Bokt.nl

Dankjulliewel voor de felicitaties! Ik blijf gewoon posten hoor, alleen zit er af en toe misschien wat meer tijd tussen. Deze keer een iets langer stuk, hopelijk voldoet het aan de verachting!

----

De sterretjes verdwijnen langzaam weer uit mijn zicht, ik krijg weer grip op mijn ademhaling en neem een diepe teug adem. “oké, adem. Rug recht, handen op je hoofd, door je neus in, door je mond uit.” Deze mantra herhaal ik tot ik me weer iets meer op deze wereldbol voel landen.
Ik zit nog steeds in het gras, mijn broek inmiddels doorweekt door het natte gras. Ik kijk om me heen en zie vrij weinig dat ik herken. Ik pak mijn telefoon en open Google Maps, op de kaart zie ik dat ik vlakbij het station moet zijn.

Wanneer ik in mijn tas wil kijken om te zien of ik mijn OV bij me heb, merk ik pas dat mijn tas nog bij Daniëlle in de gang ligt. “oliebol! Ik kan niet terug om mijn tas te halen, zeker niet nadat ik zo ben weg gestormd…” Ik weet zo ook niet wie ik kan bellen en het is te ver om terug naar huis te lopen.
Even voel ik me heel alleen, in het donker op dit verrotte grasveld.
Ik besluit toch maar op te staan, aangezien onderkoeld raken niet erg hoog op mijn verlanglijstje staat. Ik begin de straten terug te lopen die ik lijk te herkennen van mijn sprint terwijl ik Google Maps ernaast houd om me een beetje te begeleiden.

“Ben ik te ver gegaan? Heb ik teveel gepusht? Had ik haar tegen moeten houden?” al die vragen blijven door mijn hoofd suizen, maar er een zinnig antwoord op geven lukt me niet. Ik weet alleen dat het voelt of alles in mij in duizend stukken is gebroken… Inmiddels herken ik de lichte huizenformatie waar we vanmiddag langs zijn gereden en waar hun huis er een van is. Het is 00.00 geweest, ik twijfel of ik niet toch een poging moet doen om mijn tas op te halen. Al denk ik niet dat ze opendoet.
Ik loop richting hun huis en zie door het raam dat er nog licht aan is. Mijn twijfel groeit alleen maar meer, aangezien ik geen weekend zonder de spullen in mijn tas kan.
Ik probeer zonder al te veel op te vallen door het raam naar binnen te kijken, al zie ik niet veel, ik zie toch een gedeelte van Daniëlle die op de bank lijkt te zitten. Ik loop wat meer naar het raam toe om de situatie wat beter te kunnen inschatten.

Ik zie alleen Daniëlle, op de bank met een glas wijn. Het lijkt of ze alleen wat voor zich uitstaart, maar vanwege mijn beperkte zicht kan ik dat niet goed opmaken. Nogmaals komt de intense twijfel opzetten om toch nog op het raam te kloppen. Deze keer niet vanwege mijn tas, maar de aanblik van haar alleen op de bank maakt dat ik dit niet zo kan afsluiten. Ik kan haar voor mijn gevoel niet zo achterlaten, niet vanwege de kus alleen, maar de gehele dag maakt dat ik een rare soort verantwoordelijkheid voel om toch nog even met haar te praten. Al is het alleen maar om haar nog héél even van persoon tot persoon te spreken, in plaats van op school als collega’s.

“Ik heb haar nummer nog van toen met Biebs… Zal ik?” – Ik open de contacten op mijn telefoon en zoek naar haar nummer. Whatsapp eenmaal geopend, staar ik naar een knipperende cursor, ik heb geen idee hoe je in deze situatie een bericht begint. Na verschillende pogingen te hebben ondernomen zie ik beweging in de woonkamer, het lijkt erop dat ze haar glas in de keuken zet, ze komt teruggelopen naar het raam en ik probeer me te verschuilen door plat tegen de muur te gaan staan. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat ze de vitrage dicht rolt waardoor mijn zicht zo goed als weggenomen wordt.
Dit is het moment waarop ik echt moet beslissen wat ik ga doen, wanneer ze eenmaal naar boven is wéét ik dat ik het niet meer durf om aan te kloppen of een bericht te sturen.

