Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-25 17:23

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-25 17:23

Ik heb dus live ook geschreven over “Tom” (hier G) terwijl ik in die RELatie zat. Elke keer weer aan en uit…

Dit kwam ik tegen in mijn vorige verhaal (wel meer, maar ik hoop dat ik dit gevoel nu ook over weet te brengen):

Afbeelding

Hele goede observatie van Rocamor die ik toen echt zelf NIET zag, en precies waarom ik bleef. Dat moet ik er nu even postuum invlechten.

**Geplaatst**: 29-09-25 10:31

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 29-09-25 10:31

Zo even een weekendje niet op bokt en heb gewoon je verjaardag gemist! Nog van harte gefeliciteerd Astrid.

Maar o o o o niet weer Tom, al zou ik graag een vlieg op de muur zijn die de reactie van Tom zou hebben gezien bij het zien van Nina's profiel

Die gaat echt wel weer reageren de eikel en dan aangeven: zie je wel je zit weer op een dating app je bent niet te vertrouwen ofzo. Zoals een narcist doet... brrrrrrrr

Wel cool die vlieglessen.

**Geplaatst**: 29-09-25 12:41

Geplaatst: 29-09-25 12:41

Supergaaf inderdaad die vlieglessen, echt stoer dat je dat gedaan hebt. Ik snap het gevoel wel dat ze wil laten zien aan Tom dat ze heel wat meer in haar mars heeft dan hij denkt. Nu weer samen op de datingapp, dit is echt een soapserie...

**Geplaatst**: 29-09-25 18:20

Geplaatst: 29-09-25 18:20

Ik wil meer O:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-09-25 19:48

Geplaatst door de TopicStarter : 29-09-25 19:48

Bedankt allemaal!
Ook voor de leuke (Insta/ LinkedIn) volgers! Heb iedereen teruggevolgd en zie gelijk weer leuke, nieuwe dingen op mijn tijdlijn! Nice!

Mer1980 schreef:
Zo even een weekendje niet op bokt en heb gewoon je verjaardag gemist! Nog van harte gefeliciteerd Astrid.

Maar o o o o niet weer Tom, al zou ik graag een vlieg op de muur zijn die de reactie van Tom zou hebben gezien bij het zien van Nina's profiel Die gaat echt wel weer reageren de eikel en dan aangeven: zie je wel je zit weer op een dating app je bent niet te vertrouwen ofzo. Zoals een narcist doet... brrrrrrrr

Wel cool die vlieglessen.

Dankjewel,
En je weet veel te veel

!

Paardenfann4 schreef:
Supergaaf inderdaad die vlieglessen, echt stoer dat je dat gedaan hebt. Ik snap het gevoel wel dat ze wil laten zien aan Tom dat ze heel wat meer in haar mars heeft dan hij denkt. Nu weer samen op de datingapp, dit is echt een soapserie...

PRECIES DIT!
Als hij doet alsof het zo belangrijk is... Wil ik dat wel eens zien!
...Vandaar ook dit "hoofdstuk". Het is allemaal logisch, maar ook zo onlogisch. HELE goede observatie van je!

DebGizmo schreef:
Ik wil meer

Dit vind ik leuk!

Komt-ie! Weer een chaos-topic!

66.
25 augustus 2022
Of: Hoe ik leerde dat vier gouden strepen niet compenseren voor discipline zonder gezond verstand.

Marcus is wat psychologen een ‘replacement figure’ zouden noemen – donker, piloot (natuurlijk), exact Toms postuur maar dan met vier gouden strepen op zijn schouders in plaats van drie. Hij vliegt een Boeing 777 in plaats van een Airbus A330, wat technisch gezien een upgrade is. Althans, volgens de luchtvaartindustrie en Marcus zelf, die me dit feit minstens vier keer heeft verteld tijdens onze eerste date. Bij de Starbucks in Terminal 3, natuurlijk. Want waar breng je anders een vrouw naartoe als je captain bent? Een restaurant met gedekte tafels? Absurd.

