Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-06-13 21:23

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 10-06-13 21:23

Super verhaal, heb net het laatste stuk gelezen. Snel verder gaan hoor!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-13 21:28

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-13 21:28

Ben al bezig met hoofdstuk 6, maar kamp momenteel met een enorm writersblock...
Zal morgen ff een upje doen

**Geplaatst**: 10-06-13 21:29

Geplaatst: 10-06-13 21:29

taartjee schreef:
Ben al bezig met hoofdstuk 6, maar kamp momenteel met een enorm writersblock...
Zal morgen ff een upje doen

YES!! *iets te enthousiast*

**Geplaatst**: 10-06-13 21:49

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 10-06-13 21:49

Yes yes yes nieuw stukje komt eraan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-13 22:01

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-13 22:01

Hihii! Ik moet ook ff nadenken wat ik hier allemaal ook al weer heb geplaatst

**Geplaatst**: 10-06-13 22:17

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 10-06-13 22:17

Wauw wat een goed verhaal :):)

Ik volg!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-13 22:19

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-13 22:19

Dankjewel! De upjes gaan niet zo snel als bij anderen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-13 09:12

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-13 09:12

Hier de beloofde update! Dit is het laatste stuk van hoofdstuk 3 en het begin van hoofdstuk 4

Veel plezier met lezen! (Nu wel bovenaan _O-

)

“Ik denk dat ik ook maar eens naar mijn kamer ga…”
Ik was toch wel onder de indruk van wat er met Sem was gebeurd en had even tijd voor mezelf nodig om het door te laten dringen. En blijkbaar had Yaël precies het zelfde.
“Slaap lekker” Zei ik en liep haar kamer uit.
Toen ik de deur achter mij dicht trok, hoorde ik Yaël zachtjes huilen. Ik liep nog naar beneden om te zeggen dat ik naar bed ging en dat pap of mam nog maar even naar Yaël moest gaan, maar Sem zat bij hun om zijn verhaal te doen. Ik ging er toch nog even bij zitten, en toen er een stilte viel greep ik mijn kans.
“Yaël heeft het er wel moeilijk mee… Toen ik net uit haar kamer liep en de deur dicht deed, hoorde ik haar huilen.” Ik keek naar Sem en Sem keek naar mij.
“Ik ga wel.” Zei hij en stond op.
“Ik ga naar bed toe, welterusten!”
“Slaap lekker Danique.” Zei mijn vader. We liepen samen naar boven en voor Yaëls deur gaf ik Sem nog een dikke knuffel.
“Welterusten zus.” Zei hij.
Ik liep de trap op naar zolder, naar mijn kamer en Sem klopte zachtjes op de deur. Meer kon ik niet horen, want ik had mijn kamerdeur dicht gedaan. Ik wilde mijn laptop pakken, maar ik had al mijn spullen beneden laten staan, dus ik zuchtte. Ik liep nog maar weer een keer naar beneden, alsof ik dat niet vaak genoeg deed, en pakte mijn spullen. Mijn ouders keken niet eens meer op, ze waren het gewend. “Trusten!” Riep ik nog een keer en ging weer naar boven.
‘Eerst maar eens douchen…’ dacht ik. Gelukkig had ik mijn eigen badkamertje, het was niet groot, maar groot genoeg voor mij alleen.

De warme straal van de douche kletterde heerlijk op mijn rug. Dat was het eerste moment van de dag waarop ik eens kon nadenken wat er allemaal was gebeurd vandaag. Het leek eigenlijk wel een droom, maar het was allemaal echt! Ik heb denk ik wel een half uur onder de douche gestaan, nagedacht over wat er nou vanmiddag is gebeurd, Sem die is neergeschoten. Toen ik mijn gedachten een beetje op een rijtje had, draaide ik de kraan dicht en stapte onder de douche vandaan. Ik trok een joggingbroek aan, een shirt met lange mouwen en ik deed een sjaal om. Ondanks dat het nog maar half negen was, maakte ik me klaar om te gaan slapen. Ik pakte mijn laptop uit mijn tas en ging in mijn bed zitten met de laptop op mijn schoot. Toen ik facebook opende kreeg ik meteen een bericht dat Hajo mij wilde uitnodigen als vriend. Meteen toen ik dat zag, kwamen de rode wangen tevoorschijn. En hij was online! Ik opende meteen een chat gesprek en begon te praten:

“Hee!”
“Hallo! Waar was je toe straks? Het was ineens zo stil?”
“Ja klopt, mijn oudere broer kwam terug van een training. Hij is militair en is tijdens een oefening neergeschoten door een stel jagers… Mijn zusje, broer en ik hebben een hele hechte band, dus dat was even schrikken!”
“Dat is niet best zeg! Gaat het wel goed met hem dan?”
“Lief dat je dat vraagt! Hij is geraakt in zijn schouder, dus verder niet iets ernstigs.”

