Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-11-20 14:26

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-11-20 14:26

Ik zou gewoon de volgende keer eens beginnen met vragen of ze feedback wil op dit moment. Misschien dat het dan al heel anders binnen komt.

**Geplaatst**: 19-11-20 14:34

Geplaatst: 19-11-20 14:34

Omdat de TS in dit en het vorige verhaal steeds om feedback heeft gevraagd, besloot ik ook feedback te geven toen oude patronen zich bleven herhalen. Maar die feedback geldt net zo goed mijn kant op: blijkbaar schrijf ik veel te lang. 8-)

Dan kan ik lekker flauw doen en roepen 'dan lees je mijn posts toch niet', maar point taken! (ik ga mijn best doen 8-)

)

Ik ging ervan uit dat dit verhaal niet meer autobiografisch was, omdat de TS steeds schreef dat de verhaallijn door alle feedback inmiddels compleet anders was geworden. Anders zou ik veel voorzichtiger zijn geweest met kritiek op de psychologische blinde vlekken van de hoofdpersoon, omdat dat dan allemaal over de schrijver zelf zou gaan. Dan komen dingen inderdaad erg hard en persoonlijk binnen, terwijl het gewoon de standaard literaire kritiek is binnen de redactiewereld en dus niets persoonlijks.

Maar omdat ook bestsellerschrijvers zijn gewoon mensen zijn en ieder mens zijn (psychologische) blinde vlekken heeft, zijn we als redacteur gewend om in redactierondes dit soort lastige zaken gedetailleerd te bespreken/beschrijven, met voorbeelden van wat wel werkt en wat niet. Want als je gewoon tegen een schrijver zegt 'je hoofdpersoon is een flat character, mist karakterflaws en heeft geen character arc, dan kom je niet ver. Zeker niet als de schrijver zelfbeschadiging als karakterflaw ziet, het streven naar iets externs als een kind of een goede baan als character arc ziet en onzekerheid over dat hij te lang is om aantrekkelijk te zijn als genoeg diepgang ziet als round character-diepgang. Dan kun je iemand jaren zo door te laten worstelen, of je geeft hem een zet in de goede richting over characterdesign om hem een hoop geworstel (en herschrijven) te besparen. Dat is waarom mijn posts lang waren.

Ik dacht: hé, deze schrijfster heeft zoveel talent, zij is de moeite van het schrijven van zo'n professionele feedback wel waard. Maar misschien vond zij of anderen van niet, en dat kan natuurlijk ook, want als feedback inderdaad je creatieve flow blokkeert, dan zou ik die ook gewoon even naast me neerleggen en eerst doorgaan schrijven, meters maken. Voor hetzelfde geld ben je een herschrijver die eerst op de gebeurtenissen focust en pas tijdens de derde of vierde herschrijfronde in zichzelf gaat graven en er psychologische diepgang in verwerkt. Doordat je om feedback vroeg, wilde ik je die hier geven omdat het je een hoop herschrijven zou kunnen besparen. Maar als het voor jouw werkwijze nu nog te vroeg is om die te verwerken, dan zou ik die gewoon parkeren en doorgaan waar de flow is, want dat is het belangrijkste.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 19-11-20 15:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-20 14:43

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-11-20 14:43

Ik zie de feedback van xyzutu absoluut niet aanvallend, juist hele mooie opbouwende kritiek en zeker ook complimenten waar iemand denk ik echt wat aan heeft. Het lijkt alsof het te dichtbij komt en TS daarom van zich af bijt. Dat kan.

Ik denk dat Xzyzutu het heel goed bedoeld en vind haar mening goed onderbouwd en waardevol. Zou willen dat ik in mijn werk dit soort feedback ook kreeg :’)

En terwijl ik het eens ben met de gegeven feedback, lees ik het verhaal alsnog met interesse mede door de groei in schrijfstijl.

**Geplaatst**: 19-11-20 14:50

Geplaatst: 19-11-20 14:50

xPabloBokt schreef:
Ik zou gewoon de volgende keer eens beginnen met vragen of ze feedback wil op dit moment. Misschien dat het dan al heel anders binnen komt.

Ik zie dat anders. Wil je geen feedback, dan moet je lekker in je dagboek schrijven.

De feedback die is gegeven komt uit een goed hart. Is juist zo uitgebreid zodat er geen ruimte is voor verkeerde interpretatie.

Ik begrijp best dat zoiets confronterend is, het is niet leuk om te lezen dat iemand kritiek heeft op iets waar jij trots op bent.