‘Ik hou mijn uniform altijd aan na werk,’ verklaarde hij terwijl hij zijn captain-pet op de formica-tafel plaatste tussen de halfvolle lattes en lege dubbele espresso’s van de vorige passanten. ‘Voor de herkenning.’
Herkenning waarvoor, vroeg ik me af, terwijl ik toekeek hoe hij zijn telefoon perfect uitlijnde met de tafelrand. Voor het geval iemand hem aanziet voor een gewone sterveling?
Maar hij sprak drie complete zinnen achter elkaar, dus hij kwalificeerde zich automatisch voor een tweede date. De lat ligt laag in 2022.

Na de date had ik direct Els op de hoogte gebracht. Want als het slecht gaat, moet je positieve dingen zoeken. ‘Ik date nu een captain van een groter vliegtuig dus ik ga vooruit,’ schreef ik, wetende dat dit de meest Tom-achtige opmerking is die ik ooit heb gemaakt. En tegelijkertijd de meest deprimerende manier om persoonlijke groei te meten.
Els reageerde direct: ‘Wanneer ga je eens iemand daten die geen vliegbrevet heeft? Een accountant? Een bakker? Iemand die de grond niet verlaat voor zijn beroep? Misschien tijd voor een nieuwe strategie?’ Gevolgd door vier vraagtekens en een gif van een smiley die zijn hoofd tegen een muur bonkt.
Ze had een punt.
Ik type terug: ‘Bakkers staan om 4 uur op. Dat is nog erger dan jetlag.’

Zijn introductie kwam via Nancy – mijn kapper die tussen het blonderen door blijkbaar een clandestien dating-netwerk runt vanuit haar salon. Waarschijnlijk sta ik in haar rolodex onder: Alleenstaande vrouw, 35+, daddy issues, pilotenfetisj, wanhopig.'
Hij appte: ‘Hi Nina, ik ben Marcus. Ik kreeg je nummer van Nancy. Ik ben piloot bij Delta. Het lijkt erop dat we een hoop gemeen hebben. Zin om af te spreken?’
Subtiel. Geen emoji's, geen uitroeptekens, geen emotionele intelligentie – precies mijn type, blijkbaar.

En aangezien Tom ergens, misschien in een Hilton in Atlanta of een Marriott in Minneapolis, ‘Looking for my co-pilot in life ✈️’ aan het swipen is met zijn valse leeftijd en zijn premium Bumble-account, dan kan ik dat ook. En het goede nieuws: statistisch gezien word mijn type man steeds specifieker: donker, Men’s Health, vliegbevoegd.

Marcus heeft het charisma van een luchtverkeerstoren – functioneel, maar niet bepaald warm. Hij zit tegenover me in The Duchess, waar ik altijd heen wilde maar nooit kon betalen. Nancy had hem blijkbaar mijn hele wishlist gegeven. (Nancy, mocht je dit lezen: bedankt.)

Ik draag mijn zwarte jurk die te strak zit bij mijn middel – die jurk die ik speciaal voor Tom had gekocht vorig jaar en nu voor een andere piloot draag. Recycling, maar dan emotioneel. Mijn string zit klem tussen mijn billen. Ik trek er discreet aan onder de tafel.

‘Nancy vertelde dat je een andere piloot hebt gedate,’ zegt hij terwijl hij zijn linnen servet in een perfect vierkant vouwt.
‘Hmm.’ Ik neem een slok van mijn €18 wijntje en probeer nonchalant te kijken.
‘First officer?’
‘Ja.’
Hij grijnst. Een kleine overwinning in zijn hoofd. Captain beats First Officer. Boeing beats Airbus. Marcus beats Tom.
Wat hij niet weet: Tom beats iedereen, want Tom zit in mijn hoofd als een song die je niet uit je hoofd krijgt. Een zeer slechte song. Met een catchy refrein. Die je haat maar toch blijft neuriën.

Marcus heeft het hele degustatiemenu besteld. Zeven gangen. €275 per persoon exclusief wijn.
‘Ik eet niet,’ zegt hij als de eerste gang arriveert – een torentje van geitenkaas-mousse met goudfolie. ‘Daar word ik moe van.’
Sorry – wat?
‘Intermittent fasting,’ verduidelijkt hij, terwijl gang drie wordt neergezet. ‘Mijn eating window is van 18:00 tot 20:00.’
Het is 20:03.

