Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-07-16 11:04

Geplaatst: 08-07-16 11:04

Ik heb er het volgende van gemaakt.
Een uitleg over het begin van de serie.. hoe aflevering 1 eruit ziet en hoe het verder zal gaan.

Dit was eigenlijk een idee voor een lang verhaal van mij, maar ik vond het wel leuk om m op deze manier te gebruiken. Misschien ooit wordt t nog een lang verhaal

Ghostgirl is de titel.

Intro met vrouwenstem:
Ik had gezien hoe groenteboer Kevin snel zijn blik afwendde toen ik hem groette vanmorgen. Het was duidelijk dat ook hij nog steeds geloofde dat ik vervloekt was. Terwijl het enige wat ik ooit gedaan had, me losrukken van een plotseling verschenen geest was geweest. Sindsdien noemen ze mij een Ghostgirl. Ze denken dat ik in Limbo ben geweest, daar dood ben gegaan, vervolgens de ‘verkeerde afslag’ heb genomen en daardoor weer in het land der levenden terecht ben gekomen. Ik heb heel andere herinneringen!
Ken je het verhaal van de eerste Ghostboy? Ik zal je vertellen hoe het begon.

Begin van aflevering 1:
Het speelt zich zo’n 30 jaar geleden af in de dichte bossen van Roemenië. Je ziet een twee wandelaars die zich midden in een storm bevinden. Het regent en waait en compleet verkleumt schuilen ze in een diepe grot. Als de avond valt en er nog steeds geen sprake is dat de storm zal gaan liggen, trekken ze dieper de grot in, in de hoop dat het daar iets warmer zal zijn. Gewapend met een zaklamp trekken ze dieper en dieper. Ze schijnen in elk hoekje en bestuderen elk gaatje nauwkeurig.
Het word inderdaad warmer dieper de berg in en nadat ze door een wat nauwere gang zijn geschuifeld, staan ze in een kleine ruimte zonder andere uitgang. Waar, zodra ze de kamer binnenstappen, een fakkel aan de overzijde gaat branden. Deels verrast, deels in angst speuren ze de ruimte af. Deze is helemaal leeg, op een laag en breed plateau aan de linkerkant na. Terwijl ze de schaduwen van de kamer doorschijnen, lopen ze naar het plateau en vinden daar meerdere heel dikke, oud uitziende boeken. Nieuwsgierig bladert de vrouw het bovenste boek door. Voorin staat een kaart van de provinciën van Roemenie. Als ze verder bladert valt het haar op dat de namen van alle kleine en grote dorpen in de buurt bovenaan op de eerste paar bladzijden staan. Zo ook het dorp waar zij wonen. Ze roept haar man bij zich en terwijl hij naast haar komt staan inspecteert ze de rest van de bladzijden met de naam van hun dorp erboven. Er staan niet alleen de plaatsnaam op maar ook tekeningen. Tekeningen die zo duidelijk zijn, dat het net foto’s lijken! Sommige foto’s staan dicht op elkaar, maar bij sommige zitten er gaten tussen. Alsof er ooit afbeeldingen tussen hebben gestaan.
Ze herkennen een paar dorpsgenoten. De vrouw wijst naar één van de afbeeldingen. Daar staan hun buren op en op dat moment licht de afbeelding op, verschijnt er een grijnzend personage achter de buren en verdwijnt de hele tekening. Het vreemdste is dat ze op dat moment hun buren niet meer kunnen herinneren.
Ze zien nog wat dorpsgenoten op de bladzijde verdwijnen en niet lang daarna valt hun oog op hun eigen afbeelding. Precies op dat moment licht deze op en er verschijnt er een persoon met een vals grijnzend gezicht achter hen op de tekening. De vrouw voelt kippenvel op haar armen. Ze heeft al door dat een oplichtende foto slecht nieuws betekent, al kunnen ze de personen die verdwijnen niet meer herinneren. Met angst en beven kijken ze om. Diezelfde man als op de tekening staat achter hen en grijpt hen bij de schouder. Vanuit een oer reactie weet de man zich los te trekken en weg te stappen. Hij ziet zijn vrouw een paar seconden later met afgrijzen op haar gezicht verdwijnen. Vol ongeloof staart hij nog een paar minuten naar de plek waar voorheen zijn vrouw had gestaan. Pas na een tijd valt zijn blik op het nog opgeslagen boek. Op de tekening, waar eerst zijn vrouw en hij hadden gestaan, en later de extra persoon bij was verschenen, staat nog op dezelfde plek een tekening. Alleen is hij nu nog de enige die duidelijk zichtbaar is. De voor hem onbekende vrouw die naast hem op de foto staat is een beetje vervaagt. Hij bestudeert de rest van de bladzijde en het valt hem op dat de bladzijde nu vol staat met foto’s en vervaagde afbeeldingen. Alle gaten zijn nu gevuld met grijs/witte tekeningen. Eerste herkent hij nog niemand. Maar zodra hij het boek aanraakt, gaat er een ongelooflijke hitte door hem heen. Het gevoel is zo overweldigend dat hij zijn ogen niet open kan houden en hij werpt zijn hoofd in zijn nek. Nadat de hitte is weggezakt, schud hij zijn hoofd en knippert een paar keer met zijn ogen. Nu gaat er plotseling een pijnscheut door zijn hart, een emotie die hij voor een seconde niet kan plaatsen. Pas toen hij zijn afbeelding in het boek zag, wist hij het. Gemis. Hij is zojuist zijn vrouw verloren!
Als hij een beetje van zijn verdriet bekomen is besluit hij langs alle steden en dorpen te gaan die in de boeken staan. Hij begint een gevecht tegen de geesten en probeert een manier te vinden om zijn
vrouw terug te halen.

