Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-20 13:40

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-20 13:40

Lief van jullie!

Het is ook zeg maar niet dat ik niet weet hoe nu verder met het verhaal, maar meer hoe ik het komende stuk nu al 4x herschreven heb en nog steeds niet tevreden ben met hoe het leest/overkomt.

**Geplaatst**: 14-12-20 13:56

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 14-12-20 13:56

Je kunt ook een paar blokkers gebruiken als bèta lezers? Ik meld me vast aan als vrijwilliger

Ik heb verder geen ervaring met schrijven hoor, maar ik wil je best vertellen wat ik ervan vindt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-20 14:00

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-20 14:00

Sintara schreef:
Je kunt ook een paar blokkers gebruiken als bèta lezers? Ik meld me vast aan als vrijwilliger
Ik heb verder geen ervaring met schrijven hoor, maar ik wil je best vertellen wat ik ervan vindt

Vind ik best een goeie!
Ik zal je een pb doen als deze versie geschreven is!

Nog 2 vrijwilligers zou fijn zijn voor meer input!

**Geplaatst**: 14-12-20 14:14

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 14-12-20 14:14

Oh als toos slapeloos maak ik wel een hoop spel en taalfouten zie ik nu hahahaah

**Geplaatst**: 14-12-20 14:19

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 14-12-20 14:19

Ik wil ook wel vrijwilliger zijn

**Geplaatst**: 14-12-20 14:22

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 14-12-20 14:22

Stuur maar door hoor. Alleen.. ik ben meestal wel snel tevreden.

**Geplaatst**: 14-12-20 14:41

Geplaatst: 14-12-20 14:41

balance schreef:
Stuur maar door hoor. Alleen.. ik ben meestal wel snel tevreden.

Ik wilde ook al schrijven: aan mij heb je niks, want ik vind bijna alles dat je schrijft tof.

**Geplaatst**: 14-12-20 17:29

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 14-12-20 17:29

Ik wil ook wel vrijwilliger zijn!

**Geplaatst**: 14-12-20 17:55

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 14-12-20 17:55

Als je nog een vrijwilliger nodig heb, maar maar komen

Ik schrijf ook graag, wel voornamelijk gedichten, maar toch.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-12-20 17:31

Geplaatst door de TopicStarter : 17-12-20 17:31

Met wat hele fijne feedback van een aantal lieve bokkers (waarvoor nogmaals dank!

), is hier dan het "16x overnieuw en nu kan het eindelijk wel geplaatst worden - stukje" :')

-----

Ik open de voordeur bij mijn moeder met de sleutel die ik standaard aan mijn sleutelbos heb hangen. Wanneer ik de hal binnenstap, ruik ik meteen de geur van haar zelfgemaakte spaghettisaus. Het lijkt of alle honger die ik de afgelopen dagen niet had, ineens tot uiting komt bij deze vertrouwde geur. Ik trek mijn jas uit, hang deze aan de kapstok en hoor gesnuffel aan de deur. Ik open de tussendeur en wordt enthousiast begroet door Tobias, de beagle van mijn moeder, hij springt tegen me op en maakt geluidjes die de naam blaffen niet mogen dragen, het is meer een soort jodelen te noemen. Ik aai hem over zijn kop en kriebel wat achter zijn grote hangoren die alle kanten op flapperen. Mam staat in de keuken te roeren in de pannen, ze steekt haar armen uit en ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik mijn moeder een knuffel kan geven. Ze pakt me stevig vast en slaat haar armen om mijn nek en schouders.

‘Ah Syl toch, ik zie gewoon aan alles dat het je allemaal niet lekker zit, hè?’ – Daar op de schouder van mijn moeder, die me even de warmte laat voelen die ik de afgelopen dagen zo ontzettend gemist heb, laat ik alles even gaan. De tranen rollen over mijn wangen, terwijl ik probeer om niet al snikkend heel haar trui onder te snotteren. Ze pakt mijn gezicht even tussen haar twee warme handen en veegt met haar duimen de tranen van mijn wangen.

