel haar leven zoals ze dat kende en zich altijd voorgesteld heeft is door elkaar geschud en nu moet ze dealen met iets wat voor haar compleet nieuw is.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik vouw mijn benen onder me en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Écht niet.’ – Hij grinnikt er wat bij.

Ik draai mezelf zo dat ik tegen hem aan kan hangen, waarop hij een arm om me heen slaat. Even zitten we zo comfortabel met ons tweeën naar de tv te kijken als ik toch de enorme behoefte krijg om over ons te praten.

‘Niels, ik kan het toch niet laten.’
‘Dat dacht ik al.’ – Hij kriebelt over mijn schouder.
‘Wáárom Bibi? Een collega…’ – Ik hoor hem bijna nadenken.
‘Het is niet alsof ik daar bewust naar opzoek ben gegaan. Dit is verder geen verwijt, maar zo goed als het enige dat wij nog konden doen was ruzie maken met elkaar. Ik moest gewoon af en toe mijn hart luchten en zij wilde luisteren.’
‘Ik geloof je, dat je er niet naar opzoek bent geweest. Ik snap alleen niet waarom je dan niet naar een van je vrienden bent gegaan om te ventileren.’
‘Omdat ik niet alles open en bloot op tafel wil gooien bij onze vrienden. Het zijn gouden kerels, maar niet echt degene waarbij ik aanklop als mijn relatie aan een zijden draad bungelt.’ – Ik twijfel of ik weer moet beginnen over het vreemd willen gaan met Bibi, dat is toch wel een van de grootste issues waar ik over val.

