Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-14 21:31

Geplaatst: 05-03-14 21:31

Dit is het beste stuk tot nu toe! geweldig.

**Geplaatst**: 05-03-14 22:16

Geplaatst: 05-03-14 22:16

Arcodavella schreef:
Delaja schreef:
Ik vind het een leuk verhaal en het leest makkelijk.
Maar (en ik heb er vanaf het eerste stukje tekst al over na zitten denken hoe ik dit netjes moet zeggen) tot nu toe is je verhaal exact hetzelfde als het verhaal van een bokker dat een tijdje terug op bokt stond. Ik vind dat persoonlijk toch wel heel erg jammer want zo mis je de originaliteit compleet.

Oef.

Weet je nog welke bokker? Ben nou toch wel benieuwd .

Ik lees toevallig de eerste paar stukjes en herkende gelijk mijn verhaal :')

Kreeg gelijk een beetje spijt dat ik het op bokt heb geplaatst zodat anderen het nu
kunnen overnemen in een ander verhaal. Naja eigen domme keus geweest! Ik ben nu net weer bezig met herschrijven en wil het binnen 2 jaar ook echt in de winkels hebben, dus hoop dat het verhaal inmiddels
een eigen wending heeft gekregen!

Bokt heeft me daarintegen veel geholpen met mijn verhaal en motivatie daarin! Dat zal bij jou vast
ook wel goed komen, denk in ieder geval wel aan je creativiteit! Het is namelijk veel leuker als je
het verhaal compleet zelf verzint en daar de gaafste reacties op krijgt! Ben benieuwd hoe het verhaal
verder gaat dus lees stilletjes verder

Laatst bijgewerkt door _Bitje_ op 05-03-14 22:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-03-14 22:19

Geplaatst: 05-03-14 22:19

Superspannend! Ik kan nu al niet wachten op het volgende upje!

**Geplaatst**: 05-03-14 22:49

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 05-03-14 22:49

_bitje_ Ik heb jou verhaal ook gevolgd, en dit leek er in het begin heel goed op maar nu heeft het een hele andere wending gekregen! Het is nog altijd hetzelfde thema maar niet meer hetzelfde verhaal

**Geplaatst**: 05-03-14 22:56

Geplaatst: 05-03-14 22:56

Brittneyx schreef:
_bitje_ Ik heb jou verhaal ook gevolgd, en dit leek er in het begin heel goed op maar nu heeft het een hele andere wending gekregen! Het is nog altijd hetzelfde thema maar niet meer hetzelfde verhaal

Goed om te horen, schrok enorm namelijk

Natuurlijk kun je die dingen verwachten, maar wanneer het gebeurd..

Ben iig blij dat de TS toch haar eigen draai er aan heeft gegeven

Kan ik weer rustig verder met herschrijven
en uitgeven O:)

**Geplaatst**: 06-03-14 13:00

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 06-03-14 13:00

Jeetje wat een super stuk zeg!!

**Geplaatst**: 06-03-14 13:07

Geplaatst: 06-03-14 13:07

Super Hannah!
(en ik had me nog zo voorgenomen het niet te lezen voor je volgende upje kwam, aan de reacties te lezen, omdat ik dan zou ontploffen van nieuwschierigheid en spanning... Niet gelukt, nu is sanne ontploft :')

