Bokt.nl

Een klein stukje voor vandaag
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 21; Onderhuids

Hij is gebleven. De dagen erna, de weken erna. Dat besef overdondert me nog steeds. Er zijn geen geheimen meer, geen onbestemd onderbuikgevoel, geen onuitgesproken gedachten. We praten veel en tegelijkertijd geven we elkaar de ruimte om alles te laten bezinken. Hij heeft me vaak de vraag gesteld of ik haar mis, waarop ik in de eerste instantie volmondig “nee” heb kunnen antwoorden. Nog steeds is missen niet het goede antwoord, maar ik voel me wel schuldig dat ik het zo “afgehandeld” heb.
Ik heb nog wel een tweetal berichten van haar gekregen, de eerste keer voelde ik mijn maag weer samentrekken en werd ik spontaan weer paniekerig;

“Sorry Daniël. Het spijt me dat ik zo raar heb gedaan toen je met Niels zat te eten. Ik weet wat je gezegd hebt, ik weet ook dat ik beloofd heb me daaraan te houden. Het was alleen opeens allemaal voorbij… Terwijl ik niet uit heb mogen leggen wat ik bedoelde. Ik zag jou ineens zo “gezellig” met hem zitten en ik werd stik jaloers… Ik had dat niet mogen doen. Nogmaals sorry… Kunnen we misschien een keer praten?
X Syl.”

“Hey Daniël, Ik heb geen antwoord meer gehad op mijn vorige bericht. Misschien is het je ontschoten, misschien wil je me niet meer spreken? Ik wil je echt niet op andere gedachten brengen, ik wil oprecht alleen dat je gelukkig bent… Maar ik kan het zo niet afsluiten na wat er allemaal gebeurd is. Maar we kunnen toch gewoon praten? Zonder bijbedoelingen. Beloofd…
Syl.”

Ik heb deze berichten ook aan Niels laten lezen, heb hem ook verteld dat ik me schuldig voel om haar zo in het ongewisse te laten door niet te antwoorden. Daar had hij het duidelijk moeilijk mee. Hij snapt niet dat ik me schuldig kan voelen tegenover iemand die volgens hem al meerdere malen geprobeerd heeft om ons huwelijk om zeep te helpen. Zijn woorden waren letterlijk:
“Als zij niet in beeld was gekomen, waren we lang niet zo ver bij elkaar vandaan geraakt.”
Ik heb toen wel even ingeslikt dat hij degene is geweest die op dat moment al vreemd was gegaan, aangezien ik op een later moment de overspelige ben geweest.
Hij heeft me gezegd dat als ik nogmaals met haar wil praten om dingen netjes af te sluiten, hij niet in de weg zal staan, maar dat hij het gewoon uit zou laten sterven. “Dat meisje is net vergif. Iedere keer dat jij haar toelaat, gaat het op een bepaald punt fout.”

Hij noemde haar “dat meisje”. Het klonk niet eens vol afgrijzen, maar meer of hij afstand wilde creëren. En ergens heeft dat wel geholpen, want misschien was dat wel wat ik nodig had. Het van een afstand bekijken.
Ik heb besloten om niet meer op haar te antwoorden. Niet omdat ik haar haat of omdat ik het haar niet gun om nog uit te leggen wat ze toen bedoeld heeft, maar ik heb deze keer gekozen voor mezelf. Voor rust. Misschien is dat laf of hard naar haar toe, maar het voelt ook bevrijdend dat ik nu geen halve waarheden meer hoef te verkondigen.
Ik heb de berichten bewust niet verwijderd, niet omdat ik graag vlucht in het verleden, maar om mezelf eraan te herinneren dat het verleden met rust gelaten moet worden.

