Pff... Ik ben nu het stuk aan het afwerken en finetunen, maar ik vrees dat dit zomaar het laatste stuk kan zijn... Mag ik dit niet nog even uitstellen?
Unwritten
Berichten: 931
Geregistreerd: 14-03-22
Woonplaats: Niet in de bergen :(
Geplaatst: 01-09-25 13:19
NEE.
Mag het wel versnellen
Als het laatste stuk er is wil ik alles herlezen, even kijken hoe ik dat het makkelijkste kan
Je kunt op een post van TS op 'Geplaatst door de TopicStarter' (in oranje) klikken, dan krijg je alleen de TS' berichtjes in dit topic te zien
MarrieLeen
Berichten: 11588
Geregistreerd: 17-05-04
Woonplaats: Twente
Geplaatst: 01-09-25 13:40
soeboenoe schreef:
Pff... Ik ben nu het stuk aan het afwerken en finetunen, maar ik vrees dat dit zomaar het laatste stuk kan zijn... Mag ik dit niet nog even uitstellen?
Dan pleit ik (leuke woordspeling nu) voor een epiloog na dit stuk.
Ik ga in een boek ook altijd langzamer lezen als ik niet wil dat het stopt.
Unwritten
Berichten: 931
Geregistreerd: 14-03-22
Woonplaats: Niet in de bergen :(
Geplaatst: 01-09-25 14:45
Divers schreef:
Je kunt op een post van TS op 'Geplaatst door de TopicStarter' (in oranje) klikken, dan krijg je alleen de TS' berichtjes in dit topic te zien
Ja weet ik maar ik bedoel meer zonder heel de Bokt opmaak en berichen zonder verhaal van TS er tussendoor
soeboenoe
Berichten: 1543
Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter: 01-09-25 15:32
Oké.... Hier is ie dan...
Jullie allemaal, het is me een waar genoegen geweest om dit de afgelopen 5 jaar met jullie te kunnen en mogen delen. Allemaal ontzettend bedankt voor het lezen, de opmerkingen, de complimenten, het meeleven met de personages en de ontzettend leuke speculaties. Nog één keer met dit verhaal: Veel leesplezier!
‘De rechtbank komt tot een straf van 18 maanden gevangenisstraf, waarvan 12 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaar. Aan die proeftijd zullen bijzondere voorwaarden worden verbonden, waaronder het voortzetten van psychologische behandeling en begeleiding.’ – Ik zie Niels zijn ogen sluiten, al kan ik niet helemaal opmaken of dit opluchting is. ‘Deze bijzondere voorwaarden zijn niet vrijblijvend, de heer Jongst zal zijn therapie moeten blijven volgen en moet zich houden aan de aanwijzingen van de reclassering. Dit is essentieel om het recidiverisico laag te houden en te waarborgen dat hij daadwerkelijk zijn emoties onder controle leert houden. Daarnaast wordt er een strikt contactverbod met mevrouw Jonker opgelegd voor dezelfde periode van drie jaar. Overtreding van dit verbod kan leiden tot onmiddellijke tenuitvoerlegging van het voorwaardelijk deel van de straf.’ – Ze richt haar blik nu nadrukkelijk op Niels. ‘Meneer Jongst, u moet zich realiseren dat u hiermee een tweede kans krijgt. Het is aan u om te bewijzen dat u het vertrouwen dat de rechtbank in u stelt, niet zult beschamen.’ – Ik zie Peter zijn hand even tot een vuist maken, als een soort overwinningsgebaar voordat de voorzitter verder gaat;
‘Aldus het vonnis samenvattend: De rechtbank legt een gevangenisstraf op van 18 maanden, waarvan 12 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaar. Er wordt een contactverbod opgelegd tussen de heer Jongst en mevrouw Jonker voor de duur van drie jaar. Er wordt geen contactverbod opgelegd tussen de heer Jongst en mevrouw Jongst. De rechtbank acht dit niet in het belang van het gezin en de kinderen. Aan de voorwaardelijke straf zijn bijzondere voorwaarden verbonden, waaronder het voortzetten van psychologische behandeling en begeleiding.