‘Ach schat toch, wat is er allemaal aan de hand dat je zo ontzettend in de knoop zit?’
‘Eigenlijk te veel om in een avond op te noemen, Mam. Maar op dit moment heb ik het gevoel dat heel de wereld kwaad op me is en ik helemaal niets goed kan doen. Ik loop achter met mijn studie, Biebs is ontzettend kwaad op me, Marit heeft gezegd niets meer met me te maken te willen hebben en ik weet even niet meer hoe ik alles op moet lossen.’
‘Meis toch, toen ik je zo aan de telefoon hoorde had ik al wel het idee dat het meer was dan alleen wat moeite met je studie. Gooi het er maar uit, dat kan alleen maar opluchten.’

Terwijl ik vertel, luistert ze aandachtig naar wat er allemaal speelt. Ik vertel over Marit, stage en over Biebs die zo gruwelijk kwaad op me is en ik niet weet hoe ik het op moet lossen. Ondertussen giet ze de spaghetti af in het vergiet dat ze in de gootsteen heeft staan en mengt de spaghetti met de pruttelende saus, ze zegt niet veel, maar laat me vooral vertellen. Af en toe krijg ik een “ah ja” of “uhu” als bevestiging dat ze nog steeds luistert. Wanneer mijn relaas op zijn einde loopt gaan we aan tafel en probeert mijn moeder zo goed en kwaad ze kan met de enorme brok missende informatie mee te denken over al mijn problemen. Ze oppert om gewoon eens met Biebs te gaan praten, haar te vertellen dat het allemaal niet kwaad bedoeld is geweest en vooral begrip uitspreken over haar boosheid. Volgens mijn moeder voelen mensen zich vaak al enorm zakken in emotie wanneer ze erkent worden in hun gevoel.

Wanneer we zo goed als klaar zijn met eten zitten we te praten over hoe alles fout is gelopen met Marit, dat ik me echt wel realiseer dat het voor het grootste gedeelte mijn fout is geweest, maar de hardheid waarmee ik aan de kant gezet ben heeft me ontzettend gekrenkt. Mijn moeder probeert me wat op te beuren door te zeggen dat het soms fout loopt en dat er niet meteen naar een fout gezocht moet worden omdat het gewoon niet blijkt te werken tussen twee mensen die op het oog juist zo goed zijn voor elkaar, maar ondanks de lieve woorden weet ik dat ze me anders toe zou spreken als ze zou weten wat ik voor haar verborgen houd. Ook wanneer ze vraagt naar de reden van de woede van Biebs weet ik mezelf handig om de hete brij heen te praten. Daniëlle is niet één keer in het gesprek voorgekomen, terwijl zij de oorzaak is van alle ellende die ik veroorzaak en waardoor ik me nu zo ontzettend rot voel.
Ondanks mijn rotgevoel omtrent Daniëlle is de zware deken die ik sinds vanmiddag over me heen voelde wel wat van me afgeduwd door mijn lieve Mams, die me weer even het gevoel geeft dat ik niet alleen maar mensen boos kan maken.

‘Ik hou van je Mam, écht. Het voelt zo fijn om even niet op mijn tenen te lopen en gewoon fijn te kunnen praten.’
‘Je mag áltijd aanschuiven, met alles! Dat weet je hè?’ – Ze kijkt me met een lieve lach op haar gezicht aan. Even heb ik het kleine vermoeden dat ze doorheeft dat ik de grote oorzaak van alles heb achtergehouden voor haar, maar al snel schuif ik deze gedachte van me af onder het mom: “Ik zie nu overal spoken.”

Het begint laat op de avond te worden en ondanks dat ik liever nog uren bij mijn moeder op de bank zou zitten en even vergeten in welke onmogelijke bochten ik mezelf moet wringen om dit allemaal weer rechtgebreid te krijgen, zeg ik toch dat ik weer op huis aan ga. Ik geef haar nog een dikke knuffel en bedank haar voor het lekkere eten van die avond. Ik beloof snel weer langs te komen om vervolgens de voordeur achter me dicht te doen.
De warmte van mijn moeder blijft gelukkig nog hangen tot ik thuis ben en mijn bed induik. Het voelt of de knuffel die ze me gegeven heeft nog nagloeit en zonder dat alle ellende weer terug mijn hoofd in komt, val ik eindelijk een keer als een blok in slaap.

Hoofdstuk 6; Soms ligt de waarheid niet in het midden

De volgende ochtend word ik pas tegen tienen wakker en het voelt even of alles wat er gaande is, nooit gebeurd is. De zon schijnt door een spleet tussen mijn gordijnen door en de stofjes die door de zonnestraal dwarrelen maken voor heel even dat er een zorgeloze sfeer vanuit gaat.
Ik pak mijn telefoon van de tafel naast mijn bed, dat tevens fungeert als mijn bureau. Het lampje in de linkerbovenhoek knippert oranje, wat betekent dat er nieuwe berichten zijn.

