Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-09-05 17:02

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 11-09-05 17:02

Leuk verhaal! Doorschrijven maar

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-05 18:40

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-05 18:40

Het is donker als ik mijn ogen open doe. Heb ik liggen slapen? Dat moet wel. Waar ben ik wakker van geworden? Plotseling klinkt er gelach vanuit de kombuis. Heel voorzichtig kruip ik naar het raampje om te kijken wat ze aan het doen zijn.
Ik zie alle mannen zitten, voor hen staat veel eten, het ziet er lekker uit! Wat zouden wij te eten krijgen, morgenochtend? Vast niets lekkers.
Ik kruip behoedzaam weer terug naar mijn plekje, onderweg hoor ik binnen stoelen schuiven. Zouden ze me gehoord hebben?
Zo snel als ik kan kruip ik naar Todd, in de hoop dat hij wakker wordt. Er steekt een man zijn hoofd om de deur en ik ga plat op de grond liggen.
"Hmm.." De man gaat weer naar binnen en ik slaak een zucht van opluchting. Wat zou er gebeurd zijn als ze hadden gezien dat ik ze had bespied? Ik ga weer op mijn plekje zitten en leg Tony's hoofd op mijn schoot. Tony doet zijn ogen even open, maar sluit ze daarna weer en fluistert iets onverstaanbaars.
"Wat was er net?" fluistert Todd plotseling in mijn oor.
Ik schrik en stoot mijn hoofd tegen de railing. "Je liet me schrikken," zeg ik net iets te hard. Weer hoor ik stoelen schuiven en Todd en ik doen snel onze ogen dicht, zodat het lijkt of we slapen.
Gelukkig zijn de mannen niet zo snugger, anders hadden ze vast wel gezien dat Todd en ik niet echt sliepen. Als ik niets meer hoor doe ik voorzichtig mijn ogen open, en tot mijn grote schrik zie ik een man voor me staan. Blijkbaar zijn ze wel snugger.
Ik krijg het geweer die hij bij zich heeft tegen mijn voorhoofd gedrukt.
"Wilde je herrie schoppen, meisje?" vraagt hij met een gemene lach. "Ik zou het niet nog eens proberen als ik jou was, want anders gebeuren er geen leuke dingen!"
"Zij was het niet, ik was het," hoor ik naast me. Todd heeft zijn ogen weer open gedaan en kijkt zelfverzekerd naar de man die voor me staat.
Nu richt de man zijn geweer op Todd. "Doe het niet nog eens, anders ga je eraan!" bulderde hij, zodat iedereen wakker werd.
Zonder te kijken waar hij loopt gaat hij terug naar binnen. De deur klapt hard achter hem dicht en ik hoor gepraat.
"Bedankt..." fluister ik zo zacht mogelijk.
"Graag gedaan." Todd kijkt me aan en legt zijn hand op de mijne. Hij heeft een warme hand, een geruststellende hand.
Ik voel dat hij me niet durft te zoenen, stel dat die mannen weer naar buiten komen.
Ik doe mijn ogen weer dicht, ik ben zo moe. Maar toch kan ik niet in slaap komen. De gedachten dat we als slaven moesten gaan werken, maken me bang. Ik doe mijn ogen weer open. Ook Todd lijkt niet te kunnen slapen, hij staart afwezig voor zich uit. Waar zou hij aan denken? Aan hetzelfde waar ik aan denk?
Ik heb geen zin om me dat te bedenken en zak wat verder onderuit. Waarom zijn we niet al in Amerika, ik wil niet anderhalve week op een overvol schip zitten. Met een zucht probeer ik nergens aan te denken en te gaan slapen, maar het wil gewoon niet.
Ik voel een kriebel in mijn keel opkomen en kan het niet onderdrukken om te hoesten. O jee, nou ben ik de klos. Er is pure angst op mijn gezicht af te lezen en ik druk me tegen de railing. Er komen dit keer twee mannen naar buiten, gelijk lopen ze in onze richting. Todd kijkt hen brutaal aan.
"Ik zeg het je geen tweede keer! Je had je kop moeten houden!" Eén van de mannen geeft Todd een klap met zijn geweer. Todd beweegt zich niet. Hij krijgt een tweede klap van de andere man, deze keer niet op zijn schouder, maar op zijn hoofd.
Het lijkt hem pijn te doen, want hij trekt een pijnlijk gezicht, terwijl hij zijn hand op zijn hoofd legt. "Oké, ik doe niets meer," kreunt hij.
De mannen knikken naar elkaar en lopen weer terug.
"Gaat het?" vraag ik fluisterend, terwijl ik zijn hoofd bekijk, er zit bloed.
"Jawel, het gaat," fluistert hij terug, terwijl hij zijn shirt uittrekt en het op zijn hoofd drukt.
Ik geef hem een kus op zijn mond en blijf hem bezorgd aankijken. Pas als hij glimlacht ben ik gerustgesteld en doe mijn ogen weer dicht, deze keer val ik wel in slaap...