Ik had het koud gekregen en van het idee dat Sem is neergeschoten, kreeg ik koude rillingen. Ik zette de laptop even aan de kant en pakte een fleecedeken. Ik sloeg de deken om mij heen en ging weer op bed zitten, pakte de laptop weer en keek wat Hajo had gestuurd.

“Gelukkig maar! Maar nog even over het concert, wil je mee?”
“Natuurlijk wil ik mee! Dat is echt iets wat ik niet meer zo snel zal gaan doen! Maar hoe kom je dan aan die kaarten?”
“Geweldig! Zal ik je dan op komen halen? En heb de kaarten gekregen van mijn baas, die kon niet gaan dus gaf hij ze maar aan mij.”
“Waar is het concert dan eigenlijk?
“Het concert is in Ahoy, dus als we niet in de file willen komen is het misschien wel een handig idee om van te voren daar iets te gaan eten en dan naar het concert gaan?”
“Denk dat dat ook wel het handigst is. En ik denk wel dat het handig is als je me op komt halen, kan zelf nog niet auto rijden

”

Snel pakte ik mijn agenda en schreef met koeienletters dat ik naar het concert ging. Ik zat even te dromen en had weer eens niet in de gaten dat hij al wat had gezegd.

“Hoe laat zal ik je dan ophalen?”
“Misschien is drie uur wel handig? Ik neem aan dat we toch wel minstens een half uur moeten rijden, en als we nog wat willen eten?”
“Daar zat ik zelf ook al aan te denken. Maar is afgesproken! Zaterdag ben ik om drie uur bij jou!”
“Is goed! Maar ik ga denk ik maar slapen, had een best vermoeiende dag, en morgen weer vroeg draaien…”
“Slaap lekker mooie dame.”

Ik sloot mijn laptop af, legde hem neer op mijn bureau en kroop weer lekker in mijn bed. Op het moment dat ik mijn lamp uit wilde doen, werd er zachtjes op mijn deur geklopt.
Yaël kwam met haar hoofd om de hoek en zei met rode ogen en een gebroken stem: “mag ik vannacht hier slapen?” Ze was inmiddels al naar binnen gelopen en had de deur dicht gedaan. Ik hield mijn dekbed omhoog en ze kroop over me heen naar de andere kant van mijn bed.

Hoofdstuk 4.

