Bokt.nl

Haha goed. Ik kan me er op het moment niet toe zetten om verder te schrijven en ik weet zeker als ik het dan wel doe, het een afgeraffeld krakkemikkig stuk word. Nog even geduld dus.

**Geplaatst**: 06-02-14 15:09

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 06-02-14 15:09

We hebben alle tijd

**Geplaatst**: 06-02-14 15:43

Geplaatst: 06-02-14 15:43

hannah41 schreef:
ijslandfan schreef:
Hoe is t met je huiswerk?

Haha goed. Ik kan me er op het moment niet toe zetten om verder te schrijven en ik weet zeker als ik het dan wel doe, het een afgeraffeld krakkemikkig stuk word. Nog even geduld dus.

neem je tijd, je hebt een mooie schrijfstijl, dus dan is het zonde als je het afraffeld

**Geplaatst**: 06-02-14 22:45

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 06-02-14 22:45

Wauwie mooi verhaal Hannah!!

**Geplaatst**: 11-02-14 17:58

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-02-14 17:58

Ik wil niet ongeduldig of opdringend lijken of zijn, maar ik word toch wel steeds benieuwder naar het vervolg.

**Geplaatst**: 11-02-14 18:26

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-02-14 18:26

Upje?

**Geplaatst**: 11-02-14 18:31

Geplaatst: 11-02-14 18:31

xDaphnexx schreef:
Upje?

pffff sorry hoor maar heb gewoon geduld

**Geplaatst**: 11-02-14 18:32

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-02-14 18:32

Nou sorry hoor dat ik het vroeg !

**Geplaatst**: 11-02-14 18:33

Geplaatst: 11-02-14 18:33

hanny_jelke schreef:
xDaphnexx schreef:
Upje?

pffff sorry hoor maar heb gewoon geduld

Vragen is niet verboden

**Geplaatst**: 11-02-14 18:34

Geplaatst: 11-02-14 18:34

wel het duurt nu ook al een heel eind hoor!
Eens vragen mag toch

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-14 18:43

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-14 18:43

Haha hele discussie hier. Ik ben net toch maar weer eens begonnen, dus jullie kunnen weer beginnen met hopen. Jullie hebben inderdaad recht om weer eens te zeuren, het is ook alweer een poos geleden dat ik iets geplaatst heb.

Laatst bijgewerkt door hannah41 op 11-02-14 18:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-02-14 18:47

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-02-14 18:47

$*\o/*$

**Geplaatst**: 11-02-14 18:58

Geplaatst: 11-02-14 18:58

Brittneyx schreef:
wel het duurt nu ook al een heel eind hoor!
Eens vragen mag toch

het mag ook zekker wel, maar TS heeft al aan gegeven even druk te zijn met huiswerk en insperatie loos te zijn.
dan is het naar mij meinig gewoon ontzettend zonde als ze het afraffeld om jullie maar een upje te kunne geven.

dit zou haar schrijft talent te niet doen

**Geplaatst**: 11-02-14 22:27

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-02-14 22:27

Ja oke maar iemand mag best vragen 'Upje?' En als Ts dit als vervelend had gezien had ze dat zelf ookwel kunnen doen, daar heeft ze niet iemand anders bij nodig neem ik aan. Als het 100x gevraagd word is het vervelend maar 1x kom op.

Oehh ben benieuwd !