**Geplaatst**: 11-09-05 18:44

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 11-09-05 18:44

erg spannend! vraag me af hoe het verder gaat

**Geplaatst**: 11-09-05 18:53

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 11-09-05 18:53

spannend

!!

**Geplaatst**: 11-09-05 19:13

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 11-09-05 19:13

mooi !!! wanneer schrijf je weer een stukje?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-05 19:14

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-05 19:14

Ik heb geen idee, ik ga nu eerst eten!

**Geplaatst**: 11-09-05 19:36

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 11-09-05 19:36

eet smakelijk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-05 20:42

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-05 20:42

De volgende dagen gaan niet veel beter. We krijgen alleen 's ochtends te eten, één droge boterham. Ik voel me zwakker worden, Todd en Tony zien er ook niet veel beter uit. Mijn ouders heb ik tot nu toe nog niet gezien, waarschijnlijk zitten zij aan de andere kant.
Er zijn al twee mensen doodgeschoten en daarna over boord gegooid. Ze begonnen tegen te stribbelen, waarschijnlijk konden ze het niet langer uithouden.
Het is rustiger op het schip, iedereen is gehoorzaam en niemand waagt het om hardop te praten. Ik heb geen idee welke dag het vandaag is, ik heb het gevoel alsof we al een maand op het schip zitten. In werkelijkheid zal het hooguit vier dagen zijn geweest.
"Nog drie dagen en we zijn van deze stakkers verlost," hoor ik een man zeggen. Hij kijkt rond of iemand iets verkeerd doet, maar daarna haalt hij een belegd broodje uit zijn zak. Hij gaat voor een jongen zitten, die verlekkerd naar het broodje zit te kijken en houdt het voor zijn gezicht. "Die zou jij ook wel willen hebben hè?" zegt de man met een gemene stem. Hij staat op en loopt weg.
Hele dagen gaat het zo door op het schip. De mannen zijn vreselijk gemeen en mishandelen ons. We worden magerder en magerder, maar ze geven er niets om.
Als ik een keer een goed gesprek heb met Todd, hoor ik opeens gejuich. Gejuich van dorpelingen die opstaan, gejuich van de bemanning. Dan een knal...
Er is iemand overboord geschoten, omdat we natuurlijk niet mogen praten en bewegen. Todd kijkt heel voorzichtig wat er aan de hand is. En trekt dan een blij gezicht, terwijl hij mij aankijkt.
Als hij weer zit fluistert hij tegen me: "Er is land in zicht."
Ik krijg een kriebel van blijdschap in mijn buik. Eindelijk zijn we verlost van dit akelige schip!
Ik begin ongeduldig te worden, als we er na drie uur nog niet zijn. Het land is al wel dichterbij gekomen, maar het lijkt alsof het nog veel langer duurt. Als we eindelijk aangekomen zijn, is het middernacht. Iedereen is stijf en zwak. Sommige mensen kunnen het niet verdragen om te lopen, maar als er een geweer op hun rug wordt gezet, moeten ze wel.
Ik houd stevig de hand van Tony vast, om hem niet kwijt te raken. Ik zie verderop een dorp, of een stad. We worden gedwongen er heen te lopen, de kinderen moeten weer op de kar.
In de stad aangekomen voel ik dat er allerlei ogen op ons zijn gericht, verbaasde ogen. Ik probeer er niet op te letten en kijk recht voor me uit. Todd loopt naast me.
Ik zie mijn ouders nergens, misschien lopen we wel achter ons. Dat geloof ik niet, dus ik vraag heel voorzichtig aan één van de bemanning naast me: "Weet u waar mijn ouders zijn? Een kale man met een rood shirt en een zwarte korte broek en een vrouw met lang zwart haar en een jurk?"
Boos kijkt de man mij aan. "Ja, die liggen in de zee. Ik heb ze eergisteren neergeschoten en overboord gegooid omdat ze lastig waren," zei de man, alsof het een normale zaak was.
Mijn adem stokte. Dat, dat kán niet!