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-14 17:09

Re: [VER] Run Away

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-14 17:09

Dankjullie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-14 17:43

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-14 17:43

Een nieuw stukje

Snakkend naar adem kijk ik haar aan. Haar ogen lijken zich door me heen te boren. Mijn lichaam staat gespannen van de pijn die veroorzaakt word door de snedes is mijn armen. Warm bloed kolkt over mijn armen, loopt over mijn vingers. Zo kalm mogelijk kijk ik haar aan, maar mijn rug is bedekt met kippenvel, zweet loopt tussen mijn schouderbladen en mijn hart is over een kilometer afstand te horen. De scherpe kant van het mes prikt in mijn hoofd, een druppel bloed loopt oven mijn nek naar beneden. Ineens heb ik sterk de behoefte om me tegen het vlijmscherpe metaal aan te duwen, om het maar voorbij te laten zijn. Maar mijn hersenen draaien op topsnelheid, willen niks anders als overleven. De houten wand waar ik tegen aan gedrukt sta begint te kraken en dreigt de strijd tegen mijn gewicht te verliezen. Met mijn ene hand probeer ik het bloeden aan mijn rechterhand te stoppen, wat alleen maar zorgt voor nog meer bloed aan de andere hand. Helena ziet het ook en kijkt glimlachend naar de wonden aan mijn armen, vastberaden om er nog een boel bij te maken. Tot mijn verbazing haalt ze het mes van mijn keel, om me vervolgens met haar arm tegen mijn keel gedrukt nog meer te verwonden. Helse pijn neemt mijn lichaam over als ze de punt van ‘mijn’ mes in mijn bovenarm zet. Het metaal glijdt zonder moeite door mijn huid, waar het flinke wonden achterlaat. Nog meer bloed gulst uit de nieuwe wonden, bedekt mijn hele armen met mijn eigen bloed. ‘Zeg het.’ Fluisterd ze nog eens. Haar stem klinkt genietend, wraakzuchtig. Stemmen in mijn hoofd gillen dat ze misschien zou stoppen als ik het doe, maar ik weet dat ze niet genadig zal zijn deze keer. Zwijgend kijk ik haar aan. Haar ogen zo blauw als de lucht op een zomerdag, als ijs in de winter, kijken me woedend aan. ‘Ik ben zwak.’ Herhaalt ze de woorden nog eens. Ze heeft gelijk, ze heeft gelijk, ze heeft gelijk. Maar nooit meer zal ik doen wat zij me beveeld, echt niet. Dus zwijg ik, ook als ze mijn bovenarmen totaal verminkt. Duizelig van de pijn, zuurstofgebrek en al het bloed concentreer ik me op een punt om maar zo lang mogelijk te blijven staan. De wanden lijken te dansend, al staan ze stil. De grond draait en het lijkt onmogelijk om er naar te blijven kijken. Mijn hoofd voelt licht. ‘Nee. Ik ben niet zwak.’ Fluisterde een stem, het duurde even voordat ik besefte dat ik het mijn eigen stem was. Deels gelogen. Mijn kaken zijn strak op elkaar geklemd, waardoor ik alleen maar strakker tegen haar arm aan gedrukt word. Het verbaasd me hoeveel kracht ze uit haar smalle armen weet te krijgen, al heb ik dat al eerder aanvaard. Mijn hartslag gaat te keer door mijn hele lichaam.

