Bokt.nl

Ah wat onwijs leuk $*\o/*$ !
Forever young, 42!

Dit vond ik wel weer echt een leuk stukje om te schrijven!

64.
1 juli 2022
Of: Hoe ik door mijn ex in een MNE belandde waar niemand wist dat ik bestond.

4:07 uur 's ochtends. Niet 4:05, niet 4:10 – precies 4:07, want dat is het exacte moment waarop mijn Uber-chauffeur besluit me te informeren dat hij ‘vijf minuutjes’ vertraagd is. Vijf minuutjes in Toyota Prius-tijd betekent vijftien minuten in de echte wereld, wat betekent dat ik straks naar mijn gate moet rennen in hakken die ik speciaal heb gekocht om indruk te maken op mijn nieuwe Spaanse collega's die ik nog nooit heb ontmoet.

Het hele land slaapt nog. Behalve de boeren, blijkbaar. Die hadden besloten dat vandaag DE dag was om de A2 te transformeren tot hun persoonlijke obstakelparcours. Tractoren met ‘NO FARMERS NO FOOD’-banners. Hooibalen strategisch geplaatst voor maximale vertraging. We staan achter wat lijkt op een rolmodel voor John Deere’s nieuwste modellen terwijl mijn nieuwe team waarschijnlijk champagne drinkt in de business lounge.

Respect voor de discipline, maar kom op.

Het is mijn eerste dag bij mijn nieuwe GCM – Global Corporate Machine, noem ik ze maar, want de échte betekenis weet ik niet, ondanks tientallen sollicitatiegesprekken en een assessment dat vroeg naar verwante diersoorten die elkaar nooit tegenkomen omdat ze elkaars leefgebied niet verdragen (relevant hoe precies?).
Iedereen praat in codes: ‘We moeten de KPI’s alignen met het CoE om de Control Tower te optimaliseren.’
Ik knik enthousiast alsof ik précies begrijp wat er wordt gezegd, maar intern denk ik: is Control Tower hier ook echt een plek waar vliegtuigen landen? Want gezien mijn track record met luchtvaart – en de man die er het best uitzag in uniform – zou dat wel heel toepasselijk zijn.

Tijdens mijn vorige MKB-bestaan was de grootste uitdaging uitvogelen waarom Gerard tonijn at aan zijn bureau en waarom de printer nooit werkte.
Nu zit ik tegenover Cristina, mijn manager, die woorden gebruikt als ‘synergie’ en ‘workstreams’.
Dan, met een rechte rug zegt ze: ‘We zijn allemaal Change Agents hier.’ Ik wil vragen: veranderen we in wat precies? Maar in plaats daarvan glimlach ik en noteer ‘Change Agent???’ in mijn notitieboekje dat ik speciaal voor deze baan heb gekocht.

Cristina had een ‘team building kookworkshop’ geboekt in Barcelona.
Een kookworkshop!
Als mijn oude manager Michael dit had voorgesteld, had ik hem vierkant uitgelachen. Mijn culinaire vaardigheden eindigen bij het verwarmen van soep zonder dat het ontploft. Maar dit is mijn eerste week, dus nu doe ik alsof koken mijn verborgen passie is en probeer ik suiker te karamelliseren terwijl ik stiekem van station heb geruild met Ricard omdat ik aanvankelijk bij het gehakt stond. (Als vegetariër.)

Ricard – mijn collega die de supply chain wil redden met flowcharts en iets dat hij een ‘playbook’ noemt – kijkt bezorgd naar mijn karamel-experiment. ‘Alles goed?’ vraagt hij, terwijl mijn suiker transformeert in wat alleen omschreven kan worden als pruttelend teer.
‘Perfect,’ zeg ik, en bestel nog een glas Rioja. Als je tóch faalt, doe het dan met een alcoholpercentage boven de 12.