**Geplaatst**: 11-09-05 20:50

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 11-09-05 20:50

OMG wat spannend !

**Geplaatst**: 11-09-05 21:02

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 11-09-05 21:02

heeel spannend!!! echt super

nog een stukje?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-05 20:55

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-05 20:55

Ik schrijf zo nog even een stukje bij, mijn zus moet er nu eerst op..

Kon de hele dag al niet op de pc.

Maar ja, zometeen dus..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-05 21:37

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-05 21:37

Ongelovig kijk ik hem aan. "Hoe kunt u dat nou doen! Zou u het leuk vinden als ik uw ouders zou vermoorden!" Ik spring op zijn rug en leg mijn arm om zijn keel. Ik hoop dat ik de man zou kunnen vermoorden, maar dat gaat natuurlijk niet. De man is veel sterker dan ik en hij gooit me op de grond.
Een knal volgt en ik schreeuw het uit van de pijn. Ik knijp mijn ogen dicht, ik wil niet zien wat er gebeurd is. De groep mensen laat me achter zich, maar als ik mijn ogen open doe, zie ik dat Todd ontsnapt is. Blijkbaar vinden de mannen het niet erg, want die lopen gewoon door.
Bezorgd kijkt hij naar mijn been, waarna hij naar een man toe loopt, die net zijn huis uit komt. Hij schreeuwt van alles tegen hem, maar de man negeert Todd. Todd heeft dat ook al door, maar gaat maar door met tegen hem schreeuwen.
De man duwt hem aan de kant en loopt de straat op. Kwaad schreeuwend loopt Todd hem achterna, maar de man schenkt geen aandacht aan hem.
Ik zie een t-shirt hangen over een tuinhekje en probeer naar Todd te schreeuwen dat hij die moet pakken. Er komt niet meer uit mijn keel dan gekreun, maar Todd heeft me wel begrepen. Snel pakt hij het t-shirt en rent naar me toen, waarna hij het t-shirt om mijn been bindt.
"Het doet zo'n pijn, Todd!" kreun ik, terwijl ik me laat optillen door Todd. "We moeten naar de groep, Tony en Mira zijn daar nog!" zeg ik tegen Todd en die doet wat ik zeg.
Het is een geluk dat Todd een goede conditie heeft, want zo kan hij de groep gemakkelijk inhalen. Onderweg zie ik een man op de stoep liggen. Het ziet er naar uit dat die niet meer verder kan. Ik heb medelijden met hem, maar ik kan hem niet helpen.
Op een gegeven moment maakt Todd een sprint en ineens rent hij naast de kar voor de kinderen. Hij schreeuwt tegen de bestuurder dat ik op de kar moet en hij wijst naar mijn been.
De bestuurder haalt zijn schouders op en wijst met zijn duim naar de kar. Het teken dat ik erop kon. Als ik erop zit, loopt Todd terug naar Mira, waarschijnlijk om haar gerust te stellen.
"Eli! Wat is er met je gebeurd?!" hoor ik ineens achter me. Ik draai me om en zie Tony met een trillend vingertje naar mijn been wijzen.
"Tony! Dat is niets hoor, echt niet!" Ik probeer te glimlachen, want ik wil niet dat Tony zich zorgen om me maakt. Ik zorg dat Tony naast me kan komen zitten en ik omhels hem.
"Waar gaan we heen? En waar zijn papa en mama?" vraagt Tony in paniek.
"Ik weet het niet, Tony, en papa en mama..." Ik moet snel denken, het zal Tony echt traumatiseren als hij weet dat papa en mama dood waren! Ik besluit te zeggen: "Papa en mama lopen helemaal achteraan, zo ver dat je ze niet kan zien!" Ik wijs helemaal achteraan in de rij, en tot mijn grote opluchting gelooft Tony me.
Ik vraag me af waar we heen gaan, we komen nu in een soort van woestijn terecht. Ik zie alleen zand en rotsen en vogels die boven ons hoofd cirkelen. Het is bloedheet, ik heb de neiging om al mijn kleren uit te trekken, maar dat kan natuurlijk niet.
Een uur ongeveer rijden we door die bloedhete woestijn, het lijkt wel veel langer te zijn. Nu komen we door bos en door het bos heen zie ik heel veel velden. Enorme gewassen. Zouden we daar moeten werken? Zou dat onze eindbestemming zijn?
Ik hoop het niet, ik wil echt niet als slaaf aan mijn einde komen...

