Bokt.nl

Citaat:

Dag 3: Google "weird news" and write the first story that comes up
Inspiratie: http://www.nu.nl/opmerkelijk/4268588/bi ... izona.html

Zondag ochtend, het perfecte moment voor een ontspannen wandeling in het grote park. Mark had het helemaal tot in de puntjes gepland, en nu liep hij hier. Samen met Sanne, de liefde van zijn leven. Vandaag gaat hij haar ten huwelijk vragen. Midden in het park staat een bankje bij de grote vijver, hun vaste pauze momentje. Eindelijk na een lange tijd plannetjes smeden was het zo ver. De bomen in het park waren vol bladeren en zwaar van alle vruchten die zij dragen, de bloemen die zich als een deken uitstrekte in de bloemperken geurde de lucht en de vogels zongen hun mooiste lied. Glimlachend kijkt mark toe hoe Sanne een klein stukje verder bezig is hun jonge hond die als een wildebras aan elke vang poging weet te ontsnappen probeert te vangen.
“Laat hem toch eventjes lekker rennen San” zegt Mark, “Kom dan gaan we eventjes zitten, hij zal heus de vijver niet in rennen en verdrinken.” “Mark, hij moet leren om te luisteren en te komen als wij dat van hem vragen”, bitst Sanne geïrriteerd terug. Mark slaat een zucht en blijft nog eventjes genietent kijken naar Sanne. Hoe het hem 3 jaar geleden was gelukt haar aan de haak te slaan was hem tot op de dag van vandaag een raadsel. Sanne zegt altijd dat het kwam omdat hij de eerst man was die met een grote bos rozen op hun tweede date verscheen.

Een zoemend geluid zorgt ervoor dat Mark wild om zich heen slaat. Bijen, wespen, hommels, dazen en al die andere steekbeesten moet hij niks van weten. Van zijn part werden ze allemaal uitgeroeid.
Het zoemen werd erger en mark kijk om in de richting waar het geluid vandaan komt. Een grote zwerm bijen komt zijn kant op vliegen. “oliebol”. Roept mark en snel loopt hij naar rechts om de zwerm te ontwijken. De bijen draaien mee naar rechts en blijven recht op Mark af vliegen.
Om zich heen zwaaiend naar de koplopers van de zwerm loopt Mark zigzaggent verder in de hoop de zwerm af te schudden. Langzaam beginnen de bijen hem in te halen. “Auw, laat me toch met rust jullie.” Jammert Mark, de bijen beginnen Mark aan te vallen. Langzaam begint Mark buiten adem te raken “Ren naar het water daar ben je veilig”, roept Sanne hem toe. In paniek rent Mark richting het water. Onderweg word hij nog een paar keer gemeen gestoken. Bij de vijver aangekomen bedenkt Mark zich geen seconde maar rent meteen het water in. Een paar Eenden vliegen verschrikt weg en Kinderen wijzen lachend in de richting van Mark. Iedereen weet toch dat de vijver veel te goor is om in te zwemmen? Mark is zich niet bewust van de mensen om hem heen of de eendenkroos die alle kanten op weg spettert. Mark hoort alleen nog het angstaanjagende gezoem wat maar niet weg wilt gaan. Elke keer als hij boven komt lijkt de zwarte massa dikker en groter te worden en vallen ze hem meteen aan. Naar lucht happend komt hij de derde