Maar kattig doen env met 'wat je zegt ben je zelf' reageren is niet volwassenen. De feedback is heel netjes, er wordt nog aangehaald dat ze vindt dat TS zo getalenteerd is, maar andersom zeikt TS haar af.

Ik vind het gewoon onwijs jammer, mijn sympathie is wel een beetje verdwenen.

**Geplaatst**: 19-11-20 14:57

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-11-20 14:57

Dat ze haar afzeikt vind ik dan wel weer meevallen..
Is het een idee om dit nu te laten voor wat het is?

En door?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-20 17:09

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-20 17:09

Jeetje hee,
Ik heb niet alles gelezen (zeg maar gerust bijna niets), maar ik schrik hier wel van. De kracht van negatieve energie (het sneeuwbaleffect wat je hier ook ziet - het aansteken, het steeds erger worden) is goed zichtbaar.
Overigens hoopte ik toch vooral dat mensen mijn verhaal lazen om het verhaal zelf, niet omdat ze sympathie met mij hebben (of inmiddels hadden haha). Juist daardoor hield ik me al afzijdig van het verhaal.

Ten eerste: iedereen mag commentaar geven. Maar ik mag ook mijn grens aangeven. Toch?
Het is precies wat de 'aanstichter' (zxyz) zegt: "als feedback inderdaad je creatieve flow blokkeert, dan zou ik die ook gewoon even naast me neerleggen en eerst doorgaan schrijven, meters maken. (...) Maar als het voor jouw werkwijze nu nog te vroeg is om die te verwerken, dan zou ik die gewoon parkeren en doorgaan waar de flow is, want dat is het belangrijkste".
Dus het wordt allemaal een beetje opgeblazen en vooral ge-overanalyseerd, ben ik bang.

Ten tweede, en dat is eigenlijk de enige (!) reden waarom ik toch reageer: ik lees dat mensen zeggen "dat het autobiografisch is en ik me daardoor aangesproken voel". Hahaha, WTF.
Ik denk, ik zal toch even melden dat een psychiater me niet opgepakt heeft :')

.

Ik wil niet teveel aan het verhaal verpesten nu, maar als ik over mezelf had geschreven, had ik me wel een beter lijf, een coolere auto en wat meer vrienden toebedeeld. Alle gekkigheid op een stokje natuurlijk, maar dat is het dus niet, net als die kinderwens/ abortus (vandaar dat ik daar in het vorige deel op stuk liep en dus niet beschreven heb (nog)) en die onzekerheid/ stress. Maar dat kunnen mensen die mij kennen wel beamen. Dus nee, ik voel me niet echt aangesproken, maar vind het leuk dat het zo leeft. Absoluut.
Overigens zijn delen wel gebaseerd op waarheid (net als de locaties en bijna alle personen), maar hoef ik het allemaal niet per se zelf meegemaakt te hebben.

Overigens zou er nog een heel stuk komen over mensen de elkaar uitmaken voor Narcist, vandaar de verwijzing over "wat je zegt, ben je zelf". Een schrijversgrap die ik wellicht niet gemaakt had moeten hebben omdat alleen ik hem snapte.

Rest mij te zeggen (waar het allemaal om draaide):
We zaten op dag 7 van het verhaal, dag 7, midden in liefdesverdriet, dus nee, ik had nog geen intenties om mijn lieve karakter al te voorzien van eigen inzichten/ opwaartse spiralen ed. Dan was het al snel klaar geweest.

Basta

.

Een aantal mensen raadde me aan via Habban te schrijven, maar dan moet je eerst gepubliceerd hebben, dus tja, daar zit niets anders op

.

[edit]Ik woon tegenover Maarten 't Hart (Een vlucht regenwulpen) en vanaf het begin is het mijn idee om, als het af is, een kopie bij hem in de bus te mikken. Dus reken maar dat ik gedreven ben om een mooi stuk af te leveren.
[edit2]Er stond gewoon 'leesten' in mijn stuk haha, nu ben ik pas echt af.

**Geplaatst**: 19-11-20 19:31

Geplaatst: 19-11-20 19:31

Ok

Maar euhm... ik lees graag verder, kan dat hier nog...? Je gooit niet de handdoek in de ring hoop ik?

**Geplaatst**: 19-11-20 20:08

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-11-20 20:08

Ik vind het niet zo negatief dus daar reageren we al anders op de laatste berichten.

Je eerste edit snap ik niet waarom je hem plaatst.