**Geplaatst**: 12-09-05 21:49

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 12-09-05 21:49

mooi weer! ga zo door

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 16:55

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 16:55

Helemaal niemand, behalve Vamp, die het verder leest?

**Geplaatst**: 13-09-05 18:05

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 13-09-05 18:05

Jawel hoor ik lees ook mee!

**Geplaatst**: 13-09-05 18:42

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 13-09-05 18:42

hee ik lees ook nog mee!!!!!

.. je moet wel doorgaan hoor!

**Geplaatst**: 13-09-05 18:45

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 13-09-05 18:45

Hallo,!

Ik heb net alles gelezen.
toppie!

Doorgaan hoor...

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 13-09-05 19:24

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 13-09-05 19:24

ga zo door heb net weer even bij gelezen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 20:49

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 20:49

Het is inderdaad onze eindbestemming, hoor ik net van een bewaker. Zouden we dan ons hele leven op het land moeten werken, tot onze ruggen gebroken zijn?
Ik hoop het niet, zelf wil ik het zeker niet, maar vooral voor Tony is het erg. Hij is nog zo'n kleine jongen van elf jaar, dat kunnen ze hem niet aandoen!
We stoppen en Todd tilt me weer van de wagen af. De oudere kinderen worden gelijk naar de velden gebracht. Zij krijgen de opdracht aardappels te rooien en de jongere kinderen moeten in een enorme tuin onkruid wieden.
Omdat ik gewond ben, kan ik niet op de velden werken, dus moet ik binnen zitten. Mijn opdracht is dekens te maken voor de bewakers, voor 's nachts. Ik heb gehoord dat het heel koud zijn 's nachts. Daar krijgen die bewakers ze natuurlijk voor.
En wij? Wij moeten het doen met één klein handdoekje, één per persoon.
Ik ben net klaar met een deken als er een schelle fluit klinkt. Ik neem aan dat dat een pauze is voor iedereen. Ik heb een kruk gekregen, anders zou ik natuurlijk niet kunnen lopen en ga naar buiten.
Ik snap eigenlijk niet waarom ze me nog mee hebben genomen, nadat ik neergeschoten hadden en waarom ze me een kruk hebben gegeven.
We zijn tenslotte slaven, waarom zouden ze die zo behandelen.
Als ik de deur uit ga, lijkt het alsof ik een oven in loop. Ik zet mijn hand boven mijn ogen en zie allemaal mensen de velden afkomen.
Todd loopt helemaal vooraan en zwaait naar me. Ik zwaai terug, maar niet te opvallend, stel je voor dat het helemaal niet mag.
Als Todd bij me is, krijg ik ineens een zoen. Verward kijk ik hem aan, dat had ik niet zien aankomen.
