*trommelgeroffel*
Giolli schreef:Lente;
Kleuren die vertellen,
dat mijn hart moet gaan versnellen.
Bomen die weer kleuren,
die mij vertellen wat er gaat gebeuren.
Een hele andere kijk op hele andere zaken,
Verlieft zijn, en mijn hart dat overuren wilt gaan maken.
Een zomerse wind,
die eindelijk zijn weg weer vind.
Dieren die nooit zullen huilen,
en nooit meer voor sneeuw te hoeven schuilen.
Nooit meer bang in het donker, in de winterse kou,
Omdat de Lente steeds fluisterd, Dat ze zo van je hou...
Mooi gedicht! Let alleen wel op je spelling, want er zitten flinke fouten in en dat is heel erg jammer van je gedicht!
Wel zou je nog iets meer 'lentegevoel' in het gedicht kunnen leggen. Dat je bijna het zonnetje op je hoofd voelt branden, zeg maar.
Maar het is wel een heel leuk gedicht, knap dat je zo creatief kunt rijmen, daar ben ik vreselijk slecht in namelijk
Respect!
FemkeRoosje schreef:Ik ben nieuw
En kom hier binnen
Hoop dat ik hier mag genieten
Meedoen met het nieuw woord
En dit is mijn nieuw worp
De Lente
Waar ik naar verlang
Eindelijk weer buiten
Zonder al die lange kou
Ik verlang naar warmte
De warmte van de zon
Ik mis de groene velden
En het lachen van de mensen
Iedereen die blij is
Al het vrolijke om mij heen
Ik verlang
Ik verlang naar de zon
De groene velden
En de bloemen
En dat alles is waar ik naar verlang
Lente
Dat ene kleine woordje met zoveel betekenis
Dat is wat ik mis
Ik mis het groene
En die vrolijke zon
Op een mooie ochtend
In de voorjaars zon
Wat ik mis
Komt al weer bijna
Bijna weer blij bijna weer hier!
Xxx Femke
Uiteraard mag je meedoen
Leuk gedicht, maar ook hier mis ik een beetje diepgang. Nog een tip: in het gedicht heb je 'ik verlang, ik verlang naar de zon'.
Mijn tip is om dit niet bij één keer te houden, maar een paar keer in het gedicht. Nu valt het teveel op, snap je wat ik bedoel?
Je gebruikt ook regelmatig het woordje 'en'. Ik vind het juist mooier als je dat weglaat, maar dat kan ook gewoon mijn smaak zijn!
Leuk begin!
Narrr schreef:stilletjes bevroren
diep van binnen koud
alsof ik nooit meer op kan warmen
niemand die er van me houd
zachtjes aan het smelten
diep van binnen warm
alsof ik nooit meer koud kan worden
om me schouder nu een arm
Mooi! Maar ook hier, spelling
'mijn schouder' ipv 'me schouder'. Wel een mooi gebruik van het thema moet ik zeggen, niet al te letterlijk zeg maar.
Ik stoor me wel een beetje aan het laatste zinnetje 'om mijn schouder nu een arm'. Imo had je beter 'om mijn schouder voel ik een arm' of iets in die richting nemen.
'Nu' klinkt een beetje... hard? Ik weet niet hoe ik het moet zeggen.
binky schreef:Een knopje dat omhoog staat gericht,
het heft haar bloemblaadjes naar het licht.
De zonnestralen doen hun werk,
en maken dit nieuwe bloempje sterk.
Na de winterslaap kwam ze weer op,
eerst voorzichtig nog als knop.
Nu met de warmte in de grond,
en bemest met wat paardestront,
weet ze dat ze bloeien gaat,
en wij dat de lente weer beginnen gaat!
Leuk! Grappig gedaan ook!
Niet echt commentaar.
fenna1995 schreef:eenzame woorden
bloedden uit je hart
je beelden braken
toen ze zonlicht zagen
ik zag je als apart
je praatte met zachte stem
handen lieten bloemen bloeien
die wuifden in de wind
je tekende de zon en maan
je lach deed wolken groeien
zag beloften in je ogen
je lippen boden lente aan
je hals en wangen waren
een maagdelijk gebied
waarin de zomer zich had verdiept
je schouders neigden
naar een meegaan met
je lichaam draait zich open
we kennen elkaar net
ik laat je nooit meer lopen
Kijk, dat is nou precies mijn stijl.
Mooi geschreven, mooi mysterieus en creatief gebruik gemaakt van het thema.
Máár....
Het valt niet erg op, maar ik stoor me een beetje aan de rijm. Soms rijm je wel, dan weer niet.
