Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-06-13 22:23

Geplaatst: 11-06-13 22:23

prugelpiet schreef:
Maar als je het wil uitgeven, kun je beter geen fragmenten meer op internet zetten uitgevers zijn daar niet altijd zo blij mee

KKKSSttttttt niet zeggen!!!!
Straks schrijft ze stiekem verder en kunnen wij niet meelzen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-13 22:26

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-13 22:26

kiki1976 schreef:
prugelpiet schreef:
Maar als je het wil uitgeven, kun je beter geen fragmenten meer op internet zetten uitgevers zijn daar niet altijd zo blij mee

KKKSSttttttt niet zeggen!!!!
Straks schrijft ze stiekem verder en kunnen wij niet meelzen

Haha, wie weet <<)

Nee, haha, ik zal alles trouw hier neer zetten voor jullie +:)+

**Geplaatst**: 11-06-13 23:03

Geplaatst: 11-06-13 23:03

Whaha wie heeft het opgegeten dan

Smartphones... leven soms hun eigen leven... ik wilde iets zeggenn en toen werd het geplaatst... ben nu kwijt wat ik zeggen wilde...

Het is een spannend verhaal

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-13 23:31

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-13 23:31

Neon schreef:
Whaha wie heeft het opgegeten dan

Smartphones... leven soms hun eigen leven... ik wilde iets zeggenn en toen werd het geplaatst... ben nu kwijt wat ik zeggen wilde...

Het is een spannend verhaal

Haha, niemand. Of naja, de soldaten van Laikem hadden misschien wel honger :Y)

Bedankt voor je reactie, ik ben blij dat jullie het spannend vinden, het volgende stuk komt eraan! $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-13 23:32

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-13 23:32

Hier het nieuwe, beloofde stuk voor vanavond!

Ik begon moe te worden. Mijn benen konden niet meer. Ik hijgde zwaar. Zweetdruppeltjes liepen over mijn voorhoofd. Zonder op te kijken rende ik de steeg uit, naar rechts, de straat over, een andere steeg in. Mijn keel deed pijn van het inhaleren van de ijskoude lucht. Toch moest ik door. Langs de bakker, de hoek om. Snel..
Ik trok nog een sprintje en schoot de bosjes in. Takjes schraapten langs mijn huid en lieten rode strepen achter. Nog even doorzetten..
Ik hoorde piepende banden achter mij, van een auto. Hoewel ik niet sneller kon, probeerde ik het. Half struikelend rende ik verder het bos in, de vele bomen ontwijkend. De besneeuwde grond was glad en enorm hard, maar ik wist overeind te blijven.
Het geschreeuw en de sirene’s klonken steeds verder weg. Langzaam maar zeker groeide de afstand tussen mij en de soldaten.

