Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-12-20 15:37

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-12-20 15:37

Goed stuk, wel heftig

**Geplaatst**: 19-12-20 23:06

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-12-20 23:06

Ja! Kom maar door met het volgende hoofdstuk!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-20 14:49

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-20 14:49

Oh, ik zie toch nog wel wat dingen in het vorige stuk, maar MAN, wat was het een hoofdbreker! Zinnen schuiven, zinnen wijzigen, pfff...... Achteraf toch weer dingen bijvoegen (en daar dan juist weer de klassieke fout ingaan). Ik zag het echt niet meer (en nu dan weer wel haha).

Gelukkig wel duidelijk met dank aan mijn Hulplijn haha!

Bedankt ook voor een leuke PBs!

Donderdag 19 december 2019

“Pààp, je moet hier niet meer komen” zegt Baukje op een zeurderige toon als ze de voordeur van Manuela’s appartement geopend heeft. En inmiddels ook weer haar ‘thuis’, want afgelopen weekend zijn ook al haar spullen weer terugverhuisd. En juist dat is de reden dat Prem hier is.
“Het is mijn huis, ik betaal de huur, dus ik heb alle recht om hier te zijn” antwoordt Prem resoluut terwijl hij de deur open duwt en langs haar heen naar binnen stapt. Baukje draagt een grote, gebreide, neon roze trui met een strakke, zwarte broek eronder waarin haar slanke benen extra uitkomen en zwarte Dr. Martins met extra dikke zolen.

Als ze achter Prem aanloopt, die koers zet naar Manuela die op de bank een krant zit te lezen, heft Baukje haar handen in de lucht, waarmee ze haar een teken wil geven als in ‘ik kan er niets aan doen dat hij binnen is’.

“Zo. Jij hebt wat aan mij uit te leggen” zegt Prem op ferme toon als hij met zijn handen in zijn zij voor Manuela gaat staan en van de een op de andere been wipt. Tergend langzaam vouwt ze de krant zorgvuldig op, waarna ze hem naast haar neerlegt.
“Nee, hoor” antwoordt ze op zakelijke toon. “Ik heb jou geen verantwoording af te leggen. Baukje is verhuist, en daarmee is de kous af’”.
“Je liegt dat je barst!” buldert Prem. “De huiseigenaar belde mij gisteren volledig in paniek op. Jullie hebben de helft van het voorschot teruggeëist. Het geld wat ik betaald heb”. ‘Ik heb nooit zo een gefrustreerde vrouw gezien’ zei hij over Manuela, toen hij weer enigszins normaal kon praten.

Tien vrienden van Baukje waren aan het helpen met de verhuizing toen Manuela en Rob ruzie ging maken met de eigenaar, die kwam kijken hoe het ging: ze wilden de sleutel niet terug geven als ze niet de helft van het voorschot voor December terugkregen. Toen ze dat niet kregen, heeft Rob naar de huiseigenaar geschreeuwd: “je bent een rat. Meer dan een rat!”. Het is totaal geëscaleerd en tot overmaat van ramp is nu ook het trappenhuis beschadigd door toedoen van Baukje. Manfred was er ook bij.
“Baukje is je dochter” antwoordt Manuela kalm naar Pem, maar iets minder zelfverzekerd dan de vorige keer omdat Rob er nu niet bij is. Iets wat Prem overigens goeddoet dat hij er niet is – hij Prem heeft gezegd dat hij het belachelijk vindt dat Rob daar zo vaak is, zeker omdat Manfred erover geklaagd heeft.
“Ik hoop dus dat je je kwaad maakt op hem en hun onbeschofte gedrag en niet hun gewoon het geld schenkt” vervolgt Manuela.

Ze draagt een gebreide, lange, crème kleurige jurk met een kol. Ze staat op om haar woorden kracht bij te zetten. “En ik denk ook dat ik recht op dat geld heb, omdat Baukje de rest van de tijd weer bij mij is en ik voor haar zorg”.

“Waar slaat dat op?” vraagt Prem boos. “Het is hun geld”.
“Dat is niet waar. Het is nu half december. Ze heeft er deze maand niet eens meer gewoond”. Manuela haalt diep adem voor ze vervolgt: “Ik neem aan dat je niet dat geld aan die mensen gunt en bij mij steeds zo moeilijk doet en geen eten voor onze hond wil betalen”. Als er betaald moet worden, is het opeens onze hond, denkt Prem.