Ik draai mezelf naar het raam toe en met één vinger tik ik zachtjes tegen het raam aan, de vitrage wordt een stukje aan de kant geschoven en ik zie Daniëlle. Wanneer ze me lijkt te herkennen, staat haar gezicht niet al te blij, ik hoop maar dat ze de voordeur open wilt doen.
Niet veel later hoor ik de sleutel omdraaien in het slot, mijn hart begint spontaan weer te bonken of ik een marathon heb afgelegd en ik merk dat ik ineens niet meer weet hoe ademen ook alweer fatsoenlijk moest. Ze opent de deur, maar kijkt me niet aan.
‘Sorry, ik had niet zo weg moeten stormen…’ – nog steeds kijkt ze me niet aan.
‘Ik raakte in paniek, ik wist niet meer wat ik met mezelf aan moest, ik wilde je ook niet met mijn verwarring opzadelen…’
‘Syl…’- Ze zucht alsof ze moed aan het verzamelen is, maar kijkt me dan strak aan. ‘Als je het erover wil hebben, ik niet. Ik ben getrouwd, heb twee prachtige kinderen en heb iets doms gedaan omdat we al twee flessen wijn op hadden. Dus als dat alles is?’ - Geen enkele emotie af te lezen van haar gezicht, haar ogen staan star en kil. Ze maakt aanstalten om de voordeur weer te sluiten.
‘Nee, wacht.’ – Ze houdt de deur nog half open. ‘Mijn tas met alles erin ligt nog bij je binnen, daar.’ – Ik wijs naar mijn tote-bag die in de garderobe staat.
Ze draait zich om en pakt de tas bij een van de hengsels vast om hem vervolgens aan me te geven.
‘Nogmaals sorry Daniël…’ – In mijn stem weerklinkt nog niet een fractie van het verdriet dat in mij waart, maar het maakt niets uit, zonder nog een woord te zeggen sluit ze de voordeur en hoor ik wederom de sleutel in het slot draaien.

Verslagen sta ik nog even naar de voordeur te kijken, alsof die de schuldige is en nog iets aan de situatie kan veranderen. In het huis zie ik alle lichten uitgaan, het zou me niet verbazen als ze nog checkt of ik wel daadwerkelijk vertrokken ben. Om niet nog meer drama te veroorzaken loop ik langs hun huis af, naar links, rechts het bruggetje over en blijf over een iets bredere weg rechtdoor lopen tot ik bij een soort winkelcentrumpje kom. Google Maps geeft me het adres en met de laatste procenten batterij bel ik een taxi, ik kan mezelf er niet toe zetten nog helemaal naar het station te lopen. Wanneer de taxicentrale meldt dat er een taxi binnen 10 minuten op mijn locatie is, zie ik mijn kans schoon om even een sigaret op te steken.

Ik leun tegen een paaltje aan dat vlakbij de straat als afscheiding tussen het parkeerterrein en de weg is gezet. Mijn hoofd voelt vol en tegelijkertijd helemaal leeg. “Hoe kan ze zo kil reageren? Wat ik van haar gezien heb, is ze helemaal niet zo…” Ik neem nog een trek van mijn sigaret en blaas de rook boven mijn hoofd weg. “Ik hoop maar dat ze niets tegen Niels zegt… Dan kan ik mijn stage wel op mijn buik schrijven.” Terwijl ik afdwaal in deze gedachtestroom komt er een man op mij afgelopen.

‘Zo, jij ziet eruit.’ – Ik kijk hem gefronst aan, neem nog een trek van mijn sigaret en besluit om niet te reageren.
‘Zware avond gehad?’ – Hij leunt tegen het andere paaltje naast me terwijl hij een pakje sigaretten uit zijn zak vist.
Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet vinden en knik zijdelings terwijl ik mijn wenkbrauwen kort optrek; ‘Dat is een manier om het te omschrijven.’
Hij heeft zijn sigaret ook aangestoken en geniet duidelijk zichtbaar van de eerste paar trekken.