Ik open WhatsApp en zie dat het voornamelijk berichten zijn van studiegenoten in de groepsapp van de klas, ze wensen me beterschap en zijn bereid om eventuele aantekeningen door te sturen van de gemiste colleges. “Misschien wordt het eens tijd dat ik me ook eens wat meer ga verdiepen in de mensen die op mijn studie rondlopen. Ik kan me voorstellen dat ze me een nogal omhooggevallen, afstandelijke alleenstaander vinden binnen de groep.”
Ik stuur een berichtje terug in de groep waarin ik ze bedank voor de beterschapswensen en graag de aantekeningen ontvang welke ik vandaag mis in de colleges.

Ik blijf nog even in bed liggen en probeer me vast te houden aan het zorgeloze gevoel waarmee ik wakker werd. Helaas, hoe hard ik ook mijn best doe om niet te denken aan de ravage van gisteren, beginnen de flarden van het gesprek met Biebs en Daniëlle zich weer op te dringen in mijn hoofd;
“Zoek het deze keer maar zelf uit” “Laat me met rust of ik zorg er hoogstpersoonlijk voor dat jouw stage hier nog deze week eindigt” “Laat mij en mijn gezin met rust!” “Ik weet niet wat er tussen jullie voorgevallen is, maar je cirkelt rond Daniëlle als een bij rond de honing.”
Ik staar naar mijn plafond, laat de uitspraken passeren en probeer een oplossing te vinden voor alle gekwetste gevoelens. Voor ik er erg in heb voel ik de eerste traan over mijn wang heen glijden, ontsnapt uit mijn linkerooghoek. Na de weg over mijn wang afgelegd te hebben glijdt hij verder vlak onder mijn oor verdwijnt hij onder mijn kaak, langs mijn hals en eindigt uiteindelijk op mijn hoofdkussen.
Ik voel me zo ellendig, eenzaam, zo hulpeloos en dat ik nu weer lig te huilen versterkt dat gevoel alleen maar.

Biebs heeft alle recht om kwaad op me te zijn, ik zou, wanneer de rollen omgedraaid zouden zijn, ook furieus zijn geweest. Ik wil alleen maar mijn excuses maken, haar laten zien dat ik het niet gedaan heb om haar te kwetsen, om haar vertrouwen te schaden, maar dat het enkel een oer stomme actie is geweest vanuit mij. Het liefst zou ik haar vertellen over alles wat ik de afgelopen weken heb gevoeld. Dat Daniëlle het lichtpuntje van mijn dag was, dat iedere keer als onze blikken elkaar kruisten en er een goedbedoelde glimlach mijn richting in kwam, het voelde of mijn dag niet meer stuk kon. Dat het moment dat ze me heeft knuffelde en die knuffel overging in een kus voor mij voelde of alle ellende van de wereld even niet bestond, alsof de wereld speciaal voor mij even alle geluksmomentjes gebundeld heeft en ze daar samen heeft laten komen. Dat ik nog niet eerder zo intens de behoefte heb gehad om bij iemand in de buurt te zijn. Mezelf compleet voort schut zet omdat zij ervoor zorgt dat ik alle controle over mijn bewustzijn verlies. Als ik alleen al denk aan haar gezicht op de bewuste avond voel ik weer de warmte in mijn buik, het intense verlangen om met haar te kunnen praten en de hoop om niet enkel tegen een muur op te lopen wanneer ik mezelf naar haar wil uitten.
‘Verdomme!’ – Ik sla drie keer met mijn vuist op het andere hoofdkussen naast me. Ik weet gewoon dat ik dit niet tegen Biebs kan vertellen, ze zou er op zoveel fronten op tegen zijn.

