[CENTRAAL] 30 days writing challenge! Wie doet er mee

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
xDenies

Berichten: 14073
Geregistreerd: 29-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 14:47

Opdracht 4
'Write a tabloid story about a favorite celebritie'

is vervangen voor:

'Schrijf een verhaal die zich tijdens de feestdagen afspeelt'


Zo dan toch :)

AmyII

Berichten: 7543
Geregistreerd: 22-03-03
Woonplaats: Amsterdam

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 14:55

Top!

Vero

Berichten: 9778
Geregistreerd: 11-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 15:14

Dag 4, feestdagen




Ik keek om mij heen, de kerstboom zat vol met prachtige kerstballen in allerlei kleuren. Paars, rood, goud, zilver, groen... Er zaten leuke rode slingers in de boom en twinkelende lichtjes. Onder de boom lagen veel cadeautjes. Alles was perfect. De geur van gingerbread koekjes kwam uit de keuken. Alles was te mooi om waar te wezen. Ik liep naar buiten, alles was prachtig wit door de sneeuw. Als winter wonderland zou bestaan was dit de plek waar het zou zijn. Een aantal Kinderen waren bezig met een sneeuwpop maken, Andere hielden een sneeuwballen gevecht. Een paar meter verderop kon je op de foto met de kerstman. Ik liep erheen en wachtte in de rij om op de foto te gaan met de kerstman. Dit zou een leuke foto worden die ook nog eens leuk zou zijn voor Instagram!

Toen ik 'S middags thuis kwam van het shoppen voor de laatste artikelen voor het kerst diner met de familie stond Jaimy voor de deur. Ik was verbaasd, normaal belt ze mij toch wel even voordat ze langskomt. Ik keek vlug op mijn mobiel of ik een gemiste oproep had gehad, niet gebeld. Wel al 39 likes op mijn foto met de kerstman! ''Jaimy, wat is er?'' Ik zag Jaimy wat tranen wegvegen. ''Mijn vader is overleden..'' Ik schrok. Jaimy's moeder was twee jaar geleden ook overleden.. Ik sloeg een arm om haar heen. Ik wist niet wat ik anders zou moeten doen. ''Ik wil de feestdagen blijven zien als iets leuks'' Ze keek me aan. ''Mag ik dan vandaag kerst bij jou vieren en blijven slapen?'' Tuurlijk mocht dat! Dat was nog het minste wat ik voor haar kon doen. ''Tuurlijk, we hebben alleen geen cadeautjes voor je dan, maar ik kan nog wel wat voor je uitzoeken? De winkels zijn nog open!'' Jaimy keek me vrolijk aan. ''Hoeft niet! Ik ben al blij genoeg met zo'n vriendin als jij!''
Samen liepen we naar binnen om de luchtbedden van boven op te pompen en naar beneden te brengen.

'S avonds aten we Gevulde kalkoen, dit aten we elk jaar en ik was gek op gevulde kalkoen! Iedereen leek vrolijk, zelfs Jaimy, en daar was ik zeker heel blij mee. Na de kalkoen aten we nog wat ijs. Ik voelde me een beetje misselijk dus ik liep naar de wc toe. Fijn, geen wc-papier. Toen ik terug naar de keuken wou lopen om wc-papier te halen zag ik Jaimy huilend op de grond zitten. ''Wat is er?'' Jaimy negeerde me, ik hoorde ook geen gelach maar vanuit de keuken komen. Ik besloot snel te gaan kijken wat er aan de hand was. Daar lagen mijn ouders, dood. Er lag een mes naast vol met bloed. Had Jaimy dit gedaan? Hoe kon ze haar beste vriendin dit aan doen! Woedend liep ik naar Jaimy toe. ''En wat heeft dit te betekenen?!'' Ik vond mezelf best kalm blijven, Ik bedoel, mijn ouders zijn net neergestoken en ik schreeuw of huil niet eens. ''Ik deed het niet...'' Jaimy begon nog harder te huilen. ''Oja, wie dan. Meneer het spook?! Ga maar weg, jij bent mijn beste vriendin niet meer!'' ''NEE! Ik heb niks gedaan! Geloof me!'' Jaimy viel voor me neer. Ik liep weg, ik hoef zo'n trut niet in mijn huis. En als zij het huis niet zelf uit wilt gaan. Zorg ik wel dat ze eruit gaat. Ik pakte een mes uit de keuken. ''Ga weg of ik doe jou hetzelfde aan als wat jij mijn ouders hebt aangedaan!'' Jaimy deed de deur open en rende weg, fijn. Eindelijk is die bitch weg. Ik barste in huilen uit. Alles werd me wat teveel.
Ik pakte mijn telefoon om wat afleiding te zoeken. Er was een nieuw nieuwsbericht geplaatst op JustNews.com, De site waar al het laatste nieuws staat van ons uit de buurt.