Soit ik vind alsnog dat je best gebeten reageert en dat komt misschien heel anders over dan je het bedoelde en is vaak online ook heel moeilijk weer aan te passen.

Je topic is heel populair en daar kan je sowieso al trots op zijn. Het is stil waar het nooit waait

dus commotie/discussie/negativiteit/feedback/hoe je het ook ziet, is wel een teken dat je veel mensen raakt

**Geplaatst**: 19-11-20 20:17

Geplaatst: 19-11-20 20:17

Astrid, laat je niet kennen en ga lekker door met schrijven. Maar doe ook je voordeel met de opbouwende kritiek die je krijgt - zie het als een compliment dat iemand daar zoveel tijd in steekt!

**Geplaatst**: 19-11-20 20:55

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-11-20 20:55

Zullen we gewoon weer terug gaan naar het verhaal?

TS wanneer komt er weer een nieuwe update?

**Geplaatst**: 19-11-20 22:45

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-11-20 22:45

Ik haak bij deze jammer genoeg echt af

Ik wil echt graag het verhaal lezen maar dit stoort enorm

succes ts $*\o/*$

**Geplaatst**: 19-11-20 23:08

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 19-11-20 23:08

Ik vind hoe ts reageert ook wel heftig. Het merendeel komt juist voor je op. En ik vind ook dat je vaak redelijk heftig op feedback reageert dus ik dacht ook dat het autobiografisch is.

Hopelijk kunnen we nu terug naar het verhaal en anders laat ik het ook maar even voor wat het is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-20 12:21

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-20 12:21

Ik zal vanmiddag een nieuw stuk plaatsen (is toch al klaar),
Maar de volgende die hier nog post "ik haak af" of iets dergelijks, is echt af

! Ik kan daar niets mee namelijk (had ik de vorige keer ook al aangegeven, trouwens).

Commentaar is natuurlijk prima (via PB als het lang/ heftig is, is misschien nog handiger)!

Ik word soms wel eens letterlijk op straat tegen gehouden door mensen die zeggen (bijv.) "Je moet nooit iemand je laten vertellen dat je dik bent, hoor!" (en dat zijn geen paardenmensen) en dan denk ik: "huh? WTF. Thanks" en later denk ik aaaaaaaaaaahhhhhhhh..........
haha dus ja, elke keer dat "autobiografisch", ja, op een gegeven moment is het emmerke wel vol.

Ik geniet erg van het schrijven en het plaatsen hier stimuleert ENORM, zeker nu ik weet dat ik een kritisch publiek heb. Veel geleerd van een ieder die bijdraagt, dan wel positief stimuleert.

Misschien reageer ik te heftig, sorry dan daarvoor. Ik zal erop letten. Ik ben ook maar een mens he

. Iedereen heeft een ander wat te leren, danwel zelf iets te leren, dat blijkt wel weer.

**Geplaatst**: 20-11-20 12:51

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-11-20 12:51

Mij maakt het niet uit hoe de opzet is en hoe en wat als ik het verhaal maar leuk vind. En dat vind ik met dit verhaal zeker!

Ik kan niet wachten tot het volgende stuk.

**Geplaatst**: 20-11-20 13:02

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-11-20 13:02

Ik vind het gezemel tussendoor wel storend voor het verhaal eigenlijk. Zo af en toe een korte lezersreactie is leuk, maar van die hele discussies / langdradig al dan niet goed bedoeld commentaar....kan dat niet beter via PB ofzo...?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-20 14:32

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-20 14:32

Ik ben het met je eens pmarena, maar ik begrijp juist dat anderen het weer wel in het topic willen omdat het op [UK] staat,
dus ik laat het maar vrij! Maar ik vind via PB echt prettig (heb nu ook al met diverse mensen contact erover via PB en geeft toch wat meer vrijheid).

Back to business! Al leest er maar 1 iemand mee, haha!
Eerst even lekker luchtig.

Zag trouwens dat ik nu ook twee keer Robin gebruikt heb: voor de vrolijke gekkert die Nina ooit op een feestje ontmoette en voor haar Belgische ex - die laatste krijgt een andere naam als hij nog eens acte de presence komt geven.
Dus dit is de grappige gekkert.

16.
Woensdag 23 oktober 2019

“Die Wouter boft maar weer, lekker stoeipakje heb je aan, meid!” roept Robin enthousiast uit als we elkaar begroeten voordat we het restaurant binnen stappen. Robin maakt altijd grapjes over Wouter en ik; ik heb altijd het idee dat hij denkt dat we een stelletje zijn - of anders in de nabije toekomst wel gaan worden. Ik glimlach maar een beetje; ik draag een strakke, zwarte jumpsuit en hoewel ik me er normaal heel prettig in voel, zou ik willen dat ik nu wat anders aangetrokken had.

