[verhaal] hoe ik me voel

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-04 17:29

Ik heb het een en ander verandert, ik zit vandaag op 12 december, in plaats van 18 januarie Haha! Dan komt het beter uit met kerst enzo.


12 december, half tien ‘s ochtends, 2004

De wereld is gezellig, kerst komt eraan! Lichtjes in huis, lichtjes in mijn hoofd. Ik heb nog de hele nacht wakker gelegen over wat die droom was. Voel ik me nu ook echt beter? Volgens mij niet hoor. En als ik naar mijn arm kijk, en naar mijn benen, zitten de krassen er nog altijd. Ik peuter een korstje van een kras af, het doet pijn. Deze keer geniet ik niet van de pijn, ik walg ervan. Kwaad. Kwaad op mezelf. Nu bloedt het weer! Ik staar naar buiten. Een voorzichtige, blauwe lucht met een waterig zonnetje. Ik zwaai naar de wolken ver weg, en lach in mezelf. Volgens mij zijn de wonderen de wereld nog niet uit… Er is vooruitgang!

12 december, twaalf uur ‘s middags, 2004

Hm, er is toch geen vooruitgang. Ik wordt niet echt vrolijk van al die chagrijnige gezichten van mensen die de kerstboom te duur vinden en vinden dat ze het veel te bont maken met een hele voorgevel vol lichtgevende sterren en kerstbomen. Jeetje, wees blij, denk ik bij mezelf. Zij weten niet wat chagrijnig is, wat klote voelt. Ik wel.
Plotseling valt me in dat ik alles op een rijtje moest zetten. Oh ja. $hit.

Hoe voel ik me nu?
Tja. Ik ben best vrolijk, maar denk veel na. Waar komt die vrouw vandaan? Ik weet het niet.

Waarom ben ik een beetje vrolijk?
Tja. Ik denk door die droom, door het feit dat het lijkt alsof er toch een vooruitgang is. En door alle lichtjes, alsof er nu ook een lichtje in mijn hoofd gaat branden.

Ik ben blij. Ik zing zelfs!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 17:39

Weer heel goed Lachen
Je beschrijft de gevoelens heel goed,
dat vind ik echt bijzonder aan het verhaal

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-04 17:50

Als ik honderd keer tegen mezelf zeg dat ik vrolijk ben, ga je het op den duur geloven. Denk ik. Ik vraag me af of ik echt vrolijk ben. Misschien heeft de grijze waas in mijn hoofd en hebben de woorden die me zo nu en dan te binnen schieten een beetje kleur gekregen. Grijsblauw. Ik denk aan de blauwe ogen van die vrouw. Wie is ze? Is ze een vriendin? Een vriendin die ik niet heb? Misschien bestaat ze niet en is het gewoon een poging van mezelf om me op te vrolijken. Misschien ben ik van binnenin helemaal niet vrolijk.

Een spiegel. Ik wordt gedwongen om er in te kijken. Ik ben bang, bang voor wat ik zal zien. Bang voor hoe ik eruit zie, bang voor het feit dat ik met mezelf geconfronteerd wordt. ‘Zo meid, dit ben jij, en niemand anders. Zie je goed wie je bent? Heb je het door? Ja?’ Lijkt de spiegel te zeggen. Ik kijk. Ik zie mezelf. Ik mezelf met een transparante witte doek over me heen. Mijn ziel? Ik zie tranen, ik zie bloed. Alsof het op mijn voorhoofd staat geschreven: LAF. LAF, geschreven met bloed. DEEP HATE, geschreven met tranen. Op mijn echte lichaam staat HAPPY. De spiegel laat mijn masker zien…

cooper

Berichten: 4475
Geregistreerd: 12-11-03
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 17:56

prachtig!!!!

linzzz

Berichten: 1480
Geregistreerd: 01-03-04
Woonplaats: wveen

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 18:00

heel erg mooi

eknein

Berichten: 4347
Geregistreerd: 01-05-04
Woonplaats: Vries

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 18:11

ke kan echt heel mooi andermans gevoelens opschrijven... dat doe ik je zekker niet na echt heel mooi

Veirl

Berichten: 19818
Geregistreerd: 08-01-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 18:33

Ze blijven maar komen, die ontzettend mooie stukjes tekst!

Echt super *wil meer*

Poffer
Berichten: 1656
Geregistreerd: 25-07-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 18:36

Weer heel mooi!

*Ik wil meer Clown

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-04 20:00

12 december, vier uur ‘s middags, 2004

Vrolijk of niet?