Ik ga rechtop in bed zitten, sluit mijn ogen en focus me op het herwinnen van rust in mijn hoofd, alle stemmen roepen door elkaar heen en wanneer ik naar allemaal tegelijk luister ga ik alleen maar meer dingen doen waar ik later gigantisch spijt van krijg. Ik adem diep in door mijn neus en probeer me te richten op mijn ademhaling; inademen door mijn neus, uitademen door mijn mond. Alleen maar het continue ritme van mijn ademhaling, op en neer, in en weer uit. Iedere gedachte die zich op wil dringen, probeer ik buiten te sluiten door enkel en alleen op het bewegen van mijn buik te focussen. Wanneer ik merk dat het wat rustiger wordt en niet alle stemmen meer tegelijkertijd even hard door elkaar aan het roepen zijn, ga ik mijn aandacht richten op één enkele gedachte; “Wat moet ik doen zodat Biebs me kan vergeven? Wat heeft zij nodig dat ze haar woede richting mij kan overkomen?”

Eigenlijk kan ik maar op één antwoord komen… Eerlijk tegen haar zijn. Eerlijk vertellen waarom ik haar vertrouwen heb beschaamd door haar te vertellen over mijn gevoelens voor Daniëlle, mijn wanhoopsdaad om maar in gesprek te kunnen blijven en erkennen dat ik daarbij volledig aan de gevoelens van Biebs voorbij ben gegaan. Ik weet dat ik me daarmee een compleet andere problematiek op de hals haal, maar ik kan op dit moment geen logische verklaring bedenken waarom ik anders deze gevoelige informatie aan Daniëlle doorgespeeld zou hebben. Ik weet dat Biebs me bij mijn kladden grijpt wanneer ik opbiecht inderdaad gevoelens te hebben voor Daniëlle, maar ik weet ook dat ze dan wel snapt waar mijn wanhoop vandaan komt en waarom ik het zonder nadenken eruit heb gegooid.
Onze kus is alleen een onderwerp waarover ik niet uit wil wijden tegenover Biebs. Ik heb al wel gemerkt dat Biebs meer waarde hecht aan haar “band” met Niels, dan dat ze zich bekommerd om Daniëlle. Het eerste wat ze zou doen als ze van de kus afweet, is het regelrecht doorspelen aan Niels. En dan duurt het nooit lang voordat het weer bij Daniëlle terecht komt en de situatie wellicht nog verder escaleert dan dat het nu doet.

Ik stap mijn bed uit en besluit dat ik hier nog over mag piekeren tot ik mijn net gezette kop koffie op heb, daarna moet mijn focus echt naar mijn schoolwerk verplaatsen.
Helaas weet ik mezelf hier niet aan te houden, want na 3 koppen koffie zit ik nog steeds als een zombie voor me uit te staren, waarbij de oplossing omtrent de situatie met Daniëlle niet eens binnen handbereik lijkt te zijn. Ik sta op en licht geïrriteerd door mijn eigen onvermogen om tot een oplossing te komen waarbij alle partijen enigszins gespaard blijven, zet ik mijn kopje in de wasbak van mijn keuken. Ik slenter mijn slaapkamer weer in, waar ik plaatsneem aan mijn bureau en open mijn laptop. Gedwongen zet ik de gedachten over Biebs en Daniëlle aan de kant en begin aan een planning voor de komende dagen.

De rest van de dag probeer ik me te focussen op het bijwerken van mijn studie. De vakken waar ik tentamen van heb na de kerstvakantie, heb ik naar achteren geschoven omdat het stof bevat die ik met gemak begrijp. Dat is dus een kwestie van details invullen en dan denk ik dat ik prima de tentamens haal. Een groter obstakel zijn de drie essays die de dinsdag na de kerstvakantie hun deadline hebben staan. Aan geen van allen ben ik al serieus bezig geweest en het zijn allemaal essays waarbij je vakliteratuur moet verwerken in een opiniestuk. Deze literatuur moet ook allemaal in APA stijl in de bronverwijzing genoteerd worden, wat een enorm werk is om dat allemaal op de juiste manier te doen.
Aan het einde van de middag ben ik halverwege het eerste essay waarbij ik aan de hand van een debat over de voor en tegens van de Europese Unie mijn voorkeursmening moet onderbouwen en daarbij dus de argumenten van de tegenpartij in het debat moet weerleggen middels vakliteratuur.

