Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-11-11 17:59

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 29-11-11 17:59

leuke stukjes weer

update??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-11 18:01

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-11 18:01

Jep, straks, heb bijna genoeg woorden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-11 21:17

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-11 21:17

Update, extra lang weer

De zon werpt zijn warme zonnestralen door het raam op mijn bed. Het is al weer dagen geleden dat ik de herinneringen aan Alec terug kreeg. En nog steeds heb ik geen antwoord op mijn vragen. Hoe lang en hoe diep ik ook heb nagedacht. Niks. Ik heb ook veel na liggen denken over Valko. Ik denk dat ik weet wie hij is. Hij moet degene zijn die me de eerste avond hier kwam opzoeken. Precies dezelfde blauwe ogen. Ik sluit mijn ogen en probeer me zijn gezicht voor de geest te halen. Rechte neus, prachtige gevormde lippen, ruwe stoppels... En natuurlijk zijn doordringende zuivere blik. Ja, hij moet de man uit mijn herinnering zijn. Ik wil het hem vragen, om er zeker van te zijn. Maar hij is nog niet langs geweest sinds die ene keer. Op een of andere manier verlang ik naar hem. Ik zou er alles voor over hebben om hem nu te zien, hem nu aan te raken.

Ik wikkel de witte dekens om me heen en stap uit bed. Op mijn blote voeten strompel ik naar het raam, de witte deken als een sluier achter me aan over de grond slepend. De zon voelt warm aan op mijn blonde haar. Ik ga voor het raam staan en staar dromerig naar het ochtendlandschap. Er hangt een sprookjesachtige mist over de groene heuvels. Een prachtig wit paard galoppeert door de deken van waterdruppels. Zijn vacht licht op met een gouden gloed. Zijn zilveren manen deinen mee met de wind. Alec. Een klop op de deur verlost me uit mijn gedachten. ‘Miss, hoe gaat het met u?’ vraagt een meisjes stem. ‘Gaat wel, lief dat je het vraagt Lizzy,’ antwoord ik.

Ik richt mijn aandacht weer op het landschap, zoekend naar het mysterieuze paard. Verdwenen. Het landschap ligt er zo rustig bij, dat niks erop wijst dat er net nog een prachtig paard galoppeerde. Ik moet het hebben verbeeld. ‘Mag ik binnenkomen?’ vraagt ze. Ik draai me om en strompel weer richting het bed. Onhandig worstel ik met de witte deken, dat om mijn lichaam heen gedraaid zit alsof ik een rups ben die nog moet ontpoppen. ‘Ik kom eraan,’ mompel ik gefrustreerd. ‘Stom deken! Ga normaal zitten,’ scheld ik. ‘Miss Lawcy? Gaat alles goed?’ ‘Ja, ja, ja, wacht even! Ik kom eraan!’ antwoord ik.

Ik zet een stap richting de deur, even vergeten dat het deken nog om me heen gewikkeld zit. Mijn voet blijft hangen in de stof waardoor ik even mijn evenwicht verlies. Ik zwaai met mijn armen, maar het is al te laat. Ik val voorover, net op het moment dat de deur open gaat. Met een harde plof kom ik neer. ‘Auw,’ kreun ik. ‘Miss! Het spijt me! Gaat het?’ zegt Lizzy met een verschrikte stem. Ik denk niet zozeer dat ze zo geschrokken is dat ik gevallen ben, maar eerder hoe ik erbij lig. Eigenlijk bedoeld ze ook met ‘het spijt me’ dat het haar spijt dat ze me zo geschrokken aanstaart alsof ik veranderd ben in een wilde, gestoorde gek. En met ‘gaat het?’ vraagt ze eigenlijk of ik niet gestoord ben geworden. Zodat ze weet of ze veilig naar binnen kan gaan zonder dat ik haar oprol in een deken en haar dan vermoord. Ik zou ook schrikken als ik de deur open deed en een vrouw opgerold als een mummie in een witte laken me een dom verontschuldigend het-spijt-me-dat-ik-me-zo-belachelijk-gedraag lachje aankeek, die je zou kunnen opvatten als: niks om je zorgen over te maken hoor, niks aan de hand, dit is normaal, ochtend routine hè? Ik gebaar dat ze op de stoel kan gaan zitten. Ik sta onhandig op, en hups naar de stoel bij het raam alsof ik mee doe aan een wedstrijd zaklopen. Opgelucht laat ik me in het zachte fluweel zakken.