“En jij” zegt Prem, terwijl hij zijn vinger naar Baukje wijst, “jij zou tientallen berichten naar Luna hierover gestuurd hebben? Luna is je vriendin! Ze voelt zich nu zo getreiterd dat ze EUR325 van haar spaargeld naar je over wilde maken”.

Zelfverzekerd slaat Baukje haar handen over elkaar. “Zo, heeft ze het eindelijk gedaan?” grijnst ze.

“Natuurlijk niet!” antwoordt Prem resoluut. “Je gaat steeds meer op je gestoorde moeder lijken. Geen wonder dat je je hier zo thuis voelt!”. Nu Manfred er niet bij is, durft Prem veel meer te zeggen. Daarnaast is hij erg geschrokken van het verhaal: het gaat hem niet om het geld, maar wel om het feit dat de huiseigenaar compleet in paniek was.
Moeder en dochter zijn de hele wereld aan het pesten, denk hij. Rob is een enorme eikel - die doet gewoon mee en maakt het erger. En nu is die huiseigenaar volgens haar onbeschoft, terwijl ze dat zelf zijn.

“Jij moet normaal doen!” verweert Baukje. “Het is jouw schuld – door jou had ik stress- omdat jij zo nodig met die hóér moest gaan”. Manuela knikt heftig ter goedkeuring.

‘Zak in het moeras’ denkt Prem, maar dat zegt hij niet. Ze weten namelijk nog steeds niet dat Prem en Nina elkaar weer zien en dat wil Prem graag zo houden. Dus besluit hij het hierbij te laten en loopt hij naar de voordeur, op de voet gevolgd door zijn dochter.

“Ik ben trouwens door naar de finale-auditie voor de hoofdrol van ‘Mulan’” zegt Baukje als Prem de galerij opgestapt is, doelend op de nieuwe Joop van der Ende musical waar ze auditie voor doet. Maar op het moment dat hij zich omdraait om haar te feliciteren, gooit ze met een klap de deur dicht.

Prem staat in dubio, of hij terug moet gaan. Maar hij besluit het erbij te laten. Nog één auditie, en dan heeft ze waarschijnlijk die rol. Daarna kan ze wegvliegen.
'Tot die tijd ga ik zo min mogelijk met haar contact houden' denkt Prem. 'Ik wil niet dat Nina, ik of wij de reden zijn dat zij niet door de auditie komt. Het is ingewikkeld en simpel tegelijk'.

wordt vervolgd

**Geplaatst**: 20-12-20 16:04

Geplaatst: 20-12-20 16:04

Prem leer het nu eens. Draai die geldkraam dicht bij die aasgieren. En kom eens op voor je eigen

**Geplaatst**: 20-12-20 19:08

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-12-20 19:08

Nou de ogen zijn half open bij Prem zo te horen +:)+

Nu nog zijn eigen aandeel er in zien

**Geplaatst**: 20-12-20 21:46

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-12-20 21:46

Prem, raap je ballen van de vloer. Koop een nieuwe ruggengraat, en gooi die knuppel in het hoenderhok!

**Geplaatst**: 20-12-20 22:01

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-12-20 22:01

Ik vind het ergens ook gewoon zielig voor Prem.. en die vrouw! Lekker haar hand ophoudenn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-12-20 14:53

Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-20 14:53

HAHA, heerlijk, jullie reacties!

Vanavond hopelijk een hoofdstuk, nu even een goede breinbreker.

Appgroep: “Lieve buurtvrienden”

Manuela:
"Allereerst hoop ik dat alles goed met iedereen gaat. Inmiddels ben ik natuurlijk alweer een tijdje weg uit de Engelenlaan, maar ben toch genoodzaakt deze Appgroep aan te maken voor het volgende:

Nu ik er niet meer ben voor Prem, moet hij zelf alle ballen hooghouden die ik altijd hoog hield en kan hij er lastig mee dealen dat ik gelukkig ben, een nieuwe liefde heb, en probeer door te gaan met ons leven.
Dit is laatst enorm geescaleerd bij Manfred waardoor hij in een onveilige situatie terecht is gekomen. Hij voelde zich zo bedreigd dat hij Prem in zijn ballen heeft getrapt en is gevlucht.

Dit is best traumatisch geweest en heeft behoorlijke impact op ons allemaal… En toch moeten we weer verder.