Als ik honderd keer tegen
Mezelf zeg: ‘ik ben vrolijk’
Dan ga ik het geloven
Ik ben vrolijk hoor!

Ik negeer dat vanbinnen
Iets zegt dat ik een
Slecht humeur heb, want
Ik ben vrolijk hoor!

De pijn die ik voel vanbinnen
Stop ik diep weg
Die mag niet uitkomen
Ik ben vrolijk hoor!

Lekker vrolijk zijn
Ooh, wat een heerlijk gevoel!
En ik fluit een vrolijk liedje
Ik ben vrolijk hoor!

Maar stiekem wordt ik
Van binnen, alleen maar droeviger
Droeviger en droeviger
Van nepvrolijk zijn.

Maar ja, ik ben vrolijk hoor!

Nja. Tsja. Ik weet niet echt meer wat ik moet zeggen. Ik ben niet vrolijk, niet verdrietig, niet chagrijnig, niet depri, enzovoorts. Wat wel? Ik ben leeg. Leeg van emoties, van al het gehuil, alsof ik opgebloed ben. Uitgeleefd.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 20:05

Jeetje weer zo mooi!
Vooral dat laatste stukje.. écht heel goed verwoord:

Gunufje schreef:
Nja. Tsja. Ik weet niet echt meer wat ik moet zeggen. Ik ben niet vrolijk, niet verdrietig, niet chagrijnig, niet depri, enzovoorts. Wat wel? Ik ben leeg. Leeg van emoties, van al het gehuil, alsof ik opgebloed ben. Uitgeleefd.


Mooi, mooi, super!

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-04 20:09

Grijs. Een grijze ruimte. Waar ben ik? Mijn voeten zijn vastgenageld aan de grond, het is alsof mijn ogen met draadjes open worden gespannen en ik kan geen andere houding aannemen. Waar ben ik, wat is dit? Mijn keel wordt samengedrukt. Opeens komt het voorbij. Beelden van vroeger. Ik en mijn vriend. Wat hij deed bij mij. Het doet pijn, diepe pijn vanbinnen, om te moeten aanzien wat me is gebeurd. Ik tol rond, tegen mijn wil. Woorden zoeven voorbij. Lafaard, pain, away, life, dead… Het doet pijn. Stop! Grijs, rood, de kleuren gaan me voorbij. Tranen, bloed, pijn. Pijn, tranen, bloed. Auw! Laat los… Laat me met rust…

Go away…
Tears, blood, pain…
Help me…
Pain…
Please…
Pain, tears,
and blood...

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-04 20:11

Dankjullie allemaal! Kusje

Poffer
Berichten: 1656
Geregistreerd: 25-07-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-04 21:13

Ik weet niks anders te zeggen dan dat 't weer, heel mooi is! Lachen

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-04 21:18

Bloos Dankje!

cooper

Berichten: 4475
Geregistreerd: 12-11-03
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-12-04 13:39

woooow echt heel hel heel heeel mooi
hij word mooier en mooier
dat stukje na dat gedicht is prachtig

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-04 13:51

12 december, half vijf ‘s middags, 2004

Ik voel me prima nu. Of niet? Ik ben in ieder geval prima van buiten. Ik heb weer een beetje gevoel. En dat gevoel is prima. Het liefst zou ik nu een dutje doen, even niets doen, denken over wat me is gebeurd. Godver, alsof ik dat al niet vaak genoeg heb gedaan! Ik moet eens stoppen met zeuren, zegt de ene ik. En de andere zegt dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik zucht maar, daar zijn alle twee de ikken het mee eens. De schaar wordt aantrekkelijk. De pijn trekt door mijn lichaam, al het grijs wordt rood. Dan voel ik tenminste wat. Het is alsof de schaar schreeuwt. ‘Pak me dan, vooruit, het zal helpen!’ Tweestrijd. Dilemma. Help! Ik pak de schaar, mijn handen beven. Ik vouw hem open en bekijk het ijzer. Het weerkaatst het zonlicht. Schijn, bedrog. Ik zet het koele metaal op mijn huid. Klaar om te duwen. Voorzichtig, eerst de punt. Auw! Ineens ontploft er iets in me. Kwaad gooi ik de schaar weg. Laffe bitch dat ik ben. Laf. Laf, van binnen. Happy van buiten. Schijn bedriegt. Ik pak de schaar, er kleven een paar druppeltjes bloed aan. Ik pak de schaar. Vouw hem open, punt op mijn arm. Kras, kras, doet het. Heerlijk. Wat heb ik dit gevoel gemist, het gevoel van dapperheid, het gevoel van mijn hele lichaam vol pijn. De tranen uit mijn ogen voegen zich met het bloed. De pijn van de snee voegt zich bij de pijn van binnen. Samen zijn ze sterk. Ik veeg het bloed weg en wat zie ik?