Lizzy sluit de deur achter zich en neemt plaats op de stoel naast het raam. Ik moet mijn ogen dichtknijpen tegen het felle licht om haar te kunnen zien. ‘Mag ik u wat vragen?’ vraagt ze voorzichtig. ‘Wat je maar wilt Lizzy zeg ik alsof ik niet net nog op de grond lag. Nu zul je het net krijgen dat ze gaat vragen wat ik net deed op de grond. ‘Hoe oud bent u? En waar komt u vandaan? En..’ Ik onderbreek haar met een opgeluchte glimlach. Ik hou van mensen met een kort geheugen. ‘Een vraag maar Lizzy?’ zeg ik met een licht sarcasme in mijn stem. Lizzy bloost van top tot teen. ‘Geeft niks hoor, ik zal antwoorden geven op al je vragen, als ik jou er ook een paar mag stellen,’ zeg ik grijnzend. Ze knikt enthousiast. ‘Ik ben bijna zeventien jaar,’ begin ik. ‘Ik weet niet precies waar ik vandaan kom, omdat ik mijn herinneringen ben kwijtgeraakt. Mr. Black heeft het me nog niet verteld. En hoe oud ben jij Lizzy?’ vraag ik het meisje. ‘Ik ben elf jaar,’ antwoord Lizzy trots. ‘Zo, dan ben jij een grootte meid zeg,’ glimlach ik naar haar. Ze knikt verlegen.

‘U bent mooi,’ zegt Lizzy terwijl ze me lief aankijkt, ‘u lijkt op de prinsessen uit mijn boeken.’ Dit keer ben ik degene die moet blozen. ‘Dankjewel Lizzy, maar jij bent nog mooier,’ zeg ik tegen het meisje. Ze schud haar hoofd. ‘Nee, dat is niet waar. Ik heb geen vader en geen moeder, u wel. Ik heb geen lang golvend haar, u wel. Ik zou nooit een prinses kunnen zijn,’ fluistert ze verdrietig. Een traan loopt over haar wang. Haar bruine haar ligt als een zachte deken over haar schouders en haar grootte ogen kijken me zielig aan. Ik voel de drang om dit meisje te troosten, haar gerust te stellen. Ik trek haar tegen me aan en laat haar tegen mijn schouder uit huilen. ‘Mijn mama is in de hemel,’ huilt ze, ‘ik mis haar.’ Ik aai over haar haar. ‘Ze mist jou ook liefje,’ zeg ik troostend, ‘ze zal altijd bij je blijven.’ ‘Echt?’ fluistert ze. ‘Echt,’ antwoord ik. ‘Weet je, ooit had ik een vriend, een hele goede vriend. Hij heette Alec, en hij was een prachtig wit paard. We hadden een hele sterke band. Alles wat we samen deden, voelde zo bijzonder. Nog meer dan dat. Het maakte ons gelukkig,’ fluister ik in haar oor. Een traan loopt over mijn wang bij de herinneringen aan Alec. ‘Ken je dat gevoel Lizzy? Dat je buik zich vult met vlinders? Dat gevoel dat je je volmaakt gelukkig voelt?’ Ik voel haar hoofd bevestigend knikken. ‘Ik had ooit een hond die Bella heette, ze moest verkocht worden toen mijn moeder stierf,‘ fluistert ze tegen mijn schouder, ‘ze was mijn beste vriendin, maar toch moest ze weg.’ Ik moet slikken van de kwellende toon waarop ze het zegt. Ik weet precies waar ze het over heeft.