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-14 20:15

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-14 20:15

Rustig stappen we over de heide. Af en toe kijk ik schichtig achterom. Klaar om te vluchten. Ik voel de warme paardenbuik door de dunne stof van mijn broek. Overal om ons heen is heide. Een licht briesje waait een paar van mijn bruine lokken naar achter. Al we niet achtervolgd zouden worden zou ik het bijna ontspannend vinden. Ruben aait Vìnur zacht over zijn warme hals. Over een kilometer of twintig bereiken we de grens, daarna is het nog maar een klein stukje naar Rubens oom, die Dex blijkt te heten. Of Oome Dex zoals iedereen hem blijkt te noemen. Mijn vingers strijken zacht door de lange manen. De zon staat hoog aan de hemel en brand fel op mijn armen. Eigenlijk is het heerlijk weer. Een uur geleden zijn we even gestopt om wat te eten, maar verder rijden we al vanaf vanmorgen in een keer door. Ik voel spieren waarvan ik niet eens wist dat ik ze had, maar begin aan het zitten op een paard te wennen. Al Ruben niet tegenover me was komen wonen, was ik nooit op een paard geklommen. Nog steeds schrik ik bij elk huppeltje dat de pony maakt, maar het gaat al beter. ‘Ruilen?’ Vraag ik Ruben. Hij schrikt wakker uit zijn dagdroom en zijn prachtig bruine ogen kijken me aan. Snel kijk ik weg. ‘Goed.’ Knikt hij instemmend. Ik pak de teugels in een hand en stap voorzichtig af. Mijn vingers zoeken hun weg over Vìnurs zachte neus terwijl Ruben moeiteloos opstapt. Vìnurs staat relaxt te wachten tot hij zit en stapt dan op zijn teken weer verder. Op dat moment hoor ik een hard geluid achter ons. Ik ben niet de enige die het gehoord heeft, Vìnur schiet in volle galop vooruit. Al zijn spieren spannen zich aan terwijl hij nog harder gaat. Ruben doet tevergeefse pogingen om hem terug te nemen, maar het dier galloppeerd gewoon door. De bodem is nogal ongelijk hier en ik hoop vurig dat hij niet struikeld. Snel ren ik achter ze aan. Vìnur raast nog steeds in volle snelheid over de heide. Hij gaat harder als je van een pony van zijn formaat zal verwachten. Mijn gedachten zijn bij Ruben en Vìnur, waardoor ik een flink blok hout niet zie. Mijn voet blijft haken en ik raak de grond al voordat ik mijn handen uit kan steken om me te vangen. Al het lucht word uit mijn longen geperst als ik plat op mijn buik in tussen de heide plantjes beland. Kleine steentjes steken in mijn gezicht en dor gras prikt in mijn neus. Een stekende pijn verspreid zich door mijn hoofd, maar het kan me niet bemoeien. Snel sta ik op, maar ik word gelijk weer tegen de grond gedrukt. Twee warme handen liggen op mijn bovenarmen, nagels boren zich in mijn vel. Mijn hartslag vernelt terwijl ik na denk over wat ik het beste kan doen. Een mengsel van angst en adrenaline stroomt door mijn aderen, laat mijn ademhaling omhoog gaan en mijn spieren aanspannen. Enkele seconden gebeurt er niks, ik lig alleen op de grond. Zandkorreltjes kraken tussen mijn stijf op elkaar geklemde kiezen. Voorzichtig duw ik me iets omhoog, om zeker te weten dat ik vast zit. Dit keer krijg ik niet gelijk tegendruk. Niet gelijk, ik wil mijn voeten net onder mijn lichaam zetten als iemand me weer tegen de grond gooit. Met een pijnlijke klap slaat mijn hoofd tegen de grond. ‘Ik vroeg me al af of je het nog eens ging proberen, je bleef zolang liggen.’ Haar stem klinkt vals, zelfs een beetje teleurgesteld. Helena. Niet dat ik iemand anders verwacht had. Nog walgelijker als ik hem herinner. . Een stemmetje in mijn hoofd schreeuwt, dat dit het einde is, ze me gaat vermoorden. De nagels van haar handen boren zich nog iets verder mijn arm in. Ik voel de pijn niet eens meer. Mijn hoofd zoekt razendsnel naar een uitweg, een manier om weg te komen. Maar ik kan niks bedenken, ik kan geen kant. Zou Ruben Vìnur al weer rustug gekregen hebben? Ik vind het wel heel verdacht dat Vìnur er van door ging en Helena precies op dat moment hier was. Waarom heb ik haar niet gezien? Waarom hebben wij haar niet gezien? ‘Wat ben je toch ook waardeloos. Hup! Sta op!’ Alleen haar stem al laat de rillingen over mijn rug lopen. Ik vraag me af wat ze met me van plan is. Kalm sta ik op, haar blik ontwijkend. Strak kijk ik voor me uit. Ik zie haar in mijn ooghoek een stap van me af doen, maar haar vingers klemmen zich nog steeds strak om mijn arm. In een ruk draait ze me om, dwingt me om haar recht aan te kijken. Goed, als ze dat zo graag wil. Haar koude ijsblauwe ogen vinden de mijne, strak kijk ik haar. Ze schud langzaam haar hoofd. ‘Je bent echt waardeloos. Wat moet ik nou met zo’n kind als jij?’ Ik voel de spieren in mijn kaken boos aanspannen. De omgeving om ons heen lijkt te vervagen en het enige wat ik nog zie is haar hoofd. Haar blik staat minachtend, afkeurend, maar op haar lippen staat een glimlach. Een glimlach die voor kippenvel over mijn hele lichaam zorgt, ze is iets van plan. ‘Was het gezellig met die leuke vriend van je?’ Vraagt ze. Ik weiger antwoord te geven, inplaats daarvan glimlach ik naar haar. Precies zo als ze naar mij glimlacht. Iets in mijn hoofd zegt dat ik op haar lijk, het zelfde ben als zij. Langzaam zakken mijn mondhoeken weer naar normaal niveau. ‘Ik praat tegen je.’ Alsof ik dat nog niet door had. Haar hand zwaait voor mijn gezicht heen en weer terwijl ze wacht op reactie. Maar die gun ik haar niet. Mijn benen trillen en ik moet moeite doen om ze rustig te houden. Ik voel angst en zenuwen te keer gaan ik mij buik en zweet loopt over mijn rug. Bij elke beweging die ik met mijn hand maak voel ik haar vingers dieper mijn huid ik in gaan. ‘Laat. Me. Los.’ Zeg ik zacht, maar duidelijk. ‘Ik denk er niet aan.’ Grijnst ze. Diep in ademen, langzaam uit. Herinner ik mezelf. Ik wou dat ik kon verdwijnen, alles om hier niet tegen over haar te hoeven staan. Maar dat gaat niet. Mijn hersenen draaien op volle toeren, ik bal mijn vingers tot vuisten. ‘Wat was je van plan, me in elkaar slaan?’ Vraagt Helena nog stees lachend. Dat was ik inderdaad van plan. Ze draait mijn armen hardhandig achter mijn rug. Pijnscheuten schieten door mijn schouders als ze ze half om draait. Nog lachend ook. Woedend laat ik me door haar mee lijden, geen idee waar naar toe. Ze dwingt me voor haar uit te lopen. Af en toe trekt zijn handen lachen wat omhoog, gevolgd door een helse pijn. Volgens mij ben ik nog nooit eerder zo boos om haar geweest. Maar mijn gedachten zijn niet hier, ik vraag me af hoe het gaat met Ruben. Of er geen ongelukken gebeurt zijn, hij niet kilometers van hier kermend van de pijn om de grond ligt. Ik hoop dat hij niet deze kant op komt, er van uitgaand dat Helena hem wat aan zal doen. Ineens staat ze stil. Ik draai me om en zie in de verte iets bewegen. Ruben en Vìnur, nog ver weg, maar duidelijk herkenbaar. Helena ziet ze ook. Ze rukt aan mijn armen en trekt me mee. Half rennend naderen we een paar bomen. Erachter staat een klein, oud schuurtje. De bomen ontnemen heb van het zicht, maar vanaf hier is hij goed te zien. Ze duwt me naar binnen, het is er donker. Het duurt even voor mijn ogen aan het weinige licht gewend zijn. Haar klemmende vingers laten me los voor enkele seconden terwijl ze de deur achter ons sluit. Het is vochtig binnen en het ruikt er muf. Ze smijt me tegen de wand. Mijn hoofd klapt tegen het brosse hout. Pijn. Veel pijn. Mijn ogen zakken dicht en het word zwart.