“Ik trakteer vandaag” zegt Robin resoluut als we aan tafel zitten, terwijl hij glimlachend de menukaart mijn kant op schuift “nog voor je verjaardag”. Robin heeft een gigantische glimlach met een prachtige rij tanden die bijna de helft van zijn gezicht bedekt.
“Ik ben nog lang niet jarig, hoor. Gelukkig niet” antwoord ik. Jarig zijn is leuk, een jaar ouder worden is al wat minder.
“Oh?” vraagt hij verbaasd, “ik dacht dat dat laatst op je Instagram stond? Met die foto in dat restaurant?”
Opeens weet ik weer wat Robin bedoelt. “Ik was niet jarig hoor” lach ik, “maar Wouter zegt altijd dat ik jarig ben als we ergens gaan eten. Vindt hij leuk – krijg je vaak vuurwerk in je toetje enzo”. Wij zijn van mening dat je elke dag moet vieren. En wat is nu leuker dan vieren dat je jarig bent zonder ouder te worden?
“Wouter maakt wel serieus werk van je!” lacht hij. “Maar hij krijgt wel een beetje speeltijd met je, toch?”. Ik was bijna vergeten dat Robin altijd denkt dat ik een wilde stoeipoes ben - iets wat wellicht te maken heeft met het moment dat we elkaar lang geleden voor het eerst ontmoette - een levensfase die wel heel ver weg lijkt.

We zitten in MaMa Kelly, een restaurant in Amsterdam waar werkelijk alles roze is. Elk detail is op elkaar afgestemd. Ik zit tegenover Robin aan een hoge (roze) tafel – dan heb je lekker het overzicht. Ondanks dat hij de jongste niet meer is, ziet hij er - ondanks dat hij net zo kaal is als Humberto Tan - nog altijd uit als een 25-jarige jongen, wat ongetwijfeld te maken heeft met zijn Indische uiterlijk.
“Dancing monkey” noemt hij zichzelf altijd gekscherend, verwijzend naar zijn breakdance verleden in combinatie met zijn voorkomen. Ondanks dat we elkaar niet vaak zien, is het altijd leuk als we dat wel doen; Robin is jeugdig ondeugend en haalt dat ook in mij naar boven als we samen zijn.

“Nee joh, Wouter is gewoon een vriend! Ik zie daarbij geen intimiteit, hoor”, wuif ik zijn aantijgingen nonchalant weg.
“Mmm, misschien is hij niet spannend, maar hij is wel dedicated to you, in plaats van die players die je normaal hebt”.

We praten wat over zijn werk (“druk, druk”) en familie (“de kinderen worden zo snel groot”), als het gesprek niet veel later alweer op Wouter uitkomt.
“Heb je het druk op werk” vraagt hij, om te vervolgen: “of moet je af en toe ook Wouter ondersteunen met kopjes koffie en stofzuigen in kimono enzo?”. Ik werk sinds kort 3 dagen per week thuis (nieuw beleid, hoera) en blijkbaar houdt Robin goed mijn Instagram in de gaten. Ik had van Wouter een onwijs mooie Kimono gekregen – zomaar - op voorwaarde dat ik een foto zou sturen zonder lingerie eronder. Hij zei het met een dikke knipoog, want Wouter weet ook wel dat ik dat niet ga doen.
“Ja, af en toe moet je toch ff onder het bureau zuigen he” zeg ik op een serieuze toon en we moeten beide lachen.
“Ja juist, even die gerimpelde balletjes afstoffen” antwoordt Robin.
We zijn lekker op dreef .“Ik maak ze eerst blauw “ grap ik.
“Oh, dus dan loopt Wouter toch stiekem een blauwtje” zegt Robin, enigszins teleurgesteld.
“Friends with many benefits” antwoord ik geheimzinnig, om het mysterie nog verder aan te wakkeren.

Robin pakt het glas Champagne elegant bij de steel en heft het in mijn richting.
“Op onze gezondheid” spreekt hij plechtig, als ik zijn toost beantwoord. “En ik ben blij dat je niet meer met dat Perzische tapijtje gaat” – doelend op Prem, hij weet niet dat we weer on speaking terms zijn – en dat laat ik maar even zo.

