paOlien schreef:Stilletjes zat ik in je stal
Huilend om jou
Omdat jij weg zou gaan
Stilletjes aaide ik jou
Terwijl jij je hooi opat
En ik staarde voor me uit
Stilletjes dacht ik aan vroeger
Wat we allemaal beleefd hebben
Waneer we samen waren
Stilletjes reden we dan samen
Samen in de bak
Wat was ik toen gelukkig
Stilletjes bedacht ik me
Dat dit de laatste minuten waren
Dat ik bij jou zou zijn
Stilletjes gaf ik je een laatste knuffel
Een grote dikke zoen
En zei je gedag
Stilletjes liep ik het erf af
En pakte mijn fiets
Ik keek nog één keer om
Stilletjes fietste ik weg
Weg van jou, weg van alles
Hopend dat ik je ooit nog zal zien
Stilletjes verborg ik mijn tranen
Maar wat is dat moeilijk
Als je echt verdriet hebt
Stilletjes heb ik het nooit geweten
Dat als je iemand al zo lang kent
Haar bij het afscheid al zou missen
Stilletjes kwam ik thuis
Liep gelijk door naar boven
En barstte in tranen uit
Stilletjes zit ik weer in mijn kamer
Alweer huilend om jou
Ik kan je gewoon niet vergeten
Dit gedicht heb ik geschreven voor Katinka (zie profiel)
Echt een prachtig gedicht! Ik kreeg serieus tranen in m'n ogen toen ik em las! Ken de pijn ook wel, afscheid te moeten nemen, hem / haar te moeten missen..