Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-09-25 20:18

Geplaatst: 16-09-25 20:18

Dan wachten we dat maar nagelbijtend af >;)

**Geplaatst**: 16-09-25 20:19

Geplaatst: 16-09-25 20:19

Nina nina nina, hop hop hop..... van de ene naar de andere en weer terug.

Kom maar op met de chaos!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-25 20:22

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-25 20:22

prompter schreef:
Dan wachten we dat maar nagelbijtend af

Je hebt wel een goed punt hoor en nog een paar anderen! Maar ik kan er nu niet teveel op in gaan

OK ik ga morgen even een foto van Dev plaatsen

die gaat echt compleet andere zijn denk ik dan jullie denken. Maar ik vond dat bij Tom wel leuk

**Geplaatst**: 16-09-25 20:42

Geplaatst: 16-09-25 20:42

astridastrid schreef:
prompter schreef:
Dan wachten we dat maar nagelbijtend af

Je hebt wel een goed punt hoor en nog een paar anderen! Maar ik kan er nu niet teveel op in gaan

OK ik ga morgen even een foto van Dev plaatsen die gaat echt compleet andere zijn denk ik dan jullie denken. Maar ik vond dat bij Tom wel leuk

Niet om vervelend te doen maar ik heb niet het idee dat het plaatsen van foto's van andere mensen toegestaan is op bokt. Zeker in de context met dit verhaal kan ik daar wel in komen, tenzij hij toestemming heeft gegeven natuurlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-25 20:46

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-25 20:46

Wilde hem delen zoals de ander maar je hebt gelijk :-)

Denk ook niet dat hij toestemming zou geven hahahah dus goed dat je zegt, hoor.

Dan hebben jullie pech! Is ook leuker om te visualiseren

Afbeelding

Spoiler:
Dit was in ieder geval de ontmoeting (uit deel 2)(echt een oude blog trouwens

). https://astridalida.com/100-dates-3/

**Geplaatst**: 16-09-25 20:59

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 16-09-25 20:59

Kan ik geen pb krijgen?

**Geplaatst**: 17-09-25 07:43

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 07:43

Ja hoor we gaan gewoon door op de PB

En tsja Nina, ik heb ook een hop periode gehad in het leven

**Geplaatst**: 17-09-25 08:09

Geplaatst: 17-09-25 08:09

Een nieuwe dag, ik zit er weer helemaal klaar voor, dus kom maar op met het vervolg

**Geplaatst**: 17-09-25 09:54

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 09:54

Pb box staat ook hier open

**Geplaatst**: 17-09-25 11:00

Geplaatst: 17-09-25 11:00

pantarhei schreef:
Pb box staat ook hier open

Hier ook!

**Geplaatst**: 17-09-25 11:22

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 11:22

Nou een foto van Dev zou ik wel op prijs stellen. Daar heb ik een beeld van in mijn hoofd, dat kan volgens mij alleen maar beter zijn in het echt

**Geplaatst**: 17-09-25 12:20

Geplaatst: 17-09-25 12:20

Misschien is dat wel een soort Tom Cruise? Ik ben heel benieuwd ook... O:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-25 13:18

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-25 13:18

Ik heb Dev inderdaad denk ik niet onwijs goed beschreven (wel in deel 2), dus heb inmiddels dit gewijzigd in dit verhaal:

Hoofdstuk 3:
‘Als je een dik, klein, grijs mannetje door de schuifdeuren ziet komen, ben ik het,’ was zijn opbeurende aankomstbericht, terwijl ik in de hal tussen mensen met spandoeken stond te wachten. Ja, hij is kleiner dan de meeste mannen (zeker kleiner dan Toms 69 inches), en ja, zijn haar begint bij de slapen een beetje grijs te worden. Maar grijs staat hem goed - het geeft hem die distinguished gentleman-look die George Clooney ook zo goed afgaat. Alleen dan Indiaas, en in zakformaat.