Zondag was hij naar mij toe gekomen en de vonken waren er letterlijk weer vanaf gevlogen. Ik zit nog op een roze wolk, ook al hebben we niet echt met elkaar kunnen praten, wat ik wel gehoopt had. Maar toch heb ik er het volste vertrouwen in dat het allemaal goedkomt, al moet ik even wachten tot ik hem weer zie: hij is pas zondag weer thuis en heeft dan gelijk zijn zoon.
Ik spreek Prem wel de hele dag via WhatsApp; het voelt zo goed en vertrouwd. Ik had mezelf echt een beetje verwaarloosd: Prem heeft het nog steeds over het feit dat zijn hele rug gescrubd was door de broodkruimels die in bed lagen.
Als ik me neerslachtig voel, eet ik altijd in bed (guilty pleasure – ik doe het trouwens ook als ik blij ben) en ach, ik had tenslotte ook niet op zijn bezoek gerekend. Gelukkig klaagde hij niet over de stoppels op mijn benen.

“Tja” zeg ik meesmuilend “mijn ideale man is al bezet, helaas” terwijl ik hem knipogend aankijk.
“Huh, is Wouter bezet?” antwoordt hij verbaasd, “ik dacht dat hij alleen oog voor jou heeft en dus graag zo veel mogelijk benefits verzilverd”.
“Nee, Einstein! Jij bent bezet!” antwoord ik beslist, zonder het direct te menen.
“Ooh” lacht hij, “thanks! Ja, maar ik ben ook te oud voor jou”.
Ik moet lachen. “Wouter is 59 en Prem was 56. Dus daar kom je niet mee weg. Oud is goud” lach ik.
“Serieus?” Dat had ik Wouter niet gegeven hoor! Ik dacht hij is 48!
Dus eigenlijk ben ik met 50 een jonkie voor je?”
Oh ja, hij was dit jaar 50 jaar geworden. “Echt wel!” antwoord ik knipogend.
“Kinky Cougar!” zegt Robin op een Fred van Leer-achtige toon.

Ons gesprek wordt onderbroken door de ober die met onze borden aan de tafel verschijnt – ze past met haar poederroze outfit precies in de setting. Ik steek mijn hand op als ze vraagt voor wie de truffelrisotto is waarna ze vervolgens de kreeft voor Robin’s neus neerzet. Als ze wegloopt, moet ik lachen als ik Robin haar weer na zie staren. Mannen…

“En waarom zou je niet iemand van je eigen leeftijd zoeken?” vraagt Robin, nadat hij zojuist met veel goedkeuring zijn maaltijd geproefd heeft. “Die kunnen je dure smaak niet onderhouden?”.
“Lekker mooie etentjes en mooie kleertjes” grap ik. “Dat gaat wennen, hè?”. Hij moest eens weten; ik kan mijn eigen broek wel ophouden. Prem houdt helemaal niet van uit eten gaan (hij zegt dat dat komt door zijn lactose intolerantie) en geeft me nooit spontaan cadeau’s. En toch ben ik nog altijd gek op hem.

“Hahaha, Porno Prinsesje” lacht Robin ondeugend “Ik zou het niet weten, ik krijg nooit foto’s zonder kimono van je, dus ik kan er niets zinnigs over zeggen...”
“Misschien als ik dronken ben, stuur ik je nog wel eens foto’s” lach ik, verwijzend naar een hele tijd terug, toen we een nogal geanimeerd gesprek hadden nadat we beide – niet samen - iets teveel wijn gedronken hadden waarna ons virtuele gesprek een licht erotisch wending gekregen had.
“Kijk, ik doe nooit zo maar ergens een injectie in als ik niet kan zien wat het onderhoud en rendement is” zegt Robin op officiële toon, alsof hij een verzekeringspakket aan probeert te prijzen. Ik schud lachend mijn hoofd.

“En toch blijf ik erbij: ondertussen gaan Wouter en jij wel steady in vergelijking met de gladde glippers die je daarvoor had. Gewoon trouwen, joh!”. Ik wil mijn mond al opendoen om hem tegen te spreken, als Robin me onderbreekt: “Ja, ik weet het - geen setje maar wel zijn sexy sletje! Die beste vriend van jou boft maar, dat hij altijd op playdate met je mag en al je tattoos mag likken!” zegt hij vrolijk, verwijzende naar de tijd dat de Kunstenaar mijn lichaam als canvas gebruikte om met merktstift tattoo's op te ontwerpen.
Ik besluit het maar zo te laten. Boys will be boys; sommige mensen veranderen nooit. En dat is in Robin's geval maar goed, ook: ik hou van zijn authenticiteit, waarin hij zelf ook helemaal in op lijkt te gaan.