“Quinn!”
Luid hijgend kwam ik aan bij het vervallen boswachtershuisje. Ik knalde tegen de houten muur en bleef er even uitgeput tegen aan staan.
“Jonah!” riep ik nu ook. Mijn handen waren leeg. Waarom had ik dat brood ook laten vallen? Nu hadden we niets. Geen eten, geen drinken, niets. Ik was voor niets weg gegaan. Ik had ons verraden..
Mijn ademhaling klonk raspend en piepend. Mijn hoofd was knalrood.
“Quinn! Jonah!” herhaalde ik nu, dit keer was ik alweer meer op adem gekomen. Ik duwde mij weg van de muur en trok de deur open van het huisje.
“We moeten weg! Nu!”
Mijn stem klonk angstig, vol paniek. Ik rende de stoffige woonkamer in. Daar was Jonah. Hij keek mij verbaasd en geschrokken aan.
“Wat is er aan de hand?” vroeg hij.
“Het Laikemse leger..” Ik haalde even diep adem en probeerde rustiger te worden. “Ze volgden mij. Ik..” langzaam schudde ik mijn hoofd. “Ik heb het verprutst..” Moeizaam slikte ik. Mijn keel was kurkdroog en pijnlijk. Jonah staarde mij aan. Hij leek even in een soort van shock.
“We moeten hier weg!” drong ik nu aan. “Snel!”
Jonah zuchtte. Hij keek even om zich heen. Ik zag dat hij zich net zo onprettig voelde als ik. Ik trok mijn vest recht en keek Jonah even strak aan.
Quinn kwam ook de woonkamer binnenlopen. Ze keek mij vragend aan en legde haar hoofd tegen mijn borstkas. Ik sloeg mijn armen beschermend om haar heen en streelde langzaam over haar zachte wang.
“Ik hou van je..” fluisterde ik zacht. Tranen prikten nu in mijn ogen, maar ik vertikte het om te gaan huilen. Niet nu. Niet hier. Niet bij Quinn. Zij had het al moeilijk genoeg.
“Ik hou ook van jou, Stan..”
Ik glimlachte even waterig en beet op mijn lip. Even leek de tijd stil te staan. Daarna drong het weer tot mij door dat we moesten gaan.
“We moeten gaan, echt.”
Ik liet Quinn los en keek haar even aan. Ze zag er vermoeid en verward uit. Quinn knikte.
“Hier, trek mijn schoenen aan Quinn, op die hakken red je het niet. En ik wil je niet kwijt,” sprak ik zachtjes. Ik schopte mijn schoenen uit en schoof ze met mijn voeten naar Quinn toe.
“En jij dan? Dan heb jij geen schoenen..”
“Maak je geen druk, ik red het wel. Kom op, trek ze aan.”
“Doe niet zo eigenwijs, Stan! Hier hebben we geen tijd voor!” Quinn keek mij streng aan. We wilden allebei het beste voor elkaar.
“Quinn.. Het ergste wat mij kan overkomen is dat ze jou te pakken krijgen. Ik red mij wel, geloof me. Trek die schoenen aan.”
Quinn schudde haar hoofd even en keek naar mijn zwarte sneakers die voor haar op de grond lagen. Ze leek nog even te twijfelen, maar nam toen het aanbod aan. Ik knikte goedkeurend en draaide mij om naar Jonah. Hij stond mij afkeurend aan te kijken en was er waarschijnlijk absoluut niet mee eens dat Quinn mijn schoenen zou dragen. Toch hield hij wijselijk zijn mond. Dit was het verkeerde moment voor ruzie of onenigheden.
“Let’s go..” mompelde Jonah nu. Hij draaide zich om en liep met een versnelde pas richting de deur. Quinn zette de achtervolging in. Ik keek nog even rond in het huisje, sloot mijn ogen even en rende toen achter hen aan op mijn sokken. Dit werd nog een zware tocht.

