Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-10-13 20:56

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 31-10-13 20:56

Wauw, echt een heel goed stuk!
Goed gedaan

Een dingetje: je zegt Vinur, en Finn. Met een f en een v. Hoort dat? (misschien kan het ook wel gewoon hoor, dat weet ik niet)

**Geplaatst**: 31-10-13 20:58

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 31-10-13 20:58

Volgens mij was het zo dat hij eigenlijk Vinur heette maar ook Finn werd genoemd (of andersom

) En dat de andere naam dus een bijnaam is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-11-13 15:34

Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-13 15:34

Bedankt voor de reacties!

Pina22 schreef:
Volgens mij was het zo dat hij eigenlijk Vinur heette maar ook Finn werd genoemd (of andersom ) En dat de andere naam dus een bijnaam is.

Jup!

**Geplaatst**: 01-11-13 19:28

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 01-11-13 19:28

Echt vet leuk stuk!

**Geplaatst**: 09-11-13 21:01

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 09-11-13 21:01

Upje?

**Geplaatst**: 11-11-13 22:20

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 11-11-13 22:20

?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-13 21:04

Re: [VER] Run Away

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-13 21:04

Vandaag niet, waarschijnlijk nog wel deze week.

**Geplaatst**: 12-11-13 21:26

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 12-11-13 21:26

Yesss!!

haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-13 19:33

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-13 19:33

Upje!

$*\o/*$ Iets langer als normaal om het vorige korte upje weer optehalen.

Het geluid van Vìnurs hoeven klinkt luid over de klinkers van de oprit. Met de teugels in mijn linkerhand lopen we richting het huis. Voorzichtig wurm ik me langs het smalle paadje naast de trailer. Vìnurs flanken schuren langs het hek. Ruben, die langs de andere kant gelopen is staat voor de trailer op ons te wachten. ‘Je had beter langs de andere kant kunnen gaan Liek!’ Zegt hij pestend. Ik grijns. Nel staat bij de deur te wachten ‘Oo gelukkig daar zijn jullie, ik was al bang dat jullie de weg kwijt waren! Ik wou net bellen!’ Ze valt haar zoon om de hals. ‘Jaja mam.’ Zucht Ruben zacht. ‘Is Tim al terug?’ Vraag ik haar. Gelukkig knikt ze. ‘Gaat het goed met hem?’ Stamel ik. Bang dat er iets gebeurd is. Ze glimlacht flauwtjes, is dat een ja of een nee? ‘Zet jij Finn even in de paddock?’ Vraagt ze Ruben. Een korte ja is het antwoord. Ze gebaart dat ik binnen mag komen.

Het is lekker warm binnen. ‘Nel? Is ehh, Tim wel al terug?’Ik zie haar twijfelen over het antwoord, dat kan niet veel goeds betekenen. ‘We hebben het er zo over, goed?’ Vraagt ze. Ik kan niets anders als oké zeggen. Zenuwachtig loop ik de kamer binnen, bang voor wat ik daar misschien aan zou treffen. Het is mijn schuld, als er iets gebeurt is, is het mijn schuld. Spookt er door mijn gedachten. ‘Ga maar op de bank zitten hoor, lust je wat thee?’ Ik vraag me af hoe ik thee door mijn keel ga krijgen, maar uit fatsoen zeg ik toch maar ja. Langzaam strompel ik de kamer binnen, ik weet niet of ik blij moet zijn als ik de lege kamer zie. Door de grote glazen wand in de keuken kan ik Ruben in de verte zien. Ik dwaal af naar net, zijn lippen op de mijne. En naar Helena en Vìnur. Ik wil er niet aandenken, maar hoe ik het ook probeer, de beelden blijven zonder mijn toestemming steeds weer voorbij komen.

