Bokt.nl

Citaat:

Waar ben ik? Spookt het door mijn hoofd. Waar ik ook ben ik heb een knallende koppijn… Ik wil zien waar ik ben! Met die gedachte open ik mijn ogen. Snel doe ik ze weer dicht tegen het felle licht. Met mijn hand voor mijn ogen probeer ik ze nog een keer open te doen, beter. Nu alleen nog mijn hand weg. Langzaam trek ik mijn hand weg en kijk knipperend de kamer rond. Hij is wit en er hangt een felle tl-buis boven mijn hoofd. Ik probeer wat rechter op te zitten maar er schiet een ongelooflijke pijn door mijn hoofd;’Au!’ zeg ik, heel langzaam ga ik weer rechter op zitten. Dit keer gaat het beter. Op een tafeltje naast me staat een bos rode rozen. Ik wil ze pakken maar mijn linkerarm werkt niet mee. Verbaasd kijk ik naar mijn arm, in het gips. Tsss… zal ik hem gebroken hebben? Dan ben ik dus in het ziekenhuis, zou best kunnen… Witte kamer, felle lichten en een hard bed. De deur van mijn kamertje gaat open, het is Jason. ‘Jason!’ roep ik. Jason kijkt verbaasd en tegelijk opgelucht op en snelt op me af. Snel gaat hij op een stoel naast me zitten en kijkt me ongerust aan. ‘Ben ik in het ziekenhuis?’ Vraag ik aan Jason, hij knikt en slaat zijn handen voor zijn gezicht. ‘Wat is er?’ vraag ik een beetje ongerust. ‘Eliza, je hebt me zo laten schrikken.’ Zegt hij. ‘Wat was er dan?’ Vraag ik. Jason begint te vertellen;’ Ik kreeg je telefoontje je schreeuwde om hulp en toen werd de verbinding plotseling verbroken, je had het over een polder dus daar ging ik naar toe… O Eliza, ik schrok zo! Jij lag op de grond er lag allemaal bloed op de grond terwijl twee jongens je met stokken aan het slaan waren. Ik schreeuwde maar ze stopte niet. Toen trok ik mijn zakmes en ze rende weg. Ik belde de politie en de ambulance en ging naar jou toe, je arm lag raar je bloedde onwijs en je zag spierwit, je reageerde nergens meer op… ik dacht…ik dacht dat je do…’ ‘dood was?’ help ik Jason. Hij knikt. Later zag ik pas dat andere meisje…Lotte liggen. Zij was ook bewusteloos, ik wist niet wat ik moest doen ik stond daar met twee bewusteloze meisjes bij me waarvan ik niet eens wist of ze nog leefden. Ik raakte in paniek. Gelukkig kwamen de agenten en de ambulance snel. Ik ging mee naar het ziekenhuis. Jij moest meteen een spoedoperatie.’ Vertelt Jason. Zijn handen beginnen te trillen. Ik leg mijn hand op de zijne. ‘Rustig alles is goed, ik heb alleen een gebroken arm en ben eventjes bewusteloos geweest.’ Zeg ik. ‘Eventjes bewusteloos geweest?’ herhaald Jason me ‘Eliza je was bijna dood, je hebt twee weken ik coma gelegen terwijl ze in de operatiekamer meerdere keren er alles aan deden om je in leven te houden. Je lag anderhalve week aan de beademing en het grootste gedeelte van de twee weken lag je op de intensive care.’Ik slik, ik wist niet dat het zo erg was. ‘Ik ben nu toch wel weer beter?’ Vraag ik. Jason knikt;’Je hebt alleen nog een gebroken arm 3 gebroken ribben, je zult ook wel wat blauwe plekken hebben maar verder is alles oké’ zegt Jason. Ik zucht diep. ‘En Lotte?’ Vraag ik. ‘Die mocht na drie dagen weer naar huis, zij had alleen een lichte hersenschudding’ zegt Jason. ‘Mooi, en Linda weet die het al?’ Vraag ik. ‘Wat denk je?’ Zegt Jason. ‘Zij kwam elke dag na school hier naar toe, soms bleef ze zelfs tot 11 uur s’avonds, ze at hier en maakte haar huiswerk hier.’ Ik glimlach, dat is nou mijn beste vriendin. ‘Kan ik haar bellen?’ Vraag ik. ‘Gebruik mijn mobiel maar, van jouwe is niet zo veel meer over’ zegt Jason en geeft me zijn telefoontje die ik dankbaar aanpak. ‘Jason?’ hoor ik de vragende stem van Linda zeggen. ‘Linda!’ Roep ik. Even is het stil aan de andere kant van de lijn dan hoor ik Linda gillen: ‘ELIZA! JE BENT WAKKER, O MIJN GOD! WEET JE HOE JE MIJ HEBT LATEN SCHRIKKEN?’ Gilt Linda, ik kan niet antwoorden want Linda gilt al weer door ‘Eliza ik kom er NU aan’ word er geroepen en daarna word de verbinding verbroken. ‘Ze was nogal ongerust’ lacht Jason. Een halfuurtje later komt Linda binnen stormen. ‘ELIZA!’ gilt ze en rent op me af en slaat haar armen om me heen. ‘AU!’ gil ik. Meteen schiet Linda overeind. ‘O, sorry Eliza gaat het?’ vraag ze met een ongeruste blik in haar ogen. Glimlachend knik ik.