“Daar hoor ik geblaf,” Jonah wees naar het westen, “en daar ook,” plakte hij er achteraan terwijl hij naar het noorden wees. Ik keek naar de richtingen waar hij heen wees. Hard geblaf echode door het bos. Die honden zouden ons sowieso ruiken. Als we hier zouden blijven vonden ze ons, dat was zeker.
“Dus ik stel voor dat we naar het oosten gaan,” zei Jonah nu. “Alleen hebben we dan alsnog één probleem: Het bos houd daar snel op en dan komen we bij de grens van Laikem. Waarschijnlijk staat het daar momenteel vol met soldaten die daar posten en de wacht houden. En de vraag is ook of we veilig zijn in Laikem..”
Ik zuchtte. Ik had het echt verpest. Dat boswachtershuisje was perfect geweest om langer te verblijven tot we betere ideeën hadden gekregen. Nu moesten we snel iets anders vinden. Het zou niet lang duren voor de soldaten met hun honden ‘ons’ boswachtershuisje zouden vinden. Als ik verdomme niet zo dom was geweest om die supermarkt in te lopen dan hadden we nu rustig op de grond in het huisje gezeten met z’n drieën en hadden we allemaal een broodje gegeten en de rest over gehouden voor de volgende dagen. Ik had kunnen verwachten dat er nog meer soldaten en agenten de supermarkt in zouden komen. Er waren er namelijk al twee eerder naar binnen gegaan, voor mijn neus. Moedeloos schudde ik mijn hoofd. Opnieuw prikkelden de tranen in mijn ogen.
“In Laikem vallen we tenminste minder op. Daar kunnen de jongeren gewoon nog over straat lopen neem ik aan. Alleen verstaan we niets van wat die mensen zeggen daar en als ze erachter komen dat wij niet uit Laikem komen dan hebben we een groot probleem denk ik zo..” zei ik nu.
Ik mocht mensen uit Laikem altijd al niet, maar dat was meer omdat er de laatste jaren zoveel conflicten tussen Laikem en Teniaza waren geweest over van alles en nog wat. Het meest had ik nog niet eens goed gevolgd. Maar er zouden vast ook wel aardige mensen in Laikem wonen. Misschien konden we het wel voor elkaar krijgen om tijdelijk ergens onder te duiken bij mensen die dat zagen zitten en er ruimte voor hadden..
“Dus.. Wat gaan we doen?” vroeg Quinn nu onzeker. Ik keek Jonah even aan.
“Naar het oosten,” hakte Jonah de knoop door. “En wel snel..”
“Wacht!” onderbrak Quinn Jonah. “Kunnen we echt niet langs die honden? Als we heel stil zijn? Ik bedoel… Laikem.. Dat lijkt mij niet zo veilig..” stamelde Quinn angstig. Jonah zuchtte luid en keek Quinn aan.
“Luister, Quinn. Honden kunnen uitstekend ruiken. Het gaat er niet om dat ze je zien. Die honden ruiken ons spoor. Als we langs die honden gaan, zijn we er sowieso bij. Dan worden we gepakt. Zonder twijfel.”
Quinn sloeg haar ogen neer. Ik kneep even zachtjes in haar hand. Jonah begon te lopen. Quinn en ik volgden hem.
Bij de eerste stap die ik zette in de sneeuw had ik al spijt. Spijt van de keuze om Quinn mijn schoenen te geven. De sneeuw was ijskoud. Hoe lang ging ik dit volhouden? Ik klemde mijn kaken op elkaar en liep stevig door. Als Quinn maar niet gepakt werd.. Dat was het belangrijkst.. Ik zou het mij zelf echt nooit vergeven als haar iets zou overkomen. Ik wilde haar beschermen. Beschermen met mijn leven. Ik hield zielsveel van haar en wilde haar nog lang niet kwijt.
Door de spanning gierde de adrenaline alweer door mijn lichaam. Die adrenaline zorgde er gelukkig ook voor dat de kou onder mijn voeten minder erg leek dan het was en ik mij minder uitgeput voelde dan ik daadwerkelijk was.
De hele tijd keek ik voor mij uit, naar Quinn. Ik wilde haar hoe dan ook niet uit het oog verliezen.
De sneeuw kraakte onder onze voeten. We liepen snel, maar af en toe was het moeilijk dat tempo te behouden. De oneven grond zorgde ervoor dat ik af en toe bijna struikelde en door de sneeuw konden we kuilen moeilijk zien, waardoor soms een van ons bijna op de grond klapte. Het was echt af zien, hoe langer ik liep, hoe pijnlijker mijn voeten werden. De kou was onbeschrijfelijk. Mijn sokken waren ondertussen zeiknat en mijn voeten tintelden. Opnieuw vroeg ik mij af hoe ik dit in godsnaam vol ging houden..

**Geplaatst**: 12-06-13 05:54

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 05:54

Super geschreven weer

**Geplaatst**: 12-06-13 07:21

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 07:21

Super! Je schrift echt zo realistisch en fijn!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-13 09:17

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-13 09:17

Bedankt

**Geplaatst**: 12-06-13 09:47

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 09:47

Vet mooi!!!!!

**Geplaatst**: 12-06-13 13:40

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 13:40

Mooi!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-13 13:50

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-13 13:50

Ik zag bij een ander verhaal dat die met printscreans ging werken! Misschien moet ik dat ook maar gaan doen? Dan is er minder kans dat mijn verhaal gejat word

Wat vinden jullie?