Ondanks dat het mijn gedachten even van Daniëlle en Biebs heeft afgeleid, is Daniëlle de eerste die weer in mijn hoofd opkomt wanneer ik mijn boeken wegleg om aan het koken te gaan. In de eerste instantie maakt mijn hart een klein sprongetje wanneer ik aan haar denk en een kleine glimlach ontsnapt via mijn rechter mondhoek. Al snel maakt deze plaats voor een terneergeslagen gevoel, waarbij ik mijn best moet doen om mijn eten niet extra te zouten met de tranen die hun weg naar buiten proberen te vinden. Ik zie ontzettend op tegen aankomende donderdag waarbij ik me overdag nog kan verschuilen achter het schoolwerk, maar wanneer de schooldag voorbij is ik toch een hele avond bij haar in de buurt moet zijn. Ik weet dat het heus niet zal escaleren op het moment dat we daar met ons tweeën bij de garderobe of toegangsbewijzen zitten, gezien we beiden wel weten dat zo’n scène niet bijdraagt aan de schijn ophouden naar de rest van de school. Ik hoop alleen dat het niet heel de avond een stilzwijgen wordt, waarbij we beiden de minuten van de klok afkijken totdat we weer bij elkaar weg kunnen lopen.
Ondanks alle gebeurtenissen en de grandioze afwijzingen keer op keer waarbij ze mijn gevoelens echt gekrenkt heeft, vind ik het nog steeds een aangenaam idee dat ik dichtbij haar ben. Ergens zit er iets in mij dat nog steeds niet gelooft wat ze tegen me heeft gezegd. Ergens wéét ik dat zij ook iets gevoeld heeft die bewuste avond, maar dat ze ontzettend geschrokken is van het feit dat ze een vrouw heeft gekust en daar een fijn gevoel van kreeg. Dat er bij haar op dit moment een soort paniek heerst, waarbij haar eerste reactie is om de oorzaak van de verwarring ver van haar af te duwen en dat het probleem zichzelf dan oplost.

**Geplaatst**: 17-12-20 17:52

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 17-12-20 17:52

Ik wil meer!!!!

**Geplaatst**: 17-12-20 19:53

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 17-12-20 19:53

Oehhh je helpers en jij hebben het wel naar een volgend level getrokken.

Heel gaaf stuk!

**Geplaatst**: 17-12-20 20:03

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 17-12-20 20:03

Super stuk weer

**Geplaatst**: 18-12-20 01:57

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 18-12-20 01:57

Heerlijk om te lezen, nog steeds.

**Geplaatst**: 18-12-20 09:37

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 18-12-20 09:37

Ik zou net feedback geven, maar zie dat je al een nieuw stuk geplaatst hebt $*\o/*$ Ik ga het zo lezen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-20 15:55

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-20 15:55

Nog een klein cadeautje vandaag.
Even voor de duidelijkheid, in het word-bestand staat er een lijn tussen het stuk van Syl en dit stuk.

Maar die lijn neemt hij niet mee naar bokt, dus dan maar even een kleine notitie dat er wel een scheiding tussen zit.

---

Ik zit thuis op de bank te wachten tot Niels thuiskomt. De kinderen zijn tot en met zaterdag uit logeren bij opa en oma en waar ik dacht te kunnen gaan genieten van een paar dagen samen, weet ik dat het nu een paar dagen van ellende gaat worden.
De gisteren door Syl bevestigde woorden blijven door mijn hoofd heen spelen; “Niels heeft Bibi in bed proberen te krijgen.”
Ik heb geprobeerd het van me af te zetten, maar iedere keer wanneer hij me kuste, wilde ik mijn hoofd wegdraaien. Ik heb hem niet een keer recht in zijn ogen aan kunnen kijken, maar ik heb het ook niet gedurfd ook om hem ermee te confronteren omdat het besef wat die woorden inhouden nog niet bij me was neergedaald. Ik ben gisteren vroeg naar bed gegaan “omdat ik me niet lekker voelde”, maar ik kan het niet langer voor me houden. Eigenlijk wil ik het niet geloven, ik wil het afdoen als een roep om aandacht vanuit Syl, maar mijn onderbuikgevoel maakt dat ik niet anders kan dan het geloven.
Natuurlijk heb ik ze samen gezien, waarbij het niemand is ontgaan dat ze goed met elkaar overweg kunnen. Ik heb het alleen altijd bestempeld als gezellige collega’s/ goede werkrelatie. Zeker omdat Bibi zich naar mij toe ook nooit vreemd gedragen heeft. Wat dat betreft ben ik misschien wel te naïef geweest, heb ik mezelf voorgehouden dat ons huwelijk sterker is dan het lonken van een jongere vrouw.
Ik probeer om niet te huilen, om hem niet als vuile leugenaar te zien, om het besef niet tot me door te laten dringen dat hij waarschijnlijk al klaar is met “ons”, maar omwille van de kinderen nog bij me blijft.