Dus daar zit ik. Tegenover €550 aan culinaire perfectie die langzaam afkoelt tot kamertemperatuur en een man die naar zijn horloge kijkt. Een Rolex Sky-Dweller, natuurlijk – nog duurder dan Toms Submariner. Die hij drie keer heeft gedraaid zodat de wijzerplaat naar mij wijst. Voor het geval ik vergeet dat hij smaak heeft. Of geld. Of beide. Of dat hij Tom heeft geüpgraded.
Ik drink Californische Chardonnay. Marcus heeft hem uitgezocht omdat ‘Amerikanen maken de beste wijn’.
Hij heeft gelijk.
Ik bestel er nog één. Als ik moet toekijken hoe eten verspild wordt, dan ga ik tenminste dronken worden.

‘Vertel eens over je ex,’ zegt Marcus.
Natuurlijk. Natuurlijk wil hij over Tom praten. Mannen hebben een fascinerende obsessie met hun voorgangers. Ze willen tegelijkertijd alles weten en niets horen, want als je iets positiefs vertelt ben je ‘nog niet over hem heen’, en als je iets negatiefs vertelt ben je ‘bitter’.
‘Hij was... complex,’ zeg ik diplomatiek.
‘Hoezo complex dan?’
Ik drink mijn wijn. Het smaakt steeds beter.
‘Hij had vertrouwensproblemen. Jaloezieproblemen. Communicatieproblemen. Eigenlijk alle problemen die bestaan.’
Marcus knikt alsof hij een diagnose stelt. ‘De meeste Amerikaanse mannen missen emotionele rijpheid. Het is de cultuur.’
Dit van de man die €550 aan eten bestelt en vervolgens weigert te eten omdat zijn horloge het verbiedt. En, omdat blijkbaar, restaurant porties ‘inconsistent’ zijn met zijn macro-berekeningen.

Na een monoloog over vliegtuigonderhoud, brandstofefficiëntie en waarom fly-by-wire superieur is aan Airbus (dát wist ik al), arriveert gang vijf. Iets met aardappel en truffel. Het ruikt goddelijk.
‘Ruikt goed,’ zegt Marcus. ‘Maar ik moet discipline handhaven. Discipline is belangrijk in luchtvaart.’
Ik hoef dat gelukkig niet.
Ik drink mijn tweede glas wijn. Of derde. Who's counting.
Hij heeft nog steeds niets aangeraakt behalve zijn kristallen waterglas, dat hij om de dertig seconden bijvult uit een fles Evian die €12 kost. Hij heeft de fles drie keer gedraaid zodat het label naar mij toe wijst.
‘Dit is belachelijk,’ zeg ik. Te hard. Een paar andere tafels kijken op.
‘Wat is belachelijk?’
‘Dit!’ Ik gebaar naar de tafels vol onaangeraakte gerechten. ‘Er liggen hier €550 aan kunstwerkjes te verkoelen omdat jij om 20:01 pas je 'eating window' opent! Er zijn kinderen in Afrika die sterven van de honger!’

De ober komt aangelopen. Hij is getraind in het de-escaleren van rijke-mensen-drama. ‘Is alles in orde, mevrouw?’
‘Kunnen we dit meenemen?’ vraag ik.
‘Het spijt me, mevrouw, maar ons beleid—'
‘JULLIE BELEID?’ Ik sta op. Mijn stoel valt bijna achterover.
‘ER LIGT HIER €550 AAN ETEN DAT NIEMAND EET OMDAT MENEER OM 20:01 PAS ZIJN EATING WINDOW OPENT!’

Marcus scant de nooduitgangen – piloten, altijd klaar voor evacuatieprocedures.
‘Nina,’ zegt hij kalm. ‘Misschien moeten we—’
Maar ik ben al weg. Ik loop naar de toiletten, niet omdat ik moet plassen, maar omdat ik ruimte nodig heb om te ademen.
In de spiegel zie ik mezelf: verhit, licht aangeschoten, en lichtelijk beschaamd. Mijn make-up is nog intact, maar mijn waardigheid heeft het pand definitief verlaten.