‘Wat is er met Alec gebeurt?’ vraagt ze. Lizzy gaat weer rechtop zitten en veegt met de zijkant van haar mauw haar wangen droog. ‘Wist ik het maar Lizzy,’ antwoord ik uit het raam kijkend, ‘wist ik het maar.’ Ik glimlach verdrietig naar haar. ‘Lizzy, ik had tegen je gezegd dat je naar je kamer moest,’ zegt een strenge mannen stem. Ik richt mijn hoofd op en kijk over Lizzy’s schouder. Russel Black staat in de deuropening, zijn armen elegant over elkaar heen geslagen tegen de deurpost aan leunend. Lizzy schiet overeind en veegt de laatste tranen van haar gezicht. ‘Het spijt me mr. Black,’ zegt ze verontschuldigend. Ze probeert de emotie te verschuilen, maar het is duidelijk dat ze erg geschrokken is van Russel. ‘Ik- ik.. het was,’ stommelt ze. ‘Ga,’ onderbreekt hij haar koud. Een rilling loopt over mijn ruggengraat bij het horen van zijn meedogenloze toon. Lizzy haast zich de kamer uit. Bij het passeren van Russel kijkt hij haar kort strak in de ogen. Dan is ze weg.

Russel ontsnapt zijn gezicht en sluit de deur van de kamer. Hij loopt zo ontsnappen naar de stoel waar zo net Lizzy nog zat, dat het lijkt alsof er niks gebeurd is. Zijn houding maakt me kwaad. Hoe kan hij een jong meisje als Lizzy zó behandelen? Het kind heeft verdomme geen ouders en moet als bediende werken, dan kan hij haar op z’n minst goed behandelen! ‘Zo,’ zegt hij tevreden, ‘ik heb de datum van onze bruiloft vastgezet.’ BRUILOFT? Hoe durft hij daar zo over te beginnen? Hij kan niet zomaar de kamer binnen lopen en aankondigen wanneer we gaan trouwen. Woedend bal ik mijn handen tot vuisten. Zelfbeheersing Gwen, zelfbeheersing. Hou je in. Rustig aan. ‘Hoe kun je,’ bries ik, ‘hoe kun je!’ ‘Hoe kun je wat?’ vraagt hij verbaasd. ‘Hoe kun je haar zó behandelen, als een stuk vuil! Ze heeft geen ouders, ze heeft geen vrienden, ze heeft niets! Ze moet voor jou als dienstmeisje spelen! Ze verdient warmte, een goed gezin. Ze verdient zoveel meer dan dat jij haar geeft! Waarom Black? Waarom?!’ gil ik. Ik wil het niet, maar de tranen lopen over mijn wangen voordat ik me in kan houden. Hij kijkt uit het raam met een denkrimpel op zijn voorhoofd. ‘Luister naar me! Luister naar me!’ schreeuw ik. Ik wil hem door elkaar schudden, hem in zijn gezicht slaan. Maar ik doe het niet.