“Wat is er toch met je? Je bent er helemaal niet bij.” Een bezorgde Jesse keek mijn kant op.
‘Nee, natuurlijk ben ik er niet bij! Mijn broer is neergeschoten! ‘Denk na!’ Het liefst wilde ik dat naar hem schreeuwen, maar ik kon het niet. Ik voelde dat er tranen kwamen opzetten en rende naar mijn kleedkamer.
“Heb ik iets verkeerds gedaan?” Zei hij gekwetst.
De hele dag op de set liep gewoon niet zoals ik wilde. Mijn zinnen kwamen er niet normaal uit, ik was niet bij de les en was met mijn hoofd totaal niet bij het script. In de kleedkamer pakte ik mijn laptop, ik moest even totaal iets anders doen, want ik werd even helemaal gek.
Na een paar minuten begon mijn mobiel te trillen. Het was Jesse, hij vroeg of hij even mocht komen. Ik voelde me toch wel een beetje schuldig, omdat ik hem wel een rotgevoel had gegeven. Ik antwoordde en binnen een minuut werd er op mijn deur geklopt. Jesse deed de deur open, hij duwde hem open met zijn rug. Hij had een dienblad in zijn handen met twee grote mokken warme chocolademelk met een dot slagroom. Dat was precies wat ik nodig had! Hij gaf met zijn kont een beuk tegen de deur die hard dicht knalde, waardoor hij schrok. Bijna, bijna vielen de mokken van het dienblad af, maar hij kon zich net op tijd herstellen. Ik pakte een van de mokken en zette hem neer op het tafeltje, pakte het dienblad over zodat Jesse ook zijn mok kon pakken en legde hem bij de deur. We ploften allebei op de bank neer en het eerste wat Jesse deed was een grote slok nemen, waardoor er een enorme snor van slagroom en chocolade melk op zijn gezicht kwam. Precies op het goede moment! Ik barstte in lachen uit.
“Gelukkig maar! Je kan weer lachen.” Zei Jesse opgelucht. “Maar wat is er dan aan de hand? Je weet dat je het altijd kan vertellen, toch?” Ging hij verder.
Ik nam een slok, waardoor het even stil bleef. Jesse keek me hoopvol aan terwijl ik de mok op tafel zette.
“Je weet dat Sem een maand weg moest voor training, toch?” Zei ik. Hij knikte.
“Hij is gister thuis gekomen…”
“Maar hij is nog niet eens twee weken weg geweest?” Onderbrak hij me met een vragende blik.
“Klopt, hij is neergeschoten…” Ik had mijn mok weer gepakt en keek naar beneden.
“Is ie…?” Riep Jesse geschrokken terwijl hij zijn hand voor zijn mond deed.
“Nee, gelukkig niet! Hij is geraakt in zijn schouder en mag voorlopig toch niet meer werken totdat hij helemaal is hersteld.” Antwoordde ik en Jesse zakte opgelucht weer terug op de bank.
“Jeetje, Daan. Waarom zei je dat dan niet gewoon?”
“Ik had er eigenlijk niet zo’n behoefte aan om het te zeggen, komt iedereen natuurlijk naar me toe om te vragen wat er is en dan moet ik het iedere keer weer uitleggen… En dan word ik er ook steeds weer mee geconfronteerd. Daar had ik gewoon geen zin in.”
Ik dronk nog wat terwijl Jesse zei: “Maar je had het toch best tegen mij kunnen zeggen? En dan had je erbij moeten zeggen dat het tussen ons moest blijven. Maar ik denk dat je nu de rest ook wel een verklaring schuldig bent. Om eerlijk te zijn hadden we allemaal al door dat er iets was, maar niemand van ons ‘schijtluizen ‘ durfden op je af te stappen en te vragen wat er aan de hand was…”