Wanneer ik terugkom, heeft Marcus al betaald. €750. Hij geeft geen krimp als hij zijn AmEx Black Card in zijn Hermès-portemonnee steekt.
We lopen naar buiten. ‘Bedankt voor het diner,’ zeg ik, terwijl ik probeer te doen of ik geen scène heb geschopt in een restaurant waar mensen reserveren om gezien te worden.
‘You're welcome.’ Hij kijkt langs me heen naar de horizon – vast op zoek naar zijn volgende vluchtroute. Of gewoon naar de dichtstbijzijnde McDonald's, want die man moet honger hebben. ‘Zorg goed voor jezelf, Nina.’
Zorg goed voor jezelf. De beleefde variant van ‘dit was leuk maar ik ga je nooit meer bellen’. De automatische piloot van afwijzing.

En ik realiseer me: dit is mijn leven nu. Een eindeloze parade van Tom-varianten. Want blijkbaar ben ik als een wetenschapper die hetzelfde experiment blijft herhalen, in de hoop op verschillende resultaten.

Einstein zou dit de definitie van waanzin noemen. Ik noem het dating in je late dertig.

Morgen, denk ik, ga ik normaal worden. Morgen stop ik met het daten van piloten. Morgen ga ik een hobby zoeken die niets met vliegtuigen te maken heeft.
Maar eerst ga ik naar Nancy. Want als mijn kapper een internationaal dating-netwerk runt vanuit haar salon, wil ik weten wat ze nog meer in petto heeft. Misschien heeft ze wel een matroos.

En dan barst ik in huilen uit.

To be continued...

Disclaimer: ik ben echt KAPOT :')

Dus hier ook weer: als er iets stoms in zit, excuses! Mijn tweede scherm is ook al ingepakt.

Morgen ga ik emigreren, dus geen nieuw hoofdstuk, maar ik ben snel bij jullie terug.

Al vind ik het wel jammer dat het naar het einde gaat... :')

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 29-09-25 20:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-09-25 20:13

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 29-09-25 20:13

Emigreren spannend! Heel veel succes morgen! Ik heb je ook een volg gegeven op instagram

Ook dit stuk is weer goed geschreven!

**Geplaatst**: 29-09-25 20:20

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 29-09-25 20:20

Goed stuk, slechte date

En oh wat ben ik benieuwd naar je emigratie

**Geplaatst**: 29-09-25 20:31

Geplaatst: 29-09-25 20:31

Ik vraag me af welke piloot gekker is deze of Tom...wat een gek zoveel eten bestellen en dan niks opeten

Heel goed dat ze er wat van gezegd heeft.

Succes met je emigratie, hopelijk snel weer een verhaal!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-09-25 20:38

Geplaatst door de TopicStarter : 29-09-25 20:38

Unwritten schreef:
Emigreren spannend! Heel veel succes morgen! Ik heb je ook een volg gegeven op instagram

Ook dit stuk is weer goed geschreven!

Lief!
En heel leuk!

prompter schreef:
Goed stuk, slechte date

En oh wat ben ik benieuwd naar je emigratie

Hahahaha tijd om weer wat nieuwe inspiratie op te doen!

Paardenfann4 schreef:
Ik vraag me af welke piloot gekker is deze of Tom...wat een gek zoveel eten bestellen en dan niks opeten Heel goed dat ze er wat van gezegd heeft.

Succes met je emigratie, hopelijk snel weer een verhaal!

JE HEBT EEN PUNT!
Al is Nina hier ook een beetje gek

.
Maar hey, echt niet leuk als iemand je "uit eten neemt", zegt dat hij "alles wil bestellen, want ik ben gek op proeven" en vervolgens niks eet.

En dit helaas ook weer redelijk op de waarheid gebaseerd...
We maken wel grote tijdssprongen die ik eigenlijk beter moet duiden, maar dat komt later wel. Jullie begrijpen het.

OMG hierna nog maar iets van 7 hoofdstukken...
Dus nu zorgen dat alle lijntjes samenkomen. Maar komt goed. Heb straks 14 uur om erover na te denken

.

**Geplaatst**: 29-09-25 20:43

Geplaatst: 29-09-25 20:43

Goed stuk weer ts.

Heel veel succes met je emigratie

**Geplaatst**: 29-09-25 20:45

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 29-09-25 20:45

Vind je Nina hier echt gek?
Dit had ze veel eerder moeten doen... Bij Tom al....

