Bokt.nl

Thasja schreef:

Hoe heb je dat voor mekaar gekregen??

Citaat:

Butterfly Fly Away
‘Goede morgen Fly,’ Lucas en Aaron staan al weer vroeg bij mijn staldeur te wachten.
Ik til mijn hoofdje op en kijk ze even chagrijnig aan, daarna laat ik mijn hoofdje weer boven op de teddybeer vallen en doe mijn oogjes weer dicht.
‘Fly, kom op. Opstaan!’ Lucas opent de deur, ‘Het is een bijzondere dag vandaag.’
Voor ik het in de gaten heb, staat Lucas al naast mijn hoofd met het halster ding in zijn handen en Aaron komt ook naar binnen gelopen.
‘Kom op boef, tijd om je beentjes te strekken!’
Beentjes strekken? Naar buiten! Ik hinnik een keer en sta vliegensvlug op, want ik wil naar buiten toe!
‘Fly, please,’ zucht Lucas waarna hij vlug het halster over mijn neusje trekt als ik eventjes niet beweeg.
Aaron staat lachend in de deuropening en loopt voor ons uit, naar buiten toe. En dat vind ik zo leuk!
Maar als we buiten zijn, mag ik niet naar de paddock toe. Lucas doet een groter touw aan mijn halster vast en dat touw doet hij door een ring aan de muur. Ze pakken allebei zo’n raar ding! Het heeft haren!
‘Wat is dat!’ Hinnik ik luid, mijn neusgaten wijd opengesperd en mijn ogen gericht op die rare dingen.
Ze komen steeds dichterbij, maar dat wil ik helemaal niet. Ze zien er echt gevaarlijk uit en dat wil ik niet in mijn buurt hebben! Ik zet een stapje opzij en nog een, maar plotseling kan ik niet meer verder. Ik zit vast!
‘Ho meisje, rustig maar,’ sust Lucas, ‘Er is echt helemaal niets engs aan.’ Hij laat het touw los en ik zit niet meer vast. Wat een geluk!
Lucas legt een van die dingen dicht bij mij in de buurt en ik ben toch wel heel benieuwd wat dat gevaarlijke ding dan is. Stapje voor stapje kom ik steeds dichterbij totdat ik plotseling met mijn neus tegen de haren zit. Meteen gooi ik mijn hoofd in de lucht en kijk stiekem naar beneden. Daar, voor mijn voetjes, ligt nog steeds dat rare ding…
‘Eet je mij op?’ Hinnik ik naar beneden, maar ik krijg helemaal niets te horen.
Leef je nog?
Met mijn ene beentje schop ik voorzichtig tegen dat harige ding aan, maar er gebeurd niets, helemaal niets.
Wacht, er gebeurt niets… Als het toch niets doet, kan ik het net zo goed pakken!
Snel doe ik mijn hoofdje weer naar beneden en pak dat harige ding vast met mijn tanden. Lucas en Aaron vinden het denk ik heel grappig, want ze moeten heel hard lachen!
‘Geef maar meis, dat is niet bedoelt om te eten,’ Lucas pakt dat ding vast en ik laat het maar los.
Hij gaat met dat ding over mijn vacht heen en ik volg alle bewegingen die hij maakt, omdat ik nog steeds niet weet of ik dat ding wel kan vertrouwen. Het mag dan nu wel ongevaarlijk lijken, maar wie weet veranderd het straks in een super eng monster en valt het me aan! Of nog erger, eet het mij op!
Lucas maakt steeds dezelfde beweging met dat ding, van boven naar beneden. En gek genoeg, vind ik het nog fijn ook! Mijn spieren beginnen zich te ontspannen en ik moet opletten dat ik niet om val. Mijn lipje hangt ontspannen naar beneden en ik doe mijn oogjes dicht. Ik wist niet dat zo'n gevaarlijk zo fijn kan zijn.
Aaron en Lucas staan allebei met een harig ding over mijn rug, buik en hals te vegen, maar plotseling stoppen ze. ‘Hé! Ga door!’ brutaal kijk ik naar Lucas terwijl ik zo beledigd mogelijk hinnik. Om kracht bij te zetten schraap ik ongeduldig met mijn hoefje over het beton en kijk ik naar mijn rug.
