Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
:
en moet zo ff op visite, dus ik weet ook niet wanneer ik weer een nieuw stuk heb, als ik bijna nieuw stuk heb, laat ik t ff horen


Een nieuw stukje
Maar dat wist ik al via MSN 

Er zit bij het laatste een stukje van hoofdstuk 3 bij. Citaat:Hij knikte. “Ja, best mooi. Het zou een perfect huis zijn om in te gaan wonen, en de prijs is ook niet verkeerd.” Vertelde hij me. Ik kreeg een goed gevoel van binnen. “Nou, kopen dan die handel.” Zei ik een beetje lachend terug. “Het uitzicht is ook leuk, die paarden!” Zei m`n vader enthousiast. “Wat jammer dat jij niet meer rijdt!” Zei hij weer. Toen ik 6 jaar was reed ik paard, maar een jaar later was ik een keer heel hard van een pony afgevallen, waarna ik er niet meer opdurfde. De laatste tijd dacht ik er wel weer over om paard te gaan rijden. “Pap?” Begon ik voorzichtig. “Ik zou wel weer een keer paard willen rijden, en als ik het leuk vind, zou ik wel op les willen.” Zei ik verlegen. Hij keek me verbaasd aan. “Dat mag van mij, het lijkt me hartstikke leuk om m`n dochter paard te zien rijden!” Zei hij enthousiast. Ik glimlachte. “Maar eerst zie ik wel of ik het durf.” Begon ik weer te praten. “Want ik moet het natuurlijk wel durven!” M`n vader knikte begrijpend. “Ja, dat snap ik. Ben je soms op dat idee gekomen toen je zag dat er een weiland met paarden achter het huis is?” Vroeg hij nieuwsgierig. Ik schudde langzaam m`n hoofd. “Een klein beetje, ik had het al een paar weken in m`n hoofd, maar toen ik die paarden daar zag, had ik er helemaal zin in!” Vertelde ik enthousiast. Hij moest lachen.
Toen we langs de crèche reden bedachten we dat we Bobbie wel gelijk op konden halen, maar het was nog wel een beetje vroeg. “Zullen we eerst een patatje eten ergens in de stad?” Begon m`n vader. Ik knikte m`n hoofd. “Want het is nog maar half 3, dus een beetje vroeg om Bobbie op te halen, vind je ook niet?” Ging hij verder. Weer knikte ik. “Ja, je hebt gelijk.” Zei ik en ik keek hem blij aan.
“Hmmmm…lekker!” Zei ik met een patatje in m`n mond. M`n vader moest lachen. Hij stopte een paar patatjes in z`n mond en begon te praten. “Zeker lekker!” Probeerde hij te zeggen. We lachen allebei in een deuk. Deze momenten heb ik heel lang niet gehad, van die leuke, gezellige momenten. Gelukkig is het weer bijna zoals het oude… Bijna..
Nadat we lekker een patatje hadden gegeten, gingen we Bobbie ophalen van de crèche.
“Hee Linda!” Zei ik enthousiast tegen Linda. Ze keek op. “Hoi! En? Is het een leuk huis?” Vroeg ze nieuwsgierig. Ik knikte snel. “Zeker wel, het is dus ook heel dichtbij, dus kan ik gewoon op de fiets naar school.” Begon ik enthousiast. Linda kreeg een grote glimlach op haar gezicht. “Dat is wel mooi! Is het een groot huis?” Vroeg ze. Ik begon te lachen. “Jij denkt alleen maar aan de grootte hè.” Zei ik en ik gaf haar een knipoog. “Nee, ehm, het is iets kleiner dan ons huis nu, maar echt, het is heel luxe vind ik. Er is een weiland achter, wat niet van ons is, maar wel een leuk uitzicht natuurlijk! En in de woonkamer is er een open haard!” Vertelde ik enthousiast aan Linda. M`n vader was inmiddels naar Bobbie gelopen en had hem opgetild. “Leuk! Gaan jullie meteen naar huis of willen jullie nog wat drinken?” Bood Linda aan. Ik keek m`n vader aan. “Ehm.” Begon ik moeilijk. “Ja, we willen nog wel wat te drinken hoor.” Maakte m`n vader af. Linda knikte. We liepen naar de bank en gingen zitten.
Een paar minuten later kwam Linda binnen met wat drinken. “En, wanneer gaan jullie er wonen?” Vroeg ze weer nieuwsgierig en ze ging tegen over ons zitten. “We hebben nog niks met die mensen besproken en ook dus nog niet gezegd dat we daar gaan wonen, maar wij hebben wel het idee, hè Jasmin?” Vertelde m`n vader. Ik knikte snel. “Moet je dan niet zo even bellen? Want er was toch nog een gezin die daar ging kijken?” Bedacht ik me opeens. Ik zag dat m`n vader schrok. “Dat is ook zo! Dat was ik al weer helemaal vergeten.” Zei hij snel. Linda keek van mij, naar m`n vader. “Je mag hier wel even bellen hoor!” Riep ze snel tegen m`n vader. Hij knikte en zocht naar het visitekaartje in z`n broekzak. Toen hij het gevonden had, liep hij naar de telefoon, die in een andere kamer stond.
