Bokt.nl

Citaat:

Deel 26
‘Jerry! Wat doe jij hier?,’ roep ik verbaasd uit. Blake doet snel een stap naar achter en kijkt van mij naar Jerry en ineens besef ik dat ze elkaar nog nooit gezien hebben. ‘Oh sorry. Blake, dit is Jerry mijn baas bij Taco’s Palace. Jerry, dit is Blake mijn eh…,’ zeg ik met twijfel. Is Blake een vriend of mijn vriend? Ik sta met mijn mond vol tanden, maar gelukkig vult Blake me gelijk aan.
‘Hoi ik ben Blake. Ik ben haar vriend, maar dat had je denk ik al door,’ zegt hij gemakkelijk en hij schudt Jerry de hand. Gelukkig zegt Jerry niets over mijn twijfel en houdt wijs zijn mond. Hij begroet Blake vriendelijk terug, maar hij kijkt hem aan met een argwanende blik. Ondertussen ben ik al van het aanrecht gesprongen en ik sta tegenover Jerry terwijl Blake naast me staat.
‘Wat brengt jou hier?,’ vraag ik nieuwsgierig aan Jerry. Ik observeer hem en kom tot de conclusie dat hij er belabberd uitziet. Hij kijkt me bezorgd aan en zegt dan: ‘Je vader had mij gebeld dat je een ongeluk hebt gehad en in het ziekenhuis bent beland. Dat je daardoor niet kon werken, ik wou nog langskomen in het ziekenhuis maar het is nogal hectisch in het restaurant,’ zegt hij met een schuldige blik. Ik wuif zijn schuld weg als teken dat het niets uitmaakt. ‘Hoe dan ook, ik had je vader gisteren opgebeld en die heeft me verteld dat je naar huis mocht. Ik besloot dus om vandaag even langs te komen om te kijken hoe het gaat, maar zo te zien doe je het prima.’ Ik hoor een ondertoon in zijn stem die niets goeds voorspelt.
‘Bedankt dat je langs komt! Ik moet het de komende paar dagen nog rustig aan doen,’ zeg ik en ik voel me opgelaten om in het gezelschap van Jerry terug te denken aan mijn ‘middagdutje’ met Blake. Ik kijk expres niet opzij in de wetenschap dat Blake precies hetzelfde denkt. ‘Het gaat gelukkig al een stuk beter. Blake kwam me vandaag ook even opzoeken, hij was net van plan om weg te gaan. Ik kom er zo aan Jerry, wacht maar in de woonkamer,’ vervolg ik terwijl ik streng naar Blake kijk. Ik zie de tegenzin op zijn gezicht, maar hij loopt uiteindelijk toch met me mee naar de voordeur.
Ik luister even om te horen of Jerry in de woonkamer is en ga dan op mijn tenen staan om Blake een kus te geven. Hij trekt me gelijk in zijn armen en zoent me stevig terug. Het gevoel wat ik krijg bij Blake is beangstigend en verrukkelijk tegelijk en mijn hoofd slaat elke keer weer op hol. Uiteindelijk ben ik diegene die er een eind aan maakt, omdat Jerry in de woonkamer op me zit te wachten.
‘Ik kom morgen naar je toe,’ zegt Blake zonder twijfel in zijn stem. Ik wil protesteren, maar hij legt een vinger op mijn lippen. ‘Morgen,’ zegt hij nog een keer en hij geeft me een kus op mijn hand.
Ik glimlach vrolijk naar hem en laat hem met tegenzin gaan. Oh wat ben ik toch hopeloos verloren denk ik bij mezelf. Als uiting van mijn gedachten slaak ik een diepe zucht terwijl ik de voordeur dicht doe.
Ik kijk even in de spiegel waar een vreemd gezicht straalt van geluk ondanks alle blauwe plekken, die trouwens een stuk lichter zijn. Iemand die niet weet dat ik een paar dagen terug een auto ongeluk heb gehad zou dat beslist niet geloven als ik het ze zou vertellen. Ik haal mijn schouders op en loop naar de woonkamer toe. Daar is Jerry aan het ijsberen terwijl hij af en toe stil blijft staan. Zodra hij me in de deuropening ziet staan komt hij naar me toe.
‘Sue, waar ben je helemaal mee bezig?,’ zegt hij kwaad. ‘Die jongen is niet goed voor je, hij zal je alleen maar kwaad doen.’ Ik kijk hem met een verbaasde blik aan en word dan boos op hem. Wie is hij om zoiets te zeggen? Denk ik gefrustreerd. Hij is wel de laatste die commentaar mag leveren op mijn privé leven.
‘Hoe kun jij dat nou weten?,’ schreeuw ik bijna tegen hem. ‘Hij heeft mij toevallig wel uit de handen van Frank gered toen jij er niet was!’ Ik voel de woede in me en kan me niet meer inhouden. ‘Als je nog meer commentaar te leveren hebt, dan neem ik hierbij ontslag!,’ roep ik kwaad en ik kijk hem boos aan. Waar haalt hij het lef vandaan om zoiets tegen mij te zeggen? Terwijl hij nooit een relatie met iemand aangaat.
