Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-13 17:24

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-13 17:24

laetitia98 schreef:
Misschien over tig jaar dan zijn ze het toch allemaal vergeten haha

Haha dan zou het misschien kunnen ja.

**Geplaatst**: 19-12-13 20:49

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 19-12-13 20:49

Smaakt naar meer!

**Geplaatst**: 20-12-13 00:04

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 20-12-13 00:04

jeetje weekje niet op bokt geweest en deze verhalen zijn echt weer geweldig! je weet me iedere keer weer op het puntje van me stoel te krijgen

**Geplaatst**: 20-12-13 00:19

Geplaatst: 20-12-13 00:19

Upje

Neej doe maar rustig aan hoor O:)

**Geplaatst**: 20-12-13 16:09

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 20-12-13 16:09

Hannah komt er al een upje?

**Geplaatst**: 20-12-13 16:11

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 20-12-13 16:11

Upjeee??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-13 16:37

Re: [VER] Run Away

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-13 16:37

Haha rustig aan allemaal, jullie moeten nog even geduld hebben. Ik ben nu het eerste stuk aan het herschrijven.

**Geplaatst**: 22-12-13 12:25

Geplaatst: 22-12-13 12:25

Zo hè Hannah... Ik liep een 'beetje' achter, dus zonet een uur gelezen ofzo :')

maar wat een spanning weet jij op te bouwen! Echt, heel knap.
Alleen, ik wil weten hoe het afloopt nu... >;)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-13 13:14

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-13 13:14

sanne_sanne schreef:
Zo hè Hannah... Ik liep een 'beetje' achter, dus zonet een uur gelezen ofzo
maar wat een spanning weet jij op te bouwen! Echt, heel knap.
Alleen, ik wil weten hoe het afloopt nu...

Haha dankje! Misschien a ik straks nog even verder, maar ik beloof niks.

**Geplaatst**: 27-12-13 20:36

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 27-12-13 20:36

Upje?

**Geplaatst**: 29-12-13 16:27

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 29-12-13 16:27

Upjeee??

**Geplaatst**: 30-12-13 15:50

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 30-12-13 15:50

Uppie? Nog even...voor t nieuwe jaar?
zou leuk zijn....

**Geplaatst**: 30-12-13 16:19

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 30-12-13 16:19

Upjee ???

**Geplaatst**: 31-12-13 18:04

Geplaatst: 31-12-13 18:04

upje??!!
ik wacht ook al een tijdje vol spanning! supermooi verhaal, en de spelfoutjes? ach ik zit zo in het verhaal, dat me dit niet eens opvalt! vind het ook een beetje flauw dat er zo over gezeurd wordt..!

**Geplaatst**: 01-01-14 10:54

Geplaatst: 01-01-14 10:54

blondy_m83 schreef:
upje??!!
ik wacht ook al een tijdje vol spanning! supermooi verhaal, en de spelfoutjes? ach ik zit zo in het verhaal, dat me dit niet eens opvalt! vind het ook een beetje flauw dat er zo over gezeurd wordt..!

hoezo gezeurd?

**Geplaatst**: 01-01-14 12:34

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 01-01-14 12:34

vooral in het begin las ik steeds reacties over de spelfouten.. vond dit een beetje jammer dat er zo vaak het zelfde werd gepost..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-01-14 16:39

Re: [VER] Run Away

Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-14 16:39

Sorry dat ik jullie zolang moet laten wachten, maar heb vandaag even geen zin. Ik ga wel proberen om voor maandag een upje te plaatsen.

@blondy_m83 ik vind het niet erg hoor, maar bedankt.

**Geplaatst**: 01-01-14 19:48

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 01-01-14 19:48

joepie! kijk er naar uit..!

**Geplaatst**: 02-01-14 20:12

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 02-01-14 20:12

ik volg dit even vind het een leuk verhaal om te lezen !

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-14 21:06

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-14 21:06

Zoals belooft, upje!