Mooi verhaal trouwens, over onze eerste date: we gingen lunchen, hij vond me leuk en hij stuurde me direct een eersteklas ticket naar San Diego, zijn thuis. De rest is geschiedenis. Letterlijk, want toekomst, dat zie ik er niet in eerlijk gezegd.

Hoofdstuk 52:
Ik liep de Moxy Utrecht binnen en zag hem meteen. Dev, in al zijn Indiase George Clooney-glorie - als George Clooney IT-support deed. Hij draagt een t-shirt waarop staat 'I survived another meeting that should have been an email'.
Zijn haar—die Matthijs van Nieuwkerk-vibe—zit in wat hij ‘nonchalant chique’ noemt maar wat gewoon luiheid is. Hij beweert dat het door zijn slowjuicer komt. Ik heb drie theorieën: 1) hij denkt dat groentesappen zijn haar beïnvloeden, 2) hij staat elke ochtend met zijn hoofd boven de slowjuicer, of 3) dit is een metafoor voor iets dat ik niet begrijp omdat ik geen Enterprise Architect ben.
Hij hing gewoon in zijn stoel, scrollde door zijn telefoon, en keek op toen hij me zag.

Als we uit elkaar gaan, kijken we elkaar aan. Die bruine Matthijs van Nieuwkerk-ogen achter zijn scheve bril, dat haar dat nooit perfect zit, die glimlach die nooit geforceerd is.
‘Dit is waarschijnlijk niet slim,’ zeg ik.
‘Waarschijnlijk niet,’ beaamt hij. ‘Nog een rondje?’
‘Nog een rondje.’

Hopelijk kunnen jullie nu een beter beeld vormen

!

Ik heb het script iets veranderd, dus nog niet de chaos die ik voorspeld had (sorry) maar geef Nina ook even wat rust :')

!

53.
6 januari 2022
Of: Het was niet de rode lingerie die het jaar had moeten redden.

Met Oud & Nieuw zat ik bij Dev in de Moxy, het plan: ons volledig lam zuipen. Ik had gezegd dat ik zou blijven slapen zodat ik me geen zorgen hoefde te maken over rijden. Eigenlijk wilde ik gewoon een excuus om niet naar huis te hoeven, waar mijn lege koelkast en hypothetische berichten van Tom op me wachtten.

We keken Undercover. Vijf afleveringen achter elkaar, wat precies de hoeveelheid televisie is waarbij je hersenen beginnen te denken dat je zelf ook in de Belgische drugswereld zit.
Perfect voor het vermijden van echte conversatie dus.
‘Die chick,’ zei Dev tijdens aflevering vier. ‘Die met dat hondje. Die is dikker geworden. Zie je meteen aan die truien die ze nu draagt.’
Ik droeg op dat moment een Lacoste sweater, maat L.
‘Subtiel, Dev.’
‘Wat? Jij bent niet dik. Jij bent...’
Hij liet de zin hangen.
De universele mannelijke strategie wanneer ze beseffen dat elke mogelijk antwoord verkeerd is. Wat ben ik dan, Dev? Voluptuous? Rubensiaans? Gewoon precies goed voor iemand die tijdens de feestdagen gedumpt is?

Dit komt van een man die denkt dat intermittent fasting betekent dat je pas om 10 uur je eerste Starbucks Venti Caramel Macchiato met extra slagroom bestelt. Wiens Peloton functioneert als de duurste kledinghaak van San Diego. Maar hij heeft wetenschappelijk onderbouwd commentaar op een vrouw in een trui.
In een Netflix-serie.

We misten natuurlijk al het vuurwerk en vielen om elf uur in slaap. Om tien over twaalf werden we wakker van het vuurwerk in de reflectie van het tv-scherm.
Onder mijn groene sweater droeg ik nog steeds de rode lingerie. €89,95 van Victoria's Secret, speciaal aangeschaft voor een jaar vol geluk, liefde en fantastische seks*.
Blijkbaar werkt het placebo-effect echter niet op kant.
Tot nu toe had het me vooral jeuk bezorgd tussen mijn schouderbladen en het ongemakkelijke gevoel dat ik mezelf €90 armer had gemaakt voor kant dat niemand zou zien.