‘Luister verdomme naar me! Of kan je dat niet? Luisteren naar een vrouw? Je denkt dat je zo goed bent, zo slim, zo knap, zo gewéldig bent! Nou, ik zal je wat vertellen: dat ben je niet! Je ben niks! Je bent een gladde klootzak, een..’ ‘Nu ga je te ver,’ zegt hij nors. Zijn ogen kijken me koud aan. ‘Nu ga je te ver,’ zegt hij nog een keer. Dan weet je niet hoe ver ik kan gaan rotzak. ‘Ik? Ik ga te ver? Je gaat zelf te ver! Je bent zelf te ver gegaan Black! Je hebt dat kind haar leven verkloot, je verkloot mijn leven! Hoe durf je Lizzy zo te behandelen en daarna mee te delen wanneer we gaan trouwen? Wie zegt dat ik nog met je wil trouwen Black? Wie? Nou? Ik heb het niet gezegd!’ Tranen van onmacht lopen over mijn wangen, rode vlekken van woede staan in mijn nek. ‘Maar onze verloving dan?’ zegt hij zuur. ‘Wat mij betreft gaat het niet door.’ ‘Je weet dat je niks te willen hebt, alleen ik kan onze verloving verbreken,’ zegt hij. ‘Dat is niet waar, mijn ouders kunnen ervoor zorgen dat de verloving verbroken word,’ zeg ik, mijn kin in de lucht stekend. ‘Je ouders staan bij mij in het krijt, weet je nog?’ zegt hij arrogant.

Ik schiet overeind en wijs naar hem. Mijn vinger trilt van spanning. ‘Zoek iemand anders Black, ik zal nooit de jouwe zijn. Ik wil dat je me morgen naar huis brengt. Ik neem Lizzy mee. En dan wil ik je nooit, maar dan ook nooit meer zien. Afgesproken? Nooit.’ Ik slik de brok in mijn keel door. ‘Afgesproken?’ herhaal ik. Hij kijkt me spottend aan. Wanneer ik hem strak in de ogen kijk, schiet hij in de lach. En hij blijft lachen. ‘Afgesproken?’ herhaal ik weer, dit keer iets harder. Hij schud zijn hoofd en grijnst naar me. Dan staat hij op op dezelfde manier waarop hij ging zitten. Irritant ontspannen en zelfverzekerd. Rustig blijven. Rustig blijven Gwen. Hij duwt mijn wijzende hand opzij en doet een stap dichterbij. ‘Blijf waar je bent,’ sis ik. Hij negeert mijn waarschuwende toon en doet nog een stap dichterbij, waardoor we nog maar een halve meter van elkaar af staan. Rustig ademhalen Gwen, rustig ademhalen. Hij richt zicht zijn hand op naar mijn gezicht. ‘Blijf van me af,’ zeg ik dreigend terwijl ik hem recht aankijk. Wanneer zijn hand mijn wang raakt, ruk ik mijn gezicht van zijn hand weg. ‘Blijf van me af,’ zeg ik weer. Zijn hand hangt stil in de lucht. Hij kijkt me opserverend aan. ‘Hebben we een afspraak?’ hervat ik. Hij zuigt nadenkend zijn wangen naar binnen en kijkt alsof hij diep nadenkt. ‘Ik denk het...’ mompelt hij vaag. Dan richt hij zijn ogen weer op de mijne en zie ik een grijns over zijn gezicht trekken. ‘Niet,’ maakt hij zijn zin af.

**Geplaatst**: 29-11-11 23:40

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 29-11-11 23:40

mooi stukje weer!

**Geplaatst**: 29-11-11 23:48

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 29-11-11 23:48

Spanneeendd!! :):)

**Geplaatst**: 01-12-11 11:42

Geplaatst: 01-12-11 11:42

Boh jij bent goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-11 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-11 19:57

wiske23 schreef:
Boh jij bent goed.

Wat lief, dankjewel

Ik probeer zo snel mogelijk weer een nieuwe update af te hebben!

**Geplaatst**: 30-12-11 23:14

Geplaatst: 30-12-11 23:14

Whow jij bent echt goed,
Ik vind het mega spannend, en zit zowat te janken bij de herinneringen aan alec
Ik wacht met spanning op het volgende stuk,en zet een stipje, en een email reactie.

Toppie bezig ts!

**Geplaatst**: 31-12-11 01:13

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 31-12-11 01:13

Update?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-11 22:17

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-11 22:17

Snackie schreef:
Whow jij bent echt goed,
Ik vind het mega spannend, en zit zowat te janken bij de herinneringen aan alec
Ik wacht met spanning op het volgende stuk,en zet een stipje, en een email reactie.

