Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-06-05 16:52

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 16:52

Dat probeer ik ook juist te doen Lachen

Maar 'het meisje' vind ikzelf te onpersoonlijk klinken.
En in het laatset stukje heb ik vaak 'Marijke' gebruikt ja; dat klopt. Maar met 'ze' kon ik daarbij zowel de vrouw als Marijke bedeolen, vandaar dat ik de naam wat vaker gebruikt heb om 't duidelijk te houden Knipoog

Dankje!

**Geplaatst**: 02-06-05 17:02

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 17:02

Ja.. vervolg? Tong uitsteken

**Geplaatst**: 02-06-05 17:04

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 17:04

Mee bezig, muts Tong uitsteken

**Geplaatst**: 02-06-05 18:22

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 18:22

Neezetten dan!!!

**Geplaatst**: 02-06-05 18:48

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 18:48

Aye Aye

The Call of Death

'Kom.. Kom bij me, kom.. .' Een zacht gefluister, vlak naast Marijke's oor. 'Kom. Jij weet wat er gebeurd; jij kan ons helpen. Kom hierheen.. .' Marijke opende voorzichtig haar ogen, maar bleef doodstil liggen. Donker; alles was helemaal donker. Ze stak haar hand uit, en voelde voorzichtig links van zich, waar de stem vandaan kwam. Niets. "Hallo? Wie is daar?" Vroeg ze, zachtjes en twijfelend. Geen antwoord. Marijke herhaalde de vraag, deze keer wat harder en duidelijker, maar nog altijd kwam er geen antwoord. Voorzichtig reikte ze met haar hand naar het lichtknopje, en knipte het lampje naast haar bed aan. Dat gaf maar een klein beetje licht, en het grootste deel van haar kamer was nog steeds zo donker als net. Ze vroeg zich af hoe laat het eigenlijk was, en hoe lang ze hier al was. Was het al nacht, en had ze het avondeten gemist? Nee toch, ze zouden haar dan wel geroepen hebben. Ze ging rechtop zitten, rekte zich uit en stond op om het grote licht van de kamer aan te zetten. Maar op het moment dat ze rechtop in bad zat, verstijfde ze. Daar, in de hoek van haar kamer, had wat bewogen. Of, bewogen, het was niet echt bewogen geweest.. meer een soort blauw licht, dat gedempt was geweest, maar voor een paar seconden eventjes oplichtte. Marijke zat doodstil in haar bed, en hield haar adem in om te horen of er geluid uit de hoek kwam- maar ze hoorde niets. Net toen ze zichzelf ervan had overtuigd dat het haar verbeelding was, gloeide er weer iets op in de hoek. En deze keer bleef het oplichten, en wist Marijke zeker dat het níet haar verbeelding was. Langzaam nam het licht meer een vorm aan, en was het niet alleen maar een wazige blauwe vlek- maar meer een soort van hand, of klauw. De hand was nu helemaal duidelijk en intact, niet langer een blauw licht, maar het was gewoon alsof er een ietwat grote, losse hand in de kamer van Marijke stond. Ze rilde onbewust, en toen de hand een plotselinge beweging maakte gilde ze 'blijf!'. De hand stak een middelvinger op, en Marijke voelde een plotselinge kou in haar kamer. Ze rilde, en sloeg de dekens wat meer om zich heen, terwijl ze nog altijd rechtop in bed zat. De hand was inmiddels vervaagd, en Marijke stond trillend op, met benen die voelden alsof ze ieder moment konden bezwijken. Ze deed een paar stappen naar voren, en bereikte het lichtknopje. Snel knipte ze het aan, in de hoop dat alles nu voorbij zou zijn- maar dat was het niet. Het licht ging niet aan; in plaats daarvan hoorde ze een zacht geluid achter zich, dat steeds luider en luider werd. "TRING… TRING…" Marijke draaide zich met een ruk om, drukte haar handen tegen haar oren aan om het geluid niet meer te horen, en-
"MARIJKE, ETEN!" Marijke opende haar ogen, en merkte hoe ze gewoon op haar bed lag, bovenop de dekens. Ze wreef in haar ogen, ging rechtop zitten, en keek om zich heen; niets duisternis. Niets rare handen, of telefoons. Helemaal niets raars. Het was gewoon een droom geweest- of, beter gezegd, een nachtmerrie. De zoveelste van de afgelopen maanden. Ze stond op, en liep naar de deur toe, terwijl ze zichzelf ervan probeerde te overtuigen dat er niets aan de hand was. Toch kon ze er niets aan doen, maar haar ogen schoten onbewust naar de hoek van haar kamer, waar een paar minuten geleden een hand had gelegen.. zonder lichaam eraan vast. Heel eventjes dacht Marijke een blauw licht te zien in de hoek; maar een paar seconden later zag ze niets meer, en wist ze zeker dat het haar verbeelding weer eens was. "MARIJK, ALS JE NOU NIET KOMT HEB JE GÉÉN ETEN VANAVOND!" Schreeuwde haar moeder van beneden af. Marijke keek nog één keer naar de hoek in haar kamer, constateerde dat daar niets te zien was, sloot haar kamerdeur en rende de trap af, naar beneden.