Het absolute hoogtepunt van de avond – en ik gebruik het woord ‘hoogtepunt’ hier met de grootst mogelijke ironie – was dat ik Tom NIET had geappt. Geen ‘Gelukkig Nieuwjaar! ’, geen ‘Hoop dat 2022 je alles brengt wat je wenst xxx’. Niks.
Het bericht stond natuurlijk wel in mijn concepten. Sterker nog, er stonden er zeventien. Variërend van casual (‘Hey! Happy 2022!’) tot wanhopig (‘Mis je’).
Ik had uren besteed aan het formuleren van die niet-verstuurde berichten. Shakespeare componeerde zijn sonnetten sneller, maar die had ook geen last van de moderne dating-etiquette.

Nu was het 6 januari, en het pilotenliefdesverdriet sloeg genadeloos toe. Gelukkig is mijn instructrice er blij mee: mijn lessen hebben eindelijk focus. Misschien valt er een last van mijn schouders nu ik niet meer hoefde te bewijzen dat ik ‘goed genoeg’ ben. Want dat was de universele conclusie: ik ben het niet.
‘Goed zo,’ riep Loes. ‘Gebruik die energie!’
Welke energie? De energie die ik gebruikte om niet ter plekke in te storten? De calorieën die mijn lichaam verbrandde door constant te checken of Tom online was?

Hij was dat trouwens nooit. Dit was zijn langste radiostilte ooit. Zelfs tijdens onze eerste ruzie in maart had hij me binnen 48 uur een cryptisch bericht gestuurd als vredesaanbod.
Misschien ligt hij ergens met een ex in zijn Hästens-paardenhaar bed in Miami. Of met een nieuwe chick. Eentje die geen conceptberichten hoeft te schrijven. Eentje die gewoon belt wanneer ze wil.

Loes was onverbiddelijk toen ik het vertelde: ‘Uit het oog is bij Amerikanen uit het hart’. Ze voegde er nog aan toe dat ik dit als een leuk intermezzo moest zien, maar totaal geen blijvend iets.
Fijn, dank je.
En ze zei ook: er is ergens een leuke vent voor jou, nu nog het punt hem te vinden.

Er hangt iets in de lucht, begin januari—zelfs Carla postte vandaag iets cryptisch op haar Instagram waaruit ik opmaak dat het over is met Prem ('Wat een bizar jaar was dit! Veel geleerd #ikwasslechtseenBFF') en ook Gaby 'zit mega depressief te wezen'.

Het enige échte hoogtepunt is misschien wel dat Wouter een vakantie naar Dubai heeft geboekt voor Valentijnsdag. Volgens hem not intended, maar ik hou me vast aan het idee van een nieuwe horizon.

Later die avond, terug bij Dev. We spelen Gran Turismo en ik verlies op een manier die zelfs voor mij vernederend is.
‘Je remt te vroeg,’ zegt Dev voor de zoveelste keer. ‘Je moet vertrouwen hebben in de auto.’
‘Ik heb geen vertrouwen in virtuele auto's,’ antwoord ik, terwijl ik Ferrari nummer zeven spectaculair in het grind rij. ‘Of in echte auto's. Of in mannen. Of in het leven in het algemeen.’
Hij lacht. En het is prettig. Ongecompliceerd prettig.

De afgelopen twee weken zijn zo geweest. Dev en ik vallen langzaam in een routine die voelt als... normaliteit. Hij belt, ik kom naar Utrecht, we eten iets, spelen PlayStation, kijken Netflix.
Geen drama.
Geen geanalyseer over waar dit naartoe gaat.
Geen ruzie over mannen die ik wel of niet mag zien.
Het is zo normaal dat het bijna saai is.
Maar goed, ik ben wel toe aan een beetje voorspelbaarheid.
‘Je bent al wel beter geworden,’ zegt hij, terwijl hij zijn controller wegzet. ‘In het remmen, bedoel ik.’
‘Dank je. Ik oefen thuis op mijn fiets.’