Het zweet staat in mijn handen terwijl ik het dier probeer af te remmen. In de verte hoor ik het geluid van een auto, maar wat ik ook probeer, Vìnur remt niet af. Ik zie de kruising om me afkomen, sneller en sneller. Krampachtig klem ik mijn vingers om de teugels, ik voel het dier onder me twijfelen. ‘Alsjeblieft stop, alsjeblieft.’ Fluister ik wanhopig. Aan het eind van de brede weg waar ik overheen moet rijdt een donker blauwe auto. Het kleine ding, formaatje bootschappenkar zoals sommigen het noemen, komt vlug dichterbij. Misschien kan ik er nog net voor langs, van de andere kant zie ik ook verkeer aankomen, gelukkig nog ver genoeg weg. Ik schop mijn benen stevig in de buik van de grijs bruine pony. Geschrokken springt het dier vooruit, met een rot gang vliegt hij over de weg. De auto remt en raakt ons net niet. De oude vrouw achter het stuur draait haar autoraampje vloekend naar beneden. ‘Sorry’ Zucht ik verontschuldigend terwijl ik me vastklem aan Vìnur. Zijn lange manen slaan in mijn gezicht en ik doe mijn best om te blijven zitten.

Het asfalt is over gegaan in stoffig zand en droog gras. Bij elke pas stuiven kleine zandkorreltjes de lucht in, het prikt in mijn ogen. Voorzichtig zet ik wat druk op de teugels, het duurt even, maar dan gaat hij langzaam over in draf. Ik aai de pony langzaam over zijn hals, blij dat we nog leven. Ik draai me schichtig om, hopend dat ik nog op tijd ben. De straat achter is op wat auto’s na verlaten, maar ik weet dat ze elk moment de hoek om zouden kunnen komen. Ineens dringt het tot me door dat zij mij dan net zo goed kunnen zien als ik hun. Vluchtig probeer ik Vìnur richting de bosjes aan de zijkant te sturen. Tot mijn verbazing reageert het dier bijna gelijk. Trillend verschuilen we ons tussen een dicht begroeide struik. Kleine takjes schuren langs mijn benen en blijven hangen in vìnurs prachtige manen. Snel maak ik ze los, tussen de bosjes door zie ik iemand de hoek omkomen. Het is te ver om het goed te kunnen zien, maar het is duidelijk een vrouw. Ze kijkt mijn kant op, en ik vrees dat ze me gezien heeft. Eigenlijk weet ik het wel zeker. Snel spoor ik Vìnur aan. Voorzichtig stappen we tussen de struiken door, naar het pad waar je niet te zien bent vanaf de weg. Vìnur’s huid is nat van het zweet en eigenlijk kan ik het niet maken om hem al weer aan te laten galopperen, maar we kunnen hier niet blijven staan als Helena weet waar ik ben. En voor zo ver ik weet zijn er niet echt veel paarden die eruit zien als Vìnur, voor een keer baal ik dat hij niet gewoon bruin is zoals de meeste paarden. Daarom spoor ik hem toch maar aan, hopend dat we snel een plek zien waar we uit het zicht zijn.