Nadat we onze koffie op hebben en Robin de rekening betaald heeft (ik heb geprobeerd hem over te halen zelf te betalen, maar toen bromde hij iets als “betaal maar in natura”), nemen we even later afscheid.
“Let's keep in touchy sexy stofzuigertje!” roept hij ondeugend, nadat we elkaar drie zoenen gegeven hebben en beide een andere kant opgaan.
Glimlachend steek ik mijn hand op. En heel even voel ik me weer de “oude Nina”, de vrolijke, zorgenvrije dame die bruist van de positieve energie.

wordt vervolgd

**Geplaatst**: 20-11-20 17:50

Geplaatst: 20-11-20 17:50

Is Prem 56?? :wow:

Dat had ik even gemist!

Ik vond het een ietwat rommelige stukje, maar dat kan ook komen omdat ik al die namen niet meer uit elkaar hou, chaoot die ik ben

Ben benieuwd naar het volgende stuk

**Geplaatst**: 20-11-20 17:55

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-11-20 17:55

Snap echt niet wat Nina allemaal met die oude kerels moet, zou er zelf niet aan moeten denken :')

**Geplaatst**: 20-11-20 18:04

Geplaatst: 20-11-20 18:04

Zertab schreef:
Snap echt niet wat Nina allemaal met die oude kerels moet, zou er zelf niet aan moeten denken

Ik denk dat dat een kwestie is van smaak.

Mijn vriend en ik verschillen ook 14 jaar. Ik ben 26 hij 40.

Ik hou ook meer van oudere mannen dan van mijn leeftijd, haha.

Is weer een top stukje Ts! $*\o/*$

**Geplaatst**: 20-11-20 18:06

Geplaatst: 20-11-20 18:06

Momo94 schreef:
Zertab schreef:
Snap echt niet wat Nina allemaal met die oude kerels moet, zou er zelf niet aan moeten denken

Ik denk dat dat een kwestie is van smaak. Mijn vriend en ik verschillen ook 14 jaar. Ik ben 26 hij 40. Ik hou ook meer van oudere mannen dan van mijn leeftijd, haha.

Is weer een top stukje Ts! $*\o/*$

Is zeker een kwestie van smaak maar als ik de leeftijden lees, ik weet niet, toch kippenvel ofzo

**Geplaatst**: 20-11-20 18:15

Geplaatst: 20-11-20 18:15

Ik post niet vaak. Maar ik vind je verhalen leuk om te lezen. Hoop dat je het blijft doen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-20 18:29

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-20 18:29

PoelieWoelie schreef:
Is Prem 56?? Dat had ik even gemist!

Ik vond het een ietwat rommelige stukje, maar dat kan ook komen omdat ik al die namen niet meer uit elkaar hou, chaoot die ik ben

Ben benieuwd naar het volgende stuk

Haha, leuke reactie(s)! Ook via PB (namenbingo; blijkbaar ben ik echt hardleers haha - stond dus ook een heel andere naam in vandaar misschien de verwarring).

Niet vergeten dat Prem op zijn profiel had staan dan hij 45 was :-)

. En Nina is ook “al” 35.

Hoop vanavond weer een nieuw stuk!

**Geplaatst**: 20-11-20 20:38

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-11-20 20:38

Super geschreven! Zin in het volgende stuk

**Geplaatst**: 20-11-20 20:57

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 20-11-20 20:57

En dan zie je Prem in het echt en denk je: die is geen 45, wegrennen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-20 18:45

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-20 18:45

Zertab schreef:
En dan zie je Prem in het echt en denk je: die is geen 45, wegrennen!

Nou, hij ziet er denk wel ook jeugdig uit, denk ik, of maakt liefde toch echt blind

.

17.
25 oktober 2019

Opeens schrik ik wakker. Vreemd; het is half vier in de nachts. Er gaat een rilling door me heen als ik op precies dat moment een bericht krijg van Prem.
“Morning babe. Wake up and shine. Vanavond ben ik weer in Nederland

”.
“Haha echt?” antwoord ik slaperig. “Leuk!”. Vreemd, hij zou zondag pas terugkomen. Ik heb het vast verkeerd begrepen, denk ik, terwijl ik me omdraai en bijna gelijk weer in slaap val.

