Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-07-05 13:48

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 08-07-05 13:48

woow veel beter en effe serieus ik d8 dat het allemaal echt waar was en ik vond al die opmerkingen al zo banketstaaf over je schrijven toltdat ik las van ik d8 dat het echt waar was woow dan schrijf jij dit echt super mooiiiiii......

:P:P:P:P

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-05 14:48

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-05 14:48

Dankjewel!

**Geplaatst**: 08-07-05 15:22

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 08-07-05 15:22

zoooo mooi geschreven!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-05 18:13

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-05 18:13

Word 'k wel een beetje verlegen van hoor

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-05 11:00

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-05 11:00

2 april, 2003

Lief dagboek,

Zo langzamerhand stromen de rekeningen van de begrafenis binnen. Daar kan ik niet tegen, het maakt het zo zakelijk! Dan is het allemaal niet meer zo emotioneel, dan is het niet meer zacht en aardig, maar de harde waarheid. Ik bedoel, het idee alleen al. Het overlijden van mijn moeder kost ons geld, terwijl het de schuld is van die spookrijder! Waarom laten ze het hém dan niet betalen, in plaats van ons! Niet dat ze het niet waard is hoor, maar het is wél oneerlijk.
Mijn vader zit nu nog meer in de stress. We moeten bakken geld betalen én hij heeft het gewoon heel zwaar met het overlijden van mijn moeder. We hebben het al niet zo breed bij ons thuis, maar mijn vader doet op het moment ook niets voor de kost. Ik heb hem gezegd dat het beter voor hem is als hij wel gaat werken, dat zorgt voor wat afleiding. Maar daar wil hij niets van horen helaas. Met mij gaat het wel beter, ook op school kan ik me weer wat beter concentreren. Het leren gaat jammer genoeg nog niet zo goed, dat komt vooral door de sfeer thuis. Ook moet ik vaak denken aan het verhuizen, over twee weken gaat mijn vader bij dat huis kijken.

Volgende week komt ook eindelijk de grafsteen. We hebben al een voorbeeld toegestuurd gekregen, hij is echt heel mooi. Zoals ik al zei, echt mijn moeders stijl.
Haar geboortedatum en haar overlijdensdatum staat erop, daartussen staat ‘’Rust zacht, lieve Froukje’’. Ik ben benieuwd…
Ook de hond merkt dat er iets is. Het is een rottweiler, die absoluut niet aan de vooroordelen voldoet. Het is een schat van een hond, je zou bijna kunnen zeggen dat hij zorgzaam is. Als ik weer eens zit te huilen komt hij gelijk naar me toe en probeert hij naast me te gaan liggen. Dit doet hij ook bij mijn vader.

Morgen heb ik een proefwerk Duits, ik ga wat proberen te leren.

Petra

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-07-05 10:36

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-07-05 10:36

7 april, 2003

Lief dagboek,

Vandaag was het zover, de steen werd gebracht. Ik was al vroeg op, de steen werd ook al om half negen gebracht. Ik stond samen met mijn vader al wat vroeger bij mijn moeder, om de plantjes en de bloemen te verwijderen. Ik keek een paar keer naar mijn vader, maar hij toonde totaal geen emotie. Gelukkig ken ik hem ondertussen goed genoeg om daar doorheen te kunnen kijken. Het deed hem veel pijn om daar zo te staan, zei hij later tegen mij. Hij was nog maar een keer eerder geweest omdat hij het niet aankon. Ik ben het ondertussen wel een beetje gewend, maar het doet mij natuurlijk ook nog steeds veel pijn.
Om half negen precies reed er een zwarte personenbus naar het hek van de begraafplaats en mijn vader en ik liepen erop af. Het was alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg toen ik de steen zag. Ik werd duizelig en ik zocht steun bij het hek. Mijn vader leek niets in de gaten te hebben en hielp de mannen om de steen te tillen. Moeizaam en trillend schoof ik achter ze aan. Zachtjes lieten ze de steen op de grond zakken. Een van de twee mannen maakte een gat om de steen in te zetten en de ander stond toe te kijken. Na wat uren leek te duren was het gat klaar. Samen tilden te twee mannen hem op. Heel rustig lieten ze de steen in het gat zakken. Ik moet toegeven dat ze het geweldig deden. Rustig en beheerst, zoals het hoort in mijn ogen.