‘Vind je haar aantrekkelijk?’
‘Dit is een strikvraag, dat weet je. Als ik “ja” zeg, kwets ik jouw gevoelens. Aangezien geen enkele vrouw wil horen dat er iemand anders aantrekkelijk gevonden wordt. Zeg ik “nee” krijg ik de vraag naar mijn hoofd geslingerd waarom ik er dan actie mee wilde ondernemen.’ – Ik draai mijn gezicht naar hem toe en zie dat hij me met opgetrokken wenkbrauwen aankijkt.
‘Toch?’ – Ergens heeft hij wel gelijk.
‘Ik snap het gewoon niet. Hoe kun je zo makkelijk overschakelen van “Ik wil seks met Bibi, naar thuiskomen en dan een poging bij mij wagen…’
‘Daniël, ik was dronken, gefrustreerd en ja, ook geil. Ik kan me ons “gesprek” van die avond nog heugen en daar heb ik geen woord van gelogen. Voor mij is intiem zijn wel een belangrijk deel van een relatie en heel eerlijk, dat zijn we al lang niet meer geweest.’
‘Maar dat is geen antwoord…’
‘Wat wil je nu van me horen? Dat het me op die avond niet had uitgemaakt waar ik hem in had kunnen hangen, als ik maar aan mijn trekken was gekomen?’ – Ik merk dat hij enorm geïrriteerd raakt, maar probeert het te onderdrukken. Ondanks dat wil ik nog steeds een beter antwoord dan hij me nu heeft gegeven.
‘Als dat waar is, kwetst dat me minder dan dat je daadwerkelijk alleen gedacht hebt aan seks met Bibi. Maar mijn gevoel zegt me dat je wellicht inderdaad wel dronken en geil was, maar dat je niet een willekeurige vrouw uit de kroeg zou hebben meegenomen en hem daar “wel even ingehangen zou hebben”.’ – Hij gaat even verzitten en is opgehouden met het kriebelen op mijn schouder. Ik hoor hem een paar keer snuivend inademen en verwacht eigenlijk dat hij ieder moment gaat exploderen.
‘Nee. Je hebt gelijk. Ja, ik vind Bibi aantrekkelijk. Ja, ik dacht die avond aan seks hebben met haar en daar werd ik geil van. Maar iedere gedachte die ik heb over daadwerkelijk seks hebben, maakt me opgewonden. Is dit wat je van me wilt horen? Wil je dat ik je kwets?’
‘Nee, ik wil niet dat je me bewust kwetst. Ik wil dat je eerlijk bent. En het is bijzaak of je me ermee kwetst of niet.’
‘Ik wil je niet kwetsen.’
‘Daar had je over na moeten denken voordat je zoiets in je hoofd haalde.’
‘Daniël, voor de zoveelste keer, er is niets gebeurd. Dat heb je zeker aan Bibi te danken, die heeft me weggestuurd. We zijn elkaar compleet kwijt geweest, het is niet voor niets geweest dat ik een scheiding heb voorgesteld. Jij hebt me overgehaald het nogmaals te proberen, écht te proberen samen. Het is niet dat ik niet van je hou, ik hou zielsveel van je! Maar als ons samenzijn alleen maar verwijten over een weer betekent, sta ik nog steeds achter mijn keuze dat we misschien beter af zijn zonder elkaar.’ – zijn ogen staan weer donker, maar ze stralen verdriet uit. Ik weet dat ik zout aan het strooien ben in open wonden, maar ik kan niet verder zonder dat deze zaken uitgesproken zijn.
‘Niels… Ik snap echt dat het voor jou voelt alsof ik je alleen maar belaag met verwijten, maar ik wil dat dit uitgesproken is zodat ik ook verder kan. Dat ik je weer kan vertrouwen, dat ik niet iedere keer dat je me aanraakt denk aan jouw aanraking bij een andere vrouw. Ik wil heel graag samen verder, maar hopelijk snap je ook dat juist dit voorval maakt dat er nog steeds een gat geslagen is tussen ons?’
‘Maar moet het er dan iedere keer over gaan? Ik kan er niet meer van maken dan wat het is. Ja, ik ben dom geweest, heb de intentie gehad om een grote fout te maken, maar dat is niet omdat het zo ontzettend goed is gegaan tussen ons. Ik kan het niet ongedaan maken, ik kan de klok niet terugdraaien en een andere beslissing nemen… Ik kan je alleen maar zeggen dat ik er gruwelijk veel spijt van heb, ik nooit de intentie heb gehad om je bewust te kwetsen en dat ik niets liever wil dan dat we weer gelukkig worden samen. Ik heb voor niemand in mijn hele leven zoveel liefde gevoeld als voor jou Daniël… Je bent een prachtige vrouw, zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant, je bent een fantastische moeder voor onze kinderen en ik ben nog steeds trots wanneer ik zie dat jij je niet laat definiëren als enkel “vrouw van” of “moeder van”. Maar dat je wel míjn vrouw bent, mijn partner, mijn grote liefde… Je hebt geen idee hoeveel spijt ik heb van wat ik heb gedaan, omdat je het niet toelaat. Iedere keer stuit ik op een muur van verwijten, creëer je weer afstand tussen ons terwijl je zegt dat juist niet te willen. Dus zeg het maar… Wat wil je precies?’ - zijn gezicht staat strak, zijn ogen nog steeds donker. Ik weet dat ik niet veel ruimte meer heb voordat zijn geduld op is. Ik kan er weinig aan doen, het voelt nog steeds of hij me af wil schepen met een simpele “sorry".

‘Ik zou willen dat we twee weken terug in de tijd konden. Ik besef me ook wel dat ik niet de leukste partner ben geweest, dat we alleen maar hebben lopen vitten op elkaar. Maar ik kán het gewoon nog niet loslaten. Daar heb ik echt meer tijd voor nodig.’