Onze huisarts is op de hoogte en vroeg mij mijn netwerk in te schakelen in de tijd dat Manfred bij Prem is.
Prem kennende zal hij er nu alles aan doen om te pleasen en dichtbij te krijgen dus ik verwacht geen escalatie maar helemaal gerust ben ik toch niet. En wil jullie vragen “mee te kijken en te voelen”.
Ik wil Prem niet in een kwaad daglicht zetten maar ik heb wel mijn zorg en zorgplicht naar de kinderen.
Manfred is rustiger onder de situatie en lijkt ook niet meer echt bang… maar is op zijn hoede…
Sorry dat ik jullie hiermee lastig val, begrijp dat het geen makkelijke situatie is maar hoop op jullie steun. En discretie in deze. Zo als mijn huisarts zei: trigger hem niet… Dus ga aub goed met deze info om".

En hoewel Manuela dit al na de oratie stuurde, heeft Overbuurman Up!, die inmiddels aardig ‘close’ met Prem is geworden, maling aan Manuela’s waarschuwing en besluit hij het toch naar Prem door te sturen.

wordt vervolgd

**Geplaatst**: 21-12-20 15:17

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 15:17

hier is eigenlijk maar 1 reactie op:
_O-

hoewel deze ook wel toepasselijk is:
:oo

of wellicht:
8)7

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-12-20 15:20

Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-20 15:20

Zoals Els zou antwoorden: "Ze schrijft ik reken op jullie discretie???? Discreet ?? Ze stuurt het in een groepsapp! Dit is niet discreet maar achter iemand's rug om een mes in je rug steken !"
:')

**Geplaatst**: 21-12-20 15:23

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 15:23

Discreet

**Geplaatst**: 21-12-20 15:36

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 15:36

Secreet bedoel je?

**Geplaatst**: 21-12-20 15:39

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 15:39

Ik vind het wel knap dat ze zo’n lang bericht zonder een spellingsfout kon sturen, is ze in te huren? Moet je mijn smsjes eens nalezen :')

**Geplaatst**: 21-12-20 15:47

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 15:47

Hahaah wauw. Manipulatia is wel lekker bezig zo.. Prem kan het niet goed handelen dat ze verder is gegaan met haar leven _O-

**Geplaatst**: 21-12-20 16:34

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 16:34

Wat een achterlijke vrouw zeg.
En het ergste is nog, ze bestaan ook nog echt ook.
En ook nog gevaarlijk dichtbij.

**Geplaatst**: 21-12-20 20:04

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 20:04

Gevalletje “oeps mijn tesla gaf ineens gas” <<)

**Geplaatst**: 21-12-20 20:26

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 20:26

Jeetje. Wat een serpent.

**Geplaatst**: 21-12-20 20:39

Geplaatst: 21-12-20 20:39

candalisa schreef:
Gevalletje “oeps mijn tesla gaf ineens gas”

Zo zonde van je Tesla... Maar wel 200 punten waard

**Geplaatst**: 21-12-20 20:40

Geplaatst: 21-12-20 20:40

Als ik dit zou lezen in de buurt app zou ik denken die is zelf niet helemaal 100

**Geplaatst**: 21-12-20 20:47

Geplaatst: 21-12-20 20:47

maralyn schreef:
candalisa schreef:
Gevalletje “oeps mijn tesla gaf ineens gas”

Zo zonde van je Tesla... Maar wel 200 punten waard

Ja kom je aan bij de schade bedrijf “mw hoe komt u voorkant zo in elkaar”? Ja er zat zomaar ineens een drempel op de weg zo raar... _O-

**Geplaatst**: 21-12-20 21:22

Geplaatst: 21-12-20 21:22

WesternWay schreef:
Als ik dit zou lezen in de buurt app zou ik denken die is zelf niet helemaal 100

En je wilt niet weten hoeveel exen dit spelletje zo spelen en vaak nog opgestookte medestanders krijgen ook

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-12-20 22:11

Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-20 22:11

Haha precies! En wel de hand op blijven houden.

Goede reacties!

Maar, Manuela is onverwoestbaar, hoor, dus die gaat nog even door.

OK, dit stuk heb ik even wat speelser geschreven, niet iedereen zal het begrijpen of logisch vinden, maar ik vond het wel passen bij de tijd. Staan niet heel ingewikkelde dingen in (en vond daarom dat het wel kon) maar de volgorde is een beetje hak-tak-hak.

