Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-07-12 22:41

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 25-07-12 22:41

Je gaat toch nog wel verder met deze he?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-12 23:17

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-12 23:17

Ja, tuurlijk!

Dat was maar een kort 'project': het is een klein verhaal, dus daar komen geen updates meer van, omdat hij al 'af' is.

**Geplaatst**: 25-07-12 23:36

Geplaatst: 25-07-12 23:36

Goed stuk weer!!
Ben zo benieuwd hoe het met Valko afloopt!

**Geplaatst**: 25-07-12 23:47

Geplaatst: 25-07-12 23:47

Weer goehoed!!

Ben benieuwd naar de volgende update! :Y)

**Geplaatst**: 26-07-12 09:06

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 26-07-12 09:06

Super

**Geplaatst**: 26-07-12 16:24

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 26-07-12 16:24

Goed stuk! Ben benieuwd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-12 21:27

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-12 21:27

Bedankt voor jullie positieve reacties!

**Geplaatst**: 11-08-12 18:37

Geplaatst: 11-08-12 18:37

Komt er wel ooit weer 'n upje..?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-12 00:07

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-12 00:07

Ik heb hem al af, moet alleen nog even spellingsfouten eruit halen

**Geplaatst**: 13-08-12 21:35

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 13-08-12 21:35

Plaatsen dan!

**Geplaatst**: 14-08-12 11:56

Geplaatst: 14-08-12 11:56

TheHorseInn schreef:
Plaatsen dan!

Mee eens $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-12 22:00

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-12 22:00

Ik denk dat dit de laatste update is, maar ik weet het niet zeker. Maar goed, enjoy!

Mijn voeten bungelen in het voorjaarswater. Mijn tenen tintelen van de kou en de donzige haartjes op enkels staan recht overeind. Er staat een stevige wind die mijn spiegelbeeld doet rimpelen. De vrouw die ik zie is zo veranderd sinds ik haar voor het laatst zag. Haar blonde haar danst wild om haar hoofd, maar het staat niet ongezond of slordig. De wapperende lokken doen haar er volwassen en wijs uitzien. Sterk zelfs. Haar ogen zijn niet langer troebel, maar ze stralen meer dan ooit in het warme avondlicht. Ik glimlach naar haar, en vol vriendelijkheid en zelfvertrouwen lacht ze terug.

Ondanks dat haar ogen mijn blik naar haar toe trekt, valt me achter haar iets op. Want achter haar goudgele haren glimt iets wits. En niet zo maar iets wits: het is engelen wit, alsof het licht geeft. Mijn hart staat even stil wanneer ik zie wat het is. Zijn bruine ogen kijken me recht aan. Ze lijken dwars door mijn ziel te snijden. Zijn ongelofelijk mooie vacht glinstert als een parel, terwijl zijn manen van zilverdraad gemaakt lijken te zijn. Het wezen is zo perfect dat het niets anders dan een illusie kan zijn. Toch kan ik bijna zijn adem tegen mijn rug voelen, zijn snorharen tegen mijn wang voelen prikkelen. Alec voelt een volmaakt moment zo dichtbij, dat ik overspoeld word met een warm gevoel. Voor een kort moment mis ik hem niet meer, voor een kort moment ben ik volledig gelukkig. Maar net als elke andere illusie kan ik het niet voor altijd vast houden. Het glipt tussen mijn vingers door, er valt geen grip op te krijgen.