‘Life is hard and then you die. Dat zei mijn moeder altijd tegen mij, maar ik heb er nooit veel boodschap aan gehad. Alles is overkomelijk en niets duurt voor eeuwig, ik weet niet wat voor een rotavond je hebt gehad, maar mocht je een stukje advies van een vreemde aan willen nemen; er zijn zat andere opties die je leven mooier kunnen maken dan blijven hangen in wat er vanavond blijkbaar niet goed is gegaan.’
Ik kijk weer gefronst naar de bewuste man; ‘En u bent de buurtfilosoof?’ – Dat komt kattiger mijn mond uit dan ik bedoelde.
Hij lacht; ‘Nee, gewoon een voorbijganger die iemand zag zitten die er duidelijk moeite mee heeft. Mijn naam is Henry en ik maak graag een ommetje door de buurt voordat ik ga slapen, zorgt ervoor dat ik met een helder hoofd mijn bed in kruip.’ – Het valt me nu pas op dat deze man al wat ouder is. Hij draagt een “oude mannetjes pet”, een donkere jas, ontzettend nette leren schoenen én hij heeft een spierwitte snor.
‘Hoi Henry, ik ben Syl en ik zit te wachten op een taxi omdat ik een klote avond heb gehad en nu eigenlijk alleen maar naar huis wil om daar even in te kunnen storten.’ – Ik grinnik kort; dit voorstellen klinkt aardig als een AA-bijeenkomst.
Ik maak mijn sigaret uit en zie Henry weer gaan staan.
‘Nou Syl, ik hoop dat je veilig thuiskomt en dat je deze rotavond snel weer bent vergeten. Bedankt voor je gezelschap, al was het maar een vluchtig gesprek, ik ga mijn ommetje afmaken.’ – Hij groet me door met zijn vingers even zijn pet aan te tikken en wandelt weer verder.

Ik zie een taxi aan komen rijden, ik loop naar de straatkant en steek mijn hand omhoog.
‘U heeft gebeld voor een rit naar het centrum?’
‘Ja klopt, als u me bij het centraal station af kunt zetten, zou dat heel fijn zijn.’
Ik stap achterin, maak mijn gordel vast en kijk nog een keer naar de lichte huizenformatie die ik in de verte nog kan zien. Ik voel weer een steek van binnen, vooral wanneer de gedachte op komt zetten dat ze me zo ontzettend kil de deur gewezen heeft en vervolgens ook de voordeur goed en wel in mijn gezicht dicht gedaan heeft.

We rijden de buurt uit en al vrij snel zitten we op de doorgaande weg richting het centrum, ik staar wat uit het raam van de taxi en voor ik het weet stopt de taxichauffeur bij het centraal station.
‘€25,- Alstublieft mevrouw.’ – Ik geef de beste man €30,- en zeg dat hij de rest mag houden omdat hij me zo snel op heeft kunnen halen, ik wens hem verder een fijne dienst toe en met mijn ziel onder mijn arm loop ik de laatste meters naar mijn studio. Ik steek de sleutel in het slot, draai de voordeur open, loop de twee trappen omhoog, mijn studio binnen en onderweg naar mijn bed kleed ik me uit om me poedelnaakt in bed te laten vallen. Ik trek de dekens over mijn hoofd heen en in mijn veilige cocon laat ik geruisloos alle ingeslikte tranen de vrije loop. Ik weet: dit wordt een lange nacht…

**Geplaatst**: 20-11-20 01:19

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 20-11-20 01:19

Wauw weer zo goed geschreven. Zit er helemaal in.

**Geplaatst**: 20-11-20 02:03

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 20-11-20 02:03

Ja je laat de lezer echt goed meeleven, hoop echt elke keer op een volgend stuk

Leest echt goed weg.

**Geplaatst**: 20-11-20 08:16

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 20-11-20 08:16

Wouw, wat kan jij geweldig schrijven!

**Geplaatst**: 20-11-20 08:34

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 20-11-20 08:34

Super geschreven weer. Ik vind het wederom knap dat je ons zo de emotie kan laten voelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-20 11:13

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-20 11:13

Echt ontzettend lief die complimenten van jullie! Dankjewel, oprecht!