‘Kom dame, ik wil je graag voorstellen aan een vriend van mij,’ Lucas maakt lachend mijn touw los en ik vraag me af wat we nu dan weer gaan doen. Om maar even een braaf veulen te zijn, loop ik netjes met hem mee.
Ik ben benieuwd wat we nu dan weer gaan doen!
Lucas loopt naar een deel waar ik nog niet ben geweest, we lopen langs de paddock waar hij mij de laatste keer los liet en ik stop daar netjes. Ik kijk raar op als ik merk dat Lucas door blijft lopen en het lange touw gaat strak zijn.
‘Hé Lucas, je vergist je,’ hinnik ik zacht.
Hij stopt met lopen en draait zich om. ‘Fly, we gaan ergens anders naar toe,’ zegt hij terwijl hij me weer in beweging probeert te krijgen, maar ik weet zeker dat ik hier in de paddock moet zijn!
‘En wie hebben we hier?’ vanuit de paddock waar ik voor sta, klinkt gehinnik. Ik hoor de doffe stappen van de hoeven in het zand en ze komen naar mij toegelopen.
Niet veel later staat er een groot, zwart paard over het hek te kijken. Het paard ziet er anders uit dan de paarden die ik heb gezien.
‘Vertel je naam eens?’ het grote paard kijkt me vriendelijk aan ik beslis dat ik deze wel lief vind.
‘Lucas noemt me Fly, Butterfly. Hoe heet jij?’
‘Butterfly...’ het paard denkt even na, ‘Van Saela?’ hij lijkt te twijfelen en de blik in zijn ogen veranderd als ik zeg dat dat mijn mama is. ‘Mijn naam is Wise Guy, ik ben jouw papa.’
Hij klinkt blij, maar ook verdrietig. En als hij echt mijn papa is, wil ik kennis met hem maken!
Ik geef een flinke ruk aan het touw en het vliegt zo maar uit Lucas’ hand. Eerst heb ik het nog niet helemaal door, maar als ik zie dat het touw op de grond ligt, ga ik snel onder het draadje door. Als ik mijn hoofd naar beneden doe, kan ik het omhoog duwen en kan ik er onder door. En voor ik het weet, sta ik naast mijn papa!
‘Je lijkt erg op je moeder Fly,’ hij zucht en drukt zijn neus tegen mijn neus aan.
Mijn papa is heel sterk, groot en lief!
‘Wise, kom eens hier,’ Aarons stem klinkt heel dichtbij en papa trekt zijn neus terug en loopt naar Aaron toe.
‘Fly, kom als de donder hier,’ Lucas klinkt bang en boos tegelijk, ik word er een beetje bang van en ik weet dat ik iets heb gedaan wat niet mag van Lucas.
Met een teleurgesteld gevoel kijk ik naar papa. ‘Het is goed Fly, ga maar naar Lucas,’ het klinkt vertrouwd en om een brave dochter te zijn, loop ik met mijn hoofd beschaamd naar beneden, naar Lucas toe.
‘Wil je dat niet meer doen?’ een zucht ontsnapt uit zijn mond, maar ik weet nog steeds niet waarom ik niet naar papa mag…
Lucas geeft me een aai over mijn bol en leidt mij weer uit de paddock. Hij heeft het draadje losgemaakt en de balk weggehaald en Aaron houdt papa vast. Lucas is best wel een beetje kwaad op mij. Om maar even lief te doen, loop ik netjes achter hem aan, zonder te staken.
We lopen over een lang, recht pad en overal waar ik kijk zijn paarden! En kleine veulentjes, zoals ik! Maar we gaan niet naar de paarden en de veulentjes toe en ik snap echt niet meer waar we dan naar toe gaan, want aan het einde van het pad staat een hek en daar kunnen we niet meer verder.
‘Wil jij vast vooruit lopen?’ vraagt Lucas aan Aaron. Aaron gaat iets harder lopen en springt dan over het hek heen. Ik kan hem niet meer zien!