Eerste dag kantoor Nederland. Ik sta bij de receptie tegenover een vrouw met vermoeide ogen die naar haar computerscherm staart. ‘U staat niet in het systeem,’ zegt ze, haar vingers tikken geïrriteerd op haar bureau.
IT wordt gebeld, HR wordt erbij gehaald, er ontstaat een soort corporate crisis omdat niemand weet wat ze met een mens moeten doen die wel verwacht wordt maar niet bestaat in hun database.
Ondertussen moet ik een pasfoto laten maken. Ik barst in tranen uit. Niet omdat ik emotioneel instabiel ben (hoewel dat discutabel is), maar omdat dit het moment is waarop ik realiseer: Tom heeft me hierheen geduwd. Hij vond werkgeluk ‘niet belangrijk’ en zei dat hij viel op ‘ambitieuze vrouwen,’ dus hier sta ik dan, in een gebouw waar ik technisch gezien niet besta, met een nieuwe carrière die ik eigenlijk helemaal niet wilde, verlangend naar de tijd dat niemand verwachtte dat ik wist dat een sprint geen sportterm was.

Meltdown, hallo.

Later zit ik aan mijn nieuwe bureau – perfect ingesteld op mijn hoogte door Facilities die blijkbaar wél wisten dat ik kwam – als er een email binnenkomt van een directeur die ik niet ken. Onderwerp: ‘Piet Willemse – PPG Legacy.’
Ik staar naar mijn scherm. Piet Willemse. Mijn vader.

Blijkt dat mijn vader de Elon Musk van de verfindustrie was. Zonder raketten, met veel meer lagen primer.
Andres, die me helpt bij mijn Onboarding (heeft ook al niks met vliegtuigen te maken), kijkt over mijn schouder. ‘Wow, was dat jouw vader?’
‘Blijkbaar was hij een soort verf-beroemdheid,’ mompel ik, scrollend door artikelen over ‘revolutionaire coating-technologieën’ en ‘industriële innovatie’.
Ik dacht altijd dat hij gewoon... verf verkocht. Nooit één keer heeft hij daar thuis over opgeschept. Thuis was hij gewoon de man die ontbijtkoek berenspek noemde en vol overtuiging beweerde dat mijn moeders macaroni beter was dan een vijf-gangenmenu in de Beukenhof. (Het was niet zo.)
‘Uitvinder van de nat-in-nat technoligie,’ leest Andres hardop. ‘Indrukwekkend.’

En daar zit ik dan.

Dochter van een man die blijkbaar geschiedenis heeft geschreven in een industrie waarvan ik het bestaan amper erkende, in een kantoor waar ik nog steeds officieel niet besta, met een pasfoto die mijn nieuwe corporate realiteit perfect samenvat: totaal onvoorbereid maar vastbesloten om te doen of ik weet waar ik mee bezig ben.

En ergens tussen die eerste werkweek en de ontdekking dat mijn vader blijkbaar een coating-genie was, tussen teambuilding-kookworkshops en Access Denied-meldingen, realiseer ik me dat ik niet meer het meisje ben dat met een versleten joggingsbroek naar een veilig baantje fietste waar de grootste crisis een kapotte nietmachine was.

To be continued...

Afbeelding

[Ik ben een beetje moe; dus sorry als er dubbele dingen instaan.]

**Geplaatst**: 27-09-25 01:26

Geplaatst: 27-09-25 01:26

Beetje laat, maar alsnog gefeliciteerd met je verjaardag $*\o/*$

**Geplaatst**: 27-09-25 03:17

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 27-09-25 03:17

Van harte gefeliciteerd!

Leuk stuk weer. Ik mis alleen even waar ze nu precies aan de slag is gegaan. Ze had eerder sollicitaties bij Boing dacht ik?

**Geplaatst**: 27-09-25 07:17

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 27-09-25 07:17

Gefeliciteerd!!!
Chapter 42! Heb je een leuke dag gehad?

**Geplaatst**: 27-09-25 07:46

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 27-09-25 07:46

Leuk, weer even iets anders. Deze afkortingen ken ik dan wel weer allemaal. De vliegtuigtaal zei me niks. KPI’s en CoE dan weer wel.
Hoe is ze binnengekomen eigenlijk? En waar werkt ze nu? Ze moest een raar assessment doen begreep ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-25 08:09

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-25 08:09

Thanks! Ah ja, die overgang had netter gekund!

Dit stond in het vorige hoofdstuk: En toen PPG me ook een aanbod deed (nummer zeven!), boden ze me exact het salaris aan dat ik drie weken geleden op een Post-it naast mijn spiegel had geschreven. Tot op de euro. Precies genoeg voor dat schattige huisje in Disteldorp. Zonder enige benodigde hulp van mijn not-forever best friend Wouter.