SERIE MOORDENAAR VERMOMD ALS KERSTMAN

Een man, van rond de dertig jaar oud. Vermomd zichzelf als kerstman om met mensen op de foto te gaan, De man volgt de mensen waarmee hij op de foto gaat. De man heeft bruin haar en blauwe ogen. Ook heeft de man een stoppelbaard. Is er iemand bij jou thuis vermoord nadat je bij hem op de foto bent gegaan? Neem contact met ons op, mail naar Christmas@JustNews.com


''WAT?!!!'' Ik schreeuwde het uit, Jaimy sprak de waarheid en een serie moordenaar vermomd als kerstman heeft mijn ouders vermoord. Maar wacht, waar zijn Justin en Luca nu dan? Hebben hun ook contact met die moordenaar?!
Ik moet hier weg, en snel! Ik rende naar Jaimy's huis en belde aan. Jaimy deed de deur open. ''Jaimy!'' Maar voordat ik verder iets kon zeggen gooide ze de deur dicht.

Ik liep naar het muurtje vlak bij het park en ging daar zitten. Ik ben en mijn familie kwijt en mijn beste vriendin....


--------------------------------------------------------------------------------
Hoe dit verder gaat mag je zelf verzinnen <<)

AmyII

Berichten: 7543
Geregistreerd: 22-03-03
Woonplaats: Amsterdam

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 15:22

BeSen:
Leuk verhaal, al gebeurt er wel heeeel veel in zo'n klein stukje. Dat beneemt me een klein beetje de adem ;)
En I love Christmas. En horrorfilms tijdens kerst :j

Vero

Berichten: 9778
Geregistreerd: 11-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 15:23

Het is ook lastig om een verhaal kort te houden op die manier, maar het was toch de bedoeling dat het kort bleef?

AmyII

Berichten: 7543
Geregistreerd: 22-03-03
Woonplaats: Amsterdam

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 15:32

Dat klopt, maar als je je verhaal anders zou schrijven (minder erin laten gebeuren zeg maar) kan je een heel mooi en duidelijk verhaal schrijven zonder dat de lezer overladen wordt met informatie.
Het verhaal is goed bedacht, het is ook zeker iets dat ik zou lezen alleen er gebeurd voor mijn gevoel teveel in een te korte tijd.
Dat is niet vervelend bedoelt naar jou toe! Want het idee vind ik echt top!

Vero

Berichten: 9778
Geregistreerd: 11-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 15:33

Oke, bedankt :)
Ik denk dat dat komt doordat ik alles altijd letterlijk uit mijn duim zuig (nou je letterlijk niet :P ) en dat misschien een beetje chaotisch word doordat ik alles letterlijk zo type als wat ik bedenk :j

xDenies

Berichten: 14073
Geregistreerd: 29-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 15:56

@ Besen,

Als eerste: Wie zijn Justin & Luca .. zijn die ook op de foto geweest? Waar in vredesnaam komen hun vandaan, haha.