**Geplaatst**: 22-11-20 21:04

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 22-11-20 21:04

Weer super mooi stuk!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-11-20 14:22

Geplaatst door de TopicStarter : 24-11-20 14:22

Ik ben na een uitputtingsslag in de vorm van een piekeraanval toch een soort van in slaap gevallen.
Wanneer ik rond 11.00 mijn ogen open probeer te doen, krijg ik ze bijna niet van elkaar. Ze zijn dik, voelen warm, ik heb een hoofdpijn waar je “u” tegen zegt en mijn mond voelt kurkdroog. De kater van twee flessen wijn en een nacht piekeren plus huilen als een klein kind heeft zijn entree gemaakt.
Ik strompel mijn bed uit om als een oud vrouwtje al bibberend een glas water aan mijn lippen te zetten. Ik tik met gemak drie volle glazen water naar binnen, maar het maakt niet dat ik me beter voel.
Ik zoek wat kleren bij elkaar, sla mijn badjas om en kachel de trap naar beneden af om me op te sluiten in de badkamer.

Ik schop alle natte handdoeken op de grond aan de kant, pak mijn shampoo, conditioner en wasgel uit de wankele plastic kast om de douche op standje “kokend water” aan te zetten.
Wanneer het warme water over mijn hoofd stroomt voel ik me iets opknappen en ook mijn ogen lijken iets meer mee te willen werken als ik ze probeer wat meer te openen. Ondanks mijn hoofdpijn en gruwelijke kater blijven de ogen van Daniëlle door mijn hoofd spoken… De honderden flonkertjes die ik eerder op de avond zag, naar star en kil waaruit geen emotie te halen valt.
De liefdevolle omhelzing, waarbij ik oprecht het gevoel heb gehad dat we een connectie maakten. Dat kan toch niet enkel de wijn zijn, die dat allemaal teweeg heeft gebracht?

Ik spoel mijn haar uit en laat het warme water over mijn gezicht lopen, met mijn ogen dicht zie ik haar gezicht uit de auto voor me; betraand, rood aangelopen met een minieme verontschuldiging ervan af te lezen. Ik schud mijn hoofd, “Nee, niet aan denken. Uit. Je. Hoofd. Zetten.”

Mijn haar uitgespoeld, mezelf gewassen en inmiddels weer een beetje meer mens dan een kleine twintig minuten geleden draai ik de douchekraan dicht en gris mijn handdoek van de wastafel.
Wanneer ik mijn haar in een handdoek tulband heb gedraaid, mijn joggingbroek half omhoog gehesen heb, wordt er op de deur gebonkt.

‘SYL, ik moet écht douchen nu, ik moet over een half uur vertrekken naar het werk!’ – Emma klinkt behoorlijk ongeduldig, ze heeft sinds een kleine 2 weken een baantje gevonden bij de bloemist en vindt dat ze voordat ze tussen de “heerlijk geurende bloemen” mag staan, ze zelf ook “heerlijk moet geuren”.

‘Ja, ik ben bijna klaar Emma. Mag ik mezelf misschien nog even aankeden?!’ – de ergernis druipt van mijn stem af. Wanneer ik de deur open staat Emma geïrriteerd met haar boeltje tegen de muur geleund.
‘Je wéét dat ik op zaterdag om 12.00 moet beginnen Syl, kun je alsjeblieft een beetje rekening houden met je huisgenoten?’ – Ze probeert haar stem vriendelijk te laten klinken, maar de frustratie breekt daar dwars doorheen.

‘Sorry Emma, ik heb niet bepaald een planbord boven hangen met de werktijden van jou en Paul en heel eerlijk gezegd ben ik niet bepaald in de stemming om over dit kleinigheidje een discussie te voeren. Dus, het spijt me dat ik jouw “pré werk ritueel” verstoord heb, de badkamer is all yours.’

Zonder haar weerwoord af te wachten stap ik de trap op naar boven, ik hoor de badkamerdeur met een smak dichtslaan en weet dat ik onnodig hard tegen haar ben geweest. Ergens kan ik me ook wel voorstellen dat het irritant is wanneer je maar een beperkte tijd hebt om jezelf klaar te maken, de nodige voorzieningen bezet zijn en je moet gaan haasten.
Terwijl ik mijn studio binnenloop bedenk ik me dat ik als ze straks thuiskomt nog even excuses ga maken, maar nu kan ik het niet gemeend mijn strot uitkrijgen.

Ik plof op de bank, pak mijn telefoon als ik zie dat er een bericht binnen is gekomen.
“Hee Sjaak Afhaak, aangezien het zaterdag is en jij gisteravond waarschijnlijk als über-burgelijke docent in spé vroeg op bed lag, is het vanavond tijd voor een redemption?”