Dit zou ik consequent aanhouden. Óf wel óf niet. Verder ook een vast rijmschema aanhouden is wat leuker.
Maar nogmaals, echt een heel mooi gedicht.
Undefined schreef:Duistere tijden
Koud en kil
Zonder licht dat een uitkomst biedt
Een sprankje hoop
Een lichtpuntje in het donker
Een klein beetje om mijn hart te verwarmen
Vogels zingen
Warmte volop
De lente is gekomen
En uitkomsten zijn geboden
Netjes, maar ik mis een beetje diepgang. Het is iets te 'oppervlakkig' genomen. Op zich valt dit wel mee hoor, ik let daar gewoon teveel op
Maar toch. Als ik een gedicht schrijf bij een thema bedenk ik me altijd 'Hoe voel ik me bij dat woord? Hoe kan ik die gevoelens duidelijk laten worden in een gedicht?
Hoe zorg ik dat mensen die het gedicht lezen óók dat gevoel krijgen?'.
EngeltjeS schreef:Jonge Lente,
Weg met de sneeuw,
de kou is voorbij,
de Lente mag beginnen.
Kom maar op met de bloemen,
vul het grasland met jonge dieren,
want de Lente is gestart.
Geniet van de geuren en kleuren,
de bloementjes en de bijtjes,
want na de kille Winter,
komt de mooie Lente.
Leuk gedaan hoor!
Persoonlijk vind ik dat bij dit soort gedichten wel wat rijm past
. Dat voegt wat extra's toe.
Carismaaa schreef:Lente,,
vogeltjes die je hoort fluiten,
Paarden die kunnen naar buiten.
Niet te warm niet te koud,
dat is eigenlijk waar iedereen van houd,
Van een mens tot een dier,
iedereen vermaakt zich hier.
lekker naar het strand,
of spelen in het zand.
wedstrijden die beginnen weer,
en dat duurt dan tot de herfst ongeveer.
Ik hoop dat het een leuke lente word,
en dat ik verder kan met mijn sport.
Dressuur, endurance en springen,
en allemaal van die dingen.
die heb ik in me hoofd staan,
en hoop dat ik die dingen allemaal volgende winter heb gedaan.
.
Ik vind hem wel leuk... maar om eerlijk te zijn niet geweldig. Je hebt je teveel gefocust op het rijmen, waardoor er geen verhaal in zit.
Verzin eerst het verhaal, wat je duidelijk wil maken, en neem dat als rode draad mee door het gedicht. De rijm kan altijd nog.
Yunomi schreef:De rust en de vrede
de kou is verdwenen
Zachte zonnestralen
begin van nieuwe leven
Prille liefde
kleurige bloemen
Heerlijke geuren
blije gezichten
Nieuwe gedachten
vrolijke geluiden
Heldere lucht
zo veel plezier
Kleine dingen
allemaal mooi
Alles zo anders
gewoon de lente
Mooi!
Heb eigenlijk niet echt commentaar.
Fenn schreef:vrolijk lachend
kijk ik naar buiten
naar alle kleuren
ik straal
De narcissen zwaaien
ze begroeten mij
en de lente
die eindelijk gekomen is
Leuk! Er is iets wat me wel stoort, maar na het een paar keer gelezen te hebben weet ik het nog steeds niet.
Dus dan zal het wel niet zo erg zijn
Leuk gedaan!
MysticTinker schreef:Ik doe ook een wanhopige poging
Spring
Snow like sugar
Ever so sweet
Starts melting like crazy
Enjoys the sun's heat
Bright blooming flowers
Start facing the sun
No need to hide now
No need to run
Snowman looks paler
then ever before
His nose sliding off
Touching the floor
But jolly old spring
Is at it's best
When I'm near you
Forgetting the rest
Amen
Vind hem echt heel erg leuk, knap dat je in het Engels ook nog zo kan rijmen.
Geen commentaar!
Even tips over het algemeen
Het zijn allemaal iniedergeval hele mooie, en ook leuke gedichten. 
Het is niet zo dat ik zo 'streng' ben qua commentaar dat ik het gelijk niks vind, laat dat even duidelijk wezen
.
Wel vind ik het een 'basis' om het gedicht echt in goed nederlands te schrijven. Nou kan ik natuurlijk begrijpen dat je wat typfoutjes maakt, ik bedoel, dat doe ik ook vaak genoeg
Maar hou er wel een beetje rekening mee. Een stom foutje kan gelijk het gedicht 'verstoren'. Dat is zonde!
Nou ja.
Na de strenge Simon-Cowell-achtige selectie 
Heb ik toch besloten dat MysticTinker gewonnen heeft!