Vervolg:
30 jaar later is hij een kluizenaar. Het is hem nooit gelukt om zijn vrouw terug te halen, maar we zijn weer in een tijd van Vervagingen gekomen. Deze gebeuren elke 10 jaar. Het is nu de beurt aan de jonge vrouw Nikki, om de strijd tegen de vervaging aan te gaan. Zij is vroeger gered door de kluizenaar en dus een Ghost Girl, net als de kluizenaar een Ghostboy is. Het verhaal volgt haar in haar strijd terwijl ze haar vriend probeert te redden.

**Geplaatst**: 08-07-16 14:27

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 08-07-16 14:27

Dames het spijt me...
Ik heb de hele dag geprobeerd om tot een schrijfachtig iets te komen maar ik loop constant vast en hier heb ik al een paar dagen last van.

Bij deze meld ik me dan toch af voor de challenge. Ik heb er heel lang over nagedacht maar ik loop echt verschrikkelijk ver achter en er komt gewoon niks meer uit. De druk is te groot denk ik.

**Geplaatst**: 08-07-16 14:30

Geplaatst: 08-07-16 14:30

@AmyII
Jammer, maar begrijpelijk.

Ik denk dat ik vandaag ook oversla, geen idee hoe ik dit moet uitwerken. Ik ga wel gewoon aan mijn verhaal werken.

**Geplaatst**: 08-07-16 14:40

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 08-07-16 14:40

AmyII, jammer, maar wek begrijpelijk

Ik sla vandaag ook over want ik heb gewoon echt geen tijd en ook weinig motivatie eigenlijk. Misschien dat ik hem later nog een keer ga maken, maar momenteel niet.

**Geplaatst**: 08-07-16 14:43

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 08-07-16 14:43

Guess who's back :))

**Geplaatst**: 08-07-16 14:51

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 08-07-16 14:51

Ik probeer wel te blijven lezen. Ik vind jullie verhalen veel te leuk. Misschien raak ik daardoor wel geblokkeerd

.

Maar ik heb ook een beetje last van dat ik rekening moet houden met het feit dat ik mijn verhaal hier ga neerzetten, ik kan op bepaalde onderwerpen niet te diep in gaan zeg maar.

**Geplaatst**: 08-07-16 14:53

Geplaatst: 08-07-16 14:53

AmyII schreef:
Ik probeer wel te blijven lezen. Ik vind jullie verhalen veel te leuk. Misschien raak ik daardoor wel geblokkeerd .

Maar ik heb ook een beetje last van dat ik rekening moet houden met het feit dat ik mijn verhaal hier ga neerzetten, ik kan op bepaalde onderwerpen niet te diep in gaan zeg maar.

Herkenbaar! Ik denk ook veel meer na over wat ik schrijf als ik het ergens moet posten.

