Geplaatst "Zo, daar is het." zei mijn moeder, en wees naar het gebouw naast ons
"Alsof ik dat nog niet wist" zei ik met een knipoog en hees mezelf mijn rolstoel, waarschijnlijk voor de laatste keer, weer in.
Mijn moeder deed de auto op slot en liep voor mij uit naar de hoofdingang van het ziekenhuis, ze hield de grote deur voor mij open en ik reed naar binnen.
"Kom" zei m'n moeder, ze wist blijkbaar al waar we heen moesten, dus ik reed maar achter haar aan, ondertussen keek ik naar de verpleegsters die in 't rond liepen in hun witte pakjes, soms eentje die een kamer in verdween.
Ineens liep mijn moeder een kamer in, wat ik net op tijd zag, anders was ik doorgereden.
"Ga maar even zitten" zei de dokter tegen mijn moeder en begon mij te onderzoeken zonder ook maar een woord tegen mij te zeggen.
Ik heb GEEN idee hoe ze dat gips eraf halen, als iemand t weet, PM even?
Da's makkelijk 
dan moet die schaar toch onder dat gips ook? 