Starend naar buiten, in gedachten verzonken heb ik niet door dat Nel naast me is komen zitten. ‘Lieke? Lieke?’ Fluistert ze zacht. Het duurt even voor ik door heb dat er iemand naast me zit, tegen me praat. Geschrokken kijk ik op, ik kijk haar aan. Haar ogen zijn naar beneden gericht, ze ontwijkt mijn blik. Een naar gevoel bekruipt me. ‘Wat is er? Alstublieft, zeg wat er is.’ Vraag ik zacht. Haar ogen vinden de mijne voor enkele seconden. ‘Lieke’ Zegt ze nog een keer. Net op dat moment komt Ruben binnen, hij voelt de sfeer zo te zien al hangen. Even blijft hij stil staan, dan loopt hij verder. Voor de eerste keer baal ik er van dat hij er is. ‘Ga zitten.’ Knikt Nel. Hij ploft naast me neer, aan de rechterkant, want Nel zit al links. Mijn vingers glijden over het gladde leer van de bruine bank. Mijn ogen staren naar buiten, de sfeer is om te snijden. Ik wou dat iemand wat zij, de stilte doet bijna pijn aan mijn oren. Snel pak ik mijn theeglas, blij dat ik iets heb vast te houden. Ik neem een grote slok, de hete thee brand op mijn tong. ‘Waarom heb je niks gezegd Lieke?’ Vraagt Nel uit het niets. Het klinkt niet als een verwijt, het klinkt bezorgd. Wat moet ik nou zeggen? Ik slik om de brok ik mijn keel de baas te worden. Het helpt niks, maar ik vertik het om te huilen. ‘Ik, ik kon het niet.’ Antwoord ik stamelend. Rubens hand tikt de mijne kort aan, troostend.

‘Sorry.’ Ik sta op, op het punt om weg te lopen. Een traan verlaat mijn ooghoek. Dan besef ik dat ik nog niet weet hoe het met Tim afgelopen is. ‘Alsjeblieft, blijf Liek.’ Het is Ruben. Trillend draai ik me om ‘Sorry.’ Stamel ik nog eens. ‘Blijf nog even Lieke, ik verwijt je niks hoor.’ Kalm laat ik me weer zakken. Vluchtig wrijf ik langs mijn wang, op de hoop dat ze het niet gezien hebben. ‘Waar is pa?’ Waagt Ruben nog een poging. Nel wend haar blik weer af. ‘Daar wou ik het net over hebben.’ Komt er kalm uit haar mond. Het klinkt voorbereid, alsof ze er over nagedacht heeft hoe ze het zal zeggen. Rillingen lopen over mijn rug bij het idee dat het mijn schuld is als er iets mis is. ‘Hij is net opgehaald, ambulance.’ Ik kijk Ruben verschrikt aan, ondanks dat ik het al verwacht had. ‘Wat is er gebeurd?’ Rolt er langzaam uit mijn mond. Mijn trillende handen zoeken steun aan de bank. Nel zucht ‘Sleutelbeen gebroken waarschijnlijk, en wat kleine wondjes in zijn gezicht. Hij heeft geluk gehad waarschijnlijk. ’ Ik haal diep adem, blij dat het niks ernstigs is, bang voor de gevolgen. ‘Waarom kwam er een ambulance dan?’ Vraagt Ruben zacht. Hij staart geschrokken voor zich uit. ‘Toen hij aankwam zakte hij zomaar in elkaar, uit het niets. Ik belde een ambulance, maar net voor het ding de oprit op reed, kwam hij bij. Er leek ineens niks meer aan de hand.’ Vervolgt ze haar verhaal. ‘Heeft Helena ?’ Vraag ik zacht. ‘Heet ze zo?’ Vraagt ze me knikkend. Ik geef een kort knikje als antwoord. ‘Lieke, je moeder, ze is er van door gegaan. Ik weet niet of ze terug naar huis gaat, maar wat ik wel weet is dat ik voorlopig niet wil dat jij terug gaat.’ Ze is tot alles instaat geloof ik. ‘Ik zal wel moeten.’