**Geplaatst**: 12-06-13 13:55

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 13:55

Dat is best een goeie! Ga ik ook es over na denken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-13 13:57

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-13 13:57

Ik denk dat ik het wel ga doen

Wel een stukje veiliger! Ik zal toch flink balen als ik mijn verhaal ineens ergens anders tegen kom hihi

**Geplaatst**: 12-06-13 14:01

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 14:01

ja! idd!
Ga ik in het vervolg ook maar es doen!

**Geplaatst**: 12-06-13 14:25

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 14:25

Ik ga nu even iets heel slims vragen, wat zijn printscreans?

Verder, ik ben steeds nieuwsgieriger naar je nieuwe deel!

**Geplaatst**: 12-06-13 14:27

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 14:27

printscreens zijn een soort "foto's" van je pc scherm. Je pc maakt dan zelf een afdruk van wat er op dat moment op het beeldscherm staat en dat kan je dan openen in paint, opslaan en zo op internet zetten;)

**Geplaatst**: 12-06-13 14:37

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 14:37

Klinkt ingewikkeld, kan ik dat ook? Haha, ik ben geen ster met pc's

**Geplaatst**: 12-06-13 14:41

Geplaatst: 12-06-13 14:41

Ja! Dat kan jij ook

Er zit op je toetsenbord van een gewone pc boven je pijtjestoetsen een blokje van 2x 3 toetsjes, daarboven (in de rij van de f- knopjes) een toetsje waarop staat:
Prt Scrn (Print Screen)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-13 14:48

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-13 14:48

Haha dat gaat heel gemakkelijk hoor! Dat kan jij ook

Ik denk inderdaad dat ik dat maar ga doen voortaan!

**Geplaatst**: 12-06-13 14:50

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 14:50

Ik ook! maar dan moet je toch ook mijnalbum of tinypic oid hebben om het hier te kunnen plaatsen? (Moet ik dat maar eens gaan aanmaken

)

**Geplaatst**: 12-06-13 14:57

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 14:57

Tinypic heb je geen account voor nodig.

**Geplaatst**: 12-06-13 15:00

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 12-06-13 15:00

Oeh nice! Dan gaat ik dat maar es ff uitvogelen

**Geplaatst**: 13-06-13 20:00

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 13-06-13 20:00

komt er nog wat nieuws?

eigenlijk zou het leuk zijn als er elke dag een stukje gepost werd, anders moet je weer helemaal in komen en ben je de helft vergeten als je weer begint met lezen

**Geplaatst**: 13-06-13 20:23

Geplaatst: 13-06-13 20:23

Je bent goed op weg.

Het verhaal is meeslepend en spannend verteld. Hier en daar kan de taal en schrijfstijl nog wat verbeterd worden maar dat geeft nu niet. Het is aangenaam lezen en als je het ooit uitgegeven krijgt, zet die uitgeverij wel de puntjes op de i.
Doorgaan! +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-06-13 20:30

Geplaatst door de TopicStarter : 13-06-13 20:30

Frederieke_ schreef:
komt er nog wat nieuws? eigenlijk zou het leuk zijn als er elke dag een stukje gepost werd, anders moet je weer helemaal in komen en ben je de helft vergeten als je weer begint met lezen

Elke dag gaat niet lukken, zoveel tijd heb ik niet om te schrijven. :')

En 1500 woorden typen gaat niet heel erg snel hihi. Maar ik zal het steeds zo snel mogelijk doen.

soesita schreef:
Je bent goed op weg. Het verhaal is meeslepend en spannend verteld. Hier en daar kan de taal en schrijfstijl nog wat verbeterd worden maar dat geeft nu niet. Het is aangenaam lezen en als je het ooit uitgegeven krijgt, zet die uitgeverij wel de puntjes op de i.
Doorgaan!

Foutjes die je ziet graag melden

Kan ik ze alvast aanpassen in Word!

Bedankt voor je complimenten, en ik denk inderdaad wel dat een uitgever dan de puntjes op de i zet.

Ik zal zeker door gaan!