Ben dan wat minder vrijuit zegmaar.

Ik heb ook een aantal dagen gemist, maar probeer nog mee te doen waar ik kan.

**Geplaatst**: 08-07-16 15:07

Geplaatst: 08-07-16 15:07

AlwaysH schreef:
Guess who's back

**Geplaatst**: 08-07-16 15:43

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 08-07-16 15:43

xDenies: Dankje voor je tips weer.

Ik heb voor eergisteren en gisteren al inspiratie gevonden.

Ben nu begonnen met die van eergisteren. Hopelijk kan ik die vandaag nog af krijgen vanavond.

Mijn dag 7 word alleen wel best persoonlijk en wijkt iets van de opdracht af want het is niet echt fictie. :')

**Geplaatst**: 08-07-16 19:12

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 08-07-16 19:12

@Amyll: Jammer, maar lekker mee blijven lezen en advies geven!
@AlwaysH: welkom terug!!!
@xDenies: goed verhaal van dag 7! Leuk geschreven!
@Marrie_L: wat schrijf je toch heftige verhalen! Ik hoop niet autobiografisch? Iig super geschreven!

**Geplaatst**: 08-07-16 20:41

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 08-07-16 20:41

Ik ga deze opdracht inhalen ... ik zit er even helemaal door heen en moet morgen weer vroeg op voor een hele zware werkdag (normaal met 6, nu maar met 3man)

**Geplaatst**: 08-07-16 21:58

Geplaatst: 08-07-16 21:58

22. [UK] An open letter to you, the people

**Geplaatst**: 09-07-16 10:04

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 09-07-16 10:04

Write an road trip story, een Road trip is toch gewoon dat je met een auto door een lans reist?

**Geplaatst**: 09-07-16 12:03

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 09-07-16 12:03

Ja

, ik heb niet echt inspiratie. :')

**Geplaatst**: 09-07-16 12:28

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 09-07-16 12:28

Een wereldreis!

**Geplaatst**: 09-07-16 12:39

Geplaatst: 09-07-16 12:39

Ik heb wel inspiratie maar moet nog veel doen voor de vakantie -O-

**Geplaatst**: 09-07-16 14:27

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 09-07-16 14:27

Ik heb ook inspiratie, maar ben liever buiten met dit weer. _O-

Dus vanavond dan (hoop ik).

**Geplaatst**: 09-07-16 17:13

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 09-07-16 17:13

Ik ben morgenavond pas weer thuis en dan haal ik netjes mijn dagen in

**Geplaatst**: 09-07-16 20:50

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 09-07-16 20:50

Pfffff.. Ik red het ook niet vandaag! Morgen maar twee

**Geplaatst**: 09-07-16 22:39

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 09-07-16 22:39

Ik red het vandaag ook niet, morgen en overmorgen ook niet denk ik. Tenzij het slecht weer word, dan wel.

Dus dinsdag is mijn inhaal dag...

**Geplaatst**: 10-07-16 20:24

Geplaatst: 10-07-16 20:24

Ik ben er weer

Kunnen we de opdracht van de 8ste (over een tv-programma) niet iets anders maken? Meer het idee dat je ineens op televisie beland?

**Geplaatst**: 10-07-16 20:49

Geplaatst: 10-07-16 20:49

Of gewoon even kort maar krachtig dit:

Citaat:
8 Juli 2016 If you could produce a TV show, what would the story be?