Het is vrijdag en op deze dag heb ik er een gewoonte van gemaakt om 6h ’s ochtends op te staan en hard te gaan lopen: ik vind het vreselijk. Maar het is niets vergeleken bij het schuldgevoel wat ik krijg als ik het niet doe; het is gevaarlijk compensatiegedrag voor mijn eetbuien waar ik me niet uit los kan maken. Nog niet. Prem heeft me aangeboden te helpen, maar daar is het verder bij gebleven, ondanks dat ik zijn aanbod gretig accepteerde. Ik herken het tenminste al - voor nu is dat misschien ook wel even genoeg.

“Kom je morgen?” appt Prem, terwijl ik mijn (van oorsprong) roze met oranje Asics aantrek.
Mijn schoenen zijn ook wel aan vervanging toe; een ‘onnodige’ uitgave, die ik het liefst zo lang mogelijk uitstel. Ik geef het geld liever uit aan iets moois.
Opeens bedenk ik me dat ik morgen met Wouter af heb gesproken. Fu*ck! Dat gaat Prem niet leuk vinden. Hoe moet ik hem dat in godsnaam vetellen? Ik ga eerst wel hardlopen, denk ik, anders heb ik straks geen zin meer.

Na 45 minuten hardlopen kom je in een runners high: het gevoel van diepe tevredenheid, opgetogenheid, welzijn en het gevoel eindeloos door te kunnen gaan is onbetaalbaar. Maar daarvoor moet je wel eerst 45 minuten door een kleine hell, hoewel het achteraf altijd weer meevalt. Zo ook vandaag.
Ik weet nog steeds niet hoe ik moet zeggen dat ik morgen niet kan, dus besluit ik, als ik me aangekleed heb, eerst een foto te sturen van mijn outfit: het is de destroyed jeans die ik op onze eerste date aan had, samen met een zwarte longsleeve van Calvin Klein en een stel eenvoudige pumps.

"She wored her ragged little jeans - her perfect legs golden and lean - she talked like an angel but sometimes mean - we danced to the rhythm like a perfect dream” antwoordt hij direct. Ik kan inmiddels wel een dichtbundel uitbrengen van al Prem’s gedichten denk ik, zonder hem zelfs maar goed te lezen. Ondanks dat ik geen fan ben van zijn liedjes, vind ik het bijzonder hoe hij zo gedichten uit zijn mouw kan schudden – dat heeft nog nooit iemand voor me gedaan en geeft me het gevoel dat ik heel speciaal ben.

"A poem about me: I hate mornings. And I wish I was drunk” antwoord ik gekscherend, terwijl ik me inmiddels klaarmaak voor een nieuwe werkdag. Ik voel me goed – niet alsof ik de wereld aan kan, maar deze dag gaat me wel lukken. En ik heb er oprecht zin in om Prem snel weer te zien.

“Ik kom zondag wel” app ik, zonder de naam van mijn beste vriend te noemen. Waarom komt Prem dan opeens ook vanavond al terug?
“Zondag heb ik Manfred” antwoordt hij, met een huilende smiley erachter.
“Mmmm, jammer” antwoord ik, vooral omdat ik niet zo goed weet wat ik nu moet zeggen of vooral doen: het is de bekende tweestrijd tussen geweten en gevoel.
“Ik vind het ook jammer…” antwoordt Prem.

“Sorry babe, dit jaar is ku*t met kids, M enz. enz." gaat hij verder, alsof hij zich moet verontschuldigen over het feit dat hij zondag niet kan. “M heeft gisteren geprobeerd mijn huis binnen te komen met Manfred, zogenaamd omdat ze kleding van hem nodig had wat bij mij zou liggen. Ze kreeg de deur echter niet direct open en hebben hem geforceerd. Ze is totaal gestoord. Ik heb de slotenmaker vanaf hier moeten regelen.
Zelfs hier stress bezorgen... De overbuurman kwam natuurlijk naar buiten om te kijken wat er aan de hand was, en blijkbaar heeft ze ook tegen hem haar gal gespuwd over ons".
“Jeetje…” antwoord ik ontzet.
“Gewoon zielig en belachelijk” gaat Prem boos verder, “maar dat is nog niet alles. Blijkbaar heeft ze, toen ze binnen was, een gaslucht geroken. Ik heb gezegd dat het wel mee zal vallen – ik had tenslotte niets gehoord van de buren – maar ze werd helemaal hysterisch en heeft hierop Veilig Thuis ingeschakeld: ze wil niet dat Manfred nog een stap naar binnen zet en stelt dat de situatie onveilig is voor hem. Onveilig! Ze heeft hier bijna 20 jaar gewoond!”.