Een halfuurtje later gaan Jason en Linda weer weg en ik heb nog maar een kwartiertje rust als Willem en Petra binnen komen. Willem rent meteen op me af . ‘Eliza, gaat het weer?’ Ik knik en glimlach naar mijn broertje. Petra komt naast me op mijn bed zitten en zet een schaal op mijn bijzettafeltje. ‘Koekjes’ zegt ze. Mijn broertje schuift nog wat dichter bij en fluistert in mijn oor;’Ze heeft ze zelf gemaakt maar ik vond dat ik even voor je moest voorproeven en ze zijn lekker’ Ik glimlach. Petra en Willem blijven nog een tijdje. Na een uurtje staat Petra weer op ‘Kom Willem we moeten weer gaan’ zegt ze. Willem knikt. ‘Ik kom zo naar de auto Petra’ zegt hij. ‘Is goed hoor Willem’ antwoord Petra en loopt mijn kamertje uit. ‘Ik heb nog een klein dingetje voor je zegt Willem en geeft mijn dagboekje ‘Ik heb hem niet gelezen!’ zegt hij gauw. Ik glimlach weer. ‘Je bent een schat Willem maar je moet Petra niet laten wachten.’ Zeg ik. Willem knikt. ‘Eliza?’ ‘Ja?’ ‘Mag ik nog een koekje?’ vraagt Willem. Ik lach,’Nou snel dan en daarna wegwezen’ lach ik. Snel pakt Willem een koekje en rent weg. Glimlachend kijk ik mijn kleine broertje na en pak mijn dagboekje.

26 augustus 19:26

Lief dagboek, ik heb al een tijd niet meer geschreven maar dat komt omdat ik in coma lag. Ik ben vandaag pas wakker geworden. Heel veel kwamen er langs; eerst Jason daarna Linda en daarna Petra samen met Willem, Lotte wou ook meekomen maar die moet op de bank blijven liggen. Willem heeft ook mijn dagboek meegenomen. Overmorgen mag ik weer naar huis, nou ja huis, het huis van Thomas en Petra. Maar ik ga weer stoppen, geloof het of niet ik heb net twee weken geslapen maar ben nu doodop.

Xxx Eliza

Het is twee dagen later, gelukkig mag ik uit het ziekenhuis. Mijn arm moet nog 4 weken in het gips blijven en mijn ribben zijn nog wat gevoelig maar verder gaat het uitstekend met me. Ik slaap samen met Lotte in de huiskamer, ieder op een bank. Die dag hebben we niet gepraat maar s’avons begint Lotte; ‘Eliza, het spijt me’ zegt ze. ‘Het spijt je?’ vraag ik. ‘Sorry, ik had moeten weten dat je niet met me wil praten’ zegt Lotte ‘Nee, dat is het niet. Het moet mij spijten ik deed gemeen jij niet, oké je deed een beetje gemeen maar dat was omdat ik gemeen deed.’ Zeg ik, Lotte kijkt me verbaasd aan. Even is het stil dan buigen we naar elkaar toe en knuffelen. Die hele verdere avond kletsen we. Lotte blijkt best aardig te zijn, wat kunnen zaken toch raar lopen af en toe.