Duizelig probeer ik me te verzetten tegen haar arm die elke seconde meer zuurstof af lijkt te nemen. Ze zet haar mes op een andere plek in mijn huid, tranen springen in mijn ogen van de pijn. Ongekende pijn. Mijn armen lijken van mijn lijf te branden van de pijn. Ik kan ze niet bewegen, maar ik voel ze meer dan ooit. Mijn wangen zijn nat. Bloed, tranen, ik weet het niet. ‘Niet?’ Hoor ik haar zeggen. ‘Je ziet er anders behoorlijk zwak uit.’ Haar mondhoeken vormen een lichte glimlach van leedvermaak. Maar behalve het plezier dat van haar gezicht straalt, zie ik ook nog iets anders. Angst, wanhoop, twijfel. Emoties die ze onmogelijk kan verbergen. Ik snak naar adem, mijn lichaam lijkt bij elke beweging die ik maak te willen sterven. Jammer dat hij niet het lef heeft om door te zetten, de pijn te stoppen. Maar die gedachtes worden gelijk weggedrukt door het gedeelte in mij dat wil overleven. Een andere stem verteld me dat ik al te veel bloed verloren heb, niet eens meer te redden ben. ‘Goed. Vermoord me dan, laat zien dat je me aankan.’ Fluisterd een stem die zo verdacht veel op de mijne lijkt dat het wel mijn eigen móet zijn. Ik weet zeker dat ze het verstaan heeft. De spieren in haar arm ontspannen even, lang genoeg om diep in te ademen. Haar ogen zijn strak op mij gericht en ik zie haar vechten tegen de twijfel die nog altijd wil winnen. Ze wendt haar blik geen moment af, maar ze heeft haar volle aandacht er niet bij. Dit is je kans! Schreeuwt een stem in mijn hoofd die ik onmogelijk kan nergeren. En ik weet dat hij gelijk heeft. Ik kijk opzij alsof ik iets zie en op het moment dat ze mijn blik volgt duik ik onder haar arm door en grijp naar het mes. Haar vingers liggen slapjes om het houten heft van mijn vleesmes. In mijn ooghoeken zie ik blootliggend vlees, en bloed, vooral veel bloed. Niet naar kijken. Niet naar kijken. Toch glijden mijn ogen voor een enkele seconde naar beneden terwijl ik mes uit haar hand ruk. Ik krimp in elkaar bij het aanblik van mijn totaal verwoeste armen. De pijn lijkt alleen maar erger te worden, maar opgeven is geen optie meer. In de halve seconde die ze nodig heeft om te beseffen wat ik aan het doen ben klem ik mijn vingers stevig om het mes, wat nog meer bloed veroorzaakt. Maar een halve seconde is niet genoeg om een plan te bedenken. Andrenaline giert door mijn lichaam, lijkt hem bijna over te nemen. Mijn hart pompt het laatste bloed dat ik nog heb op topsnelheid door mijn lichaam. ‘Je gaat er aan.’ Krijst ze, maar toch zacht. Haar stem klinkt valser als hij ooit geklonken heeft. Ik knik kalm. Ze lijkt even bedonderd door mijn antwoord. ‘Waarom?’ Vraag ik zacht. ‘Waarom Helena?’ Woest kijkt ze me aan. ‘Omdat-’ Haar stem slaat over. ‘Omdat je het verdiend.’ Zonder te luisteren stel ik haar de vraag die al mijn hele leven door mijn hoofd spookt nogmaals. ‘Waarom?’ Hoor ik mijn stem uiterst rustig fluisteren. De grond om me heen draait, kanteld, maar ik trek me er niks van aan. Ik moet het weten. Ze doet haar mond open om te antwoorden, maar ik geef haar de kans niet. ‘Waarom, waarom, waarom?’ Mijn stem is inmiddels niet meer dan een fluistering. Maar ze geeft geen antwoord op mijn vraag. ‘Ik vermoord je, hoe dan ook. Het is jij, of wij.’ Zegt ze met haar kaken strak op elkaar geklemd. Het klinkt best zeker, maar ik kan er niet bang van worden. Misschien omdat ik weet dat ze gelijk heeft. Licht weerkaatst in het glanzende snijvlak van het mes is mijn hand. Het is bedekt met bloed, mijn bloed. Het druipt eraf, loopt erover heen. Het druppelt op de grond en vind gezelschap bij de de rest op de grond. Ik bal mijn vingers, die nog wel heel zijn, samen. Mijn ogen vinden de hare over het mes, ik zou kunnen vluchten bedenk ik me. Maar ik zou nog geen honderd meter komen, ze is zoieso sneller. Verteld een stem me en hij heeft gelijk. Het houten handvat voelt glibberig aan onder mijn zweterige vingers. Seconden lang staan we tegenover elkaar, zwijgend en zonder te bewegen. De tijd die ik nog heb tikt langzaam weg en ik voel me duizeliger en duizeliger worden. Ik weet dat elke beweging die ik maak me te veel zou worden. Ik zwaai mijn arm naar voren. Ze duikt opzij, maar te laat. Alles doet pijn. Mijn hoofd knalt bijna uit elkaar. ‘Wij.’ Hoor ik mijn stem nog zwak zeggen voordat ik met mes in haar borst plant. Ik hoor iemand gillen. Misschien ben ik het zelf. Op dat moment komen er allemaal mensen het hutje binnengerend. Ik verlies de strijd tegen de duisternis die me op dreigt te slokken en zak langzaam weg. Iemand roept mijn naam. Ik herken de stem maar kan me de eigenaar niet meer herinneren. Met vreselijk veel moeite open ik mijn ogen, maar de wereld om me heen lijkt te dansen. Een hand grijpt naar de mijne en houdt hem stevig vast terwijl ik mijn ogen sluit.