keer boven en voelt een bij zijn mond in gezogen worden. Nog voor hij kan reageren, voelt hij een venijnige steek achter in zijn mond. Hoestend schiet hij weer onder water. In een laatste poging zwemt hij onder water zo ver als hij kan. Als hij weer boven komt ziet hij de zwerm nog hangen waar hij de laatste keer boven water kwam. Na 2 flinke happen lucht duikt Mark weer onder en zwemt verder. Zijn keel die al langzaam begint te zwellen van de steek voelt aan alsof hij in brand staat, en zijn been die hij tegen een paaltje had gestoten toen hij het water in rende begon stijf te worden. De pijn verbijtend zwemt Mark zo snel als hij kan met zo weinig mogelijk pauzes door naar de andere kant van de vijver. Elke keer als hij boven komt hoort hij de stem van Sanne die in paniek naar hem roept en hem aanmoedigt te vluchten. Aan de andere kant van de vijver aangekomen rent Mark de vijver uit. De bijen hangen nog steeds midden op de vijver, wachtend tot hij weer boven komt.
2 tellen later lijken de bijen door te hebben dat Mark daar niet meer boven gaat komen en zien al snel hun prooi weg vluchten over land. De aanval voortzettend vliegen de bijen weer achter mark aan. Mark rent piepend naar lucht verder in de richting van een klein kioskje dat op de rand van het park staat. Nog ongeveer 700 meter voor hij bij de deur is. Binnen ben ik wel veilig voor die rotzakken denkt Mark. Achter zich hoort hij Sanne gillen. Snel stopt hij en kijkt om. Op dat moment bereikt de grote zwerm hem. Duizenden bijen zwermen om hem heen en steken hem. In paniek probeert Mark verder te rennen, maar de bijen blokkeren zijn zicht. Wild om zich heen slaand probeert hij ze van zich af te slaan. Als hij naar zijn arm kijkt, kan hij amper nog een stukje van zijn huid zien. Zijn hele arm zit vol met die beesten. Krijsend en nu pas echt in paniek rent Mark op goed geluk verder. Ondertussen met zijn andere arm alle bijen weg slaand. Het zijn er te veel denkt mark in paniek. Ik raak ze nooit kwijt. In een laatste poging probeert mark terug naar de vijver te rennen. Onderweg struikelt hij een paar keer. Slap wordend van alle steken voelt Mark zich ligt in zijn hoofd worden.
Mark kijkt verdwaasd om zich heen op het moment dat hij valt. Het enige waar hij nog aan kan denken is dat hij moet zien te ontsnappen, weg te komen van de bijen. Dit is zijn dag, de dag waarop hij zijn Sanne ten huwelijk gaat vragen. Kruipend sleept Mark zich voort richting het water. Aan de andere kant van de vijver ziet hij het bankje staan. Daar gaat hij haar ten huwelijk vragen. Daar begint het nieuwe hoofdstuk van zijn leven. Daar word hij de gelukkigste man van de wereld. Het wordt langzaam zwart voor zijn ogen. Nog een paar meter denkt hij, nog een paar meter en dan ben ik bevrijd van mijn belagers. Het gezoem begint langzaam weg te vagen als het leven uit hem weg zakt. Het laatste wat Mark ziet is Sanne die huilend van angst de bijen weg probeert te jagen.