‘En vanavond dan? Betekenen zulke momenten dan niets voor jouw gevoel?’
‘Zulke momenten betekenen alles voor mijn gevoel. Ik had voor het eerst weer het gevoel dat we écht samen waren, een gezin vormden en dat je me oprecht hebt gekust. Ik bedoel ook niet dat het allemaal zinloos is tot ik eraan toe ben om los te laten, maar ik vraag je wel geduld te hebben… Ik kan niet zo snel als jij.’ – ik zie hem nadenken, maar ik zie ook dat het voor hem moeilijk is. Hij wil naar mijn idee alles onder het tapijt schuiven en doorgaan, alsof er nooit iets gebeurd is. Ik zit hem aan te kijken en verwacht eigenlijk een weerwoord, maar hij staat op en loopt naar de keuken. Hij pakt twee wijnglazen uit de kast en de aangebroken fles van het aanrecht. Wanneer hij terug komt lopen verschijnt er een lach op zijn gezicht.

‘Hey mooie vrouw, zullen we samen een wijntje drinken?’ – ik frons mijn wenkbrauwen, wat is hij aan het doen?
‘Oké, prima.’ – hij gaat zitten, zet de glazen op tafel en houdt de wijnfles in zijn linkerhand. Zijn rechter steekt hij naar me uit.
‘Aangenaam, ik ben Niels.’ – nog steeds fronsend, maar met een half verbaasde glimlach geef ik hem een hand.
‘Ik wil je op voorhand waarschuwen. Ik ben een klootzak geweest in het verleden, maar voor zo’n innemende verschijning als jij beloof ik mijn leven te beteren.’ – Hij glimlacht op een manier die me doet denken aan de tijd waarin we verliefd zijn geworden en alleen maar rond elkaar heen hebben gedraaid.
Ik lach breeduit en val hem om de nek, daarbij de fles wijn uit zijn hand stotend. Ik fluister in zijn oor;

‘Daniëlle, aangenaam.’

**Geplaatst**: 29-01-21 17:10

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-01-21 17:10

Oeh, ik denk dat er weer een boel mensen naast ze op de bank zitten. Ik zie het voor me, ik hoor ze praten.

En het grappige, aan de ene kant, als dit soort zaken op Bokt staan, gilt een groot deel: Rokken hoog en rennen. Een deel zegt: Probeer uit te zoeken wat er aan de hand is. Dat eerste deel zegt: Jaaaaaa, nu huiliehuilie doen, maar hij wilde er hem wel bij een ander inhangen. Hij is je niet waard en val niet voor zijn zogenaamde charmes

En ik zit hier enkel maar te verbazen over de hypocrisie van een boze vrouw, die haar "vriendinnetje" gebruikt voor zichzelf en om haar vent een hak te zetten en tegelijk haar vent niet kan vergeven voor wat hij bijna gedaan had.

Een heel palet aan kleuren...

**Geplaatst**: 29-01-21 17:12

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-01-21 17:12

Verhaal met heel veel kanten idd Rocamor, onwijs goed geschreven weer!

**Geplaatst**: 29-01-21 17:15

Geplaatst: 29-01-21 17:15

Wat schrijf je het mooi neer, je voelt de complexiteit van de gevoelens. Je snapt Danielle, die eigenlijk geen haar beter is dan Niels, maar ook Niels die het echt goed lijkt te willen maken. Wat complex, maar wat mooi uitgewerkt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-21 17:36

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-21 17:36

Dankjullie! Het is erg fijn te lezen dat de complexiteit wel goed naar voren komt!

**Geplaatst**: 29-01-21 22:09

Geplaatst: 29-01-21 22:09

Rocamor schreef:
Oeh, ik denk dat er weer een boel mensen naast ze op de bank zitten. Ik zie het voor me, ik hoor ze praten.

En het grappige, aan de ene kant, als dit soort zaken op Bokt staan, gilt een groot deel: Rokken hoog en rennen. Een deel zegt: Probeer uit te zoeken wat er aan de hand is. Dat eerste deel zegt: Jaaaaaa, nu huiliehuilie doen, maar hij wilde er hem wel bij een ander inhangen. Hij is je niet waard en val niet voor zijn zogenaamde charmes

En ik zit hier enkel maar te verbazen over de hypocrisie van een boze vrouw, die haar "vriendinnetje" gebruikt voor zichzelf en om haar vent een hak te zetten en tegelijk haar vent niet kan vergeven voor wat hij bijna gedaan had.