We zaten nog een paar minuten zwijgend naast elkaar onze chocolade melk op te drinken.
“Zullen we maar eens terug gaan?” Zei Jesse. We hadden nu allebei onze mok leeg en ik vond het nu ook wel tijd om terug te gaan naar de set. Er werd weer op de deur geklopt.
“Kom maar.” Zei ik en de deur ging open. Wouter en Mieke kwamen naar binnen.
“Wat is er aan de hand, Daan?” Ze stonden een beetje klungelig naast elkaar en wisten niet goed wat ze verder moesten zeggen. Ik zag dat ze zich ongemakkelijk voelden en hielp ze maar een beetje op weg: “Er is niets ernstigs gebeurd of zo, maar ik ben er gewoon niet helemaal bij met mijn hoofd. Gister kwam mijn oudere broer thuis en die vertelde ons dat hij is neergeschoten...” Ik hield even op met praten en keek Wouter en Mieke aan.
“… er is verder niets ergs met hem, maar ik kan niet stoppen met denken aan hoe het ook gebeurd had kunnen zijn.”
Mieke liep naar me toe en ging naast me zitten. Ze sloeg haar arm om me heen en zei: “Maar meisje toch! Dat kan je toch gewoon vertellen? Je weet dat we niet bijten.” Ze knipoogde.
“We hadden best iets voor je kunnen doen, minder draaiuren, meer pauze, voor jou natuurlijk. We hadden je scènes kunnen verzetten zodat je daar al minder voor hoefde te doen. Want nu moeten we sowieso al een groot deel opnieuw gaan filmen omdat je er gewoon niet goed opstaat.”
“En we hadden ook voor afleiding kunnen zorgen!” Bulderde Wouter er doorheen, iets harder dan dat de bedoeling was. Hij sloeg zijn hand voor zijn mond en had door dat hij het iets te hard zei. Het was wel een grappig gezicht en ik moest er ook wel een beetje om lachen. “Dank jullie, maar het gaat al weer wat beter.” Zei ik terwijl ik opstond. “Het is een enorme opluchting dat jullie het zo goed opnemen, dat zat me namelijk het meeste dwars.”
“Daantje, je weet dat je alles kan zeggen hier, wij zijn ook een soort van familie nu, want we brengen enorm veel tijd met elkaar door.” Zei Wouter iets bedachtzamer en zachter.
“Het is toch al bijna pauze, Jesse, neem Daantje maar even mee naar buiten en ga maar op mijn kosten ergens eten.” Hij pakte zijn portemonnee en haalde er een credit card uit en overhandigde die aan Jesse.
“Hup! Pak je jas! We gaan even lunchen dame!” Zei Jesse vrolijk en opgewekt. Hij rende mijn kleedkamer uit om zijn jas de zijn op te halen en binnen no time was hij weer terug. Hijgend kwam hij weer binnen.
“Kom je nog?” Zei hij ongeduldig. Ik had net me jas vast en probeerde hem aan te trekken, wat niet lukte, want Jesse had duidelijk haast. Hij pakte mijn pols vast en trok me mee.
“Mag ik op zijn minst mijn jas even aantrekken?” Zei ik lachend.
Jesse wou duidelijk zo snel mogelijk van de set af en stond ongeduldig te wachten terwijl ik mijn jas aantrok. Ik had mijn rits nog niet dicht of Jesse had me alweer vast en trok me achter zich aan.
“Ik weet het perfecte restaurant!” Riep Jesse nog steeds vrolijk. Ik kreeg een vermoeden waarom hij er zo snel vandoor wilde, en toen we eindelijk bij het restaurant aankwamen, kreeg ik gelijk.
We hadden onze jassen nog niet uit of Jesse barstte los.
“Je moet me alles vertellen! In detail!” Hij stond bijna te springen als een klein kind, zo enthousiast was hij.
“Zullen we eerst even ergens gaan zitten? Ik ga hier niet in de garderobe staan en alles vertellen.” Ik knipoogde en gaf hem een por in zijn zij.
Ik zag hem denken: ‘Nouhou!’
We liepen naar een afgelegen tafeltje, ergens achter in het restaurant zodat ik mijn verhaal kon doen zonder dat we luisteraars hadden. Hij ging zitten met een hele hoopvolle blik, zijn hoofd schuin en bleef heel stil zitten. Ik had echt zin om hem te plagen en ging spiegelend tegenover hem zitten. Ik zag dat zijn nieuwsgierigheid het toch won.