'Is er iemand bij jou thuis vermoord nadat je bij hem op de foto bent gegaan', hier moest ik echt wel even om lachen. Zie je het al in de krant staan? :P

Je stukje begint óntzettend sterk .. echt super sterk. Al vond ik jammer dat er weinig tot geen emotie in het stukje 'mijn vader is dood, ik slaap vanavond hier' zat (ik ben zelf mijn vader kwijt, dus ik weet hoe t voelt .. en als dan je ma ook al dood is ....)
En daarna gaat je verhaal een beetje over in een soort straattaal (wou ipv wilde) en van de hak op de tak .. het wordt een stuk onduidelijker en onoverzichtelijker.

Verder wel leuk verzonnen :) Van happy kerst naar dodelijke kerstman on the loose :P (zo zeggen ze dat toch)

AmyII

Berichten: 7543
Geregistreerd: 22-03-03
Woonplaats: Amsterdam

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 15:57

Dat moet ik inderdaad beamen, je stuk begint echt enorm sterk. Maar kennelijk heb je je wat laten gaan ;)

Vero

Berichten: 9778
Geregistreerd: 11-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:00

Bedankt voor de tips :D
Ik kan me er ook wel in vinden, Justin en Luca zijn haar broers, maar dat staat inderdaad nergens zie ik nu :P
En over dat wou ipv wilde, ja dat is een dingetje :') Doe ik altijd namelijk :+

xDenies

Berichten: 14073
Geregistreerd: 29-01-08

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:03

Ach, je hebt mij iig laten lachen! :D

Vero

Berichten: 9778
Geregistreerd: 11-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:04

Dat van die nieuwssite was niet eens bewust zo bedoeld _O-

xDenies

Berichten: 14073
Geregistreerd: 29-01-08

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:10

Zie het al voor me bij Hart van Nederland :P

Vero

Berichten: 9778
Geregistreerd: 11-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:11

xDenies schreef:
Zie het al voor me bij Hart van Nederland :P

Ja toch :')

Myrsky

Berichten: 4175
Geregistreerd: 16-04-13
Woonplaats: Arendelle

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:22

4. During Christmas
I remember tears streaming down your face,
When I said, I'll never let you go,

Ik kniel neer bij het oude graf. Hoewel mijn botten kraken, moet ik hier zijn. Gewoon heel even weer bij jou.
Jaren zijn voorbij gegaan en hoewel ik het echt heb geprobeerd, is het gewoon niet mogelijk. Niemand kan me zo laten voelen als jij gedaan hebt, zelfs na al die jaren. Het is niet eerlijk.
Nog steeds zie ik de beelden voor me. Hoe jij in mijn armen hebt gelegen, hoe ik steeds weer gefluisterd heb dat ik van je hield en dat ik je niet zou laten gaan. Alleen de gedachte deed al pijn. Het verdriet was zo groot geweest. We wisten allebei hoe het zou eindigen, met jou in een pasgedolven graf en mij eenzaam in het land van de levenden.
Nou ja, levenden... Daar in die gangen waren we geen levenden meer geweest, geen mensen. We waren slechts overlevers. Pionnen in een spel van koningen.

When all those shadows almost killed your light,
Kerstmis, 1914. Ik weet het nog zo goed. De schoten die ophielden, de stilte die ons plotseling overweldigde en hoe we ons ineens op het slachtveld vonden, terwijl we kerst vierden met alle mannen die de dag ervoor nog onze vijanden waren geweest en die de dag erna ook weer de vijanden zouden zijn.
Toch zijn dat niet de dingen waaraan ik denk als ik terugdenk aan die dag. Ja, de stilte had ons luid in de oren geklonken en het zachte gezang van liederen was gemoedelijk geweest, maar het was vooral de avond geweest waarop we ons beiden hadden gerealiseerd wat we voor elkaar betekenden.