Biebs… Zou ik haar moeten vertellen wat er aan de hand is? Ik heb ontzettend de behoefte om mijn hele hebben en houwen bij haar neer te leggen en daarna helemaal van de kaart te gaan om het uit mijn systeem te krijgen.
“Maar Biebs is wel haar collega hè? Ze werkt dagelijks met Daniëlle, dat zou hun werkrelatie misschien niet ten goede komen. En dan heb je Niels ook nog, waar Biebs vrij nauw mee samen moet werken gezien zij onder zijn afdeling valt.” – Japie Krekel is ook ontwaakt.

Een diepe zucht ontsnapt, ik begin het bericht:
“Beste Mevrouw nog ééntje dan, ik ben vanavond zeker in voor een redemption! Kom jij hierheen, dan zorg ik voor versnaperingen.” – Ik bepaal later wel of ik het erover ga hebben of niet.
Op mijn dooie gemak doe ik de zaterdagdingen, ik ben boodschappen gaan doen om een jaarvoorraad aan wijn en bier met bijbehorende snacks in te slaan, heb een doek en de stofzuiger door mijn studio gehaald om af te sluiten met een week aan afwas weg te werken. Ik zou haast zeggen dat het zo schoon is dat je van de vloer kunt eten.
Terwijl ik de boodschappen inruim die nog in de boodschappentas zijn blijven staan, komt er weer ruimte vrij in mijn hoofd. Mijn gedachten beginnen zich acuut weer aan mijn bewustzijn op te dringen.

“Ik ga het er gewoon met Biebs over hebben, we waren gewoon twee aangeschoten volwassenen die iets doms gedaan hebben en daarmee basta.”
Terwijl ik een fles wijn uit de boodschappentas haal en er even naar tuur flitsen er weer flarden van de avond ervoor door mijn hoofd.
“Die zoen… Die zoen was geen “oeps”. Iets doms doen is iemand een kus geven en wanneer die ander er meer van maakt je hoofd afwenden en jezelf verontschuldigen dat dát niet de bedoeling is. Je gaat niet mee in een innige zoen, waarbij jijzelf de aanstichter bent om vervolgens te denken “oeps”.

Ik raak weer gepikeerd, ram de flessen wijn net iets te hard in mijn keukenkastje om op de bank te gaan zitten mokken.
Ik kijk hoe laat het is, 17.30. oliebol, ik moet nog eten en Biebs is hier over een uurtje al. Vlug mik ik wat groenten uit blik in een pan en zet de waterkoker aan voor aardappelpuree uit een zakje. Wanneer het klaar is neem ik 3 happen en heb dan eigenlijk al geen zin meer. Het is het eerste dat ik vandaag eet, mijn eetlust is compleet afwezig. Ik doe het overgebleven eten in een plastic bakje, zet het in de koelkast wanneer mijn telefoon gaat.

‘Madam, ik ben gearriveerd!’ Klinkt het door de speaker.
‘Ben al onderweg!’ – ik verbreek de verbinding.

‘Jee, moest je de trap nog zelf timmeren? Ik sta te verkleumen hier.’ Ze stapt langs me af de lange buitenhal in terwijl ik de voordeur sluit.
Boven stel ik haar de keus, bier of wijn.

‘Oh even geen bier hoor… Mick heeft me gisteren allemaal rare biertjes laten proeven en daar ben ik mentaal nog niet helemaal van bijgekomen.’ – ze schatert om haar grap.
Ik pak twee wijnglazen uit mijn keukenkastje en laat Biebs kiezen welke wijn als eerste open gaat.
Wanneer ik de wijn inschenk probeert mijn onderbewuste weer flashbacks van gisteren door te duwen. Voor mijn gevoel dwaal ik een seconde af met mijn gedachten maar wanneer Biebs ineens oppert dat het glas niet tot de rand vol hoeft, besef ik me dat ik wat langer op stand by heb gestaan.