Een heel palet aan kleuren...

Goed omschreven, ik kan me hier alleen maar bij aansluiten

**Geplaatst**: 29-01-21 22:21

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-01-21 22:21

Ik ben het ook eens met Rocamor. Het is echt een pallet aan complexiteit, heel intrigerend om te lezen +:)+

**Geplaatst**: 30-01-21 01:17

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-01-21 01:17

Ik vind het echt een geweldige schrijfstijl.

**Geplaatst**: 30-01-21 01:26

Geplaatst: 30-01-21 01:26

Echt weer een goed stuk. Je neemt iedereen hierin mee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-21 14:35

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-21 14:35

Dankjulliewel!

**Geplaatst**: 30-01-21 18:34

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-01-21 18:34

Ik vind het ook weer een super goed stuk!

**Geplaatst**: 01-02-21 16:11

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-02-21 16:11

Leest weer lekker weg!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-02-21 12:15

Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-21 12:15

Hoofdstuk 9; neem het risico of verlies de kans

Met een gespannen gevoel zit ik te wachten op een bankje dat uitkijkt op de stuifzandduinen. Met mijn handen in mijn zakken en mijn neus diep verstopt in mijn sjaal geniet ik van het winterzonnetje op mijn gezicht. Het is een heldere, maar koude dag en af en toe steekt er een frisse wind op waar geen enkele winterjas tegen bestemd is. In mijn zak heb ik mijn telefoon zitten, al meerdere keren heb ik het gevoel gehad dat hij trilt. Wanneer ik deze uit mijn zak haal, blijkt er niets qua meldingen te zijn binnengekomen. Toch blijf ik iedere keer mijn Whatsapp openen om te kijken of ik niets gemist heb, het is namelijk al ruim 13.00 geweest en ik heb nog niets gehoord. Ik steek inmiddels mijn tweede sigaret aan, wat me behoorlijk wat moeite kost met mijn verkleumde handen en de wind die het vlammetje van mijn aansteker iedere keer uit weet te blazen. Uiteindelijk heb ik succes, al is de smaak van de sigaret minder bevredigend dan dat ik verwacht had. Ik maak mezelf wat kwaad dat ik op afroep wil verschijnen en dat ze me dan zo te kakken zet. Zou je überhaupt nog wel komen? Zou ze het vergeten zijn? Zou ze thuis niet weg kunnen komen? Zou ik haar misschien een bericht moeten sturen?
Ik neem nog een trekje van mijn sigaret en trek mijn benen op, ik laat mijn hielen rusten op de rand van het houten bankje. Ik vis de oortjes uit mijn jaszak en stop een ervan in mijn rechteroor. Zonder bewust te luisteren naar de muziek blijf ik enigszins gepikeerd voor me uitstaren en zie in de verte een man met twee flinke honden zich een weg banen door het stuifzand. De twee honden happen enthousiast naar het stuivende zand en trekken een sprintje als de wind hun vacht compleet in de war blaast.
Ik kijk weer op mijn telefoon als ik mijn sigaret op de grond heb uitgemaakt en opsta om deze in de prullenbak naast het bankje weg te gooien. 13.23… Én geen bericht. Ik twijfel even om te gaan, ik zou me namelijk nog veel beroerder voelen als ik hier een uur heb zitten wachten zonder bericht en dan op een later tijdstip te horen zou krijgen dat ze gewoon niet is op komen dagen. Ik besluit een rondje te gaan lopen om in ieder geval een beetje op te warmen, mijn handen en voeten zijn namelijk zo koud geworden door het stilzitten dat het me zou verbazen als ze ooit nog warm zouden worden.