Donderdag 26 december 2019

De kerstdagen zijn weer voorbij, Prem’s kinderen met cadeau’s overladen, de kerk bezocht (Prem’s wens), het kerstdiner bij mijn moeder verslonden (quote Prem: “ik heb nog nooit kroketten gegeten met kerst”) en de koffie en de cake bij mijn vader in het revalidatiecentrum geconsumeerd. Wat overbleef was onze ‘hoop op beterschap’.

“Meneer moet naar een verzorgingstehuis” had de dokter gezegd, “hij kan zo niet meer terug naar huis”.
Daarna was het gegaan zoals het altijd gaat: ik wilde er met Prem over praten, maar hij wuifde het weg. Of kwam opeens met verhalen over overleden mensen aanzetten. “Dat is pas erg”.

Weer praten over Prem’s kinderen, weer “ze maken onze relatie op den duur hoe dan ook stuk”, weer de mensen die zich constant met mijn leven bemoeien: Thea had tegen Prem verteld dat ik haar gezegd heb dat ik op vrouwen val. Niet waar, natuurlijk. Ik kon het niet allemaal meer aanhoren en er geen genoeg van krijgen tegelijkertijd.

En nu eindelijk derde Kerstdag: een nachtje weg met Prem. Alleen ons tweetjes, geen gezeur van zijn ex die nu met de hele delegatie in London zit, geen gezeur over de kinderen. Wat wel: samen praten in de auto (hopelijk over ons, over mijn vader), Bubblegum (legaal) mee op de hotelkamer, zwemmen in het zwembad, wandelen in het bos. En ’s avonds samen eten op het landgoed. Ik moest er op vertrouwen dat het goed zou komen. Maar dat deed ik niet.

Toen Prem mij vertelde dat we een nachtje weg zouden gaan en ik het hotel mocht kiezen, hoefde ik niet lang na te denken: Landgoed Lauswolt. Prem was allang blij dat hij er verder geen moeite in hoefde te steken en boekte het direct zonder zich verder in het hotel te verdiepen.

En tot nu toe is alles gegaan zoals we dachten dat het ging, maar dan beter – we doen alles wat verliefde mensen doen en zijn net een verliefd koppel. En eigenlijk zijn we dat natuurlijk ook, ook al moet ik mezelf daar wel aan helpen herinneren, dat ik hier vrijwillig ben.

Op weg naar het Landgoed stopte we nog even bij Phantom – mijn Andalusiër-schimmel-spookje – en Prem zou wel even met hem gaan wandelen. Dat kon hij wel, zei hij. Haha, Phantom ging gelijk vreten en Prem was met zijn dunne armpjes nergens. Ik had hem ook verteld over paardencoaching, dat je moet wachten tot het paard op je afkomt in plaats van er zelf op af te stappen, waarbij het paard natuurlijk symbool stond voor Baukje in deze. Maar dat laatste zei ik niet en waarschijnlijk heeft hij de hint toch ook niet begrepen.

Het personeel hier schenkt ons elke keer een veelbetekenende glimlach, als we hand in hand, vrolijk kletsend, naar de sauna lopen, of naar de bar, of in dit geval naar het zwembad. De service is formidabel – nergens hoeft Prem te vertellen dat hij lactose intolerant is – het personeel is daar op een magische manier van op de hoogte alsof het op zijn voorhoofd staat geschreven.
"Dat ze dat allemaal weten", zeggen we elke keer veelbetekenend tegen elkaar. We voelen ons net Prins en Prinses.

“Even een foto van het zwembad naar mijn mattie sturen” zegt Prem lachend, terwijl hij een foto van het door LED verlichte, (nu) groene zwembad maakt en naar Manfred stuurt. Het is inmiddels al schemerig. Winter. Ik lach hem toe en laat niet merken dat het mij pijn doet dat hij waarschijnlijk een verhaal heeft opgehangen dat hij hier met vrienden is, met zijn werk anders. In ieder geval niet met mij.

“Die jongen baalt als een stekker in London” glimlacht hij, terwijl hij zijn badjas uittrekt en op een plastic ligbed drapeert. “Manuela, Rob en Baukje wilden naar een musical. Dat kun je een 13-jarige jongen toch niet aandoen?”. Ik haal mijn handen op.
“Hij noemt Rob een sukkel met een dikke bierbuik” gaat Prem pochend verder, zijn eigen woorden over Rob herhalend, maar nu uit de mond van zijn zoon. Prem smult ervan.
“Hou je er rekening mee dat hij hetzelfde waarschijnlijk ook over jou zegt? Als het hem uitkomt?” antwoord ik, hopend dat Prem geen olie op het vuurt.
“Nee hoor” kinkt het resoluut. “Ik ben de populairste vader van de school”, waarna hij met zijn neon-groene zwembroek in een keer het water inspringt, terwijl ik alleen mijn grote teen er nog maar in heb hangen.