Het enige dat overblijft zijn dierbare herinneringen en de wetenschap dat we elkaar misschien ooit weer zullen zien. Tot die tijd zal ik alleen mezelf hebben als vertrouwenspersoon. Want een betere dan Alec zal ik nooit vinden. Ik had gedacht dat Valko het zou zijn. Maar blijkbaar is hij net als alle anderen mensen: hij denkt alleen maar aan zichzelf. Oké, dat is kort door de bocht om dat te denken. Maar is iemand die voor iemand anders denkt niet egoïstisch? Want uiteindelijk zal degene die voor de ander denkt toch een oplossing zoeken die hem het beste uitkomt en de persoon die hij ‘probeert te helpen’ nooit helemaal. Zoals dat ik geen contact met Valko moet opnemen. Dat bepaal ik toch mooi zelf? Ik kan best nadenken over de consequenties, ik ben geen klein kind meer. Maar goed, ik accepteer zijn wens en laat hem alleen. Ik moet accepteren dat hij maar slechts een tijdelijke vriend was die me in een periode van mijn leven verder geholpen heeft. Vriendschap moet van twee kanten komen en als de één het opgeeft, is er geen vriendschap mogelijk. Ik moet bekennen dat ik, sinds de brief van een week geleden, nog steeds de nijging heb om een paard van stal te halen en hem op te zoeken om hem door elkaar te schudden. Komt waarschijnlijk door de eenzaamheid. Behalve mijn vader heb ik niemand om mee te praten.

Anna is twee dagen geleden vertrokken zonder me iets te laten weten. De enige boodschap die ze achter had gelaten was een briefje met de tekst: ‘Ik kom terug. Anna.’ Behalve wandelen door onze uitgestrekte tuinen, lezen en borduren doe ik niks. En het stoort me om niks te doen met de wetenschap dat veel mensen hard moeten werken voor hun geld. Mijn leven heeft nauwelijks nut, laat staan dat het nog veel nut gaat hebben. Ik weet dat ik meer kan, dat ik meer in me heb dan dit. Ik wil niet zeggen dat zou willen ruilen met een soldaat. Maar iets meer actie en gevaar zou welkom zijn. Een doel zou welkom zijn.

Mijn stroom aan gedachten word onderbroken door blaffende waakhonden, opgewonden geroep en het geluid van paardenhoeven op het grind. Mijn nieuwsgierigheid is erg groot over wie er net gearriveerd is. Ik krijg een vreemd voorgevoel in mijn buik, dat ik al in geen lange tijd heb gehad. Het is een gevoel dat er iets groots gaat gebeuren. Iets wat alles weer zal veranderen. Snel haal ik mijn voeten uit het water en schiet mijn schoenen aan. Een groep ganzen waggelen gehaast voorbij, ook nieuwsgierig naar de zojuist gearriveerde gasten. Ik ren zo snel ik kan langs de ganzen heen, langs de hoge heggen, langs de enorme fontein, langs de grote marmeren beelden. Net wanneer ik Anna in een prachtige jurk zie uitstappen, word ik op mijn schouder getikt. Ik draai me geïrriteerd om, klaar om de persoon een snauw te geven. Het is mijn vader. Ik slik de woorden op mijn tong in en vraag beleeft met een beverige stem: ‘wat is er vader?’ Hij schenkt me een vriendelijke lach. ‘Als ik jou was zou ik me wat netter aankleden. Anna is aangekomen na een lange reis.’ Ik slaak een zucht. ‘Waarom zou ik me daarvoor netter aankleden?’ mompel ik. ‘Omdat Anna haar verloofde heeft meegebracht,’ antwoord hij glunderend. Mijn ogen schieten zowat uit mijn kassen. ‘Wat? Anna’s aanstaande? Gaat zíj trouwen?’ vraag ik met een stem vol verbazing en een tikje afschuw. Zijn mond staat in een grijns van oor tot oor wanneer hij bevestigend knikt. Als een vis op het droge hap ik naar lucht. Ik snap eerlijk gezegd mijn eigen reactie niet eens zo goed. Anna was altijd mijn beste vriendin geweest en een jaar geleden had ik haar een geweldige echtgenoot toegewenst. Maar nu voelt het op een of andere manier zo verkeerd. Misschien voelt het verkeerd, omdat ze me de afgelopen dagen ontweken heeft. Of dat ze me helemaal niks verteld heeft over deze verloving. Ze heeft me zelfs geen hint gegeven. Toch? Of was ik zo met mezelf bezig dat ik het niet opmerkte? Of heb ik haar buitengesloten zonder het door te hebben? Inwendig schud ik mezelf door elkaar. Ik moet normaal doen, doen wat er van me wordt verwacht. Niet egoïstisch zijn. Tot dat soort gedrag moet ik me juist niet verlagen. ‘Wat voor een man is het?’ vraag ik met een schorre stem. ‘Als ik Anna moet geloven is hij goed man, Gwen. Kleed je maar gauw om en je zult hem zelf ontmoeten.’