Daarmee acht ik deze zitting gesloten.’ – Ze tikt zachtjes op tafel voordat de rechters opstaan en de rechtszaal verlaten.
Het geroezemoes barst meteen los, al lijkt iedereen nog een beetje beduusd van het hele tafereel van vandaag. Ik richt mijn door tranen vertroebelde blik meteen op Niels, die eveneens met tranen in zijn ogen naar mij kijkt. Deze keer laat ik me niet tegenhouden door de marechaussee en val ik in zijn armen en hij houdt me vast. Niets meer, niets minder. Het gevoel dat nu in mijn lijf huist is moeilijk te bevatten, het is een rare mengeling van opluchting en onrust. Ik denk ook meteen aan de kinderen, aan hun stemmen die zullen vragen waar papa is, wanneer papa weer thuiskomt en aan hun ogen die meer begrijpen dan ik uit wil leggen.
De zaal loopt langzaam leeg en ondanks dat de marechaussee ons een moment gegund heeft, halen ze ons na een innige kus uit elkaar om Niels mee te nemen. Zes maanden… Zes maanden zonder hem, enkel een bezoekmogelijkheid in een kille gevangenisruimte… Ze nemen hem mee, maar in de meters naar de deur blijft zijn blik vasthouden aan die van mij, tot de deur achter hem dichtvalt. Peter legt een hand op mijn schouder en knijpt er even kort in.
‘Dit is het beste wat we konden krijgen, Daniëlle. Ik weet dat het zo niet voelt, maar Niels heeft echt een kans gekregen vandaag.’ – Ik lach beleefd naar Peter die vervolgens zijn spullen begint in te pakken.
Het geroezemoes sterft langzaam uit met de mensen die de zaal verlaten en de stilte die volgt is zo zwaar dat het bijna tastbaar is. Ik heb me terug laten vallen in mijn stoel, wetende dat er buiten deze zaal zoveel mensen me op staan te wachten. Ik weet ook dat mensen me zullen veroordelen, ze zullen kijken en fluisteren; “Hoe kan ze bij hem blijven? Hoe kan ze hem ooit nog vertrouwen?”, maar niemand weet hoe het is, wat er nog tussen ons is, wat we meegemaakt hebben, hoeveel we nog van elkaar houden…
In de periferie van mijn blikveld zie ik iets mijn kant op bewegen, als automatisch sta ik op en zie Syl op nog geen meter van me vandaan staan. Ik wil schreeuwen of me misschien omdraaien en weglopen, maar ik blijf doodstil staan, alsof mijn lijf niet meer van mij is. Ze zet een laatste stap en ze vangt mijn blik zoals ze dat daarvoor ook zo heeft gedaan. Haar gezicht toont vermoeid, ik zie de fijne lijnen rondom haar ogen, haar bleke gezicht ondanks de make up en haar ogen staan bedroefd.
‘Daniëlle…’ – Een woord. Mijn naam uit haar mond. Het klinkt zacht, alsof het tussen een afscheid en een herinnering in zweeft. Ik voel de weerstand in mijn lijf, maar ik blijf haar aankijken. ‘Ik dacht dat ik genoegdoening zou voelen, of rechtvaardiging… In ieder geval iets dat de leegte die jij achter hebt gelaten zou vullen. Maar het is nog net zo stil vanbinnen als daarvoor…’ – Ik slik, mijn keel voelt nog steeds als schuurpapier. ‘Ik had je nog zoveel willen zeggen, maar wat zou het opleveren…’ – Ik zie haar ogen vochtig worden, maar ze knippert ze droog. ‘Hij heeft zijn straf, jij de jouwe…’ – Ze heft haar hand. Haar vingertoppen raken mijn huid als ze een verdwaalde krul achter mijn oor veegt. Haar aanraking brandt zich in mijn huid, zo teder dat het pijn doet.
‘Niet alles wat pijn doet, is liefde.’ – Haar fluistering is nauwelijks hoorbaar, enkel voor mij.
Dan wordt ze aan haar arm meegenomen de rechtszaal uit, beheerst en langzaam. Ik blijf staan, alleen, de woorden nog trillend in mijn huid. En ergens weet ik: dit was ons afscheid.