‘Syl, waar ben je met je hoofd? Ik krijg amper antwoord terug van je en ik merk dat je geregeld even “out of it" bent…’
Ik zet de twee glazen op mijn salontafel en kijk Biebs aan, wanneer ik mijn relaas wil doen houdt iets in mij me tegen.
‘Sorry Biebs, slecht geslapen.’ – De enige smoes die ik op dat moment kan bedenken die enigszins geloofwaardig kan klinken.
‘Nou, als je vanavond maar niet zo ingekakt blijft hoor. Anders duw ik er een paar kommen koffie in!’ – ik glimlach en probeer Daniëlle verder uit mijn hoofd te bannen.
Gelukkig praat Biebs voor 2 vanavond, ze heeft genoeg te vertellen over Mick, het gala, haar ouders die voor de zoveelste keer op vakantie zijn geweest en ik kan braaf knikken, lachen en er een zo gemeend mogelijke “oh ja?” uit persen.

De tweede fles wijn wordt soldaat gemaakt. Ik begin te merken dat ik weinig gegeten heb vandaag, want het lijkt of de wijn regelrecht naar mijn hoofd stijgt.
Ik zak wat onderuit, wanneer Biebs ineens opspringt en zegt:

‘Syl, we gaan de stad in! Ik heb zin om te dansen en wanneer we hier blijven zitten, heb ik zo meteen geen aanspraak meer omdat je dan ligt te pitten!’
‘Oh nee, ik heb écht geen puf om me om te kleden en in een overvolle kroeg te gaan staan…’
‘Jammer dan, burgerlijk wijntjes drinken kunnen we ook als we 40 zijn!’ – ze hijst me omhoog en duikt vervolgens mijn kledingkast in om iets bij elkaar te scharrelen voor mij om aan te trekken.

Ik wurm me in een jurkje dat ze ergens achteruit de kast gevist heeft, probeer zeer onhandig om er nog een panty onder te krijgen en pak een paar niet te hoge hakken uit de kast.

‘Zo, nu ons gezicht nog even in de poederdoos laten vallen en we kunnen!’ – Waar háált Biebs die energie vandaan.

Rond een uur of 00.30 stappen we een overvolle, zweterige kroeg binnen en vanaf de eerste seconde heb ik al geen zin om me door de mensenmassa heen te wurmen. Biebs daarentegen staat al bij de bar en besteld twee shots tequila en twee gin-tonics met komkommer.
‘Nee Biebs, geen tequila vanavond!’
‘Jawel, daar word je wakker van!’ – Ze duwt het glaasje in mijn hand en geeft me in de andere een citroen.
‘1,2,3, Santé!’ – in een teug giet ze de tequila achterover en zuigt het citroentje daarna leeg. Met een vies gezicht kijk ik naar mijn glaasje en doe hetzelfde. Mijn gezicht vertrekt van de ranzige smaak van tequila en het zuur van de citroen.
‘Gatver, dat was de eerste en de laatste hoor!’
‘Niet zo zeuren, hier heb je een gin-tonic. Kom we gaan een plekje zoeken waar we kunnen dansen!’

Ik loop achter Biebs aan de mensenmassa door naar achter. Gelukkig is het daar wat rustiger en ik parkeer mezelf tegen de muur aan, Biebs gaat meteen naar de DJ toe om een nummer aan te vragen.
Ze komt even naast me staan en “beukt" tijdens haar dansen iedere keer expres tegen me aan.
‘Kom op dooie dodo, dansen!’
Ik neem nog drie slokken van mijn drankje en ga dan met Biebs op de dansvloer staan, een beetje ongemakkelijk probeer ik wat mee te doen in het ritme van de muziek, Biebs lijkt er helemaal in op te gaan.
Mijn ongemakkelijkheid verdwijnt na mijn 4e gin-tonic bovenop de wijn en de tequila als sneeuw voor de zon. Het voelt of ik door de kroeg heen glijd als John Travolta in Saturday night fever en de DJ lijkt alleen maar lekkere platen te draaien. Totdat er blijkbaar iemand een langzame plaat aangevraagd heeft. Alle mogelijke potentiele stelletjes schuifelen naar elkaar toe en mijn innerlijke John Travolta wil eigenlijk weer in zijn schulp kruipen en zich verschuilen tegen een muur aan. Biebs vliegt me echter om mijn nek en zegt:
‘Aahh, ik ben wel even jouw Marit hoor.’
Terwijl we daar als wannabes tussen de kopkluivers staan hoor ik de tekst van het nummer;

There goes my heart beating
'Cause you are the reason
I'm losing my sleep
Please come back now

There goes my mind racing
And you are the reason
That I'm still breathing
I'm hopeless now