Dat laat ik me geen tweede keer zeggen. Als een speer ren ik naar binnen, de trap op, naar mijn kamer. Ik ruk de kastdeuren open en laat mijn ogen over de jurken glijden. Ik trek ze er allemaal uit en gooi ze uitgespreid op mijn bed. Wat moet ik aan? Wat is gepast? Sommige zijn erg donker en passen bij mijn zenuwachtige stemming, maar dat is niets waar ik zo mee kan komen aanzetten. En mijn stemming is wel het laatste wat ik wil benadrukken. De glanzende kleurige jurken van zijde, bestaand uit een moskleurige jurk, een bloedrode jurk en een marine blauwe jurk, zijn heel mooi en chique. Maar daarnaast zijn ze erg schreeuwerig en ik wil niet te veel aandacht trekken. Zenuwachtig bijt ik op mijn lip terwijl ik de mijn collectie doorneem. Ze lijken geen van alle geschikt. Geen van allen zullen gepast staan bij dit bezoek. Ze stammen nog uit mijn tijd dat ik het fijn vond om in het middelpunt te staan, het fijn vond om veel aandacht te krijgen. Hoofdschudden selecteer ik de jurken en gooi ik de ongeschikte op een stapel. Alle jurken belanden op die stapel. Wanhopig plof ik op mijn bed neer en staar van de grote stapel naar mijn lege kast. Dan valt mijn oog op een klein zielig roomkleurig hoopje op de bodem van de kast. Ik neem verbaast het kledingstuk in mijn handen. Ik wist niet dat ik zo’n kleur had. Zodra ik het in de lucht houd ontvouwt het zich tot een beeldschoon simpel jurkje. Ik trek hem aan en kijk in de spiegel. Het jurkje heeft schattige pofmouwtjes en is hoog gesloten rond de hals. Hij zit aansluitend tot mijn heupen, waar de stof loskomt van mijn lichaam en zwierig om mijn bovenbenen valt. De stof is overtrokken met wit kant dat de jurk er chique maar ook speels uit laat zien. Hij is opvallend op een simpele en rustige manier zonder schreeuwerig te worden. Ik vlecht mijn haar in een lange vlecht die is losjes over mijn schouder laat vallen. Mijn gezicht poeder ik wat bij en mijn voeten schuif ik in witte muiltjes. Ik werp nog een tevreden blik ik de spiegel en hobbel de trap af naar de woonkamer, waar ik Anna zal aantreffen en haar aanstaande echtgenoot. Ik haal diep adem en duw de enorme deuren open, me schrap zettend om wie ik zal aantreffen.