I remember you said, don't leave me here alone,
But all that's dead and gone and passed tonight,

Een eenzame, rode roos ligt op de sneeuw. Je had altijd al van rozen gehouden, zeker de rode. Daarom heb ik voor deze gekozen, maar nu ik hier zit, weet ik dat het de verkeerde keuze is geweest. De rode kleur is geen kleur van passie en liefde, zoals jij me altijd had verteld. Het is de kleur van jouw bloed op de grond. De kleur van de dood.
“Waarom?” Mijn vraag echoot over het verlaten kerkhof. “Waarom moest je me verlaten?” Mijn woede is niet terecht, maar het is het enige dat ik nog over heb. Nee, jij had er niks aan kunnen doen, maar wie kan ik anders de schuld geven? Degene die de trekker had overgehaald? Degene die het bevel gegeven had?
Nee, de enige schuldige ben ikzelf. Ik had beloofd voor je te zorgen. Ik had telkens weer gezegd dat we hier samen doorheen zouden komen. Zelfs al zagen we iedere dag onze kameraden vallen, merkten we iedere keer weer hoe nietig een leven eigenlijk was, samen zouden we het kunnen redden.
Wat had ik het mis gehad.

Just close your eyes,
The sun is going down,

Kerstmis, 1916. Hoewel we pas twee jaar in dienst waren, voelde het al veel langer. Een leven zonder al dat gedreun konden we ons nauwelijks voorstellen. Het begon bijna gewoon te worden. Degenen die nog leefden merkten het lawaai nauwelijks meer op, de nieuwe ladingen werden langzaam gek.
Misschien waren wij dat stadium allang gepasseerd. We waren al gek geworden. We wisten niet meer hoe stilte klonk, hoe het was om wakker te worden met vogelgezang. We kenden alleen dit nog maar.
Kerst was zo anders dan eerst. Geen wapenstilstand meer, geen liederen. Alleen maar meer doden. Naamloze, naïeve jongens. Ze hadden gedacht dat dit een eervolle zaak was. Wat hadden ze zich vergist. Al deze loopgraven waren een grote muizenval en het was slechts wachten tot hij ook voor ons dicht zou klappen.
Je vertelde me over hoe jullie altijd kerst vierden. Kaarsjes, een boom, liederen. Je moeder die altijd haar best deed om iedereen bij elkaar te krijgen. Je ouders hadden zelfs even geen ruzie die dagen.
Je woorden namen me mee naar die andere plek, zoveel jaren terug. Een plek waar het even veilig was, waar warmte en geborgenheid op ons zaten te wachten. Ik had het nodig, die dromen over een andere, betere plek.

You'll be alright,
No one can hurt you now,

Kerstmis, 1918. Een moment van vreugde voor iedereen. De oorlog was afgelopen, we waren weer thuis en konden weer bij onze geliefden zijn. Niet voor mij. Het was de eerste kerstmis in jaren die ik zonder jou moest vieren.
Een week, langer had je het niet hoeven vol te houden. Een week en we waren vrij geweest om samen een nieuw leven op te bouwen. Een week en we zouden veilig zijn. De kogel had zich niet laten tegenhouden door die week.
Kerst was geen moment van liefde. Het was een moment van inmense rouw en nachtmerries. Telkens weer zag ik jouw ogen voor me. Ik zag hoe we een leven hadden kunnen hebben en ik zag hoe jij je laatste veilig haven opzocht. In mijn armen was niet veilig genoeg geweest.

Come morning light,
You and I'll be safe and sound

Kerst is weer gevallen. Daarom zit ik hier, omringd door sneeuw en die enkele roos. Zelfs de vogels zingen niet meer en de stilte klinkt luid in mijn oren. Het is haast als onze eerste kerst samen.
Wat verlang ik terug naar dat moment. Voor even weer bij jou, voor even in je armen. Samen onze liederen zingen en weten dat ons leven nooit meer hetzelfde zou zijn.
Ik wil gewoon voor even veilig zijn.