‘Goedenavond’, begin ik terwijl ik de tekstbladen voor mijn neus nog een keer netjes schud en verplaats mijn blik weer naar de camera die voor mijn neus staat, ‘En welkom bij ‘bijzondere verhalen’, vandaag hebben we weer verschillende bijzondere verhalen voor u weten te verzamelen’. Ik slik een keer en laat het puntje van mijn tong over mijn lippen glijden om deze wat vochtig te maken. ‘Dagelijks krijgen wij verschillende verhalen van jullie kijkers toegestuurd, de één nog meer bijzonder dan de ander! Maar helaas moeten ook wij een keus maken’, ik glimlach een keer, ‘Vandaag hebben wij dan ook de volgende selectie voor jullie gemaakt’. Heel even ben ik uit beeld en draai ik mijn hoofd om naar de televisie die aantoont wat de kijker thuis ziet. Verschillende beelden worden getoond. Een dolfijn die twee walvissen terug naar de zee leidt. Een groep leeuwen die een jong meisje hebben gered van ontvoering. Iedere keer kijk en luister ik vol verbazing mee. Ondanks dat ik dit programma presenteer ben ik ook steeds keer op keer weer verrast. Een collega van mij geeft een sein dat de camera weer naar mij terugschakelt. ‘Bijzonder heh!’, sla ik uit zodra het lampje rood kleurt. Nu is het mijn beurt om tekst en uitleg te geven. ‘In Ethiopië leven veel vrouwen in angst, ook dit jonge meisje van 12 jaar oud die werd ontvoer door een groep mannen. Er is niet duidelijk wat er allemaal met het meisje gebeurd is, maar toen de autoriteiten haar vonden werd ze omring door een groep leeuwen. Vermoedelijk hebben de leeuwen het meisje en haar gejammer aangezien als een jonge welp en zijn haar zo te hulp geschoten. Toen de autoriteiten aankwamen werd het jonge meisje aangeboden door de leeuwen en zijn deze terug het bos in getrokken’. Vol enthousiasme sla ik mijn handen tegen elkaar, ‘Wat een geweldige dieren!’, opnieuw wordt er een filmpje afgespeeld.

De uitzending vervolgt en nog meerdere bijzondere verhalen komen aan bod. Ik probeer de kijker op verschillende manieren te entertainen met het vertellen van leuke nieuwtjes. Als alle verhalen aan bod zijn geweest is het tijd om af te ronden. ‘Dat was het weer voor vanavond, beste kijkers. Ik dank jullie voor het kijken.’, ik schud mijn blaadjes. ‘Mocht je ook een bijzonder verhaal hebben meegemaakt, of weet je iemand die dit heeft meegemaakt? U kunt het verhaal insturen naar info@bijzonderverhaal.nl en dan nemen wij zo snel mogelijk contact met u op! Fijne avond!’, een vriendelijke zwaai en glimlach en mijn collega geeft aan dat de camera’s uit zijn. ‘Dat was het weer Cherel, prima gedaan!’.

**Geplaatst**: 10-07-16 22:18

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 10-07-16 22:18

@xDenies, leuk bedacht

Ik ga nu die van gister proberen, ik heb niet zo veel achter mijn laptop gezeten dus ook niet zo veel geschreven.

**Geplaatst**: 10-07-16 22:35

Re: [CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Geplaatst: 10-07-16 22:35

Ik ga er helaas mee stoppen. Ik loop inmiddels een aantal dagen achter en besteed de tijd die ik voor schrijven heb liever aan mijn andere verhalen.
In stilte moedig ik jullie nog steeds aan!

**Geplaatst**: 10-07-16 22:37

Geplaatst: 10-07-16 22:37

Het wordt voor mij vandaag alleen dag 9. Het zijn iets meer woorden geworden dan 'mocht'. Dus lees ze

Dag 9 Write a road trip story.

Michelle, Sander, Wanda en Jack waren na een korte plaspauze net weer in de auto gestapt toen er een hevige windvlaag op kwam zetten, zo hevig dat het zelfs de auto liet schudden. Ze waren onderweg van Amsterdam naar Odessa, Oekraïne, voor een welverdiende zonvakantie. Vorige week waren ze vertrokken, ze reden elke dag een paar uur en net een paar uur geleden hadden ze de grens van Polen en Oekraïne gehad.

