Bokt.nl

Citaat:

Hoofdstuk 6 (buitenrit met de groep)

De hele voormiddag werd er gepoetst en gereden. Summer trok er samen met Pleasure op uit.
‘ze houd van die pony he?’ zuchtte Nims
‘verschrikkelijk...Het was haar 1ste pony, maar een grotere rotknol bestaat er niet!’ antwoordde haar moeder lachend
‘bij haar is hij anders vriendelijk?’ verbaasde Nims
‘wacht maar als ze hem een keer aan dressuur laat doen’ lachtte An nu ‘Sum. Gaat niet voor niets zo vaak buiten met mijnheer!’ liet ze er op volgen. ‘eet jij mee?’ vroeg ze nog net voor ze naar het huis liep
‘als ik mag graag.’ Antwoordde Nims beleeft
‘tuurlijk mag je! Trouwens...Er komen 2 mensen kijken. Met hun paarden. Als het hen bevalt blijven ze vandaag nog hier!’
‘Sum zal blij zijn’
‘voor die reactie vreesde ik al’

‘zullen wij ook maar eens rijden maatje?’ praatte Nims nu tegen zijn eigen paard Gilian. Door al dat gedoe met zijn meisje was het er bij ingeschoten, arme Summer had gilian de laatste week meer gereden dan hij zelf!
Hij zuchtte. Zijn meisje, leek ze maar voor 1% op Summer en hij zou doodgelukkig met haar zijn...Maar nee, zij moest zo nodig verwaand en verwend zijn. Waarom had hij eigenlijk nog met haar? Omdat ze bloedmooi was? Dat was Summer toch ook? Nee, Summer zou beslist niet uit de toon vallen als je haar langs Katrin zette.
Het enige ‘probleem’ was het leeftijds verschil. Katrin was net als hij 22. Summer was met haar 17 jaar toch redelijk jong...
Zonder het echt door te hebben was hij zijn ruin aan het opzadelen.
‘gek, zo braaf ben je nooit’ reageert Nims verbaast wanneer hij zonder veel moeite in het zadel raakt.
Hij stapt en draaft wat rond om zijn paard warm te rijden. Net op het moment dat hij wil overgaan in galop ziet hij het kleine 2-paards vrachtwagentje de oprit oprijden.
‘zouden dat onze nieuwelingen zijn maatje?’ praatte nims tegen zijn paard.
Hij nam hem wat terug om over te gaan in stap en bekeek de 3 dames die uit de auto stapte.
Een wat oudere vrouw, begin de 40 en 2 meisjes die sprekend op elkaar leken van Summer’s leeftijd.
Het gelach klaterde over het erf.
‘daar gaat onze rust’ zuchtte Nims en zette zijn paard weer aan tot galop.
Zo interesant waren ze immers niet.
Nu Summer het paard een paar keer gereden had, liet hij mooie overgangen zien. Hij wilde net gaan werken aan de galop stap overgang toen 2 gillende meiden Gilian praktisch een hartaanval bezorgde. Met een luchtsprong bracht gilian zichzelf in ‘veiligheid’ om vervolgens weg te sprinten, toen Nims zijn paard eindelijk onder controle kreeg, keek hij woedend naar de meisjes die nu nog harder lachtte.
Tot zijn grote spijt kwam ook Summer er net aan en had ook zíj alles zien gebeuren.
‘zijn jullie helemaal?!!’ riep ze woedend, hoewel ze nog steeds wat voorzichtig was ten opzichte van Nims kon ze het niet verdragen dat dit gebeurde
‘hoezo?’ vroeg eentje onschuldig
‘bij paarden moet je rustig zijn verdorie!’
‘en jíj zegt dat tegen ons?’ reageerde het 2de meisje brutaal
‘ja gezien het feit dat ik hier woon zeg ik dat ja!’ woest stapte Summer af
‘oh...Maar onze paarden komen hier waarschijnlijk dusseuh doe maar wat vriendelijker! Jij bent vast de stalhulp?’
‘als jij een klap wil....’
‘ruusssstig Sum...Kom’ Nims legde een arm rond haar heen en nam haar mee naar de stallen
‘wat een...’
‘sst...We zullen eerst de paarden verzorgen goed?’ bezorgt keek hij haar aan.
‘oke...’ ze ademde een paar keer diep in en uit en verzorgde toen samen met Nims Pleasure en Gilian.
‘ik moet riskini en Let’s dance nog rijden. Help jij me over een uurtje even met Riski?’
‘tuurlijk wat dacht je anders? Ik heb toch alle tijd nu dus als je wil kom ik ook bij je met Let’s dance, heb je al minder last van ons vrolijke gezelschap’ antwoordde hij meelevend
‘dankje!’
ze zuchtte en nam even Nims’ hand, ze trok geschrokken van haar eigen reactie terug en haalde Let’s Dance uit de stal
“meid je moest eens weten...” dacht Nims toen hij haar verward met Let’s Dance zag bezig zijn.
‘kom’ zei hij zachtjes terwijl hij haar naar de buitenbak begeleidde, wat ging er toch in haar om?
Summer stapte op en veranderde plots helemaal van stemming. Ze werd vrolijk en geconcentreert.
Let’s Dance wierp vrolijk zijn hoofd in de lucht maar liep 5 minuten later geheel ontspannen en geconcentreert op zijn baasje.
‘wat een prachtbeest’ hoorde Nims een van de “vrolijke tweeling” fluisteren.
‘daar zullen wij vast nog wel eens op mogen! Zij rijd hem natuurlijk omdat ze niemand beter hebben voor hem!’ reageerde het andere meisje zacht, zodat Summer het niet kon horen
‘die hengst in de bak, daar zullen jullie niet snel op mogen vrees ik! Het is haar eigen paard en ze rijd hem op wedstrijden dus droom maar verder’ antwoordde Nims op een ongestelde vraag.
‘oh...’ beledigd keken de meisjes hem aan maar richten toen hun blik weer geconcentreert op ruiter en paard.
Let’s Dance liep goed, en tot Summer’s grote voldoening zag ze de twee meisjes bewonderend kijken. Hij reageerde ook op de lichtste hulpen!
‘genoeg voor vandaag mannetje’ ze beloonde de stappende schimmel en liet de teugels losser.
‘Super meid!’ reageerde Nims enthousiast
‘ja! Hij liep fijn!!’
Beide genoten zichtbaar van de jaloerse blikken van hun “vrolijke tweeling” en Nims genoot even hard van het feit dat Summer eindelijk begon te ontdooien.