Ik vind het eerder gek dat ze dit allemaal heeft laten gebeuren, fijn om te lezen dat ze toch nog ergens voor op is gekomen....

**Geplaatst**: 29-09-25 21:24

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 29-09-25 21:24

Haha het kan nog gekker, geniaal

Succes met emigreren en tot gauw

**Geplaatst**: 29-09-25 22:48

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 29-09-25 22:48

Je gaat morgen al emigreren?
Wat is dat snel gegaan!

Heel veel succes!

**Geplaatst**: 29-09-25 23:12

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 29-09-25 23:12

Ik heb ergens wat gemist! Emigreren? Naar? Spannend!!! Succes!!

**Geplaatst**: 30-09-25 11:20

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 30-09-25 11:20

Heel veel succes vandaag met je nieuwe start!

**Geplaatst**: 30-09-25 11:21

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 30-09-25 11:21

Goede vlucht vandaag! Hopelijk ben je snel lekker geland op je nieuwe plekje!

**Geplaatst**: 01-10-25 16:22

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 01-10-25 16:22

Ho stop emigreren? (goed stuk overigens en je hebt wel een abbo op echt vreemde foute kerels), maar in die komende 7 hoofdstukken komt de prins op het witte paard dan wel opeens voorbij (gevlogen wellicht?) en dat je naar nu naartoe verhuisd? Waar ga je heen?

**Geplaatst**: 01-10-25 21:03

Geplaatst: 01-10-25 21:03

Mer1980 schreef:
Ho stop emigreren? (goed stuk overigens en je hebt wel een abbo op echt vreemde foute kerels), maar in die komende 7 hoofdstukken komt de prins op het witte paard dan wel opeens voorbij (gevlogen wellicht?) en dat je naar nu naartoe verhuisd? Waar ga je heen?

Naar Amerika toch?

**Geplaatst**: 01-10-25 22:23

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 01-10-25 22:23

Als het maar niet naar Miami is!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-25 02:16

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-25 02:16

kiki1976 schreef:
Goed stuk weer ts.

Heel veel succes met je emigratie

Dankjewel & dankjewel!

Sky_As schreef:
Vind je Nina hier echt gek?
Dit had ze veel eerder moeten doen... Bij Tom al....

Ik vind het eerder gek dat ze dit allemaal heeft laten gebeuren, fijn om te lezen dat ze toch nog ergens voor op is gekomen....

Nou ja, Nina heeft het letterlijk over verhongerende kinderen gehad in een Michelin-restaurant

.
Maar eigenlijk heb je gelijk! Grenzen aangeven, daar is Nina niet zo goed in.

Dit volgende stuk zal je dus wel weer doen fronzen -O-

hahahaha.

pantarhei schreef:
Haha het kan nog gekker, geniaal

Succes met emigreren en tot gauw

Right!
Dan valt Tom toch weer mee... Of... }:0

IMJ schreef:
Je gaat morgen al emigreren?
Wat is dat snel gegaan!

Heel veel succes!

Hahhaahah je kent me een beetje toch, head first!
Zat in het vliegtuig, en toen overviel me toch wel de gedachte: heb ik dit allemaal wel goed doordacht :')

. Maar hier ben ik!

Keep in touch!

Lucia88 schreef:
Ik heb ergens wat gemist! Emigreren? Naar? Spannend!!! Succes!!

Amerika

Dankjewel!

prompter schreef:
Heel veel succes vandaag met je nieuwe start!

Super tof! Thanks!

Unwritten schreef:
Goede vlucht vandaag! Hopelijk ben je snel lekker geland op je nieuwe plekje!

Nou... Geland nog niet erg!
Ik had namelijk een kaal appartement dus kwam na 14 uur vliegen met een boos hondje in een compleet leeg appartement! Dus toen moest ik snel wat regelen om uberhaubt op te slapen (mijn moeder zei letterlijk: "al je kleding uit je koffer en daar op liggen?"

). Maar het is gelukt! Inmiddels komen er steeds meer dingen samen.

Mer1980 schreef:
Ho stop emigreren? (goed stuk overigens en je hebt wel een abbo op echt vreemde foute kerels), maar in die komende 7 hoofdstukken komt de prins op het witte paard dan wel opeens voorbij (gevlogen wellicht?) en dat je naar nu naartoe verhuisd? Waar ga je heen?