‘Wat? Waar heb je het over? Sue, is er iets gebeurd met Frank?,’ vraagt Jerry geschrokken. Ineens besef ik dat ik nooit de kans heb gekregen om Jerry te vertellen wat er is gebeurd. Ik zucht en zeg dan: ‘Twee weken terug probeerde Frank me te verkrachten. Gelukkig was Blake net op tijd en heeft Frank weg gestuurd.’ Jerry kijkt me geschrokken aan en pakt me dan bij mijn schouders. ‘Waarom heb je me dat niet verteld. Je weet toch dat je alles tegen me kunt zeggen,’ zegt hij bezorgd. ‘Ben je in orde? Sue, ik beloof dat Frank nooit meer een voet over de drempel heen zet. Heb je al aangifte gedaan?’
Ik zucht en kijk hem verward aan. ‘Alles is oké met me. Ik denk niet dat Frank het ooit nog een keer in zijn hoofd zal halen, hij heeft zijn straf wel gehad,’ zeg ik tegen hem. ‘Hoe is het op de zaak?,’ zeg ik in een poging er overheen te praten. Helaas doorziet Jerry mijn gedachten en houdt stug vol.
‘Sue, dit is serieus. Ik wil niet dat die smeerlap dit nog een keer flikt, je moet aangifte tegen hem doen,’ zegt hij dwingend. Ik reageer niet en loop richting de keuken. ‘Wil je ook wat drinken?,’ vraag ik rustig aan Jerry. Hij knikt van ja en komt achter me aan gelopen. Hij doet zijn mond open om iets te zeggen, maar ik ben net iets sneller. ‘Wat je ook wilt gaan zeggen Jer, ik heb mijn besluit al genomen. Ik doe geen aangifte tegen Frank, ik weet zeker dat hij het nooit meer zal doen.’ Hij lijkt zijn pogingen op te geven en leunt tegen het aanrecht aan. Ondertussen pak ik drinken uit de koelkast en schenk voor allebei in waarna ik naast hem dezelfde houding aanneem. We nemen tegelijk een slok van ons drinken en staren daarna zwijgend voor ons uit. Ik geniet van de stilte en laat mijn gedachten de vrije loop tot Jerry de stilte verbreekt.
‘Alles gaat goed op de zaak. Het is nog nooit zo druk geweest de afgelopen paar dagen, door jou. Het auto ongeluk dat je hebt gehad is het nieuws van de dagen en mensen komen naar het restaurant om een glimp van jou op te vangen,’ zegt hij vermoeid. ‘Het nadeel aan al die drukte is dat ik mijn top serveerster moet missen. Alhoewel je meer ondervraagd zult worden dan dat je überhaupt kan werken.’ Ik glimlach naar hem en zucht dan diep. ‘Ik kan nog niet werken, Jer. Dat zal mijn vader nooit toelaten, hij is al zo overbezorgd,’ zeg ik ernstig. ‘Ik beloof je dat ik zo snel mogelijk weer kom, ik haat het om alleen maar thuis te zitten.’
‘Zo alleen zag je er anders daarnet niet uit,’ zegt hij met een ernstige blik. ‘Sue, je zou niet met Blake om moeten gaan. Je weet niet tot wat voor dingen hij in staat is, hij is niet bepaald een engel.’ In andere omstandigheden zou zijn reactie lachwekkend zijn geweest, maar ik kan er nu niet om lachen. ‘Jer, genoeg! Het is mijn leven, niet die van jou,’ zeg ik kwaad. Houdt hij dan ook nooit op? ‘Ik denk dat je beter kunt gaan. Ik denk dat ik even moet rusten, ik ben nogal moe,’ zeg ik kortaf tegen hem.
‘Sue…,’ zegt Jerry maar ik werp hem een strenge blik toe en hij geeft het op. Ik loop naar de deur en hou die voor hem open. Ik zie hem twijfelen, maar hij loopt uiteindelijk toch naar me toe. In de deuropening blijft hij staan en draait zich naar me toe.
‘Wat nu weer, Jer?,’ vraag ik ongeduldig. Hij kijkt me serieus aan en ineens buigt hij zich naar me toe en geeft me een kus op de mond. Ik ben even verlamd door deze onverwachtse actie, maar kom snel weer tot zinnen en geef hem een klap in zijn gezicht.
Ik schrik op uit mijn gedachten en zie dat Jerry me vragend aankijkt. ‘Sue, ik zei dat ik anders van de week nog even langs zal komen. Is dat goed?,’ zegt hij alsof hij het voor de tweede keer zegt. Ik ben nog net in staat om wat terug te brabbelen en zeg hem kort gedag. Wat is er net gebeurd? Ik wijt het maar aan mijn hoofdwond van het ongeluk. Waarom zou ik erover denken door Jerry gezoend te worden. Dat is wel het laatste wat ik wil, waarom denk ik het dan?
Één ding weet ik wel zeker, er is iets wat helemaal niet klopt.