Verbaasd kijk ik naar voren, want hij is zomaar ineens verdwenen! Ik bries zachtjes door mijn lippen en spits mijn oren goed. Ik hoor Aarons voetstappen, maar ook nog wat anders…
‘Een ander paard!’ hinnik ik vrolijk. Ik ben meteen mijn verdriet vergeten en sta ongeduldig naast Lucas te wachten als het hoofd van Aaron weer tevoorschijn komt. En daar komt ook de rest tevoorschijn.
Lucas komt weer in beweging en nieuwsgierig ga ik achter hem aan. En dan ineens, komt er een paardenhoofd tevoorschijn. Maar het paard is niet zo groot als alle andere paarden die ik heb gezien, het is maar iets groter als ik en net zo zwart als papa.
Aaron staat eindelijk bij het hek en ik wil kennis maken met dat paard, maar Lucas gaat weer stil staan.
‘Zal ik het hek open doen?’ vraagt Aaron. Ik zie dat Lucas knikt en meteen daarna pakt hij mijn touw iets steviger vast, hij is vast bang dat ik er weer vandoor ga.
Aaron maakt het hek helemaal open en komt dan achter het hek vandaan. En naast hem staat een klein paardje met vier witte benen, een vlek op zijn buik en een bles op zijn hoofd. Er zitten allemaal rare dingen in zijn manen en er zit er ook eentje in zijn voorpluk.
‘Wie ben jij?’ vraag ik brutaal. Ik wil een stapje naar voren zetten, maar Lucas laat me niet naar voren gaan.
‘Zo zeg, jij bent nieuwsgierig,’ antwoordt hij, ‘Mijn naam is Zorro. Jij bent zeker Butterfly, het bijzondere veulen,’ hinnikt hij lachend. Wild schud ik met mijn hoofd op en neer waardoor Aaron en Lucas moeten lachen. En daarmee wordt de greep van Lucas ook losser. Ik zie mijn kans en geef weer een flinke ruk aan het touw en draaf vrolijk naar Zorro toe. Ik druk mijn neus tegen zijn neus, zoals papa toe straks ook deed. Ik adem diep in en blaas dan zachtjes uit door mijn neus en Zorro doet hetzelfde. We blijven eventjes zo staan, totdat Lucas weer wat zegt.
‘Dat gaat wel goed komen denk ik,’ lachend pakt hij het uiteinde van het lange touw weer vast en gaat in het gras zitten. Ik kijk eventjes naar hem en zoek daarna weer met mijn neus naar die van Zorro.
‘Luuc, zal ik hem maar meenemen? Ik denk dat we een maatje voor haar hebben,’ Aaron aait over de rug van Zorro.
‘Ik had niet gedacht dat het zo snel zou gaan, maar dit scheelt ook weer een hele hoop pluiswerk!’ Lucas staat weer op en loopt naar Aaron, Zorro en mij toe.
Terwijl hij loopt, pakt hij een ding uit zijn zak en hij gaat er op tikken, zoiets doms heb ik nog nooit gezien! En het maakt nog geluid ook! Dat moet ik van dichtbij bekijken.
Vastbesloten loop ik naar hem toe en duw mijn neus tegen dat ding in zijn handen. Het ruikt heel raar… Zal het ook raar proeven? Ik ga met mijn lip over dat ding heen en probeer het dan vast te pakken.
‘Hela, dat doen we niet,’ streng kijkt hij me aan en ik weet meteen dat dat ding niet om op te eten is. Het proefde wel heel gek en vies…
Aaron en Zorro lopen al weg terwijl ik nog met mijn neus tegen dat ding aan zit.
‘Fly, ga je mee?’ vraagt Lucas en ik volg hem braaf.
Hij aait mij over mijn hals terwijl we lopen en ik weet weer waarom ik heb besloten dat ik hem lief vind! Met mijn neus zoek ik dan ook zijn andere hand op, maar ik kan hem niet vinden.
Dan ga ik maar dichter tegen hem aanlopen!
En voor ik het in de gaten heb, lopen we alweer voor de paddock van mijn papa. Hij staat bij het hek. ‘Hallo papa!’ hinnik ik hard.