Ik kijk voor de vijfde maal op de klok als ik de poort van onze tuin open en dicht hoor gaan. Mijn kaken verstrakken en ik bal mijn handen tot vuisten.

‘Hee schat, wat was je vroeg weg vandaag, voel je je nog steeds niet goed?’ – Ik kijk hem met een giftige blik aan en zie hem verschieten.
‘Daan, is alles wel goed?’ – Hij doet zijn jas uit, hangt deze over de eetkamerstoel en loopt in mijn richting. Hij wil me een kus geven, zoals we eigenlijk altijd doen als een van ons twee thuiskomt, maar ik draai mijn hoofd weg.
‘Niet doen.’ – Hij kijkt me verbaasd aan en wil naast me komen zitten, wanneer hij zichzelf op de bank laat zakken, sta ik op en positioneer me naast de eettafel.
‘Hoe zit het tussen jou en Bibi?’ – Ik slik en probeer het beven van mijn stem te onderdrukken.
‘Hoe bedoel je?’
‘Hou je nou appelflap niet van de domme Niels! Hoe zit het tussen jou en Bibi?’
‘Daan jezus, wat is er nou weer aan de hand dat je nu als een razende tegen me tekeergaat? Wie heeft je het idee gegeven dat Bibi en ik meer zijn dan collega’s?’
‘Gaat je geen flikker aan wie, maar ik weet wat je hebt geprobeerd afgelopen jaar! En dan vervolgens bij mij in bed komen liggen, terwijl je eigenlijk tot kort daarvoor je stijve banketstaaf in Bibi hebt proberen te duwen!’ – Het lukt me niet meer om de tranen tegen te houden, het feit dat ik hem nu recht in zijn gezicht beschuldig van vreemdgaan geeft mij ook het besef dat dit het moment van buigen of breken is.
‘Daniël, je bent echt compleet aan het ontsporen. Heeft Bibi dit idee in jouw hoofd geplant? Of is het Syl geweest? Want je beseft je dondersgoed dat die meid helemaal ondersteboven is van jou toch? Je bent niet blind, is het wel? Zie je niet dat zij jouw hoofd compleet op hol probeert te brengen?’
‘Niet afwijken van het onderwerp, heb jij geprobeerd om met Bibi naar bed te gaan, ja of nee? Dat is een hele simpele vraag, waar ik geen compleet boekwerk aan antwoord op hoef te krijgen!’
‘Er is niks gebeurd Daniël.’
‘Dat vraag ik niet, heb je het geprobeerd Niels?’ – Ik zie de tweestrijd in zijn gezicht wanneer hij me aankijkt. Hij weet net als ik dat wanneer hij “ja” zegt dit een gat slaat in onze relatie. We beseffen ons beiden dat we niet weten of we sterk genoeg zijn en de wil hebben om dat gat nog te kunnen dichten. Voor het eerst in lange tijd zie ik hem zijn altijd zelfverzekerde houding verliezen. Hij leunt met zijn ellenbogen op zijn bovenbenen en houdt zijn hoofd in zijn handen. Hij haalt zijn handen een paar keer door zijn haar en zucht diep. Hij richt zich op en met de tranen in zijn ogen zegt hij:

‘Ja. Ik ben met Bibi mee naar huis gegaan de avond na de afsluitende borrel. Er is niks gebeurd, ik was aangeschoten, wij hadden voor de zoveelste keer ruzie. Ik was zo ontzettend gefrustreerd en zij luisterde naar me, ik voelde me weer gehoord. Maar ik hou van jóu Daan, meer dan ik je de afgelopen tijd heb laten zien…’ - De tranen lopen over zijn gezicht, ik zie dat hij meent wat hij zegt, maar het voelt of hij me zojuist geraakt heeft met een moker.

