Bokt.nl

Citaat:

Ik word langzaam wakker wanneer ik beweging naast me voel. Ik doe mijn ogen open en kijk verdwaasd om me heen. Ineens herinner ik me de vorige nacht en ik kijk naast me, maar het bed is leeg. Ik voel de paniek opkomen en spring uit bed. Waar is Zack gebleven, hij zal toch niet…? Ik loop de woonkamer in en zie Zack bij het aanrecht staan. Ik betrap mezelf erop dat ik zijn ontblote bovenlijf bekijk en voel mijn wangen licht kleuren. Hij hoort me binnenkomen en draait zich gelijk om. ‘Sue! Ook een gebakken eitje?,’ zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik voel de tranen weer in mijn ogen springen, maar dit keer van blijdschap. ‘Sue? Gaat alles wel goed?,’ vraagt Zack bezorgd terwijl hij op me af komt lopen.
‘Ik ben gewoon blij dat je nog leeft,’ zeg ik met een snik. Ik voel de opluchting door mijn hele lichaam gaan en ontspan wanneer Zack me stevig omhelst. We blijven een hele tijd zo staan tot ik ineens besef dat ik Blake al die tijd nog niet heb gezien. Ik maak me los uit zijn omhelzing en kijk om me heen.
‘Waar is Blake?,’ vraag ik bezorgd in de angst dat hij terug is gegaan naar Jerry. Ik voel de woede omhoog komen, waarom is hij gisteren naar Jerry toe gegaan? Hij wist dat Jerry mijn baas en vriend is en toch is hij daarheen gegaan om Jerry te verwonden, of zelfs nog erger: te doden.
‘Hij is boodschappen gaan doen,’ zegt hij terwijl hij me onderzoekend aankijkt. ‘Hij is niet terug naar Jerry als je daar bang voor bent.’ Ik vraag me af hoe Zack dat voor elkaar heeft gekregen, blijkbaar heeft hij meer invloed op Blake dan ik had verwacht. Ik zucht en ga aan tafel zitten waar ik afwezig met mijn vinger rondjes teken op de tafel. Ondertussen kijk ik naar Zack terwijl hij druk bezig is met eieren bakken en moet inwendig lachen om zijn geconcentreerde gezicht.
Sinds wanneer is Zack eigenlijk zo gespierd, of is hij dat altijd al geweest? Ik zie zijn armspieren opbollen bij elke beweging die hij maakt en denk er aan hoe… nee Sue, hoe kun je nou zo over Zack denken? Hij is gewoon een vriend, meer niet. Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer Zack een vol bord voor me neerzet.
‘Bon appetit madame,’ zegt hij met een vleiende lach. Ik lach even terug en zeg: ‘Merci, monsieur.’ Gelijk daarna schaam ik me kapot omdat ik inga op zijn geflirt. Wat is er met me aan de hand? Eerst die droom over Jerry en nu hij. Misschien ben ik zo iemand die niet trouw kan blijven aan één iemand.
Zack ziet mijn peinzende gezicht en vraagt me: ‘Alles goed Sue?’ Even weet ik niet wat ik moet verzinnen en ik hou mijn adem in alsof dat alles verklaart. Ik denk aan de vorige avond en laat alle gebeurtenissen nog eens voor mijn ogen afspelen. Ik voel een traan over mijn wang heen lopen en ik schrik als ik daarna een zachte aanraking voel. Zack wrijft met zijn vinger over mijn wang om de traan weg te halen en ik doe even genietend mijn ogen dicht.
Dan ineens alsof ik door een bij gestoken word doe ik mijn ogen open en haal zijn hand weg. Dit mag ik niet nog eens laten gebeuren. We zijn alleen vrienden, ik heb verder geen gevoelens voor hem. Toch?
‘Zack, hoe wist jij dat er iets met Blake aan de hand was?,’ vraag ik in de hoop dat hij doet alsof er niets gebeurd is. Hij zucht diep en kijkt de kamer in alsof hij die voor het eerst ziet. Ik zie aan hem dat hij mijn vraag probeert te ontwijken, maar ik moet het weten. Ik blijf hem aanstaren tot hij het uiteindelijk opgeeft en me weer aankijkt.
‘Sue, ik denk niet dat ik de persoon ben om je dat te vertellen,’ zegt hij voorzichtig.
‘Nee, dat ben ik,’ hoor ik een stem achter me zeggen. Ik kijk achterom en zie Blake achter me staan. Hoe is hij zo geruisloos binnen gekomen? Ik kijk hem met een beledigde blik aan en volg zijn bewegingen naar de keuken. Ik moet nog steeds denken aan gisteravond, aan de woede in zijn blik. Al die woede was op Jerry gericht, mijn baas en vriend. Hoe had hij ooit kunnen denken dat ik het oké zou vinden? Of hij geeft niet genoeg om me om zich daar iets van aan te trekken? denk ik er achteraan.