Hij kwam bleek terug. “Het andere gezin vond het ook een heel leuk huis en wil er ook misschien wonen.” Stamelde hij. Ik en Linda schrokken. “En nu?” Vroeg ik. M`n vader haalde z`n schouders op. “Ik weet het niet, ze zeiden dat degene die het eerste zeggen dat ze het misschien willen kopen, die het huis mogen kopen. En dat is tot nu toe, het andere gezin.” Ging hij verder. Ik keek stil naar de grond. “Maar je weet maar nooit, misschien zegt dat gezin over een week dat ze een ander huis hebben gevonden.” Bedacht ik snel. Bobbie merkte dat er spanning was, en hij begon te huilen. “Ook dat nog.” Zei ik en ik zuchtte. Linda liep naar Bobbie en ze kalmeerde hem. “De eigenaren van het huis hebben beloofd dat ze ons gelijk bellen als ze het weten.” Vertelde m`n vader.
Toen we thuis waren ging ik snel op de computer, op MSN. Helaas was er bijna niemand online, dus ging ik beneden televisie kijken. “Jasmin, wil jij nog even naar de winkels, even broccoli halen?” Vroeg m`n vader met z`n liefste glimlach op z`n gezicht, waardoor ik in de lach schoot. “Nou, omdat jij het bent.” Antwoordde ik en ik stond op.
Die avond onder het eten werden we gebeld. Snel rende ik naar de telefoon en ik nam op.
“Pap, voor jou.” Zei ik nadat ik had opgenomen. “Ik heb geen idee wie het is, maar hij vroeg naar jou.” Ging ik verder en ik gaf snel de telefoon aan m`n vader. Vol verwachting bleef ik wachtten tot hij had opgehangen. Hij had een grote glimlach op z`n gezicht. Ik werd nieuwsgierig. “Vertel!” Riep ik enthousiast. “Nou, kijk..” Begon hij. “Ik heb een verrassing voor je.” Ging hij verder. “WIJ KUNNEN HET HUIS KOPEN!” Zei hij enthousiast. Ik stond enthousiast op en gaf hem een knuffel. “Het andere gezin had een ander huis gevonden..!” Zei hij snel. “Gelukkig maar!” Riep ik.
Ik liep blij naar boven en ging nog even op MSN kijken. Anna was online.
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!:
Heej Anna!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Hoii Jasmin..
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: IK GA VERHUIZEN!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: echt??
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Jaa! Leuk hè!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Ja zeker.. maar waar naartoe?
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Ehh, hier een kwartiertje vandaan..
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Ooooh gelukkig, dan blijf je toch wel hier op
school hè?
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Ja, natuurlijk!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Gelukkig maar! Jou had ik nooit kunnen missen!
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Aahhh dat is lief!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Maar ik moet gaan..
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Oh jammer!
Anna..(k)houdt van dr vriendinnetjes: Doeeii lieverd! (L)(L)
Jasmin..IS BLIJ, IK GA VERHUIZEN!!: Doei lieverd! Hou van je! (K)(L)
Ik ging ook van MSN af, omdat ik werd geroepen door m`n vader, om te gaan eten. Snel liep ik naar beneden, ik had redelijk honger. We gingen zelfgemaakte pizza eten. “Hmmm, lekker pap!” Riep ik toen ik het op de trap al rook. Bobbie en m`n vader zaten al aan tafel, en ik ging erbij zitten. “Jasmin, ikke wille ete.” Brabbelde Bobbie. Ik en m`n vader begonnen te lachen. “Rustig, kleintje.” Antwoordde ik. Na het eten ging ik nog wat huiswerk maken, wat gelukkig niet veel was. Toen ik dat af had, ging ik nog even televisie kijken en daarna lekker vroeg m`n bed in.
Hoofdstuk 3.
“Heej lieverd!” Riep Anna toen ik de volgende dag het schoolplein op kwam rijden. Ik zwaaide naar haar. Snel zette ik m`n fiets in de fietsenstalling en liep naar Anna en Kim toe.
Na 5 minuten ging helaas de bel. We hadden eerst Engels. Ik ging naast Anna zitten. Ik kreeg een briefje op m`n tafel gegooid.
Na school op het basketballveldje.
Kom alleen.
xx Geheim.
Ik keek verbaasd. Snel liet ik het aan Anna lezen. “Wie zou dat zijn?” Vroeg ik verbaasd. Anna haalde haar schouders op. “Zal ik gaan?” Fluisterde ik weer. Anna schudde haar hoofd. “Ik ga anders wel met je mee.” Fluisterde ze terug. Ik knikte. “Girls?” Riep Meneer Groen, m`n leraar Engels, door de klas. “What.” Zei ik brutaal terug. Meneer Groen zuchtte. “Willen jullie even stil zijn?” Vroeg hij. Ik keek Anna aan. “Nee.” Zei ik terug. We konden onze lach niet meer inhouden en barstten in lachen uit. Ondertussen lag de hele klas dubbel. Toen we eindelijk uit waren liepen ik en Anna naar de fietsenstalling. “Vergeet je niet iets?” Zei een onbekende stem achter me.

Wauw..
Maar dat is afwachten