Bokt.nl

Juuultjee schreef:

Jippieeeee
Heb het hele verhaal als een film in me hoofd... Zo goed verhaal!

Nienke98 schreef:

Dat is meestal het geval als een verhaal goed is! :p
Hup taartje doorschrijven!
Haha..

Citaat:

Butterfly Fly Away
Wat zal Lucas nu doen? Waar is hij?
Onrustig loop ik rondjes door mijn stal. Lucas is al heel lang niet meer bij mij langs geweest. En ik heb honger!
‘Lucas! Ik heb honger!’ hinnik ik als ik voetstappen hoor.
Maar het is Lucas helemaal niet, het is zijn vader. Hij kijkt vluchtig in mijn stal en loop daarna snel weer door. Hij maakt mij verdrietig, de manier waarop hij naar mij kijkt zorgt ervoor dat ik heel treurig word. Ik laat mijn hoofd hangen en kijk hem na, ik kijk nog steeds als hij de hoek al om is.
‘Maar ik heb nog steeds honger…’ hinnik ik zachtjes.
Ik draai me weer om en kijk de stal weer in. De grote teddybeer die in de hoek staat is mijn enige vriendje op dit moment. Ik sjok naar de beer en laat me er bovenop vallen. Ik sluit mijn oogjes en val in slaap.

‘Butterfly, ik heb een flesje.’
Flesje? Wacht… Flesje betekend eten! Ik heb honger!
‘Eten!’ ik doe mijn oogjes weer open en spring overeind. Snel loop ik naar de mama van Lucas toe die een fles in haar hand heeft.
‘Mag ik eten? Asjeblieft!’ Hinnik ik als ze de staldeur achter zich dicht doet.
Ik sta al bij haar, ze kan geen kant meer op.
‘Ehm, Fly, zo kan ik je je fles niet geven…’ zegt ze met haar handen omhoog.
‘Wat? Geen flesje? Maar ik heb zo’n honger…’ teleurgesteld hinnik ik en loop weer naar de teddy beer.
Maar ik heb zo’n honger.
Ik hoor hoe Lucas’ mama naar de teddy beer loopt, ik kijk om en zie hoe ze gaat zitten met de fles in haar handen.
‘Nu mag je je flesje.’
‘Ja! Flesje!’ Ik ben meteen weer vrolijk en val meteen aan.
Ik drink alsof ik nog nooit drinken heb gezien, ik had zo’n honger! Het flesje is ook zo op, maar mijn buik heeft nog steeds niet genoeg gehad.
‘Sorry meisje, dat was alles.’ Zegt ze en ze staat op. Voor ik het weet is ze mijn stal al weer uit en dan ben ik weer alleen. Samen met de teddy beer van Lucas.


Lucas
‘Ho, rustig maar… Ja braaf, goed zo! Ho maar.’ Sussend praat ik tegen Amigo, net zo lang tot hij weer rustig wordt. Ik had hem liever niet op deze manier bestraft, maar anders weet ik wel hoe hij zich de rest van de rit gaat gedragen. En waarschijnlijk ook volgende ritten.
Als hij eindelijk stil staat geef ik hem een klopje op zijn hals, Amigo is zo gespannen als ik weet niet wat. Schichtig kijkt hij om zich heen, zijn ogen schieten alle kanten op en zijn neusgaten staan wijd open. Als ik weet dat hij niet gaat rennen, stijg ik voorzichtig af.
‘Wat is er dan jongen, schrok je van mijn reactie?’ Zachtjes streel ik over zijn hoofd, zijn neus en zijn hals, net zo lang totdat hij weer iets ontspant. Ik wrijf met mijn hand over mijn wang, die warm en nat aanvoelt.
Lekker dan…
Ik kijk naar de rode zooi die aan mijn vingers kleeft en veeg mijn handen af aan mijn shirt.
Dan heb ik die tak dus goed geraakt.
Ik trek mijn shirt iets omhoog zodat ik mijn wang daarmee kan schoonmaken, vies is dat ding toch al.
Met de teugels in mijn hand loop ik in de richting waar ik vandaan kwam. Aaron en Wise-Guy zijn achter geraakt na de sprint van Amigo. Ik voel hoe hij zijn spanning kwijt raakt en hij ontspant volledig inclusief zijn hangende onderlip. Gelukkig zijn Aaron en Wise-Guy niet ver terug, want na vijf minuten lopen komen ze de bocht om gedraafd.
‘Alles ok?’ Aaron kijkt naar het inmiddels opgedroogde bloed dat op mijn wang en shirt zit.
‘Tja, er zat een tak in de weg.’ Zeg ik sarcastisch en overhandig de teugels eventjes aan Aaron zodat ik Amigo kan controleren op wondjes of andere dingen die hij tijdens zijn sprint had kunnen krijgen. Zoals gewoonlijk blijven mijn twee mannen rustig staan zonder hengstenstreken te leveren. Ik geef Wise een aai op zijn neus en neem de teugels weer van Aaron over.