Deze week is eigenlijk de eerste week geweest waarop alles fijn leek te zijn. Iedere keer dat hij mijn hand pakte, voelde dat niet meer krampachtig alsof hij zich verplicht voelde, maar zacht, alsof hij het daadwerkelijk wilde. Als we ’s avonds naar bed gingen, knuffelde hij me weer met zijn hele lijf in plaats van een hand op mijn zij. Die stiekem toch meer afstand uitstraalde dan zijn bedoeling was. We zijn ook meer gaan wandelen samen, met of zonder kinderen. Gewoon kleine gewoontes om weer tot elkaar te komen. Zelfs als het keihard regende, was samen onder de paraplu fijner dan binnen op de bank. Ik denk dat we inmiddels met een gerust hart konden zeggen dat we ook dit overleefd hadden. En mijn God, wat voelde dat als overwinning.

Tot vanochtend…

Om kwart voor acht gaat de deurbel, terwijl ik in de keuken sta om nog een kop koffie te pakken. Ik roep naar boven of Niels misschien de deur open kan doen gezien ik nog in mijn ochtendjas loop, maar hij is al onder de douche.
Enigszins gegeneerd open ik de voordeur en kijk recht in twee strenge lichtbruine ogen. Wenkbrauwen die de strenge blik kracht bijzetten en een gezicht alsof het uit marmer gebeiteld is.

**Geplaatst**: 27-06-25 17:10

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 27-06-25 17:10

Ik snap werkelijk niet hoe je het voor elkaar krijgt zoveel cliff hangers in te bouwen.

**Geplaatst**: 27-06-25 21:05

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 27-06-25 21:05

Tjeeezzzz en ik had al een hekel aan Niels maar nu nog meer... Arghhh

**Geplaatst**: 27-06-25 23:24

Geplaatst: 27-06-25 23:24

Mer1980 schreef:
Tjeeezzzz en ik had al een hekel aan Niels maar nu nog meer... Arghhh

Ben ik wel benieuwd waarom, nog meer door het laatste stuk? Of omdat hij vindt dat ze het moet negeren?

TS, argh, nu komen we ergens. :))

Mooie cliffhanger idd!

**Geplaatst**: 28-06-25 09:20

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 28-06-25 09:20

Goed stuk weer.
Ik kan niet begrijpen ( van beide kanten niet) dat ze elkaar steeds maar alles vergeven.

**Geplaatst**: 28-06-25 14:32

Geplaatst: 28-06-25 14:32

MarrieLeen schreef:
Mer1980 schreef:
Tjeeezzzz en ik had al een hekel aan Niels maar nu nog meer... Arghhh

Ben ik wel benieuwd waarom, nog meer door het laatste stuk? Of omdat hij vindt dat ze het moet negeren?

TS, argh, nu komen we ergens. Mooie cliffhanger idd!

Hij ging al vreemd voor dat zij dat deed, daarna heeft hij het ongeboren kind vermoord en nu verwijt hij dat hun relatie is verpest door Syl terwijl hij zijn stampertje al heeft gedeeld voordat hier sprake van was. Deze man hoort in de gevangenis thuis ivm moord. Genoeg redenen om die man niet te mogen. (In het verhaal dan he, is fictief, maar het roept nu eenmaal dit op)

**Geplaatst**: 28-06-25 14:33

Geplaatst: 28-06-25 14:33

kiki1976 schreef:
Goed stuk weer.
Ik kan niet begrijpen ( van beide kanten niet) dat ze elkaar steeds maar alles vergeven.

+1 alleen maar rode vlaggen. Toxic!

**Geplaatst**: 28-06-25 15:10

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 28-06-25 15:10

Bovenstaande zijn toch weer enorme complimenten voor ts, die schrijft al bijna 5 jaar zo ontzettend goed dat we allemaal vol emotie zitten haha

**Geplaatst**: 28-06-25 15:19

Geplaatst: 28-06-25 15:19

Rocamor schreef:
Bovenstaande zijn toch weer enorme complimenten voor ts, die schrijft al bijna 5 jaar zo ontzettend goed dat we allemaal vol emotie zitten haha

Absoluut!