Toppie bezig ts!

Dankjewel!

Barbie_Blue schreef:
Update?

Binnenkort! Heb al een tijdje een gekneusde vinger waardoor typen moeizaam gaat, gaat nu wel weer wat beter, dus misschien morgen al een nieuwe update!

**Geplaatst**: 01-01-12 14:29

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 01-01-12 14:29

Oehh kan niet wachtten!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-01-12 17:29

Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-12 17:29

Veel plezier met lezen!

Voor ik het weet raakt mijn hand zijn gezicht met een harde klap. Hij strompelt naar achteren, zijn hand naar zijn wang brengend. Ik schraap al mijn moed bij elkaar en doe een stap naar voren. ‘Hebben we een afspraak?’ zeg ik met een trillende stem. Hij kijkt me woedend aan. ‘Nee,’ zegt hij met een stem vol afschuw. ‘Ik bepaal de regels, niet jij Lawcy. En wie de regels breekt, zal gestraft worden. Ik heb verdomme alles al van je gepikt!’ schreeuwt hij. ‘ALLES! Je hebt me gecommandeerd, je hebt me uitgescholden en nu heb je me geslagen. Denk je dat je daar wel mee weg kan komen? Nou? Na alles dat ik voor je gedaan heb! Ik heb verdomme je leven gered!’ buldert hij.

In zijn ogen brand haat, beloofde wraak. Zijn schouders staan gespannen naar achteren, klaar om kracht te zetten. Hij doet een paar stappen naar voren, vol ingehouden woede. ‘Ik tolereer dit niet langer.’ Angstig, geïntimideerd doe ik een paar passen naar achteren. ‘Het was niet mijn bedoeling,’ fluister ik. ‘Natuurlijk niet, natuurlijk was het niet je bedoeling,’ zegt hij met een bittere stem, ‘wat was dan je bedoeling? Niemand hoeft mij de les te lezen, Lawcy. En zeker geen vrouw.’ Zijn lippen staan in een rechte streep. ‘Als we niet verloofd waren, had ik je laten vermoorden. Maar we zijn verloofd, dus... doe ik dat niet. Maar je moet leren luisteren, leren dankbaar te zijn. Leren een vrouw te zijn. We gaat trouwen, of je dat wil of niet, dat maakt me niet uit. Ik zal je aan me binden, er zal geen weg terug meer zijn.’

Hij grijpt mijn bovenarmen beet en trekt me naar zicht toe. Ik krijg tranen in mijn ogen van de kracht waarmee hij mijn armen vast houd. ‘Laat me los,’ fluister ik. De tranen lopen over mijn wangen. ‘Alsjeblieft, ik heb tijd nodig om na te denken.’ ‘Kijk me aan,’ zegt hij met een dreigende stem, ‘kijk me aan!’ Ik richt mijn hoofd op waardoor ik hem in zijn ogen kijk. ‘Je hebt al genoeg tijd gehad,’ zegt hij koud. Ik zie de woedde in zijn ogen, de beloofde pijn van wat hij me aan gaat doen. ‘Nee! Nee!’ gil ik in paniek. ‘Laat me los! Alsjeblieft!’ Wild worstel ik om los te komen, maar hij is te sterk. Ik sla wild om me heen, probeer tegen zijn schenen te schoppen. ‘Ik zal luisteren, alsjeblieft, ik zal doen wat je wilt! Laat me alsjeblieft gaan!’ huil ik. ‘Nee.’ Ik gil, krijs, vecht. Maar het is ter vergeefs. Hij brengt zijn gezicht dichter bij die van mij, kijkt me nog strakker aan. ‘Alsjeblieft, ik beloof het,’ fluister ik in paniek. ‘Je liegt.’ ‘Nee! Ik lieg niet! Echt niet! Ik beloof het, echt! Laat me alsjeblieft los,’ prefel ik.