Maar vergeten te melden dat ze het ook had geaccepteerd

. En dat het iets projectmanagement-achtigs is.
En binnengekomen door te manifesteren, uiteraard

. (Serieus, ook een beetje true facts.)
Dus ja, inderdaad wat gaten. Sorry!

Het zal de leeftijd wel zijn!

Vandaag komt er wel weer wat relationele kwinkslag!

**Geplaatst**: 27-09-25 08:13

Geplaatst: 27-09-25 08:13

Alsnog gefeliciteerd Astrid

**Geplaatst**: 27-09-25 09:19

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 27-09-25 09:19

Beetje chaotisch net als Nina, ik moet erom lachen. PPG had zo'n 20 jaar geleden echt een enorm lab. Voor testen van nieuwe verf en kleur. Ze draaide toen nog onder de oude naam Sigma Coatings.
Was toen al groot, zal nu nog wel uitgebreider zijn geworden.

Beetje laat, maar alsnog gefeliciteerd

**Geplaatst**: 27-09-25 09:55

Geplaatst: 27-09-25 09:55

astridastrid schreef:
Thanks! Ah ja, die overgang had netter gekund!

Dit stond in het vorige hoofdstuk: En toen PPG me ook een aanbod deed (nummer zeven!), boden ze me exact het salaris aan dat ik drie weken geleden op een Post-it naast mijn spiegel had geschreven. Tot op de euro. Precies genoeg voor dat schattige huisje in Disteldorp. Zonder enige benodigde hulp van mijn not-forever best friend Wouter.

Maar vergeten te melden dat ze het ook had geaccepteerd . En dat het iets projectmanagement-achtigs is.
En binnengekomen door te manifesteren, uiteraard . (Serieus, ook een beetje true facts.)
Dus ja, inderdaad wat gaten. Sorry!

Het zal de leeftijd wel zijn!

Vandaag komt er wel weer wat relationele kwinkslag!

Ik heb dat hele verhaal gewoon gemist. Damn. Ligt dus aan mij haha niet aan jou.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-25 22:26

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-25 22:26

pantarhei schreef:
Alsnog gefeliciteerd Astrid

Dankjewel! Super tof van je!

Gisteren niet op iedereen gereageerd, drukke dagen!

Maar heel leuk!

kiki1976 schreef:
Beetje chaotisch net als Nina, ik moet erom lachen. PPG had zo'n 20 jaar geleden echt een enorm lab. Voor testen van nieuwe verf en kleur. Ze draaide toen nog onder de oude naam Sigma Coatings.
Was toen al groot, zal nu nog wel uitgebreider zijn geworden.

Beetje laat, maar alsnog gefeliciteerd

Wat leuk dat je het kent!
Nog steeds een belangrijke speler, inmiddels denk nog groter vanwege de M&E's.

Doe je nu nog iets in deze branche?

Citaat:
Ik heb dat hele verhaal gewoon gemist. Damn. Ligt dus aan mij haha niet aan jou.

Ik plaats nooit meer twee stukken per dag

!
Maar je had een punt hoor!

Deze is ook weer lang dus geef geen garanties

. Maar zeg gerust als weer niet duidelijk is! Heb nu wat meer verduidelijkt van jullie vragen in dit hoofdstuk.

Een uitgestelde manifestatie

.

65.
24 augustus 2022
Of: Wegens succes verlengd - seizoen 2 van mijn romantische rampspoed.

€400. Dat is wat een uur vliegen kost op Lelystad Airport. Voor het eerst sinds ik bij PPG werk als Supply Chain Project Manager – wat klinkt alsof ik daadwerkelijk iets belangrijks doe maar meestal neerkomt op het oppakken van andermans gezeik en het beantwoorden van mails met het onderwerp ‘URGENT!!!’ gevolgd door een vraag over SharePoint – kan ik dit bedrag uitgeven zonder drie weken rijstwafels te moeten eten.

Sebo, mijn vlieginstructeur, draagt een sweater met ‘World's Greatest Grandpa’ erop. Een merkwaardige professionele keuze die me doet twijfelen aan zijn vermogen om een vliegtuig in de lucht te houden. Zijn Ray Ban-zonnebril hangt aan een Specsavers-koordje om zijn nek, en hij lijkt op niemand die ik ken.
Vooral niet op Tom.