Ik hoop dat het een beetje bevalt, even wennen weer.

**Geplaatst**: 12-02-14 20:32

Geplaatst: 12-02-14 20:32

die Dex blijkt te heten. Of Oome Dex zoals iedereen hem blijkt te noemen.
Twee keer blijkt is een beetje dubbel.

Hij gaat harder als je van een pony van zijn formaat zal verwachten.
DAT ALS ALERT! DAT ALS ALERT!
Denk nog een keer goed na.

Nog walgelijker als ik hem herinner. .
idem.

De puntjes kloppen ook niet helemaal.

ik kan geen kant.
op?

Woedend laat ik me door haar mee lijden,
leiden: voeren, mee laten nemen
lijden: verschrikkelijke dingen doorstaan
(sorry voor de belachelijke omschrijvingen :')

), welke van de twee is het hier? als het de eerste is, heb je de verkeerde eij, bij de ander klopt de zin niet helemaal...
en een laatste puntje:
WAT IS HET WEER GEWELDIIIIIIIIIIIIIIG!
Echt ontzettend leuk en spannend. Ik zit er helemaal in.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-14 20:34

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-14 20:34

_roodvos_ schreef:
die Dex blijkt te heten. Of Oome Dex zoals iedereen hem blijkt te noemen.
Twee keer blijkt is een beetje dubbel.

Hij gaat harder als je van een pony van zijn formaat zal verwachten.
DAT ALS ALERT! DAT ALS ALERT!
Denk nog een keer goed na.

Nog walgelijker als ik hem herinner. .
idem.
De puntjes kloppen ook niet helemaal.

ik kan geen kant.
op?

Woedend laat ik me door haar mee lijden,
leiden: voeren, mee laten nemen
lijden: verschrikkelijke dingen doorstaan
(sorry voor de belachelijke omschrijvingen ), welke van de twee is het hier? als het de eerste is, heb je de verkeerde eij, bij de ander klopt de zin niet helemaal...
en een laatste puntje:
WAT IS HET WEER GEWELDIIIIIIIIIIIIIIG!
Echt ontzettend leuk en spannend. Ik zit er helemaal in.

Haha die als/dat, zit er echt nog niet in. Is echt een gewoonte van me. :')

Dankje!

**Geplaatst**: 12-02-14 20:57

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 12-02-14 20:57

Ik help je wel van die gewoonte af. }:)

**Geplaatst**: 12-02-14 21:32

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 12-02-14 21:32

Wel een leuk stukje alleen is wat anders dan ik had verwacht