‘Je beloftes zijn niets waard, Lawcy,’ zegt hij koud. ‘Nee! Nee! Doe me niets, alsjeblieft, alsjeblieft.. Ik zal doen wat je wilt, ik zal luisteren, als je me nu laat gaan.. Vergeef me... vergeef me alsjeblieft..’ Zijn handen spannen zich nog strakker om mijn armen, de pijn brand door mijn hele lichaam. Hij kijkt me zwijgend, opserverend aan. ‘Nee,’ zegt hij. Ik word misselijk van angst, de blik in zijn ogen zegt me genoeg. Ik ben de pineut.

Hij duwt me ruw naar achteren, waardoor ik achterover op het bed val. ‘Nee!’ gil ik paniekerig, ‘Nee!’ Op een zelfverzekerde, dreigende pas loopt hij op me af. De houten vloer kraakt onder de zolen van zijn laarzen. Ik rol opzij, probeer te ontsnappen voor zijn klauwen die naar me grijpen. Mijn knieën raken de grond wanneer ik van het bed af val. De houten splinters dringen zich in mijn vlees. Tranen rollen over mijn wangen van de pijn, angst, wanhoop. Hij doet weer een aanval. Ik rol opzij, probeer zo snel als ik kan op te staan. Ik kijk achterom, in zijn ijskoude ogen. Hij loopt met rustige beheerste passen naar me toe. Hij weet dat hij kan winnen, het geeft hem een gevoel van macht, van onoverwinnelijkheid.

‘Geef je over, dat is makkelijker voor jou en mij,’ zegt hij met een sluwe grijns. Ik zet me af, probeer weg te rennen. Hij zet zijn voet op de rok van mijn jurk, waardoor ik weer op de grond val. Ik gil het uit van de pijn. Hij buigt zich over me heen, zijn handen grijpen mijn polsen. ‘Geef je over,’ fluistert hij in mijn oor. Ik vecht, stribbel tegen zijn kracht. Ik sta in de brand, al mijn ledematen voelen verkramt, vermoeid, kapot. Ik wil vechten maar ik kan niet meer. Ik ben op. ‘Geef je over’, fluistert hij weer. Ik ontsnap mijn spieren, laat de spanning uit mijn lichaam vloeien. ‘Goedzo,’ zegt hij met glimmende ogen, trots dat hij het gewonnen heeft van zijn prooi. Tranen lopen als watervallen over mijn wangen. ‘Alsjeblieft,’ prefel ik, ‘laat me gaan.’ Teder veegt vouwt hij zijn handen om mijn gezicht en veegt de tranen van mijn wangen met zijn duim. ‘Niet huilen, mijn lief. Dit is beter voor je, echt. Niet bang zijn,’ zegt hij met een troostende glimlach. Ik richt mijn ogen op het plafond, negeer zijn woorden. Alles om me heen vervaagt, een dikke waas omhult me.

‘Gwen’. Ik sluit mijn ogen bij de warme vertrouwde stem die mijn naam noemt. ‘Gwen, ik ben het, Alec.’ Mijn ogen schieten open. Alec. Mijn vriend, mijn beschermer. Ik kijk om me heen om te zien waar de stem vandaan kwam. Donkere stenen muren staren me aan. Waar ben ik? Een rilling van angst loopt over mijn ruggengraat. Ik ben hier eerder geweest. ‘Alec?’ roep ik. Mijn stem echoot door de lange duistere gang. Geen antwoord. ‘Alec?’ ‘Gwen, wees alsjeblieft stil. Het is gevaarlijk hier, je moet muisstil zijn. Als hij je hoort krijg je grote problemen! Luister goed Gwen, je bent hier niet veilig, je moet terug.’ ‘Maar ik wil niet terug Alec, ik wil bij jou zijn..’ ‘Gwen, niet zeuren, ga terug en laat die klootzak zien wie de baas is. Je kunt het. Ga, nu!’ ‘Hoe?’ ‘Sluit je ogen, en concentreer je op de geluiden om je heen. Focus je op de omgeving waar je vandaan kwam. Je kunt het Gwen.’ Ik sluit mijn ogen, beeld me de kamer zoals Alec gezegd had. Ik spits mijn oren, opzoek naar geluid. Een dikke waas slokt me op.