‘Waarom wil je vliegen?’ vraagt hij, terwijl hij een checklist afwerkt.

Ik denk aan al die uren – uren – die ik naar blauwe stipjes op FlightRadar24 heb zitten staren. Een activiteit die officieel ‘interesse in luchtvaart’ heet maar in werkelijkheid ‘obsessief Tom-stalken via satellietdata’ was. Ik wist precies wanneer zijn A330 landde in Miami (14:32 lokale tijd), hoelang hij tankte (gemiddeld 47 minuten), en waar hij daarna naartoe vloog. Zeer gezond gedrag.

‘Mijn vriend is piloot,’ zeg ik, en ik realiseer me onmiddellijk dat dit klinkt alsof ik probeer te imponeren met iemands anders vaardigheden. Zoals mensen die zeggen ‘mijn vriend is dokter’ bij elke sociale gelegenheid. (Ik deed dat ook, maar dat is het punt niet.)
Sebo kijkt niet op van zijn clipboard. ‘Aha.’
‘Was piloot,’ corrigeer ik mezelf snel.
Technisch gezien klopt dat niet – hij vliegt nog steeds. Alleen niet meer naar mij.

Sebo heeft duidelijk geleerd niet door te vragen bij last-minute boekingen van vrouwen van achtendertig die om tien uur 's ochtends doordeweeks willen vliegen. Hij knikt alleen maar en draait aan iets wat eruitziet alsof het belangrijk is.
‘Wil je zelf vliegen of wil je hem begrijpen?’ vraagt hij, terwijl hij met zijn hand over de vleugels strijkt. Dezelfde beweging die ik bij Phantom gebruik – vlak voordat hij probeert me te vermoorden.
Het is een goede vraag. De vraag die ik mezelf had moeten stellen voordat ik €400 uitgaf aan wat is essentie vliegtherapie is.

We stijgen op in wat hij een ‘Katana D20’ noemt — het klinkt als een Japans zwaard maar rammelt zo hard dat ik me afvraag of dit normaal is of dat we onze laatste momenten gaan beleven. De ironie dat ik misschien ga sterven in een poging Tom te begrijpen – zijn exact quote was ‘je snapt niks van mijn wereld – maar voor het eerst in weken voel ik me vrij.
‘Wil je het overnemen?’ vraagt de instructeur.
Ik knik.
Als Tom het kan, moet ik het ook kunnen.

‘Stuurknuppel naar links, kijk naar de horizon,’ zegt hij door zijn turqoise David Clark-koptelefoon. Ik volg zijn aanwijzingen en voel het toestel reageren. Het is vreemd bevredigend – druk je links, ga je links. Druk je rechts, ga je rechts.

En ineens begrijp ik het. Die kalmte in Toms stem als hij over vliegen praatte. De manier waarop zijn schouders ontspanden zodra hij het over altitude had. Hier, op deze hoogte, zijn er regels. Protocollen. Voorspelbare reacties op specifieke inputs. Alles heeft een functie, een duidelijke betekenis. In Toms wereld was dit logisch. Binair.
Veilig.

‘Je doet het goed,’ zegt Sebo bemoedigend.
En fiets, wat voelt dat fijn om te horen. Het is het eerste compliment in tijden – het soort compliment dat niet komt met een 'maar'. Want eerlijk? Deze hele carrièreswitch, dit nieuwe leven: het valt me niet mee. Blijkbaar kan ik wel een vliegtuig besturen zonder dat het uit de lucht valt, wat meer is dan ik kan zeggen over mijn relaties.

Beneden ons ligt Nederland uitgespreid met zijn rechte lijnen en nette verkaveling – alles georganiseerd, logisch, voorspelbaar. Vanuit deze hoogte lijken alle problemen minuscuul. Tom. Morris Anderson die me vanmorgen een vijfpagina-mail terug heeft gestuurd over zijn favoriete eten (Italiaanse zeevruchten, vooral pizza), zijn talent voor ‘world class hugs’ en zijn verlangen naar ‘de zoute smaak van kreeft in gepelde saus’. Een man die denkt dat romantiek begint met het delen van je gedachten over ‘de koude, fluwelen zachtheid van katoenen beddengoed’.