Citaat:

Toen Summer even later op Riskini stapte waren de kleine 2-paards vrachtwagen, de “vrolijke tweeling” en hun even vrolijke moeder naar huis.
‘blijven ze niet?’ vroeg summer engelachtig
‘nee, ze vonden mijn dochter te brutaal’ grinnikte An.
‘oh...Ben je boos?’
‘absoluut niet, die moeder was om te vermoorden, hoe ging Riski?’
‘nog niet gereden, ik wilde hem net opzadelen’
‘mooi dan kan ik even kijken naar zijn vorderingen!’ glimlachte An.
De hindernis ging ditmaal wat hoger. Riskini reageerde nerveus toen summer hem in draf op de hindernis afstuurde, maar hij liet zich al controleren, ook toen de hindernis wat verhoogt werd ging hij er in een rustige handgalop over heen.
‘das genoeg Nims! Hij heeft al laten zien dat hij het snapt, daarvoor moet hij ook beloond worden!
‘zit wat in meis!’ zo vriendschappelijk mogelijk legde hij even later zijn arm om het slanke meisje heen.
‘Summer...Hij word wel weer de oude’
Verbaast keek ze in Nims’ ogen, hoe wist hij dat ze daar aan dacht?
‘kijk maar niet zo verbaast...Het staat je niet’ grinnikte Nims,
Hierna trok hij zich terug bij Gilian en liet hij Summer zo mogelijk nog verbaasder achter
Ze zuchtte even en ging bij Pleasure in de stal zitten,
‘hoi schat’
De pony snuffelde aan haar haar en hapte speels in haar kleren
‘hej!’ ze gaf hem een zachtte tik op zijn neus
‘gedraag jij je wel een beetje?’
Zonder geluid praatte ze met elkaar...ze vergezelde elkaar in de stal, luisterend naar gedachten en gevoelens...