Wanda:
Ik probeerde mijn schrikreactie onder controle te houden, maar ik kon het niet helpen dat ik toch een gilletje liet ontsnappen. Het was weer zover, de rest van de groep schoot weer in een lachstuip. Ik kon er toch ook niks aan doen dat ik van alles schrok? Na vijf minuten had mijn vriend Jack eindelijk zijn lach onder controle en konden we verder rijden.
Het duurde nog een paar uur voordat we het camping terrein opreden. Ik klaagde niet en keek lekker uit er open raam. Het was mooi weer en de omgeving was prachtig. Na de windvlaag had ik wolken en een storm verwacht. Maar de lucht was strakblauw. Op de camping aangekomen hadden we al snel een mooi plekje voor onze tent. Vlakbij een meertje en in de schaduw van een rotspartij. Ik besloot aan het avondeten te beginnen en Michelle hielp me hierbij. De mannen zetten de tent op en toen ik ze riep voor het eten stond de tent.
Na het eten was het tijd voor een duik. Het water was lekker fris en het koelde ons heerlijk af. We deden even snel de afwas en gingen daarna bij ons kampvuurtje zitten. Jack verraste ons met lekkere worstjes en marshmallows die we boven het vuur konden houden. Het werd een perfecte avond.
De avond viel snel en het werd wat frisser. Ik besloot een trui uit mijn koffer te gaan halen. Ik stond net in de tent toen ik iemand hoorde kreunen en schuifelen. Ik stopte met wat ik aan het doen was en luisterde intensief. Maar het geluid kwam niet terug. Ik voelde een kriebel van paniek in mijn buik, maar besloot er niks over te zeggen. Ze zouden me toch weer uitlachen. Ik liep snel terug naar het kampvuur. Het was ondertussen zo donker geworden dat alleen de omgeving om het vuur nog goed te zien was. Ik sloeg mezelf voor het hoofd dat ik vergeten was een zaklamp mee te nemen uit de tent. Ik ging snel weer zitten en trok de trui over mijn hoofd. Zo, dat was beter. Ik zag Michelle en Sander dicht tegen elkaar aanzitten terwijl Sander tevreden in het vuur staarde. Ik keek naar Jack en zag dat hij naar me knipoogde. Dat deed me goed. Het was zo’n lieverd die vriend van me. Hij wist ook wel dat ik donkerte en het bos spannend vond, maar hij gaf me een kneepje in mijn hand en dat gaf me weer moed. Die moed zakte me direct in de schoenen toen ik achter Michelle iets zag bewegen. Ik kneep hard in Jacks hand, die meteen zijn hand wegtrok. Ik vroeg hem of hij hetzelfde had gezien, maar hij schudde zijn hoofd en tuurde in de richting die ik aanwees. Hij bukte zich net om zijn drankje te pakken toen de gil van Michelle door de lucht sneed. Ik hoorde gekreun en tegelijkertijd dook Sander op iets wat ik niet kon zien. Jack begon te rennen. Hij haalde twee zaklampen uit de tent, gaf me er één en ging me toen voor naar de plek waar Michelle’s leeslampje ons toe wuifde. Jack scheen op de aanvaller. "Wat is dat?” murmelde ik voor me uit, maar voordat ik antwoord had was Jack al op de man gesprongen en een paar meter verder worstelden ze verder. Terwijl Sander zich met Michelle bezighield probeerde ik Jack te volgen. Het ging snel en het was donker, maar ineens zetten de aanvaller zijn tanden in Jack. Ik gilde terwijl er meer bloed over de man zijn gezicht liep. Hij liet Jack vallen en schuifelde in mijn richting.
Angstig wachtte ik op wat komen ging. Hij kwam steeds dichterbij. Wat moest ik doen? Jack lag daar. Ik moest hem redden, maar mijn benen werkte niet meer. Sander greep me bij mijn arm en trok me mee naar ons kamp. Ik keek nog een paar keer achterom en trok aan Sander om me los te laten. Jack, mijn Jack. Sander duwde me in de auto en kroop achter het stuur. Het duurde lang voordat de motor eindelijk tot leven kwam. Andere mannen met bebloede gezichten waren ondertussen op mijn deur aan het bonken. Ze probeerde de deur open te breken, het glas in te slaan. Gillen hielp niet meer, dus ik hield me stil en probeerde me klein te maken. Toen we uiteindelijk wegreden, wist ik dat dit de vreselijkste vakantie was die ik ooit had gehad.