Nee grapje, dankjewel TS! Dat je ons hebt meegenomen in je verhaal, in je boek durf ik wel te zeggen! En dat je hebt volgehouden en het verhaal ook hebt af gemaakt, en niet halverwege gestopt bent met schrijven! Het is een sterk verhaal geworden, en ik heb het altijd met plezier gelezen!
kiki1976
Berichten: 17865
Geregistreerd: 17-04-10
Woonplaats: Kop van Noord Holland
Geplaatst: 01-09-25 16:06
Rocamor schreef:
Die laat ik even bezinken. Pfffff
Ik ook.
Maar ergens, ergens het gevoel, een open einde
SUSANNEx
Berichten: 946
Geregistreerd: 21-03-12
Woonplaats: Veenendaal
Geplaatst: 01-09-25 16:07
Ik heb de afgelopen 5 jaar stil meegelezen, maar ik kom nu toch even onder mijn steen vandaan!! Stiekem ben ik nog wel benieuwd naar een stukje epiloog... maar het einde voelt ook wel als een goede afsluiter van alles. Inderdaad een sterk verhaal! Bedankt voor het schrijven en ik hoop eigenlijk dat je snel een nieuwe start!
Laatst bijgewerkt door SUSANNEx op 01-09-25 16:15, in het totaal 1 keer bewerkt
MarrieLeen
Berichten: 11588
Geregistreerd: 17-05-04
Woonplaats: Twente
Geplaatst: 01-09-25 16:14
Poeh hey. Erg sterk einde! Zo tastbaar weer allemaal. Valt in een zwart gat.
Bedankt voor het verhaal, Ts! Het was me een genoegen, iedere keer mijn mail checken om te kijken of je al een vervolg geschreven had. Ik heb nog een prangende vraag: het verhaal over Saar en Danielle, waarbij Saar een tienermeisje was, volgens mij schreef je dit in 2010? Had je toen al dit plot in gedachten of is het nog vaak veranderd in de tussentijd?
Poeh, TS, wat heb jij boeiend geschreven. Ik heb voor elke hoofdrolspeler begrip gehad, en allen een keer een hekel aan gehad. Qua emoties heen en weer geslingerd.
Ik volg de uitspraak. En ook hier weer een "net goed" en een "oef da's wel heftig" tot een "had veel zwaarder gekund".
En wil je nu aub zeggen wanneer het vervolg komt?
Of minstens een ander boek?
ga je deze laten uitgeven? Ik vind je overigens wel heel erg gegroeid in je schrijven.
Dank je wel dat je ons zo lang hebt weten te boeien en ons mee hebt willen nemen. Petje af!
Dankjewel TS. Ik las al die tijd stil mee, nu toch een berichtje. Je verhaal neemt de lezer mee en was vlot te lezen. En wat een verschrikkelijk (goede) cliffhangers! Vorige week heb ik vanaf het begin opnieuw gelezen, heerlijk! Wat fijn dat je doorging met schrijven.
Ik ben al jaren niet meer actief op Bokt maar ik opende wekelijks enkel om hier te kijken of er een update was!
5 jaar! Ik heb helemaal niet het idee gehad dat het zo lang duurde. Je hebt het super geschreven! Ik heb weinig gereageerd, maar wel al die tijd meegelezen. Je hebt het fantastisch afgerond en ik ga het zeker nog eens allemaal achter elkaar lezen.
Anouk_H
Berichten: 2403
Geregistreerd: 20-05-13
Woonplaats: Bij de paarden tussen het hooi
Geplaatst: 01-09-25 22:17
Mri schreef:
Maar... het eerste hoofdstuk was het einde. Toch?
Dus ze duiken toch weer het bed in, tot het moment dat Niels weer vrijkomt.
Of heb ik dat verkeerd?
Het stuk wat TS op 6 juni heeft geplaatst is het stuk dat over een komt met het eerste hoofdstuk
Super goed geschreven! Ik heb 5 jaar trouw meegelezen. Het voelt voor mij als een einde waar verder geen vervolg op komt. Mocht het ooit worden uitgegeven, zal ik het zeker kopen!