Toen ze die avond samen aan tafel zaten ging de telefoon
‘ik neem em!’ meldde summer vrolijk
‘hallo met Summer drachten’
‘hoi Sum! Ilse hier he! Kom je mee op buitenrit morgen? We gaan met de hele groep, sam, ron maarten en ik.’
‘graag! Komt tanja ook mee?’
‘ja die neemt een van haar eigen paarden mee!’
‘oke! Ik kom mee, mam vind het wel goed’
‘neem je dan wel Let’s dance mee?’
‘ja tuurlijk! Pleasure zal ik dan maar een keer laten dressuren’ grinnikte Summer en toen haakte ze na een ‘doei’ in.

‘waar ging dat over?’ vroeg haar moeder toen ze weer in de eetkamer kwam
‘Ilse vroeg of ik mee op buitenrit ging, mag ik mam?’
‘nou oke...Omdat je morgen geen school hebt!’
‘dankje!’
Ze aten rustig verder en praatte met gedempte stemmen over vanalles en nog wat.
Dat summer alles deed om niet in nims’ zijn ogen te kijken was duidelijk en dat Nims vandaag geen kans zou krijgen om met haar over een paar dingen die haar duidelijk dwars zaten te praten, dat was nog duidelijker! Toen hij rond een uur of elf opstond en melde dat hij maar beter zou gaan, schrok Summer op uit haar gedachten toen hij haar schouder vluchtig aan raakte bij wijze van gedag
‘doei’ reageerde ze nerveus
‘doei, zie je op msn?’ probeerde hij nog
‘nee sorry...Ik ga slapen denk ik’ zuchtte Summer terwijl ze zich alweer in haar gedachten voelde wegzakken
‘oke truste’
‘truste’