Ik waardeer je optimisme

Dankjewel!

Suzanne F. schreef:
Mer1980 schreef:
Ho stop emigreren? (goed stuk overigens en je hebt wel een abbo op echt vreemde foute kerels), maar in die komende 7 hoofdstukken komt de prins op het witte paard dan wel opeens voorbij (gevlogen wellicht?) en dat je naar nu naartoe verhuisd? Waar ga je heen?

Naar Amerika toch?

Yes!

beert schreef:
Als het maar niet naar Miami is!

Hahahaahahahahhaha ik zeg niks!

Je weet het maar nooit!

Ik ga even kijken of ik nog een stukje tekst kan koken! Het staat al op papier... Dus misschien tot later!

En super toffe reacties!
Iedereen is welkom hier!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-25 02:59

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-25 02:59

OK!
Here's the deal!

Ik ga hem even splitsen (misschien wel in drie), vind dit ook wel een leuke teaser. En dan kan ik morgen weer wat plaatsen!

67.
30 september 2022
Of: [spoiler]

Nancy vroeg meteen ‘hoe het was gegaan’ met Marcus. Zijn feedback was blijkbaar ‘interessant, maar intensief’.
Dating-code voor: ‘Deze vrouw is gestoord.’
Ze schudt ondertussen mijn haar los uit de folie – blonde highlights die €180 kosten en mijn creditcard doen huilen.
Of misschien is het de ammoniak.

‘Nou, ik ga vanavond weer naar Tom’, zeg ik. Ik probeer het te laten klinken alsof dit een terloopse mededeling is en niet de climax van mijn Anatomie van een Moderne Relatie.
Ik staar naar mezelf in de spiegel – nieuw haar, oude patronen.
Omdat natuurlijk.
Natuurlijk ga ik terug naar Tom.

Nancy trekt één wenkbrauw op. ‘Je bent ook onverbiddelijk.’
Haar woorden. Ik zou ‘pathologisch masochistisch’ gebruiken.
Ik lach te hard. ‘Nou, ik had het ook niet verwacht.’
Ze legt haar spiegel neer. ‘Richt je nou maar op je paard. Met die man is het alleen maar hetzelfde slappe gelul.’
‘Nou, slap is het niet, hoor,’ flap ik eruit, waarna ik hysterisch begin te grinniken.
Nancy kijkt me aan via de spiegel. Die blik. Die kapper-blik die ze reserveren voor vrouwen die dure balayage kopen terwijl hun leven letterlijk in brand staat.

‘Het is maar net waar je zin in hebt,’ zegt ze. Haar ogen zeggen: je hebt therapie nodig. Haar mond zegt: ik factureer gewoon mijn €180. ‘Ik zou me gebruikt voelen. Maar iedereen is anders.’
Ze heeft gelijk. Ik voel me gebruikt. Maar erger nog: ik hou van het gebruikt worden als het door Tom is. Wat waarschijnlijk stof is voor minstens twaalf therapiesessies, en daar heb ik inmiddels wel geld voor, alleen nu geen tijd voor.

Bijna een half jaar radiostilte. Honderdvijfenzeventig dagen waarin ik mezelf had wijsgemaakt dat ik Over Hem Heen was. Waarin ik Marcus had leren kennen, talloze andere piloten had gedatet, en zelfs een keer was meegegaan naar een yogales omdat: ‘nieuwe horizons’. Maar toen Tom belde – natuurlijk midden in een yogales, tijdens shavasana – ‘om te praten’ (ha! Mijn favoriet), zei ik direct ja.

‘Wat trek je aan vanavond?’ vraagt ze, inmiddels mijn haar föhnend. (Ja, ze praat hard.)
‘Geen idee,’ lieg ik.
Ik heb het al drie keer gepast. Mijn zwarte outfit. Die rode lingerie die ik speciaal voor ‘een jaar vol passie’ had gekocht. Ik ga het vanavond dragen. Om het noodlot te tarten.
Nancy knikt. Ze weet het al. Kappers weten alles.
‘Succes,’ zegt ze, op een toon die suggereert dat ik dat nodig heb.

To be continued...

**Geplaatst**: 03-10-25 08:38

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 03-10-25 08:38

Nee Nina nee!!!!