De volgende ochtend zitten Lotte en ik samen aan de ontbijt tafel, haar ouders zijn al naar werk en Pim en Willem zijn al naar school. Nog moe van de vorige nacht eten we ons brood op en hangen wat voor de tv. De ochtend verloopt langzaam, we doen wat spelletjes maar zijn alle twee nogal moe.

De vier weken die daarop volgen gaan beter voorbij. Jason brengt mij elke dag naar school en een vriend van hem neemt Lotte achterop. Ons gips word eraf gehaald en Lotte en ik worden heel langzaam vriendinnen. Linda begint Lotte ook aardig te vinden en we trekken veel met zijn drieën op.

‘Zullen we gaan shoppen?’ vraag ik. Linda en Lotte knikken en lopen naar het winkelcentrum die vlak bij school is. Linda en ik hebben besloten een keertje geen gucci of Chanel te kopen. Normaal betaalde mijn moeder de dure kleren voor Linda want haar ouders hebben niet zo veel geld, en wij nu trouwens ook niet meer. We lopen met milkshakes door de stad. ‘Cool cat of H&M?’ vraag ik. Linda en Lotte halen hun schouders op. Ik pak een twee euro muntje uit mijn tas zoals ik altijd doe als ik niet kan kiezen.’H&M, kop of munt?’ Vraag ik. ‘zeg jij het maar’ zegt Linda. ‘Ehm… doe maar kop’ zegt Lotte. Ik gooi het muntje omhoog en vang hem weer op. ‘Kop! We gaan naar de H&M’ zeg ik en samen lopen we richting de H&M.

Het is een gewone zaterdagmiddag en we hangen met zijn drieën wat voor de tv tot de bel gaat. ‘ik ga wel’ roep ik en loop naar de deur toe. Diegene die daar staat had ik nooit verwacht, het is mijn moeder!

Citaat:

‘MAM!’ Gil ik en sla mijn armen om haar middel. Mijn moeder slaat haar armen ook om mijn heen. ‘Mam, kom binnen’ zeg ik en ga aan de kant zodat ze naar binnen kan. Mijn moeder loopt de gang in en hangt haar jas op. Glunderend loop ik achter mijn moeder aan de kamer in. Mijn moeder en Petra praten een tijdje maar na een uurtje wil mijn moeder met mij en mijn broertje alleen praten.

‘Willem, Eliza’ zegt mijn moeder. Mijn broertje en ik luisteren zwijgend naar mijn moeder, ‘Ik ben afgekickt, ze hebben mij laten zien dat drank geen zin heeft. Toen ik er weg mocht heb ik een rechtzaak tegen jullie vader aangevraagd en weten jullie wat? Ik heb 4 miljoen euro los gekregen! De helft van wat hij vergokt heeft!’ Zegt mijn moeder enthousiast. ‘O mam dat is geweldig’ zeg ik en mijn broertje springt op en loopt juichend door de kamer. ‘Ik heb het net met Petra overlegd en we gaan morgen naar een hotel en zal ik ons ouder huis terug proberen te kopen.’

Het is twee dagen later en ik lig al in mijn heerlijke hotelbedje als mijn broertje op mijn bed komt zitten: ‘Ah! Willem ik schrok me dood’ zeg ik. ‘Sjit sorry!’ Fluistert mijn broertje;’Eliza, wil jij terug naar ons ouder huis?’ Ik schrik van mijn broertje, het is of hij mijn gedachte lees die ik de hele tijd probeer weg te duwen. ‘Ik weet het niet...’ zeg ik. ‘Zullen we het morgen tegen mama zeggen?’ Vraagt mijn broertje,’Oké, maar we moeten het wel subtiel zeggen want mama doet erg haar best.’ Mijn broertje knikt en loopt weer terug naar zijn bed.