Net toen ik dacht dat het klaar was, bedacht ik me dat de grondsteen er nog niet was. Mijn vader moest weer helpen met tillen, omdat de grondsteen extreem zwaar zou zijn. Ik bleef bij mijn moeder staan en na een minuut of vijf kwamen ze weer terug. Voorzichtig en met de grootste moeite schuifelden ze naar het graf toe. Eigenlijk dacht ik dat ze altijd een soort kar gebruikte, dat hoorde ik ook wel eens van andere mensen. Gelukkig was alles goed gegaan, dus ik had niets te klagen. Zachtjes legden ze de steen op het graf. Het zag er precies zo uit als ik me had voorgesteld. Compleet, rustig en vredig. Traag begon ik de bloemen en planten in de bak van de steen te zetten en na een tijdje merkte ik pas dat mijn vader en de twee mannen al waren vertrokken. Na tien minuutjes vertrok ik zelf ook.

Zo langzamerhand krijg ik er vrede mee dat ze er niet meer is. Ik mis haar natuurlijk wel ontzettend, maar ik kan het wel al beter accepteren. Ook betrap ik mezelf erop dat ik soms weer plezier kan hebben op school.

Petra

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-05 10:27

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-05 10:27

8 april, 2003

Lief dagboek,

Ik ben vandaag uit school direct naar de begraafplaats gegaan, samen met Lianne. Ze wilde het graf graag zien, nu het compleet is. We stonden daar allebei zwijgend te kijken. Een gesmoorde snik kwam uit haar mond. Toen ik naar haar keek zag ik dat ze stond te huilen. Ze had een goede band met mijn moeder, maar ze had nog niet laten merken dat ze het er moeilijk mee had. Toen ik haar omhelsde begon ik weer mee te huilen. Ik denk dat we daar zo’n tien minuten op die manier hebben gestaan, tot we elkaar weer loslieten. Haar mascara was tot haar mond uitgelopen, waardoor ik weer een beetje moest lachen. Ik doe bewust geen mascara meer op, omdat ik weet dat ik op elk moment van de dag zou kunnen gaan huilen.

Lianne is nog even met mij mee naar huis gegaan om te kalmeren en wat te drinken. Na een half uurtje is ze weer vertrokken. Omdat ik verder niets te doen had besloot ik om nog even te computeren voor het avondeten. Toen ik mijn msn opstartte zag ik dat Lisa eindelijk weer online was! We begonnen meteen met elkaar te praten. Ze is echt een grote steun. Ze luistert naar me, ze wacht tot ik uitgepraat ben, maar het allerbelangrijkste is dat ze me begrijpt. Ze heeft natuurlijk precies hetzelfde meegemaakt, dus we kunnen goed met elkaar praten. Toen ik haar vertelde dat we misschien gaan verhuizen naar Friesland werd ze dolenthousiast.
‘’Dan kunnen we elkaar in het echt zien en echte vriendinnen worden!’’ zei ze.
Dat is tot nu toe het enige voordeel van het verhuizen…
Waar ik nog het meeste mee zit, is dat ik niet meer zomaar naar mijn moeder kan gaan. Dan zou ik eerst de hele dag met de trein moeten reizen en dat kost meteen kapitalen. Even dacht ik dat het weer beter met me ging, even had ik het idee dat ik haar los zou kunnen laten, maar de ervaring leert dat schijn bedriegt. Ik heb mijn gevoelens niet meer in de hand, ik lijk wel verdwaald in mijn gevoelens en gedachtes! Dit gedichtje kwam zomaar bij me op vanmiddag:

Een musje in de tuin
Hij gaat zijn eigen gang
De vrijheid van de dieren
Die vrijheid maakt mij bang

Wanneer komt de dag,
De dag dat ik ook kan genieten?
Mijn rust zal hervinden
Slechte gedachten mijn hoofd verlieten?

Een zuchtje wind
Laat het gras bewegen
Maar ik probeer
Tevergeefs mijn hoofd te legen

Dit gedicht omschrijft precies mijn gevoelens.

Petra

**Geplaatst**: 15-07-05 19:32

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 15-07-05 19:32

Wauw...
Ik heb 't helemaal gelezen en vind 't in één woord echt super!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-05 08:18

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-05 08:18

Dankjewel!