“Danique! Vertel nou!” Zei hij ongeduldig.
Ik zat hem vol ongeloof aan te kijken, hij had me nog nooit ‘Danique’ genoemd.
“Noemde je me nou…” Ik keek hem aan met grote ogen.
“Ja, wil je het nu vertellen?” Zei hij nog ongeduldiger.
Precies toen ik wilde beginnen, kwam er een serveerster aanlopen. Jesse rolde met zijn ogen en zuchtte diep.
“Willen jullie vast wat te drinken?” Zei ze terwijl ze ons de kaart aangaf.
“Doe voor mij maar een kopje thee.” Zei ik terwijl ik bekeek wat voor gerechten ze hier allemaal serveerden.
“Ik wil graag en cappuccino.” Zei Jesse iets nadat ik had geantwoord. De serveerster knikte en liep weg.
Toen ze uit het zicht was begon ik te vertellen. “Ik ben dus op onderzoek gegaan, en ik heb wat interessante feitjes en weetjes voor je gevonden.” Zei ik als een volleerd professor.
Jesse was er echt voor gaan zitten en bewoog zich bijna niet meer. “Gister heb ik Maud ‘ontmoet’ op school, nou, ik ben eigenlijk gewoon tegen haar op gebotst, maar goed, en toen hebben we samen zitten lunchen…”
“Wat zei ze?” Onderbrak Jesse me ruw. Hij was echt enorm nieuwsgierig en wilde niet het verhaal ervoor horen.
“Rustig! Daar ben ik bijna, nog even geduld jochie.” Zei ik met een glimlach.
Weer keek hij me aan met van die puppy ogen die alleen kleine kinderen trekken. Soms dacht ik ook echt dat het gewoon een jongetje van zeven was in het lichaam van een 20 jarige.
“We hebben eerst gewoon een beetje zitten kletsen…” Ik stopte bewust met praten om Jesse nog even op de kast te kunnen jagen. Hij keek me ook meteen verontwaardigd aan.
“… ze herkende me van een reclame spotje van vroeger en vroeg daarna wat voor werk ik nu deed. Ik vertelde haar over de film en dat jij mijn tegenspeler was.” Weer liet ik een stilte vallen om het effect iets te versterken.
“En toen vroeg ze daarna of ik wist of jij bij haar in de klas zat.” Jesse barstte bijna uit elkaar, zo nieuwsgierig was hij! Zijn ogen stonden vol verwachting en ongeduld.
“Ik heb haar gezegd dat ik het niet wist en ze klonk een beetje teleurgesteld.” Zijn ogen lichtten op van blijheid en ik kon net op tijd zeggen dat hij moest gaan zitten, anders was hij op de tafel gesprongen en gaan dansen.
“Is er meer?” Zei hij toen hij weer wat rustiger was.
“Dat was eigenlijk ons gesprek, want toen ging de bel…” En meteen zag ik een glimp teleurstelling in zijn ogen, maar hij herpakte zich meteen.
“Heb je niet nog wat anders? Iets merkwaardigs?” Zei hij vol goede hoop.
“Nou, nu je het zo zegt… Toen we de kantine binnen liepen en ze had gezien waar je zat, keek ze constant, als ze dacht dat ik even niet keek, richting jou en je clubje. En ze werd ook wel een beetje verlegen toen ik je naam zei. Hou je in, Jesse van der Linden!” Zei ik er maar snel achter aan, omdat ik wist dat hij anders de boel bij elkaar zou gaan gillen.
Ik trok er ook nog een streng gezicht bij die je alleen opzet bij kleine kinderen als die iets hebben gedaan wat niet mag. Ik was ook precies op tijd klaar, want daar kwam de serveerster aanlopen met ons drinken. Ze nam onze bestelling op en keek daarbij iets te lang naar Jesse, wat hij natuurlijk niet doorhad. Ik was het inmiddels wel gewend dat meisjes en vrouwen hun blik niet van hem af konden houden. Hij was nou eenmaal gewoon ‘een lekker jong’ zoals mijn vader hem noemde nadat hij voor het eerst bij mij thuis was geweest om het script door te nemen.
“Je hebt er een aanbidster bij.” Zei ik plagend.
“Huh? Wat? Heb ik iets gemist of zo?” Hij keek me vragend aan terwijl ik subtiel naar de serveerster wees.
“Ze bleef iets te lang naar je kijken toen je je bestelling doorgaf.” Ik gaf hem een knipoog en hij wist meteen wat ik bedoelde. Hij knikte daarom ook meteen instemmend en schoof zijn stoel iets dichter bij die van mij.