Ik open mijn ogen, voel zijn warme adem in mijn hals. Zijn handen strelen mijn rug. Hij is schrijlings op me gaan zitten, waardoor ik geen kant uit kan. ‘Je bent zo mooi..’ fluistert hij met zijn lippen tegen mijn nek gedrukt. Walging brand in mijn keel. ‘Laat me gaan,’ zeg ik bot. Ik heb het je al gevraagd en gesmeekt Black, nu zal ik het je bevelen. Energie vloeit door mijn aderen, een gevoel van kracht vult mijn lichaam.

Ik voel zijn lichaam verstijven. Hij brengt zijn hoofd omhoog en kijkt me ongelovig aan. ‘Wát zeg je?’ vraagt hij me verontwaardigd. ‘Ik zei, laat me gaan,’ herhaal ik bevelend. ‘Wat?’ ‘Ik zei, LAAT ME GAAN! Ben je doof?’ Vliegends vlug grijpen zijn handen mijn keel beet. ‘Wát zei je?’ herhaalt hij dreigend. Zijn duimen drukken mijn luchtpijp dicht. ‘Ik zei..’ herhaal ik naar lucht happend. ‘Ja, ik weet wat je zei,’ onderbreekt hij me. ‘Maar daar komt niks van in, begrepen? Als mijn punt nu nog niet duidelijk genoeg was, is het dat dan nu?’ ‘Ik haal geen lucht...’ ‘Nou? Ja of nee?’ vraagt hij op een kille toon. ‘Ja,’ piep ik. Hij laat de druk van mijn keel vloeien. Ik hap als een vis op het droge naar lucht. ‘Mooi zo. Waar was ik gebleven?’ Woede borrelt in mijn buik. Ik zal je laten zien wie hier de baas is, Black.

‘Hier, rotzak!’ schreeuw ik. Mijn vuist ramt hard in zijn buik. Woest hoestend klapt hij dubbel. ‘Verdomme, stomme koe,’ snauwt hij met zijn armen om zijn buik geslagen. ‘Niemand noemt mij stomme koe,’ snauw ik naar hem. Ik geef hem een harde duw zodat hij van me af rolt. Ik sta strompelend op en geef hem een harde schop tussen zijn benen. Hij schreeuwt het uit. Hij kijkt me met zijn bloeddoorlopen ogen aan. ‘Je gaat hier spijt van krijgen,’ sist hij. ‘Echt niet.’ Ik geef hem nog een harde trap in zijn rug. ‘Auw!’ Kreunend ligt hij op de grond, zijn gezicht vertrokken van de pijn. ‘Nu weet je is hoe het voelt Russel, om een slachtoffer te zijn.’

Zijn hand grijpt mijn enkel en trekt me onderuit. Met een harde klap raakt mijn hoofd de vloer. Even word alles zwart. Wanneer ik na een paar seconde weer bij bewust zijn kom, zit hij alweer boven op me. ‘Nee!’ schreeuw ik als een woeste leeuw. Ik haal uit, maar mis zijn gezicht. Hij grijpt mijn polsen, ramt ze tegen de grond. Ik slaak een gil, worstel om los te komen. Hij ramt mijn polsen nog een keer tegen de grond, dit keer nog harder. Verdomme, wat doet dat zeer. Ik sla met mijn benen in de lucht, probeer heen en weer te rollen. Maar zijn gewicht drukt zwaar op mijn buik, ik kan geen kant uit. Briesend als een wild paard kijk ik hem strak aan. Hij kijkt me triomfantelijk aan. ‘Geef je nu al op Lawcy?’ Mocht je willen Black. Echt niet. Met al mijn kracht geef ik hem een kopstoot.