Hij lacht, schuift dichter naar me toe. ‘Kom eens hier.’
Ik leg mijn controller neer. Hij trekt me tegen zich aan, zijn hand in mijn haar. We beginnen te zoenen, en het voelt vertrouwd. Alsof we terug zijn bij die eerste kus twee weken geleden. Zijn hand glijdt onder mijn sweater, over mijn ribben. Ik voelde de kant van de lingerie tegen zijn vingers – dezelfde €89,95 die nog steeds probeerde zijn investering terug te verdienen.
‘Mooi,’ mompelt hij, en zijn hand beweegt naar beneden, tussen mijn benen—
En dan stopt alles.
‘Wacht,’ zeg ik, en pak zijn pols.
Hij trekt zijn hand terug, kijkt me aan met een blik die ik niet helemaal kan plaatsen. ‘Alles oké?’
De bezorgdheid in zijn stem is echt. Geen irritatie. Geen ‘wat is er nu weer’. Gewoon... bezorgdheid.

En precies op dat moment gaat zijn telefoon. Dev kijkt naar het scherm en zijn gezicht verandert. Niet dramatisch, maar net genoeg dat ik het merk.
‘Neem maar op,’ zeg ik. ‘Ik moet toch naar de badkamer.’
Hij aarzelt. ‘Het is... werk.’
In de badkamer staar ik naar mezelf in de spiegel, omdat ik eigenlijk niet hoef te plassen. Mijn mascara is een beetje uitgelopen, ik heb blosjes op mijn wangen.

Als ik terugkwam zit Dev alweer met zijn controller in zijn hand, alsof er niets gebeurd is. We spelen verder, maar er hangt iets in de lucht wat er vijf minuten geleden nog niet was. Het soort spanning dat ontstaat wanneer twee mensen doen alsof een moment niet heeft plaatsgevonden.

Hij gooit zijn controller nonchalant naast zich neer na weer een perfecte ronde, alsof het aanraken van mijn been net zo natuurlijk was als ademhalen. En misschien is het dat ook wel, voor hem. Maar voor mij niet.

Het probleem met direct in de armen van een ander rennen: je neemt al je bagage mee. En ik heb genoeg bagage voor een intercontinentale vlucht.
‘Ik moet gaan,’ zeg ik uiteindelijk.
Dev keek verbaasd. ‘Nu al? Het is pas—’
‘Ik weet het. Sorry. Ik ben gewoon... moe.’
Hij knikt, maar ik zie de verwarring. Terecht. Vijf minuten geleden lagen we te zoenen, nu sta ik met mijn jas aan bij de deur.
‘Zie ik je morgen?’ vraagt hij.
‘Misschien,’ zeg ik.

Halverwege, bij de Vinkeveense Plassen, gaat opeens mijn telefoon. Tom’s ringtone: Fly Me to the Moon — ooit grappig, nu ironisch.
‘Wat doe je?’
Ik mompel iets over niets: ‘nothing mu—’
‘Just. Just ignore that question.’ Hij lacht, nerveus. ‘Automatically doing the old routine. But that's not what I'm calling for.’
‘I'm really hurt,’ probeer ik.
Een zucht. ‘Ik bel je later terug.’
Later. Dat kon vijf minuten zijn. Of vijf uur. Of nooit.

To be continued...

*Rode lingerie met Oud en Nieuw is een bijgeloof dat zegt: als je rood draagt, trek je passie aan. Niet zomaar romantiek, maar vurige, fysieke, alles-op-het-spel-zettende liefde. Right.

PS Twee Bokkers hebben Dev gezien, ik wacht nog heel even met plaatjes verspreiden maar denk dat jullie nu een beter beeld hebben. Ik zou zelf zeggen: Een Indiase George Clooney, maar dan kleiner en molliger, met iets wilder Matthijs van Nieuwkerk-haar.
Maargoed, ervaring leert dat ik er niet zo goed in ben :')

Roze bril!