De volgende morgen werd ze wakker met hoofdpijn.
‘pff, leuke dag weer’ zuchtte ze humeurig terwijl van de trap af lopend in haar paardrijkleding schoot.
Een hoop gerommel en gevloek lokte haar moeder naar de gang waar ze haar dochter onder aan de trap, zittend aan trof
‘nieuwe mode?’ vroeg deze gespeelt verbaasd
‘nja’ zuchtte ze ‘mag ik een afibril?’ vroeg ze meteen.
‘ik maak even eentje, ontbijt jij alvast?’
‘doe ik.’ Ze werkte de broodjes en afibril naar binnen en ging toen Let’s Dance klaarmaken voor hun buitenrit
Ongeveer een uurtje later draafde ze samen met Maarten, Ron, Sam en Ilse door het bos! Ron had zich wat afgezonderd. Iets wat Summer verontruste, hij was anders altijd zo sociaal! Maarten en Ilse reden, zoals gewoonlijk, naast elkaar, ook Sam was trouw aan haar gebleven en draafde langs haar, Af en toe voelde ze Sam’s ogen over haar lichaam glijden, een nerveus gevoel kwam naar boven. De geluiden van fluitende vogels en eikels die naar beneden vielen door dat er eekhoorntjes van de ene tak naar de andere sprongen was duidelijk hoorbaar. Niemand zei een woord.
‘SSSSuummeer’ Haar naam werd lang gerekt gefluisterd.
Summer schoot uit haar onderuitgezakte houding en haar ogen flitste tussen de bomen door. De herfst begon zijn intrede te doen en dat was duidelijk zichtbaar aan het minder dichte struikgewas. Een schim zweefde tussen de bomen door en bleef gelijk met de groep, of beter gezegd: gelijk met Sam en haar.
Haar ogen hielden het ‘wezen’ vast en probeerde er wat in te zien. Het wezen zelf ‘keek’ haar ook recht in de ogen en kwam plots tussen de bomen uit om langs haar te zweven. Want lopen kon je het niet noemen
“wie ben jij”
Zo hard als ze kon dacht ze aan die vraag! Zo moeilijk was het niet omdat dat haar heel erg bezig hield.
“iemand die jou de weg zal wijzen als jij hem niet meer ziet”
Weer die zin, weer dat eigenaardige gevoel van bescherming en warmte
“dat zei je vorige keer al...Ik wil een naam” Zonder er bij na te denken wist ze dat deze geest, en die van de vorige keer dezelfde waren.
“Noem me gelijk jij wil Summer, maar weet dat ik er altijd voor je zal zijn. Ik blijf je in de gaten houden en je zal me regelmatig zien. Geniet van je buitenrit meid...En laat je niet nerveus maken door Sam, je mag gezien worden! Er zal jullie niets gebeuren, en jou zeker niet! Daar zal ik voor zorgen”
“bedankt”
Nog voor ze weer om kon kijken was de schim verdwenen, hoewel het gevoel bleef. Vol vertrouwen reed ze verder.
‘Sum ben je er weer?’ lachtte Sam
‘uh ja hoor?’ niet begrijpend keek ze hem aan.
‘je reageerde net niet, is er wat? Je leek zo in gedachten verzonken’
‘Nee er is niets.’ Ze toverde een glimlach op haar gezicht en knikte geruststellend.
‘zullen we een galopje doen?’ schreeuwde Maarten naar achter toen we aan het open veld kwamen
‘daar heb ik wel zin in!’ riep ik terug en keek afwachtend naar Sam en Ron.
Sam knikte ja, toen ik naar Ron keek vormde zich een grijze rand om hem heen. Het was lichtgevend en toch niet. Net als het randje licht rond je lampenkap wanneer hij aan is.
Ron knikte na en ik besloot om na deze galop langs hem te gaan rijden!
‘klaar?!’
‘klaar!!’ klonk het als uit een mond vanuit de achterhoede en als een pijl uit een boog schoten de 5 paarden en hun berijders over het veld.
Let’s Dance zweefde over de bodem, de kracht die in zijn sprongen zat drong door tot elke spier van Summer, ze keek rond zich en besefte dat ook de andere er zo van genoten. In haar ooghoeken zag ze Ron en Heaven, de groffe zelfzekere sprongen van deze ruin vielen altijd op! Ron was zelf ook redelijk breed gebouwd, en dit zwaardere paste wel bij hem. Op dat zelfde moment gooide Heaven wild zijn hoofd in zijn nek.
‘dit gaat fout!’ dacht Summer en nog voor Heaven iets kon doen bereidde ze zich al voor door iets voor hem te gaan rijden. Heaven zag dit echter als een race spelletje en bokte wild zijn berijder er af! Ron die de versnelde pas van Heaven niet gevoelt had en dus ook de bok niet had voelen aankomen vloog door de lucht en viel redelijk hard tegen de grond.
‘Verder kom je al niet maatje’ reageerde Summer nadat ze de teugels van Heaven had gegrepen toen hij voorbij kwam.
‘HOO! Er is er eentje gevallen’ riep ze waarschuwend, en binnen de vijf minuten stond iedereen in de buurt. Sam hield Heaven en zijn eigen Melody vast terwijl Maarten zijn eigen ruin Rasmus en Summer’s paard Let’s Dance vast hield. Summer zelf zat bij Ron
‘gaat het?’ vroeg ze overbodig
‘ja het gaat’ mompelde hij met een lichte blos op zijn wangen. ‘je wist wat er ging gebeuren he?’ vragend keek hij haar aan.
Geschrokken ging Summer recht staan en hielp ze Ron ook omhoog.
‘ja.’ Antwoordde ze kort, en zonder in zijn lichtgrijze ogen te kijken stapte ze terug op Let’s Dance, de andere volgde haar voorbeeld.
‘zullen we maar even stappen?’ informeerde Maarten.
‘is het beste denk ik’ reageerde Sam bezorgd.
‘zijn meisje’ was stil nadat ze Ron geholpen had, wat hadden ze tegen elkaar gezegd?
“help?” vroeg ze onbewust in haar gedachten.
Weer verscheen de ‘schim’ hoewel hij dit maal geen schim meer was, het gezicht van een knappe jongeman kwam te voorschijn.
“je hebt geen hulp nodig Sum. Ron weet net zo goed als iedereen dat je speciaal bent. Dit was toeval...”
“maar...”
“sst...Jij weet diep vanbinnen wie je hiermee kan vertrouwen en wie niet. Luister naar je hart!”
Weer verdween hij.
Ze gingen stapvoets tot bij hun stal waar Summer’s moeder al samen met Nims stond om haar op te wachten
‘fijne rit gehad?’ vroeg Nims.
‘ja toch wel’ antwoordde ze zacht.
Hij keek haar veelzeggend aan.
‘wij moeten zo eens praten meisje’ melde hij zacht toen hij langs haar op de achterbank gleed.
‘kan maar niet hier’ fluisterde ze met een blik op haar moeder. Deze keek achterdochtig door haar achteruitkijk spiegel.
‘is er wat?’