Laatst bijgewerkt door thoraklover op 01-01-12 17:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-01-12 17:44

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 01-01-12 17:44

fijn stuk weer!
Zat er ook direct weer in.
Had de laatste zin teruggelezen en wist direct weer waar je was.

1 foutje ontdekt:
Ik zie de woedde in zijn ogen
Ik zie de woede in zijn ogen.

is het toch?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-01-12 17:49

Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-12 17:49

TheHorseInn schreef:
fijn stuk weer!
Zat er ook direct weer in.
Had de laatste zin teruggelezen en wist direct weer waar je was.

1 foutje ontdekt:
Ik zie de woedde in zijn ogen
Ik zie de woede in zijn ogen.

is het toch?

Fijn!

Ik die zin niet meer vinden, waar staat die?

**Geplaatst**: 01-01-12 18:16

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 01-01-12 18:16

Volgens mij is het prevelen en niet prefelen

**Geplaatst**: 01-01-12 18:17

Geplaatst: 01-01-12 18:17

thoraklover schreef:
Fijn!
Ik die zin niet meer vinden, waar staat die?

3e alinea, 3e regel

**Geplaatst**: 01-01-12 18:28

Geplaatst: 01-01-12 18:28

Jaa wat een heerlijk stuk weer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-01-12 19:29

Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-12 19:29

breakthelaw schreef:
Volgens mij is het prevelen en niet prefelen

Daar kwam ik toevallig ook net achter toen ik het stuk nog een keer nakeek! Stomme fout van me

Raar ook dat de spellingscontrole niks aangaf

breakthelaw schreef:
thoraklover schreef:
Fijn!
Ik die zin niet meer vinden, waar staat die?

3e alinea, 3e regel

Dankje, heb het gevonden en verbeterd

Delaja schreef:
Jaa wat een heerlijk stuk weer!

**Geplaatst**: 01-01-12 20:48

Geplaatst: 01-01-12 20:48

Heerlijk dat je weer bent gaan schrijven, ik verheug me er iedere keer weer op, jij bent goed meid !!!

**Geplaatst**: 01-01-12 22:15

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 01-01-12 22:15

Wat een fijn verhaal om het jaar mee te beginnen

**Geplaatst**: 01-01-12 22:54

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 01-01-12 22:54

Jaaaa, en midden in een spannende scene, zijn de woorden op

Spannenddd!!
Delaja, ik volg jou verhaal ook, kan niet wachtten op het volgende stuk!

Zijn er nog meer spannende verhalen in deze categorie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-12 18:59

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-12 18:59

Dankjulliewel! Ga morgen weer schrijven, dus dan waarschijnlijk weer een update!

@snackie; ik vind 'nieuwe lente' een erg leuk en vlot verhaal hier op bokt, wel een andere categorie!

Laatst bijgewerkt door thoraklover op 02-01-12 19:18, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-01-12 19:01

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 02-01-12 19:01

Haha grappig, ik volg nieuwe lente ook, inderdaad een aanrader maar wel een hele andere categorie!
En gebroken lucht heb ik ook gevolgd maar die is nu helaas afgelopen. Wel weer een fantasie verhaal ook en zeker een aanrader!

**Geplaatst**: 02-01-12 19:02

Re: [VER] The mysterious life of Gwen Lawcy

Geplaatst: 02-01-12 19:02

Gebroken lucht heb ik ook een begin gemaakt, evenals nieuwe lente. thanks!

**Geplaatst**: 02-01-12 20:43

Geplaatst: 02-01-12 20:43

Ik volg bovenstaande allemaal

Is goedkoper dan boeken aanschaffen O:)