De eerste die ik zie is Anna. Ze draagt een prachtige ijsblauwe jurk, die haar op een prinses doet lijken. Haar gezicht is even beeldschoon en lijkt te stralen van geluk. Ik voel een steek in mijn hart. Diep van binnen heb ik haar gemist, erger dan ik in eerste instantie had gedacht. En straks ben ik haar al helemaal kwijt, wanneer ze getrouwd zal zijn en bij haar echtgenoot is ingetrokken. Dan verplaats ik mijn blik naar mijn vader die in zijn stoel zit. Op het eerste oog lijkt hij ontspannen, maar aan de paniekerige blik in zijn ogen te zien is hij juist het tegenovergestelde. Ik kan maar één reden bedenken waarom hij zo gespannen is. Ik verplaats mijn blik naar Anna’s aanstaande. Zodra mijn blik hem ontmoet, bevries ik van onder tot boven. Niet in staat om te bewegen staar ik naar hem. Hij staat op en loopt naar me toe om vervolgens mijn koude hand te kussen. ‘Miss Lawcy, mijn naam is Owen Black, aangenaam. Zoon van Russel Black... voeg ik er in gedachten aan toe. Dat moet de paniek in mijn vaders ogen geweest zijn: Anna gaat trouwen met iemand die mij en Valko dood wil hebben. De meeste mensen zouden hem bijna niet herkennen als ze hem gezien hadden zoals ik hem eerder gezien had en hoe ik hem nu aantref. In plaats van dat zijn haar wild alle kanten op staat, is het nu netjes in model gekamd. Zijn littekens lijken minder hard en ruw door de poeder op zijn gezicht en zijn kleren zijn verdomd netjes vergeleken toen. Maar zijn ogen zijn precies hetzelfde. Felblauw en intens. En ook de vorm van zijn wenkbrauwen, jukbeenderen mond en kaak zijn net zo mooi als toen. Hij neemt me onderzoekend en met veel goedkeuring in zich op. Ik knijp mijn ogen stijf op elkaar, probeer de herinneringen die boven komen drijven weg te drukken. Hij is het niet. Het kan hem niet zijn. Mijn verbeelding moet weer een loopje met me nemen. Trillend sta ik in de deuropening, mijn lichaam in shocktoestand. In mijn herinnering vermoorde hij Boris. Maar nu spelen die herinneringen zich niet af zoals ze waren. In plaats van Boris zie ik nu Anna op de grond liggen onder het bloed. Naast haar staat de rover met een bloederige mes in zijn hand. Wanneer zijn ogen open en naar hem kijk lukt het me niet meer om bij bewustzijn te blijven. Hij is het. Hij is Russel’s zoon en de rover. Ik weet het zeker. Anna’s verloofde... Een moordenaar.... Zodra ik voorover val schiet hij naar voren, vangt hij me op en lig ik in zijn armen. Voordat alles zwart word hoor ik hem nog fluisteren, zo zacht dat alleen ik het kan horen: ‘wat een fijn weerzien, Gwen Lawcy. Ik heb je gemist.’

Laatst bijgewerkt door thoraklover op 14-08-12 22:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-08-12 22:28

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 14-08-12 22:28

Er moet nog een stukje komen!
Begrijp ik het nou goed dat Valko nog steeds niet terug is....

**Geplaatst**: 14-08-12 22:31

Geplaatst: 14-08-12 22:31

Prachtig nieuw stuk! Ben nu al weer benieuwd naar t volgende stuk

Klopt deze zin zou niet beter? wat aangepast is is schuingedrukt.
En straks ben ik haar al helemaal kwijt, wanneer ze getrouwd zal zijn en bij haar echtgenoot is ingetrokken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-12 22:35

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-12 22:35

Jacquelinee_ schreef:
Prachtig nieuw stuk! Ben nu al weer benieuwd naar t volgende stuk

Klopt deze zin zou niet beter? wat aangepast is is schuingedrukt.
En straks ben ik haar al helemaal kwijt, wanneer ze getrouwd zal zijn en bij haar echtgenoot is ingetrokken.

Bedankt! Heb het verbeterd

TheHorseInn schreef:

Er moet nog een stukje komen!
Begrijp ik het nou goed dat Valko nog steeds niet terug is....

Valko is idd niet terug, en dat heeft meer redenen dan alleen z'n pa

Willen jullie spoiler? <<)

**Geplaatst**: 14-08-12 22:36

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 14-08-12 22:36

jaaa!
echt geweldig stuk! nu wil ik zeker weten hoe het afloopt!!

**Geplaatst**: 14-08-12 22:37

Geplaatst: 14-08-12 22:37

Ja! Spoiler $*\o/*$

Laatst bijgewerkt door TheHorseInn op 14-08-12 22:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-08-12 22:42

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 14-08-12 22:42

Jaa wil spoiler!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-12 23:11

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-12 23:11

Spoiler:
Owen en Valko kennen elkaar beter dan ze elkaar willen kennen. En Valko is niet zo'n heilig boontje als hij zich voordoet... Want meer vrouwen vallen voor zijn charme dan goed voor hem is... De moord op Owen's vader, Russel, was niet alleen om Gwen te redden, maar had nog een andere reden. En om die bepaalde reden weet Owen bijna zeker dat Valko de moord gepleegd heeft. Valko is niet veilig, maar Gwen is nog onveiliger.

Ik weet het, het is een soort raadsel, meer kom je later pas te weten $*\o/*$