**Geplaatst**: 03-10-25 09:09

Geplaatst: 03-10-25 09:09

Daar gaan we weer

Veel geluk in de VS, echt knap dat je dat doet

Laatst bijgewerkt door Paardenfann4 op 03-10-25 09:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-10-25 09:20

Geplaatst: 03-10-25 09:20

Mij kan het niet snel genoeg gaan.. maar voor het boek misschien leuk er nog wat dates tussen te pakken?

Good luck in the states!! Keep in touch!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-25 23:52

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-25 23:52

kiki1976 schreef:
Nee Nina nee!!!!

Wacht

.

Paardenfann4 schreef:
Daar gaan we weer

Veel geluk in de VS, echt knap dat je dat doet

Hhaahhaha ik zie dat je je bericht bewerkt hebt, heel benieuwd wat er nog meer stond

.

IMJ schreef:
Mij kan het niet snel genoeg gaan.. maar voor het boek misschien leuk er nog wat dates tussen te pakken?

Good luck in the states!! Keep in touch!

Ja, maar jij hebt ook inside information O:)

. En het laatste Tom-nieuws LOL.

I got you covered.

Ik heb hem nogmaals gesplitst, is wat overzichtelijker.

67.
30 september 2022 - Vervolg
Of: [spoiler]

En nu, vier uur later, parkeer ik voor het NH Noord. ‘Neutraal terrein,’ zei hij.
Neutraliteit bestaat niet in een gebouw waar elke slechtste beslissing die ik ooit heb genomen heeft plaatsgevonden.

Henks paarse shuttlebus staat er. Henk niet.
Ik pak mijn telefoon en typ: ‘Raad eens waar ik ben? NH Noord. Again. Je paarse busje staat er. Jij niet.’
Versturen.
Ik staar naar het scherm.
Wacht even.
Waarom stuur ik dit? Aan een buschauffeur die me drie dagen geleden appte over ‘bubbels’ en ‘fysieke oefeningen op grappig niveau’? In plaats van gewoon naar binnen te gaan naar Tom? De reden dat ik hier überhaupt ben?
Omdat dit blijkbaar is wie ik ben. Iemand die betere keuzes maakt in parkeerplaatsen dan in mannen.

Ik loop door de lobby. Langs de receptie waar een meisje van hooguit tweeëntwintig me aankijkt met die blik van ‘ik weet precies waarom je hier bent en ik hoop dat je betaald wordt’.
Sorry meisje, dit is vrijwillig. Dat is het treurige deel.

Ik druk op de liftknop. Drie keer. Ik oefen mijn gezichtsuitdrukking. Nonchalant maar interessant. Zelfverzekerd maar toegankelijk. Niet wanhopig. Vooral: niet wanhopig.
De liftspiegel is genadeloos. Mijn €180-highlights glinsteren als bleke patat. Nancy had gezegd dat het ‘sun-kissed’ zou worden. Het is meer ‘onherstelbaar beschadigd’. Maar mijn lippen zijn perfect. Mijn mascara zit goed. Mijn levensbeslissingen zitten niet goed, maar daar ga ik nu even niet over nadenken.
Ik ben klaar om mijn eigen hart te breken.

De liftdeuren gaan open. En daar staat hij. Hij leunt tegen de muur.
oliebol.
Hij ziet er precies zo uit als in mijn dromen slash nachtmerries. Het perfecte postuur van iemand die vijf keer per week zijn buikspieren kwelt tot ze eruitzien als een chocoladereep terwijl hij mij altijd vertelt dat hij ‘te moe’ is om af te spreken. Hij draagt een Hard Rock cafe petje (Saipan, want natuurlijk heeft hij een petje van elke plek waar hij geweest is), en hij heeft die glimlach – die onweerstaanbare glimlach, die kuiltjes in zijn wangen.
‘Hey,’ zegt hij, en zijn stem zorgt er direct voor dat ik het warm krijg. Niet op een goede manier. Meer op die manier waarop je het warm krijgt tijdens een sollicitatiegesprek.
‘Hi.’ Mijn stem klinkt hoog en kunstmatig. Helium-hoog.
We staan daar.
Niemand weet er raad mee. Dit is awkward. Ik ben awkward.