Bhodi
Berichten: 5316
Geregistreerd: 17-07-12
Woonplaats: Groningen

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:45

Dag nummer 4. Niks spannends van mijn kant haha :P

Citaat:
Kerstliedjes op de radio, de geur van een dennenboom in huis en overal lichtjes, het is weer kerst. De mooiste tijd van het jaar. Mila hangt de laatste ballen in de boom. Eindelijk is het af en ze roept haar vriend Luca om hem het eindresultaat te laten zien. Luca en Mila wonen sinds een paar maanden samen in hun eerste eigen huis. Luca vindt de boom prachtig en geeft Mila een dikke kus. Ze zijn samen erg gelukkig. De buurman loopt langs en zwaait, lachend zwaaien ze terug, het kan niet beter. De telefoon gaat en Mila neemt op, het is Judith haar moeder. Ze vraagt of ze zin hebben om vanavond langs te komen. Mila kijkt Luca even aan en Luca knikt als goedkeuring. De afspraak is gemaakt, over een uurtje gaan ze weg. Mila besluit zich nog even verder klaar te maken, even een leuk jurkje aan. In haar enthousiasme rent ze de trap af, maar mist ze de laatste trede. Mila slaakt een gil en valt met haar hoofd tegen de verwarming aan, ze blijft bewegingsloos liggen. Luca die de gil van Mila hoorde, snelt naar de gang om te kijken wat er aan de hand is. Hij probeert Mila wakker te maken, maar ze reageert nergens op. Snel gaat hij op zoek naar zijn telefoon en belt het alarmnummer. De dame van de alarmcentrale zegt dat de ambulance er over een kwartier kan zijn. Luca moet rustig blijven en mag Mila niet verplaatsen. Luca bedenkt zich dat Mila precies voor de voordeur ligt en dat het ambulancepersoneel zo niet bij haar kan komen. Hij besluit de hulpdiensten op te wachten bij de voordeur zodat hij ze direct de achterdeur kan wijzen. Tussendoor belt Luca de ouders van Mila, deze bedenken zich niet en stappen in de auto om hun kant op te komen. Blauwe lichten in de verte, de ambulance is er nu bijna. De ambulancebroeders komen aangesneld en Luca wijst hen de weg. Er vliegen Luca wat medische termen om de oren die hij niet begrijpt. Mila komt intussen bij, dat is een goed teken volgens de ambulancebroeders. Na een tijdje lijkt Mila opgeknapt, maar ze moet toch mee naar het ziekenhuis voor controle. Intussen zijn Mila haar ouders aangekomen, ze maken zich grote zorgen, maar na een praatje met de ambulancebroeder, zijn ze gerustgesteld. Ze besluiten allemaal mee te gaan naar het ziekenhuis. Luca stapt bij de ouders van Mila in de auto en ze zijn onderweg. Twintig minuten later komen ze aan in het ziekenhuis en moeten ze plaatsnemen in de wachtkamer. Judith verteld over het eten dat ze klaargemaakt had voor als Mila en Luca er zouden zijn. Haar man grapt dat het eten de dag erna ook nog wel zal smaken. Luca kijkt bekijkt rustig het nieuws op zijn telefoon als er een berichtje voorbij komt dat zijn aandacht trekt. Luca is een voetballer bij de voetbalclub v.v. Laagweren. De aanvoerder en tevens beste vriend van Luca is Vincent. Luca en Vincent kennen elkaar al hun hele leven en niets ontgaat hen als er iets gebeurt in het leven. Luca wist dat Vincent zijn vriendin rond deze tijd uitgerekend was en leest in het berichtje dat hij een baby heeft gekregen. Zijn beste vriend is vader geworden. Luca krijgt een grote glimlach op zijn gezicht en de ouders van Mila vragen hem wat er aan de hand is. Luca vertelt het nieuws en is ontzettend trots op zijn vriend, hij besluit hem te bellen. Nadat de telefoon drie keer is overgegaan neemt Vincent zijn telefoon op en begint een heel verhaal tegen Luca. Vincent en zijn vriendin hebben een dochter gekregen met de naam Louise. Dan vertelt Luca het verhaal over Mila aan Vincent en Vincent schrikt. Net op het moment dat Luca Vincent gerust wil stellen dat het wel goed komt, loopt de arts naar hem toe. Ze vraagt of Luca en Mila haar ouders even mee wil komen naar de behandelkamer. Een onheilspellend gevoel bekruipt Luca. Hij vraagt zich af hoe zijn vriendin eraan toe is. Zelfs het nieuws van Vincent kan hem op dit moment gestolen worden, hij wil dat alles goed is met zijn vriendin. Judith geeft aan dat ze nog even naar de wc moet, maar hen later volgt. Samen lopen de arts en Luca de gang door, eindeloos lijkt de gang op dit moment. Luca wil gewoon weten waar hij aan toe is. Als ze in de kamer zijn waar Mila ligt, zegt de arts dat Luca even moet gaan zitten. Mila ligt rustig te slapen, maar wel heeft ze een aantal slangetjes om zich heen. Dit beangstigd Luca en zijn gedachten schieten van het een naar het ander. Zou het ooit wel goed komen? Hoe moet het met het huis? Dan verbreekt de arts de stilte, ze wordt opgepiept en moet dus even weg. Wederom schieten de gedachten van Luca heen en weer. De ouders van Mila zijn ondertussen ook de kamer ingelopen en nemen plaats naast Luca. Het lijkt wel eeuwen te duren tot de arts terug komt, maar na een minuut of 5 loopt ze de kamer binnen met een grote lach op haar gezicht en een klein cadeautje in haar handen. Ze vertelt dat Mila een hersenschudding heeft, maar dat het helemaal goed gaat komen. Opgelucht haalt Luca adem en vraagt de arts wanneer Mila weer mee naar huis mag. De arts vertelt hem dat ze erachter zijn gekomen bij het onderzoek dat Mila zwanger is en dat ze dus eerst nog even langs de verloskundige moet. Luca krijgt een klein cadeautje van de arts, ze knipoogt naar hem en wenst hem fijne feestdagen. Mila haar ouders zijn door het dolle heen, evenals Luca. Hij bedenkt zich niet en geeft Mila een dikke knuffel. Mila wordt wakker van de opgewekte stemmen en de knuffel van Luca. Als ze Luca ziet, moet ze glimlachen. Wanneer het nieuws een beetje binnen gekomen is, belt Luca Vincent op met het goede nieuws.