Hij lacht zijn witte tanden bloot en loopt naar het waterkraantje om wat te drinken. Ik loop naar een bankje en ga zitten, genietend van het warme weer.
Maar volgens mij was dat niet echt de bedoeling, want er komt een bewaker op mij af. "Zeg, jullie zijn hier niet om te luieren, aan het werk jij!"
"Maar we hebben pauze!" Boos ga ik tegen hem in.
De bewaker lijkt niet naar me te luisteren en trekt me aan mijn schouder mee naar binnen.
"Hé, laat haar! Ze is gewond!" Todd staat in de deuropening en kijkt de bewaker brutaal aan.
De bewaker is natuurlijk veel groter en sterker, dus loopt die gemeen lachend naar Todd toe. Todd lijkt niet bang te zijn.
"Wilde jij mij iets doen, klein jochie?" De bewaker pakt zijn geweer vast als een stok waarmee je slaat en slaat Todd een paar keer hard in zijn buik.
Ik durf niet te kijken, het ziet er zo erg uit! Ik hoor gekreun en voetstappen die naar buiten gaan. Gehoest klinkt uit Todd's richting en ik doe mijn ogen open.
Todd ligt met zijn ogen dichtgeknepen op de grond en hij snakt naar adem. "Todd, gaat het wel?" Geschrokken ga ik naar hem toe en kniel bij hem neer.
Todd schudt zijn hoofd en probeert op te staan, zonder succes. Ik roep hulp, maar niemand durft naar ons toe te gaan. Na vijf minuten gekreun van Todd te hebben gehoord, komen er twee geïriteerde bewakers naar ons toe. Hardhandig pakken ze Todd bij zijn armen en zetten hem op mijn stoel neer.
"En nou niet meer zeuren, mietje!" roept één van de bewakers kwaad tegen Todd. Todd kan niets uitbrengen, hij zit alleen maar voorover gebogen om de stoel.
Ik kom voorzichtig naar hem toe, maar hij kijkt niet op. Het enige wat hij doet is kreunend voorover zitten, met zijn ogen dicht.
Ik kan er niet meer tegen, snel ga ik naar buiten om te kijken waar Tony is. Tony is alweer bezig in de tuin, onder toezicht van de bewakers natuurlijk. Hij kijkt niet naar me, hij is waarschijnlijk te bang voor de bewakers. Ik schud mijn hoofd en ga weer naar binnen. Ik zie Todd niet meer zitten, dus ga weer naar buiten om te kijken waar hij is. Ik kijk over het hele veld, maar ik zie hem niet. Als ik naar links kijk zie ik opeens iemand rennen...

**Geplaatst**: 13-09-05 20:58

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 13-09-05 20:58

Spannend, schrijf snel verder aub !

**Geplaatst**: 15-09-05 11:16

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 15-09-05 11:16

ik wil ook meer ! vind het erg spannend!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-05 14:41

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-05 14:41

Misschien straks meer, ik heb superveel huiswerk, ben 2 dagen heel lang naar school geweest en ik ben gewoon doodop..

Morgen ga ik eerst nog naar de stad en dan 's avonds uit.
Dan dus niet, dan zaterdag denk ik wel.

(Ik heb het zoo druk..)

