Deel... uuuhm.... 6!
Zoals gewoonlijk eerst weer even de geheugens opfrissen met het origineel van Anton Mauve.

Deze week ben ik gelukkig al weer wat beter te pas dan vorige week, hoewel het schilderen me lichamelijk nog wel zwaar viel. Vooral omdat ik mijn hoofd nog niet zo goed kan bewegen. Gelukkig ging het vandaag stukken beter, en ben ik het hopeloze gevoel van vorige week helemaal kwijt.
Hier een foto van waar ik vorige week gebleven was. Aan de lucht is goed te zien dat een stukje al droog is en de rest nog niet. De lucht blijf ik deze week dus ook even af, hoewel daar nog wel aan gewerkt moet worden.


Vandaag ben ik met het strand en de duinen verder gegaan. Alle voorgaande lagen heb ik allemaal horizontaal en glad geschilderd, maar nu wil ik structuur en diepte. Op deze foto is dat helaas niet zo goed te zien als ik hoopte... Door met wat dikkere verf bezig te gaan ben ik textuur gaan aanbrengen.

Op die manier ben ik verder gaan werken, overal op het pad een wat dikkere laag, met hierin een soort zig-zag beweging, waarvan de 'schaduwkanten' een koele grijsblauw-toon hebben en de 'lichtkanten' meet witgelig. Zo ben ik bezig geweest met het 'kuilige' van het mulle zand en de sporen van de paarden.

Ik ben echt slecht in foto's maken, maar hier een close-up waarin het hopelijk een beetje duidelijk wordt.

Ook verderop op het strand ben ik bezig gegaan, iets diagonale kleurvlakken. Wel lastig hoor!

Achterin de duinen met een klein tipje gebrande omber diepte gemaakt, en schaduwwerking door te mengen met pruisisch blauw. De zee en lucht en de strandovergang moeten nog een keertje.

Ook heb ik met het duingras lopen stoeien. Hier zijn we er qua kleur nog LANG niet, dus dit zie ik als een onderlaag. Ondertussen was ik ook erg moe en had ik een hele zere nek, dus was het echt tijd om te stoppen. Je merkt toch dat je fouten gaat maken als je vermoeid wordt. Maar dat is het mooie van schilderen, fouten kan je herstellen en worden soms ongemerkt kadootjes. 

Het eindresultaat van vandaag! We komen in de buurt! Het hopeloze en uitzichtloze gevoel dat ik vorige week had is gelukkig weg, en ik heb zin in de volgende stap! Volgende keer is de laatste les, maar ik denk niet dat ik hem dan afheb, haha! Gelukkig zitten mijn medecursisten in hetzelfde schuitje 
Laatst bijgewerkt door Haarbal op 27-11-14 13:55, in het totaal 2 keer bewerkt