Athelas

Berichten: 2210
Geregistreerd: 15-06-14
Woonplaats: Noorwegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:48

4. Fijne Kerstdagen
Met mijn handen diep weg gestopt in mijn zakken loop ik door het dorpje. Mijn handen glijden door mijn zakken, opzoek naar het kerst kado. Een verrassing voor een heel speciaal iemand. Een klein lachje verschijnt op mijn gezicht als ik het kleine ding in mijn handen voel. Het papier waarin het gewikkeld is voelt ruw aan en kraakt zachtjes zodra ik er met mijn vingers langs ga. Ik speel met het lintje wat er aan vast zit.
Vlokjes sneeuw dwarrelen vrolijk naar beneden. Als ze op mijn gezicht vallen smelten ze. Alles licht zwaar onder de sneeuw, er ligt zeker wel een halve meter. Kleine kerstklokjes klingele in de winkel waar ik langs loop. Overal in het dorp hangen vrolijk gekleurde lichtjes, kerstballen, slingers en nog veel meer. Het is kerst. Ik hou van kerst, het is zo gezellig en elk jaar deel ik één kado uit aan een speciaal iemand.
Ik sla een hoek om, het is niet ver lopen meer. Opnieuw glijdt mijn hand naar het kado, ik kan niet wachten om het te geven. Ik kan het huis al zien, ze woont op nummer 43. Snel steek in de straat over en loop recht naar de voordeur. Boven haar deur hangt een kerst boeketje. Ik pak het cadeautje en een touw en hang het cadeautje aan het touw. Die bind ik aan het boeketje vast. Dan bel ik aan en ren weg. Verstopt achter een auto blij ik zitten. Ze doet open. Ik grijns van oor tot oor. Snel kijk ik op mijn mobiel, nog vijf seconden.
Vijf… Vier… Drie…
Snel druk ik mijn handen tegen mijn oren.
Twee… Een… BOEM!
Een luide ontploffing laat de omgeving doen opschrikken. Prettige kerstdagen...