Op een klein sukkeldrafje loop ik de heuvel af waarop het bankje staat, eenmaal beneden zie ik een van de grote honden in een rechte lijn op me af komen rennen. Ik ben van huis uit altijd gewend aan grote honden, dus bang ben ik er niet voor. Bovendien ziet de hond er eerder overenthousiast uit dan dat hij eruitziet alsof hij me iets zou willen doen. Ik blijf even stilstaan en zie dat de hond geen snelheid mindert als hij dichterbij komt. In de verte hoor je de man roepen en fluiten, maar de hond reageert niet. Op het allerlaatste moment maakt de hond een scherpe bocht naar links en cirkelt om me heen. Ik draai me om en de dolenthousiaste hond springt tegen me omhoog. Hij is zo groot dat hij zijn poten op mijn schouders kan leggen en omdat ik me niet heb ingesteld op de enthousiaste sprong, val ik achterover plat op de grond. De baas is inmiddels wat dichterbij en ik hoor hem ‘Benton’ roepen. Benton heeft inmiddels bedacht dat het een leuk spelletje is om al kwispelend zijn neus onder mijn armen en romp te duwen en dan snel een paar stappen achteruit te doen. Al lachend ga ik weer rechtop zitten en de man komt bezorgd vragen of alles wel in orde is.

‘Ja hoor, niks aan de hand! Enthousiast beestje!’
‘Sorry dat hij u omver heeft gesprongen! Het is een jonge hond en kan soms in zijn enthousiasme doorslaan… Nogmaals sorry, U heeft echt nergens last van?’
‘Nee, nee, ik ben helemaal oké. Geeft echt niets, ik ben wel gewend aan grote, enthousiaste honden.’

De man lijnt Benton aan, biedt nogmaals zijn excuses aan en loopt met zijn twee honden richting de uitgang van het natuurgebied. Ik ben me inmiddels helemaal niet meer bewust van mijn koude handen en voeten en besluit nog 10 minuten te wachten alvorens ik weer naar huis toe ga.
Als ik het steile heuveltje weer op wil klimmen om mezelf weer te parkeren op het bankje, ruik ik een maar al te bekende geur die meegedragen wordt door de wind. Mijn hart maakt een klein sprongetje van geluk als ik bovenaan het heuveltje Daniëlle zie staan. Dik ingepakt, schouders opgetrokken, handen in de zakken van haar donkerblauwe winterjas en haar krullen die alle kanten op waaien. Ik kan niet goed opmaken welke gezichtsuitdrukking ze heeft gezien haar gezicht half schuilgaat achter haar sjaal.

‘Waarom was buiten afspreken ook alweer een goed idee?’ – Ik hoor haar gedempt door haar sjaal heen mompelen.
‘Frisse neus halen?’ – ik maak er een grapje van om het ijs een beetje te breken. Het is alweer even geleden dat we elkaar daadwerkelijk gezien hebben en ik de deur uitgewerkt ben.
‘Ik heb geen neus meer over als het zo blijft waaien…’
‘Dan gaan we tussen de bomen lopen, die breken de wind wat.’ – Ze is duidelijk niet in een opperste best humeur.
‘Prima en anders gaan we terug naar de auto.’

We lopen achter het bankje langs en slaan het pad in dat door de hoge bomen leidt. Vanuit mijn ooghoeken probeer ik toch iets van een gezichtsuitdrukking te herkennen, om mijn onderbuikgevoel enigszins gerust te stellen. Op dit moment voelt het niet als een fijn samenzijn, meer als een geforceerde afspraak waar ze totaal geen zin in heeft.