**Geplaatst**: 28-06-25 20:16

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 28-06-25 20:16

Ik vind Niels echt een eikel. Eigenlijk mag ik Danielle ook niet.
Syl verdient meer

**Geplaatst**: 29-06-25 02:57

Geplaatst: 29-06-25 02:57

Rocamor schreef:
Bovenstaande zijn toch weer enorme complimenten voor ts, die schrijft al bijna 5 jaar zo ontzettend goed dat we allemaal vol emotie zitten haha

Moest even terug kijken en idd 5 jaar alweer... :oo

Zo voelt het absoluut niet

En Niels is idd een banketstaaf

**Geplaatst**: 29-06-25 09:13

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-06-25 09:13

Oh echt, al 5 jaar.
Had niet door dat het al zo lang was.

Eigenlijk zijn ze alle 3 niet heilig en verkeerd bezig.

Niels die vreemd ging.
Daan die vreemd ging, maar pittig bespeeld werd door Syl.
Niels die het ongeboren kind vermoorde.
Syl die compleet geobsedeerd is van Daan.
Syl die met haar nieuwe vriendin toe niet eerlijk was, ze wilde Daan terug.
Daan die toch weer zwicht voor Syl, omdat die haar wel kan bevredigen in bed.
Syl doe geobsedeerd blijft wat betreft Daan...

Alle 3 zijn ze goed in manipuleren van een ander

**Geplaatst**: 29-06-25 09:45

Geplaatst: 29-06-25 09:45

kiki1976 schreef:
Oh echt, al 5 jaar.
Had niet door dat het al zo lang was.

Eigenlijk zijn ze alle 3 niet heilig en verkeerd bezig.

Niels die vreemd ging.
Daan die vreemd ging, maar pittig bespeeld werd door Syl.
Niels die het ongeboren kind vermoorde.
Syl die compleet geobsedeerd is van Daan.
Syl die met haar nieuwe vriendin toe niet eerlijk was, ze wilde Daan terug.
Daan die toch weer zwicht voor Syl, omdat die haar wel kan bevredigen in bed.
Syl doe geobsedeerd blijft wat betreft Daan...

Alle 3 zijn ze goed in manipuleren van een ander

Goeie samenvatting!
En idd, 5 jaar is een hele prestatie!
En elke keer baal ik weer dat een nieuwe bericht geen nieuw stukje verhaal is....
Sorry voor iedereen die nu een beetje teleurgesteld is door mijn post 8-)

**Geplaatst**: 30-06-25 10:51

Geplaatst: 30-06-25 10:51

Als ik zo de samenvatting lees zijn vooral Syl en Niels grote rode vlaggen, en Daan is heel erg gevoelig voor alles en iedereen :')

En TS weet het zo goed te schrijven dat je gewoon sympathie hebt voor Syl, terwijl die echt heel eng stalkergedrag bijna vertoont _O-

**Geplaatst**: 30-06-25 12:23

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-06-25 12:23

Ja er valt voor alledrie natuurlijk wel wat te zeggen qua rode vlaggen en toxisch functioneren, alleen de hekel aan Niels is echt door zijn geweld en ongestraft wegkomen met de dood van de baby...

de andere 2 hebben vooral elkaar met dit gedrag

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-25 14:53

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-25 14:53

Wauw, wat een ontzettende lieve en mooie complimenten!

Ontzettend dankbaar voor jullie lieve woorden! Echt dankjulliewel!

Poe.. Heb zelf niet eens doorgehad dat het alweer 5 jaar geleden is dat ik aan het verhaal begon...
Wat vliegt de tijd...

Voor vandaag dan eindelijk de verklaring voor de opbouw van de spanningsboog

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Goedemorgen, politie. Ik ben inspecteur van der Meer, mijn collega agent Pietserse. Bent u Mevrouw Daniëlle Jongst?’ – Geen enkele emotie in zijn stem te bekennen.
‘Uh… Ja?’ – Ik ben zo verbaast door de twee mannen in uniform dat ik over mijn woorden struikel.
‘Is Niels Jongst aanwezig?’ – Wat moeten zij met Niels?
‘Ja, die staat onder de douche.’ – Ik zou niet weten wat zij met die info moeten, maar het is mijn mond al uit voordat ik er erg in heb.
‘Dan komen we graag even binnen.’ – Ik doe twee stappen achteruit. Ze stappen de drempel over alsof ze dat al honderden keren gedaan hebben, alsof het hun dagelijkse routine is. Ze staan in onze niet hele kleine hal, maar hun aanwezigheid vult deze compleet. Ik voel het bloed in mijn oren suizen.
‘Waar gaat dit over?’ – Mijn stem slaat even kort over.
‘Dat hoort u zo meteen. We willen eerst met Meneer Jongst spreken. Waar is de badkamer?’
‘Boven, eerste deur rechts.'

