
Dan kijk ik recht in het gezicht van de man met het litteken... Ik voel zijn hand op mijn schouder. Omdat ik in de hoek ben gaan zitten kan ik geen kant op! Zie ik Jeff nou ook aan komen lopen?
Ik besluit geen moment te twijfelen en over het muurtje te springen. Gelukkig had ik mijn tas met spullen nog om. Snel ren ik naar de achterkant van het restaurant en probeer ik een plekje tussen de schuren te vinden om mij te verstoppen.
Dan hoor ik geroep, voetstappen en geschreeuw. Voor mijn gevoel zitten er nu meer mensen achter mij aan. Ik kan niet goed horen of ik Jeff zijn stem nou ook hoor en het liefst ga ik kijken. Als hem maar niks overkomt! Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen.
Ik blijf net zo lang in 1 v.d schuren in een hoek op de grond zitten totdat het rustig is. Maar dan hoor ik toch voetstappen dichterbij komen..
Omdat ik zo ontzettend zenuwachtig ben, plas ik bijna in mijn broek. Na ongeveer 20 minuten luisteren hoor ik niets meer. Elk geluidje doet mijn hart harder kloppen.
Achter het restaurant is een route die ook naar de standplaats van de tent zou kunnen leiden. Dit zal ongeveer een uur lopen zijn, omdat het via de andere kant van het meer loopt. Omdat ik niet wil dat iemand mij vindt, besluit ik deze route pas te nemen als het donker wordt. Ik wil namelijk wel kijken, of ik Jeff nog terug kan vinden.
Ik zie een weiland met een koeienschuur en besluit tot die tijd in dat schuurtje te blijven. Vol angst verplaatst ik mij van de schuren richting het weiland. Waarschijnlijk had ik iemand van het restaurant horen lopen en hoef ik dus niet bang te zijn.
Vanuit de schuur zie ik koeien lopen. Ze hebben allemaal een bel om. Het geluid van de bellen maakt mij alleen maar zenuwachtiger. Ook zie ik auto's en fietsers voorbij komen. Het zijn gewone toeristen of mensen die hier wonen.
De hele dag zie ik geen één spoor van Jeff, de Mercedes of andere donkere auto's. Ik vermoed dat ze via de andere route vertrokken zijn.
Eenmaal in de donkerte vervolg ik mijn weg richting het tentje aan het meer. Ik voel wel dat het wat kouder wordt. Ook heb ik best wel trek gekregen en ik voel mij niet fris omdat ik buiten heb geplast.
Vanuit de bosjes probeer ik te kijken of ik het tentje kan zien en of er nog auto's bij staan. Tot mijn schrik zie ik wél de tent staan, maar geen enkele auto staat er meer bij. Ook niet die van Jeff...
De tent is keurig dicht gedaan.
Terug naar de tent gaan, durf ik niet, maar hier in de buurt is ook nergens een hotel of iets. Ik kan moeilijk buiten blijven. Er staan wel meer tenten, campers en caravans om het meer, maar hier durf ik niet heen te gaan nu.
De meeste auto's die hier staan hebben een wit kenteken. Dan zie ik een kleine oude camper staan met een Nederlands kenteken erop. De camper is vrolijk beschilderd. Zal ik daar heen gaan lopen? Ik zie twee mannen met gekleurde vesten en lang haar met vlechtjes erin.