Citaat:

‘nee mam’

Zwijgend haalde Summer even later Let’s van de trailer en zette ze hem in zijn stal.
‘Moet ik helpen met voeren?’
‘nee. Nims helpt me wel.’ Knikte Summer.
Toen haar moeder de stal verliet wilde ze het voer gaan klaarmaken
‘wacht eens even’ zuchtte Nims terwijl hij haar arm nam en haar zachtjes naar zich toe trok.
Met tegen zin liet ze zich tegen hem aan trekken. Hoewel de sterke armen haar een veilig gevoel gaven.
‘wat is er meid? Een blinde kan zien dat er wat scheeld.’
Ze liet haar hoofd rusten op zijn schouder.
‘Sam,Ron...’ zuchtte ze alsof het alles verklaarde.
‘wat is er met hen’
Smekend keek Summer hem in zijn ogen. Waarom deed hij dit? Alsof hij het niet wist!
‘Ach Sam...H...Hij is... En Ron! Die...Die weet het en...’ ze probeerde los te komen uit zijn armen. Maar hij liet haar niet los.
‘laat me los’
Koel keek ze in zijn donkere ogen ogen.
‘nee...Jij moet niet altijd dat muurtje om je heen bouwen!’ bezorgd probeerde hij een arm rond haar heen te leggen
‘ik moet voeren!’ haar stem werd harder en de ogen stonden boos.
‘summer’
‘niet nu!’ woest trok ze haar arm los en liep ze naar de zadelkamer waar ze de emmers voor Riskino, Let’s Dance, Pleasure en Gilian klaar maakte, vervolgens gaf ze ze ook nog wat hooi. Ze wilde de stallen uit gaan toen Nims haar weer naar zich toe trok.
‘Summer’ begon hij iets strenger ‘wat scheeld er?’
‘niets!’ antwoordde ze verbaasd.
‘doe asjeblieft normaal’ probeerde hij zelfzeker. Wat moest hij met dit meisje? Hoe moest hij op haar reageren?
Summer voelde zijn onzekerheid aan en vroeg hem vriendelijk aan de kant te gaan, overvallen door deze hele situatie ging hij, als verdoofd, aan de kant.
‘summer!’ probeerde hij nog een keer. Maar ze draaide niet meer om, ze liep door naar huis.
De trap op en barste op haar bed uit in tranen.
‘ik snap het niet meer!’ zuchtte ze ‘ik snap het allemaal niet meer’ Ze draaide op haar zij en bedacht wat ze hem nu had aangedaan...Waarom deed ze zo rot?
Zonder na te denken liep ze weer naar beneden, trok haar schoenen aan en liep naar stal waar Nims, zoals ze wel dacht, nog steeds overdonderd zat.
‘sorry!’ haar tranen had ze voor ze de stal in ging ruw weg geveegd
‘rustig meisje, kom eens hier...’ zei hij zacht
Ze liep bedeesd naar hem toe en liet zich naast hem op het stro zakken. Hij legde zijn arm rond haar en vroeg haar nogmaals wat er was.
Het hele verhaal stroomde er uit, over de buitenrit, over de geest, over Sam en Ron. En tot slot dat ze het allemaal niet meer begreep
‘rustig maar...Komt allemaal goed.’ Hij nam haar in zijn armen en trooste haar. Zichzelf afvragend of hij wel zeker was van wat hij zei. Kwam het wel allemaal goed?