Sander:
Ik voelde hoe het schudde van de auto door me heenging en tegelijkertijd hoorde ik de gil van Wanda. Het was hilarisch! Ik schoot in de lach, samen met Michelle en Jack. Tranen stroomden over mijn wangen. De afgelopen dagen was dit al vaker voor gekomen en hoe vaker het gebeurde, hoe langer we moesten lachen. Pas toen we uitgelachen waren konden we verder. Ik tuurde naar elk bord of de camping die we hadden uitgezocht er al op stond. Uiteindelijk zag Jack hem het eerst en niet veel later reden we over een verlaten weg. Grijnzend keek ik Jack aan en die gaf plankgas. Wat is er nou beter als snelheid? Ik hing mijn bovenlijf uit het raam en begon te joelen. Mijn haar en hemd wapperde in de wind. Het was jammer toen er een eind aan de race kwam. Ik vroeg Jack waarom hij langzamer was gaan rijden en hij wees me op het bordje wat ik in mijn opwinding had gemist. Het liefst wilde ik gelijk in het meertje springen toen de auto bij de campingplaats stopte, maar Michelle’s blik weerhield me daarvan. Eerste de tent opzetten, dan eten en daarna een welverdiende duik!
De duik was heerlijk. Ik had mijn snorkel uit mijn koffer gehaald en zag een paar mooie visjes in het blauwe meertje. Na een klein uurtje had ik er genoeg van en sprokkelde wat hout voor ons vuurtje vanavond. Jack had aanmaakblokjes meegenomen en al snel brandde het vuur als een malle. Ik roosterde een paar worstjes en bedacht me weer hoe goed het leven wel niet was. Ik keek naar Michelle. Ik had een mooie vriendin, na de zomer zou ik met mijn nieuwe opleiding beginnen en we zaten aan de andere kant van Europa met onze twee beste vrienden! Ik hoorde wat geschuifel uit de richting van de tent komen. Ik keek op en zag Wanda teruglopen met een trui op haar arm. Michelle pakte mijn hand en fluisterde iets in mijn oor. Ik schudde mijn hoofd. Ik had niks gehoord. Ze haalde haar schouders op en dook weer in haar boek, die ze onder haar leeslampje zat te lezen. Ik staarde weer in het vuur.
Opeens werd Michelle van naast me weggerukt en ik hoorde haar gillen. Haar boek was op de grond gevallen, maar haar leeslampje, die om haar pols hing, ging wild heen en weer een paar meter richting het bos. Ik rende erheen en dook op wat het was dat Michelle tegen de grond hield. Het was vochtig en glad en het kreunde en kraste. Ik beukte op het in, maar het liet niet los. Ik slaakte zelf een gil toen ik uiteindelijk zag wat het was. Badend in het licht van Jacks zaklamp zag ik een mens, met roodomrande witte ogen, een grauwe huid en bloed over zijn hele gezicht. Ook zag ik Michelle’s levenloze lichaam onder hem liggen. Nee, wacht, ze bewoog nog. Ik zag dat Jack zich ondertussen op de Zombie had gestort en ik wilde Michelle omhoog trekken. Maar zodra ze me aankeek zag ik dat het te laat was. Er had zich een witte waas over haar ogen getrokken en ze verplaatste zich langzaam. Een gil drong door in mijn oren. Ik vermoedde dat het Wanda was die zag hoe Michelle eraan toe was, maar die keek naar Jack. Ik volgde haar blik en zag dat de zombie op haar af kwam lopen. Ik keek naar Michelle die zich hongerig naar mij keerde, mijn blik gleed van de zombie, naar het levenloze en binnenkort weer levende lichaam van Jack, naar Wanda en weer terug naar Michelle. Mijn vriendin, mijn Soul-mate, mijn alles. Het enige wat ze nu nog wilde was me doden en haar beste vriendin was in gevaar. Ik sprintte op Wanda af, greep haar arm en trok haar mee naar de auto. We moesten weg hier. Kosten wat kost. Ik duwde haar in de auto en kroop achter het stuur. Sleutels, waar bewaarde Jack de sleutels. Ik hoopte niet in zijn zakken. Dan zouden we hier nooit uitkomen. De zombie knalde tegen het raam. Hij was er al! Bevend ramde ik op het knopje wat de deuren op slot zou doen en koortsachtig ging ik verder met het zoeken naar de sleutels. Ik bekeek alle hoekjes en gaatjes van de auto en uiteindelijk op de laatste plaats waar ik zocht vond ik ze. Ik trilde zo hard dat ik de sleutel amper in het slot kreeg. De motor kwam brullend tot leven en ik zag op de weg nog een tiental zombies staan. Het was een ware Apocalyps. Ik gaf gas en reed zo snel mogelijk zo ver mogelijk weg. Het enige wat ik wilde was naar huis.