I'd climb every mountain
And swim every ocean
Just to be with you
And fix what I've broken
Oh, 'cause I need you to see
That you are the reason

There goes my hands shaking
And you are the reason
My heart keeps bleeding
I need you now

And if I could turn back the clock
I'd make sure the light defeated the dark
I'd spend every hour, of every day
Keeping you safe

And I'd climb every mountain
And swim every ocean
Just to be with you
And fix what I've broken
Oh, 'cause I need you to see
That you are the reason

Ik sta te vechten tegen de opwellende tranen, ik wil niet in een overvolle kroeg de enige zijn die met mascara tot op haar kin rondloopt. Ik verschuil mijn gezicht in de lange haren van Biebs, die op haar beurt denkt dat er geknuffeld wordt gezien ze haar hoofd op mijn schouder laat rusten.

Het nummer loopt op zijn eind en ik probeer uit alle macht de brok in mijn keel weg te slikken. Biebs gaat weer recht staan en gebaart of ik nog iets wil drinken en vervolgens tikt ze op haar horloge om aan te geven dat het de laatste ronde is. Ik wijs naar mijn lege gin-tonic glas en zie haar tussen de mensen verdwijnen richting bar.
Ik draai mijn rug wat naar de bar toe, pak mijn telefoon en open WhatsApp, zoek Daniëlle’s nummer op en vastberaden typ ik;
“Ik geloof je niet...”
De cursor knippert naast de laatste punt en ondanks de drank is Japie Krekel nog te horen.
“En dan? Wat denk je dat dit uit gaat halen?”

‘Waarom app je Daniël dat je haar niet gelooft om half 4 ’s nachts?!’ – Biebs is alweer terug met de drankjes en heeft over mijn schouder mee staan lezen.
Van schrik laat ik bijna mijn telefoon uit mijn handen vallen, in een poging hem niet op de grond te laten vallen, landt een van mijn vingers op het papieren vliegtuigje naast het tekstvakje en is mijn bericht verzonden.
“appelflap!! Nee! Nu heb ik het officieel helemaal zelf verkloot door om half 4 ’s nachts een ongelooflijk cryptisch bericht te sturen.”

‘Nou?’

Boos en betrapt kijk ik Biebs aan, ze staat me nog steeds met opgetrokken wenkbrauwen aan te kijken met in iedere hand het laatste drankje.

**Geplaatst**: 24-11-20 15:16

Geplaatst: 24-11-20 15:16

Je schrijft echt heel goed, mooi stuk weer (en lekker lang :))

)

**Geplaatst**: 24-11-20 15:40

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 24-11-20 15:40

Wacht weer vol zin op het volgende stukje!

**Geplaatst**: 24-11-20 17:23

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 24-11-20 17:23

Zo goed!

**Geplaatst**: 24-11-20 18:14

Geplaatst: 24-11-20 18:14

Goed stuk weer! Ik begin het echt allemaal te voelen

Wel vind ik het soms wat verwarrend om hetgeen wat gezegd of gedacht wordt uit elkaar te houden.

Maar verder weer top!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-11-20 19:09

Geplaatst door de TopicStarter : 24-11-20 19:09

PoelieWoelie schreef:
Wel vind ik het soms wat verwarrend om hetgeen wat gezegd of gedacht wordt uit elkaar te houden.

Ik plaats de gesprekken eigenlijk altijd tussen enkele aanhalingstekens en de gedachten tussen dubbele aanhalingstekens

Verder: dankjulliewel voor de lieve woorden!

(Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd wie er allemaal meelezen

)

**Geplaatst**: 24-11-20 19:12

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 24-11-20 19:12

Ik! En ik geniet er iedere keer van

**Geplaatst**: 24-11-20 19:17

Geplaatst: 24-11-20 19:17

Steekt hand op als meelezer

**Geplaatst**: 24-11-20 19:26

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 24-11-20 19:26

Hier nog een stille meelezer! Ga zo door ts!

**Geplaatst**: 24-11-20 19:29

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 24-11-20 19:29

Ik ben ook een stille meelezer. Want eigenlijk word elke keer wat ik wil zeggen, gezegd door de anderen

**Geplaatst**: 24-11-20 19:29

Geplaatst: 24-11-20 19:29

Ik lees ook mee

. Ik weet nooit zo goed hoe te reageren, maar vind het wel erg goed geschreven!