Een probleem voor later.

Twee uur later sta ik weer op de grond. Mijn haar zit in de war van de hoofdtelefoon, ik ruik naar A1 vliegtuigbrandstof, en ik heb een glimlach op mijn gezicht die ik bijna vergeten was.
‘Volgende week weer?’ vraagt Sebo terwijl hij de after landing checks uitvoert.
‘Ja,’ zeg ik zonder aarzelen. ‘Absoluut.’

Want ik begrijp Tom niet beter. Maar ik begrijp wel dat ik hem niet hoef te begrijpen om verder te kunnen – een wetenschappelijke doorbraak die me €400 heeft gekost maar dan ook alles waard is.

Dus doe ik wat elke zelfrespecterende millennial doet na een openbaring: ik download Bumble. Sorry therapeuten, maar jullie kosten €150 per uur. Bumble kost niks en levert directe validatie.

In de auto naar huis zit ik bij het stoplicht mijn profiel aan te vullen. Ik upload de foto die Tom altijd vreselijk vond. Die ene van mij in de Versace jumpsuit die ik speciaal voor een date met hem had gekocht. Nu staat hij prominent op mijn profiel. Toms mening is officieel irrelevant geworden. Althans, zo voelt het vandaag.

Terwijl ik thuis door de rij kandidaten scroll, kom ik tot de wetenschappelijke conclusie: ik zou eigenlijk moeten stoppen met dating apps. Voor mijn mentale gezondheid. En die van de mensheid.
De bio van Stefan: ‘1m87, want dat schijnt belangrijk te zijn.’
Bedankt voor deze bittere energie, Napoleon. Heel aantrekkelijk, dat gekrenkte gevoel over je eigen lengte.

Swipe left.

Frank daarentegen heeft een andere strategie. Zijn openingszin na onze match: ‘Let's move to WhatsApp haha. Dit is mijn nummer XX App me.’
Haha inderdaad. Want het is zo grappig om meteen alle bescherming van een dating-app te bypassen voor iemand die je nog nooit hebt ontmoet.
Haha omdat ik blijkbaar uitstraal dat ik wel zin heb in een willekeurige man die mijn telefoonnummer in zijn contactenlijst wil hebben na nul seconden conversatie.

Match opheffen.
(Ja, ik weet het zeker.)

Gerard kiest voor de minimalist approach. Ik typ: ‘Vertel eens wat meer over jezelf.’
Hij antwoordde: ‘Wat wil je weten?’
Wat ik wil weten?
Alles, Gerard. Je favoriete kleur, je grootste angst, waarom je denkt dat het charmant is om een vraag te beantwoorden met een tegenvraag, of je soms bang bent voor daadwerkelijke communicatie.

Match opheffen.

Kevin gaat voor de dubbele greeting: ‘Hoi hoi’. Twee keer hoi. Voor de zekerheid. Voor het geval ik de eerste keer zijn adembenemende welsprekendheid had gemist. Een Shakespeare voor de Tinder-generatie.
Match opheffen.
James gaat, zoals hij het noemt, all in. Derde bericht: ‘I can't wait to hold you in my arms luv.’
Luv.
In zijn derde bericht.
We kennen elkaar letterlijk nul seconden.

Match opheffen.

Hugo ziet Bumble als een job interview en vraagt: ‘Waar zie je jezelf over vijf jaar?’
Vijf jaar?
Hugo, ik kan amper voorspellen waar ik mezelf over vijf minuten zie. Maar als ik eerlijk ben: waarschijnlijk nog steeds op deze bank, nog steeds swipend, nog steeds hopend dat ergens tussen alle ‘hoi hoi's’ en verplichte videochat-verzoeken één normale man verschuilt.
Een man die gewoon een gesprek kan voeren. Die niet meteen mijn WhatsApp wil. Die niet denkt dat liefde iets is wat je kunt plannen of optimaliseren.
Een man zoals—
Stop.

De winnaar van vandaag is Robin: ‘Ik ben eigenlijk 30 maar val op oudere vrouwen.’
IK BEN 38, GEEN BEJAARDE.