Inspecteur van der Meer kijkt even naar zijn collega. Die knikt kort voordat van der Meer met beheerste tred de treden van onze trap beklimt. De agent waarvan ik de naam al niet meer weet staat in een zogenaamde nonchalante houding naast me, maar alles aan hem straalt uit dat wanneer ik bedenk om iets geks te doen, hij dat nog eerder ziet dan ik het uit kan voeren. Ik ben alleen compleet incapabel om ook maar iets te bedenken, laat staan te doen… Mijn benen voelen als slappe spaghetti en mijn hoofd bonkt van alle mogelijke scenario’s.
Boven hoor ik geklop gevolgd door de vraag of Niels de douche uit kan zetten en de deur open kan maken. Ik hoor de totale verbijstering in de stem van Niels als hij om uitleg vraagt. Inspecteur van der Meer maakt zichzelf nogmaals kenbaar en herhaalt zijn vraag. Ik wil richting de trap lopen, maar wordt aan mijn arm tegengehouden door de agent.

‘Het is beter als u hier even wacht, mevrouw.’ – Zijn grip op mijn arm is niet hard, wel heel duidelijk.

Ik hoor boven wat gestommel en Niels die verontwaardigt vraagt of hij zich op zijn minst aan mag kleden.
Na niet al te lange tijd komen Niels en de inspecteur de trap af, welke luider lijkt te kraken dan ooit tevoren. Niels loopt voorop, zijn haren nog doorweekt. Van der Meer achter Niels, met nog steeds die strenge uitstraling. De blik van Niels heb ik nog nooit eerder gezien… Zijn ogen groot van verwarring of paniek, misschien wel beide. Hij kijkt me even kort aan, alsof ik het antwoord heb op deze vertoning.

‘Wat is dit in godsnaam?’ – Zijn blote voeten stappen van de laatste trede de hal in, van der Meer volgt en draait zich naar Niels.
‘Meneer Jongst, we zijn hier vanwege een strafrechtelijk onderzoek. U bent aangehouden op verdenking van zware mishandeling. U heeft het recht om te zwijgen, u heeft recht op een advocaat. Als u geen advocaat kunt betalen, wordt er een aan u toegewezen. Begrijpt u uw rechten?’ – Het lijkt of ik ineens geen lucht meer krijg, mijn benen officieel hun functie verloren hebben en de temperatuur ineens met tien graden gezakt is. Ik zak door mijn knieën, maar voor ik de grond raak, heeft de agent me al opgevangen en houdt me overeind.
‘Wat zegt u?! Mishandeling? Waar heeft u het over?’ – Zowel de inspecteur als agent blijven onbewogen.
‘Daan…?!’ – Niels kijkt me aan, bijna smekend of dit een slechte grap is. Maar ik blijf stil, mijn handen voor mijn mond geslagen. Dan zie ik zijn blik veranderen; zijn kaak wordt strakker, zijn ogen donkerder. Hij knikt langzaam.
‘Ik verzoek u met ons mee te komen Meneer Jongst. U krijgt de gelegenheid om wat aan uw voeten te doen en een jas aan te trekken, maar niets meer dan dat.’ – Methodisch, bijna robotachtig trekt Niels schoenen en een jas aan. Ik wil naar hem toelopen, maar wordt weer tegengehouden door de agent.
‘Sorry mevrouw, dat kunnen we niet toestaan.’ – De inspecteur en agent lopen beiden met Niels mee naar buiten.
‘Moet ik iemand bellen?’ – Niels kijkt me nog eenmaal aan voordat hij geboeid achter in de politieauto verdwijnt, maar zegt geen woord.