**Geplaatst**: 11-06-13 14:10

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 11-06-13 14:10

Ik zat er weer helemaal in zeg! Gwn super!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-13 14:27

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-13 14:27

Dankjewel!

**Geplaatst**: 11-06-13 14:39

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 11-06-13 14:39

Leuke update weer!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-13 14:41

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-13 14:41

Dankjewel! Ik ga denk ik pas weer iets plaatsen als ik klaar ben met hoofdstuk 7

**Geplaatst**: 11-06-13 14:52

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 11-06-13 14:52

Superleuk!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-13 14:53

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-13 14:53

Hihii!
Dankje!

**Geplaatst**: 11-06-13 15:45

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 11-06-13 15:45

$_/-\o_$ $_/-\o_$ .

**Geplaatst**: 11-06-13 16:39

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 11-06-13 16:39

leuk! ik ben benieuwd naar het vervolg!

**Geplaatst**: 11-06-13 17:56

Re: [VER] Engel van het duister

Geplaatst: 11-06-13 17:56

leuk!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-06-13 16:52

Geplaatst door de TopicStarter : 13-06-13 16:52

Hier nog een upje op deze manier, de volgende keer krijgen jullie printscreens

Hierbij het laatste stuk van hoofdstuk 4! Het zijn er iets minder dan 1500 woorden, ik hoop dat de mods dit door de vingers willen zien

“Mag ik binnen komen?” Ik klopte op de deur van Sem.
Ik hoorde iets wat leek op gemompel en duwde de deur open. Het eerste wat me tegemoet kwam was een hele muffe lucht en ik liep ook meteen naar het raam toe om hem open te doen. Ik deed zijn gordijnen ook een stukje open, zodat ik kon zien waar ik liep. Sem lag voor pampus op zijn bed, al vanaf het moment dat hij gister naar bed toe ging was hij er alleen maar uit geweest om even iets te eten, te drinken en om naar de wc te gaan.
“Kan ik iets voor je doen Sem?” Vroeg ik bezorgd toen ik zijn bezwete, rode hoofd zag. Hij zag er totaal niet uit.
“Paracetamol, Ibuprofen, wat je ook maar kan vinden…” Kreeg hij er moeilijk uit. Ik zag dat hij echt heel veel pijn had en rende ook meteen naar beneden toe.
“Mam, het gaat niet zo goed met Sem volgens mij.” Zei ik terwijl ik alle keukenkastjes open trok op zoek naar Ibuprofen.
“Wat is er dan?” Zei mam meteen bezorgd en stormde naar boven toe.
Ik kwam tijdens mijn zoektocht nog een beschuitje tegen en besloot die nog maar te smeren met de jam die ik tegenkwam. En omdat mam toch bij Sem was besloot ik meteen maar een verse kop koffie te zetten. Toen dat alles klaar was, en ik de Ibuprofen had gevonden, ging ik met een dienblaadje naar boven met daarop een verse kop koffie, een beschuitje met jam, een appel en de Ibuprofen. Halverwege de trap kwam mijn moeder met een wit gezicht naar beneden stormen: “Paul! Bel 112! NU!” Gilde ze door het huis.
Ik kon nog net op tijd aan de kant gaan, anders zat ik onder de koffie. Toch liep ik door naar Sem’s kamer en zette het dienblad neer op zijn bureau. Ik schrok me wild toen ik zag hoe hij erbij lag. Hij was nat van het zweet, zijn gezicht was echt lijkbleek, terwijl hij net nog een rode kop had en hij lag in een hele rare houding. Ik ging naast hem zitten en aaide zachtjes over zijn haar terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.
Toen leek het wel alsof de tijd stil stond. Pap had meteen 112 gebeld, maar het leken wel uren terwijl we wachtten op de ambulance. Ik heb de hele tijd bij hem gezeten en hij werd één keer, half, wakker en legde zijn hoofd op mijn schoot voordat hij weer wegzakte. Ik voelde me zo machteloos en boos tegelijk. ‘Waarom nou weer Sem?! Hij heeft nooit iemand kwaad gedaan?’ De tranen bleven stromen terwijl ik daar boven met zijn hoofd op mijn schoot zat te wachten. En toen ze er eindelijk waren, wilde ik mijn grote broer niet alleen laten. Hij was er altijd voor Yaël en mij geweest en toen wilde ik er ook voor hem zijn. Maar mam ging mee met de ambulance. Pap belde de familie op en vroeg opa en oma hier te komen. Binnen vijf minuten stonden ze ook op de stoep. En ze waren nog niet binnen of pap zat al in de auto, ik rende hem huilend achterna.
“Ik wil mee!” Schreeuwde ik met een gebroken stem, maar ik werd bij mijn arm gepakt, omgedraaid en mijn opa drukte me stevig tegen zich aan.
“Het is beter dat je hier blijft, daar voel je je net zo machteloos als hier. En aan je ouders heb je in het ziekenhuis helemaal niets.” Ik sloeg mijn armen om hem heen en begon heel hard te huilen.
“Huil maar meisje, huil het er maar uit!” Zei hij zachtjes terwijl hij over mijn rug wreef.