‘Hoe gaat het met je?’ – Wederom probeer ik het gesprek in een luchtige richting te bewegen.
‘Eigenlijk best goed. We hebben best wel veel samengedaan en ik merk dat we echt ons best doen om het te laten werken.’ – Auw… Dát steekt even. Ik weet het natuurlijk ergens wel, maar het zo uit haar mond horen, doet me toch wel even zeer.
‘Het klinkt in ieder geval alsof jullie niet meer compleet vervreemd zijn van elkaar.’ – Ik probeer het er zo gemeend mogelijk uit te krijgen, maar het kost me ontzettend veel moeite.
‘Ja, sinds een hele lange tijd lijken we elkaar eindelijk weer wat te begrijpen. Of we proberen elkaar te begrijpen. We doen in ieder geval ons best om de ander niet te kwetsen.’ – Ze kijkt even opzij, ze kijkt me bewust aan. Ik weet meteen dat deze opmerking indirect gaat over “ons”.
‘Dat lijkt me heel fijn voor je Daniël. Ik ben echt blij om te horen dat het je goed doet.’ – Ze gaat stilstaan en ik draai me naar haar toe.
‘Waarom blijf je zo lief voor me? Ik heb je net min of meer gezegd dat Niels nu prioriteit heeft en ik krijg van je terug dat je blij voor me bent…’
‘Omdat ik liever zie dat je gelukkig bent, dan dat ik je huilend voor me zie staan. Ik weet vanaf minuut één dat jij samen bent met Niels, dat je ondanks alles wat er voorgevallen is toch terug blijft gaan naar Niels en daarmee jouw gezin. Ik heb het je niet eerder gezegd, omdat er geen plek voor was… Maar ik heb me nog nooit zo verbonden gevoeld met iemand dan dat ik dat met jou heb. Dus als het betekent dat je gelukkig bent met Niels, ja dat doet zeer, maar dat heb ik liever dan dat je ongelukkig bent zonder Niels.’ – Ik weet niet goed waar dat filosofische moment vandaan is gekomen, maar het is wel iets dat al langer in me borrelt. Ik wil ook niet dat ze het moeilijker heeft omdat ze ook nog moet dealen met mijn gekwetste gevoelens. – Ze kijkt me wat verbouwereerd aan, ik zie dat ze dit antwoord niet verwacht had.

Ze draait zich in een ruk om en loopt weg, zonder een moment te twijfelen loop ik achter haar aan. We zijn niet ver verwijderd van de parkeerplaats van het natuurgebied, dus al vrij snel staan we bij haar auto.