‘Waar wil je naar toe gaan?’ Vraagt Aaron als ik weer in het zadel zit.
‘Ik zat te denken om eerst eventjes naar het crossgedeelte te gaan. Dan kan meneer hopelijk zijn energie kwijt.’
‘Strak plan! Hoe springt Wise?’
‘Die springt alles, en is niet opdringerig richting de sprong toe, in tegenstelling tot mijn grote watje hier.’ Lachend geef ik Amigo een klopje op zijn hals. ‘Zullen we het tempo iets verhogen, ik word gek van die vervelende vliegen.’
Aaron klikt met zijn tong en spoort Wise-Guy licht aan waardoor hij in een rustige galop valt.
‘Wedstrijdje?’ roep ik en ik spoor Amigo aan. Hij weet meteen wat ik bedoel en zet de achtervolging in. Aaron is inmiddels in zijn stijgbeugels gaan staan en hij spoort Wise-Guy aan. In een krachtige rengalop racen we door het bos. Het is zo’n heerlijk gevoel, alsof je vliegt. Het blijft een nek aan nek race en het is niet duidelijk wie er gaat winnen.
‘Ho maar.’ Aaron gaat weer in het zadel zitten en mindert vaart. Ik volg zijn voorbeeld.
‘Rustig jongen. Ja braaf! Goed zo!’ Ik sta er van te kijken hoe makkelijk Amigo zich laat terug nemen, ook al is hij over enthousiast. Ik beloon hem dan ook uitbundig en ik zie hem steeds trotser worden.

‘En hoe vind je hem?’ Lachend kijk ik naar de grote glimlach die op Aarons gezicht staat. Hij geniet duidelijk van de spierbonk onder zich.
‘Ik wist wel dat Wise een top hengst was, maar dit overtreft alles! Wat een geweldige, krachtige gangen heeft hij!’
‘Dus je zou het zeker niet erg vinden om Wise wat vaker te rijden?’
‘Wat? Nee, dat meen je… Serieus?’ Aaron zit stralend op Wise-Guy.
‘Ja, serieus. Ik heb nu die kleine draak erbij en daar gaat meer tijd in zitten dan dat ik heb, dus moet ik een van mijn paarden tijdelijk aan iemand anders overdragen. Ik weet dat jij ontzettend goed met paarden om gaat en je bent voor mij de enige aan wie ik Wise-Guy durf toe te vertrouwen.’ Aaron is sprakeloos en zit bijna stuiterend op de rug van Wise.
‘Tuurlijk wil ik Wise van je overnemen! Super dat je me dit wil toe vertrouwen, echt bedankt!’
‘Hé, daar heb je vrienden voor.’ Ik kijk hem aan en geef een knipoog.