Ik voel me lamgeslagen, gebroken en verraden. De man waar ik jarenlang van gehouden heb, de vader van mijn kinderen, mijn partner voor het leven… Heeft zojuist een grote streep gezet door alles wat we opgebouwd hebben. Ik vouw mijn handen voor mijn neus en mond terwijl de tranen onvrijwillig over mijn gezicht blijven stromen, ik schud ongelovig mijn hoofd, maar kan niks uitbrengen. Syl had gelijk, hoe ben ik zo godvergeten blind geweest dat ik niet heb gezien dat hij al lang verder is dan ik…
‘Daan, mag ik je alsjeblieft vasthouden? Ik wil niets liever dan je nu omarmen, je laten voelen dat jij écht de enige voor mij bent.’ – Hij staat op, maar blijft met uitnodigende armen weifelend op zijn plek staan.
‘Nee Niels. Er is te veel gebeurd de afgelopen tijd… Ik kan je met moeite recht in de ogen kijken. Alleen het idee dat je opgewonden bent geraakt door een andere vrouw, waarbij je wilde handelen naar die gevoelens, maakt dat ik walg van het idee dat je me nu aan zou raken.’
‘Ik hou zo ontzettend veel van je Daniël, dat van afgelopen jaar heeft niets te betekenen. Het heeft voor mij echt geen enkele waarde, jij bent de enige bij wie ik wil zijn.’
‘Voor mij heeft het wel waarde. Ondanks dat er volgens jou niets gebeurd is, is de intentie er wel geweest. Het gaat in tegen alles wat we elkaar beloofd hebben, maar ik denk dat het beter is als we voor nu afstand van elkaar nemen.’ – Zwijgend staan we tegenover elkaar, beiden verloren. Het voelt vreemd dat degene waarop je het meest hoort te kunnen vertrouwen nu degene is die het vertrouwen gebroken heeft.
Ik zie hoe hij probeert om niet in te storten, hoe hij probeert te vechten tegen zijn tranen en hoe hij met zijn ogen gesloten en mond samengedrukt tot dunne lijn tegenover me staat. Wanneer hij zijn ogen opent, kijkt hij me nog een keer aan en ik moet me ervan weerhouden om niet alsnog in zijn armen te vluchten. Wanneer ik mijn blik afwend, loopt hij naar de gang waar hij net als de bewuste avond de canvas weekendtas uit de kast haalt. Ik hoor hem naderhand boven stommelen en niet veel later hoor ik de voordeur open en dicht gaan. Hij is nu écht weg…
Zonder dat ik het tegen kan houden, word ik overvallen door een misselijk gevoel, ik ren naar het toilet en begin onophoudelijk over te geven. Iedere keer wanneer ik denk dat ik niet meer kan, maakt de stilte in huis dat er een nieuwe golf van misselijkheid me weer overvalt. Uiteindelijk maakt het overgeven plaats voor het snikken, de paniekerige ademhaling en de duizelende gedachte dat ik hem echt weggestuurd heb. Alles waar we de afgelopen weken voor hebben proberen te knokken heb ik zojuist met hem de deur uitgestuurd. Ik zie ook niet hoe we hier uit gaan komen, ondanks de enorme walging die ik nu voel, is de liefde die er altijd gezeten heeft echter niet ineens weg.

Ik zou ook niet weten bij wie ik nu terecht kan, mijn vrienden zijn onze vrienden en op school wil ik niet dat we de soapserie van het jaar worden. Ik wil niet naar mijn ouders, gezien mijn ouders heilig geloven in het huwelijk en me aan alle kanten gaan proberen te overtuigen om het door de vingers te zien omwille van ons huwelijk en de kinderen.
oliebol, de kinderen… Hoe ga ik aan Feline uitleggen dat papa en mama even niet bij elkaar wonen… Tygo is te jong om überhaupt iets van de situatie mee te krijgen, maar wanneer Niels er zaterdag niet is gaat ze gegarandeerd vragen waar papa is...

Alle gedachten die door mijn hoofd heen spoken, mijn paniekaanval en de ernst van de situatie die zich nu aan mijn bewustzijn opdringt, maakt dat ik mijn slapen voel kloppen. Ik neem uit voorzorg mijn migrainemedicatie in en weet dat deze medicatie ervoor zorgt dat ik binnen de kortste keren knock-out ga.
Ik maak nog snel een belletje naar school dat ik met migraine thuis zit en niet weet of ik er morgen al vanaf ben, dus me ziek wil melden voor morgen omdat ik er donderdag wel weer verwacht te zijn. Na de beterschapswensen begeef ik me naar boven en stap in ons bed, wat nu enorm groot en leeg voelt. Wanneer mijn hoofd mijn kussen raakt, ruik ik zijn luchtje en het maakt me opnieuw misselijk. Ik gooi zijn kussen van bed en draai me om met mijn gezicht naar de gordijnen voor het raam, weg van zijn kant. Ik voel het lichtje langzaam uitgaan en met alsnog een gigantische migraineaanval waardoor het lijkt alsof mijn hoofd uit elkaar gaat klappen, sluit ik mijn ogen voor vandaag.