Ze kijkt me fronsend aan. ‘Nee Lieke, het kan niet, echt niet.’ Zegt hij vastberaden. ‘En ik wil het niet.’ Komt er zacht achteraan. Het liefst blief ik hier, bij hem, bij Nel. Maar het kan gewoon niet, ooit zal ik terug moeten. Hoe langer ik wegblijf hoe erger het zal worden, en als ze weet dat ik hier ben. ‘Ik zou wel willen, maar ik stel het alleen maar uit, vroeg of laat moet ik terug.’ Zucht ik. Ruben en nel kijken elkaar kort aan. Een ongemakkelijk gevoel bekruipt me. ‘Lieke, ik weet dat je gelijk hebt, maar ik kan je vandaag niet terug laten gaan. Blijf dan tenminste een nacht hier, bel haar anders dat je bij een vriendin bent.’ Ik heb geen vriendinnen, verzucht ik. ‘Oké, vannacht. Loop ik niet in de weg?’ Vraag ik twijfelend, ze schudden heftig hun hoofd. ‘En Tim dan? Is hij niet boos?’ ‘Tuurlijk niet meid, het was niet jou schuld hè?’ Ik schaam me, het is wel mijn schuld, maar ben al lang blij dat ik nog niet naar huis hoef. Vandaag nog niet tenminste, morgen zie ik wel verder. Nel zet de tv aan. Er is weinig op, dus besluiten we om een film te gaan kijken. Mieke, die inmiddels van boven gekomen is, pakt een dvd uit de kast. Ze noemt de titel, maar ik ben het nu al weer vergeten. Godzijdank is alles goed met Mieke. Ze glimlacht kort naar me en springt tussen mij en Ruben in, die kijkt haar geërgerd aan. ‘Ik heb jullie afgeluisterd, net. Wil je bij mij slapen vanavond? Of liever bij Ruben?’ Giechelt ze zacht. Liever bij Ruben natuurlijk, maar dat zeg ik niet. Lachend kijk ik haar aan en fluister dat het me niet uitmaakt. De film begint, een logo verschijnt groot in beeld. Mieke zit dicht tegen me aan, ik wil niet dat mensen te dichtbij me komen, maar op een of andere manier erger ik me niet aan haar. Het is knus, gezellig.

‘Waar wil je liggen?’ Roept Mieke vanaf de trap. Ik zit op haar bed, het luchtbed wat ik aan het opblazen ben begint al wat voller te worden. Met mijn wijsvinger en duim druk ik het tuitje dicht zodat de lucht er niet uit stroomt. ‘Is tegen de muur goed?’ Roep ik als antwoord. Ze strompelt de trap op, steekt haar hoofd om de deurpost, bekijkt de muur even en knikt. ‘Zal ik effe?’ Wijst ze naar het luchtbed. Ik schud mijn hoofd, het lukt best. Ik neem een flinke hap lucht en ga weer verder. Vijf minuten later is het ding eindelijk vol. Voorzichtig voel ik met mijn voet of hij wel hard genoeg is. Mieke schuift het blauwe ding tegen de muur en gooit me een slaapzak toe. ‘Zo.’ Zucht ze, maar ze lacht erbij. Mieke’s kamer is diep paars geverfd, op haar nachtkastje staat een fotolijstje. Een bruine Labrador kijkt in de camera. ‘Is dat jullie hond?’ Vraag ik terwijl ik naar het lijstje wijs. ‘Was, ja. Maar hij is al een jaar dood. ’ Zegt ze treurig. ‘Sorry, wat vervelend. Is ie oud geworden?’ Ze schud haar hoofd ‘Nee.’ Ik vraag me af wat er met het beestje gebeurt is maar durf niet verder te vragen. ‘Wat een mooie kamer heb jij!’ Zeg ik dus maar snel om van onderwerp te veranderen. Ze kijkt gelijk weer vrolijk en begint vol lof te vertellen over haar kamer. Over haar opa die hem geschilderd heeft en over de spulletjes die ze kreeg van haar tante. Een heel verhaal volgt.

