"Kom op, meis, plassen met die hap", zegt Kelly.
Ze duwt me het wc-hokje in.
Ik moet eerst een paar keer ademhalen voordat ik het durf.ALs ik er eindelijk op geplast heb, haal ik het strookje te voorschijn en stap naar buiten.
Ik durf niet te kijken..
Kelly vraagt ongeduldig:
"Ben je nou nog niet klaar? "
"Uh. Jawel.", zeg ik kleintjes.
"Nou dan."
Ik haal verlegen het slot van de deur
en geef het strookje aan Kelly.
Gespannen kijk ik haar aan. "Nou?"
Ze staart terug met een wezenloze blik in haar ogen.
Op dat moment weet ik dat het menens is.
"Oh, Dees.", zegt ze en haar stem breekt.
"Oh God. ", zeg ik.
Dan val ik flauw.
Als ik bijkom, zit Kelly naast me.
"Is het echt waar?", vraag ik.
Ze knikt: "Volgens deze test wel.
Maar ik denk dat je beter even naar de dokter kunt gaan."
"Maar Kel, wat nu?
Ik kan toch niet naar de dokter, want dan komt mam het te weten."
Na een tijdje zo te hebben gezeten, neemt Kelly een beslissing.
"Ik bel de dokter, nu."
Ze grijpt de hoorn en voordat ik kan tegenstribbelen zegt ze:
"Hallo, u spreekt met Kelly.
Ik had een paar vraagjes over een eventuele zwangerschap."
Dan ren ik de kamer uit, de wc op en kots alles eruit.
De wc zit helemaal onder, er schiet vanalles door mijn hoofd.
Ik weet niet hoelang ik er heb gezeten, kan me alleen
herinneren dat Kelly ineens binnenkomt.
"Kom, meid, we gaan naar de dokter. Dit gaat niet goed. "
Ze sleurt me mee haar brommertje op, geeft gas en weg zijn we.
Pfff.. een beetje frisse lucht doet me goed.
We razen over de wegen, totdat we stilvallen bij de praktijk van de dokter.
"Gaat het nog meis? ", vraagt Kelly.
Ik knik en zie er ontzettend tegenop.
Ik haal diep adem en probeer vastbesloten over te komen.
Dan stap ik de praktijk binnen.