‘Hallo Fly,’ hinnikt hij terug. Hij loopt een stukje met ons mee, totdat hij niet meer verder kan omdat er een hek voor staat.
We lopen nog een klein stukje door en komen dan bij een andere, lege paddock. Aaron loopt er al in en Lucas en ik doen precies hetzelfde, maar hij doet twee draadjes weer dicht en legt doet er dan twee balken bij. Aaron heeft ook net zo’n lang touw gepakt en doet die aan het halster van Zorro vast, dan loopt hij achteruit, met het touw in zijn handen. En Lucas doet precies hetzelfde.
Ik snap niet helemaal wat ze nu bedoelen en kijk hulpeloos naar Lucas toe. Maar Zorro weet wel wat hij bedoelt en loopt voorzichtig naar mij toe.
Ik blijf stil staan en kijk wat hij gaat doen. Hij drukt eerst zijn neus weer tegen die van mij en loopt dan twee pasjes verder.
‘Whah! Dat kietelt!’ hinnik ik hard als hij op mijn rug begint te kietelen. Ik hoor hoe hij zachtjes moet lachen, maar hij gaat toch door.
Eigenlijk vind ik het best wel fijn! Het lijkt wel op wat Lucas altijd doet.
Ik heb het de andere paarden ook wel eens zien doen, zal ik dat ook kunnen?
Voorzichtig ga ik met mijn neus naar zijn rug en wrijf met mijn bovenlip over zijn vacht heen en zo zijn we elkaar lekker aan het kriebelen. Lucas en Aaron laten ons lekker onze gang gaan en staan tegen elkaar te praten.
Zorro stopt met kriebelen en loopt een paar stappen bij mij vandaan, daar gaat hij in het zand liggen en probeert om te rollen , wat hem de eerste twee keer niet lukt. Ik hoor hem heel diep zuchten als hij het nog een keer probeert en dan lukt het wel. Aaron heeft nog steeds het lange touw in zijn handen en wordt op het moment dat Zorro om rolt, heel hard omgetrokken. Snel loopt hij naar Zorro toe en maakt het touw los. Daarna loopt hij naar mij toe en maakt ook mijn touw los.
Verbaasd kijk ik om me heen. Mag ik los? Ik mag los!
Ik zet het op een rennen en laat daarbij Zorro schrikken als ik een noodstop maak voor zijn neus. Bokkend en springend rent hij weg en ik ga erachter aan. We maken er een spelletje van en ik heb de grootste lol! Maar al heel snel stopt Zorro met rennen en gaat op zoek naar die groene sprieten. Ik probeer nog om hem te laten rennen, maar hij wil niet meer.
‘Ah, toe,’ vraag ik hem.
‘Nu niet meer, ik ben niet meer zo jong als jij.’ Hijgend laat hij zich weer in het zand ploffen. Hij ziet er moe uit en hij is helemaal nat.
Teleurgesteld loop ik naar Lucas toe, misschien wil hij wel met me spelen. Maar Lucas wil ook niet, net zoals Aaron.
‘Butterfly, kom maar.’
Mijn oortjes vliegen meteen naar voren als ik de stem van Floor hoor. Ze staat achter het hek, met haar arm uitgestrekt. Nieuwsgierig loop ik naar haar toe en druk mijn neusje tegen haar handje aan. Een grote lach komt op haar gezicht en ze begint me over mijn hoofd te aaien.
‘Weet je, mijn broer vind jou stiekem heel lief! En ik ook! Want je bent nog maar heel klein. En papa en mama en Lucas vinden jou heel stiekem een heel bijzonder paardje… En ik ook,’ zachtjes fluistert ze en als ze klaar is met praten, geeft ze mij een kus op mijn neus.

Thasja schreef:

Leg maar meteen een hele kelder in die voorraad aan jonguh!! Dan kunnen andere mensen het ook gebruiken xD Super leuk, maar begrijp me niet verkeerd, ook wel een beetje een vaag stukje xD Sommige dingen begrijp ik niet zo goed, maar dat ligt ook wel aan mij, denk ik Nogmaals: een superleuk stukje!!