3 oktober 22:34

Lief dagboek,

Mijn moeder kwam twee dagen geleden zomaar bij het huis van Thomas en Petra aanzetten. Ze is eindelijk afgekickt . Ze was een rechtzaak begonnen tegen mijn vader en heeft 4 miljoen euro gekregen! Dat is de helft van wat mijn vader vergokt had, behalve Saillante… Maar nu wil mijn moeder ons oude huis terugkopen, het lijkt me wel leuk het huis terugkrijgen, maar ik zie het niet meer als ons huis…Ook vond ik het rijtjeshuis van Lotte wel gezellig, maarja morgen gaan Willem en ik het tegen mama zeggen.

Xxx Eliza

‘Eliza kom!’ roept mijn broertje. ‘Huh wat? Hoe laat is het?’ Vraag ik slaperig. ‘8 uur en mama is al wakker kom op!’ zegt mijn broertje en begint aan mijn arm te sleuren. ‘Ja, ja!’ Zeg ik geriteerd en duw mijn dekens van me af. Samen lopen we naar mijn moeders bed,’Goedemorgen mam’ zeg ik vrolijk en ga op haar bed zitten. ‘Jongens! Ik heb goed nieuws ik heb het nummer van de mensen die nu in ons huis zitten!’ Zegt mijn moeder enthousiast. O oliebol, ze klinkt wel erg enthousiast, Willem heeft het ook gemerkt en kijkt me ongerust aan. Ik knik hem bemoedigend aan en hij gaat ook op mijn moeders bed zitten. ‘Mam?’ vraagt mijn broertje nog een beetje onzeker. ‘Ja lieverd?’ vraagt mijn moeder. ‘Nou…ehm…’ probeert mijn broertje. ‘We wilden het net met je over…ons ouder huis hebben’ help ik hem. Mijn broertje knikt heftig. Mijn moeder kijkt ons verbaasd aan, ik hoop dat we haar niet gekwetst hebben. Na een tijdje knikt ze;’Oké, dat snap ik lieverds van me dan gaan we gewoon op huizenjacht. Zeg het voortaan maar gewoon meteen dat scheelt me de moeite. Eerlijk gezegd koop ik ook liever een nieuw huis.’ Mijn broertje en ik zuchten opgelucht en gaan weer naar onze kamers.

Het is vier uur s’middags en we gaan op huizenjacht. Mijn moeder loopt vrolijk voor ons uit en opgelucht dat we ons ouder huis niet terugkopen lopen mijn broertje en ik erachter aan.

‘Wat dachten jullie van deze; Mooi landhuis 5 slaapkamer 2 huiskamers een serre 3 balkonnen luxe keuken?’ vraagt mijn moeder. Mijn broertje en ik kijken elkaar ongerust aan, hij is wel erg groot. ‘Ga eens verder’ zeg ik. Een hele lijst van landhuizen volgt. Ik kijk naar de verkoper die nog allemaal andere folders in zijn handen heeft. ‘Zouden wij even wat privacy mogen alstublieft?’ Vraag ik. De verkoper knikt staat op en loopt weg. ‘Mam’ begin ik. Om te laten weten dat ik verder moet gaan geeft mijn broertje me een zetje in mijn zij. ‘Mam’ herhaal ik, ‘Willem en ik… we vonden een rijtjeshuis wel gezellig en knus…en…tja, we hoeven niet perse een huis met 5 slaapkamers we zijn namelijk maar met zijn drieën.’ Zeg ik. Mijn broertje begint weer heftig te knikken. Mijn moeder kijkt ons verbaasd aan. ‘Een rijtjeshuis?’ vraagt ze verbaasd. Mijn broertje en ik beginnen nu alle twee heftig te knikken. Mijn moeder zucht diep;’Oké, als jullie dat willen’ zegt ze en roept de verkoper terug. ‘Al een keuze kunnen maken?’ vraagt deze. Mijn moeder schudt haar hoofd. ‘Heeft u misschien ook kleinere huizen?’