De pony reageert gelijk. Ik grijp een pluk manen om mee aan vast te kunnen houden terwijl ik probeer rustig in en uit te ademen door mijn neus. Mijn hart klopt in mijn keel en ik voel Vìnur even gespannen onder me bewegen. Het neerkomen van zijn hoeven zorgt voor een dof geluid. Zijn flanken gaan snel op en neer. ‘Sorry Finn.’ Zeg ik zacht, ondanks dat de pony me natuurlijk niet kan verstaan. Zijn oortjes staan nog altijd vrolijk naar voren, maar ik voel hoe uitgeput hij is. Het zand onder zijn hoeven gaat over in plat gewaaid gras. Het dier galoppeert dapper door, en hoewel het al beter gaat als eerst, moet ik moeite doen om te blijven zitten. Ik wou dat Ruben hier was, dat ik me aan hem vast kon klemmen om te voorkomen dat ik eraf stuiter. Ik hoop dat Helena hem niet gezien heeft en dat hij veilig is. Mijn mobiel trilt kort in mijn broekzak om te laten weten dat ik een berichtje ontvangen heb, maar ik kan nu niet stoppen om te kijken. Voorzichtig buig ik voorover om de teugel iets korter vast te pakken, misschien helpt het me. Maar het heeft weinig zin, ik kan gewoon niet paardrijden. Nog nooit gedaan ook, op gister na dan. Mijn ouders hebben nooit wat met paarden gehad, niemand in mijn familie voor zover ik weet. Dan herinner ik me het beeld van Helena die op Vìnur het vuur in rijdt. Dat had ze beslist vaker gedaan. Ik griezel bij het idee dat Helena ook op Vìnur heeft gezeten, waarschijnlijk nog vaak ook. Paarden kiezen geen kant, en ik weet zeker dat ze zo op hem weg rijd. Ik zet het beeld uit mijn hoofd en concentreer me op de omgeving. Op het struikgewas waar ik net door heen gereden ben na, is het er vlak, geen plekken om je achter te verschuilen. Er staan wel wat boompjes, maar die zijn te klein om ons uit het zicht te onttrekken. Ongeveer honderd meter verder besef ik me dat het geen zin heeft om nog verder door te galopperen en ga ik over in stap. Om de paar meter draai ik me om om te kijken of ik misschien achter volgt word. Dicht naast het pad zie ik tussen het riet een ondiep meertje. De prachtige lichtblauwe lucht weerkaatst in het heldere water. Het doet me denken aan het meertje bij mij thuis, tussen de bomen.

Ik zwaai mijn been over de paardenrug en ik laat mijn voeten uit de beugels glijden. Het dier begint gelijk te drinken, en ik merk dat ik ook wel dorst heb. Kleine bruine eendjes zwemmen over het water oppervlak en dobberen wat in het rond. Ik gris mijn mobiel uit mijn zak om het berichtje te lezen. Snel tik ik met mijn vinger op het gele envelopje onderaan het scherm. Waar ben je? Ik ben nu de winkel uit, en kom jou kant op. Heeft ze je gezien? x Ik twijfel wat ik moet antwoorden. Als dat Helena was, dan heeft ze me gezien ja. Ik kijk om me heen om te zien waar ik ben. Alles ziet er het zelfde uit, droog gras met paarse heide plantjes en af en toe een struik. Gelukkig kan ik in de verte nog net de rij bomen onderscheiden, daar kom ik vandaan. Ja, maar ze weet geloof ik niet waar ik nu ben. Rechtdoor over het zandpad, aan het eind naar rechts. We zitten tussen het riet. Doe voorzichtig, ze kan me gevolgd hebben. x Sms ik met wankelige vingers terug. Het koude glas voelt prettig aan. Ik zet het ding uit en doe hem weer in mijn zak. Vìnur is inmiddels klaar met drinken en graast wat langs de waterkant. Het dekje is wat onder zijn zadel weggeschoven, terwijl ik hem recht trek kijk ik spiedend om me heen. Het katoen onder mijn vingers is nat van het zweet, ik kan hem eigenlijk niet weer laten galopperen. Niemand te zien. Op de heide voor me zitten groep vogels wat uit de grond te pikken. Af en toe vliegen er een paar geschrokken een stukje vooruit, geschrokken om niets. Het waait zacht en de rietstengels gaan langzaam heen en weer. Een klein bruin spinnetje kruipt over een van de stengels, zijn dunne pootjes dragen hem snel over het grijs gele oppervlak. De zon schijnt op mijn armen, maar ik heb het toch koud. Ik verstijf even als ik iets zie bewegen langs de rij bomen, al weet ik dat het hoogst waarschijnlijk Ruben is. Ik laat me zakken totdat alleen mijn hoofd nog boven het hoge riet uitkomt. Vìnur valt dankzij zijn kleur niet echt op tussen het riet. Het gestalte komt dichterbij, maar het is nog te ver weg om te kunnen zien wie het is. De bomen zorgen ervoor dat hem of haar al snel niet meer zie. Ik baal omdat ik weet dat ik diegene alleen maar zal kunnen zien, als hij zo dichtbij is dat ik ook duidelijk in zicht ben. Ik twijfel even pak het zadel met een hand vast, zet mijn voet in de beugel en zet me af. Niet hard genoeg, want ik zak gelijk terug. Meteen probeer ik het nog een keer, deze keer lukt het me wel. Mijn blik staart de verte in, mijn spieren zijn gespannen, klaar om te vluchten. Vìnur kijkt schichtig en snuifend om zich heen. Ineens vliegen een de vogels in het land geschrokken weg, ik zie iets bewegen achter de struiken. Het gestalte is heel dichtbij, ik maak mijn teugels wat korter en druk mijn voeten stevig in de stijgbeugels. Ik adem diep in, ben klaar om elk moment weg te kunnen rijden.