Zack merkt de spanning tussen ons en staat op. ‘Oké, ik ga even douchen zodat jullie eens kunnen praten,’ zegt hij en terwijl hij langsloopt geeft hij een kneep in mijn schouders en fluistert in mijn oor: ‘pak hem niet te hard aan.’ Ik trek een gezicht naar hem en raak alleen maar gefrustreerder. Nu zijn Blake en Zack ineens de beste vrienden, wanneer is dat gebeurd?
Al die tijd heeft Blake zich nog niet om gedraaid en hij is nog steeds druk bezig met de boodschappen uitpakken. De woede in me kropt zich op en ik word steeds nijdiger. Eerst valt hij Jerry aan en nu neemt hij niet eens de moeite om iets uit te leggen? In gedachten vervloek ik hem en mijn nagels proberen zich steeds dieper in de tafel te boren.
‘Oké, gooi het eruit,’ zegt Blake ineens en hij draait zich naar me om. Hij kijkt me rustig aan en even sta ik stomverbaasd. Zei hij dat nu echt? Ik kijk hem onderzoekend aan, maar hij blijft me serieus aankijken. Ik blijf hem aankijken als ik vraag: ‘Waarom was je bij Jerry?’ Mijn stem trilt een beetje van woede en klinkt vreemd.
‘Jerry is een zielenjager,’ zegt hij en ik kijk hem vragend aan. ‘Je zou het ook wel een engelenjager kunnen noemen,’ verduidelijkt hij. ‘Toen hij mij in jouw huis heeft gezien wist hij het. Gister was ik van plan hem te doden, totdat jij kwam.’ Ik haat hem voor de kalmte waarmee hij me dit allemaal verteld. Geeft hij dan niets om mijn gevoelens?
‘Hoe kun je dat doen! Hij is niet alleen mijn baas, maar ook een vriend! Je kunt niet zomaar mensen doden, Blake!,’ schreeuw ik naar hem. Ik sta op en ik smijt het bestek op het bord, die nog steeds onaangeroerd op de tafel staat. Blake staat nog steeds roerloos bij het aanrecht met zijn armen over elkaar heen.
‘Sue, ik had geen keus. Het is hem of mij, vroeg of laat komt hij achter mij aan, je ziet wat hij Zack heeft aangedaan,’ zegt Blake met wilde armgebaren. Hoe rustig zijn stem eerst was, des te harder die nu is.
‘Het was een ongeluk, Jerry zou nooit zomaar iemand iets aandoen,’ zeg ik terwijl ik mijn hoofd schudt.
‘Waarom had hij dan dat mes in zijn handen?,’ vraagt Blake ongeduldig. ‘Hij is niet zo onschuldig als je denkt, Sue!’ Hij zegt het op een toon alsof hij een klein kind iets wijs probeert te maken en ik kijk hem nog kwader aan.
‘En wat maakt jou dat, Blake?,’ zeg ik terwijl ik de tranen weer over mijn wangen voel stromen. Hoe maak ik hem duidelijk dat Jer geen gevaar is? Ik weet zeker dat Jerry niet de persoon kwaad zou doen waarvan ik hield, maar kon ik hetzelfde zeggen van Blake? Ik voel steken van verdriet en vraag me even af of het zo voelt om je hart te breken.
Ik draai me zwijgend om en loop de slaapkamer in om mijn spullen bij elkaar te pakken als Zack de slaapkamer in komt lopen, dit keer helemaal gekleed. Hij ziet mijn gezicht en zegt: ‘kom, ik breng je thuis.’
Ik schud afwezig van nee, maar Zack pakt zijn spullen al en loopt alvast de woonkamer in. Ik zoek naar mijn huissleutels als ik ze op het nachtkastje zie liggen, precies naast een papiertje met mijn naam erop en een sleutel. Ik grijp mijn sleutelbos en stop die in mijn tas. Wanneer ik de kamer uitloop, ligt het papiertje met de sleutel er nog steeds.
‘Sue,’ zegt Blake zacht terwijl hij mijn arm vastpakt. Zack is niet in de kamer en ik gok dat hij alvast naar buiten is gegaan. Ik kijk hem aan en zie de spijt op zijn gezicht, maar het doet me niets. ‘Waarom Blake?,’ vraag ik hem verdoofd. Ik wacht het antwoord niet af en loop naar buiten waar een frisse wind op mijn gezicht waait. Zack zwaait even vanaf de overkant van de straat waar zijn Ferrari geparkeerd staat en ik loop naar hem toe. Ik stap in de auto en probeer met trillende handen de gordel vast te maken. Na drie keer is het nog niet gelukt en Zack pakt zwijgend mijn hand met de gordel vast en klikt het erin. Pas als we wegrijden werp ik nog een blik achterom.
Ik zie Blake in de deuropening staan en ik kijk snel weg, nog onbewust van wat er met hem zal gaan gebeuren.