Het is 3 weken later, we hebben een twee onder een kap huis gekocht vlak bij een groot meer met erachter een klein weitje wat er bij hoort. Ik loop tussen de verhuisdozen door naar de keuken. Me moeder wou ons spreken:… ‘Wat was er nou mam?’ vraag ik terwijl ik een doos op de grond zet om op een stoel te kunnen zitten. Mijn broertje kijkt mijn moeder ook vragend aan terwijl hij aan zijn limonade slurpt. ‘Ik dacht erover om Anouska en Robert weer aan te nemen’ zegt mijn moeder. Ik zucht diep, ik heb Anouska en Robert erg gemist maar om ze nou weer in dienst te nemen… ‘Mam, dat is erg lief maar voor mij hoeft het niet.’ Zeg ik. ‘Voor mij ook niet’ zegt mijn broertje. Mijn moeder kijkt ons vragend aan. ‘Mam er is maar een ding wat we echt willen…’ zeg ik. Mijn broertje knikt;’een skelter’ ‘en ik Saillante’ zeg ik. Er rolt een traan over mijn moeders wang. ‘O mam, sorry als jij ze aan wilt nemen is het goed hoor!’ zeg ik geschrokken van haar reactie. ‘Nee lieverd dat is het niet’ zegt mijn moeder terwijl ze haar traan van haar wang afveegt ‘Wat is het dan?’ Vraag mijn broertje. ‘O, ik ben gewoon zo trots op jullie’ zegt mijn moeder en pakt onze handen. ‘Zo trots…’

25 oktober15:24

Lief dagboek,
We hebben nu een nieuw huis. Het is een twee onder een kap vlak bij een groot meer. Aan onze achtertuin grenst een grote wei. Die is ook van ons. Mijn moeder wou Robert en Anouska weer in dienst nemen. Mijn broertje en ik hebben gezegd dat we dat niet wouden, het enige wat we wouden was mijn broertje een skelter en ik Saillante. Terwijl ik dit schrijf kijk ik naar de foto van mijn prachtige merrie die op mijn nachtkastje staat. Ik denk dat mijn moeder gewoon een nieuw paard voor me koopt. Ze is al bezig met regelen sinds we in dit huis zijn. Ze krijgt Saillante waarschijnlijk toch niet terug. Misschien is ze ook op zoek naar haar paar: Bijou. Saillante en Bijou waren beste maatjes. Ik hoor mijn moeder roepen dus ik moet stoppen.

Xxx Eliza.

‘Ik kom’ roep ik naar beneden en hol de nog kale trap af. ‘Kom eens naar de tuin’ zegt mijn moeder met een grootte glimlach op haar gezicht. Verbaasd loop ik samen met mijn broertje naar de tuin. Daar staat een grote blauw skelter met een grote rode strik er om heen. ‘EEN SKELTER!’ roept mijn broertje verast. Hij rent erop af en trekt het grote lint eraf. Snel springt hij op de stoel en begint door de tuin te rijden. Ik glimlach bij het zien van zijn vreugde. Dat iemand zo blij kan zijn met een skelter. ‘Maar dat was nog niet alles’ gaat mijn moeder verder. Ze wijst naar de wei waar een grote stal staat. Een man gooit een deur open en een groot zwart paard komt naar buiten rijden. Het is Bijou. ‘Bijou’ roep ik en ren naar de wei. Ik sla mijn armen om de zwarte merrie en streel haar over haar nek. ‘Hey meisje, hoe gaat het met je?’ vraag ik aan de zwarte merrie en kijk haar aan in haar grote bruine ogen. Een tijdje blijf ik zo staan maar dan begint mijn moeder weer te praten. ‘Bijou komt in onze wei staan vandaar ook die stallen. Maar Bijou houd niet van eenzaamheid dus daarom heb ik een gezelschapspaard voor haar gekocht. De man gooit de andere deur van de stal open maar er komt niks uit. Langzaam loop ik naar de stal om er binnen te kijken. Onrustig wordt er in de stal gebriest. Langzaam kijk ik om het hoekje van de stal. Ik geloof mijn ogen niet! ‘SAILLANTE!’ Roep ik en spring de stal in. De tranen rollen over mijn wangen terwijl ik mijn armen om mijn geweldige merrie heen sla. Met haar mond gaat Saillante langs mijn tranen en likt ze weg. Ik glimlach. ‘Saillante ik laat je nooit meer gaan, dat beloof ik.’ Snik ik en Saillante hinnikt luid.