Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-13 13:31

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-13 13:31

femkepien schreef:
Dan moet je ook rustig schrijven, het verhaal moet wel spannend blijven.

maar als ik van jullie zo snel schrijven moet, hoe wil ik dan rusig kunnen schrijven?

**Geplaatst**: 14-08-13 13:33

Geplaatst: 14-08-13 13:33

tonylove schreef:
femkepien schreef:
Dan moet je ook rustig schrijven, het verhaal moet wel spannend blijven.

maar als ik van jullie zo snel schrijven moet, hoe wil ik dan rusig kunnen schrijven?

Gewoon op je verhaal blijfen letten , het was een leuk hoofdstuk maar snapte er niet veel van , neem je tijd ervoor !
Het blijfd leuk als je er wat langer over doet en je je eigen tijd neemt !

**Geplaatst**: 14-08-13 13:34

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst: 14-08-13 13:34

Niet je op laten jagen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-13 13:34

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-13 13:34

maar ik snap jullie niet, en als je het nu niet snapt, kan ik net zo goed stoppen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-13 13:47

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-13 13:47

ik heb het een beetje veranderd, ik plaats het zo

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-13 13:53

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-13 13:53

Hoofdstuk 5 Waarom?

Ik had een geweldige tijd samen met Trust. We galoppeerden door de bergen, over het strand en sliepen samen onder de sterren. Ik stond op Trust zijn rug en plukte fruit en groente uit bomen en struiken. We dronken samen van het heldere water van het meer en genoten vol op van het leven. Tot die ene verschrikkelijke dag… Ik was bessen gaan plukken, zodat Trust even uit kon rusten, maar toen ik terug kwam lag Trust languit op de grond. Ik liet al mijn bessen vallen en knielde neer naast trust, maar helaas, zijn ogen waren dicht, Trust had mij verlaten… waarschijnlijk aan een koliek. De hele dag huilde ik, ik had mijn beste vriend gevonden en weer kwijt geraakt… Ik hield van hem en ook hij is nu weg. Met een gierende ademhaling slenterde ik door het bos. Wat had het leven nu nog voor zin? Waarom zou ik nog willen leven? Toch niemand houd van mij, en diegenen die dat wel hebben gedaan, zijn overleden.. Ik zuchtte diep en zoog mijn longen vol lucht. Ik veegde mijn tranen af aan de rug van mijn hand, haalde het vastgeplakte haar van mijn gezicht en rechtte mijn rug. Ik moest mij is niet zo aanstellen! Eerst moest ik maar eens een slaapplek vinden. De takken knisperde onder mijn voeten en het begon te schemeren. Ik was eigenlijk doodsbang. Ik ging op een mos begroeid plekje liggen en luisterde naar de geluiden vanuit het donker. Vermoeidheid dwong mij lijf om te gaan slapen.

Vrolijke muziek drong mijn oren binnen. Uitgerust werd ik wakker en keek ik verbaasd naar rechts, daar waar het geluid vandaan kwam. Ik liep er naartoe en toen ik door de grote deuren ging, wist ik even niet wat ik zag. Overal vrolijke, dansende mensen, grote gekleurde lampen en tafels met hapjes, fris en alcohol. Ik liep naar binnen, maar veel tijd om te kijken had ik niet. Ik werd meegetrokken door een jongen die met mij danste. Vrijwel meteen trok ik mijn hand weg en liep verder. Nog een keer trok de jongen mij mee, nu liet ik het toe. Ik danste, maar niet van harte, nogsteeds was ik intens verdrietig. De jongen gaf mij een zakje, een glas wijn en gooide de inhoud van het zakje in mijn wijn, dat ik voorzichtig opdronk toen hij gebaarde het op te drinken. Ik was bang dat er iets met mij gebeuren zou als ik het niet deed, dus gooide ik het in èèn achterover. Toen het glas wijn op was, voelde ik opwinding opstijgen. Alles leek veel beter en mijn verdriet en zorgen waren weg. Ik danste en zoende met de jongen, ook al kende ik hem niet. Het was geweldig! Ik werd helemaal gek en danste met allerlei jongens. Vrijwel iedereen was dronken en vrolijk, ik vond het heerlijk. Ik weet niet wat de jongen in mijn wijn gedaan had, maar ik zou het zeker gaan vragen en nog veel vaker gaan gebruiken.

Pff wat een nacht gisteren. Ik opende voorzichtig mijn ogen. Mijn hoofd bonkte en de adrenaline stroomde nog door mijn lichaam. Nu zag ik pas dat ik in een zaal lag, de zaal waar ik gister zo uitbundig gedanst en gedronken had. Ik wist het zeker, vanavond was weer zo’n feest en ik ging er weer heen. Van de jongen had ik een paar zakjes gekregen. Voorzichtig had ik gevraagd hoeveel het kostte, maar hij zei dat het niks koste als ik met hem zoende. Zo gezegd, zo gedaan. De dag duurde lang, ik wachtte op het feest en toen het feest begon, dronk ik ontiegelijk veel en deed zelfs 2 keer een zakje in mijn glas. Het voelde of ik vloog, het was zo lekker. Alles vergeten en even helemaal losgaan! Na afloop voelde ik voldoening, geen stress. Eindelijk leefde ik! Waarom hadden papa en mama niks over feesten en drugs gezegd? Waarom hadden ze niet gezegd dat het zo vreselijk heerlijk was? Wat er daarna gebeurde weet ik niet meer, maar toen ik de volgende ochtend weer wakker werd, lag ik in een oude caravan, in een tweepersoons bed. Voorzichtig keek ik om. Daar lag een jongen? Hoe kwam die hier?! Maar sterker nog, hoe kwam ik hier nou weer? Waarschijnlijk was ik met mijn dronken kop mee naar huis gegaan met een van die leuke jongens. Voorzichtig kuste de jongen mij op mijn mond. Gadver, hij rook naar alcohol, maar toch kuste ik hem voorzichtig terug. Uit het niets gaf hij mij een klap, waadoor ik knock out ging en niks meer kon herinneren.

Het leven was somber, met hoogste en diepte punten, zag ik eindelijk in. Ik had mij ingeschreven op een universiteit en zocht een leuk, goedkoop huisje. Ik had bijna niets van mijn geld uitgeven omdat ik samen met Trust voor mijzelf had kunnen zorgen, en anders had ik altijd nog de bank en mijn spaarrekening. Ik kreeg een huisje toegewezen net buiten de stad, dicht bij het bos. Mooi, daar had ik mooie herinneringen, zoals dansen met opa, spelen met Trust en wandelen met mama en papa. Het huisje werd mijn droomhuis en op de universiteit deed ik het ook goed. Ik kon nu eindelijk alle energie en liefde stoppen in mijn werk. Toch was ik best alleen, zo in mijn uppie, dus kocht ik er ook nog een katje bij. Het diertje noemde ik Vanata. Ze was erg aanhankelijk en lag altijd bij mij. Wel dacht ik regelmatig aan de jongen die mij bewusteloos sloeg. Wat zou hij daarna met mij gedaan hebben? het bleef bij mij 1 groot vraagteken, ik wist helemaal niets meer. Alleen dat hij sloeg, ik bewusteloos viel en weer wakker werd in het bos, in de modder, ziels alleen. Ik had nog wat dagen in het bos rondgezwerft tot ik het niet meer aankon. Toen was alles heel snel gegaan en had ik binnen een paar weken een huisje.

wat beter te snappen?