(Er komen nog ongeveer 18 hoofdstukken. Dus we gaan de touwtjes aan elkaar knopen!)

**Geplaatst**: 17-09-25 16:24

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 16:24

nee nee nee nee niet weer Nina blokkeer die kerel, of trek hem financieel kaal met een plan... arghhhh neeeeee

PS: ik voel mij achtergesteld door het missen van de foto van Dev....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-25 16:27

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-25 16:27

Mer1980 schreef:
nee nee nee nee niet weer Nina blokkeer die kerel, of trek hem financieel kaal met een plan... arghhhh neeeeee

PS: ik voel mij achtergesteld door het missen van de foto van Dev....

Wat vind je ervan? Zit ik in de buurt?

**Geplaatst**: 17-09-25 16:39

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 16:39

Hahahaha laat ik het zo zeggen je smaak is wel ehhhh divers... Maargoed laat ik het zo zeggen, Dev is volgens mij heel erg slim en heel erg lief. Enm daar moet ik het dan maar bij laten

**Geplaatst**: 17-09-25 16:46

Geplaatst: 17-09-25 16:46

18?

Ik ben niet akkoord....

Verzin er maar wat bij :Y)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-25 17:13

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-25 17:13

Sky_As schreef:
18?

Ik ben niet akkoord....

Verzin er maar wat bij

Hahhahha deze laatste zijn echt een struggle omdat ik echt wil dat alles klopt. Dus ik ben blij als het voorbij is :')

!

Zeker na een dag schreeuwen tegen de Delta Air Lines klantenservice over mijn hond in de cabine (ok, viel mee) en een emotional break-down omdat ik dacht dat in mijn I-194S kwijt was (viel niet mee).

Daarom juist heel erg blij met jullie support.

Ik moet morgen een stukje voordragen, vind het echt lastig! Zelf denk ik die scene in Amerika met die muffins dat Nina erachter komt dat hij 58 is? Of die scene met Loes (die is wel genant om te doen trouwens) of die met Els en haar man in het restaurant. Echt geen idee...

Mocht iemand een tip hebben?

Het stuk morgen gaat verrassen!

**Geplaatst**: 17-09-25 18:57

Geplaatst: 17-09-25 18:57

astridastrid schreef:
Sky_As schreef:
18?

Ik ben niet akkoord....

Verzin er maar wat bij

Hahhahha deze laatste zijn echt een struggle omdat ik echt wil dat alles klopt. Dus ik ben blij als het voorbij is !

Zeker na een dag schreeuwen tegen de Delta Air Lines klantenservice over mijn hond in de cabine (ok, viel mee) en een emotional break-down omdat ik dacht dat in mijn I-194S kwijt was (viel niet mee).

Daarom juist heel erg blij met jullie support.

Ik moet morgen een stukje voordragen, vind het echt lastig! Zelf denk ik die scene in Amerika met die muffins dat Nina erachter komt dat hij 58 is? Of die scene met Loes (die is wel genant om te doen trouwens) of die met Els en haar man in het restaurant. Echt geen idee...

Mocht iemand een tip hebben?

Het stuk morgen gaat verrassen!

Ik vond zelf het stukje heel sterk van haar verjaardag waarbij hij zich alleen maar druk maakte over die klote oorbel. Dat verdriet voelde ik gewoon en vond het sterk van Nina dat ze daar wegliep.

**Geplaatst**: 17-09-25 19:58

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 19:58

Het stuk over het bankje van haar vader!

**Geplaatst**: 17-09-25 20:20

Geplaatst: 17-09-25 20:20

Ja de verjaardag vond ik ook sterk..
Of op de parkeerplaats..
Eigenlijk zijn er veel goeie stukjes hoor! Waar ga je het lezen?

**Geplaatst**: 17-09-25 20:42

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 20:42

Wat mooi dat je een stuk mag voorlezen!
Ik vond het stuk over haar verjaardag ook erg pakkend en voelbaar

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-25 20:50

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-25 20:50

Ah, wat tof dat jullie die noemen!