**Geplaatst**: 15-09-05 14:42

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 15-09-05 14:42

maak niet uit doe rustig aan

.. maar ben wel benieuwd naar het volgende stuk!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-05 16:33

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-05 16:33

Er komen twee mannen achteraan. De figuur rent voor zijn leven, zo te zien, maar de mannen zijn veel sneller.
Met zijn tweeën springen ze op de figuur en binnen de armen en benen vast met het touw dat ze hebben meegenomen. Intussen heb ik Todd nog steeds niet gezien. Zou hij het zijn?
Ik schud mijn hoofd van ongeloof. Todd zou niet zo'n lafaard zijn, toch? Of toch wel? De mannen nemen de flink tegenstribbelende figuur mee naar het huisje waar ik werk. Als ik ze voorbij zie komen, zie ik dat het dus toch Todd is!
Probeerde hij ons dan net in de steek te laten? Wat ontzettend oneerlijk! Ik krijg tranen in mijn ogen van woede bij de gedachte dat Tony, Mira en ik nóg iemand kwijt zouden moeten raken.
Snel loop ik naar binnen, als ik een bewaker op me af zie komen. Ik moet maar gauw verder werken, dan zal er niets gebeuren.
Binnen hebben ze Todd in een hoek op de grond gelegd. Hij heeft tape op zijn mond en zijn handen en voeten zijn heel strak vastgebonden. Ik heb geen medelijden met hem. Het was gewoon ontzettend stom van hem.
Ik ga op mijn stoel zitten en kijk af en toe even in de richting van Todd. Steeds kijkt hij mij aan met zielige hondenogen. Op een gegeven moment heb ik er genoeg van en ga naast hem zitten.
Ik trek mijn knieën op en kijk Todd boos aan. Hij slaat zijn ogen neer, volgens mij weet hij wel dat hij iets niet goed heeft gedaan.
Ik zucht en geef toe aan het engeltje in mijn hoofd die vindt dat ik Todd moet helpen. Ik trek de tape van zijn mond, maar verder doe ik niets. Misschien zouden de bewakers dat niet goed vinden, natuurlijk niet.
Ik houd me stil, ik wacht tot hij toegeeft. Ik blijf hem constant aankijken, hij mij ook. Er lopen tranen over zijn wangen, maar hij snikt niet.
Eindelijk komt het. "Elisabeth, het spijt me. Het spijt me echt. Ik wil jullie niet in de steek laten, al zul je dat wel denken. Ik kan er gewoon niet meer tegen, ik móest gewoon vluchten. Achteraf, toen de bewakers me te pakken kregen, had ik toch het idee dat ik het helemaal fout had gedaan. Dus áls ik ga vluchten, neem ik jou, Mira en Tony mee..." Hij legt zijn hoofd neer op de koude stenen.
Ik weet even niet wat ik moest zeggen. Ik kijk naar het vieze, bebloede t-shirt dat om mijn been zit. Ik vraag me af hoe de wond er nu uit zou zien.
"Elisabeth?" Todd probeert rechtop te zitten, maar het gaat niet. Ik durf nog steeds de touwen niet los te maken.
"Todd, het is erg laf om te vluchten, het is laf om alle anderen in steek te laten." Dat is het enige wat ik kan zeggen.
Todd is stil, hij is nog steeds aan het worstelen met de touwen. Uiteindelijk lukt het hem zelf om de touwen los te maken. Ik ga snel weer op mijn plekje zitten om verder te maken, want er komt een bewaker binnen.
Hij ziet de losse touwen en kijkt mij kwaad aan. "Hé, van wie mocht jij hem losmaken?!" schreeuwt hij. Dreigend loopt hij naar me toe en ik spring op. Een steek van pijn gaat door mijn been en ik zak op de grond met dichtgeknepen ogen.
Ik word aan mijn t-shirt omhoog gehesen en voel de adem van de boze bewaker in mijn gezicht. Todd zit met grote ogen toe te kijken.
"Todd, zeg het dan!" roep ik naar hem, maar vreemd genoeg doet Todd niets...

**Geplaatst**: 15-09-05 16:42

Re: [verhaal] Tot ziens, Afrika

Geplaatst: 15-09-05 16:42

Spannend hoor !