**Geplaatst**: 18-12-20 16:14

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 18-12-20 16:14

Top

**Geplaatst**: 18-12-20 16:27

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 18-12-20 16:27

Super stuk, goed geschreven

**Geplaatst**: 18-12-20 19:31

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 18-12-20 19:31

Jaaaa

**Geplaatst**: 18-12-20 21:27

Geplaatst: 18-12-20 21:27

Begrijp niets van die houding van Daan tov Niels, terwijl ze net zelf is vreemd gegaan >;)

Maar ik wacht geduldig tot ik verder kan lezen

**Geplaatst**: 18-12-20 22:28

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 18-12-20 22:28

Meeeeer!!! Zo goed!

**Geplaatst**: 18-12-20 23:11

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 18-12-20 23:11

Super weer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-20 23:25

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-20 23:25

Nikass schreef:
Begrijp niets van die houding van Daan tov Niels, terwijl ze net zelf is vreemd gegaan
Maar ik wacht geduldig tot ik verder kan lezen

Ja! De eerste die het opmerkt! $*\o/*$

*kuch* Iets met emotioneel labiel *kuch*

Bedankt weer voor de leuke berichtjes! Hopelijk kan ik nog wat door schrijven met alle feestdagen en "verhuis-ellende" voor de deur

**Geplaatst**: 18-12-20 23:33

Geplaatst: 18-12-20 23:33

soeboenoe schreef:
Nikass schreef:
Begrijp niets van die houding van Daan tov Niels, terwijl ze net zelf is vreemd gegaan
Maar ik wacht geduldig tot ik verder kan lezen

Ja! De eerste die het opmerkt! $*\o/*$

Vast niet de eerste die het opmerkt, wel het eerst beschrijft

.

Het is ingewikkeld haar denkpatroon, aan de andere kant als je misbruikt/verkracht bent (wat ik zo uit het verhaal haal, ook dat soort dingen gebeuren in relaties, het wordt alleen zelden besproken)

Kan dat gedrag juist goed verklaarbaar zijn.

Ik ben wel heel benieuwd naar meer, maar dat ben ik elke keer opnieuw.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-20 02:07

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-20 02:07

primera schreef:
Vast niet de eerste die het opmerkt, wel het eerst beschrijft .

Het is ingewikkeld haar denkpatroon, aan de andere kant als je misbruikt/verkracht bent (wat ik zo uit het verhaal haal, ook dat soort dingen gebeuren in relaties, het wordt alleen zelden besproken)

Kan dat gedrag juist goed verklaarbaar zijn.

Ik ben wel heel benieuwd naar meer, maar dat ben ik elke keer opnieuw.

Misbruikt/verkracht gaat misschien nét een stapje te ver, maar er is wel ver over haar grens heen gegaan op de bewuste avond. Dat heeft er ook zeker aan bijgedragen dat ze zo emotioneel labiel is en iedere fout van Niels zo zwaar opneemt.
Maar zoals we in het verhaal ook hebben gezien, haar emotionele instabiliteit uit zich niet alleen richting Niels.

Spoiler:
Ondanks dat ik het verhaal zelf schrijf, voel ik altijd toch wel een soort van empathie of soft medelijden voor Daniëlle. Want in essentie is het echt een ontzettend leuke en lieve vrouw, maar ze kan niet zo goed omgaan met chaos en verwarrende gevoelens...

Al begint Niels zich ook wel te ontwikkelen als een meer "like-able" persoon dan in het begin van het verhaal.

Syl daarentegen moet een schop onder haar hol krijgen en eens leren uit de slachtofferrol te kruipen en iets te doen aan een situatie die ze niet prettig vindt.

Ik vind het fijn te horen dat het verhaal nog steeds boeit! Doe mijn best een balans te vinden tussen zaken duidelijk proberen te krijgen en het niet te langdradig maken. Want ik houd zelf enorm van uiteenzettingen, maar kan me voorstellen dat het voor anderen misschien wat veel van hetzelfde lijkt.