Een lachebekje. Keep on smiling, mijn masker… Toch wordt ik er vrolijk van. Van buiten althans, de vrolijkheid van buiten gaat niet samen met de pijn van binnen. Ze botsen, ze vechten. Tweestrijd, een tweestrijd in mijn lichaam. Kom op smiley, win het! De pijn verdwijnt. Eindelijk… Happy van binnen! Waar is de spiegel?

Poffer
Berichten: 1656
Geregistreerd: 25-07-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-12-04 17:17

Mooooi! Lachen

Veirl

Berichten: 19818
Geregistreerd: 08-01-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-12-04 19:32

Prachtig weer Lachen

linzzz

Berichten: 1480
Geregistreerd: 01-03-04
Woonplaats: wveen

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-12-04 19:44

hij si weer heel mooi

RelarDevi
Berichten: 26954
Geregistreerd: 23-12-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-12-04 20:04

Eng, maar heel mooi!

Tamara

Berichten: 10449
Geregistreerd: 20-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-12-04 20:17

Jeetje...

* Stil *

Wat omschrijf je dat allemaal ontzettend goed, wat mooi! Heftig, maar echt heel erg mooi...

Eve_lien

Berichten: 12252
Geregistreerd: 04-05-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-12-04 20:32

Echt.. echt heel mooi gesschreven!!

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-04 08:53

Dankjullie! Lachen

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-04 21:13

13 december, tien voor acht ‘s ochtends, 2004

Er zit een korstje op mijn lachebekje. Toepasselijk. Het korstje is dik en rimpelig, zodat het een zuurpruim lachebekje wordt. Niet vrolijk, maar toch blijven lachen. Ik heb bewondering voor het lachebekje. Het zit niet mee, maar toch blijven lachen. Goedzo!

13 december, half twaalf, 2004

Godver, er is een knop in me omgegaan. Ik heb anderhalf uur lang gehuild… Ik voel me zo ontzettend, ontzettend, tja… Leeg, vervelend, dat kan geen scheldwoord zeggen. Ik wil niet meer snijden, ik wil meer. Ik wil weg. Weg van deze wereld. Ik ben tot de conclusie gekomen dat je in het leven geluk of geen geluk hebt. Er valt nog veel goed te maken, maar altijd blijf je zitten in het ongeluk, of het geluk. Waarom moest ik nu net, de zwakke ik, belanden in de ongelukkige richting? Er valt niets goed te maken voor mij, ik ben veel te zwak. Te laf, te… Ik vind geen woorden. Wat moet ik doen? Ik zou er het beste van moeten maken, maar ik ben te laf, te zwak, te leeg… Ik verlang zo naar zwarte leegte, ver weg van hier, geef me toch rust… Laat me nou, laat me nou los, ga iemand anders vervelen…

Dag leven
Niet mooi geweest
Niet aardig geweest
Voor mij althans

Voor de laatste keer
Zwaai ik, naar de donkere wolken
Zei zijn het schuld dat
Er nu een eind aan is gekomen

Snijden hielp niet meer
Schrijven ook niet,
Hoe ik ook probeer
Laat het mij niet los?

Dan laat ik het leven wel los…

Help! Waar zijn de pillen?

FrontC

Berichten: 4969
Geregistreerd: 02-04-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-04 21:46

14 december, drie uur ‘s middags, 2004

Ja, ik heb nog een knop omgedraaid.
Ja, ik leef nog. Gek hé?

Nu haat ik mezelf weer. Natuurlijk ben ik sterk genoeg, ik moet het er alleen uithalen. Ik zit me hier wat aan te stellen over dat ik zo in de knoei zit, terwijl er mensen zijn die het veel erger hebben. Kanker, mensen die alles opgeven om ook maar verder te leven. En ik zit hier wat te zeuren? Oké, ik heb de strijd verloren. Mijn leven is verziekt. Mijn armen en benen vol krassen, ik heb de ongelukkige levenskant. Maar ik zal me daar bij moeten neerleggen, het accepteren. Ik zal moeten vechten, tot mijn laatste adem. Maar ik zal het winnen, uiteindelijk. Ik weet het zeker: ik wil leven. Ik moet al huilen als ik denk aan wat er zou gebeuren met mijn nabestaanden, het idee dat ze zich schuldig zouden kunnen gaan voelen…