Heel kort verhaaltje van mijn kant. Ga zo alle verhalen bijlezen. :)

Myrsky

Berichten: 4175
Geregistreerd: 16-04-13
Woonplaats: Arendelle

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:52

AlwaysH: dag 3: Leuk verhaal! Ik heb weinig tips voor je. Wat was de titel van het artikel waar je het op hebt gebaseerd? Road 66?

xDenies: dag 3: Wow crap. Heftig dit. Goed geschreven!

BeSen: dag 3: leuk! Leuk bedacht om het als dagboek te doen. Het valt me wel op dat je heel veel zinnen met ‘ik…’ begint.
Dag 4: Leuk bedacht! Zeker de eerste alinea vind ik best sterk. Je weet je de kerstsfeer daar goed neer te zetten.

_Floortje: dag 2: Ontzettend leuk bedacht! Nee, dat einde had ik zeker niet verwacht. Het las lekker weg.

XxLiesjuhxX: dag 3: Na het lezen was ik wel echt heel benieuwd naar het artikel. Ontzettend leuk gedaan zeg!

Athelas: dag 3: Goed geschreven! Vooral je slotzinnen zijn erg sterk. Ik heb wel even gekeken naar wat voor artikel je had gekozen. Leuke eigen draai heb je eraan gegeven.
Dag 4: Dubbel dit. Het begin is zo lief en leuk en dan eindigt het zo. Voor mijn gevoel eindigt het namelijk helemaal niet zo leuk. En dan 'prettige kerstdagen' erachter. Zeer sterk.

_sharonn: dag 1: Leuk bedacht!
Dag 4: Dit is ook leuk bedacht! Ik zat ergens de hele tijd op een slecht einde te wachten, maar dit einde vind ik veel leuker.

JitskeJeldau: dag 3: Leuk uitgewerkt zeg! Je hebt een fijne schrijfstijl.

xDenies

Berichten: 14073
Geregistreerd: 29-01-08

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:55

@ Athelas

Oh my goodness! Over horror kerst gesproken :o

Jullie zijn lekker op dreef zeg :')

Athelas

Berichten: 2210
Geregistreerd: 15-06-14
Woonplaats: Noorwegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:58

Iedereen maakt er een horror verhaal van. Kan iedereen mooit uitkijken naar kest dit jaar. <<)

Bhodi
Berichten: 5316
Geregistreerd: 17-07-12
Woonplaats: Groningen

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:59

Haha dat is de reden dat ik maar voor basic ben gegaan :P

Myrsky

Berichten: 4175
Geregistreerd: 16-04-13
Woonplaats: Arendelle

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 16:59

Athelas schreef:
Iedereen maakt er een horror verhaal van. Kan iedereen mooit uitkijken naar kest dit jaar. <<)

Zo horror is de mijne toch niet? :P

xDenies

Berichten: 14073
Geregistreerd: 29-01-08

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 17:00

Mag mijn kerst dit jaar gewoon normaal zijn? :')

Eloya

Berichten: 5435
Geregistreerd: 27-12-14
Woonplaats: Deventer

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 17:01

Mag ik nog inspringen? zie dit topic nu pas. heb al wel genoten van de vele verhalen haha

xDenies

Berichten: 14073
Geregistreerd: 29-01-08

Re: 30 days writing challenge! Wie doet er mee?

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-07-16 17:06

Tuurlijk, doe je ding!

Merk ook dat er al een aantal mensen hebben opgegeven :P Of die hebben er geen tijd voor.
Ach, hoe meer zielen hoe meer vreugde!