**Geplaatst**: 02-06-05 18:58

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 18:58

super spannend echt waar! Lachen

goed geschreven. *wil meer lezen*

**Geplaatst**: 02-06-05 19:40

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 19:40

Hehe dankje Lachen

Ik ga morgen meer typen Knipoog

**Geplaatst**: 02-06-05 19:47

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 19:47

meeerrrrrr!!!!! Haha!

meeerrrrrr!!!!!meeerrrrrr!!!!! Vork

je kan echt goed schrijven. misschien moet je dit verhaal als het af is aan een professioneel iemand laten lezen.... nee heb je ja kan je krijgen Knipoog

**Geplaatst**: 02-06-05 19:51

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 19:51

Hahhaah dankje Lachen

Haha nou; bij m'n vorige verhaal ([verhaal] Mijn Dagboek) kreeg ik een nee, omdat 't een te heftig onderwerp was ofzo.
Dus hier zal ook wel iets mis mee zijn- en er zijn heel veel mensen op CB die beter schrijven dan ik, dus helaas Knipoog

Ik denk niet dat ik 't ooit opstuur..
Maar bedankt Lachen

**Geplaatst**: 02-06-05 20:06

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 20:06

Jeej, moooi stukje weer Lachen

meeeeeer

**Geplaatst**: 02-06-05 21:21

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 21:21

Aah super spannend weer!
Echt leuk!
En btw, ik vind deze minder 'heftig' ofzo dan je Mijn Dagboek verhaal hoor, die was toch meer... ja weetniet, anders, emotioneler...

Maar ik wacht op een nieuw stuk Knipoog

**Geplaatst**: 02-06-05 21:39

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 02-06-05 21:39

Jij weet wat er gebeurd >> gebeurt.

Nee toch, ze zouden haar dan wel geroepen hebben >> vind deze zin een beetje raar lopen. Misschien beter; Nee toch, dan hadden ze haar wel geroepen. ofzo

Maar op het moment dat ze rechtop in bad zat, verstijfde ze. >> bad? bed!

Je gebruikt een hele hoop komma's [ jaa dat doe ik ook altijd ] op plaatsen waar het niet altijd nodig is, bijvoorbeeld:* Ze deed een paar stappen naar voren, en bereikte het lichtknopje
*Marijke zat doodstil in haar bed, en hield haar adem in om te horen of er geluid uit de hoek kwam- maar ze hoorde niets.
*Marijke opende haar ogen, en merkte hoe ze gewoon op haar bed lag

en keek om zich heen; niets duisternis. >> bedoel je: niets dan duisternis?

Haha. En nu vind ik mezelf weer een zeurderig kind. Maar goed, probeer je alleen te helpen.
Goed stukje. Ik begin in dit laatste stukje je schrijfstijl van Mijn Dagboek te herkennen...

**Geplaatst**: 03-06-05 10:00

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 03-06-05 10:00

@Tasjaislief: Dankjeee Lachen

@Tanya: Thanks! haha ja; dat is wel weer waar. Maar 't is gewoon niet echt goed genoeg ofzo.
@Evelien; haha nee je bent geen zeurderig kind. Vind 't juist heel fijn als ik weet wat ik kan verbeteren + dat jij altijd gewoon goed commentaar geeft Knipoog

HAHA bad. Oh wat een stomme typfout Haha!

En dat andere loopt idd beter ja Lachen

Zal 't in word allemaal eventjes verbeteren.

Die komma's, tja; gaat automatisch ofzo.. Ik typ het zoals ik het zelf zou uitspreken, dus met bepaalde moment van rust ertussen, maar ik zal er proberen op te letten!
En haha nee; niets duisternis, ja, dat is dus weer spreektaalachtig. Zovan; niets 'ja maar..'- maar dan dus niets duisternis zegmaar. Ik zal 't even wat duidelijker maken in m'n Word-versie Knipoog