Laatst bijgewerkt door hannah41 op 05-01-14 21:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-01-14 21:11

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 05-01-14 21:11

Moooi

**Geplaatst**: 05-01-14 21:17

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 05-01-14 21:17

Noooooooooooooooooooo vertel me wie het iiiiis! :):)

Alleen het begin volgende ik niet helemaal, een beetje alsof er een stukje miste?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-14 21:24

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-14 21:24

Dankjullie!

_roodvos_ schreef:
Noooooooooooooooooooo vertel me wie het iiiiis!

Alleen het begin volgende ik niet helemaal, een beetje alsof er een stukje miste?

Haha nog niet

Dit stukje zat ervoor, uit het vorige upje. Misschien snap je het dan beter?

Citaat:
Ik weet niet of ik wel zonder hulp op Vìnur durf, maar ik weet dat ik niet anders kan. Ik zet mijn voet in de ijzeren beugel en druk mijn kuiten aan zoals ik Ruben heb zien doen. Het dier stapt onzeker voorwaarts. ‘Kom op Lieke dit kun je wel.’ Spreek ik mezelf toe. Al iets zekerder laat ik hem aandraven, de eerste passen voel ik hem twijfelen. Met veel moeite stuur ik hem het gras in, omdat dat minder geluid maakt. Mijn benen klemmen zich vast aan het zadel en ik probeer zijn bewegingen te volgen. Handen laag, herinner ik me. ‘Toe maar Finn!’ Fluister ik zacht. In de verte zie in een rij dunne bomen met dor gras en wat heideplantjes. Half zigzaggend probeer ik er heen te rijden. Een oude man aan de overkant blijft staan om te kijken ‘Doe je teugels maar iets korter meisje, ontspan!’ Roept hij. Voorzichtig volg ik zijn tips op, en ik merk gelijk verbetering. ‘Dank u!’ Roep ik terug, maar hij is al weer door gelopen. Ik hoef alleen nog de straat over, maar auto en fietsers van rechts hebben voorrang weet ik. Ik kan alleen maar hopen dat er geen verkeer aan komt.

**Geplaatst**: 05-01-14 21:25

Geplaatst: 05-01-14 21:25

super stuk weer heel leuk en spannend!

Ik zet het ding uit en doe hm weer in mijn zak.
Een klein bruin spinnetje kruipt over een van de stengels, ze dunne pootjes dragen hem snel over het grijs gele oppervlak.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-14 21:26

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-14 21:26

kionasuppie schreef:
super stuk weer heel leuk en spannend!

Ik zet het ding uit en doe hm weer in mijn zak.
Een klein bruin spinnetje kruipt over een van de stengels, ze dunne pootjes dragen hem snel over het grijs gele oppervlak.

Dankje!