Dan draait hij zich om en loopt naar de kamer.
Ik volg, zoals altijd.
Zijn rug is recht. Zijn pas regelmatig. Militair bijna. Ik zie zijn schouderbladen bewegen onder zijn shirt. Zijn bilspier die aanspant bij elke stap.

De kamer is identiek aan elke andere keer. Witte muren. Groene details. Het witte bureau met de waterkoker en de theezakjes (Earl Grey). En daar, op het bureau: zijn fles wijn.
Apothic, mijn favoriete wijn.
Hij pakt de fles zonder iets te zeggen. Schenkt in. In twee tandenborstelglazen die hij blijkbaar al heeft schoongemaakt. Ze glinsteren. Geen watervlekken.
Hetzelfde ritueel als altijd.
Hij geeft me een glas. Onze vingers raken elkaar niet.
Ik ga op het bed zitten.
Het kraakt. Hij kijkt me aan.
Hetzelfde ritueel als altijd.

Hij blijft staan. Hij kijkt op me neer. Letterlijk. Figuurlijk.
‘Je ziet er...’ hij pauzeert, zijn blik glijdt over mijn nieuwe highlights, ‘anders uit’.
Anders. Niet beter. Niet slechter. Anders.
Geweldig. Ik heb €180 betaald om er ‘anders’ uit te zien.
‘Dank je,’ zeg ik. Waarom bedank ik hem? Voor wat? Voor het constateren dat ik anders uitzie?
Hij loopt naar zijn koffer. Rits open. Graait erin. Haalt er twee repen Hershey's uit. Hij houdt de repen omhoog.
Ik glimlach.
Trut.

‘Dus,’ zegt hij.
Pauze.
Ik neem een slok wijn. Te veel. Ik verslik me een beetje. Hij ziet het. Zijn mondhoek krult. Of misschien beeld ik me dat maar in.
‘Hoe gaat het met je?’
Geweldig, Tom. De afgelopen zes maanden heb ik elke Netflix-serie gekeken die ook maar enigszins over vliegtuigen gaat. Ik heb vlieglessen genomen omdat ik je miste. Ik heb Marcus ontmoet, die jouw rare trekjes heeft maar dan zonder de kuiltjes.
Maar dat zeg ik niet.
In plaats daarvan: ‘Goed, Druk met werk. En paardengedoe. Normaal leven, snap je.’
Normaal. Ha.
‘En jij?’
‘Ook goed. Net terug van een Milaan-trip.’
‘Leuk’, zeg ik, en ik neem nog een slok wijn.
En dan gebeurt er iets in mijn hoofd. Een klik. Een moment van helderheid tussen al die wijn en wanhoop.
Want wacht even.
Waarom doe ik dit?
Waarom zit ik hier, in deze kamer, met deze man die me maanden heeft genegeerd, voor een ontmoeting die waarschijnlijk uitloopt of seks en of drama?

Ik zet mijn wijnglas neer. Harder dan de bedoeling was. Het geluid echoot.
‘Weet je wat, Tom?’ Mijn stem klinkt anders. Vaster. ‘Ik denk niet dat dit een goed idee is.’
Hij kijkt op. Verrast. Zijn wenkbrauwen omhoog. Zijn mond iets open. Dit had hij niet verwacht. ‘Wat bedoel je?’
‘Dit.’ Ik gebaar naar de kamer, naar hem, naar de Hershey’s. Naar alles.
Hij zet ook zijn glas neer. Langzaam, gecontroleerd.
‘Nina—’
‘Nee, luister.’ Ik sta op. Mijn benen trillen, maar ik sta. Dat is wat telt. Dit voelt goed. Dit voelt als eindelijk ademhalen na maanden onder water. ‘Ik ben moe. Ik ben moe van wachten. Ik ben moe van raden. Ik ben moe van mezelf aanpraten dat dit oké is. Dat jij oké bent.’
‘Je wist waar je aan begon,' zegt hij. Zijn stem is vlak. Kil.
‘Nee, Tom. Dat wist ik niet. Want jij vertelt me niks. Je rooster is een staatsgeheim. Je gevoelens zijn een raadsel. En ik — ik ben blijkbaar de idioot die maar blijft hopen dat het beter wordt.’

To be continued...