Wanneer ze uit beeld zijn, sluit ik de voordeur. Het huis is muisstil, alsof alles zijn adem inhoudt voor de storm die nog moet komen. Ik sta doelloos in de hal, met mijn ochtendjas nog half om me heen gedrapeerd. Ik loop naar de keuken waar ik mijn trillende handen op het aanrechtblad leg, naast de lege kop voor de koffie waar ik mee bezig was voor ik de deur opendeed.
Ik hoor mezelf zuchten, het voelt of ik al die tijd mijn adem heb ingehouden. Alles in de woonkamer is nog precies hetzelfde als voordat Niels meegenomen is, alsof hij ieder moment weer binnen kan komen lopen omdat hij iets vergeten zou zijn.
Zijn halve kop koffie nog op de eettafel, met de krant ernaast. Zijn slippers nog op de mat bij de tuindeur, het dekentje nog half op de bank omdat we gisteren te moe waren om het nog netjes op te bergen. Het huis ademt ons nog helemaal, maar in mijn hoofd sluipt steeds meer de vraag of “ons” nog terugkomt hier…
Nog voor ik mijn mental breakdown kan hebben omdat het besef van wat daarnet gebeurd is een beetje indaalt, gaat de bel. Zouden ze het toch mis hebben? Zou dit dan toch een ontzettend slechte grap zijn geweest?
Ik haast me naar de voordeur, trek deze met een rotvaart open en als ik zie wie er voor de deur staat, wil ik hem eigenlijk met een klap weer dichtsmijten.
Syl.
Gehuld in een dikke winterjas, haar gezicht half verscholen onder een sjaal en haar wangen rood van de kou.
Ze zegt niets, ik ook niet.
Ik stap de drempel over en mijn vlakke hand raakt haar gezicht met de kracht van alle woede die ik op dat moment voel. Ze deinst een stap achteruit en wrijft over haar wang.
‘Heb je nu je zin?’ – Kan ik alleen maar met hese stem snauwen naar haar.
‘Nee, maar het was wel nodig.’ – Ik loop langs haar heen naar de woonkamer, zij komt achter me aangelopen alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Zij nu hier, dat gevoel maakt me ziek.
‘Jij hebt alles kapot gemaakt!’ – Nu meer woede in mijn stem.
‘Nee, dat heeft hij gedaan.’ – Haar stem verrassend kalm.
‘Jij hebt hem aangegeven!’
‘Ja, dat had ik al veel eerder moeten doen.’ – Ik tril als een rietje als ze dit zegt. Niet van de kou, maar van de intense haat die op dit moment door mijn lijf giert. Terwijl ik ooit van haar gehouden heb.

Ze gaat aan de eettafel zitten, ik tegenover haar, als vreemden. Alsof alle fijne momenten nooit gebeurd zijn. Alsof we nooit gedeeld hebben wat we gedeeld hebben, alsof mijn hele wereld nooit compleet overhoop is gegooid vanaf het moment dat zij zich aandiende…