Dankjewel

**Geplaatst**: 03-06-05 10:15

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 03-06-05 10:15

The Call of Death

Toen ze de deur van de woonkamer opendeed, zag ze dat haar ouders al aan het eten waren. Ze ging zitten, en zag dat er maar voor drie personen gedekt was. "Waar is Jeroen?" Vroeg ze aan haar ouders. Niet dat ze haar broertje mistte of iets dergelijks, nee, dat helemaal niet. Maar hij at haast nooit ergens anders, aangezien hij veganist was en de meeste mensen daar niet heel veel rekening mee hielden. "Die is bij Alex eten." Antwoordde haar vader een beetje kortaf. Oh, toch wel ergens anders dus. Marijke besloot er maar niet verder op in te gaan, aangezien ze merkte dat de sfeer aan tafel nogal gespannen was. Zwijgend schepte ze haar eten op, en prikte nogal lusteloos met haar vork in de halfgare aardappels op haar bord. Haar moeder stond het eens aan te kijken, maar besloot er na een tijdje toch eens wat van te zeggen. "Marijk.. is er iets?" Marijke zuchtte. Ze was nog altijd met haar gedachten ergens anders; ergens bij felblauwe lichten, handen die hun middelvinger opstaken, en telefoons die een onuitstaanbaar geluid maakten als ze afgingen. "Nee mam, er is niets. Gewoon wat moe, denk ik." Antwoordde ze, toen ze zag dat haar moeder haar nog altijd, met iets van bezorgdheid in haar ogen, aankeek. "Je moet maar op tijd naar bed gaan vanavond, lieverd, je ziet ook nogal bleek." Marijke knikte, prikte nog wat met haar vork in de aardappels en stond vervolgens op. "Even naar de wc." zei ze, toen haar ouders haar vragend aankeken. Ze liep de gang op, maar in plaats van naar de wc te gaan liep ze naar de grote spiegel, die in de gang hing. Ze zag inderdaad wat bleek, merkte ze nu op, en ze snapte ook dat haar moeder wat bezorgd was. Ze had enorme wallen onder haar ogen, en samen met die bleekheid zorgde dat ervoor dat ze er nogal.. lusteloos uitzag. Ze zuchtte diep. Het was geen leugen, wat ze aan haar moeder had verteld. Ze wás ook heel erg moe, omdat ze de laatste tijd niet goed had kunnen slapen. Op de meest rare tijden werd ze snachts wakker, nat van het zweet, met beelden van onbekende mensen, geesten of de telefoon op haar netvlies gebrand. Maar dat kon ze moeilijk aan haar ouders vertellen, zonder dat die haar voor gek zouden verklaren. Ze keek nog één keer in de spiegel, wreef in haar ogen, en liep naar de keuken. Daar draaide ze de kraan open en hield ze haar hoofd er even onder, wreef met haar handen in haar ogen, en droogde haar gezicht af met de keukendoek. Ze liep terug naar de woonkamer, waar haar vader inmiddels al klaar was met eten, en ongezellig voor de TV was gaan zitten. Haar moeder stapelde de borden op, en vroeg of Marijke nog honger had. "Nee.. niet echt. Ik ga maar slapen, denk ik." Haar moeder keek haar nogmaals bezorgd aan. "Doe dat, liefje. Moet ik je morgen anders ziekmelden? Dan kan je even uitrusten.." Marijke verbaasde zich even over deze opmerking; haar moeder moest wel heel erg bezorgd zijn. Ziekmelden, dat deed je pas als je kind zijn of haar bed niet meer uit kon komen zonder te moeten overgeven, of omviel van de duizeligheid. "Euhm.. nee, dat hoeft niet hoor mam. Ik denk dat het morgen wel wat beter gaat." En met die woorden liep Marijke naar boven, naar haar kamer. Ze pakte gauw haar tas alvast in voor morgen, poetste haar tanden en kroop met haar kleding nog aan het bed in. Ze lag nog geen tien minuten, toen ze zich bedacht dat ze morgen voor tekenen haar tekenblok nog moest zoeken eigenlijk. "Morgen wel, die zoek ik morgen wel.." mompelde ze in zichzelf- en voor ze het wist had ze haar ogen gesloten, en sliep ze al.

**Geplaatst**: 03-06-05 14:14

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 03-06-05 14:14

*heelkleinsneakyschopje.

**Geplaatst**: 03-06-05 14:36

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 03-06-05 14:36

Haha

Leuk!!

**Geplaatst**: 03-06-05 17:22

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 03-06-05 17:22

Vervolg?

**Geplaatst**: 03-06-05 17:33

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 03-06-05 17:33

Wow! Mooi verhaal! Heb je er al eens aan gedacht het ergens heen te sturen? Schijnheilig

Oeoeh, ik wil dat ze die telefoon op gaat nemen. Nagelbijten / Gniffelen

**Geplaatst**: 03-06-05 18:37

Re: [Verhaal] The Call of Death

Geplaatst: 03-06-05 18:37

Haha dankje Tanya Lachen

Vervolg ben ik aan 't typen Knipoog

Dank je Chestnut! Haha nee, waarschijnlijk ga ik dat dus niet doen- omdat 't er niet echt goed genoeg voor is ben ik bang. En het hangt er vanaf hoe het natuurlijk verder wordt Knipoog

En HA jaaaa die telefoon opnemen hè
misschien doet ze dat nog wel Schijnheilig