‘Wat verwacht je dan? Dat ik er een affaire op na houd? Dat we stiekem afspreken, weekenden weg gaan en dat ik daarna weer braaf “vrouw van” ga spelen? Of dat ik op den duur Niels verlaat en er met jou vandoor ga?’ – ze staat met haar onderrug tegen de auto geleund en haar armen over elkaar gevouwen. Ze heeft haar sjaal onder haar kin getrokken en haar gezicht straalt een emotie uit die ik niet goed kan plaatsen. Haar jukbenen zijn rozig door de scherpe wind, ze haalt zo af en toe haar neus op.
‘Wat wil je zelf? Ik heb nooit zulke verwachtingen naar je uitgesproken. Natuurlijk heb ik de onrealistische hoop dat je alles voor me achterlaat, dat we het samen gaan doen. Maar ik leef ook niet in een droomwereld. Ik heb gezien hoe je me de deur uitwerkt als Niels zich aandient, dat voorval heeft me genoeg laten zien. Ik ben er niet boos over, want het is vanuit mij een onrealistische hoop dat je voor mij kiest en daar ben ik me volledig bewust van. Dus wat verwacht ik? Niets. Wat hoop ik? Dat ik in ieder geval in jouw leven mag zijn, welke vorm voor jou past.’ – Het komt verbazingwekkend rustig mijn mond uit, al voel ik wel dat mijn hartslag iets versnelt.
‘Ik kan dat niet. Ik kan niet samen met Niels werken aan onze toekomst en jou ernaast blijven zien na wat er tussen ons gebeurd is.’
‘Dus je vraagt me wederom om weg te blijven?’ – Ik moet een paar keer slikken, maar ik wil nu niet gaan huilen. Ik heb zelf aangegeven dat ik liever heb dat ze gelukkig wordt.
‘Ja en nee… Ik wil je niet vermijden, maar ik kan je niet zo blijven zien. Je maakt me blij, ik kijk er echt naar uit om je te zien… Maar ik vind het niet eerlijk naar Niels.’ – Ze laat haar armen langs haar lichaam hangen, wat ziet ze er verslagen uit. Ik zet een pas in haar richting en sla mijn armen om haar schouders. Zij op haar beurt slaat haar armen om mijn middel en zucht diep.
‘Sorry Syl… Maar wat moet je ook met mij? Ik ben 9 jaar ouder dan jij bent. Ik wil huisje, boompje, beestje… Ik ga niet meer voluit feesten in een kroeg, heb 2 kinderen waar ik ontzettend van hou, waar ik dag en nacht voor moet zorgen… Ik en alles wat er met mij komt, is geen droom voor iemand als jij.’
‘Wil je alsjeblieft niet zulke dingen zeggen… Als je dit zegt voelt het alsof je me helemaal buiten sluit. Als dit voor jou niet werkt, prima, dan pas ik me aan. Maar sluit me alsjeblieft niet helemaal buiten.’ – gedempt hoor ik mezelf het in haar sjaal zeggen, gezien ik mijn gezicht zo ongeveer begraven heb in diezelfde sjaal. We blijven even hangen in onze omhelzing, dat ze niks terugzegt op mijn halve smeekbede maakt dat het toch voelt als een afscheid.
Wanneer we weer tegenover elkaar staan, sla ik mijn ogen neer en kijk wat naar de rode plekjes op mijn handen.
‘Dan ga ik maar… Het is ook niet eerlijk als ik hier nog langer met je blijf na wat ik je net gezegd heb.’ – Mijn hele lijf wil schreeuwen dat ze moet blijven, dat ze me niet hier zo achter kan laten. Dat het niet eerlijk is, dat we er wel iets op vinden, maar deze keer wint mijn verstand het van mijn gevoel.
‘Als het dit dan écht is, heb ik nog één vraag voor je. Was het écht alleen wraak?’
‘Nee, het was niet alleen wraak. Maar als je het niet heel erg vindt ga ik het daar niet meer over hebben… Dan wordt het maandag op school alleen maar ongemakkelijker en dat wil ik juist voorkomen.’
‘Oké… Ik zal je maar laten gaan. Ze zullen vast blij zijn als je weer thuis bent.’ – ik kijk haar aan en met alles wat ik in me heb probeer ik te glimlachen.
‘Je bent te lief Syl, moet je iets aan doen.’ – ze knipoogt als ze dit zegt en vervolgt met een meewarige zucht; ‘Ik zie je maandag op school.’ – ze opent het portier van de auto en stapt in. Ik zet twee stappen naar achteren en steek mijn hand nog op als ze wegrijdt.

Ik voel me verbazingwekkend genoeg heel kalm. Er is geen oorlog ontketend in mijn binnenste en de eerder weggeslikte tranen zijn blijkbaar toch niet zo nodig. In de verte zie ik haar auto rechtsaf slaan en compleet uit het zicht verdwijnen. Het voelt ontzettend leeg, ik weet niet zo goed wat ik voelen moet. Ik kan niet boos zijn omdat ze eerlijk is geweest, ze heeft me oprecht verteld wat er speelt, wat ze voelt en wat haar keuze is. Ik kan niet verdrietig zijn, ik heb zelf gezegd dat ik haar liever gelukkig zie met Niels.
Ondanks dit alles voelt het deze keer vrij definitief zo zonder exploderende emoties. Alsof er een boek dichtgeslagen is, waar je intens van genoten hebt en je het liefst wil dat er meteen een vervolg van is.