Op mijn bucketlist stond niet alleen een verblijf op het landgoed, maar ook een diner in het sterrenrestaurant, maar Prem stelt voor toch in de Bistro ernaast te eten – hij verweert dat hij toch niet zo’n honger heeft en dat het dan zonde is. Daarnaast zegt hi knipogend dat hij de avond liever aan andere dingen besteedt. En ik voel me prettig bij die gedachte, dat Prem graag naar me verlangt.

Het blijkt het beste besluit; we zijn beide super casual (hoodies) en relaxed (wijn) en hebben de avond van ons leven in de Bistro. We praten, lachen, kijken elkaar diep in de ogen en even voel ik me weer zoals in het begin. Ik voel de gezonde spanning tussen ons stijgen en we blijven geen minuut langer hangen in het restaurant dan noodzakelijk, hoewel het personeel erg blij lijkt met ons als gast: we stralen, zijn vrolijk, liefdevol, dankbaar en genieten met volle teugen.
“Je bent nog hartstikke jong” knipoogt Prem, “alles komt goed”. En heel even ben ik daar ook weer van overtuigd.

Om half 2 in de nacht word ik onrustig wakker: als ik mijn ogen open, zie ik Prem klaarwakker rechtop in het grote bed zitten, zijn gezicht helder verlicht door de telefoon in zijn hand. Ik voel mijn hart kloppen. Er is iets. En het komt altijd op de momenten dat het eindelijk de goede kant op lijkt te gaan tussen Prem en mij.

“Het is Manuela. Emma heeft gezegd dat Manfred depressief is”. En onmiddellijk weet ik dat het foute boel is, dat ze dat van mij hebben. Ik moet ook af en toe mijn hart luchten, anders word ik gek. En ondanks dat Prem dat zelf tegen mij verteld heeft, twijfel ik op dat moment over de legitimiteit daarvan.

Eén ding weet ik wel: Manuela is boos, Manfred is boos, Prem is boos. En ik ben de oorzaak ervan. En aan Prem’s verwijtende toon, hoor ik dat hij vermoedt dat ik erachter zit. Dat moet haast ook wel, want blijkbaar is het niet waar en heeft hij het alleen mij vertelt. Maar ik zeg niks, omdat ik geen zin heb om mezelf te verdedigen, maar voornamelijk omdat ik nog half slaap en er nu toch niks aan kan doen. En eigenlijk wil ik dat dolgraag weer doen - verder slapen - maar dat lijkt onmogelijk met een draaiende Prem naast me en een inmiddels wakkere hond die denkt dat hij uit mag.
“Als je piekert, verdwijnen niet de problemen van morgen, maar wel de rust van vandaag” zeg ik, waarna ik me omdraai en weer verder slaap.

wordt vervolgd

**Geplaatst**: 21-12-20 22:56

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 21-12-20 22:56

Is er ooit wel eens 1 nacht "op stap" geweest waarop er geen middernachtelijke stress-telefoontjes waren aan Prem's kant van het bed.... -O-

**Geplaatst**: 21-12-20 23:22

Geplaatst: 21-12-20 23:22

astridastrid schreef:
Daarna was het gegaan zoals het altijd gaat: ik wilde er met Prem over praten, maar hij wuifde het weg. Of kwam opeens met verhalen over overleden mensen aanzetten. “Dat is pas erg”.

Wat vreselijk zeg, wat heb je nou aan zo iemand.

**Geplaatst**: 22-12-20 01:00

Geplaatst: 22-12-20 01:00

Wel een perfect voorbeeld van het idee dat ik bij sommige artsen heb waar ik mee in aanraking ben geweest: exact 0% empathie. :')

Vooral een als kind zijnde toen ik mijn pols had gebroken met schaatsen. Had een ontzettend chagrijnige dokter die niet normaal tegen me kon doen omdat ik mijn pijnstiller niet durfde te slikken voordat ze een spuit gingen zetten (had echt een pilfobie toen). Toen mijn moeder hem vertelde dat ik autisme had en daarom anders kon reageren was zijn enige reactie "had je dat niet eerder kunnen zeggen?!"

Moest er spontaan aan denken.