Het zit namelijk zo: ik moest eerst een stuk van 2,000 woorden opsturen. En daarvoor had ik dus precies die verjaardagsscene gepakt! Omdat daar eigenlijk alles inzit; het disfunctioneren, maar ook dat stuk over kinderen (zeker in mijn vorige verhalen een thema, thanks forever Prem en Baukje) en toch die contrasterende luchtigheid.

En nu dus voordragen

maar een ander stuk. Zeker goede suggesties hier!

Ik ga er even een paar hardop oefenen. Ik laat weten!

**Geplaatst**: 17-09-25 21:51

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 17-09-25 21:51

Succes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-09-25 08:52

Geplaatst door de TopicStarter : 18-09-25 08:52

OK!

Ik twijfel nu nog tussen twee stukken! Help: heel graag

!

Eerste stuk, uit dit verhaal (Nieuwe titel: Sorry dat ik je niet begrijp):
De onthulling van een bankje.
Klinkt dramatischer dan het is. Tenzij je semi-officieel in het Bos van Kranz staat met een champagneglas in je hand en omringd bent door een select gezelschap dat familie is.
Het is zonnig. Echt belachelijk zonnig, wat goed uitkomt. Huilen in de regen heeft al te veel filmische connotaties. Maar vandaag gaan we niet huilen. Vandaag vieren we. Ondanks dat mijn vader er eigenlijk bij had moeten zijn, maar in plaats daarvan alleen zijn naam op een koperen plaatje staat.

De parkwachter, die het ‘een heel mooie gedachte’ vond van ons, heeft een ceremonieel lint om het bankje gespannen. Deze plek in het bos waar mijn ouders graag gingen wandelen hebben wij uitgekozen. Hij spreekt met die speciale toon die mensen reserveren voor bruiloften en begrafenissen, en legt uit dat dit ‘een plek voor iedereen’ wordt.
Dat was precies wat we wilden. Een plek voor ons om heen te gaan, om mijn vader te gedenken. Maar ook een plek voor anderen, om gewoon van het prachtige uitzicht te genieten.

Onze vader zit ondertussen in een oude schoenendoos van Ecco in de bibliotheek van mijn moeder. Mijn moeder wilde hem ‘bij elkaar houden’ en niet uitstrooien. Wat ineens een stuk minder sentimenteel klinkt als je per ongeluk je overleden vader op schoot krijgt bij het herlezen van Kom hier dat ik u kus.

Tweede stuk, uit mijn vorige verhaal (deel 2 en 3 samengevoegd, nieuwe titel: Sorry dat ik nog steeds een ramp ben):
Plotseling stond hij op, met zijn broek nog op zijn knieën, en liep de kamer uit. Ik ging hulpeloos achter hem aan. Even was ik bang voor mijn eigen vader. Ik voelde me zo machteloos dat ik bijna de verpleging ging roepen. Hij strompelde stijf en traag naar de overbuurvrouw en staarde haar emotieloos aan.
‘Dat is je moeder,’ zei hij, met kwijl langs zijn kin, ‘ze is patiënt hier.’
De vrouw in bed keek hem leeg aan.
‘Welnee, pap,’ zeg ik, de eeuwige optimist. ‘Kom, we gaan weer.’
Ik pak zijn arm voorzichtig vast. Jezus, wat is hij mager.
Hij kijkt me aan en ik zie de blik in zijn ogen veranderen.
‘Je hebt je vader met respect te behandelen,’ zegt hij opeens helder, boos. ‘Laat me los.’
Die woorden sneden dwars door me heen. Alsof ik hem kwijtraakte, daar, in die vreemde kamer met die vreemde vrouw.

Toen ik hem vanmiddag op de grond zag liggen, schreeuwend van woede, voelde ik pas wat een écht gebroken hart is.

Mijn moeder heeft een brief geschreven. Trillend las ze hem aan tafel voor. Daarna richtte ze zich tot ons: ‘Dit moeten jullie van de week aan hem voorlezen. Hij moet weten hoeveel ik van hem houd.’

Lastig aahhh!