‘Je weet dat je dit niet kunt blijven verzwijgen, Daniël.’ – Haar stem klinkt zacht, zelfverzekerd, maar zacht.
‘Dat maak ik altijd zelf nog wel uit. Ik praat hier onder geen enkele voorwaarde over.’
‘Dan blijf je liegen. Tot het moment dat je onder ede staat.’ – Ik spring overeind en zie haar lichtelijk terugdeinzen.
‘Ik wil gewoon mijn leven terug, Syl! Begrijp je dat niet of wil je dat niet begrijpen?! Mijn man. Mijn thuis. Mijn vertrouwde, veilige, fijne leven! Dat jij nu van me hebt afgepakt!’ – De tranen schieten in mijn ogen en mijn stem breekt. Ze kijkt me aan, bekijkt me van boven naar beneden en kijkt me vervolgens weer aan.
‘Hij heeft ons mishandeld. Jou het meest. Hij heeft je jouw kindje afgenomen.’ – Die twee woorden; jouw kindje. Ik voel mijn knieën knikken en zak terug op mijn stoel. Het voelt of ze doelbewust een mes tussen mijn ribben heeft gestoken en het vakkundig een kwartslag draait om alles van binnen kapot te maken.
‘Als je zwijgt… Dan doet zij er niet toe. Dan is het “gewoon” een ongeluk geweest, terwijl je beter weet.’
‘Ik weet niet meer wat ik wel of niet weet.’ – Ik zeg het zo zacht dat het amper te verstaan is.
‘Dan zeg ik het voor je; Hij greep je vast en smeet je hard tegen de muur. Hij sloeg je, net zo lang tot je bloedde. Je gezicht, je lip, je buik… Je schreeuwde om je baby… Maar hij ging door.’ – Ze pauzeert, kijkt naar beneden. Als ze weer opkijkt, zie ik dat ook bij haar de tranen in haar ogen staan als ze doorgaat.
‘Ik heb je naar adem zien happen terwijl je opgekruld van de pijn in de auto zat. Je hebt de doctoren gesmeekt om het leven van je kind, van je dochter… Maar ze is weg. Door hem.’ – Ik klem mijn handen tegen mijn oren aan. Ik wil dit niet horen, ik wil dit niet opnieuw beleven, ik wil dit gewoon vergeten…
‘Ik hou van hem.’ – Alsof die woorden teniet kunnen doen wat ze net gezegd heeft.
‘Dat weet ik. Maar dat maakt niet alles goed.’

Ik kijk weer naar mijn trillende handen, het trillen dat niet ophoudt. Mijn wangen zijn nat van de geruisloze tranen, mijn keel zo ontzettend droog. Ze werpt zich weer op als slachtoffer, ik kan haar niet als slachtoffer zien, niet nu ze me alles afgenomen heeft waar ik naar verlang.

‘Ik wil dat je me met rust laat.’ – Het komt bijna smekend mijn mond uit.
‘Ik wil dat je ons met rust laat. Ga weg… Ga gewoon weg. Ik wil niks van je en ik wil nooit meer iets met je te maken hebben.’ – Ik kijk haar recht aan, het zijn woorden die ik meen. Ik wil haar nooit meer zien, horen of in mijn buurt hebben.

Ze staat op, haar blik blijft een moment langer dan normaal op me rusten, alsof ze nog wil protesteren… Maar dan draait ze om en loopt zonder nog een woord aan me te richten de voordeur uit. Geen gesmeek, gejammer of overtuigende woorden. Het lijkt erop dat ze de boodschap geaccepteerd heeft.

Ik ben geen slachtoffer, al wil iedereen me zo zien. En hij is niet alleen een dader.
Hoe naïef of misschien zelfs wel dom ook, ik hou van die man, zelfs als anderen dat niet begrijpen.
Instinctief glijdt een van mijn handen over mijn buik. Waar ons lieve dochtertje ooit groeide, maar nu een litteken overgebleven is als enkele herinnering.
Ik zal haar nooit meer vasthouden, maar ze was er wel...
Echter verklaren waarom ze er niet meer is, dat kan ik niet. Dat wil ik niet. Niet nu, niet vrijwillig. Misschien wel nooit.
Als ik hierover spreek, verraad ik hem, verraad ik mezelf en alles waar ik voor wil kiezen en naar verlang. En heeft Syl eindelijk voor elkaar wat ze al die tijd geprobeerd heeft... Niels compleet uit beeld.

**Geplaatst**: 30-06-25 15:11

Geplaatst: 30-06-25 15:11

Holy sh*t.

Ik kan niet
Ik moet even
Wow

Even een rondje lopen _O-

heftig maar sterk geschreven!! _O_

**Geplaatst**: 30-06-25 15:18

Geplaatst: 30-06-25 15:18

ok
deze zag ik dus niet aankomen

wat heb je dit weer pakkend geschreven TS, het is net of je staat erbij en kijkt er naar

**Geplaatst**: 30-06-25 17:05

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-06-25 17:05

Nondeju hey. Poeh. :oo

Heel goed stuk weer! Zo zie je maar weer hoeveel kanten en emoties er aan een verhaal kunnen zitten. Waarom het niet altijd zwart wit is.

Ik moest denken aan de zin: "Some people need a high five in the face. With a chair." Syl ook. :')