BLOKKEER.

En dan, tussen Pascal (wilde me trakteren op een drankje ‘als ik in de buurt van Brussel ben.’ Ja Pascal, want ik ben zo vaak ‘in de buurt van Brussel.’ Ik doe al mijn boodschappen in de Rue de fiets Off) en Tim (die vroeg ‘of ik ook foto’s zonder zonnebril heb’), verschijnt een foto die ik uit duizenden herken.
Tom, op fiets Bumble.
Compleet met Bumble Premium (€39,99 per maand) en Passport Mode geactiveerd (nog eens €9,99). Tom, die twee maanden geleden nog zei dat 'echte connecties niet via een scherm ontstaan,' heeft er €50 voor over om zo snel mogelijk een vervanging te vinden.
Net als ik, blijkbaar.

Ik kijk naar Tom in zijn Delta-uniform, zijn pilotenpet perfect recht, die arrogante glimlach die ik zo goed ken. Drie gouden strepen op zijn schouders, zijn employee badge in een doorzichtig plastic hoesje netjes om zijn nek, die gespierde torso die hij altijd liet zien in onze videochats. Zijn leeftijd op Bumble? 50 in plaats van de 60 die hij inmiddels is gepasseerd.
Mijn hand beeft als ik door zijn profiel scroll.
‘Looking for my co-pilot in life ✈️’

To be continued...

**Geplaatst**: 27-09-25 22:39

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 27-09-25 22:39

Ahh..
Tom... eikel! Zo komt Nina niet los van hem..

**Geplaatst**: 27-09-25 23:09

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 27-09-25 23:09

Vlieg op, Tom

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-09-25 23:25

Geplaatst door de TopicStarter : 27-09-25 23:25

IMJ schreef:
Ahh..
Tom... eikel! Zo komt Nina niet los van hem..

Gnome schreef:
Vlieg op, Tom

In eerste instantie ontmoet op Tinder, nu beide naar Bumble in de hoop voor iets beters :')

!

Thanks!

**Geplaatst**: 28-09-25 00:15

Geplaatst: 28-09-25 00:15

Vertel eens wat over jezelf...

Nou, ik ben opgegroeid in XX, zat op een hele leuke school bla bla, ben daar en daar begonnen met werken, ben vervolgens... etc etc.

Dat kost een half uur typen en vervolgens krijg je terug; neeee, ik bedoelde wat zijn je hobbies!

Goede vraag van Gerard, efficiënt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-25 07:44

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-25 07:44

Bielsje schreef:
Vertel eens wat over jezelf...

Nou, ik ben opgegroeid in XX, zat op een hele leuke school bla bla, ben daar en daar begonnen met werken, ben vervolgens... etc etc.

Dat kost een half uur typen en vervolgens krijg je terug; neeee, ik bedoelde wat zijn je hobbies!

Goede vraag van Gerard, efficiënt

Hahaha precies dit!

**Geplaatst**: 28-09-25 09:58

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 28-09-25 09:58

Haha wat moet zo'n datingapp vermoeiend zijn zeg. Soms misschien ook wel hilarisch.
Dat Tom weer opduikt is ook geen verrassing.

Ja na 11 jaar weer terug in de verf, alweer bijna 3 jaar.
Maar ik sta aan de verkoopkant van verf

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-25 11:18

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-25 11:18

kiki1976 schreef:
Haha wat moet zo'n datingapp vermoeiend zijn zeg. Soms misschien ook wel hilarisch.
Dat Tom weer opduikt is ook geen verrassing.

Ja na 11 jaar weer terug in de verf, alweer bijna 3 jaar.
Maar ik sta aan de verkoopkant van verf

Wat leuk!
Ik dus ook in de verf, niet bij PPG

! Dus toch een beetje fictie!
Als je het leuk vindt, connecten? https://www.linkedin.com/in/astrid-alid ... -b993b278/
Geldt voor iedereen trouwens!

Of volg me via https://www.instagram.com/astridalidacom/
(Ik volg iedereen terug. Dus als je dat niet wilt, moet je me maar verwijderen

.)

Altijd leuk, interessante connecties! Heel leuk om eens wat andere foto's e.d. te zien!

Nou, ik ga weer een stukje schrijven, nog acht hoofdstukken!