“Wat doe jij hier nou midden in de nacht?” Zei een slaperige Jesse aan de andere kant van de deurtelefoon.
Hij woonde in een appartement om zo makkelijk naar school en de set te kunnen. Er klonk een korte zoem en de deur ging open. Ik liep naar binnen en liep de trap op. Eenmaal bij Jesse’s deur hoefde ik niet eens te kloppen, want hij deed meteen open. Toen ik daar zo stond kon én wilde ik me niet meer flink houden, de tranen stroomden al over mijn wangen voor ik er iets aan kon doen. Jesse trok me meteen tegen zich aan, precies zoals opa me vast had. “Rustig Daan… Het komt wel goed… Shhh…” Ik wilde hem op dat moment niet meer los laten. Hij gaf me zo’n veilig gevoel in zijn sterke armen.

Toen ik weer wat kon zeggen en ik een glas water had gekregen, hoefde ik alleen maar Sem’s naam te zeggen. Meer kon ik ook niet zeggen, want alleen al de gedachten aan Sem lieten de tranen weer stromen. Jesse zat naast me op de bank en ik liet mijn hoofd tegen zijn borst leunen. Alles werd me gewoon teveel.
“Ik denk dat je maar beter hier kan blijven vannacht. Morgen kijken we wel weer verder.” Zei Jesse na een stilte.
Hij keek met een bezorgde blik voor zich uit.
“Bel jij je ouders dat je hier bent, dan zoek ik even iets wat lijkt op een pyjama, goed?” Ging hij verder.
Hij stond op, liep naar de telefoon en gaf hem aan mij. Ik toetste het nummer van mijn vaders mobiel in en nadat de telefoon twee keer was overgegaan nam mijn vader op.

“Met Paul.”
“Pap, met mij…” Ik liet een stilte vallen.
“Wat is er?” Vroeg hij bezorgd.
“Ik ben nu bij Jesse, is het goed als ik vannacht bij hem blijf slapen?”
“Is goed meis. Slaap lekker.”
“Slaapse.” Zei ik en hing weer op.

Ik zat nog steeds op de bank te wachten met de telefoon in mijn hand. Alles leek zo onrealistisch…
“Hier.” Zei Jesse en gooide één van zijn T-shirts naar mij toe. Ik gaf hem de telefoon en liep richting zijn kamer waar ik me omkleedde.
“Ben klaar.” Zei ik terwijl ik in zijn bed klom.
Lopend trok hij zijn shirt uit en gooide het van hem af. Hij had alleen nog maar zijn boxershort aan. Hij stapte in bed en trok mij naar zich toe, waarop ik mijn hoofd op zijn borst legde.
“Maar je gaat toch nog wel op je date van morgen?” Zei hij na een stilte. Ik had er nog niet eens over nagedacht en had ook eigenlijk niet zo heel veel zin.
“Ik denk dat ik het ga afzeggen…” Zei ik. Ik staarde voor me uit.
“Natuurlijk moet je wel gaan! Dat beetje afleiding kan je nu juist goed gebruiken.” Onderbrak hij de stilte.
Daar had hij een punt en Hajo was niet een jongen die ik nog eens zou tegen komen.
“Oké…” Ik gaapte. “… vooruit dan maar…” Jesse haalde wat plukjes haar uit mijn gezicht en speelde er mee. En voor ik het wist, viel ik in slaap in Jesse’s veilige, sterke armen.

‘Waar ben ik?’ Was het eerste wat in mijn gedachte kwam toen ik wakker werd.
‘Dit is niet mijn kamer?’ Ik zat meteen recht overeind in bed en keek verward om mij heen.
“Dus de schone slaapster is ook wakker!” Meteen liet ik me terug in het kussen vallen.
Jesse stond in de deuropening. Hij was ook nog niet zo lang wakker aangezien hij alleen zijn boxershort aan had. De geur van verse koffie kwam me tegemoet. Jesse had een dienblad in zijn handen met twee croissantjes met jam, twee glazen verse jus en twee koppen koffie. Hij zette het dienblad op mijn schoot en kroop zelf ook weer in bed. Ik pakte één van de bordjes en nam gretig een hap.
“Eetse!” zei Jesse lachend terwijl hij het andere bordje pakte. Ik keek terwijl ik een slok koffie nam op de klok en verslikte me meteen.
“We komen veel te laat op school!” gilde ik bijna. Jesse pakte mijn arm vast.
“Ik heb school gebeld dat we vandaag niet naar school kwamen en ik heb alles uitgelegd.” Ik slaakte een diepe zucht.