Nog niet het laatste stukje.

**Geplaatst**: 11-03-14 18:04

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 18:04

Wauw weer een prachtig stuk!
Nou maak je mij enorm nieuwsgierig naar het volgende stukje

**Geplaatst**: 11-03-14 18:12

Geplaatst: 11-03-14 18:12

Oh jee, waarom was dat het einde van het stukje?

Geweldig! Ik heb geen een keer adem gehaald! (bijna dan)
Heel knap gedaan, de manier van omschrijven, de spanning, en vooral hoe je de situatie omschrijft terwijl ze zelf niet goed bij bewustzijn is. Ik proef de angst, de verwarring, maar tegenlijk is het wel duidelijk wat er gebeurd. Heel knap $_/-\o_$

**Geplaatst**: 11-03-14 18:15

Geplaatst: 11-03-14 18:15

Prachtig ! $_/-\o_$
benieuwd naar het volgende uppjeee

**Geplaatst**: 11-03-14 18:18

Geplaatst: 11-03-14 18:18

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!
Spannend. :oo

Eng bijna. :oo

Gelukkig is het nog niet afgelopen... Ik vind het vreselijk als boeken zo eindigen. :')

Gaat het nog lang verder? Laat het nog niet afgelopen zijn. :oo

**Geplaatst**: 11-03-14 18:20

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 18:20

Jeutje, spannend!

**Geplaatst**: 11-03-14 18:36

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 18:36

Whoo kan het nog spannerder :oo

**Geplaatst**: 11-03-14 18:50

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 18:50

Ga zo door! +:)+

**Geplaatst**: 11-03-14 18:52

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 18:52

wauw!! wat ontzettend mooi en spannend :oo

Ik voel het bloed bijna over mijn armen stromen! $_/-\o_$ Zo ontzettend goed! ben benieuwd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-14 19:11

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-14 19:11

Wat een lieve reacties allemaal! Dankjulliewel!

_roodvos_ schreef:
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!
Spannend.
Eng bijna.
Gelukkig is het nog niet afgelopen... Ik vind het vreselijk als boeken zo eindigen.
Gaat het nog lang verder? Laat het nog niet afgelopen zijn.

Mee-eens, haat aan open eindes. :')

Maar nee niet heel lang, maar er komt nog wel een fatsoenlijk eind aan, niet dit dus.

**Geplaatst**: 11-03-14 19:30

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 19:30

Oh wauw wat spannend! Heel knap geschreven!

**Geplaatst**: 11-03-14 19:47

Geplaatst: 11-03-14 19:47

super spannend!!! ik wil meteen verder lezen

**Geplaatst**: 11-03-14 19:51

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 19:51

Fjuf, gelukkig!

**Geplaatst**: 11-03-14 19:57

Geplaatst: 11-03-14 19:57

Wat een stuk zeg! $_/-\o_$
Geweldig! Wat een spanning, ben erg benieuwd naar het volgende stuk!

**Geplaatst**: 11-03-14 21:22

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-03-14 21:22

Spannend!

Ben benieuwd naar het eind.

**Geplaatst**: 12-03-14 07:21

Geplaatst: 12-03-14 07:21

Super Spannend!
Het vervolg op het stuk hiervoor had niet beter kunnen zijn!

terwijl ik mes uit haar hand ruk. <- moet voor mes nog niet een lw of zeg ik iets heel raars?

**Geplaatst**: 12-03-14 10:06

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 12-03-14 10:06

Ik was van plan om nog het een en ander te doen in huis,maar heb 30 pagina's gelezen..