XxLiEsJuHhxX schreef:

Hihi dat vond ik ook.. Maar je kan natuurlijk ook een van de berichten gebruiken die al aan bod zijn geweest lijkt me.

_Floortje schreef:

Wierd nieuws moet denk ik of 'weird news' zijn in het Engels of iets van 'gek/apart nieuws' in je titel, nou klopt ie niet echt.

Wat een bizarre nieuwsberichten ook allemaal!

Citaat:

Tabloid journalism is a style of journalism that tends to emphasize topics such as sensational crime stories, astrology, gossip columns about the personal lives of celebrities and sports stars, and junk food news.

Citaat:

Eindelijk was het zover, hun welverdiende vakantie staat op de planning. Noud en Sophie stonden op het punt om van huis te vertrekken. Maanden hebben ze uitgekeken naar deze vakantie. Lekker weg, veertien dagen met z’n tweeën op pad. Geen gezeur, alleen maar genieten. Sophie gaat de laatste dingen nog even na en dan is het tijd om te gaan. Ze zwaaien nog even naar Noud z’n ouders en ze zijn weg. Noud en Sophie kennen elkaar nu een jaar of vier en gaan na hun vakantie samenwonen in hun eerste gezamenlijke huis. Onderweg is het saai, de snelweg begint te vervelen en de muziek hebben ze inmiddels wel gehoord. Ze besluiten te stoppen bij een pompstation om even te tanken en wat lekkers te halen voor de komende uren. Het is druk bij het pompstation, vele vakantiegangers gooien hier hun auto vol en sommige zijn hun benen aan het strekken. Samen lopen Sophie en Noud naar de kassa om de boel af te rekenen. Opeens loopt er een man naar binnen met een pistool in z’n handen. Sophie laat van schrik haar blikje drinken vallen die uiteen spat op de grond. De man loopt naar de vrouw achter de kassa en zegt tegen haar dat ze al het geld moet meegeven wat ze in de kassa heeft zitten, ook wordt haar opgedragen de kluis open te maken. De vrouw staat verstijft stil. De man schreeuwt naar de vrouw dat ze nu het geld moet gaan geven of er gaan gewonden vallen. Nogmaals reageert de vrouw niet. Noud kijkt om zich heen of hij weg kan komen, maar net als hij denkt ongemerkt weg te kunnen samen met Sophie heeft de man hen in het vizier. Sophie gilt en de man grijpt haar bij haar haren en sleurt haar het pompstation uit, hij gooit haar in zijn auto en scheurt er vandoor. Noud bedenkt zich niet en besluit achter de man aan te gaan. Snel grist hij zijn autosleutels uit zijn zak en hij zet de achtervolging in. De witte volkswagen waarin de man rijdt scheurt over de snelweg, echter heeft de man niet door dat Noud achter hem aanzit. Na een aantal uren van volgen, stopt de auto voor een groot huis middenin een dorpje. Sophie wordt uit de auto getrokken en de man dwingt haar naar binnen te gaan. Noud die het van een afstandje ziet gebeuren, besluit een kijkje te nemen in het huis. Hij kan niet plaatsen waar hij is, het enige dat hij weet is dat het dorpje zich vlakbij een meer moet bevinden, want dit stond aangegeven bij de laatste afslag. Sophie zit inmiddels op een stoel, vastgebonden met een touw. Ze wil weten waar ze is en vraagt de man waarom ze hier is. De man weigert antwoord te geven en zegt dat ze geduld moet hebben, ze komt er vanzelf wel achter lacht hij. Snel kijkt Sophie om zich heen, ze wil weten waar ze het huis uit kan. Ze bevindt zich in een grote rechthoekige kamer met twee ramen. In de kamer staat nog een tafel met een stoel en 2 kandelaren, dat is gek denkt ze, Noud had een paar jaar terug ook zulke kandelaren in zijn huis staan. Dan ziet ze vanuit het raam dat ze op een plat dak kan komen, waar zich vervolgens een brandtrap bevindt. Eerst moet ze zich zien los te maken. De kandelaren lijken een goede oplossing te zijn en Sophie beweegt zich naar de tafel toe waar de kandelaren op staan. De kandelaren zijn groot en zwaar, maar Sophie weet dat de vogels op de kandelaren scherpe snavels hebben, ze heeft zich immers meerdere keren aan de snavels gesneden toen ze nog bij Noud thuis stonden. Ondertussen is Noud op zoek naar een manier om in het huis te komen, hij klimt via een brandtrap een plat dak op en ziet Sophie via het raam in de kamer zich proberen los te maken. Hij snelt zich naar haar toe, maakt het raam open en schiet haar te hulp. Plots staat de man die in het pompstation was achter hen. Hij schreeuwt dat ze moeten blijven staan. In een flits ziet Noud dat hij dit keer geen pistool bij zich heeft en zegt tegen Sophie dat ze heel hard moet rennen. Sophie bedenkt zich niet, springt uit het raam en rent naar de brandtrap toe. Noud volgt haar, maar de man zit vlak achter hen aan. Ze moeten blijven rennen en voor hun gevoel doen ze dit voor uren. Het wordt langzaamaan donker en ze hebben de man afgeschut. Sophie vraagt zich af waar ze zijn en Noud pakt zijn mobiele telefoon, helaas heeft hij geen bereik en is zijn telefoon ook bijna leeg. Noud denkt snel na, hij is gelukkig niet snel in paniek. Ze staan bij een meer, Noud bedenkt zich ineens dat dit aangegeven stond in het dorpje waar ze daarstraks waren. Verderop staat een huisje en Noud en Sophie besluiten daar aan te kloppen. Een klein fors vrouwtje doet de deur open. Ietwat slaperig brabbelt ze wat in een vreemde taal. Noud en Sophie kijken elkaar verwarrend aan. Dan bedenkt Noud hoe dicht ze zich bij de grens naar Oostenrijk bevonden. Dit was helemaal niet de kant die ze op wilden, maar in de achtervolging moeten ze vast een behoorlijk stuk naar het Zuiden hebben afgelegd. Sophie kan wel huilen, hoe moeten ze zich nu weer uit deze situatie redden. Het vrouwtje blijkt geen Engels te spreken en Noud en Sophie kunnen er niet uit komen in het Duits. Ze besluiten maar door te lopen, ze zijn nog nooit zo ver van huis geweest.