Het blijft nog een poos stil, Aaron is mijn aanbod duidelijk aan het verwerken. Ik weet dat ik het ook nog met pa moet bespreken, Wise is wel zijn tophengst en hij is nu extra zuinig en voorzichtig op zijn overige parade paardjes. Maar hij snapt toch ook wel dat dit voor mij onmogelijk is? Vier paarden rijden, de zorg voor Fly en dan de overige taken die dagelijks moeten worden gedaan zoals stallen mesten. Het is gewoon niet meer te combineren, ik kom gewoonweg tijd te kort. De jonkies blijven onder mijn hoede, die zijn nog te onervaren. En ja, Wise is gewoon een paard waar ik een kind op durf te zetten, dus de keus was ook niet heel moeilijk.
‘Luc, wil je nog naar de cross baan of zullen we wat te snacken halen?’ Aaron haalt me uit mijn gedachten.
‘Hè, wat?’
‘Of je worst lust!’ Aaron lacht. ‘Nee, even serieus. Wil je nog naar de cross baan of zullen we naar het centrum gaan om wat te eten?’
‘Tja, mijn grote vriend heeft zijn benen wel kunnen strekken, volgens mij heeft hij zijn energie goed kwijt kunnen raken. En ik moet zeggen dat ik toch best wel trek begin te krijgen.’
‘Daar dacht ik inderdaad ook aan, maar, eh… Welke kant moeten we dan op? Ik kom nooit in dit gedeelte van het bos.’
‘Het is niet heel ver meer, zo’n 10 minuten gok ik. De cross baan zit hier ook niet heel ver vandaan. We moeten dit pad volgen tot aan de bocht, daar vlak voor de bocht zit een ander pad en die moeten we hebben, dan komen we op de Jagerweg uit.’
‘Zit dat zo dichtbij? Ik dacht dat we dan dik twee uur onderweg zouden zijn.’
‘Kijk eens op je horloge?’ Aaron pakt de teugels in een hand en tovert zijn horloge tevoorschijn. De uitdrukking op zijn gezicht is echt geweldig als hij ziet hoe laat het is.
‘Zijn we echt al zo lang onder weg? Ik dacht dat we pas drie kwartier aan het rijden waren.’ We praten over van alles en nog wat, net zo lang tot we de Jagerweg zien. Er rijdt gelukkig niet veel verkeer, want Amigo is nog niet helemaal verkeersmak.
We trekken wel bekijks en het is leuk om te zien hoe wandelende mensen stoppen om ons te bekijken. Tja, ze zien ook niet vaak twee jongens op hun paarden die door het centrum rijden. En we hebben ook niet de minste paarden onder onze kont.
We zwaaien dan ook vrolijk naar iedereen die ons aandachtig bekijkt. Hun reacties zijn stuk voor stuk geweldig! De ene zwaait vrolijk terug, de andere kijkt snel weg.

‘Hé, is dat Lieke niet?’ Aaron wijst naar een meisje dat met haar rug naar ons toe voor ons loopt, samen met een bruine labrador.
Ik voel hoe mijn wangen rood worden en Aaron begint zachtjes te gniffelen.
‘I knew it!’ Zegt hij triomfantelijk.
‘Busted…’ Ik probeer hem een stomp te geven, maar ik moet me in hele rare bochten wringen om hem te raken. En natuurlijk schrikt Amigo van de bewegingen boven op zijn rug. Voor de tweede keer schiet hij naar voren, maar deze keer kan ik hem makkelijk weer terug nemen. Alleen heeft het er wel voor gezorgd dat we nu zowat naast Lieke rijden.
Ze draait haar hoofd opzij en kijkt recht in mijn ogen, zoals gewoonlijk sta ik weer met mijn bek vol tanden. Gelukkig neemt Aaron de leiding.
‘Hé, jij ook hier?’ We nemen de paarden terug en stoppen zodat we met haar kunnen praten. Alleen is Amigo hier niet van gediend en wil steeds weg stappen, maar van mij mag hij dat niet wat er voor zorgt dat hij omhoog komt.
Lekker dan… Staat mijn crush voor mijn neus, moet Amigo weer zo nodig de draak uithangen…
Geïrriteerd laat ik een diepe zucht ontsnappen.
‘Verdorie Amigo! Doe verdorie normaal!’ ik schreeuw het uit van frustratie en gelukkig helpt het. Hij heeft door dat hij dit niet moet doen en hij houdt dan ook meteen op. Hij laat zijn hoofd iets zakken, hij weet dat hij stout is. Ik geef hem een klopje op zijn hals.
‘Ik hoorde het van jullie merrie, wat vervelend…’ Lieke zoekt naar woorden, ik merk dat ze zich best wel ongemakkelijk voelt.
‘Ja… Ze was onze beste merrie… Het is ook echt anders zonder haar. Maar ik heb het liever over wat vrolijkers.’ Ik kijk van Aaron naar Lieke en van Lieke weer naar Aaron.
‘Waar ga je naar toe?’ Vraagt Aaron om het gesprek een andere kant op te brengen.
‘Ik heb niet echt een bestemming of zo, ben lekker aan de wandel met Bello.’ Ze knikt naar haar hond die inmiddels Amigo heeft ontdekt. Ook Amigo vind de hond erg interessant en laat zijn grote hoofd zakken zodat ze elkaar goed kunnen ruiken. Al snel lijkt het als of het vriendjes zijn, ze zijn nu samen aan het klieren. Ik weet dat als ik op Amigo’s rug blijf zitten, hij er sneller vandoor gaat met Bello achter zich aan, en om dat te voorkomen besluit ik om af te stappen. Als ik op de grond sta, neem ik de teugels over zijn hals en houdt ze vast.
‘Zo, dit praat wat makkelijker.’ Zeg ik vervolgens.
‘Waar gaan jullie eigenlijk naar toe?’ Lieke loopt voorzichtig naar Amigo toe die al die aandacht geweldig vind.
‘We hebben net in het bos gereden. We hebben alleen nog niets gegeten en onderhand hebben we wel zin in wat te eten.’ Antwoordt Aaron.
Als ze op zijn hoofd begint te kriebelen laat hij binnen no time zijn onderlip hangen en hij staat duidelijk te genieten van de onverwachte kroelbeurt.
‘Hij mag dan wel een grote, stoere hengst zijn, maar van binnen is hij een echte held op sokken.’ Lachend klop ik op zijn schouder.
Ook Aaron stapt af en leidt Wise-Guy naar de andere kant van Lieke.
‘Wat een onwijs lief paard!’ Amigo heeft inmiddels zijn hoofd tegen haar aangedrukt en staat heerlijk te soezen met zijn ogen dicht.
‘Zeg, welke kant moet je op?’ Ik kniel zodat ik Bello een aai over haar bol kan geven en sta vervolgens weer op.
‘Ik moet die kant op, wat dan?’
‘We kunnen wel een stukje met je mee rijden. Wij gaan ook die kant op.’ springt Aaron bij.
Lieke schrikt duidelijk van dit aanbod, maar ze slaat het niet af.
‘Ja is goed, gezellig. Bello, kom eens hier.’ Meteen komt Bello aangelopen en gaat braaf naast Lieke zitten. Ze maakt de riem weer vast.
‘Zullen we dan maar? Anders hebben jullie zo geen eten.’ Lachend kijkt ze ons een voor een aan. Ik knik en sla de teugels weer terug over de hals van Amigo, Aaron doet hetzelfde en we stijgen bijna tegelijk weer op. Als we allebei weer zitten sporen we onze paarden aan en lopen, met Lieke tussen ons in, richting de Mac Donalds toe.
Alleen het geluid van de hoefijzers op het asfalt is te horen, verder zeggen we alle drie geen woord.
‘Eh, ik moet hier afslaan…’ zegt Lieke terwijl ze naar rechts wijst. Aaron laat Wise-Guy halt houden zodat ze voor hun langs kan om de zijstraat in te gaan. ‘Veel plezier nog met rijden en eet smakelijk!’ roept ze ons na als Aaron en ik onze weg naar voedsel vervolgen.