Midden in haar zin houd ze op ‘Ik praat wel veel hè? Sorry!’ Lacht ze, ‘Ach nee joh!’ Antwoord ik lachend. ‘Zullen we tanden gaan poetsen?’ Vraag ik haar. ‘Heb je een tandenborstel bij je? Ik heb er nog wel een anders!’ Ik knik ‘Je moeder gaf me er al een, maar toch bedankt.’ Op mijn blote voeten loop ik over het koude hout van de overloop, het bezorgt me kippenvel. Ik pak de tandenborstel die Nel voor me heeft klaargelegd van de rand van de wasbak. Geschrokken spring ik achteruit als ik mijn hoofd in de glasheldere spiegel. Even was ik vergeten hoe mijn hoofd er ook alweer uitzag, niet best dus. Mieke heeft het niet gezien geloof ik, gelukkig. Ik maak de verpakking van de tandenborstel los, het stevige plastic weigert even maar geeft dan mee. Mijn vingers klemmen zich om de tube tandpasta om er wat uit te krijgen. Mieke trekt rare bekken voor de spiegel terwijl ze haar tandenborstel onder de stromende kraan houd. Ze wast vluchtig haar gezicht en zegt verontschuldigend dat ze morgen wel weer gaat douchen. ‘Niet dat ik moe ben hoor!’ Komt er snel achteraan. Lachend bekijk ik haar, ze is bleek en onder haar blauwe ogen zitten wallen. ‘Ik ga alvast naar mijn kamer hoor, kom jij er ook zo aan?’ Vraagt ze me. Ik knik ter bevestiging. Terwijl ik mijn tanden sta te poetsen, de spiegel ontwijkend, komt Ruben binnen. Zijn mondhoeken krullen even omhoog. ‘Voel je je wel een beetje thuis?’ Vraagt hij me, en terwijl hij het zegt zie ik hem rood worden. ‘Sorry, domme vraag natuurlijk.’ ‘Geeft niet.’ Antwoord ik, het komt er wat raar uit door de tandpasta in mijn mond. Snel spuug ik het uit. Ik laat het koude kraan water in mijn mond stromen. Onbewust kijk ik uit het doucheraam, het glas is voor de helft afgeplakt met matplastic. In de verte zie ik het bos, met daarvoor land. Het is te donker om de paarden te kunnen zien. Maar ik zie nog iets, licht. Geen zonlicht.

**Geplaatst**: 14-11-13 19:59

Geplaatst: 14-11-13 19:59

Ik ben nu nog maar bij pagina 3 maar ik vind het geweldig!

**Geplaatst**: 14-11-13 20:06

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 14-11-13 20:06

Aaaaaah clifhanger!
Superleuk weer!
En spannend, ik wil weten wat het licht is! (straks is het een lantaarnpaal of zo. :')

)

**Geplaatst**: 14-11-13 20:15

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 14-11-13 20:15

*stille meelezer*

Spannend

Je schrijft echt leuk!

**Geplaatst**: 14-11-13 20:35

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 14-11-13 20:35

spannend!! ik wil meeer

**Geplaatst**: 14-11-13 21:41

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 14-11-13 21:41

Super duper spannend ikke wil meeer

**Geplaatst**: 15-11-13 07:19

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 15-11-13 07:19

Echt supermooi! $_/-\o_$ Ik vind dit een van de mooist geschreven stukjes denk ik

**Geplaatst**: 15-11-13 09:51

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 15-11-13 09:51

Je krijgt het weer voor elkaar om me op t puntje van mn stoel te laten zitten!
Super cliffhanger..... je moet nu wel snel het vervolg plaatsen hoor! ;-)