“Wat heb je gedaan?” vraag ik, me vreselijk schuldig voelend – waarom weet ik niet, maar alles lijkt wel mis te gaan waar ik bij betrokken ben. Op de een of andere manier voelt dit ook als mijn schuld. Als ik er niet was, waren al deze problemen er tenslotte niet.
“Ik heb het Nationaal Storingsnummer gebeld en die zijn geweest, maar konden niet direct iets vinden. Natuurlijk niet. Er is waarschijnlijk ook niets. Maar er ligt nu wel een aanklacht tegen mij bij Veilig Thuis en dat is geen goede reclame voor mij, ook in combinatie met mijn werk". Ik kan Prem bijna horen zuchten als hij vervolgt: "ze doet er alles aan om ons dwars te zitten”. Nu snap ik ook waarom hij direct naar huis komt.

“Ik had wel gezien dat Manuela nog steeds al mijn Instagram-stories bekijkt” antwoord ik. Het is iets wat ik niet direct begreep toen ik het zag, want ze weet wat er gebeurd is op (de avond van) de oratie. Prem vertelde me van de week zelfs dat Baukje na het incident overstuur haar moeder gebeld had om te vragen of ze haar wilde komen halen. Het is iets waarvan Prem denkt dat het wellicht met voorbedachten rade gepland was: zo kon Manuela namelijk haar dochter “redden” en direct een wit voetje halen bij haar ex-schoonfamilie, ondanks dat Prem altijd zegt dat ze zijn familie haat.

Ik zie al voor me hoe het is gegaan en ik krijg er elke keer als ik eraan denk weer een onrustig gevoel van. Ze hebben het succesvol voor elkaar gekregen om mij de boeman van de avond te maken. En daarbij hebben ze de hele familie eenvoudig meegekregen. Prem had direct na het incident een slaappil genomen en is naar bed gegaan, dus hij had er verder niets van meegekregen zegt hij. Maar het is een stempel die me vreselijk dwars zit.

“Tja” antwoordt Prem, “het gaat nu blijkbaar de hele straat over. ‘Prem’s vriendin gaat ieder weekend met een andere man uit’ enz. enz.” - alsof het nog niet genoeg is - “M en Baukje raken niet uitgepraat over jou...”.
Ik blijf de zin lezen, opnieuw en opnieuw. Blijkbaar kan ik niets goed doen en weet je wat nog het erge is? Ze hebben nog gelijk, ook. Maar zij zijn niet degenen die in mijn situatie zitten. Ik lijk – hoe ik het ook doe - iedereen in de weg te zitten.

“So long Nina, mijn gratis wifi is op. Geen bla bla bla meer. Van jou bedoel ik

” appt Prem als ik even later met Bubbles door het bos loop. Warmond heeft niet veel, maar een bos naast je huis is toch wel een pluspunt. En een wandeling door de natuur was net even wat ik nodig had: het is tenslotte iets waar ik niet teveel schade mee kan aanrichten.
“Krent. Koop gewoon extra” antwoord ik schalks. Niet dat het me veel uitmaakt trouwens, want ik moet ook nodig weg, maar het kost geen pepernoot, WiFi in het vliegtuig.
“What’s the point” antwoordt hij. “Morgen heb ik weer unlimited access tot jouw bla bla bla”.
Oh ja, morgen. Nu weet ik het helemaal zeker: ik ga Wouter afzeggen. Als ik nu zeg dat ik met hem heb afgesproken, kan ik het helemaal wel shaken – ik weet dat hij zich al vreselijk schaamt wat de buurt nu over hem – néé, over mij – denkt.
“Zijn we nog on a break?” vraag ik Prem enerzijds plagend, anderzijds uit pure interesse en omdat ik echt niet weet waar we nu eigenlijk staan.
“Hoezo, wil je je plan B activeren?” antwoordt hij direct, waarop ik moet lachen. Hij altijd met zijn plan B.

Wouter weet hoe moeilijk ik het met de situatie heb, dus hij begrijpt vast wel dat Prem nu even voor gaat. Ik besluit hem direct een bericht te sturen dat ik morgen dus niet kan en stel voor om anders zondag af te spreken: dan is helemaal alles opgelost.

Alles komt wel goed: eerst maar een dag werken op kantoor. Vrijdag is altijd een fijne dag om te werken. Letterlijk iedereen is dan al met zijn gedachten bij het weekend.

Pas om 20h ’s avonds krijg ik een bericht terug van Wouter: “Zondag gaat niet lukken. Veel plezier met Prem”.

wordt vervolgd