‘Twee Big Mac’s en twee Cola’s asjeblieft.’
‘Dank u voor uw bestelling, u kunt doorrijden naar het volgende raam.’
‘Wat een geweldig idee om door de Mac Drive te gaan!’ Aaron lacht als we doorrijden naar het volgende raam. Daar staan ze ook met z’n vijven te kijken hoe wij, twee jongens op een wit en een zwart paard, door de Mac Drive rijden.
‘Asjeblieft, als het goed is, is het gepast.’ Ik overhandig het geld aan het meisje dat achter de kassa staat. Ze weet duidelijk niet wat ze hier van moet vinden en rekent snel het bedrag na.
‘Het klopt inderdaad, jullie kunnen naar het volgende raam toe. Eet smakelijk en tot ziens!’ zegt ze terwijl ze mij het bonnetje overhandigd.
Ik prop het in mijn zak en Aaron en ik vervolgen onze weg door de Mac Drive naar het afhaalraam. Ik herken een paar dames die net bij het andere stonden. Wat ze niet verwachten is dat ik ze herken en ik zwaai naar ze. Een van de groep loopt heel hard weg, wat een giller!
Ik neem de papieren zak aan waar onze burgers in zitten en geef hem aan Aaron zodat ik de Cola’s aan kan pakken.
‘Eet smakelijk!’ Roept een van de dames ons na als we wegrijden.

Zodra we uit het zicht zijn verdwenen en we stil staan om even rustig te eten, barsten we allebei in lachen uit.
‘Zag je die gezichten! Priceless!’ Aaron is het eerste die de lachbui onderbreekt.
‘Zeker! Dit moeten we echt vaker doen.’
Aaron overhandigt een burger en ik geef hem zijn Cola.
Snel eten we onze burgers op, ik merk nu ook pas hoeveel trek ik eigenlijk had.
‘Zeg hoe laat is het eigenlijk?’ Zeg ik tussen twee slokken Cola door.
‘Ehm, even kijken hoor… Het is nu… Ja, het is acht uur geweest.’
‘Wat?! Dan moeten we NU terug gaan!’ Snel drinken we onze bekers leeg en stijgen weer op om in draf de parkeerplaats te verlaten, weer terug naar huis.